ფილოსოფიის შესახებ, ქრისტიანულისა თუ არაქრისტიანულის პარამეტრები

[marine]

"მოექეცი ყველას სიკეთით და პატივისცემით, იმათაც კი ვინც შენს მიმართ უხეშია, არა, იმიტომ რომ ისინი ღირსეული ადამიანები არიან, არამედ იმიტომ შენ ხარ ღირსეული."

/კონფუცი/

[marine]

"ქრისტიანი ფილოსოფოსის ამოცანაა, შეაგროვოს ჭეშმარიტების მიმობნეული ფრაგმენტები და ლოგოსის სრული გამოცხადების გამოყენებით, ქრისტიანული სიბრძნის სრულფასოვანი ნაგებობა ააგოს. მოგვიანებით, ეკლესიის მამებმა, სწავლება ლოგოსის შესახებ დოგმატურად, როგორც წმინდა სამების მეორე ჰიპოსტასი, წარმოაჩინეს".

[marine]

"ლეონტისათვის [იერუსალიმელი] ქრისტეს პიროვნება იმდენად უნიკალურია, რომ მის მიმართ ფილოსოფიური ენის გამოყენება ყოველგვარ აზრს მოკლებულია".

[marine]

"მაგიზმში ფარულად ის სულიერი ტენდენციები მოქმედებს, რომელიც ადამიანის პირველქმნილ ცოდვაში იყო ჩადებული.

ეს იყო სურვილი: პიროვნების სამყაროს ცენტრში მოქცევა და ამქვეყნიური ძალების საკუთარ სამსახურში ჩაყენება"

/ალ. მენი/

[marine]

"მლოცველთა და ასკეტთა სიტყვა არაჩვეულებრივი ძალის მატარებელია, რომელიც ყველა ფილოსოფოსის გონებას აღემატება"

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"მე მაკვირვებს ვარსკვლავებიანი ცა და მორალური კანონი ჩემში"

/იმანუელ კანტი/

[marine]

ერთმა კაცმა კითხა სოკრატეს:
– იცი, რა მითხრა შენზე შენმა მეგობარმა?
– დაიცადე – სიტყვა გააწყვეტინა სოკრატემ – ჯერ გაცერი ის, რის თქმასაც აპირებ, სამ საცერში.
– სამ საცერში?
– სანამ რამეს იტყვი, საჭიროა სათქმელი სამჯერ გაცრა. თავიდან – სიმართლის საცერში. შენ დარწმუნებული ხარ, რომ რის თქმასაც აპირებ სიმართლეა?
– არა, მე უბრალოდ მოვისმინე.
– მაშასადამე, შენ არ იცი, არის თუ არა, ეს ამბავი მართალი. კარგი. გავცრათ მეორე საცერში – სიკეთის საცერში. შენ გინდა მითხარ, ჩემს მეგობარზე რაღაც კარგი?
– არა, პირიქით.
– მაშასადამე – აგრძელებს სოკრატე – შენ გინდა მითხრა, მასზე რაღაც ცუდი და ამ დროს, არც კი ხარ დარწმუნებული, რომ სათქმელი შეესაბამება სიმართლეს. მოდი ვცადოთ, გავცრათ მესამე საცერში – სარგებლიანობის საცერში. რამდენად აუცილებელია, რის თქმასაც აპირებ, იმის გაგება ჩემთვის?
– არა, აუცილებლობას არ წარმოადგენს.
– მაშასადამე – დაასკვნა სოკრატემ – იმაში რის თქმასაც აპირებ, არ არის არც სიმართლე, არც სიკეთე, არ სარგებელი. მაშ, რატომ უნდა მითხრა?

/FB/

[marine]

"ჭკუა მატერიალური სხეულის ბირთვია"

/იღუმენი ნიკოლოზი (კაპანაძე)/

[marine]

"სიბრძნე - ეს არის ცხოვრებაში შეძენილი გამოცდილების შესაბამისად ცხოვრების ხელოვნება"

[marine]

"სიმამაცე: ანტიკურ ფილოსოფიაში არა მხოლოდ სამხედრო სიმამაცე და მტერზე აშკარა უპირატესობის არარსებობის შემთხვევაში ბრძოლაა, არამედ გაწონასწორებულობაა და სიკეთეა, რომლის არსებობის შემთხვევაშიც, ადამიანი საკუთარ მშვინვიერ გრძნობებს საკუთარი გონებით აკონტროლებს"

[marine]

"ის, ვინც მისდევს ბუნებას და არა ფუჭ შეხედულებებს, ყველგან კმაყოფილია იმითაც, რაც აქვს, რადგან იმის მიმართ, რაც ბუნებისათვის საკმარისია, ყოველი ქონება არის სიმდიდრე, ხოლო განუსაზღვრელი სურვილების მიმართ უდიდესი სიმდიდრეც კი არის არა სიმდიდრე, არამედ სიღარიბე"

/ეპიკურე/

[marine]

„ვისთვისაც მცირედი საკმარისი არაა, მისთვის არაფერი არაა საკმარისი“

/ეპიკურე/

[marine]

„ფილოსოფოსი ის კაცია, ვინც ბედნიერებისაკენ ისწრაფვის“

[marine]

"ღმერთი არც წარმართებს ტოვებდა აბსოლუტურ სიბნელეში, არამედ ზოგჯერ ჭეშმარიტებამდე ამაღლების უნარსაც აძლევდა"

[marine]

"იმედი

პიროვნების ცხოვრება ყოველგვარ აზრს კარგავს, თუ მას იმედი არ გააჩნია. იმედი ზეკოსმოსური და ამავდროულად, ზეცნობიერი შეგრძნებაა".

[marine]

"როგორც ერთი ფილოსოფოსი ამბობს, ჭეშმარიტი აზროვნების სამი პრინციპი არსებობს; იაზროვნე თვითონ (ჭეშმარიტ სარწმუნოებაზე დაყრდნობით), იაზროვნე ისე, რომ სხვისი თვალითაც (უფლის, ღვთისმშობლის, წმინდანების, სათნო ადამიანების თვალთახედვით) შეგეძლოს საკუთარი ნამოქმედარის განსჯა, მესამე - იაზროვნე და იმოქმედე ისე, რომ შენი ქმედება, შენი ნააზრევი, შენვე არ განადგურებდეს, საწინააღმდეგოდ არ შემოგიბრუნდეს".

[marine]

"ადრეულ ეპოქაში ყოველი ქრისტიანი ატარებდა მანტიას და ეს ჩანს თუნდაც წმინდა იუსტინე ფილოსოფოსის ცხოვრებიდან.

მას ფილოსოფიის ლექციების კითხვისას მოსხმული ჰქონდა მანტია და შემდგომაც არ განუმოსავს.

როდესაც ჰკითხეს, ახლა მაინც რატომ არ განიმოსე მანტიაო, უპასუხა: ჭეშმარიტი ფილოსოფოსი სწორედ ახლა გავხდი!"

[marine]

"სიბრძნე ჭაღარაა ადამიანთათვის და უბიწო ცხოვრება სიბერის ასაკია" (სიბრძ. 4:9)

[marine]

"წმინდა იოანე ოქროპირის აზრით, ქმრებისთვის ჭკუის სასწავლებელი იქნებოდა ერთ-ერთი წარმართი ფილოსოფოსის, სოკრატეს გამონათქვამი თავისი "ანჩხლი, ბრაზიანი და უტიფარი" ცოლის შესახებ.

როცა მას ჰკითხეს, ასეთ ცოლს როგორ უძლებო,ფილოსოფოსმა უპასუხა: მისი სახით შინ გახსნილი მაქვს სიბრძნისმოყვარეობის სკოლა და მე ვიქნები ყველაზე მომთმენი ადამიანი, ვიდრე ამ სკოლაში ყოველდღე ვივლიო".

[marine]

"ფილოსოფიური განაზრებები"