მნიშვნელოვანი კითხვები, პასუხი გასცეს კომპეტენტურმა პირებმა პარამეტრები

[Levani555]

რამდენიმე შეკითხვა მაქვს და პასუხს მხოლოდ კომპეტენტური ადამიანებისგან ველი. ამასტანავე ყოველ პასუხზე გთხოვთ დამისაბუთოთ ბიბლიაში შესაბამისი ადგილი.


რამდენიმე რამ არის ჩემტვის გაუგებარი:

1. როდიდან დაიწყო ქრისტინობაში ჯვრის როგორც ქრისტიანული სიმბოლოს გამოყენება და ვინ შექმნა ეს ტრადიცია?

2. რატომ ვანთებთ სანთლებს. საიდან მოდის ეს ჩვენი წესი და რა კავშირი აქვს ქრისტიანობასთან?

3. რატომ უდნა ვეთაყვანო წმინდანებს? მე ვთვლი რომ მხოლოდ მამა , ძე და სული წმინდა არის ერთადერთი სალოცავი და სათაყვანებელი. მიუხედავად დიდი პატივისცემისა ილია ჭავჭავაძე წმინდანად არ მიმაჩნია და საერთოდ დაბნეული ვარ ზოგადად წმინდანების შესახებ.

4. რა განსხვავებაა სექტას და რელიგიას შორის? რატომ იხსენიებენ ბაბტისტებს, ანგლიკანელებს, იეღოვლებს და სხვა მსგავს მიმდინარეობებს სექტებად როცა ბუზიდმი თურმე რელიგიაა

5. რატომ არისან იმაღლესი სასულიერო პირები ძვირფასეულობით მოჭედილნი და რატომ არ იფარგლებიან უბრალო სამოსით?

6. ღვთიური ცეცხლი რომ გადმოდის იერუსალიმში, მე პირადად არ მჯერა და მგონია რომ უბრლო ტრადიციაა. რატომ არ დაიშვება გადამღები ჯგუფი ადამიანებისა რომ ეს მოვლენა ფაქტად აღიბეჭდოს?

7. რატომ უნდა ვილანძღებოდე როდესაც ამ შეკიტხვებს ვსვავ? და რატომ მიწოდებენ სექტანტს და ეშმაკად ქცეულს როდესაც ვცდილობ გავარკვიო ის რაც მაინტერესებს?

ძალიან გთხოვთ ზემოაღნიშნულ შეკითხვებს თუ უპასუხებთ მომიყვანეთ ადგლები(თავები, სტრიქონები ბბიბლიიდან) სადაც პასუხი დასაბუთებულია.

[ალექსანდრე]

1. როდიდან დაიწყო ქრისტინობაში ჯვრის როგორც ქრისტიანული სიმბოლოს გამოყენება და ვინ შექმნა ეს ტრადიცია?

ჯვარი რომელზეც მაცხოვარი გააკრეს პირველად ადამიანთა დასჯის საშინელი იარაღი იყო და შიშს ჰგვრიდა ხალხს, მაგრამ მაცხოვრის ჯვარცმის შემდეგ ის ჩვენთვის აღარაა შიშის მომგვრელი, არამედ გამოსყიდვის სიმბოლო და ღვთის ძალა. ის ჩვენთვის სათაყვანებელია, რადგან ჯვარზე მოხდა კაცობრიობის გამოსყიდვა. ჯვარზე სიკვდილით დაითრგუნა ეშმაკი

პირველი საუკუნის ქრისტიანები ჯვარს რომ სცემდნენ თაყვანს, ამისი მრავალი არქეოლოგიური საბუთი არსებობს. რომის მიწისქვეშა კატაკომბებში, სადაც ქრისტიანები იკრიბებოდნენ და ღვთისმსახურებას ატარებდნენ, შემორჩენილია ჯვარცმის გამოსახულება წარწერით, სადაც მუხლმოყრილნი არიან ქრისტიანები. ეს და კიდევ მრავალი სხვა საბუთი მოწმობს, რომ ჯვარი ქრისტიანობის ემბლემა და ღრმა მოწიწების საგანი იყო კონსტანტინე დიდის ეპოქამდე დიდი ხნით ადრე (მეფობდა IV ს-ში). წმიდა კონსტანტინემ უბრალოდ დააკანონა მოციქულთა დროიდან დაწყებული და პირველი საუკუნის ქრისტიანებს შორის უკვე დამკვიდრებული ჯვრის თაყვანისცემის წესი.

პირველი ქრისტიანები, რომ თაყვანს სცემდნენ ჯვარს ამას მოწმობს პავლე მოციქულის სიტყვებიც.

„ხოლო მე, ღმერთმა ნუ ქნას, რომ სხვა რამით ვიქადოდე და არა ჯვრით უფლის ჩვენის იესო ქრისტესი, ვისითაც ქვეყანა ჩემთვის ეცვა ჯვარს, და მე ქვეყნისათვის“ (გალ. 6, 14).


''სიტყვა ჯვრის შესახებ სისულელეა მათთვის, რომელნიც იღუპებიან, ხოლო ჩვენთვის, რომელნიც გადავრჩებით, ღვთის ძალაა'' [I კორ I; 18]

რადგანაც მრავალნი, რომელთათვისაც მრავალგზის გეუბნებოდით თქვენ, ხოლო აწ ტირილით გეუბნებით, ისე იქცევიან, როგორც ქრისტეს ჯვრის მტერნი, რომელთა აღსასრული წარწყმედაა'' [ფილიპ. 3, 18-19]

[მარიამი]

3. რატომ უდნა ვეთაყვანო წმინდანებს? მე ვთვლი რომ მხოლოდ მამა , ძე და სული წმინდა არის ერთადერთი სალოცავი და სათაყვანებელი. მიუხედავად დიდი პატივისცემისა ილია ჭავჭავაძე წმინდანად არ მიმაჩნია და საერთოდ დაბნეული ვარ ზოგადად წმინდანების შესახებ.

http://church.ge/index.php?showtopic=1038

5. რატომ არისან იმაღლესი სასულიერო პირები ძვირფასეულობით მოჭედილნი და რატომ არ იფარგლებიან უბრალო სამოსით?

"თქვენ საგონებელში ხართ ჩავარდნილნი, რატომ აძლევს მართლმადიდებელი ეკლესია ტაძრებში ასეთი ბრწყინვალების და ფუფუნების უფლებას: ძვირფასი ხატები, ვერცხლის კანდელები, ოქროს ფარჩის სამოსელი და სხვა ძვირადღირებული საგნები; იმისთვის, რომ ამგვარი უბადრუკი ბრწყინვალებით სურს, ზეციური ბრწყინვალების შესახებ შეგვახსენოს;
ეს იმისთვისაა, რომ ცოტა ხნით მაინც გადაიტანოს ადამიანთა ყურადღება მათი მიწიერი სიღარიბიდან ზეციურ სამშობლოზე, მარადიული სიხარულის, ნეტარების სამეფოზე და სხვა სამყარო შეახსენოს;
რათა აჩვენოს მათ ის სიუხვე და ბრწყინვალება, რომელიც უხვად მოედინება სულიერი სამყაროდან და რომელიც ქრისტიანის სულიდანაც უხვად უნდა გარდამოედინებოდეს, სხეულში რომ არის მომწიფებული, როგორც ეს ნათელია მომწყვდეული ტაძრის ქვის კედლებში.
მაგრამ ეს ყველაფერი მხოლოდ ზოგადი შეხსენებაა მაშინ, როდესაც თითოეული საეკლესიო ნივთი ფორმასთან, ფერთან, ნახატთან შესაბამისია და მართლმადიდებლური ტრადიციით თავისი განსაკუთრებული დანიშნულება აქვს. ერთად აღებულნი და ცალკე ისინი სიმბოლურად ცხონების გზასთან დაკავშირებულ ქრისტეს სწავლებას, მის აღთქმას, ან ზეციური სასუფევლის რომელიმე საიდუმლოს გამოხატავენ.
თქვენ ისურვებდით, ყოველივე ეს პურად გექციათ და შეგეჭამათ! შევჭამო, და რა მერე? თუკი სხეული სულიერ საზრდოსაც შეჭამს, რაღა დარჩება სულს? განა არ გსმენიათ, რომ უღმერთოებმა რუსეთში ყველაფერი პურად აქციეს და მაინც შიმშილობენ, ისე შიმშილობენ, როგორც არ უშიმშილიათ ასკალდისა და დირის დროიდან მოყოლებული? არა მხოლოდ პურით ცოცხლობს ადამიანი, არამედ - სულიერი სარჩოთიც. წმიდა ტაძრებში კი ყოველ საგანს ადამიანთა სულებისათვის სულიერი საკვების დანიშნულება აქვს.
შეისწავლეთ ქრისტიანული მოძღვრება: იგი ჩვენთვისაა, მიწიერ მოგზაურთათვის, მნიშვნელოვანი ყველა სხვა მოძღვრებასა და მეცნიერებაზე, და თქვენ ამას მიხვდებით, ხოლო როდესაც მიხვდებით, შეიცვლით აზროვნების წესს."
წმინდა მღვდელმთავარი ნიკოლოზ სერბი (ველიმიროვიჩი)

დავამატებდი, რომ ძვირფასი სამოსით მხოლოდ ღვთისმსახურების დროს იმოსებიან სასულიერო პირები, სხვა დროს კი ჩვეულებრივი შავი სამოსი აცვიათ.

4. რა განსხვავებაა სექტას და რელიგიას შორის? რატომ იხსენიებენ ბაბტისტებს, ანგლიკანელებს, იეღოვლებს და სხვა მსგავს მიმდინარეობებს სექტებად როცა ბუზიდმი თურმე რელიგიაა

„სექტა“ ლათინური სიტყვაა (სეცტა), მას აქვს ორი შესაძლო წარმომავლობა, სიტყვა sectare - მოკვეთა, გაყოფა; და სიტყვა sequi - ვინმესადმი მიმდევრობა, დამორჩილება, მსახურება. სიტყვა „სექტა“ ქართულ თარგმანში ნიშნავს: 1) ცხოვრების წესს, 2) მეთოდს (ფილოსოფიურ მეთოდს), 3) მოძღვრებას, მიმდინარეობას, სკოლას, დაჯგუფებას, 4) მწვალებლობას (ძირითადი სარწმუნოებრივი მიმდინარეობისაგან გამოყოფას, განშორებასა და გამოცალკევებას).

სიტყვა „სექტა“ არის ლათინური სინონიმი ბერძნული სიტყვისა „ერესი“ - 1) დაპყრობა, მიტაცება, 2) არჩევა 3) ცხოვრების ან აზროვნების არჩეული წესი, 4) მოძღვრება, მიმდინარეობა, სკოლა, 5) მწვალებლობა. შესაბამისად, სიტყვა „სექტა“ გამოიყენებოდა ლათინურენოვან დასავლეთ რომში, ხოლო ბერძნულენოვან აღმოსავლეთ რომში იგივე მნიშვნელობას ღნიშნავდა „ერესი“.

წმიდა წერილში სიტყვა „სექტა“ გვხვდება მხოლოდ ლათინურ ბიბლიაში - ვულგატაში, კერძოდ, აქ რამდენჯერმე სიტყვა „ერესი“ არის ნათარგმნი, როგორც „სექტა“, მაგ: საქ. 24,5 sectae Nazarenorum, 2 პეტრ. 2,1: introducent sectas perditionals და რამდენჯერმე - სიტყვა „მოძღვრება“, მაგ: საქ: 24,14 secundum sectam quam dicunt heresim; საქ 26,5: secuundum certissimam sectam nostrae religions, საქ 28,22: sentis nam de secta hac notum est nobis.

სიტყვა „სექტამ“, როგორც ტერმნიმა, თავისი შინაარსი მნიშვნელობის მიხედვით გარკვეული ისტორიული განვითარება განვლო, კერძოდ:

ა) ანტიკური (ლათინურენოვანი) მწერლები „სექტას“ უწოდებდნენ იმ ფილოსოფიურ სკოლას (და მის მოძღვრებას), რომელსაც ეპყრა არატრადიციული, იმ დროს საყოველთაოდ მიღებული მოძღვრების საწინააღმდეგო სწავლება (ამ მნიშვლნელობით უწოდებს ციცერონი ანტონიონის მიმდევრებს სექტანტებს; ხოლო ძველი რომაელი ისტორიკოსი ტაციტუსი საუბრობს სტოიკოსთა და ცინიკოსთა სექტაზე, აქვს რა მხედველობაში მისი თანამედროვე ფილოსოფიური სკოლები და მათი მოძღვრება);

ბ) პირველი საუკუნეებიდან ტერმინი „სექტა“, ისევე როგორც „ერესი“, უკვე გამოიყენება ქვეყნის, რეგიონის ისტორიულად ძირითადი რელიგიური მიმდინარებობისგან სარწმუნოებრივი სწავლების მიხედვით გამოყოფილი, ახლად დაარსებული რელიგიური საზოგადოებისა და მისი სარწმუნოებრივი აღმსარებლობის აღსანიშნავად. ასე მაგალითად, პლინიუს უმცროსი საუბრობს „ქრისტიანთა სექტაზე“, რომელიც, მისი თქმით, წარმოიშვა იუდეველთა შორის;

გ) როგორც უკვე ითქვა, თავდაპირველად ტერმინი „სექტა“ ისევე როგორც „ერესი“, აღნიშნავდა როგორც (ფილოსოფიურ-რელიგიურ) ცრუ მოძღვრებას, ასევე ცრუ მოძღვრების მიმდევარ საკრებულოს. მაგრამ რეფორმაციის შემდეგ (XVIIს.) თანდათანობით უფრო ვიწროვდება ტერმინ „სექტის“ მნიშვნელობა, კერძოდ ტერმინ „სექტას“ აღარ უწოდებენ ცრუ სარწმუნოებრივ სწავლება-მოძღვრებას, არამედ მხოლოდ ცრუ სარწმუნოებრივი სწავლა-მოძღვრების მიმდევარ დაჯგუფებას და ტერმინ „ერესისაგან“ განსასხვავებლად ეკლესიაში მკვიდრდება ტერმინ „სექტის“ შემდეგი საღვთისმეტყველო განსაზღვრება: „სექტა“ არის რელიგიური თვალსაზრისით ერთმანეთთან ერთობაში მყოფი ადამიანების ორგანიზებული საზოგადოება, რომელიც არ არის სარწმუნოებრივ ერთობაში მართლმადიდებელ ეკლესიასთან, თავის სარწმუნოებრივ სწავლა-მოძღვრების გადმოცემისას ეფუძნება ან იყენებს ბიბლიის არასაეკლესიო განმარტებებს და [ამახინჯებს არათუ ცაკლეულ დოგმატებს (როგორც ერესი), არამედ] ძირეულად უარყოფს მთლიანად საეკლესიო გადმოცემას.

ტერმინი „სექტა“ იძენს ნაწილობრივ განსხვავებულ მნიშვნელობას, როდესაც იგი გამოიყენება რომელიმე არაქრისტიანული რელიგიებისაგან (იუდაიზმი, ისლამი, ინდიზმი, ბუდიზმი) ჩამოყალიბებულ-გამოყოფილი სექტების მიმართ, ამ შემთხვევაში ამ სექტის სახელწოდებას უნდა დავუმატოთ მისი რელიგიური წარმომავლობის მიმანიშნებელი სიტყვა (მაგ.: კრიშნაიტთა ინდუისტური სექტა, ვაჰაბიტთა მუსლიმური სექტა, ბუდისტური სექტა აუმ სინრიკე...);

დ) XX ს-ის დასაწყისში დასავლეთ ევროპის ზოგიერთ ქვეყნებში (მაგ.: საფრანგეთი, იტალია) მკვიდრდება სიტყვა „სექტის“ კანონმდებლობითი განსაზღვრება.

ტერმინ „სექტის განსაზღვრების შესახებ საუბრისას უნდა აღინიშნოს ისიც, რომ სიტყვა „სექტა“ თავის თავში არ შეიცავს ლანძღვას, დაცინვას ან სხვა რაიმე შეურაცხმყოფელ შინაარსს, ამასთან ერთად, ეკლესიისთვის იგი არის საღვთისმეტყველო შინაარსის მქონე სიტყვა.

მაგრამ რა შეიძლება ითქვას იმის შესახებ, თუ რა გრძნობას ბადებს ეს სიტყვა (შინაარსიდან გამომდინარე) მისი მნიშვნელობის მცოდნე ადამიანში (სექტანტია თუ არასექტანტი იგი), რას შეიგრძნობს იგი ამ სიტყვის გაგონებისას: უპირობოა, რომ იგი მხილებასა და მკაცრ გაფრთხილებას გრძნობს. ისტორიულად ცნობილია, რომ ადამიანებს სჩვევიათ შეცდომების დაშვება და თავის მოტყუება; სამწუხაროდ, მსგავსი რამ არცთუ იშვიათად ხდება ღმერთთან მიმართებაშიც, ამიტომ ეკლესია ამ სიტყვით (სექტა) ამხელს და მიანიშნებს ღმერთთან მიმართებაში ადამიანთ გარკვეული ჯგუფის მიერ დაშვებულ ერთ-ერთ უდიდეს, მეტად სახიფათო და დამღუპველ შეცდომაზე. ეს გაფრთხილება მკაცრია, ამიტომ ეპყრობა ეკლესია ძალზედ სერიოზულად ღმერთის რწმენისა და ადამიანთა ცხონების საკითხს.

7. რატომ უნდა ვილანძღებოდე როდესაც ამ შეკიტხვებს ვსვავ? და რატომ მიწოდებენ სექტანტს და ეშმაკად ქცეულს როდესაც ვცდილობ გავარკვიო ის რაც მაინტერესებს?

არ უნდა ილანძღებოდე ნამდვილად ამ კითხვებზე ლანძღვის გარეშე შეიძლება პასუხების გაცემა.

დანარჩენ კითხვებზე - მერე. იმედი მაქვს აქ რამდენიმე ადამიანის, ჩემზე უკეთესად უპასუხებენ. თუ არადა, მერე მე ვეცდები

[Levani555]

რაც შეეხება პირველ შეკითხვას, ჯვრის თაობაზე. ისევ დაბნეული ვარ.

გალ. 6:14 ყველა თარგმანში წერია ჯვარი ამ წინადადებაში მაგრამ ბერძნული სიტყვა რომელიც ორიგინალში იყო გამოყენებული თუ ინტენეტში მოპოვებული წყარო არ ტყუის არის "stauros" რაც როგორც ჩანს "აღმართულ სვეტს ნიშნავს. http://www.catholic.com/thisrock/1991/9110fea1.asp ასევე იმის ვერსიებიც არსებობს რომ ეს საწამებელი ჯოცი T ფორმისა იყო.

საუბარი რომ არის ბიბლიაში "არ შეიქმნათ კერპებიო" რამდენად
გალ 6:14 ში ზოგიერთ ქართულ თარგმანებში წერია "ვიქადოდე" ზოგში კი "დავიკვეხო". ინგლისურ ვერსიებში წერია "boast" ცოტათი დამაბნეველია რა იგულისხმება.

კიდევ იმას დავაკვირდი რომ ვერსად ვერ მოვიძიე ახალ აღთქმაში მითითება რომ ჯვარი უნდა ვატარო ან ვადიდო ან მითუმეტეს ზედ იესოს სხეული გამოვსახო და ისე ვატარო.

კონსტანტინეს რომ არ დაეკანონებინა ჯვარი როგორც ქრისტიანობის სიმბოლო ახლა ეს სიმბოლო არ იქნებოდა ქრისტიანობის სიმბოლო ხო? იესო რომ ნებისმიერი სხვა წესით მოეკლათ, მისი სიკვდილის იარაღი გახდებოდა ჩვენი რელიგიის ერტერთ უმნიშვნელოვანეს სიმბოლოდ თუ არა?


აქვე მაინტერესებს როგორ უთანხმდება შემდეგი წინამორბედს:

გამოსვლა 20: 2 - 5
3. არ გაიჩინოთ ჩემს გარდა სხვა ღმერთები.
4. არ გაიკეთო კერპები, არც რამე ხატი იმისა, რაც არის მაღლა ცაში, დაბლა მიწაზე და წყალში მიწის ქვეშ.
5. არ სცე თაყვანი მათ, არც ემსახურო რადგამ მე ვარ უფალი, თქვენი ღმერთი....

1 იოანე 5:21
შვილებო, დაიცავით თავი კერპთაგან.


ამას ყველაფერს ვაჯამებ, ვფიქრობ იმაზე რომ ჯვარი როგორც სატაყვანებელი სიმბოლო სწორედ ადამიანმა შექმნა, როდესაც იესო სულიერებაზე ამახვილებს მთელ ყურადღებას, ჯვარი ასეთ მნიშვნელოვან სიმბოლოდ იქცა. მე მესმის რომ ტრადიციადაა ქცეული ეს ყველაფერი მაგრამ რამდენად სურს სინამდვილეში უფალს რომ მას ჯვრის და მითუმეტეს ჯვარზე იესოს სხეულით გამოსახული სიმბოლოთი ეთაყვანებოდნენ არ ვიცი.

აქვე მახსენდება მოოქროვილიდ ა ძვირფასი თვლებით მოჭედილი ჯვრები და ვფიქრობ, ნუთუ იესოს ეს მოსწონს? ნეტა შემეძლოს ამ შეკიტხვაზე ღმერთისგან პასუხის გაცემა. და სხვა კითხვებზეც რომლებიც გამიჩნდა...

[მარიამი]

გალ. 6:14 ყველა თარგმანში წერია ჯვარი ამ წინადადებაში მაგრამ ბერძნული სიტყვა რომელიც ორიგინალში იყო გამოყენებული თუ ინტენეტში მოპოვებული წყარო არ ტყუის არის "stauros" რაც როგორც ჩანს "აღმართულ სვეტს ნიშნავს. http://www.catholic.com/thisrock/1991/9110fea1.asp ასევე იმის ვერსიებიც არსებობს რომ ეს საწამებელი ჯოცი T ფორმისა იყო.

ისტორიულად ცნობილია, რომ ძველ რომში სიკვდილით დასჯის ფორმა იყო ჯვარზე გაკვრა და არა ბოძზე მიკვრა: „უთხრა პილატემ: „წაიყვანეთ და თქვენი რჯულისამებრ განსაჯეთ; იუდეველებმა მიუგეს მას: ჩვენ უფლება არა გვაქვს ვინმეს მოკვლისა. რათა აღსრულდეს იესოს სიტყვა“ (იოან. 18, 31-32); „და მისცემენ მას წარმართთ საგინებელად, საგვემად და ჯვარზე საცმელად; და აღდგება მესამე დღეს“ (მათ. 20, 19).

აქედან ჩანს, რომ ქრისტეს ჯვარცმა არ იყო იუდეველთა ხელში, არამედ მთელ ძალაუფლებას პილატე ფლობდა. ამიტომ უფალი დაისაჯა არა ებრაული, არამედ რომაული კანონებით. პილატემ „მაშინ გაუთავისუფლა მათ ბარაბა, ხოლო იესო გაამათრახებინა და ჯვარზე საცმელად მისცა მათ“ (მათ. 27, 26); „და როცა დაცინვით გული იჯერეს, შემოაძარცვეს ქლამიდი, კვლავ თავისი სამოსი ჩააცვეს, და ჯვარზე საცმელად წაიყვანეს იგი. გზაზე შემოხვდათ ერთი კვირინელი კაცი, სახელად სიმონი; და აიძულეს იგი წამოეღო იესოს ჯვარი“ (მათ. 27, 31-32); „თუ ღმერთის ძე ხარ, ჩამოდი ჯვრიდან“ (მათ. 27, 40). „მაშინ მისცა მათ ჯვარზე საცმელად. ხოლო მათ წაიყვანეს იესო“ (იოან. 9, 16); „და დაეწრა წარწერა პილატემ და დააკრა ჯვარს“ (იოან. 19, 19); „იმ ადგილას, სადაც ჯვარს აცვეს, იყო ბაღი“ (იოან. 19, 41).

კონსტანტინეს რომ არ დაეკანონებინა ჯვარი როგორც ქრისტიანობის სიმბოლო ახლა ეს სიმბოლო არ იქნებოდა ქრისტიანობის სიმბოლო ხო?

იქნებოდა, იმიტომ რომ კონსტანტინემდე დიდი ხნით ადრე, პირველივე საუკუნეებიდან იყო ჯვარი ქრისტიანების თაყვანისცემის საგანი, რაზეც მეტყველებს პირველი საუკუნეების კატაკომბების მხატვრობა.

გამოსვლა 20: 2 - 5
3. არ გაიჩინოთ ჩემს გარდა სხვა ღმერთები.
4. არ გაიკეთო კერპები, არც რამე ხატი იმისა, რაც არის მაღლა ცაში, დაბლა მიწაზე და წყალში მიწის ქვეშ.
5. არ სცე თაყვანი მათ, არც ემსახურო რადგამ მე ვარ უფალი, თქვენი ღმერთი....

1 იოანე 5:21
შვილებო, დაიცავით თავი კერპთაგან.

ამაზეც წერია ამ ლინკზე: http://church.ge/index.php?showtopic=1038

[Levani555]

ალექსანდრე და მარიამ დიდი მადლობა პასუხებისთვის. ვკითხულობ და პარალელურად გიზიარებთ აზრებს.

მარიამ, გულახდილად გეტყვი და მეხუთე შეკიტხვის პასუხი არ ჩემთვის არაა საკმარისი იმის დასასაბუტებლად რატომ სჭირდება საელესიო პირებს ძვირფასი თვლები და მოკაზმულობა.

ეს იმისთვისაა, რომ ცოტა ხნით მაინც გადაიტანოს ადამიანთა ყურადღება მათი მიწიერი სიღარიბიდან ზეციურ სამშობლოზე, მარადიული სიხარულის, ნეტარების სამეფოზე და სხვა სამყარო შეახსენოს;
რათა აჩვენოს მათ ის სიუხვე და ბრწყინვალება, რომელიც უხვად მოედინება სულიერი სამყაროდან და რომელიც ქრისტიანის სულიდანაც უხვად უნდა გარდამოედინებოდეს

ჩემტვის არ აქვს მნიშვნელობა იმას რაში დაიხარჯებოდა ეს სიმდიდრე, თუმცა ვერავითარ კავშირს ვერ ვხედავ მიწიერი სიღარიბეს და ღვთის ზეციერი სამეფოს კავშირში ამ სიმდიდრეს. ჭეშმარიტი ქრისტიანი არასოდეს არაა ღარიბი. მთავარი ჩვენთვის სულიერი სიმდიდრეა და მე ოქროდა ვერცხლს სულაც არ ვაიგივებ სამოთხესთან. ჩემთვის ოქროდა ვერცხლი სიმდიდრის და სიხარბის სიმბოლოა და სხვა არაფერი.

[მხევალი ნინო]

სერგი, ბანს მიიღებ, ხომ ხედავ მშვიდი საუბარი მიდის, ნუ რევ ყველაფერს, დავიღალე ამ სულელური პოსტის წაშლით.

[მარიამი]

აქვე მახსენდება მოოქროვილიდ ა ძვირფასი თვლებით მოჭედილი ჯვრები და ვფიქრობ, ნუთუ იესოს ეს მოსწონს?

პრობლემა აქ ჯვარშია თუ ძვირფასეულობაში? ჯვარზე ზემოთ წერია და ძვირფასეულობას რაც შეეხება:
იესოს მიწიერი ცხოვრების დროს "იერუსალიმში სოლომონის ტაძარი იდგა, უიშვიათესი საოცრება არქიტექტურისა და სიმდიდრისა მთელს მსოფლიოში. ამ ტაძრის მოსართავად უფრო მეტი ოქრო და ძვირფასეულობა დაიხარჯა, ვიდრე - მთელი ბალკანეთის ეკლესიებზე ერთად აღებული. მთელი სოლომონის ტაძარი ოქროთი იყო გაწყობილი: საკურთხეველიც და კედლებიც. ქრისტე მრავალგზის შესულა ამ ტაძარში, მაგრამ ერთხელაც არ გამოუთქვამს მსგავსი აზრი იმის შესახებ, რომ ეს ყველაფერი საჭიროა, პურად ვაქციოთ და შევჭამოთ. მან ამ ტაძრის დაქცევა იწინასწარმეტყველა და იგი დაიქცა, მაგრამ არა მასში განთავსებული ოქროს, არამედ - ადამიანთა სულებში დასადგურებული უწმინდურების მიზეზით" (წმ. ნიკოლოზ სერბი).

დავამატებდი, რომ მთელი ეს ძვირფასეულობა, ტაძრის მდიდრულად მორთვა, ოქროს ქანდაკებების დადგმა და ა.შ. უფლის პირდაპირი მითითებით მოხდა (ბიბლიაში შეგიძლია წაიკითხო ამის შესახებ).

ჩემტვის არ აქვს მნიშვნელობა იმას რაში დაიხარჯებოდა ეს სიმდიდრე, თუმცა ვერავითარ კავშირს ვერ ვხედავ მიწიერი სიღარიბეს და ღვთის ზეციერი სამეფოს კავშირში ამ სიმდიდრეს. ჭეშმარიტი ქრისტიანი არასოდეს არაა ღარიბი. მთავარი ჩვენთვის სულიერი სიმდიდრეა და მე ოქროდა ვერცხლს სულაც არ ვაიგივებ სამოთხესთან. ჩემთვის ოქროდა ვერცხლი სიმდიდრის და სიხარბის სიმბოლოა და სხვა არაფერი.

და თუ ასეა, როცა უფალი პირველ ტაძარს აშენებინებდა ისრაელ ერს, რატომ ამკობინებდა ძვირფასეულობით? ნუთუ იმიტომ, რომ მათში სიხარბის ვნება გაეჩინა? ან ღმერთს თვითონ რამეში სჭირდებოდა ეს სიმდიდრე?

[ალექსანდრე]

Levani555

გალ. 6:14 ყველა თარგმანში წერია ჯვარი ამ წინადადებაში მაგრამ ბერძნული სიტყვა რომელიც ორიგინალში იყო გამოყენებული თუ ინტენეტში მოპოვებული წყარო არ ტყუის არის "stauros" რაც როგორც ჩანს "აღმართულ სვეტს ნიშნავს. http://www.catholic.com/thisrock/1991/9110fea1.asp ასევე იმის ვერსიებიც არსებობს რომ ეს საწამებელი ჯოცი T ფორმისა იყო.

დავამატებ მარიამის ნაწერს, ძელი ძველი ქართული სიტყვაა და აღნიშნავს ხეს, მოჭრილ ხეს. ახალ აღთქმაში რამოდენიმე ადგილას მითითებულია სიტყვა ''ძელი'', რომელიც აღნიშნავს თუ რა მასალისაგან იყო დამზადებული ქრისტეს ჯვარი. ქრისტეს წამების იარაღი ფორმით იყო ჯვარი, ხოლო მასალად ხე იყო გამოყენებული. რუსულ ბიბლიაში შესაბამის ადგილას წერია არა ''СТОЛБ'' – ბოძი ან სვეტი, არამედ ''ДРЕВО'' – ხე. ასევეა ბერძნულ და ლათინურ ხელნაწერებშიც. მეორეც – ქრისტე გაასამართლეს რომაული და არა ებრაული კანონებით.

[ალექსანდრე]

Levani555

იესო რომ ნებისმიერი სხვა წესით მოეკლათ, მისი სიკვდილის იარაღი გახდებოდა ჩვენი რელიგიის ერტერთ უმნიშვნელოვანეს სიმბოლოდ თუ არა?

აქ ერთ რამეზე უნდა გავამახვილოთ ყურადღება, მაცხოვარმა ძალით კი არ შეიპყრეს, არამედ მან ინება ჯვარზე ასვლა. გავიხსენოთ ტუნდაც რას ეუბნება პეტრეს, როდესაც შესაპყრობად მოვლენ: ''„ჩააგდე მახვილი ქარქაშში... იქნებ გგონია, რომ არ შემიძლია შევევედრო მამას ჩემსას, და წარმომიდგენს ანგელოზთა თორმეტ ლეგიონს და უფრო მეტსაც. როგორღა აღსრულდება წერილი, რომ ასე უნდა მოხდეს?“ (მათ. 26, 52-54).''

მე მესმის რომ ტრადიციადაა ქცეული ეს ყველაფერი მაგრამ რამდენად სურს სინამდვილეში უფალს რომ მას ჯვრის და მითუმეტეს ჯვარზე იესოს სხეულით გამოსახული სიმბოლოთი ეთაყვანებოდნენ არ ვიცი.

მთავარი ჩვენთვის სულიერი სიმდიდრეა და მე ოქროდა ვერცხლს სულაც არ ვაიგივებ სამოთხესთან. ჩემთვის ოქროდა ვერცხლი სიმდიდრის და სიხარბის სიმბოლოა და სხვა არაფერი.

აი ეხლა უკვე ვიღაცის სუნი მეცა და დროზე გამასწარი აქედან

[კანონისტი]

6. ღვთიური ცეცხლი რომ გადმოდის იერუსალიმში, მე პირადად არ მჯერა და მგონია რომ უბრლო ტრადიციაა. რატომ არ დაიშვება გადამღები ჯგუფი ადამიანებისა რომ ეს მოვლენა ფაქტად აღიბეჭდოს?

ცნობილია, რომ როდესაც უფალი აღდგა, საშინელმა სინათლემ გააკაშკაშა მისი საფლავი, მცველები ზარგანხდილი დაეცნენ ძირს. ეს სინათლე იყო ღვთიური, რადგან არ წვავდა და მხოლოდ ანათებდა. სითბოს გარეშე ნათება კი ვიცით აქვს ფოსფორს და რამდენიმე ელემენტს, მაგრამ ისინი ძალიან სუსტია.

იერუსალიმში ძალიან ძველი საუკუნეებიდან (ზუსტი თარიღი უცნობია) აღესრულება სასწაული: მაცხოვრის საფლავზე საღვთო განგებულებით ინთება სანთლები, იერუსალიმის მართლმადიდებელი პატრიარქის ხელში

ის, თუ რატომ არ დაიშვება სხვა, აიხსნება იმით, რომ ეს არ არის (ღმერთმა მაპატიოს) ფოკუსი, რომ ყველგან დაუშვა გადამღები ჯგუფი. ეს არის სასწაული, რომელიც ღვთისმსახურებისას აღესრულება და კუვუკლიაში მხოლოდ იერუსალიმელი პატრიარქი უნდა იყოს. ეს, ცხადია, არ აკნინებს მის სასწაულებრივ წარმოშობას რამდენიმე მიზეზის გამო:

ა) ცეცხლის გადმოსვლის წინ ხილულად ჩანს სხვადასხვა სასწაულები: ცისფერი ნათება, მოტრიალე ბურთი კუვუკლიის გარშემო და ასე შემდეგ

ბ) ცეცხლი პირველი 10-15 წუთი არ წვავს, რაც ხილული დასტურია იმისა, რომ ცეცხლი "ჩვეულებრივი" არ არის

გ) არავინ იცის ცეცხლი გადმოსვლის ზუსტი დრო. ყოფილა შემთხვევები, როცა რამდენიმე წუთში გადმოსულა, ან - საათიც დაჭირვებია

[Levani555]

და თუ ასეა, როცა უფალი პირველ ტაძარს აშენებინებდა ისრაელ ერს, რატომ ამკობინებდა ძვირფასეულობით? ნუთუ იმიტომ, რომ მათში სიხარბის ვნება გაეჩინა? ან ღმერთს თვითონ რამეში სჭირდებოდა ეს სიმდიდრე?

არ ვიცი რატომ, მაგრამ იესოს მსვლის შემდეგ ძალიან ბევრი წესიდ ა კანონი შეიცვალა, მისივე ქადაგების მიხედვით. ჩემთვის კვლავ დაუსაბუთებელია საეკლესიო სიმდიდრე

კანონისტი,

შენ პირადად ხარ მომსწრე იმისა რომ ამ ცეცხლში შეყო ხელი კაცმა და პირველი 10 წუთის განმალობაში ხელი არ დაეწვა?

ღმერთის მწამს, ადამიანის კი არა. მე იერუსალიმის ცეცხლს ვერ ვირწმუნებ თუ ფაქტები არ იქნება. განა იმიტომ ვერ ვირწმუნებ რომ არ მჯერა რომ ღმერთს შეუძლია, რა სისულელეა, ღმერთი ყოვლის შემძლეა, სიცოცხლეზე დიდი სასწაული რა უდნა იყოს, მაგრამ ჩემი აზრით მღვდელმსმსახურები ცეცხლის გადმსვლას თავად აწყობენ ხალხში რწმენის განსამტკიცებლად.

ეს ჩემი მოსაზრებაა და შეურაწმყოფად ნუ მიიღებთ.


სანთლების შესახებ ვერაფერს მეტყვით?

[მნათე]

De Praescriptione haereticorum

''ერეტიკოსთა პრესკრიპცია [წინააღმდეგ] ''

1-2. თავად ერესის არსებობა მოწმობს ჭეშმარიტ რწმენაზე.

დღევანდელ დღეს არსებული გარემოებანი გვაიძულებენ, რომ შექმნილი მდგომარეობა შემდეგნაირად შეფასდეს:
- ჩვენ არ უნდა გვიკვირდეს ასე მომრავლებული ერესის ოდენობა;
არც იმის, რომ ასეთი რამ საერთოდ არსებობს;
რამეთუ ამის შესახებ უკვე გვეუწყა (მათე 7:15; 24:4; 11; 24; I ტიმ. 4:1-3)
და არც ის, რომ ისინი წყალს უყენებენ რომელიმე ჩვენთაგანის რწმენას (ისინი სწორედ ამისათვის არსებობენ - გამოცდაში იწრთობა რწმენა).

ბევრში შეშფოთება იბადება და უკვირს ის, რომ ერეს ასეთი ძალა გააჩნია;
არადა სინამდვილეში მათ უფრო უნდა გაუკვირდეთ ის, რომ ერესი საერთოდ არ არსებობდეს!
როდესაც რაიმე განწესებულია გარდაუვალი ყოფისათვის (ანუ არსებობს ამის მიზეზი), მას არ შეუძლია რომ არ იარსებოს, რამეთუ დამოკიდებულია ძალაზე რომლის გამოც ის არსებობს.

ხომ არ გვიკვირს მაგალითად ციებ/ცხელების არსებობის ფაქტი, რომელიც ერთ-ერთია ამ ქვეყანაზე არსებული უამარავი სასიკვდილო და სატანჯველი ავადმყოფობებიდან?! (ის მაინც არსებობს)
ასევე არც ის გვიკვირს, რომ ხალხს კლავს - რადგან სწორედ ამისთვის არსებობს.

ამიტომ, თუ ჩვენ გვაოცებს, რომ ჭეშმარიტული რწმენის დასასუსტებლად მოვლინებული ერესი ასეთია, მაშინ პირველ რიგში უნდა გაგვაოცოს საერთოდ მისი არსებობის ფაქტმა:
- რადგან არსებობს, გააჩნია ძალა, ხოლო რადგან გააჩნია, ამიტომაც არსებობს.

თუმცა ციებ/ცხელება როგორც სიბოროტე, თავისი დანიშნულებითა და ჩვენზე მოქმედებით, რა თქმა უნდა უფრო გვეზიზღება ვიდრე გვაოცებს; რაც ძალა გვაქვს ვერიდებით და ამ დროს უნარი არ შეგვწევს მისი საერთოდ განადგურების.
...
ზოგჯერ მართლაც გასაკვირია, რომ ბოროტებას მსგავსი ძალა გააჩნია, მაგრამ ეს მხოლოდ იმიტომ, რომ: ერესი ძლიერია მისთვის, ვისი რწმენაც სუსტია.
გლადიატორთა ბრძოლაში გამარჯვებული, ხშირად იმარჯვებს არა იმიტომ რომ მამაცი და დაუმარცხებელია, არამედ იმიტომ რომ დამარცხებული სუსტი იყო. შემდეგ იგივე გამარჯვებული უკვე დგება ძლიერის პირისპირ და მარცხდება.
იგივე ითქმის ერესზეც: ის ძლიერია ვიღაცის სისუსტის გამო, მაგრამ უსუსურია თუ ხვდება ძლიერ რწმენას.

3-6. ერესი საზრდოობს სუსტი რწმენით: ჭეშმარიტი რწმენა მასთან წინააღმდეგობაში მოწმდენა.

... არ მესმის ასევე, რა არის გასაკვირი იმაში, თუ ადრე ვიღაცა ითვლებოდა სანდოდ, შემდეგ კი გამოდგა სუსტი, რის გამოც გაგვშორდა?
გაიხსენეთ საული, კეთილი და ღვთისმოშიშე - შურში ამოხდა სული (1მეფ. 18);
გაიხსენეთ დავითი, ვინც თავად უფალმა ცხო მეფედ ისრაელზე, განა მკვლელობასა და გარყვნილობაში არ იქნა დადანაშაულებული? (2მეფ. 11);
სოლომონი, განა თავად უფალმა არ დააჯილდოვა იგი სიბრძნით, რის შემდეგადაც ქალებისა და კერპებისაკენ გაიწია? (3მეფ. 11:4);

მხოლოდ და მხოლოდ ძე ღვთისას ებოძა ყოფნა ცოდვის გარეშე (ებრ. 4: 14-15).

ასე რომ, თუ ეპისკოპოსი, დიაკვანი, ქვრივი, მოძღვარი ან თუნდაც წამებული განუდგება ჭეშმარიტ სარწმუნოებას - ნუთუ ეს გვაძლევს იმის ფიქრის უფლებას, რომ ერესში არსებობს ჭეშმარიტება?
არავინაა ბრძენი, არავინაა ერთგული, არავინაა დიდებული, თუ იგი არაა ქრისტიანი: ქრისტიანი კი მხოლოდ ისაა, ვინც ბოლომდე დაითმენს (მათე 10:22)

შენ, - რადგანაც შენ ადამიანი ხარ - ყველაფერს იცნობ გარეგნულად;
შენ ფიქრობ, როგორც ხედავ, და ხედავ მხოლოდ იმას რაც შენს თვალს წინაა, მაგრამ უფლის თვალნი, როგორც ნათქვამია, დიდგანმზრახველი და მრავალმოქმედია (იერემია. 32:19). ადამიანი უყურებს სახეს, უფალი კი გულს (1 მეფ. 16:7)
...
გაიხსენე! განა არ განეცალნენ მოსწავლეები თავად მაცხოვარსაც კი, როდესაც ცდუნებამ იმარჯვა მათზე? (იოანე 6:66)
ამ დროს განა სხვებმა იფიქრეს, რომ ამის გულისათვის თავადაც უნდა განსდგომოდნენ (?): პირიქით, იმათ ვინც იცოდნენ, რომ ისაა სიცოცხლის სიტყვა, თავად ჭეშმარიტება და უფლის გზავნილი, ბოლომდე მის გვერდით იდგნენ, მიუხედავად იმისა, რომ ქრისტემ გაცლა შესთავაზა, თუ ეს ვინმეს სურდა (იოანე1:1; 6:67-68; 16:30)

სრულებითაც არაა მნიშვნელოვანი თუ მაცხოვარი მოციქულებმა დატოვეს; ვიღაც ფიგელოსმა, ჰერმოგენესმა, ფილეტოსმა, ჰიმენევსმა და ალექსანდრემ (IIტიმ. 1:15; 2:17; Iტიმ. 1:20)
განა თავად ქრისტეს გამცემი არ იყო მოციქული?
ჩვენ გვიკვირს, როდესაც ვიღაცა მის ეკლესიას ტოვებს, მაგრამ ის რასაც ჩვენ ვითმენთ იესო ქრისტეს მსგავსად, მოწმობს იმაზე, რომ ჩვენ ქრისტანები ვართ. ისინი ჩვენგან გავიდნენ - ამბობს მოციქული - თუმცა ჩვენგანნი არ ყოფილან; ვინაიდან ჩვენგანნი რომ ყოფილიყვნენ, ჩვენთავე დარჩებოდნენ (I იოანე 2:19)
...
უფალი გვასწავლიდა, რომ ბევრი მტაცებელი მგელი მოვა ცხვრის სამოსით გამოწყობული (მათე 7:15)
რას წარმოადგენს ეს ცხვრის სამოსი, თუ არა ქრისტიანის სახელის გარეგანი სახე?
რა არის მტაცებელი მგელი, თუ არა ქრისტეს ფარის დატაცების შინაგანი მზაკვრული გრძნობა და ფიქრები?
რაშია ცრურწმენის არსი, თუ არა სიცრუის მქადაგებლებში?
რაშია ცრუ მოციქულთა არსი, თუ არა ყალბი ღვთის სიტყვის მაუწყებლებში?
რაშია ანტიქრისტეს არსი - აწ და მარადის - თუ არა ქრისტეს წინააღმდეგ აჯანყებულნში?
...

15-19. ერეტიკები არ უნდა ეყრდნობოდნენ წმინდა წერილს; ის მათ არ ეკუთვნით და მათ მხოლოდ მისი დამახინჯება ძალუძთ. მათ წმინდა წერილზე მსჯელობის უფლება, ნამდვილად არა აქვთ.
...ისინი მიმართავენ წმინდა წერილს და ამ გამბედაობით ბევრს გული უდრკება.
როგორც კი საქმე კამათამდე მიდის: მტკიცეებს აღონებენ საკუთარი ყბედობით, სუსტებს იტყუებენ, ხოლო ვინც შუაშია, მას კი ეჭვებში ტოვებენ.
ჩვენ მოვაკლებთ მათ ასეთი სარფიან ყოფას, თუ არ დავუშვებთ მათი მოსაზრებების მოსმენას წმინდა წერილის შესახებ.
ამიტომ უნდა შევხედოთ, ვის ეკუთვნის წმინდა წერილი, რომ არ მივუშვათ მასთან ის, ვისაც არც ეკუთვნის და არც იმსახურებს ამას.

ზოგიერთს მოეჩვენება თითქოს, საკითხისადმი ასეთი მიდგომით მსურს თავი ავარიდო კამათს, რადგან გარკვეული უნდობლობით ვუყურებ საკუთარ შესაძლებლობებს.
ეს შეიძლებოდა ასეც ყოფილიყო, რომ არა ის მტკიცე მიზეზები რომლებიც გამაჩნია მე - უპირველეს ყოვლისა, ჩვენი რწმენა ემორჩილება მოციქულს, რომელიც გვიშლის ამპარტავნებთან ძიების მცდელობას და ყურადღების მიქცევას ყოველგავარ ახალ/სხვაგვარ სწავლებისადმი (I ტიმ. 6:3-5) რადგან მათ მხოლოდ და მხოლოდ კამათისა და პაექრობის სენი ჭირთ, საიდანაც წარმოიშობა შური, დავა, გმობა და ბოროტი ეჭვი. ერეტიკოს შეგონების შემდეგ უნდა გავერიდოთ და არა კამათის შემდეგ (ტიტე 3:10)
...
მოციქულმა დაგვიშალა კამათი და მიგვითითა შეგონებაზე, როგორც ერეტიკოსთან ურთიერთობის ერთადერთ და აერთჯერად საშუალებაზე; რადგან ერეტიკოსი ქრისტიანი არაა, და ის არ იმსახურებს იმას, რომ ისე მოვექცეთ როგორც ქრისტიან ძმას ანუ ყველანაირად ვეცადოთ, რომ აცდენილ გზიდას ჩამოვაშოროთ (მათე 18:15-16).

როგორ შეიძლება ეკამათო მწვალებელს წმინდა წერილზე, როდესაც ის არ ცნობს ზოგიერთ საღვთო წერილს (?);
ხოლო რომელსაც ცნობს მასაც არასრულად, ამახინჯებს საკუთარი ჩანაფიქრის სასარგებლოდ, ან ამატებს რაღაცას ან კი საერთოდ ტოვებს მისთვის უსარგებლოს;
ხოლო თუ რაღაცას მთლიანობაში ინარჩუნებს, ისიც ასევე დამახინჯებულია, რადგან მომარაგებულია სხვადასხვა განსხვავებული და ახალი სწავლით.

ასე რომ, არაა საჭირო წმინდა წერილის მოხმობა; არაა საჭირო პაექრობა იქ, სადაც გამარჯვება არ არის... და არც გვჭირდება მსგავსი რამ.
...
ვის ეკუთვნის წმინდა წერილი?
ვისით, ვისი დახმარებით, როდის და ვის გადაეცა სწავლება, რომელიც ადამიანს ქრისტიანად ხდის?
...
20-22. ჭეშმარიტება ეკუთვნის ქრისტეს, შემდეგ კი - მოციქულთა გადმოცემას

...

26-29. ეკლესია - ჭეშმარიტებისა და მოციქულთა ავტორიტეტის ერთადერთი მემკვიდრე''

...

(სრული ტექსტი დასაწყისში დადებულ ბმულზე)

წერილის დაწერის მიზეზს წარმოადგენს: II საუკუნის ბოლოს ქრისტიანული სარწმუნოების ირგვლივ შექმნილი ვითარება - მომრავლებული ერესი; ხაზს ვუსვამ _ II საუკუნის, ჯერ კიდევ რა დროში...

[ალექსანდრე]

Levani555

მაგრამ იესოს მსვლის შემდეგ ძალიან ბევრი წესიდ ა კანონი შეიცვალა, მისივე ქადაგების მიხედვით.

აბა ერთი მოგვახსენე, რომელი წესი და კანონი შეიცვალა?

[კანუდოსელი]

შენ პირადად ხარ მომსწრე იმისა რომ ამ ცეცხლში შეყო ხელი კაცმა და პირველი 10 წუთის განმალობაში ხელი არ დაეწვა?

ჩემი სკეპტიკოსი მეგობარი გოგო იყო იქ იმ დროს და მიუხედავად იმისა, რომ თვლიდა რომ ცეცხლი ტრადიციაა, თავად იხილადა როდესაც ველაპარაკე მისი სიტყვები იყო ასეთი: "როგორ შეიძლება არ დაიჯეროო"

ისე ცეცხლი არ არის ჩვენი რწმენის ნაწილი, სხვაზე გადადი ჯობია, ის არის, არ არის, ეს სინამდვილეში მეათეხარისხოვანია

[Levani555]

მნათე გრძელი სიტყვა მოკლედ ითქმის. შენ თუ გგონია მე გზას გადახვეული და სიმართლეს აცდენილი კაცი ვარ - ცდები. მე სიმართეს მოწყურებული კაცი ვარ რომლისთვისაც ღმერთი და მისი ჭეშმარიტი ნება ყველა ტრადიციაზე მაღლა დგას. ამას თუ დაიჯერებ იქნებ მერე დამეხმარო შეკითხვებზე პასუხების გაცემაში და თითი კი არ გამოიშვირო.

ასეთი შეკითხვა მაქვს: შესაძლოა რომ მართლმადიდებლური ეკლესია რაიმეში ცდებოდეს? და თუ შესაძლოა "მოსულა" საეკლესიო შეხედულებების შეცვლა სწორი მიამრთულებით? და თუ არაფერში არ ცდება მაშ დაღუპულები არიან ყველა სხვა ქრისტიანები ხომ? კათოლიკები, პროტესტანტები, ბაპტისტები და ა.შ.

აბა ერთი მოგვახსენე, რომელი წესი და კანონი შეიცვალა?

თვალს თუ გამოგთხრიან შენც გამოტხარეო ასე იყო ადრე, იესომ ტქვა ერთ ლოყაში რომ გაგაწნია მეორე შეუშვირეო და ა.შ. კარგი რა. განა არ იცი რმხელა ცვლილებებია ახალ აღთქმაში და რაოდენ დაშორდა ხორციელი სულიერს?

[კანუდოსელი]

მნათე გრძელი სიტყვა მოკლედ ითქმის. შენ თუ გგონია მე გზას გადახვეული და სიმართლეს აცდენილი კაცი ვარ - ცდები. მე სიმართეს მოწყურებული კაცი ვარ რომლისთვისაც ღმერთი და მისი ჭეშმარიტი ნება ყველა ტრადიციაზე მაღლა დგას. ამას თუ დაიჯერებ იქნებ მერე დამეხმარო შეკითხვებზე პასუხების გაცემაში და თითი კი არ გამოიშვირო.

ასეთი შეკითხვა მაქვს: შესაძლოა რომ მართლმადიდებლური ეკლესია რაიმეში ცდებოდეს? და თუ შესაძლოა "მოსულა" საეკლესიო შეხედულებების შეცვლა სწორი მიამრთულებით? და თუ არაფერში არ ცდება მაშ დაღუპულები არიან ყველა სხვა ქრისტიანები ხომ? კათოლიკები, პროტესტანტები, ბაპტისტები და ა.შ.

ეკლესია არის სვეტი ჭეშმარიტებისა, ამიტომ ეკლესია, როგორც სისავსე - არ ცდება, მაგრამ ხალხი - რამდენიც გინდა.

ანუ: ჩვენი რწმენა იყო და არის შეუმცდარი - დოგმატები არის სწორი
ცხონება კი ისევ მართლმადიდბლური ღვთისმეტყველების მიხედვით არის საიდუმლო და ვინ ცხონდება და ვინ არა - ეს ჩვენი საქმე არაა - ასე პასუხობს მართლმადიდებელი ეკლესიის თეოლოგია

[Levani555]

კანუდოსელი, ვერ დაგეთანხმები, თუ ცეცხლი ჭეშმარიტი არაა მაშ ჩვენი ეკლესია ცდება. ამას კი განა აღიარებს ეკლესია? ეს მნიშვნელოვანი საკითხია.


მე გეკითხებით ყველას თქვენ, დააყენებდით ღვთის ნებას ეკლესიის და ტრადიციებზე მაღლა რომ გცოდნოდათ რომ ღვთის ნება განსხვავებულია და სხვადასხვა ქრისტიანულ მიმდინარეობებში ბევრი რამ არასწორია?

[კანუდოსელი]

კანუდოსელი, ვერ დაგეთანხმები, თუ ცეცხლი ჭეშმარიტი არაა მაშ ჩვენი ეკლესია ცდება.

ჯერ ერთი მე ეს არ მითქვამს და მეორეც, ცეცხლი რომ არც არსებულიყო, ამით ჩვენი მართლმადიდებლების რწმენა არ ირღვევა არაფრით - მრწამსი არის ჩვენი ფუძე, ის მთავარია ნამდვილად - დოგმატები ანუ.

[ალექსანდრე]

Levani555

თვალს თუ გამოგთხრიან შენც გამოტხარეო ასე იყო ადრე, იესომ ტქვა ერთ ლოყაში რომ გაგაწნია მეორე შეუშვირეო და ა.შ. კარგი რა. განა არ იცი რმხელა ცვლილებებია ახალ აღთქმაში და რაოდენ დაშორდა ხორციელი სულიერს?

ძაან პირდაპირ ხომ არ გესმის ამის მნიშვნელობები? ესეიგი ეხლა შენ რომ თვალი გამომთხარო ძალით, ავდეგე მეორეც მოგიშვირო აჰა მეორეც გამომთხარია? მაგარი ლოგიკაა რა