თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 25 2009, 01:45 PM

ვფიქრობ საინტერესო საკითხია, ბევრ კითხვასაც იწვევს და ბევრ კითხვაზეც სცემს პასუხს.

რომელი გამოთქმა უფრო სწორია, რომ ჩვენ ვართ სულები ადამიანის სხეულში ("ტონკი" სხეულიანად), თუ ჩვენ ვართ ადამიანები და გვაქვს სული?

პოსტის ავტორი: VisualBB თარიღი: May 25 2009, 02:22 PM

cinemamu
ჩვენ ვართ ადამიანები, და ჩვენში არის სული << მე ასე ვფიქრობ

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 25 2009, 03:50 PM

ერთობ გავრცელებული შეხედულებაა ესე იგი ჩვენ ვართ მოკვდავები და სული უკვდავია, მაგრამ ჩვენ სული არ ვართ, ანუ ჩვენ მოვკვდებით და სული, რომელიც ჩვენგან დამოუკიდებელი სუბსტანციაა უკვდავი იქნება?

კი მაგრამ რელიგია ხომ ამბობს რომ სამოთხეში ან ჯოჯოხეთში მიდის სული... მგონი შეუსაბამობაა...

პოსტის ავტორი: VisualBB თარიღი: May 25 2009, 03:52 PM

cinemamu
კი ჩვენშია სული,

ჩვენ ვართ ადამიანები ხორციელად, როცა ჩვენ მოვკვდებით, სული გამოვა სხეულიდან,

ხორცი მიწას მიებარება, სული კი სამსჯავროზე წარსდგება სადა გადაწყდება სული სამუდამოდ ჯოჯოხეთში იქნება თუ ზეცაში..

სული უკვდავია

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 25 2009, 03:56 PM

კი მაგრამ ვინ ხარ შენ? ხორცი თუ სული? თუ სული არ ხარ და სული გაქვს ესე იგი შენ არ ხარ უკვდავი... შენსავე ნათქვამს ეწინააღმდეგები. თუ სული გაქვს, ესე იგი სული მიდის და შენ რჩები?

პოსტის ავტორი: ავგუსტინე თარიღი: May 25 2009, 03:57 PM

ჩვენ ვართ ადამიანები, ანუ სულისა და სხეულის საიდუმლო სერობა, არა ცალ-ცალკე, არამედ ერთად

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 25 2009, 04:08 PM

მაშინ რატო ამბობს 99% ფრაზას "ჩემი სული", "გადავარჩინოთ ჩვენი სულები"... მე კი გეთანხმები რომ სული და ხორცი მთლიანობაში უნდა აღვიქვათ, მაგრამ უმეტესობა თავის თავს აღიქვამს ხორცად და სულს ცალკე ცნებად მიიჩნევს...

პოსტის ავტორი: ავგუსტინე თარიღი: May 25 2009, 04:10 PM

ტერმინისა და ასოციაციის ჯაჭვია უბრალოდ, ადამიანი ხედავს ხორცს, სულს უბრალოდ ვერ ხედავს. ამიტომ ნაცვალსახელი ეკუთვნის "ხორცს" ხოლო კუთვნილებას გამოხატავს "სული" არსებითად ასეა....

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 25 2009, 04:21 PM

ხოდა მაგაშია საქმე რომ რასაც ხედავს იმად აღიქვამს თავს, ამიტომაც უნდა ეძებოს ის რასაც ვერ ხედავს და შეიცნოს თავისი ჭეშმარიტი "მე". ჭეშმარიტი "მე" კი არც გონებაა, არც ინტელექტი, არც სამშვინველი, არც აურა და მითომეტეს არც ხორცი.

სიტყვას დიდი ძალა აქვს და ფრაზის: "ჩემი სული" გამეორებას იქამდე მივყავართ რომ მართლა სულისგან დამოუკიდებლად მივიჩნევთ თავს.

პოსტის ავტორი: ავგუსტინე თარიღი: May 25 2009, 04:28 PM

არამგონია სიტყვას ამხელა ძალა ქონდეს, თუმც ვერ დაგეთანხმებით რომ ინტელექტის ფორმა არ უკავშირდება ნამდვილ მეს, ის ერთ-ერთი საშუალებაა კონკრეტული განსაზღვრებისთვის, უარი თქვა ყველაფერზე რასაც ხედავ, არის უკიდურესი პოლუსი იმისა, რასაც ყველაფერ ხილვადზე დათანხმება და მასში ამოწურვა ქვია.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 25 2009, 04:37 PM

რა თქმა უნდა ინტელექტი უკავშირდება ნამდვილ მეს, მაგრამ ნამდვილი მე არაა მაინც. ეგრე ხორციც უკავშირდება მეს.

მე არ ვამბობ რომ უარი უნდა თქვა ყველაფერზე. უბრალოდ უნდა გააცნობიერო, რომ ხილვადი და ხილული სამყარო ერთმანეთს მოიცავს. ანუ ილუზია რეალობაა და რეალობა ილუზიაა. რთული ასახსნელია, მაგრამ დიალექტიკა თუ იცით მიხვდებით.

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: May 25 2009, 04:43 PM

ასეთი თემა, ღვთისმეტყველების განყოფილებაშია და მსჯელობაც საინტერესო იყო

http://church.ge/index.php?showtopic=5281

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 25 2009, 04:54 PM

ეგ თემა სულის რაობაზეა და გაცილებით რთული საკითხია. მე აქ უფრო მარტივ კითხვას ვსვამ და შევეცადოთ გავცეთ პასუხი...

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: May 25 2009, 04:57 PM

თვლით რომ მაგ თქვენ კითხვაზე პასუხის გაცემა შესაძლებელია, თუ სულის რაობა არ განისაზღვრა?

ასე მარტივია ვითომ?

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 25 2009, 05:01 PM

ყოველ შემთხვევაში ეს უფრო კონკრეტული და ვიწრო თემაა... იქნებ ამ კითხვაზე პასუხის გაცემამ გაგვცეს პასუხი სულის რაობაზე

პოსტის ავტორი: ავგუსტინე თარიღი: May 25 2009, 05:10 PM

მაგ გაცნობიერების პროცესი, მეტად რთული სენსუალური გზით ხასიათდება, ასე ადვილი რომ იტოს, პლატონი იქნებოდა ქრისტე



ჯერ არბათ არსებობის შემეცნების გზები უნდა გაირკვას.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 25 2009, 05:12 PM

ქრისტე პლატონისგან განსხვავებით ბოლომდე შეიგრძნობდა თავს სულად, ღვთის შვილად, ღვთის ნაწილად, პლატონი კი ნაწილობრივ. რთული გზაა მაგრამ გასავლელი... "და იყავით სრულ, ვითარცა მამა თქვენი ზეციერი". ანუ არავითარი კადნიერება და მკრეხელობა არაა იმაში, რომ ადამიანმა თავისი თავი ბოლომდე შეიცნოს როგორც ღვთის შვილმა. და ეს შეუძლებელი ნამდვილად არაა.

პოსტის ავტორი: ავგუსტინე თარიღი: May 25 2009, 05:15 PM

გეთანხმები, ოღონდ ქრისტე შეიგრძნობდა არა საკუთარი ძალით, არამედ იმ განკაცების ძალით, რომელიც საიდუმლოდ იყო შეერთებული სამების მეორე ჰიპოსტასთან, სრულ ადამიანში, ერთი პირი მოქმედებდა, ორი ბუნებით, სწორედ ამიტომ არის ის იდეალი, რომელიც ღმერთმა დასახა

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 25 2009, 06:53 PM

ანუ ჩვენ არ გვეხმარება ეს ძალა? ჩვენთვის შეუძლებელია სრულქმნა? მხოლოდ ქრისტეს შეეძლო ეს?

პოსტის ავტორი: ავგუსტინე თარიღი: May 25 2009, 06:58 PM

ადამიანებს არ შეეძლოთ ამ გზის გადალახვა და სრულყოფილება, ქრისტეს მიერ კი ყველაფერია შესაძლებელი

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 25 2009, 07:09 PM

ანუ ახლა უკვე შეგვიძლია? ვაშაააა! და როგორ უნდა მივაღწიოთ ამას? ბერად უნდა აღვიკვეცოთ?

პოსტის ავტორი: VisualBB თარიღი: May 25 2009, 07:17 PM

მოკლედ, წარმოიდგინედ წმინდა სამება, ერთარსება და განუყოფელი

ეს მოვიყვანე ერთარსების მაგალითად,

ანუ ადამიანს სული თავიდანვე უდგება
და ეს არის სულ ერთად ხორცთან ერთად სანამ ადამიანი არ მიიცვლება,

როცა ადამიანი იძახის "ჩემი სული უნდა გადავარჩინოო" ის არ ფიქრობს ხორციელზე,ფიქრობს სულის გადარჩენაზე ანუ იმ დროზე როცა სული გამოვა ხორციდან და წარსდგება სამსჯავროზე

ყველა ადამიანს აქვს თავისი კუთვნილი სული ღმერთისაგან ნაბოძები, რათქმაუნდა ეს ყველაფერი უფლისაა..

მარტივი ლოგიკაა

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 25 2009, 07:36 PM

აი კიდევ ერთი შეცდომა. "ადამიანს აქვს სული" ისევ ვყოფთ ერთმანეთისგან ადამიანს და სულს.

პოსტის ავტორი: VisualBB თარიღი: May 25 2009, 07:45 PM

cinemamu
რაშეცდომა კაცო
მოკლედ შენ კითხვაზე პასუხი არის:

ადამიანს აქვს სული! მუდამ ერთად არის სანამ არ გარდაიცვლება ადამიანი..

ეხლა მარტივია, სული უხილავი და უმატერიოა, ხორცი კი სხეულია და მატარიაა

ადამინი კი ეს ორივე ერთად

მემგონი ყველაზე კარგად ეხლა ავხსენი


და სული ადამიანშI როგორ ხვდება როგორ არი რა და როგორ ეს უკვე უფლის საიდუმლოა

და კიდევ ჩვენი განუვითარებელი და დაბალი გონება უფლის საიდუმლოებებს ვერ ჩასწვდება

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 25 2009, 07:53 PM

ეგ ქრისტიანობის და მაჰმადიანობის გარდა ტიტქმის ყველა რელიგიაშია ახსნილი და წაკითხვა ჭირდება უბრალოდ, დიდი გონება სულაც არ ჭირდება. მაგრამ ეგ სხვა თემაა...




თუ ადამიანი ორივე ერთადაა, ესე იგი სიკვდილის დროს იყოფა ადამიანი ორად? ინტრიგნულ კითხვებს ვსვამ, მაგრამ პასუხის შესაბამისს

და კიდევ ერთი კითხვა: ცოდვები ხორცს ამძიმებენ თუ სულს? თუმცა სული ხომ თავიდანვე ცოდვილი იბადება...

პოსტის ავტორი: VisualBB თარიღი: May 25 2009, 07:57 PM

cinemamu
დაახლოებით ეგრეა,
სული გამოდის სხეულიდან,

მემგონი ტყუილად არ ჰქვია სიტყვა: "გარდაიცვალა"
ანუ ადამიანმა დაასრულა ადამიანური ცხოვრება და ის უკვე მარადისობაშI წავიდა და შეიცვალა ანუ ეხლა უკვე სული ცოცხლობს მარტო.
________

ცოდვები ამძიმებენ სულს რათქმაუნდა, ხორცს ამძიმებს უფულობა და ა.შ

მოკლედ სულს ყოველივე სულიერი დაამძიმებს
ასევე სულის დამძიმება ხორციელსაც შეუძლია (ალბად მიხვდი) ანუ ზოგადად ცოდვა.

და ხორცს ისევ ხორცი თU დაამძიმებს


ხორცის სიმძIმემ კი შეიძლება უდიდესი სულიერება მიანიჭოს ადამიანს

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 25 2009, 08:04 PM

სული უკვდავია, წმინდაა და ვერცერთი ცოდვა ვერ ეხება მას. ყველა რელიგია ამას ამტკიცებს ახალი რელიგიების გარდა (მათ შორის ჩვენი რელიგია, იუდაიზმი და მაჰმადიანობა). აღმოსავლური რელიგიები ამბობენ რომ ცოდვა იქიდან იწყება, როცა ადამიანი სულად კი არა, "ცრუ ეგოდ" აღიქვამს თავს. სწორედ ცრუ ეგოა ცოდვის და ბოროტების სათავე, სული კი ყოველთვის წმინდაა. ეს მსოფლმხედველობა ბევრ კითხვას სცემს პასუხს, ჩვენს რელიგიაში კი ძალიან ბევრი რამ ბურუსითაა მოცული... სწორედ "ცრუ ეგოა" ის ცნება თუ სუბსტანცია, რომელსაც ადამიანი მეს უწოდებს და რომელშიც სულია მომწყვდეული "ჯინივით".

პოსტის ავტორი: VisualBB თარიღი: May 25 2009, 08:07 PM

ადამიანის სული უწმინდესი ვერ იქნება

ეს, რომ ასე იყოს ყველანი სასუფეველში დავიმკვიდრებდით ადგილს, ასე არ არის

ჩვენ ვართ მართლმადიდებელი < ერი სიტყვა გვეუბნება როგორნი ვართ,

ცოდვის სათავე მრავალია,

თუნდაც ის, რომ შობითვე ცოდვილია
_______

და რაარის ბურუსით მოცული? დასვი კითხვები შეიძLება მე ვერ გიპასუხო მაგრამ სასულიერო პირები გიპასუხებენ

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 25 2009, 08:12 PM

მაშინ რატომ ამბობს ქრისტე, რომ ჩვენშია ცათა სასუფეველი? მეორეგან კი ამბობს რომ ბავშვებშია ცათა სასუფეველი? რატომ გადააქვს ჩვენს რელიგიას ყველაფერი:ხსნაც, სამოთხეც, ცათა სასუფეველიც მომავალში? როცა ყველა აღმოსავლური რელიგია ამბობს რომ ხსნა არის აქ და ახლა, მთავარია შეიცნო. მომავალი და წარსული ილუზიებია, იმიტომ რომ ერთი წავიდა, მეორე ჯერ არ დამდგარა. "შეჩერდი წამო! მშვენიერი ხარ!"

პოსტის ავტორი: VisualBB თარიღი: May 25 2009, 08:17 PM

ბუნებრივია ცოდვილში სასუფეველი ვერ იქნება,

უფალი ამბობს, სასუფეველი ჩვენშია, ის ჩვენს შორისაა, მაგრამ ხედავს კი ამას დამიანი? მიყვება ამ გზას? ....

მოკლედ ზოგ კითხვაზე შეიძლება ვერ გიპასუხო..


მაგრამ მთავარია ვიყოთ ურყევნი რწმენაში,

რწმენა რა არის?

რწმენა არის როცა რაიმე არ გინახავს მაგრამ გჯერა

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 25 2009, 08:27 PM

მიჭირს კამათი, სხვა რელიგიებიც უნდა გქონდეს შესწავლილი რომ გეკამათო.

რწმენა კი ნამდვილად მაქვს, თუნდაც იმის, რომ ღმერთის შვილი ვარ და ზეციური მამა არ მიმატოვებს

და საერთოდ, ყველანი ღმერთის შვილები ვართ, მთავარია ბოლომდე შევიგრძნოთ ეს და სწორედ ესაა სასუფეველი.

პოსტის ავტორი: VisualBB თარიღი: May 25 2009, 08:29 PM

მართალი გითხრა სხვა რელიგიის შესწავლის, სურვილი და ინტერესი საერთოდ არამაქვს

მაგრამ მაინც თU რამეა ჰკითხე სასულიერო პირებს, დაუსვი შეკითხვა მოძღვარს

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 25 2009, 08:33 PM

ვიცი უკვე მოძღვრის პასუხები, მაგრამ ბოლომდე ვერ ვეთანხმები.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 25 2009, 09:58 PM

cinemamu

ჩვენ ვართ სულის და ხორცის ერთიანობა, ასეთი შეიქმნა ადამიანი, ყველასგან განსხვავებული, სულის და ხორცის ერთიანობა ჰქმინს დამიანს.

გარდაცვალება, სულის და ხორცის განყრა დროებითია. იმ დროს ჩვენ რომ ველით ასე გაფაციცებული (მეორედ მოსვლა ) სული და ხორცი კვლავ შეიყრება.

VisualBB



რას გადაგკვეკიდე კაცო შენ. მოძრავრთან თუ უნდა რაიმეს გარკვევა, მივა და შეეკითხება. მე ბევრი ვიცი თქო ტავს ვერ დავდებ, მაგრამ ამ ფროუზმე არიან საკმად განათლებული და არა მხოლოდ განათლებული არამედ პროფესიონალი ხალხიც, ხოდა მატაც შეუძლიათ პასუხის გაცემა. გარდა ამისა, არის საკIხტები, რომელიც უბრალო მრავლმმაც კი სავალდებულოა რომ იცოდეს და არის საკიტხები, რაზეც ბჭობა გვიყვარს. რა არის ეს დაშტამპული პასუხი, მიდი მოღძვართან.... პირდაპირ გამაბრაზე

პოსტის ავტორი: VisualBB თარიღი: May 25 2009, 10:01 PM

მხევალი ნინო

ოკ სორი
______

არა მაინც, იმისათვის, რომ საუბარში ბოროტმა არ შეგვაცდინოს, მოგეხსენებათ რაც მეტს ლაპარაკობ ადამიანი მით უფრო მეტ შეცდომას უშვებ, აქედან გამომდინარე შეიძლება შეცდომით თქვას ვინმემ, და გამოვიდეს უფლის გამოცდა, ეს კი არ შეიძლება და ცოდვააა, ნუ საერთოდ ვამბობ.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 25 2009, 10:03 PM

VisualBB

კაი, მაშინ არ ვილაპარაკოთ და ვიჯდეთ ფორუმზე მდუმარედ

პოსტის ავტორი: VisualBB თარიღი: May 25 2009, 10:05 PM

მხევალი ნინო
ბევრი ისმინე და ცოტა ილაპარაკეო < ნათქვამია ( საკმაოდ სწორად )

მდუმარედ რათქმაუნდა არ უნდა იჯდე მაგრამ ზომიერად უნდა ფილაპარაკოდ რა ,ითUმეტეს იმაზე რაც ნაკლებად ვიცით

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 25 2009, 10:08 PM

VisualBB

ძმაო, შენ გამჩნევ აქ მპოსასმენად სემოსულხარ, მაშ რატომღა გვაჩერებ?

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 25 2009, 10:24 PM

ამ ფორუმზე ყველაზე დიდ ჭეშმარიტებას ჩემი ფოტო ღაღადებს

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 25 2009, 11:21 PM

cinemamu

და მერე რა სიმპათიური ადამიანია გამოსახული ამ ჭეშმარიტებზე.

საქადაგებლად შემოხვედი???

პოსტის ავტორი: VisualBB თარიღი: May 26 2009, 01:48 AM

მხევალი ნინო
არავის ვაჩერებ,

თითქმის 5 პოსტი მარტო ამის ახსნას დავუწერე, რომ რაც ცოტათი ვიცით ბევრს ნუ ვილაპარაკებთ

დანარჩენები უფრო თემის მხარეს იყო და, რომ მივხვდი ჩემი ცოდნა არ ჰყოფნის, შევჩერდი და გავიხსენე ეს სიტყვები,

მოკლედ მე ჩუმად ვარ ბრძნულ და შემეცნებით პოსტებ სიამოვნებით წავიკითხავ, და თქვენის ნებართვით ცოტას დავპოსტამ ხოლმე

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: May 26 2009, 09:52 AM

პიროვნება უფრო მეტია ვიდრე სული, ან სხეული ან ორივე ერთად...

ჩვენ გვაქვს სული, ისევე როგორც სხეული...

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 26 2009, 12:12 PM

მაშინ ვინ ხარ შენ? პიროვნება? ნეო? ნეოს ხომ აქვს დასაწყისი და დასასრული? ვინ ხარ შენ, შეგიძლია მიპასუხო? (პიროვნებაში ბევრი რამე შეგვიძლია ვიგულისხმოთ) ნეო თუ ხარ უნდა გესმოდეს რომ სმიტიც ხარ

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: May 26 2009, 12:26 PM

არსებობენ პირველადი კატეგორიის ცნებები, რომლის განმარტება შეუძლებელია...

მაგალითად, მწვანე, წითელი და ლურჯი პირველადი კატეგორიის ფერებია, ამ ფერებისაგან მიიღება ყველა დანარჩენი ფერი რასაც ადამიანი ხედავს... დავუშვათ ადამიანი რომელიც აღიქვავს მხოილოდ მწვანეს და წითელს, და ვერ აღიქვავს ლურჯს, ვერაფრიტ ვერ აუხსნი როგორია ლურჯი... იმიტომ რომ ის რომ აღიქვა ინდა დაინახო... სიტყვებით არ გადმოიცემა...

ასეთივე პირველადი კატეგორიის ცნებაა პიროვნება... რომლის გადმოცემა შეუძლებელია, თუმცა შეიძლება მის გარკვეულ თვისებებზე საუბარი...


მე მაქვს დასაწყისი, მაგრამ არა დასასრული...

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 26 2009, 12:48 PM

შენ რასაც გულისხმობ როგორც ვხვდები "ბრაჰმანია" ანუ სამყაროს სული, ატმანი, რომელსაც სხვათა შორის არც დასაწყისი აქვს. ესე იგი შენ თავს ვერ შეიცნობ ბრამანად და თუმცა ფართე სპექტრის, მაგრამ მაინც ფერად შეიგრძნობ, მაგალითად ლურჯი. თუმცა ისიც ხომ ცნობილია რომ ყველა ფერი თეთრი ფერიდან მოდის...

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 26 2009, 12:54 PM

cinemamu


ნეტავ ერთი შენ, ისედაც რთულ ცხოვრებას კიდევ ართულ და დამატებებს უგონებ.

რა გინდა ამტკიცო? ის რომ სული ხარ, ის რომ ხორცი თუ მხოლოდ ფანტაზიის ნაყოფი?

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 26 2009, 01:03 PM

სული ვარ, ოღონდ სულის არა ჩვენებური გაგებით, მაქვს დროებითი ხორცი, სახელი, სამშვინველი და ასე შემდეგ, თუმცა მე არცერთი არ ვარ სულის გარდა, რომელიც უკვდავია და სხვათა შორის არც ცოდვები აბინძურებს ეს რაც ვთქვი ესეც ილუზიაა, მაგრამ ვხვდები მაინც რო ილუზიაა, ანუ არის ის ვიღაც, ვინც ხვდება და აკვირდება, და ესაა სული...

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: May 26 2009, 01:18 PM

თუ ძმა ხარ ქართულად დაწერე რა ბრაჰმანი რის ბრაჰმანი,

მწვანეს ვერ მიიღებ ლურწის და წითელის კომბინაციით

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 26 2009, 01:25 PM

cinemamu

მაშ, არც ცოდვები ყოფილა, თუ ის არაფერს აბინძურს. ანუ, ჩვენ მოგვიგონებია გარკვეულ საქციელზე შეფასება ,,ცოდვა,,. მაშ ყველა საქციელი ნორმა ყოფილა, რადგან ის , არაც არაფერს ვნებს.



cinemamu



ვინ შეგქნამა, ვინ მოგცა სიცოცხლე და უკვდავება? სიცოცხლე არარაობისგან ვერ შეიქმენბა, ვერც ატომების შეერთებით, თუ ამ ატოომში არაა სიციხლე, საიდან ეს სიცოხლე, რომელიც უსასრულოდ გრძელება თურმე. საიდან ის ხორცი, რომლშიც სული ,,შედი,, ან რა კანონზომიერებით ხდება ეს, ან როგორ ტოვებს, ან ვინ ,,ასწავლა, მას ადამიანში ჩასახლება?



რა არის ილუზია, ის რომ არსებობ? ნეტავ, ილუზია იყოს, საქართველოში ცხოვრება ილუზიის გერშე, შეუძლებელია... მაგრამ ეს ილუზია შენ როგორ გესმის, ვერ გავიგე. ან რისტვის ირთულებ ცხოვრებას. რას ელოდები, იმას რომ ეგ შენი შეურყვნელი სული, მომავალ ცხოვრებაში ან ბანგლადეშსი დაიბადება, ან ცეცხლის ირგვლივ ატანცავდება, ან უბრალოდ რუმინულ კროლიკად შეიძლება მოევლინო ამ ქვეყნად და მერე მშიერმა ადამინმა შეგჭამოს? და ეს აა ის რაც უკვდა სულს შეუძლია?

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 26 2009, 01:35 PM

აი ისევ ფერებზე ლაპარაკობ, მე კიდე იმაზე გელაპარაკები, საიდანაც ფერები იქმნება. ბრამანი რა არის აქ ნამდვილად ვერ აგიხსნი...

ნინო არ გეწყინოს მაგრამ ვერ აგიხსნი უბრალოდ ამ ყველაფერს... ცხოვრებას კი ნამდვილად არ ვირთულებ, პირიქით ძალიან მარტივია ჩემთვის მე არავის არ შევუქმნივარ, ყოველთვის ვარსებობდი და ვიარსებებ... იმიტომ რომ ღმერთის ნაწილი ვარ. უხეშად რომ ვთქვათ ღმერთი ოკეანეა, მე კი წვეთი, ან ტალღა, რომელიც დროებით მოწყდა ოკეანეს და ისევ დაუბრუნდება... თუმცა ეს უხეში მაგალითი იყო, წვეთი განუყოფელია ოკეანისგან, მოწყვეტა ილუზიაა უბრალოდ. ასეთი რაღაცის გაგება მართლმადიდებელი ადამიანისთვის ძალიან რთულია, იმიტომ რომ ჩვენ რელიგიაში საერთოდ განსხვავებული ცნებები და შეხედულებები გვაქვს.

ჩვენი რელიგიის ენით თუ ვიტყვით, ჩათვალე რომ ცათა სასუფეველში ვარ, ოღონდ ბოლომდე ვერ ვაცნობიერებ ჯერ ამას

ჩვენი რელიგიის ენით თუ ვიტყვით, ჩათვალე რომ ცათა სასუფეველში ვარ, ოღონდ ბოლომდე ვერ ვაცნობიერებ ჯერ ამას

პოსტის ავტორი: VisualBB თარიღი: May 26 2009, 01:41 PM

cinemamu
მართლმადიდებლობას აპირებ?

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 26 2009, 01:52 PM

ვიყავი უკვე ახლა ღმერთმადიდებელი ვარ

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: May 26 2009, 02:05 PM

მართალი ხარ,

მართმადიდებელი ადამიანისტვის ძნელი დასაჯერებელია რომ რმერთი უპიროვნო ოკიანეა...

ძნელი სათქმელია ასევე მართმადიდებლისთვის ,,მე ღმერთის ნაწილი ვარ", ეს ფრაზა იმიტომ რომ მართმადიდებელმა იცის ამ ფრაზას ბოლოს სად მიყავს ადამიანი...

მართმადიდებელი ვიყავი და ღმერთმადიდებელი ვარო ?

შენ არასდროს ყფილხარ ძმა მართმადიდებელი... თორე ათეისტური რელიგიის მიმდევარი არ გახდებოდი

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 26 2009, 02:19 PM

არ ვარ ათეისტი... და არც თეისტი ვარ! ღმერთი ყოფნაზე და არყოფნაზე მაღლა დგას, ორივე მისი ნაწილებია ყოფნაც და არყოფნაც! როგორ შეგიძლია თქვა რომ თეისტი ხარ, თუ არ იცნობ შენი თაყვანისცემის ობიექტს? მე გულით ვგრძნობ ღმერთს და ყველანაირი გონება და სიტყვა მეთიშება როცა ვცდილობ მას გონებით ჩავწვდე...

სხვათაშორის მართლმადიდებელიც ვიყავი და საკმაოდ დიდხანსაც, მაგრამ მივხვდი რომ გმერთი "სიმართლეზე" მაღლაც დგას.

და ღმერთი ყველა რელიგიაზე მაღლაც დგას, ასე რომ არც რომელიმე რელიგიის ან სექტის მიმდევარი არ ვარ

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: May 26 2009, 02:21 PM

რა შუაშია მართმადიდებლობა და სიმართლეზე მაღლა დგომა ?

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 26 2009, 02:25 PM

და ღმერთი ყველა რელიგიაზე მაღლაც დგას, ასე რომ არც რომელიმე რელიგიის ან სექტის მიმდევარი არ ვარ

მგონი არასწორად გამიგე, ჩვენი რელიგიის საწინააღმდეგო არაფერი მაქვს, პირიქით, მის გარეშე ვერ მივხვდებოდი ბევრ რაღაცას, მაგრამ რელიგია მხოლოდ გზაა, გზა კი ოდესღაც მთავრდება...

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: May 26 2009, 02:27 PM

შენ ჯერ ისევ ძიების პროცესში ხარ, მაგრამ

,,მე ღმერთის ნაწილი ვარ" ამან უკვე მიგიყვანა ,,მე ყველაზე ჭკვიანი" ვარ დასკვნამდე...

საკუთარი რელიგია გაქვს, პირადი, სუბიექტური... განცდებზე და გრძნობებზე დამყარებული და მაშასადამე მცდარი...

მართმადიდებელი ის არ არის ვინდ ეკლესიაში დადის და თუნდა ეზიარება... მართმადიდებელი ის არის ვისაჯ ჯერა რომ "ღმერთი სიყვარულია" და ჯერა საქმით, ვინც ხედავს საკუთარ ცოდვებს და ისიც ესმის რომ საკუთარი გრძნობებით და ხანმოკლე გამოცდილებით ჭეშმარიტებამდე ვერ მივა, ვინც იცის რომ ,,უღმერთოდ ვერ გაღმერთდება"






,,ჭესმარიტება ყველა რელიგიაზე მაღლა დგას" გონება გაფსკვნილი შტაინერის საყვარელი ფრაზაა ალბათ

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 26 2009, 02:32 PM

პირიქით, თქვენგან განსხვავებით ვხვდები რომ არაფერი არ ვიცი და არც არაფრის თქმას არ ვცდილობ, აქ კი იმიტომ ვლაპარაკობ რომ ვილაპარაკო, მეტი არაფერი




შტაინერი ბავშვობის მერე არ წამიკითხავს

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: May 26 2009, 03:14 PM

100%-თ გეთანხმები, ზუსტად მანდ ვარ მეც

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 26 2009, 03:23 PM

ჰოდა აბა რაღას ვკამათობთ?

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 26 2009, 03:55 PM

cinemamu

რაღა გიჭირს ჩემო ცინე.

მაგრაჯმ, ეგებ მოყვე როგორია ის შენი ღმერტი, რომლისთვისაც სულერითია მისი წვეთი შეცდოავს თუ უცოდველი იცხოვრებს, მოკლავს სხვას, ტყავს ცოცოხლად გააძრობს თუ ბერად დაასრულებს ცხოვრებას სხვის სამსხურში. ვინაა ის შენი ღმერთი პიროვნება, თავისი თვისებებით, თუ უბრალო ენერგია?

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 26 2009, 04:17 PM

ღმერთის აღწერა რომ შეიძლებოდეს მას პიროვნული ასპექტიც აქვს და უპიროვნიც (ენერგია, ოკეანე, ბრამანი, რაც გინდა უწოდე...) პიროვნული ასპექტი კი ქრისტეა, ბუდა, და ა.შ. როგორ ფიქრობთ ყოვლის შემძლე ღმერთი მხოლოდ ერთხელ მოვიდოდა მიწაზე ქრისტეს სახით? ჩვენ ყველანი ღვთის შვილები ვართ, ღვთის შვილი კი ვერ იქნება ცოდვილი მას შემდეგ რაც მიხვდება რომ ღვთის შვილია. მე არაფრით არ განვსხვავდები მართლმორწმუნე ხალხისგან, არც ვკლავ, არც ვიპარავ და დანარჩენს ისევე ვაკეთებ როგორც ყველა ცუღლუტი ბავშვი

ცოტა სენტიმენტალურად და ბანალურად ნათქვამი გამომივიდა, მაგრამ იმედია მომიტევებთ

ბერებისგან იმით განვსხვავდები, რომ ღმერთს არ ვთხოვ არაფერს, არც სულის გადარჩენას, არც იმას რომ დაგვიფაროს, არც იმასრომ ცოდვები მომიტევოს... ეს იგივე იქნებოდა შვილმა მამას რომ სთხოვოს ყოველ დილით ის, რასაც ისედაც აძლევს.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 26 2009, 04:23 PM

cinemamu

ქრისტეს ბუდას და აშ, სხვადსხვა პიროვნული თვისებები და სხვადსხვა ქადეგა ჰქონდა, თუ შენი ღმერთია თუ ბრამანი ერთია და არა მრვალაი, მას პიროვნული თვისება უნდა გააჩნდეს და რამდენჯერაც აქ მოვა ჩვენთან, ჩვენი სიყვარულით, იმდენჯერ ის უნდა იქადაგოს, რაც ტავად არის და არა სხვადასხვა. ასე რომ ნუ ვადარებთ ერთმანეთს ქრისტეს და ბუდას. არ შეიძლება ერთდორულად ღვთის წვეთიც იყო და დამოუკიდებელი ერთეულიც, რომელმაც ცოდვა-მადლი იცის. თავად კი ერკვევი ვინ ხარ და რისი გწამს?




რაში გჭირდება მოტევება, ცოდვა მაინც არ გაზიანებს და

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 26 2009, 04:38 PM

ბავშვს სხვადასხვა ასაკში და განვითარების სხვადასხვა ეტაპზე სხვადასხვანაირად ასწავლიან, ამიტომაც ბუდას, ქრისტეს და ლაო ძის ქადაგებები ვერ იქნება ერთნაირი. ისინი სხვადასხვა დროს და სხვადასხვა გარემოში მოვიდნენ. "რა უნდა გელაპარაკოთ ცისა, როცა არ გესმით მიწისა" ქრისტე ძირითადად მიწისაზე გველაპარაკებოდა, იმიტომ რომ მაშინ არ იყო ადამიანი ამის გასაგებად მზად. აღმოსავლეთში კი თავიდანვე იყო მეტი ბრძენი ხალხი ვიდრე მაშინდელ დასავლეთში. ამიტომაცაა ლაო-ძის მოძღვრება თითქმის გაუგებარი. განსხვავება კი ისიცაა, რომ ბუდა ინტელექტის გზით გვასწავლის ჭეშმარიტების შეცნობას, ქრისტე გულის, სიყვარულის გზით... მთავარია ვინ როგორ გაიგებს და ვისთვის რომელ ეტაპზე რომელი გზაა მისაღები.

ქრისტემ სიყვარული და სიხარული მოიტანა, ჩვენ კი მთელი აქცენტი ცოდვებზე გადავიტანეთ... რამდენი ხანი უნდა ინანიო ცოდვები? რაც უფრო ცოდვილად თვლი თავს და დამნაშავედ, მით უფრო მეტ ცოდვას ჩაიდენ, მით უფრო ნაკლებად გეყვარება საკუთარი თავიც და სხვებიც... ნუ განიკითხავ და არ განიკითხები... ყველაზე მეტად ჩვენ რელიგიაშია სხვა მიმართულებების და რელიგიების განკითხვა (და ისლამშიც რა თქმა უნდა, ისინი უფრო შორს წავიდნენ მაგ ამბავში)... სახარებამ სიხარული და სიყვარული უნდა მოგვიტანოს და არა იმის შეგრძნება, რომ უკანასკნელი ცოდვილები ვართ და თავზე ნაცარი უნდა ვიყაროთ... განა ანგარება არაა ის, რომ მთელი ცხოვრება ასკეტიზმში გაატარო იმისთვის რომ სამოთხე ან ცათა სასუფეველი მოიპოვო? არ მინდა გავამწვავო ლაპარაკი, ბევრს სხვანაირად ესმის ეს ყველაფერი...

პოსტის ავტორი: VisualBB თარიღი: May 26 2009, 04:40 PM

cinemamu
დავბურს გვახვევ თუ რას შვები?

ჩვენ მართლმადიდებლები ვართ რწმენას ვერ შეგვიცვლი...

რაიმის გარკვევა ჯობია სასულიერო პირთან

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 26 2009, 04:51 PM

cinemamu

მეცინება, როცა ლაო ძის ქადაგება უიუფრო ძველად მიიჩნევენ , ვიდრე ქრისტიანობას, ყველას ვაიწყდება, რომ ქრისტე ის ღმერთია, ადამიანი, რომ შექმნა და მტავარი წიგნი, ბიბლია მასზე და მის შემოქმედებაზო რომ არის აგებული ქრისტე განხორციელებული ღმერთია ჩემო კარგო...



შენ სინანულს საკუთარი თვის სიძულვილად აღიქვავ? სინანული ბოროტების ცადენის ტირილია და არა საკუტარი ტავის სიძულვილი.



რა ასწავლიან სხვადსხვანაირად, იამს ომ ხან ოკეანის წვეთები არიან, რომელთაც ცოდვა მადლი არ იციან, ხან რამოდენიმე სიცოცხლე აქვთ რა დროსაც ან კურდღლად მოვლენ, ან მცენარედ ან ადამიანად, ზოგი სწავლებით სული აქვთ, ზოგიტაც კი სული არარსებულია? ანუ ქადაგების დროს დგას უფალი და იტყუება იმისტვის, რომ ჩვენ პატარებმა მშვიდად დავიძინოთ? ამაში ლოგიკას ხედავ? ან კი როგორ მიგაჩნია, ქრისტე იმ ოკეანის ბოლო განხორციელბაა თუ ელოდები კიდევ ახალ მესიას, აწ უკვე სრულად განსხვავებული ქადეგებებით, კი მაგრამ რომელია მათსი მართალი, წვეთი ვარ თუ წ3ქრისტეგან შეყვარებული და მისგან შექმნილი ადამიანი, ვისთვისაც ჯვარს ეცვა და ჯოჯოხეთისგან გამოიხსნა ???? მომავალში აღდგომა მელოდება, თუ ვინმე ჩემი მეორეჯერ ცხოვრებასი ინდაურად მოსვლის დროს, ჩემგან საცივს გააკეთებს??? მიტხარი ვინ ვარ, რომელს ვუსმინო, სად არის დღეს ჩემი განვითარების საფეხური და ამ საფეხურის შესაბამისი მოძრვრება?

VisualBB

შენ ეს ხელმოწერაში დაიდე და განმეორება აღარ დაგჭირდება არ გეწყინოს, მაგრამ ნამეტანია ეხლა ეს მითითება და ყოველ სიტყვაზე კიდევ.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 26 2009, 05:12 PM

რა შუაშია აქ დრო? ლაო ძიც, ქრისტეც და ბუდაც სამივე ღმერთები არიან და ერთი და იგივე პიროვნებაა სამივე, უბრალოდ სხვადასხვა დროს და სხვადასხვა სახელით მოვიდა ღმერთის პიროვნული ასპექტი. ბიბლიაც მისი შექმნილია, ყურანიც, ვეფხისტყაოსანიც. ადამიანები და მითუმეტეს გენიოსები უბრალოდ გამტარები არიან ამ ცოდნის...



ამის რელიგიურად ახსნა შეუძლებელია და ფსიქოლოგიურად აგიხსნი: წარსულში ჩადენილი მოვლენის მიუღებლობა და აგრესია წარსული საქციელის მიმართ, თუნდაც ცოდვა იყოს, ქვეცნობიერის დონეზე საკუთარი თავის მიმართ აგრესიად აღიქმება (ეს ფსიქოლოგების აზრია და არა ჩემი) და უფრო მაღლიდან თუ შევხედავთ მოვლენებს, წარსულის ნების მიუღებლობა იგივე ღმერთის ნების მიუღებლობაა, იმიტომ რომ ღმერთის ნების გარეშე არაფერი ხდება... მე არ ვამბობ რომ ცოდვების მონანიება ცუდი წესია, უბრალოდ ეს სავალდებულო რიტუალად არ უნდა იქცეს და არ უნდა დაემუქრონ ხალხს, რომ ჯოჯოხეთში მოხვდება თუ ამ წესს არ დაიცავს.

მე ღმერთის არ მეშინია, იმიტომ რომ შიში და სიყვარული შეუთავსებელი ცნებებია. ვცდილობ მთელი გულით შევიყვარო ღმერთი, და რაც მეტად მიყვარს მით უფრო ნაკლებია შიში ჩემი ადამიანური "ცოდვების" გამო. კიდევ ვიმეორებ: ვინც ღვთის შვილად გრძნობს თავს ის ვერ ჩაიდენს "მძიმე ცოდვას" და საქათმეში კვერცხებს ბავშვებიც იპარავენ, ისე რომ სულაც არ აწუხებთ სინდისი, თუ მშობლებმა არ აიძულეს





ჯერ ერთი ბავშვებს რელიგიის სწავლებამდე სიყვარული და მეგობრობა უნდა ასწავლო. მერე წვეთები უხეშ შედარებად მოვიყვანე და არ ღირს ამ სიტყვებით თამაში. რაც შეეხება ინდაურებს, სული მათაც აქვთ, მაგრამ ადამიანი ინდაურად არ მოვა დამიჯერე




შენ თუ ნგგონია ჩემი მიზანი შენი რწმენის შეცვლაა ძალიან ცდები მე მგონი შენ უფრო ხარ მოგზავნილი ამ ფორუმზე სასულიერო პირებისგან

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 26 2009, 05:21 PM

cinemamu

ვაიმე დედა რა ვქნა, რითი გიშველო. შენ რა გინდა ტქვა, ღმერტი ზის და ფანტაზირობს ცაში, ხაბ ყურანს ქმნის, ხან ბიბლიას და კიდევ სხვა ათას წიგნს, მერე ამ წიგნს არიგებს ხალხში, ამის გამო უსევს და ხოციბნებს ერთმანეთს და ჩვენ კი ის ვეღარ გაგვიგია, უკვდავები ვართ თუ მოკვდავები, დამოიკიდებელი პიროვნებები თუ სუბსტანციები, წვეთები, თუ მხოლოდ ხორცი??? რას ამბობ, თქვი ვინ ვართ!cinemamu


ცინე, რას ამბობ, ღმერის ნებაა ის რომ მანიაკებმა პატარა ბავშვები გამოიჭირონ და მათზე ისირონ? და ამა შესაბამისი პახუი არ უნდა ჰქონდეს და ასეთი ადამიანი ღმერთთან (ოღონდ რომელთან, როგორთან შენი სიტყვებიდან გამომდინარე დაუდგენელია) უნდა ცხოვრობდეს და იმის მასწავლელიც არ უნდა ჰყავდეს, რომ ეს ცუდია და თუ არ იტირებს ამისთვის და ამ ბოროტებისთვის, არ უნდა გაიმეოროს მაინც?

მანახე სწავლება ან ღმერთი, რომლის ნებაა ის რომ ჩვენ ერთმანეთს ბოროტება გავუკეთოთ, დავწვათ ვაწამოთ, მოვპაროთ და გავამწაროთ. რა ზღაპრებში ცხოვრობ ცინე... მაოცებ ...



რომლეი ღმერთი ცინე, რა თვისებებით, რა სწავლებით, რომელი? რომელიც უკვდავებას გპირდება თუ მისი მმსგავი იქნებით სიწმინდი, რომსთვისაც სულერთია ქ ვის მოხარშავ და შეჭამ, რომელიც პიროვნება კი არა სუბსტანციაა, რომელიც სულაც არ არის, რომელიც მეორე ცხოვრებაში ინდაურად დაბადებას გპრდება თუ რომელის, იცი კი ვიის გწამს?






და რა ძალით ასწავლი მათ სიყვარლს, ტყულით? თუ ღმერთი რაღაც კონკრეტული თვისებებიათაა, მაშინ ბავსსაც კი ვერ მოატყუებ, რომ ასეთი არაა, გარდა ამისა, ადამიანი არ ყოფილა ბავშვი. ჩვენ ადამი გვყავდა, რომელიც იმდენად სრულყოფილი იყო, რომ თავად არქმევდა ყვლაფერს სახელს, გარდა ამისა, იგი ღმერთის გევრდით ცხოვრობდა და არ იყო თითისტოლა ბავშვის განვიტარების დონეზე, რომ მას მოტყუება დასჭირვებოდა, რომ თურმე ღმერთი ასეთი კი არა სცხვანაიარია, მტავარია ჯერ მეგობრობა ისწავლო, გადის ერთი საუკუნე და არა ასეთი კი არა, სხვანაირია, ამ დროს ის პირველი სწვალებაც ძალაში რცება და იმ პირვლ სწავლებასაც რცება მიმდევრები, მაშინ როცა უკვე მეორედ კლაო- ძის სახით მოსული ღმერთი სულ სხვა რამეს ასწავლის, მერე გადის კიდევ საუკუნეები და უკვე სულ სხვა სახით მოსული ღმერთი კიდევ განსხვავებულს ასწავლის, ისე რომ იმ პირველ ორს არ უარყოს და იმ ორის მიმდევრები უფრო დაბალ საფხერუზე რცებიან, რადგან ამ ახალი მოძრვრების არ სწამთ და ასე გაუთავებლად. ეხლა მითხარი მივედით ჭეშმარიტებამდე , თუ კი თქი, რომელია ეს ჭეშმარიტება თუ კიდევ ევლოდებით ახალ ქრისტეს ან ლაო ძის?

პოსტის ავტორი: VisualBB თარიღი: May 26 2009, 05:31 PM

არ ღირს კამათი, ამით ერც ერთი მოიქცევა ერთ მხარეს და არც მეორე...

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 26 2009, 05:32 PM

VisualBB

მადლობთ რჩევისთვის, მაგრამ მე არავის მოქცევაზე პრეტენზია არა მაქვს, მაინტერსებს ამ ადამიანის რისი სწამს.

პოსტის ავტორი: VisualBB თარიღი: May 26 2009, 05:34 PM

მხევალი ნინო
როგორ მე გავიგე სწამს ღმერთI, რომ არსებობს, მაგრამ არ სჯერა მართLმადიდებლური სარწმუნოების, ანუ ალბად საღმრთო წიგნებშI ადა სწავლებებშI რასაც გვასწავლიან წმინდა მამები ზოგიერთ რამეს ფანტაზიად მიიჩNევს და არ სჯერა...

მოკლედ თავისი რელიგია აქვს როგორც მივხვდი

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 26 2009, 05:46 PM

არ მაქვს არანაირი რელიგია ხალხო და არც ვაპირებ რომ მქონდეს. დაახლოებით 3 -5 წლის ბავშვის ჭკუა მაქვს და არ ვფიქრობ უბრალოდ არც წმინდა წიგნებზე და არც ფილოსოფიაზე უკვე. უბრალოდ მჯერა, ვგრძნობ და მიყვარს ახლა არ მკითხოთ ვინ გიყვარსო

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 26 2009, 06:51 PM

cinemamu

რა გინდა, მშვენიერი განვითარება გქონია



ამ უკუღმართ ქვეყანაში, მტავარია არ გძულს

პოსტის ავტორი: .:Lela:. თარიღი: May 26 2009, 07:06 PM

ვფიქრობ რომ ჩვენ გვაქვს სული , ყოველშემთხვევაში იმ მნიშვნელობით როგორც მე მესმის რა არის სული , ნამდვილად ვერ ვიტყვი რომ მე ვარ სული

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 26 2009, 07:20 PM

და რა არის შენი აზრით?

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 26 2009, 08:57 PM

თქვენი აზრით შესაძლებელია ღვთისადმი შიში და ღვთისადმი სიყვარული ერთად?

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 26 2009, 11:40 PM

cinemamu

ღვთის შიშზე სადღაც კარგი განმარტება იყო, მოვძებნი.

ნუ, შენ თუ ცოდვა მადლის არ გჯერა და რასაც გინდა აკეთებ... მაგრამ შენ მგონი ისიც არ იცი, რას გტხოვს ღმერთი, იმიტომ რომ ისიც ვერ გაგირკევვია ვინ არის ღმერთი. ამიტომ, გიყვარს, მაგრამ ვინ, როგორი რას იტხოვს და აშ არ იცი და არ გაინტერსებს. აბა, ვინ გიყვარს მაშინ? ან რას მიქვიან გიყვარს? რა ურთიერთობა გაქვს ღმერთთან, რა სახის, მხოლოდ დადიხარ გაბადრული მიყვარსო. კაი რა, ტუფტაა რასაც შენ ამბობ.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 27 2009, 07:25 AM

აუცილებელია ხედავდე სჰენი სიყვარულის ობიექტს? ან უნდა ამბობდე მიყვარსო? ვგავარ ახლა მე გიჟს? და სხვათა შორის არც გაბადრული დავდივარ სულ. ეგ თქვენ გგონიათ სიყვარული მხოლოდ პოზიტიური გრძნობა. სევდაც სიყვარულის გამოხატულებაა და მწუხარებაც. მე ყველა ადამიანში ღმერთის ნაწილს ვხედავ და ნაწილობრივ ასე მაქვს მასთან ურთიერთობა. ჩემთვის ის უფრო გაუგებარია და აუხსნელია რატომ უნდა ვიმეორო "მამაო ჩვენო" როცა ვხედავ რომ რასაც მაგ ლოცვაში ვთხოვთ ღმერთს ისედაც გვისრულდება. ღმერთი ყოველ წამს გვაძლევს არსობის პურსაც, გვიფარავს კიდეც და "ბოროტისგანაც" გვიცავს. ეგ იგივეა შენ რომ სულ იძახო: "მინდა ვიყო ნინო!" "მინდა ვიყო ნინო!" ნინო ხარ და თუ იცი ეს რაღას იმეორებ? რომ არ დაგავიწყდეს რომ ნინო ხარ? რაც შეეხება იმას თუ რას მოითხოვს ჩემგან უფალი, ყველაზე მთავარი პირველი მცნებაა და მაქედან გამომდინარეობს ყველა დანარჩენი. მაგრამ ვინც გიყვარს იმას ყოველდღე გულს არ უწყალებ თხოვნებით იმიტომ რომ შვილმა იცის, მამა თხოვნის გარეშეც დაეხმარება ყოველთვის. დაიცავი ყველა მცნება და არ იფიქრო შედეგებზე, არ დაელოდო მათ, რა არის აქ რთული? მეუბნები ტუფტაა რასაც ამბობო, მართალი ხარ, სიტყვები ყოველთვის ტუფტაა ასეთ თემებზე ლაპარაკისას...

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: May 27 2009, 11:03 AM

მდას...

არ მცალია, მაგრამ მაინც შემოვიხედე, მეგობარო შენ ან სოფისტობ ანუ ენას ავარჯიშებ ან უფრო უარესი მძიმედ ხარ დაბნეული

პირველ შემთხვევაში, ნამდვილად არ მაქვს ასე გასაცდენი დრო და მეორე შემთხვევაში, არა მგონია ამ აბსურდულ ან უფრო სწორედ მძიმედ დაბნეულ კითხვებზე პასუხმა, მიგვიყვანოს შედეგამდე, თუ მართლა ასეა, მაშინ აჯობებს ელემენტალური კატეხიზმოდან დაიწყო, ღმერთი, ადამიანი, შექმნა და ა.შ.

თორემ სრულიად უადვილეს საკითხებს ისე უდგები, რომ კამათის გულისათვის მოგონილ კითხვას გავს ეს ყველაფერი, რად გვინდა ლოცვაო
1. ლოცვა დაწესებული თავად უფლის მიერ, და ეს საკმარისზე მეტია არგუმენტისათვის
2. ლოცვა არის ერთობლიობა დიდებისა, ვედრებისა და ღვთისადმი მინებებისა, შესაბამისად ლოცვა სულიერად აძლიერებს ადამიანს და მადლს ანიჭებს, რადგან წყალობა ღვთისა ადამიანზე არ მოდის მხოლოდ იმიტომ რომ ღმერთს უნდა მოვიდეს, მასე ძალით ცხონება არ არსებობს, წყალობა მოდის ნებათა ურთიერთდამთხვევის დროს, როცა ჩვენც გვინდა, ამიტომ ვამბობთ ჩვენ გვინდა რომ "იყოს შენი ნება", და ვითხოვთ იმას რასაც უნდა ვითხოვდეთ, ვთხოვთ ანუ განსაცდელისაგან გამოხნას, ბოროტებისაგან არიდებას, პურს არსობისას ( ეს არამხოლოდ მიწიერი) და ა.შ. ასე რომ ლოცვა უმნიშვნელოვანესია ადამიანისათვის ნების გამოსახატავად
3. ღმერთს გული არ უწყალდება ლოცვით, ესეც სოფიზმის ან უკიდურესი დაბნეულობის ნაყოფია, რადგან როგორც გითხარი ლოცვა დიდებაა ღვთისა და დასაბამიდან ადიდებენ მას ანგელოზები, ლოცვა თხოვნაა ღვთისადმი და დასაბამისად მადლს ითხოვენ მისგან, და ლოცვა მინდობაა მასზე და დასაბამიდგან მასზე არიან მინდობილნი ანგელოზნი და ყველა წმიდანი და ცხონებულნი.

იქნებ აჯობებდეს, სანამ შენ წინადადებებს მისცემდე თხრობით სახეს, ჯერ კითხვები დაგესვა? თან უნდა დააზუსტო, რომ შენ გაინტერესებს მართლმადიდებლური აზრი, თუ იგი შენთვის მიუღებელია, მაშინ გადავიდეთ აპოლოგეტიკაში და ვისაუბროთ რატომაა მიუღებელი, თუ გაუგებარია, კი არ უნდა შეეწინააღმდეგო შენი იდეებიდან გამომდინარე, არამედ კითხვები დასვა, სად რა ვერ გაიგე, ასე მივალთ მხოლოდ დიალოგის შედეგამდე, სხვანაირად მართლა ტუფტაა ეს თემაც

იხარე;

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 27 2009, 11:30 AM

KAIROS

მე არ ვამბობ რომ ლოცვა ცუდია ან უაზრობაა, რომ არ მელოცა ვერც მივიდოდი ამ მდგომარეობამდე. რაც შეეხება კამათს და დიალოგს მართლა აზრი არა აქვს და არც მიზანი აქვს რამე. კითხვა რაც მქონდა დავსვი უკვე...

პოსტის ავტორი: llaasshhaa თარიღი: May 27 2009, 03:28 PM

პასუხიც მიიღე მარა გაიგე?

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 27 2009, 04:47 PM

პასუხი ისედაც ვიცი, ხალხის აზრები მაინტერესებდა

პოსტის ავტორი: ნაინა თარიღი: May 27 2009, 07:30 PM

cinemamu

რა გაარკვიე ხალხის პოსტებიდან?

რომ წერ პასუხი ვიციო, ეგებ ჩვენც გაგვიმხილო?

პოსტის ავტორი: .:Lela:. თარიღი: May 27 2009, 07:35 PM

ინტერესით მოკლა ხალხი რა მაგან მგონი თვითონაც არ იცის ან თუ იცის ჩვენგან რა უნდა რაღას გვაწვალებ თქვი

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 27 2009, 09:49 PM

რა ცოდნა უნდა მაგას, სულები ვართ და სხეული გვაქვს ტანსაცმელივით რა გაგიმჟღავნეთ როგორც იქნა საიდუმლო

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: May 28 2009, 02:58 AM

ესეც სიმცდარეა, რადგან ადამიანი იქმნება ერთიანობაში, ანუ სულად და სხეულად ერთად და ადამიანი გახდება ერთიანობა საყოველთაო აღდგომისას, ცოდვის გამო შემოსულ სიკვდილს, მხოლოდ დროებით ძალუძს დააცალკავოს ეს ერთიანობა, სული არც წინასწარ არსებობდა როგორც ამას ორიგენე ასწავლიდა და არც სხეულია ბოროტება რაიმე ინისა და იანის მსგავსად, იგი ორგანული და ღვთისმიერ მონიჭებულია ადამიანისათვის, და შესაბამისად მხოლოდ საყოველთაო აღდგომის შემდეგ იქნება სრული ნეტარება ან სრული ტანჯვა.

ადამიანი ჰარმონიული ნაერთია სულიერისა და ხორციელისა, და ამიტომ აქვს მას ნაწილი მიწიერთანაც და სულიერთანაც, უფალიც კი განკაცდა სხეულში.

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 28 2009, 08:27 AM

ჰარმონიაო ამბობ და თან ამბობ სრული ნეტარებაო ან სრული ტანჯვაო! ზომიერი და შუა არ არსებობს თუნდაც სიკვდილის შემდეგ? ან მარადიული ცეცხლი ან მარადიული ნეტარება? ბლეფია და გაცილებით უფრო მეტი სიმცდარე ვიდრე ჩემი სიტყვები... ჩემი სიტყვები არაა ჭეშმარიტი, იმიტომ რომ შეუძლებელია ჭეშმარიტება სიტყვებით გადმოსცე, მაგრამ ის რომ სიკვდილის შემდეგ ან მარადიული ტანჯვაა, ან მარადიული ნეტარება (მითუმეტეს ამ ფრაზის მართლმადიდებლური გაგებით) აბსოლუტური ტყუილია.

რაც შეეხება სულს, მე მასში ვგულისხმობ იმ უკვდავ მეს, რომელიც მე ვარ და არა ჩემშია. თუ ჩემშია უკვდავი რაღაც, ესე იგი მე ილუზია ვარ და დროებითი.

უფრო გასაგები რომ გახდეს ჩემი შეხედულება ადამიანის აღმოსავლურ სისტემატიზაციას მოვახდენ: ადამიანში არის ხორცი, გონება (თავის 5 გრძნობით), ინტელექტი (ანუ რუსულად რაზუმი, რომელსაც ქართულად ზუსტი თარგმანი არა აქვს ან მე არ ვიცი), ცრუ ეგო და ბოლოს ატმანი, ანუ სული. ამ უკანასკნელის გარდა ყველა მატერიალურია, დროებითია და ილუზორულია. სწორედ მას შემდეგ გაუჩნდა ცრუ ეგო ატმანს, რაც ცათა სასუფევლიდან "გამოიდევნა" ჯოჯოხეთიც, სამოთხეც და ყველა ილუზია ცრუ ეგოს წარმოსახვის ნაყოფია. ერთადერთი რეალური და უკვდავი ატმანია, რომელიც არ მოქმედებს, მხოლოდ დამკვირვებელია მას შემდეგ რაც თავის თავს აღმოაჩენს. ატმანზე ლაპარაკისას უკვე სულელური ხდება სიტყვები და აზრს კარგავს... მაგალითად ადამიანს რომ კითხო, გძინავსო? მან თუ გიპასუხა: ხო, ეს ნიშნავს არასაც. მხოლოდ ატმანშია აბსოლუტური ჰარმონია და მე ვარ სული, გულისხმობს იმას რომ მე ვარ ატმანი ( თანაც ეს იგივეა რაც მე ვარ და თან არ ვარ, ან მე ვარ ცარიელი და მე ვარ სავსე...) მოკლედ ამას გონებით და ცრუ ეგოთი ვერასოდეს შეიცნობ. განთავისუფლება კი ისაა, რომ საკუთარი თავი ბოლომდე შეიგრძნო ატმანად აქ და ახლა, და არა მომავალში. მომავალი და წარსული ილუზიებია და საერთოდ დრო ცრუ ეგოს წარმოქმნასთან ერთად იქმნება. ცრუ ეგო კი შემდეგ ფიქრობს: მე ვარ დამოუკიდებელი, მე არ ადამიანი, მე ვარ ოჯახის უროსი, მე ვარ ქართველი, მე ვარ დედამიწელი და ა. შ. ქრისტე ბოლომდე გრძნობდა თავს ღვთის შვილად, სულად... სული, ატმანი უცოდველია და წმინდაა, ეს უნდოდა აეხსნა ქრისტეს იუდაიზმისგან გონებადაბინძურებული ხალხისთვის, მაგრამ ვერ გაიგებდნენ მაშინ, ამიტომაც ეუბნებოდა, წადი და აღარ სცოდო. ამიტომაც შეიქმნა ნათლობის საიდუმლოება, რათა მონათვლის შემდეგ მაინც აღარ იგრძნოს ადამიანმა თავი ცოდვილად.

"არავინ ასულა ზეცად, გარდა ზეცით ჩამოსული კაცის ძისა, რომელ არს ცაში." ამ სიტყვების ბევრნაირად გაგება შეიძლება, მაგრამ მე ასე მესმის: ქრისტე ზეციდან არ ჩამოსულა, ის მაშინაც კი იქ იყო, როცა ჩვენთან იყო. და ცათა სასუფეველს მხოლოდ მაშინ შეიგრძნობ, როცა მიხვდები რომ იქ ხარ. ეს რომ გასაგები იყოს ლაო ძი უნდა მოვიშველიო, მისი გაგება კი ძალიან ძნელია. ვერც გონება, ვერც ინტელექტი და ვერც ცრუ ეგო ამას ვერასოდეს ვერ ჩაწვდება, იმიტომ რომ ისინი დროში არიან, ატმანი კი დროის გარეთაა და მარადიულია.

არ იფიქროთ რომ მე მაქვს იმის ილუზია ბოლომდე ატმანად ვგრძნობდე თავს უბრალოდ ხომ გქონიათ სიზმრის დროს ისეთი შეგრძნება: ხვდებით რომ გძინავთ და მალე გაიღვიძებთ
ძალიან გთხოვთ ჩემი სიტყვები კარგად გააცნობიერეთ და მერე დამცინეთ

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 28 2009, 08:42 AM

დავამატებ რომ ეს ყველაფერი უფლის ნებით ვთქვი, იმიტომ რომ მისი ნების გარეშე ვერაფერს ვერ ვიტყოდი... და ეშმაკს ნუ აბრალებთ რასაც ვერ გებულობთ ან რაც არ მოგწონთ

პატივისცემით, სული!

პ.ს. დიდ მადლობას ვუხდი გაწეული დახმარებისთვის ცრუ ეგოს (რომელიც მაძლევს ილუზიურ განწყობას რომ მაგარი ჭკვიანური ვთქვი), გონებას (რომელიც დამეხმარა სიტყვების დალაგებაში), ხელებს (რომლებმაც ტექსტის აკრეფაზე იწვალეს), ინტერნეტ სივრცეს, ამ ამ ვებგვერდს, თქვენს თვალებს, გონებას და ცრუ ეგოს (სულს ძინავს და მაინც ვერაფერს გაიგებდა )

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: May 28 2009, 10:56 AM

მდას...
მოდი მეგობრებს დავუტოვებ ხომ შენს სულს

უფალს შეეშვი ოღონდ ხომ? შენ შეიძლება, როგორც მე ან სხვამ, სრული აბსურდი თქვა და სრული საშინელება გააკეთო, მაგრამ ეს სწორედ რომ შენი ნებით და ღვთის ურჩებით ხდება და არა ღმერთის მოძალადური ნებით.

იდეაში კი დიდი არეულობაა შენს პოსტში, სექტანტური აზრები გადახლართული სხვა რელიგიურ წარმოდგენებში და შუაში ჩრი ქრისტიანობას, როცა არაფერი ქრისტიანული რაც ზემოთ დახატე არაა...
ამისათვის

და ამისათვის

კი პასუხს აქ აღარ გაგცემ...

გადააბრძანეთ ეს თემუკა აპოლოგეტიკაში, რადგან ახლა მართლმადიდებლობას აგინებს და მის ერთერთ უძირითადეს სწავლებას სამოთხის და ჯოჯოხეთის, ნეტარების და ტანჯვის მარადიულობის შესახებ ბლეფს და ცრუწარმოსახვას უწოდებს, აქ ამ თემაში მე აღარ შეგეპასუხები, უბრალოდ იმიტომ რომ მკრეხელობ, გადადი იქით და იქ როგორც ვისაუბროთ, ოღონდ ნუ გგონია რომ რასაც წერ არის მართლმადიდებლობა და ქრისტიანობა ხო?

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 28 2009, 11:23 AM

KAIROS


ჯოჯოხეთი და სამოთხე არსებობს... და თან არ არსებობს...

აპოგელეტიკაში მკრეხელებს აგროვებთ და უსწორდებით თუ რა ხდება?



tustusa-gogo




გველმა რაღა დააშავა?




მეც ვამსხვრევ შეძლებისდაგვარად!

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: May 28 2009, 11:39 AM

cinemamu
მოდი ერთსაც გეტყვი რავარც სამშვინველოლოგი და რავარც ჭრიჭინა ქალი

ჩვენშია სული, მაგრამ ეს სული ჩვენვე ვართ, ანუ სინამდვილეში ჩვენივე თავის პატიმრები ვართ, გვმართვას ფსიქიკა, გონება ... სული თავისუფლებისკენ ისწრაფვის და ეს ყველა კარგად სიკვდილის მერე გამოსდის, თუმცა სიცოცხლეშიც სეიძლება...

მაგიტომაც არსებობს სიკვდილი რომ თავისუფლება ნახოს სულმა...

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 28 2009, 11:58 AM

tustusa-gogo

კაი ერთი, ეგ სხვებს უთხარი სამოთხეზე და ჯოჯოხეთზე ბევრი არ იფიქრონ თორე ყველაზე ნაკლებად მე ვფიქრობ ეგეთებზე თუ გგონიოა აქ რომ ვლაპარაკობ რაიმე დიდი მიზნები მამოძრავებს ძალიან ცდები, უბრალოდ მინდა ცოტა აღმოსავლური დუხიც შემოიპაროს ამ ფორუმზე

KAIROS





ბუდიზმი, ინდუიზმი, დაოსიზმი სექტებია?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: May 28 2009, 04:04 PM

ჯიგარ, შენ დაწერე ნაწილი იყო ნაჯვარი ძველ ქრისტიანულ სექტანტურ სწავლებებთან (ორიგენიზმი და ა.შ) ამიტომ დავწერე სექტანტური აზრები, რელიგიური წარმოდგენებში კი სწორედ აღმოსავლური სწავლებები ვიგულისხმე, ნუ მასწავლი ახლა რაა სექტა და რა რელიგია
აპოლოგეტიკაში კი არ ვუსწორდებით ვინმეს, უბრალოდ რახან მართლმადიდებლურია ფორუმი, იქ ვსაუბრობთ იმათთან ვინც არაა მართლმადიდებელი და არ აღიარებს მართლმადიდებლობას, შენი სწავლებები და იდეები უბრალოდ არაა ქრისტიანობა...
აღმოსავლური დუხი და ა.შ. არ უნდა გასაღდეს როგორც ქრისტიანობა და როგორც მტკიცებითი სწავლება, ასეა და ასეაო , შენ შეგიძლია თქვა, ამ რელიგიის მიხედვით ასე, მე ასე მჯერა და ა.შ.

მოკლედ თემის ადგილი აპოლოგეტიკაშია...

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: May 28 2009, 08:57 PM

ორივე

ჩემი ჭკუით, ორივე.. მარა არ მკითხოთ რავაო, თუარა, ... გავჩუმდები.. აბდალი ქე ვარ და... გააბდლებული უფრო სწორედ, მაგრამ შედეგი ერთია მაინც..

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 28 2009, 11:00 PM

აი ეს პასუხი მომწონს უკვე

პოსტის ავტორი: ნაინა თარიღი: May 29 2009, 11:01 PM

tustusa-gogo
cinemamu
ერთობით აქ?

თუ შეგიძლიათ დაწერეთ რამე აზრი, თუ არადა სასაუბროს უამრავი თემაა
უკვე გასართობად ქცეული და შეგიძლიათ იქ გააგრძელოთ.

კიდევ იქნება ოFFები და თემას დავხურავ.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: May 30 2009, 06:24 AM

დახურე არაა პრობლემა

პოსტის ავტორი: Iona თარიღი: Jun 11 2009, 03:44 PM

გადავიკითხე თემა და ბოლოსკენ ცოტა სხვაგან წავდა

მე ერთი რამე მინდოდა მეკითხა რაც არ მესმის

მეზობელ ფორუმზე (ფორუმ. გე ) ამას წინათ რასელისტები წერდნან რომ სისხლის გადასხმა იმიტომ არ შეიძლებოაო რომ სისხლში არის სულიო

შესაბამისი ციტატაც მოაყოლეს, --- მართალია ეგ ცხოველის სისხლზე იყო ნათქვამი მარა მაინც .... როგორ არის სული სისხლში ?

ანუ ცხოველსაც გამოდის სული აქვს .....
და მე მეგონა რომ სული არის "მე" პიროვნება და მარა ესე იგი ცხოველის სისხლს თუ დავლევ ცხოველის მე შემოვა ჩემში ? ან სხვის სისხლს თუ გადავისხვავ სხვის მე ხო შემოვა ჩემში -
იმისი სულს რაღა დაერმართება? წონით ხო არააა ეს სული და...
ან სული რაა საერთოდ?
უკვე მეჩვენება რომ "მე " და სული განსხვავებული რამეა.

მოკლედ არ ვიცი და იქნებ

ვინმემ გამარკვიოთ რაშია საქმე?

პოსტის ავტორი: marTalmadidebeli თარიღი: Jun 12 2009, 12:36 PM

სასაცილოდ არ მყოფნის
რას ქვია ადამიანს აქვს სული?

ადამიანს აქვს მანქანა, ბინა, რაიმე ნივთი,
ჰყავს ძმა, და და ა.შ.
მაგრამ სული თვითონაა, თვითონაა უკვდავი სული, ადამიანს სული რომ არ ჰქონდეს, ვერ იქნებოდა პიროვნება, არამედ მხოლოდ ცხოველური ინსტიქებით იცხოვრებდა,
არ შეიძლება სულის ასე განყენებულად ხსენება, მაგალითად, ადამიანს როგორც აქვს მანქანა, ბინა და ა.შ., ისე აქვს სული
ეს არაა სწორი

თვითინაა სული და თავისი თავი უნდა გადაარჩინოს და არა თავისი სული.

ადამიანი რომელიც დახრჩობისთვის განწირულ ადამიანს გადაარჩენს, არ შეიძლება ამავე კონტექსტში განვიხილოთ თავისი სულის გადარჩენა.

ადამიანი, რომელიც თავის სულს აცხოვნებს და სამოთხეში შევა, მან თავი გადაირჩინა და არა განყენებულად თავისი სული გადაარჩინა, თავის თავს უშველა და არა თავის სულს, რომელიც თვითონ არა(რაც ამ არასწორი მსჯელობიდან გამომდინარეობს)

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Jun 16 2009, 12:31 PM

მეც მაგას ვამბობ ზუსტად რომ ჩვენ არ გვაქვს სული, ჩვენ ვართ სული მაგრამ აქ თითქმის ყველა გაიძახის: ჩემი სული, გადავარჩინოთ ჩვენი სულები და ა.შ. ძლივს გამოჩნდა სული რომელიც სულად აღიარებს თავს

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: Jun 16 2009, 12:38 PM

ანუ ლოცვებს უარყოფთ?

ლოცვებში ხშირად ვევედრებით, თუნდაც ანგელოსებს, რომ ჩვენი სული დაიცვას და ხორციც,

ეს დიდი საიდუმლოა თU როგორ არის სული, ჩვენ ვართ ადამიანები,
და ჩვენი ადამიანური გონება იმაზე მეტს ვერ გასწვდება როგორ არის და ა,შ

ადამიანი არის ხორციც და სულიც, და ეს ერთია ერთად არის, როცა კვდება მხოლოდ მაშIN იყოფა, და ლოცვებშI იმიტომ ვევედრებით მარტო სულის გაადარჩენისთვის, რომ ცოდვისას სული სნეულდება, თუმცა შეიძLება ცოდვის გამო, ხორციელად რაიმე მოგივიდეს, ამგრამ ეგ მხოლოდ ხორცეული წუთIერია, აი სულიერი სნეულება კი მარადიული, ხოდა მიხვდითალბად

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Jun 24 2009, 01:34 PM

აკაკი


სულის გადარჩენაზე იმიტომ ლოცულობ რომ ილუზიაში ხარ და სულად არ გრძნობ თავს. სულს გონება არა აქვს, გონება კი სულს ვერ ჩაწვდება. სანამ გონებას არ გათიშავ ვერ შეიცნობ ვინ ხარ.

პოსტის ავტორი: mekaje თარიღი: Jun 24 2009, 01:58 PM

სულის უკვდავება

სულის უკვდავების რწმენა განუყოფელია საერთოდ რელიგიისგან და მით უფრო ქრისტიანული სარწმუნოებისაგან, რომლის ერთ-ერთ ძირითად საგანსაც მასზე სწავლება შეადგენს.

იგი არ შეიძლებოდა ძველი აღთქმისათვის უცხო ყოფილიყო - ამას გამორიცხავს ეკლესიასტეს სიტყვები: „მიიქცეოდეს მტუერი მიწად, როგორ იყო, და სული დაუბრუნდებოდეს ღმერთს, რომელმაც შთაბერა“ (ეკლ. 12,7). „ხოლო ხისგან მისგან ცნობადისა კეთილისა და ბოროტისა არა შჭამოთ მისგან, რამეთუ, რომელსა დღესა შჭამოთ მისგან, სიკუდილითა მოსწყდეთ“ (შესაქ. 2,17) - შესაქმის მესამე თავის მთელი თხრობა (ღვთისგან გაფრთხილების ამ სიტყვებთან ერთად) პასუხობს შეკითხვას, თუ როგორ გამოჩნდა სამყაროში სიკვდილი. ასე რომ, თავად ეს ნაამბობი გვევლინვბა უკვდავების იდეის ამსახველად. ევას სიტყვებია: „ხოლო ნაყოფისაგან ხისა, რომელ არს შორის სამოთხისა, თქუა ღმერთმან, არა შჭამოთ მისგანი, არცა შეეხნეთ მას, რათა არა მოჰკუდე“ (შესაქ. 3,3); მაშასადამე, ადამიანის უკვდავება შესაძლებელი იყო - იგი ამისთვის იყო განკუთვნილი. იმავე აზრს გამოხატავს ფსალმუნთმთქმელი ღმერთის სიტყვებით: „მე ვთქუ: ღმერთნი სამე ხართ და შვილნი მაღლისანი თქუენ ყოველნი, ხოლო თქუენ ვითარცა კაცნი მოსწყდებით და ვითარცა ერთი მთავართაგანი დაეცემით“ (ფს. 81,6-7). იძულებულნი ვართ, ხაზი გავუსვათ ძველ აღთქმაში არსებულ მაგალითებს უკვდავების ეჭვშეუვალობაზე, რადგან ერთ-ერთი არსებული მოსაზრების თანახმად, ებრაელებს სულის უკუდავება არ სწამდათ. მოსეს ნაამბობი საწინააღმდეგოს ადასტურებს: ენოქის შესახებ იგი შენიშნავს: „არა იპოვა, რამეთუ გარდაცვალა იგი ღმერთმან“ (შესაქ. 5,24). ესე იგი, ისე გადასახლდა ღმერთთან, რომ სიკვდილი არ უხილავს. აბრაამის (შესაქ. 25,8), აარონისა და მოსეს (მეორე სჯ. 32,50) სიკვდილზე ბიბლიური გამოთქმა „შეეძინა ერსა თჳსსა“ უაზრობაა გავიგოთ, როგორც მათი დაკრძალვა თავიანთი ხალხის გვერდით ერთ საფლავში ან ერთ მიწაში. ამათგან თითოეული ძველი აღთქმის მართალი აღესრულა არა წინაპართა მიწაზე, არამედ ახალი გადასახლების ადგილას (აბრაამი) და მოგზაურობის დროს (აარონი, მოსე). პატრიარქი იაკობი მას შემდეგ, რაც მხეცთაგან თავისი ძის დაგლეჯის ამბავი შეიტყო, ამბობს: „შთავიდე ძისა ჩემისა თანა გლოვით ჯოჯოხეთად“ (შესაქ. 37,35) - ცხადია, ჯოჯოხეთში არა საფლავი, არამედ სულის სამყოფელი იგულისხმება. ძველ აღთქმაში სიკვდილის შემდგომ სულის მდგომარეობა გამოისახებოდა, როგორც ჯოჯოხეთშა ჩასვლა - იქ, სადაც უცხოა სიხარული და არ ისმის ღვთისადმი აღვლენილი ქება-დიდება. ყოველივე ამის შესახებ ვიგებთ იობისა და ფსალმუნთა წიგნების გარკვეული ადგილებიდან.

უკვე ძველ აღთქმაში მაცხოვრის მოსვლის დროის მოახლოებასთან ერთად კრთება იმედი, რომ მართალი ადამიანების სულებს ასცდებათ ასეთი პირქუში არსებობა. მაგალითად, წიგნში „სიბრძნე სოლომონისა“ ვკითხულობთ: „მართალნი სულნი ხელთა შინა ღმრთასათა და არა შეეხოს მათ ტანჯვა“ (სიბრ. 3,1) და „მართალნი საუკუნოდ ცხონდნენ და უფლის მიერ არს სასყიდელი მათი და ზრუნვა მათთვის მაღლისა მიერ“ (სიბრ. 5,16). ფსალმუნთა ამ სიტყვებში კი ნათლად და გარკევით იგრძნობა ჯოჯოხეთიდან ადამიანთა სულების სამომავლოდ გამოხსნის სასოება „და ხორცთაცა ჩემთა დაიმკვიდრონ სასოებით, რამეთუ არა დაუტვო სული ჩემი ჯოჯოხეთს, არცა სცე წმიდასა შენსა ხილვად განსახრწნელსა“ (ფს. 15,9-10; 48,15).

ძველი აღთქმისეული იმედი ჯოჯოხეთიდან გამოხსნისა ახალ აღთქმაში განხორციელდა: „ძე ღვთისა“ აღხდა მაღალსა, წარმოტყუენა ტყუე და მისცა იგი ნიჭად კაცთა“ (ეფ. 4,8-9). გამოსათხოვარ საუბარში უფალმა ბრძანა, რომ მიდის, რათა „განგიმზადოს თქუენ ადგილი“, რათა „სადაცა მე ვიყო, მუნ თქუენ იყვნეთ“ (ინ. 14,2-3); ავაზაკს კი მიუგო „დღეს ჩემთანა იყო სამოთხესა“ (ლკ. 23,43).

ახალ აღთქმაში სულის უკვდავება უფრო სრულად ცხადდება და საკუთრივ ქრისტიანული სარწმუნოების ერთ-ერთ ძირითად ნაწილს შეადგენს. ეს რწმენა ასულდგმულებს ქრისტიანს და მის სულს ძე ღვთისას სამეფოში მარადიული ცხოვრების იმედით აღავსებს. „რამეთუ ჩემდა ცხორება ქრისტე არს, - წერს პავლე მოციქული, - და სიკუდილი შესაძინელ. ხოლო ცხორებაჲ ესე ხორცითა ამით ესე არს ჩემდა ნაყოფ საქმისა, და რომელი გამოვირჩიო, არა უწყი. ხოლო შეპყრობილ ვარ ორთა ამათგან: გული უმეტეს განსლვად და ქრისტეს თანა ყოფად უფროჲს და უმჯობეს ფრიად“ (ფილიპ. 1,21-23). „რამეთუ უწყით, ვითარმედ, უკუეთუ ქუეყანისა ესე სახლი, საყოფელი ჩუენი დაირღუეს, აღშენებული ღმრთისა მიერ, მაქუს ჩუენ სახლი ხელთ-უქმნელი, საუკუნოჲ ცათა შინა და რამეთუ ამას შინა ვკუნესით და საყოფელი იგი ჩუენი ზეცით გამთ შემოსად გვსურის“ (2 კორ. 5,1-2).

ეკლესიის წმიდა მამები და მასწავლებლები, თავისთავად ცხადია, ერთხმად ქადაგებდნენ სულის უკვდავებაზე. მხოლოდ იმ განსხვავებით, რომ მათი ერთი ნაწილი მის ბუნებითს უკვდავებას აღიარებდა, მეორე და უმრავლესობა კი თვლიდა, რომ სულის უკვდავება საღვთო მადლის წყალობის შედეგია „უფალს ნებავს, რომ იგი (სული) ცოცხლობდეს“ (წმ. იუსტინე მოწამე), „სული უკვდავია მადლის წყალობით - იგი აქცევს მას უკვდავად“ (წმ. კირილე იერუსალიმელი და სხვანი). ამით ეკლესიის მამები განასხვავებდნენ ადამიანურსა და საღვთო უკვდავებას: ღმერთი უკვდავია თავისი ბუნებითი არსით და წმიდა წერილის მიხედვით მას „მხოლოსა აქუს უკვდავებაი“ (I ტიმ 6,16).

დაკვირვება ცხადყოფს, რომ სულის უკვდავებისა და ღვთისადმი რწმენა შინაგანად ყოველთვის იმდენად განუყოფელნი არიან, რომ პირველი მათგანის სიმძაფრეს მეორის ხარისხი განაპირობებს. რომელ ადამიანშიც მეტად ცოცხლობს ღვთისადმი რწმენა, მას მით უფრო მყარად და შეუორგულებლად სჯერა სულის უკვდავებისა და პირიქით, რაც უფრო სუსტია და უსიცოცხლო რწმენა ღვთისა, მით უფრო მეტი ორჭოფობითა და ყოყმანით მიეახლება ადამიანი სულის უკვდავების ჭეშმარიტებას. ხოლო ვინც საერთოდ დაკარგა ან თავისთავში ჩაახშო ღვთისადმი რწმენა, მას ჩვეულებრივ უკვე აღარ სჯერა სულის უკვდავებისა და საიქიო ცხოვრებისა. ეს გასაგებიცაა: რწმენის ძალას ადამიანი თავად სიცოცხლის წყარო - ღმერთისგან იღებს. ამ ცხოველმყოფელი ძალის ნაკადთან კავშირის გაწყვეტის შემდეგ ადამიანის აღვსებას რწმენის ძალით უკვე ვეღარ შეძლებს ნებისმიერი გონივრული დასაბუთება თუ მტკიცება.

შეიძლება სხვაგვარადაც დავასკვნათ: თავად ქრისტიანული სარწმუნოება იმ აღმსარებლობებსა და მსოფლმხედველობებში არის დასუსტებული, სადაც ითრგუნება სულის საიქიო ცხოვრებაზე რწმენის ძალა და არ ხდება მიცვალებულთა მოხსენიება. ვინც ღმერთისა ირწმუნა და საღვთო სიყვარული გააცნობიერა, ფიქრითაც კი არ დაუშვებს, თითქოს ზეციურ მამას მისი სიცოცხლის შეწყვეტა ნებავდეს და თავისთან კავშირის ნებას არ რთავდეს. ასეთი ადამიანი იმ ბავშვს მოგვაგონებს, რომელსაც დედა უყვარს და არ დაიჯერებს, თითქოს მის მოყვარულ მშობელს მისი სიცოცხლე არ სურდეს.

უნდა ითქვას, რომ აღმოსავლეთის მართლმადიდებელ ეკლესიაში, კერძოდ მის ცხოვრებასა და სწავლების სისტემაში სულის უკვდავების შეგნება ცენტრალურ ადგილს იკავებს. ეკლესიის განაწესის სულისკვეთება, აგრეთვე საღვთისმსახურო წიგნებისა და ლოცვათა შინაარსი იცავს და აცხოველებს მორწმუნეებში ამ შეგნებას, ემსახურება გარდაცვლილ ახლობელთა სულების საიქიო ცხოვრებისა და თავად ჩვენი უკვდავების რწმენის განმტკიცებას. რწმენა სულის უკვდავებისა ნათელ სხივად გასდევს მართლმადიდებელი ქრისტიანის მთელ სიცოცხლეს.

სამშვინველი და სული

წმიდა წერილში ადამიანის სულიერი საწყისი (სხეულებრივი საწყისის საპირისპიროდ) აღინიშნება ორი, თითქმის ერთი და იმავე მნიშვნელობის ტერმინით: „სამშვინველი“ და „სული“. მაგალითად, პავლე მოციქული ამ სიტყვებს ურთიერთსანაცვლოდ და მსგავსი მნიშვნელობით ხმარობს. ეს ჩანს შემდეგი ორი ტექსტის შედარებიდან „ადიდეთ უკუე ღმერთი ხორცითა მაგით თქუენითა და (სულითა თქეუნითა), რომელი იგი არს ღმრთისაჲ“ (I კორ. 6,20) და „...განვიწმიდნეთ თავნი ჩუენნი ყოვლისაგან შეგინებისა ჴორცთაჲსა და სულისა...“ (2 კორ 7,1). ამასთან, მისივე ნაწერებში ორ ადგილას არის ნახსენები სამშვინველი და სული ერთად. ისმის კითხვა: ხომ არ გვეუბნება მოციქული, რომ ადამიანის ბუნების შემადგენელ ნაწილად სამშვინველის გარდა სულიც გვევლინება? ზოგი წმიდა მამის ნაწერებში, განსაკუთრებით კი ასკეტური ხასიათის თხზულებებში, სული და სამშვინველი აგრეთვე განირჩევა ერთმანეთისგან. ზემონახსენები ციტატებიდან პირველი არის პავლე მოციქულის ეპისტოლეში ებრაელთა მიმართ: „რამეთუ ცხოველ არის სიტყუაჲ ღმრთისაჲ და ძლიერ და უმკვეთელეს უფროჲს ყოვლისა მახვლისა ორპირისა. და მისწუდების იგი ვიდრე განსაყოფელადმდე სამშჳნველისა და სულისა, ნაწევართა და ტჳნთა, და განმკითხველ გონებათა და ზრახვათა გულისათა“ (ებრ. 4,12), მეორე კი მისსავე ეპისტოლეში თესალონიკელთა მიმართ: „და სული თქუენი, სამშჳნველი და გუამი უბიწოდ მოსლვასა მის უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა დაჰმარხჳნინ“ (I თეს. 5,23). ჯერ ერთი, ადვილად ჩანს, რომ „სულში“ იგულისხმება არა სამშვინველისაგან დამოუკიდებელი, ცალკე სუბსტანცია, არამედ მხოლოდ მისი უაღრესად შინაგანი, იდუმალებით მოცული მხარე. აქ შეიძლება პარალელი გაივლოს, ერთი მხრივ, სამშვინველისა და სულის, მეორე მხრივ კი, სხეულის ასოთა და ტვინის ურთიერთდამოკიდებულებასთან. ეს უკანასკნელი არის სხეულებრივი არსების ნაწილი, ანუ შემცველში შემავალი; ცხადია, მოციქულის მიერ სულიერი არსების ფარულ ნაწილად სულიც ამგვარადვე მოიაზრება. მეორეც, სიტყვაში „სული“ სავარაუდოდ იგულისხმება სამშვინველის ის განსაკუთრებული, გამორჩეულად აგებული ფარული ნაწილი, რომელიც ქრისტიანში სულიწმიდის მადლის მოქმედებით იქმნება. ეს ის სულია, რომლის შესახებ მოციქული სხვაგან ამბობს „სულსა ნუ დაავსებთ“ (I თეს. 5,19) და „სულითა მდუღარე იყვენით“ (რომ. 12,11). ასე რომ, მოციქული აქ მიმართავს არა საერთოდ ადამიანებს, არამედ მხოლოდ მორწმუნე ქრისტიანებს. მოციქულთან ასეთივე მნიშვნელობით გვხვდება შეპირისპირება „სულიერი ადამიანისა“ „მშვინვიერ“ ანუ ხორციელ ადამიანთან (I კორ.2,14-25). სულიერ ადამიანს აღორძინებული სამშვინველი აქვს, იგი თავისთავში მადლის თესლს აღვივებს, აღმოაცენებს და სულიერ ნაყოფს გამოიღებს. თავისი სულიერი ცხოვრებისადმი დაუდევარი დამოკიდებულებით შეიძლება სულიერი ადამიანიც ხორციელის ანუ მშვინვიერის დონემდე დავიდეს („ესრეთ უცნობელ ხართ, იწყეთ სულიერად და აწ ხორციელად აღასრულებთ?“ - გალ 3,3). ამიტომ უსაფუძვლოა ჩავთვალოთ, თითქოს პავლე მოციქულის აზრები ეწინააღმდეგებოდეს ადამიანის ბუნების ორგვარი შედგენილობის შესახებ სწავლებას.

აზრს, რომ ადამიანის სულიერი ცხოვრება მშვინვიერთან შედარებით არის უმაღლესი, მადლმოსილი ფორმა, სავარაუდოდ, უკვე პირველი საუკუნეებიდან იზიარებდნენ ქრისტიანობის ის მასწაეღაებლები და ეკლესიის მამები, რომლებიც სამშვინველის გარდა სულის არსებობასაც გამოჰყოფდნენ (ასეთები არიან: იუსტინე მოწამე, ტატიანე სირიელი, ირინეოს ლიონელი, ტერტულიანე, კლიმენტი ალექსანდრიელი, გრიგოლ ნოსელი, ეფრემ ასური, აგრეთვე, გვიანდელ ხანაში მოღვაწე მწერლები). ეკლესიის მამათა და მასწავლებელთა მნიშვნელოვანი უმრავლესობა პირდაპირ აღიარებს, რომ ადამიანური ბუნება ორი ნაწილისგან - სხეულისა და სულისგან - შედგება (წმ. კირილე იერუსალიმელი, წმ. ბასილი დიდი, წმ. გრიგოლ ღვთისმეტყველი, წმ. იოანე ოქროპირი, ნეტარი ავგუსტინე, ღირსი იოანე დამასკელი). ნეტარი თეოდორიტე წერს: „აპოლინარიუსის (იგულისხმება ერეტიკოსი აპოლინარიუსი) სწავლებით ადამიანი შედგება სამი ნაწილისაგან სხეულის, ცხოველური სულისა და მოაზროვნე სულისგან, რომელსაც გონს უწოდებს, მაგრამ საღვთო წერილი იცნობს მხოლოდ ერთ სულს და არა ორს, რაც ნათლად არის ნაჩვენები პირველი ადამიანის შესაქმის ისტორიაში. ღმერთმა მტვრისგან შექმნა სხეული და შთაბერა სული - ამით გვაჩვენა, რომ ადამიანში ორი საწყისია და არა სამი“.

პოსტის ავტორი: mekaje თარიღი: Jun 24 2009, 02:52 PM

პროტოპრესვიტერი მიქაელ პომაზანსკი
დოგმატური ღვთისმეტყველება
ადამიანი - გვირგვინი შესაქმისა

ადამიანი მიწიერ ქმენილებათა კიბის უმაღლეს საფეხურზე დგას და თავისი მდგომარეობით ყოველ მიწიერ არსებაზე მეუფებს. თავად მიწიერი, ნიჭით ზეციურ არსებებს უახლოვდება: „დააკლე იგი მცირედ რაჲმე ანგელოზთა...“ (ფს. 8,5). მოსე წინასწარმეტყველი ადამიანის შექმნას ამგვარად აღწერს: მას შემდეგ, რაც მიწიერი არსებები შექმნა, „თქუა ღმერთმან: ვქმნეთ კაცი ხატისაებრ ჩუენისა და მსგავსებისაებრ. და მთავრობდეს თევზთა ზღვისათა და მფრინველთა ცისათა და პირუტყვთა და მხეცთა ყოვლისა ქუეყანისა, ყოველთა ქუეწარმავალთა მავალთა ქუეყანასა ზედა... და შექმნა ღმერთმან კაცი იგი სახედ თჳსად და ხატად ღმრთისა შექმნა იგი...“ (შესაქ. 1,26-27). უკვე თავისთავად ეს საღვთო ბჭობა, რასაც სხვა მიწიერ არსებათა შესაქმის დროს ადგილი არ ჰქონია, ნათლად მიანიშნებს, რომ ადამიანი დედამიწაზე განსაკუთრებული, გამორჩეული, აღმატებული და უსრულყოფილესი, სამყაროში უმაღლესი დანიშნულების მქონე ქმნილება უნდა ყოფილიყო. საღვთო ბჭობით დადგინდა, ადამიანი ღვთის ხატად და მსგავსად შექმნილიყო და ამით კიდევ უფრო იკვეთება აზრი ადამიანის მაღალი მოწოდებისა და განსაკუთრებული მნიშვნელობის შესახებ - იგი, მართლაც, ღვთის ხატად არის შექმნილი ყოველ ხატში აუცილებლად პირველსახესთან მსგავსება იგულისხმება. მაშასადამე, ღვთის ხატის არსებობა ადამიანში ადასტურებს, რომ მის სულიერ ბუნებაში თავად საღვთო თვისებები აისახება. დასასრულ, შესაქმის მეორე თავში ადამის შექმნის ერთგვარად ზედმიწევნითი გადმოცემა კიდევ ერთხელ წარმოაჩენს ადამიანის ბუნების გამორჩეულ უპირატესობებს: „და შექმნა უფალმან ღმერთმან კაცი მტუერისა მიმღებელმა ქუეყანისაგან და შთაბერა პირსა მისსა სული სიცოცხლისაი და იქმნა კაცი იგი სულად ცხოველად“ (შესაქმ. 2,7). აქ განირჩევა ორგვარი ქმედება ან ქმედების ორი მხარე, რომლებიც, უნდა ვიფიქროთ, რომ ერთდროულად მიმდინარეობდნენ; ესენია - სხეულის შექმნა და მისი განცხოველება. ღირსი იოანე დამასკელი შენიშნავს „თანადროულად შეიქმნა სული და სხეული და არა ჯერ სული და შემდგომ სხეული, როგორც ორიგენე ლაყბობს“ 20. შესაქმის წიგნის მიხედვით, ღმერთი ადამიანს სრულიად განსაკუთრებულად, უკვე არსებული მიწისა და სტიქიონთა საწყისებიდან ქმნის. ამას ახორციელებს თავისი უშუალო ქმედებით და არა ოდენ ბრძანებით, ან სიტყვით, როგორც ეს სხვა არსებათა შესაქმის დროს მოხდა. ამით ხდება მინიშნება, რომ თავისი სხეულებრივი ორგანიზაციით ადამიანი შექმნიდანვე არის ყველა ქმნილებაზე აღმატებული არსება. შემდეგ ნათქვამია, რომ ღმერთმა „შთაბერა პირსა მისსა სული სიცოცხლისაჲ. და იქმნა კაცი იგი სულად ცხოველად“ (შესაქმ. 2,7). ხატოვანი გამოთქმით, თავად ღვთიურ ბაგეთაგან სიცოცხლის სულის მიმღები ადამიანი არის მიწიერისა და ზეციურის, მატერიალურისა და სულიერის ცხოველი ნაზავი.

ამიტომ უთმობს წმიდა წერილი ადამიანის სხეულის მნიშვნელობას განსაკუთრებულ ყურადღებას. სხეული სულის თანამგზავრი, მისი ორგანო და თანამშრომელიც კი უნდა იყოს. თავად სულზეა დამოკიდებული, დამდაბლდეს და სხეულის მონა გახდეს, თუ ნათელმოსილ სულს დაუქვემდებაროს მორჩილ შემსრულებლად და თანაშემწედ ქცეული სხეული. სულის წყალობით შეიძლება სხეული უწმიდურებისა და სიბილწის ცოდვის ჭურჭელი შეიქნას, ან მასთან ერთად ღვთის განდიდების თანამონაწილე გახდეს. ამას გვასწავლის წმიდა წერილი (რომ. 3,14; გალ. 3,3; I კორ. 9,27; გალ. 5,24; იუდ. 7-8 მუხლი; I კორ. 3,16-17; I კორ, 6,20). ხორციელი სიკვდილით ადამიანის სულსა და სხეულს შორის კავშირი საბოლოოდ არ წყდება. ოდესმე დადგება ჟამი და ადამიანთა სხეულები აღდგებიან, მიიღებენ ჩვეულ სახეს და სამუდამოდ შეუერთდებიან თავიანთ სულებს, რათა მარადიულ ნეტარებას ან ტანჯვას ეზიარონ იმისდა მიხედვით, თუ მიწიერი ცხოვრების განმავლობაში რა მოიმოქმედეს ადამიანებმა - სიკეთე თუ ბოროტება (2 კორ. 5,10).

უფრო ამაღლებულ თვალთახედვას გვინერგავს საღვთო წერილი სულის ბუნების შესახებ. მისი შექმნისას ღმერთს მიწიერი არაფერი აუღია - სული ადამიანს მან, როგორც შემოქმედმა, შთაბერვით მიანიჭა. ნათელია, რომ საღვთო წერილის მიხედეით სული არის სხეულისაგან და ყოველივე ნივთიერისა და სტიქიონთაგან სრულიად განსხვავებული - იგი არამიწიერია და გააჩნია არაამქვეყნიური, ზეციური ბუნება, ყოველივე მიწიერთან შედარებით ადამიანის სულის უდიდესი უპირატესობა უფალმა იესო ქრისტემ შემდეგი სიტყვებით გამოხატა: „რაჲ სარგებელ ეყოს კაცსა, უკუეთუ სოფელი ყოველი შეიძინოს და სული თჳსი იზღჳოს? ანუ რაჲ მისცეს კაცმან ნაცვლად სულისა თვსისა?“ (მთ. 16,26). უფალი მოძღვრავდა მოწაფეებს: „ნუ გეშინინ მათგან, რომელთა მოსწყვიდნენ ხორცნი, ხოლო სულისა ვერ ჴელ-ეწიფების მოკლვად“ (მთ. 10,28).

სულის მაღალ ღირსებაზე წმ. გრიგოლ ღვთისმეტყველი ამგვარად მსჯელობს: „სული ღვთიური შთაბერვაა, იგი ზეციურია და იძულებულია, მტვერს შეერიოს, ღვთაებრივი ნათელია ჩაუქრობელი, თუმცა კი მღვიმეშია გამომწყვდეული... ბრძანა სიტყვამ (ღმერთმა) და აიღო ახალშექმნილი მიწის პეშვი, უკვდავი ხელებით გამოძერწა ჩემი ხატება და მასში უხილავი ღვთაებრივი ნაკადი - სული წარმართა, რითაც თავის სიცოცხლესთან წილნაყარი გამხადა“21.

ოღონდ წმიდა მამათა ამგვარ ამაღლებულ, ხატოვან გამოთქმებზე დაყრდნობით არ უნდა დავასკვნათ, რომ სული „ღვთაებრივია“ (ამ სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით) და შესაბამისად იგი მუდამ მყოფთბდა - მანამდეც, სანამ მიწიერ ადამიანში - ადამში განხორციელდებოდა (ამგვარი თვალსაზრისი გვხვდება ვ.ს.სოლოვიოვის მხარდამჭერ ერთ-ერთ თანამედროვე საღვთისმეტყველო-ფილოსოფიურ მიმდინარეობაში) თავისთავად გამოთქმა „სულის ზეციური წარმომავლობა“ არ ნიშნავს, რომ იგი არსით ღვთიურია. უბრალოდ გამოთქმა „შთაბერა სული სიცოცხლისა“ არის ადამიანური აღქმისათვის მისადაგებული ანთროპომორფული ფრაზა და არ უნდა იქნას გაგებული, თითქოს ღმერთმა სული მას თავისი საღვთო სუბსტანციიდან მიანიჭა. არც სუნთქვაა ადამიანის, როგორც ფიზიკური არსების, ელემენტების ამოსუნთქვა. ასევე არ შეიძლება ბიბლიური გამონათქვამიდან დავასკვნათ, რომ სული საღვთო არსიდან წარმოიშვა და მისი შემადგენელი ნაწილია. წმიდა იოანე ოქროპირი წერს: „არიან უგუნურნი, რომლებიც საკუთარ მოსაზრებებს ისე გაუტაციათ, რომ ღვთისთვის სათნოდ აღარაფერს მოიაზრებენ. (წმიდა წერილში) გამოთქმათა მისადაგებას უყურადღებოდ ეკიდებიან და კადნიერად ლაპარაკობენ სულის საღვთო არსებიდან წარმოქმნაზე. ო, სიშლეგევ! ო, უგუნურებავ! რამდენი დამღუპველი გზა უჩვენა ეშმაკმა თავისი მსახურების მოსურნეთ! ამის გასაგებად შეხედე, როგორ ურთიერთსაპირისპიროდ არის ეს ხალხი მომართული: ერთნი ჩასჭიდებიან გამოთქმას „შთაბერა“ და ამბობენ, რომ სულები საღვთო არსიდან წარმოიშვნენ; მეორენი, პირიქით, ამტკიცებენ, რომ სულები შეიძლება უდაბლეს პირუტყვთა არსად გარდაიქმნან. ამ სიგიჟეზე უარესი რა შეიძლება იყოს?!“22.

თუ როგორ უნდა გავიგოთ ანთროპომორფული გამოთქმები ღმერთზე, ამის შესახებ ვისაუბრეთ თავებში „საღვთო თეისებები“ და „ღმერთი - სული“. აქ კი გამოვიყენოთ ნეტარი თეოდორიტეს მსჯელობა: „როდესაც მოსეს მონათხრობში ვისმენთ, რომ ღმერთმა აიღო მიწიდან მტვერი და შექმნა ადამიანი, ამ გამოთქმის აზრის გამოძიებისას ვხვდებით, თუ რაოდენ გამორჩეულად კეთილგანწყობილია ღმერთი კაცთა მოდგმის მიმართ. შესაქმის აღწერისას დიდი წინასწარმეტყველი შენიშნავს, რომ ღმერთმა ყოველი სხვა ქმნილება „თქუა“ და შექმნა, ადამიანი კი თავისი ხელებით გამოძერწა. როგორც [უფლის] „ნათქვამში“ ვგულისხმობთ მხოლოდ ნებას და არა ბრძანების გაცემას, მსგავსადვე ხელებით ქმედება სხეულის აგების საქმისადმი მისი უდიდესი ყურადღების მიმანიშნებელია. საღვთო ნებით ახლაც ისახება ნაყოფი დედის წიაღში და ბუნება დასაბამითვე მის მიერ დადგენილ კანონებს აღასრულებს, მისივე ნებით შეიქმნა მიწისაგან ადამიანის სხეული და მტვერი ხორცად იქცა“. სხვაგან ნეტარი თეოდორიტე უფრო განზოგადებული ფორმით მსჯელობს: „არ ვამბობთ, თითქოს ღვთაებას ხელები ქონდეს... მაგრამ ვამტკიცებთ, თითოეული ამგვარი გამოთქმა მიანიშნებს, რომ სხვა ქმნილებებთან შედარებით საღვთო მზრუნველობა ადამიანის მიმართ მეტია“23.

სული, როგორც სხეულისაგან განსხვავებული, თვითმყოფადი სუბსტანცია

სულის თვითმყოფადობისა და თვითღირებულებათა გასააზრებლად ეკლესიის ძველი მამები და მასწავლებლები ზედმიწევნით მიჰყვებოდნენ წმიდა წერილს. ისინი განმარტავდნენ და ცხადყოფდნევნ, თუ რა განსხვავებაა სულსა და სხეულს შორის, რათა უკუეგდოთ მატერიალისტური აზრი, რომლის მიხედვითაც სული საკუთარ სუბსტანციას ანუ ბუნებას მოკლებულია და მხოლოდ სხეულის ნაწილთა ჰარმონიულ გამოხატულებას ან სხეულის ფიზიკური ქმვდების შედეგს წარმოადგენს. ეკლესიის მამათა უბრალო დაკვირვებებიც ცხადყოფს, რომ

ა. სულს ახასიათებს სხეულებრივ მისწრაფებათა მართვა, სხეული კი ბრძანებას ემორჩილება (ათინაგორა და სხვანი);

ბ. სხეული იარაღი თუ ინსტრუმენტია ხელოვანის ხელში, თავად ხელოვანი კი სულია (წმ. ირინეოს ლიონელი, წმ. გრიგოლ ნოსელი, წმ. კირილე იერუსალიმელი და სხვანი);

გ. ძილის დროს სული ერთგვარად ივიწყებს სხეულის არსებობას, მისგან განყენებულად შრომობს, ქმნის, ოცნებობს და აზროვნებს (ტერტულიანე);

დ. სული სხეულს უპირობოდ არ ემორჩილება, შეუძლია მისთვის უცხო და მტრულ მისწრაფებებს შეებრძოლოს და მათზე გამარჯვება მოიპოვოს. ამით დასტურდება, რომ სული და სხეული ერთი და იგივე არ არის. სული უხილავი, ყოველივე სხეულებრივზე აღმატებული, გამორჩეული ბუნების მქონეა (ორიგენე);

ე. სულს ხელს ვერ შეახებ, იგი მოუხელთებელია, სისხლი, ჰაერი ან ცეცხლი კი არ არის, არამედ თვითმოძრავი საწყისია (ლაქტანციუსი);

ვ. სული არის ძალა, რომელსაც ორგანიზმის ყველა ნაწილი მოჰყავს სრულ ერთობასა და თანხმობაში (წმ. ათანასე დიდი, წმ. ბასილი დიდი);

ზ. სული გონიერია, არის თვითშემცნობი და გააჩნია თავისუფალი ნება (ორიგენე და სხვანი);

თ. ადამიანი სხეულით დედამიწაზეა, გონებით ზეციურზე ფიქრობს და მას შეჰყურებს. სხეულით მოკვდავი უკვავებაზე მსჯელობს; არცთუ იშვიათად სათნოებათა სიყვარულის გამო ტანჯვასა და სიკვდილზე მიდის. სხეულით წარმავალია, გონებით კი მარადიული. მიილტვის მარადისობისკენ და არ აინტერესებს, რა ხდება მის ფერხთით - სხეული კი მსგავსს ვერაფერს განიზრახავდა (წმ ათანასე დიდი);

ი. სულის ბუნებაზე საუბრისას ეკლესიის წმიდა მამები და მასწავლებლები მიუთითებენ, რომ იგი მარტივია და უნივთო, სხეულისა კი პირიქით - შედგენილია და მატერიალური, ტლანქი. საერთოდ, უხილავი და ყოველგვარ ფორმას მოკლებული სული სხეულისათვის მისაღებ საზომებით (სივრცე, წონა და ა.შ.) არ განიზომება (ორიგენე და სხვანი).

სხეულის მდგომარეობა სულზეც აისახება. მას შეუძლია სული ქმედებათა დასუსტება და გამრუდებაც კი. ასე ხდება დაავადებების, სიბერის ან სიმთვრალის დროს. ამ მოვლენის განხილვისას ეკლესიის მამები სხეულს ხშირად ადარებენ მართვად იარაღს. სულის განსხვავებული სიმძაფრით გამოვლენა სხეულში მხოლოდ ამ უკანასკნელის, როგორც იარაღის, გაუმართაობაზე მეტყველებს. სხეულში სულის გამოსავლენად არახელსაყრელი მდგომარეობა შეიძლება მივამსგავსოთ ზღვაზე უცებ ამოვარდნილ ქარიშხალს, რომელიც მესაჭეს მისი ოსტატობის გამოვლენაში უშლის ხელს. ამის მაგალითად, აგრეთვე, გამოდგება აუწყობელი ქნარი, რომელიც ყველაზე დახვეწილი მუსიკოსის ხელშიც კი ვერ გამოსცემს კეთილხმოვანებას (ლაქტანციუსი). არც უხეირო ცხენები აძლევენ მხედარს სიჩაუქის გამოვლენის საშუალებას (ნეტარი თეოდორიტე).

ზოგი ძველი მამა (წმ. ამბროსი მედიოლანელი, პაპი გრიგოლ დიდი, ღირსი იოანე დამასკელი) აღიარებდნენ სულის არამატერიალურ ბუნებას (განსხვავებით სხეულისგან) იმავდროულად თვლიდნენ, რომ ის გარკვეულწილად მაინც სხეულებრივი ანუ ნივთიერი ბუნებისაა. ამ სავარაუდო თვისების წარმოჩენით მამებს სურდათ, ეჩვენებინათ, რომ ადამიანისა და ანგელოზის სულიერება განსხვავდება უწმიდესი საღვთო სულიერებისგან, რომელთან შედარებითაც ყოველივე ნივთიერი და ტლანქი გვეჩვენება.

ცალკეულ ადამიანთა სულების წარმომავლობის შესახებ

საღვთო წერილში ბოლომდე არ არის ახსნილი თითოეული ადამიანის სულის წარმომავლობა; ეს „საიდუმლოა, რომელიც მხოლოდ ღმერთმა უწყის“ (წმ. კირილე ალექსანდრიელი). არც ეკლესია გვთავაზობს ამ საკითხის შესახებ მკაცრად განსაზღვრულ სწავლებას. მან მხოლოდ გადაჭრით უარყო პლატონის ფილოსოფიიდან მემკვიდრეობით მიღებული ორიგენესეული თვალსაზრისი სულთა წინასწარ არსებობის შესახებ, რომლის თანახმადაც ისინი დედაშიწაზე ზეციური სამყაროდან მოდიან. ორიგენესა და ორიგენისტების ეს სწავლება დაგმო V მსოფლიო კრებამ.

მაგრამ აღნიშნული კრების განჩინება არ ადგენს შემდეგს - იქმნება თუ არა ადამიანის სული მშობელთა სულებისგან და მხოლოდ ამ გაგებით არის იგი ახალი საღვთო ქმნილება, თუ უშუალოდ თავად ღმერთი ქმნის თითოეულ სულს, რომელიც გარკვეულ მომენტში უერთდება შექმნის პროცესში მყოფ, ან უკვე შექმნილ სხეულს. ეკლესიის მამათა (წმ. კლიმენტი ალექსანდრიელი, წმ. იოანე ოქროპირი, წმ. ეფრემ ასური, ნეტარი თეოდორიტე) აზრით, თითოეულის სულს თავად ღმერთი ქმნის. ამასთან, ზოგი მათგანის თვალსაზრისით, სულის სხეულთან შეერთება სხეულის შექმნიდან მეორმოცე დღეს ემთხვევა. რომაულკათოლიკური ღვთისმეტყველება გადაჭრით მიემხრო ღმერთის მიერ თითოეული სულის შექმნის თვალსაზრისს - იგი დოგმატური სახით გადმოცემულია პაპის ზოგიერთ ბულაში. პაპმა ალექსანდრე VII ამას დაუკავშირა სწავლება ყოვლადწმიდა ქალწულ ღვთისმშობლის უბიწოდ ჩასახვაზე. ეკლესიის ზოგიერთი მამა და მასწავლებელი (ტერტულიანე, წმ. გრიგოლ ღვთისმეტყველი, წმ. გრიგოლ ნოსელი, ღირსი მაკარი, ანასტასი მღვდელი) თვლის, რომ ორივე სუბტსტანცია - სული და სხეული, ერთდროულად იღებს დასაბამს და ვითარდება. სული იქმნება მშობელთა სულებიდან, როგორც სხეული - მათივე სხეულებიდან. აქ „შექმნაში“ მოიაზრება საღვთო შემოქმედებითი ძალის მოქმედება ფართო გაგებით, რომელიც ყოველგვარი სიცოცხლისათვის დამახასიათებელი და აუცილებელია. ასეთი შეხედულების არსებობის საფუძველს ღმერთის მიერ პირველმშობელი ადამის სახით მთელი კაცთა მოდგმის შექმნა გვაძლევს: „და შექმნნა ერთისაგან სისხლისა ყოველნი ნათესავნი კაცთანი “ (საქმ. 17,26). აქედან გამოდის, რომ ადამში პოტენციურად ჩაიდო თითოეული ადამიანის სული და სხეული. მაგრამ საღვთო განჩინებით, სულისა და სხეულის შექმნა და განგება ხორციელდება ყოვლისმპყრობელი ღმერთის მიერ „რამეთუ იგი თავად მოსცემს ყოველთა ცხორებასა და სულსა ყოვლით კერძო“ (საქმ. 17,25), ანუ უფალი შექმნილს განაგებს.

წმ. გრიგოლ ღვთისმეტეველი ამბობს: „თავდაპირველად მტვრისგან შეზავებული ჩვენი სხეული შემდგომში ადამიანთა სხეულების ნაკადად გადაიქცა. პირველქმნილი ძირიდან არ წყდება ერთ ადამიანში სხვათა დატევნა. ასევეა ღვთივშთაბერილი სულიც - იგი შექმნის მომენტიდან ხდება ადამიანის შემადგენელი ნაწილი, იბადება ხელახლა, პირველსაწყისი თესლიდან მრავალთათვის გასცემს წილს (ცხადია, აქ გრიგოლ ღვთისმეტყველმა სულიერი თესლი იგულისხმა) და ყოველთვის ინარჩუნებს მარადიულ სახეს მოკვდავში. როგორც ჩაბერვა გამოსცემს ხმებს მუსიკალური საკრავის სიდიდის მიხედვით, ასევეა სულიც - საპყარ სხეულში იგი უძლურია, ჯანსაღში კი მთელი თავისი გონიერებით წარმოჩინდება“24. ამავე აზრს იზიარებს წმ. გრიგოლ ნოსელიც.

მამა იოანე კრონშტადტელი თავის დღიურებში ამგვარად მსჯელობს: „რა არის ადამიანთა სულები? ეს იგივე სული ან ღვთაებრივი სუნთქვაა, რომელიც ღმერთმა ადამს შთაბერა და მისგან წამოსული დღევანდლამდე განეფინება მთელს კაცთა მოდგმას. ამიტომაც ყველა ადამიანი ერთი კაცის ტოლფასია - ისინი კაცობრიობის ერთი ხის შემადგენელი ნაწილები არიან. აქედან გამომდინარეობს ჩვენი ბუნების ერთიანობის ყველაზე უშუალოდ გამომხატველი მცნება: „შეიყუარო უფალი ღმერთი შენი ყოვლითა გულითა შენითა, და ყოვლითა სულითა შენითა, და ყოვლითა ძალითა შენითა, და ყოვლითა გონებითა შენითა, და მოყუასი შენი - ვითარცა თავი თჳსი“ (ლკ. 10,27). ანუ განა არის ჩემს მსგავს, სისხლით მონათესავე ადამიანზე უფრო ახლობელი ჩემთჳს? ამ მცნების აუცილებლად აღსრულება სრულიად ბუნებრივია“25.

პოსტის ავტორი: syd თარიღი: Jun 24 2009, 03:23 PM

აქვს სულს დასაწყისი ან დასასრული?

პოსტის ავტორი: mekaje თარიღი: Jun 24 2009, 04:19 PM

syd

ადამიანის სულს აქვს დასაწყისი, როცა ადამიანი ჩაისახება და მარადიულად იარსებებს უფლის მადლით, ესეიგი არა აქვს დასასრული.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Jun 24 2009, 05:37 PM

რაც მარადიულია იმას არც დასაწყისი აქვს და არც დდასასრული. ის რომ სულს დასაწყისი აქვს მითია მოგონილი იმათი ვინც უარყო რეინკარნაციის არსებობა

არ ვამბობ რომ აუცილებელია ვირწმუნოთ რეინკარნაციის არსებობა. ზედმეტია ეს თეორია და სულ არ გვჭირდება მე თუ მკითხავ მაგრამ ის რომ სული "ჩნდება" უფრო მეტი ილუზიაა. გააჩნია რას მოიაზრებთ ცნებაში "სული". მე პირადად, რომ დავიბადე უკვე მქონდა წარსული, თქვენი არ ვიცი

syd

ავატარზე გეტყობა ინტრიგნულად დასვი ეგ კითხვა

პოსტის ავტორი: mekaje თარიღი: Jun 24 2009, 07:53 PM

cinemamu

ამაში გეთანხმები და მარადიული მხოლოდ ღმერთია.
ადამიანის სულს კი უკვდავება მიენიჭა ღვთისაგან.
დანარჩენი კი ვერ გავიგე რას წერ
ჩემი ზემოთ მოყვანილი პოსტები წაიკითხე?

პოსტის ავტორი: syd თარიღი: Jun 24 2009, 11:03 PM

mekaje

რასაც დასაწყისი აქვს იმას დასასრულიც აქვს! და თუ არ აქვს სულს დასაწყისი, ესე იგი სანამ სხეულში შემოვიდოდით მანამ სადღაც ვიყავით ხო?

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jun 24 2009, 11:12 PM

ჩემი აზრით - ჩვენ ვართ განსხეულებული ( მძორში ბინადადებული) სული, ეს სხეული (მძორი) სულ ამაყობს მასში დაბინავებული სულით, ამავე დროს სულ არ ზრუნავს მასზე, პირიქით ხშირად აბინძურებს კიდეც.
აბო.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jun 25 2009, 08:37 AM

abo

სხეული თავისთავად ვერაფერს გაუწევს სულს, ადამინის, ანუ პიროვნების ნების გარეშე. როგორიც არის პიროვნება, ისეთი მდგომარეობაშია მისი სხეულიც და სულიც.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Jun 25 2009, 09:44 AM

შენ ისე ამბობ თითქოს სხეული თავისით ფიქრობდეს. ის რაც "სულს ვნებს" გრძნობები, გონება და ინსტიქტებია და არა "გვამი" . უხეში შეწდარებაა მაგრამ კაცს სასქესო ორგანო რომ მოაჭრა, სხეულის ნაწილი გაქრება, მაგრამ სურვილი და ინსტიქტი დარჩება, თანაც უფრო მტანჯველი

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jun 25 2009, 05:58 PM

cinemamu

შენი აზრი, სხვისი ფიქრი რომ არის მაგას ვხვდები. სწორედ აქაა დიდი უბედურება.

მეგობარო, სწორედ გონება, ინსტიქტები და გრძნობები როცა იმძლავრებს, მაშინ დადის ეს ყველაფერი გვამის დონეზე და ბინძურდება სული, რომელსაც შენ შეცდომით სვამ ბრჭყალებში.

შენ პროფესიონალს ესაუბრები, თანაც ისეთს, ლექციებს რომ კითხულობს მაგ თემაზე.
ჯობს ნორმალური ფიზიოლოგიის წიგნი გადაათვალიერო, თუ ეყო მარტო გადათვალიერება. თავი უხერხულ მდგომარეობაში არ უნდა ჩაიგდო.
აბო.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Jun 26 2009, 12:45 PM

ჩემი კომენტარები რატომ წაშალეთ?

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Jun 27 2009, 03:37 AM

ეს თემა აქ იყო, თუ რომელიმე განყოფილებიდან გადმოიტანეს?

პოსტის ავტორი: ნაინა თარიღი: Jun 27 2009, 04:08 AM

დათიკო

არ იყო მანდ, საქმე ისე წავიდა, რომ თემა აპოლოგეტიკას
უფრო შეფერებოდა ვიდრე ჩვენს ,,სასაუბროს'' განყოფილებას.

ასე რომ მე გამოვუშვი თქვენთან.

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Jun 28 2009, 10:12 PM

ნაინა

ოკ, მივხედავ

პოსტის ავტორი: agmsarebeli თარიღი: Jul 18 2009, 10:58 AM

,,.........აცხოვნენ სახიერო სულნი ჩვენნი" ...ვითხოვთ სულის ცხონებას ღვთისაგანდა ამით თითქოს სული ჩვენი კუთვნილებაააა, მაგრამ ასევე...,,.....მაცხოვნე მე წყალობითა შენითა " , თითქოს სული ჩვენ ვართ. მე უფრო პირველი მგონია მართებული......

პოსტის ავტორი: G*A*M*O*F*X*I*Z*L*D*I*T თარიღი: Jul 23 2009, 06:18 AM

ხოლო ვიყვენით ნავსა მას შინა ყოველნი კაცნი ორას სამეოც და ათექუსმეტი სული. - საქმე 27:37.

Было же всех нас на корабле двести семьдесят шесть душ. - Деяния 27:37, Синодальный перевод.

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: Jul 23 2009, 07:19 AM

ხუთი სული ქურდი იჯდა ზონაზე რომ ვიყავი

პოსტის ავტორი: G*A*M*O*F*X*I*Z*L*D*I*T თარიღი: Jul 23 2009, 03:15 PM

ბიბლიის პირველივე წიგნი, შესაქმე, ანუ "დაბადება", გვატყობინებს, რომ სული არ არის რაღაც, რაც შენ გაქვს, არამედ არის ის, რაც შენ ხარ. ადამის, პირველი ადამიანის, შექმნის შესახებ წმინდა წერილში ნათქვამია:


"იქმნა კაცი სულად ცხოველად" (დაბადება 2:7, "ძველი აღთქმის ორტომეული", 1884 წლის გამოცემა). საქმე ახლა იმაშია, ადამიანი ღვთის შთაგონებით დაწერილ წმინდა წერილს ენდობა თუ საყოველთაოდ გავრცელებულ შეხედულებებს.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Aug 3 2009, 07:29 PM

სული გვაქვსო ისე ამბობენ თითქოს რაიმე მატერიალური (ან თუნდაც ენერგეტიკულად მატერიალური) რამე იყოს. შეიცან თავი! სრულყოფა საკუთარი თავის შეცნობაა: "და იყავით სრულ, ვითარცა მამა თქვენი ზეციერი..."

სიტყვის მასალად შეიძლება ილაპარაკო რომ გვაქვს სული, მაგრამ თუ რეალურად (ვიმეორებ რეალურად და არა ილუზორულად) შევხედავთ, ჩვენ ვართ სულები, ოღონდ ვერ ვხვდებით ამას, იმიტომ რომ გვძინავს ჩვენსავე ილუზიაში და ჩვენივე ნებით, რადგანაც თუ ბოლომდე ირწმუნებ, ყველაფერს შეძლებ, მათ შორის ბოლომდე გაღვიძებასაც... სულის თვისებები და მისი გონებით ჩაწვდომის შეუძლებლობა კიდევ ცალკე თემაა...

პოსტის ავტორი: agmsarebeli თარიღი: Aug 10 2009, 01:16 AM

მე მაინც იმ პოზიციაზე დგავარ, რომ ჩვენ გვაქვს სული.

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Aug 31 2009, 01:15 PM

რა ჩვევა ეს კონტექსტიდან სიტყვების ამოგლეჯა და მერე როგორც გინდა მისი ისე განმარტება. აი მთლიანი ტექსტი:

და შექმნა უფალმან ღმერთმან კაცი მტუერისა მიმღებელმა ქვეყანისაგან. და შთაბერა პირსა მისსა სული სიცოცხლისაჲ და იქმნა კაცი იგი სულად ცხოველად.

ანუ რაო?, ღმერთმა ადამიანის ხორცს მისცა (შთაბერა) ცოცხალი სულიო. ხოდა აქედან გამომდინარე ადამიანი არის სულისა და ხორცის ერთობა. ანუ ჩვენ არ ვართ "სული", ადამიანი არის სულისა და ხორცის ერთობა.

გარდა ამისა, მე მგონი თემაში არასწორად არის დასმულ/განმარტებული ტერმინი "გვაქვს სული". ეს არ უნდა გავიგოთ მატერიალური გაგებით, ისე, თითქოს სული იყოს რაღაც თვისება, ან რაღაც ქონება, რომელიც გვაქვს ან შეიძლება არ გვქონდეს და დავკარგოთ და ა.შ.

სული მართალია მოგვეცა, მაგრამ იგი არის ადამიანის, როგორც სულიერი არსების ("სული ცხოველი") განუყოფელი ნაწილი, ისევე როგორც ხორცი. განა შეიძლება ვინმემ თქვას, რომ ადამიანი შეიძლება არსებობდეს ხორცის გარეშე. თუმცა ვამბობთ, რომ ხორცი (სხეული) "გვაქვს", ისევე როგორც ვამბობთ, რომ გვაქვს "სული". აქედან გამომდინარე, სიტყვა "გვაქვს" სული და ხორცი გამოხატავს "ქონებას ბიბლიური თვალსაზრისით", რომ ჩვენი შექმნის დროს მოგვეცა ღმერთისაგან სული და ხორცი და სწორედ ამათი ერთობა ვართ ჩვენ "ადამიანები".

მე მგონი ეს ძალიან ცხადია და საერთოდ არაფერ შუაშია აქ ეს სიტყვები:

ადამიანი არც მარტო სულია და არც მარტო ხორცი, ადამიანი არის სულისა და ხორცის ერთობა, რომელიც (ორივე) მიეცა მას ღმერთისაგან.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Sep 2 2009, 06:04 AM

damiane80


მოდი სხვა კუთხით განვიხილოთ ეს მოვლენა. ანგელოზს ხომ აქვს სული? მაგრამ ანგელოზი ხომ არაა ადამიანი? ანუ სული ადამიანობაზე და ანგელოზობაზე მაღლა მდგომი ცნებაა. მართალი ხარ როცა ამბობ რომ ადამიანი ხორცის და სულის ერთიანობაა, მაგრამ მე პირველ რიგში სული ვარ და მერე ადამიანი. შენ ალბათ იმასაც იტყვი, რომ ანგელოზმა სული დაკარგა, როცა დაეცა და ეშმაკი გახდა... თუ არ დაკარგა, ესე იგი ეშმაკსაც აქვს სული ხო? და რაც შეეხება ციტატას: "შთაბერა პირსა მისსა სული სიცოცხლისაჲ და იქმნა კაცი იგი სულად ცხოველად" ეს ადამიანებისთვის გასაგებ ენაზეა დაწერილი, იმიტომ რომ ზეციური ენისას ადამიანი ვერ გაიგებდა, იესოც ცისას ნაკლებად გვეუბნებოდა, იმიტომ რომ მიწისაც კი არ გვესმოდა კარგად... ციტატების მოყვანით ვერაფერს მივაღწევთ, მაგას იაღოველებიც მშვენივრად ახერხებენ

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Sep 2 2009, 01:19 PM

რაღაც მასეთი რამ მე არ გამიგია : )

იქნებ ვცდები, რავიცი.. ხოდა ვიკითხავ ეხლა: ანგელოზს აქვს სული? თუ თავადაა სული? სწორად როგორ უნდა ვთქვათ?

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Sep 2 2009, 06:35 PM

აუ cinemamu რა გიყვარს ეს ინდუისტურ-ბუდისტური ჩახლართული და ნირვანული მსჯელობები , ვერ თავს გაუგებს კაცი მაგათ და ვერც ბოლოს.

ანგელოზი და სული? ეგ მე არ ვიცი თეოლოგი არ ვარ.

სწორედ ამაშია საქმე, მეც იმას ვამბობ, რომ მხოლოდ სული არ ნიშნავს ადამიანს. ადამიანი სულის და ხორცის ერთობაა. შენ ამ მსჯელობით შენდა უნებურად მე მეთანხმები.



აქ უკვე ჩემ მაგივრად საუბრობ საკუთარ თავთან , თუმცა საბოლოო ჯამში შენი მსჯელობა ამ ფრაზამდე დაიყვანება:

ეს მიდგომა საფუძველშივე არასწორია და ეწინააღმდეგება იმას, რაშიც თავად მეთანხმები:

შე დალოცვილო თუ ვთანხმდებით, რომ ადამიანის სულის და ხორცის ერთობაა, მაშინ რას ნიშნავს ჯერ სული ვარ და მერე ადამიანი.

კიდევ ერთხელ და ცალსახად ადამიანი არის სულის და ხორცის ერთობა, ცალ-ცალკე რომელიმე ცალკე აღებული არ არის ადამიანი ანუ ორივეს ერთად ჰქვია ადამიანი. ამ მოსაზრებას ამყარებს მეორედ მოსვლის დოგმატური სწავლება, რომ მეორედ მოსვლის შემდეგ მიცვალებულთა აღდგომა იქნება ხორცით ანუ კვლავ მოხდება სულის და ხორცის შეერთება (ხორცი შეიძენს უხრწნელ თვისებას) და ამგვარად იქნება საუკუნო ცხოვრებაში.

ანუ მეორედ მოსვლის შემდეგაც, საუკუნო ცხოვრებას სული კი არ იმკვიდრებს , არამედ სული და ხორცი (ანუ ადამიანი) ერთად.



აბა რა ვქნათ, საღვთო წერილი აღარ ვიკითხოთ, დავჯდეთ ხის ძირში და გავსხივოსნდეთ??

რასელისტებს რაც შეეხება, ტტყუილად ნუ მადარებ მათ მეთოდებს თუ კაცი ხარ, რასლისტები ცოტატებით კი საუბრობენ, მაგრამ მათი პრობლემა კონტესტის დამახინჯებაშია. მე კიდე პირიქით, ხო ხედავ როგორ გავშალა თემა

პოსტის ავტორი: Diversity თარიღი: Sep 2 2009, 06:49 PM

სხეული სულის ჭურჭელიაო...

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Sep 3 2009, 08:34 PM

damiane80


სულაც არ ვეთანხმები შენს ნათქვამს, ერთიანობა არ ნიოშნავს იმას რომ სული და ხორცი ერთად ვარ. ხელს თუ მომაჭრიან, ფეხს თუ მომაჭრიან ერთიანობა ირღვევა? უფრო ზუსტად თუ ვიტყვით სხეული ჭურჭელია როგორც Diversity-მ თქვა.

უფრო კარგად ავხსნი როგორ განვიხილავ ადამიანის ცნებას. პირობითად დავარქვათ ადამიანს პიანისტი. პიანინო თუ არ ექნება დამკვრელი მაინც ხო დარჩება, უბრალოდ პიანისტი აღარ იყოს შეიძლება და სხვა ინსტრუმენტზეც კი დაუკრას
(ან ისევ პიანინოზე). ანუ ადამიანი არის პიანისტი (დამკვრელის და პიანინოს ერთობლიობა) და ეს დროებითი ერთობლიობაა. დამკვრელი მარადიულია, პიანინო დროებითი. ანგელოზი კი არფაზე უკრავს მაგალითად უხეში შედარებაა, მაგრამ მიმიხვდები იმედია რისი თქმაც მინდოდა.

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Sep 4 2009, 01:28 PM

წინააღმდეგობების მამა ხარ რა



კაცო შენ არ ამბობდი, ჩვენ სული ვართო???

გარდა ამისა, რა შუაში ხელის ფეხის და ფრჩხილის მოჭრა. ერთიანობა დაირღვევა მაშინ, როცა ხორცი სხეულს გაეყრება, ვინ თქვა რომ ხელ-ფეხის მოპჭრით ერთიანობა ირღვევაო, მე არა




ძალიან უხეში შედარებაა გეთანხმები.

ეგაა ბატონო, მაგრამ დროებითი ერთობლიობაა მხოლოდ დროებით, მეორედ მოსვლის შემდეგ ეს ერთობა მუდმივი იქნება

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Sep 4 2009, 02:05 PM

მერე სადაა აქ წინააღმდეგობა?





მაგ დროს დაირღვევა სულის და ხორცის დროებითი ერთიანობა, მაგრამ სულს არაფერი მოაკლდება მაგით. მე სული ვარ და ჩემი მთლიანობა სულაც არ დაირღვევა თუ მოვკვდები.




ნუ მეორედ მოსვლა ცალკე თემაა და თან უფრო სადავო





პირიქით მე წინააღმდეგობებს ვაერთიანებ. შენ ხედავ წინააღმდეგობებს თორე მე მთლიანობას ვხედავ მაგალითად იმაში რომ ეს სამყარო რეალობაა და თან ილუზიაა

ორ ურთიერთსაწინააღმდეგოს რომ ვამბობ არ ნიშნავს რომ ისინი ეწინააღმდეგება ერთმანეთს. გონება ამას ვერ ხსნის მაგრამ ინტუიცია + ერუდიცია





და სიტყვებზე ნუ მეკიდები ერთი თუ კაცი ხარ, კარგად იცი ხოლმე რისი თქმაც მინდა

პოსტის ავტორი: gabisonia თარიღი: Oct 11 2009, 12:44 PM

აკაკი

ანუ ასი წლის მერე რო მიიცვლები სხეულს ტოვებ ეგ გასაგებია და ვინ იქნები შენ?> ეს აზროვნება გექნება? ანუ იგრძნოობ? იყნოსავ? შენ იქნები?

პოსტის ავტორი: m_b თარიღი: May 14 2010, 05:50 PM

ხორცი სულის გარეშე ვერ იაზროვნებდა, იქნებოდა ისე როგორც ღორი და როგორც ძაღლი.

ანუ მე ვთვლი, რომ მე ვარ ხორცში დამწყვდეული სული.

აზროვნება მაქვს სულისა (თუმცა ზოგი სხეულითაც აზროვნებს, შეიძლება მეც).

ხოდა რაც შეეხება კონკრეტულად რომელი ვართ ამაშია ღმერთის ძალა, ეს შეთანხმიერებაა, სულისა და ხორცის ერთობაა. როგორც ვიცი, გარდაცვალების მერეც იქნება რაღაც ხორცის მაგვარი. სადღაც მაქვს მოსმენილი. ანუ მარტო სული არ იქნება.

რაც შეეხება გვექნება თუ არა ეს აზროვნება ისევ, ორი აზრი არ არსებობს, თუ ეს აზროვნება აღარ გვექნება მაშ ეს ცხოვრება უაზრობა ყოფილა!

პოსტის ავტორი: shavlegi თარიღი: May 17 2010, 04:48 PM

ჩვენ შევდგებით სულისგან. პირადად მე ადამიანი ვარ და სულიცა მაქ და ხორციც . ვიღაცა შეიძლება არ არის ადამიანი და არის - სული.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: May 17 2010, 04:49 PM

shavlegi

ხორცში რას გულისხმობ?

პოსტის ავტორი: daat თარიღი: May 18 2010, 03:33 PM

ჭეშმარიტია კითხავა: ვინ ვარ მე?
ჭეშმარიტია პასუხი: მე ვარ სული. და მე მაქვს მრავალი სხეული, მათ შორის ფიზიკურიც

პოსტის ავტორი: A.v.B თარიღი: May 19 2010, 11:15 PM

ეს სად წერია ?? რომ მე ვარ სული და მაქვს მრავალი სხეული მათ შორის ფიზიკურიც ?? რაღაც ვერ მივხვდი

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: May 19 2010, 11:44 PM

რეინკარნაციას გულისხმობ?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: May 20 2010, 06:45 AM

ikanosi

არა მგონია რეინკარნაცია ეგულისხმა. მანდ იგულისხმება უხეში მატერიალური სხეული, მერე ნატიფი (ჭკუის) სხეული, მერე კიდევ უფრო ნატიფი (გონების) სხეული, კიდევ სხვანაირად ეთერულ, მენტალურ, ასტრალურ სხეულებსაც ეძახიან, თუ გინდა საფშვინველი და სამშვინველი დაარქვი... მოკლედ სხეული მარტო ის არაა რასაც ვხედავთ.

პოსტის ავტორი: shavlegi თარიღი: May 26 2010, 12:25 AM

ხორცში ვგულისხმობ ჩემს ფიზიონომიას.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: May 26 2010, 05:41 AM

shavlegi

და ეგ ფიზიონომია თუ აღარ გექნება რა იქნები? ანუ როდესაც სული ხორცს გაეყრება...

პოსტის ავტორი: :_მარიამი_: თარიღი: May 27 2010, 12:34 AM

[quote name='cinemamu' date='May 26 2009, 09:35 AM' post='502586']
აი ისევ ფერებზე ლაპარაკობ, მე კიდე იმაზე გელაპარაკები, საიდანაც ფერები იქმნება. ბრამანი რა არის აქ ნამდვილად ვერ აგიხსნი...

ნინო არ გეწყინოს მაგრამ ვერ აგიხსნი უბრალოდ ამ ყველაფერს... ცხოვრებას კი ნამდვილად არ ვირთულებ, პირიქით ძალიან მარტივია ჩემთვის მე არავის არ შევუქმნივარ, ყოველთვის ვარსებობდი და ვიარსებებ... იმიტომ რომ ღმერთის ნაწილი ვარ. უხეშად რომ ვთქვათ ღმერთი ოკეანეა, მე კი წვეთი, ან ტალღა, რომელიც დროებით მოწყდა ოკეანეს და ისევ დაუბრუნდება... თუმცა ეს უხეში მაგალითი იყო, წვეთი განუყოფელია ოკეანისგან, მოწყვეტა ილუზიაა უბრალოდ.


------და თუ ეს წვეთი ცოდვებით დამძიმდა მაშინ როგორ შეუერთდება ოკეანეს?გამოდის რომ ღმერთი ერთი წვეთით შემცირდა.და რამდენი ცოდვილი სულია? ისინი ხომ ამ ოკეანეს აკლდებიან?თუ ყველა ვარიანტში უერთდება?იქნებ უკეთესად ახსნა?--------------------იცი რა მაინტერესებს :როდის ჩნდება სული სხეულში?ჩასახვის მომენტში თუ როცა ბავშვი ინძრევა მუცელში თუ როდის?

პოსტის ავტორი: :_მარიამი_: თარიღი: May 27 2010, 12:56 AM

. განა ანგარება არაა ის, რომ მთელი ცხოვრება ასკეტიზმში გაატარო იმისთვის რომ სამოთხე ან ცათა სასუფეველი მოიპოვო? არ მინდა გავამწვავო ლაპარაკი, ბევრს სხვანაირად ესმის ეს ყველაფერი...
[/quote]
-------ატმან,ასკეტიზმს ვინც მისდევს იმათი დანიშნულება არა საკუთარი გადარჩენისთვის ლოცვაა,ისინი მთელი მსოფლიოსათვის და სხვა ადამიანებისათვის(მოყვასისთვ�
��საც და მტრისთვისაც) ლოცულობენ.განა წმ.მამები ასე არ იქცეოდნენ.და როცა სხვისტვის ლოცულობ ანგარებას ადგილი ვერ ექნება.მე ასე მესმის .რაც შეეხება უბრალო ადამიანებს,ისინი უსუსურნი არიან,ამიტომ ჯერ საკუთარი ცოდვებისთვის უნდა ილოცონ და როცა ფეხზე დადგომას დაიწყებენ შემდეგ თავიანთი ლოცვით სხვებსაც შეეწევიან.რა ვიცი იქნებ ვცდები კიდეც...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: May 27 2010, 07:36 AM

:_მარიამი_:

ამას რომ ვამბობდი ცოტა სხვაგვარი აზროვნება მქონდა

ახლა რა თქმა უნდა ასე აღარ ვფიქრობ.

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: May 27 2010, 08:22 AM

არა ერში ჯობია, ჭამა-სმას და ქეიფს რა ჯობია :_

პოსტის ავტორი: :_მარიამი_: თარიღი: May 27 2010, 12:18 PM

-----ატმან,მემგონი შენ ასე არც არასდროს ფიქრობდი.ყოველ შემთხვევაში შენი აზროვნების ადამიანს ასე არ შეიძლებოდა რომ ეფიქრა(რადგან არ გიცნობ ,ამას მხოლოდ შენს მიერ ფორუმზე გამოხატული აზრების მიხედვით ვასკვნი).მემგონი აქ ემოციები ჩაერია.ზოგჯერ მეც მემართება ასეთი რამ- სულ სხვა აზრი მაქვს და სულ საწინააღმდეგოს ვამბობ,ისე რომ გამოდის რომ საკუთარ თავთან წინააღმდეგობაში მოვდივარ.იცი რას დავაკვირდი-იქ სადაც სიმშვიდეა შენ უფრო დალაგებულად გადმოსცემ შენს აზრებს.ამ თემაში ცოტა დაძაბული გარემოა.ვედების თემაში და თბილისის ფორუმზე გახსნილი და თავისუფალი ხარ,იმიტომ რომ იქ შენ გისმენენ და კითხვებს გისვამენ.ამ თემაში კი გეწინააღმდეგებიან და გაკრიტიკებენ ,რის გამოც შენი აზროვნება რღვევას იწყებს.და ამბობ ისეთ რაღაცას რაც არც კი გიფიქრია.ისე ,მე თუ მკითხავ ,შენ შენი ხასიათით ქრისტიანი უფრო ხარ ,უბრალოდ შენთვის ვედებით განმარტებული უფლის გაგება უფრო მისაღებია.ეს ჩემი პირადი აზრია,თუ ვცდები მომიტევე.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: May 27 2010, 02:27 PM

:_მარიამი_:

მართალი ხარ, ხანდახან ემოციურადაც ვწერ ხოლმე და იმას არ ვამბობ რასაც კარგი განსჯის შემდეგ ვიტყოდი

ვედების თემაში კი ჩემს პირად აზრებს იშვიათად ვწერ...

განსხვავებას ჭეშმარიტ ქრისტიანოვასა და ჭეშმარიტ ვაიშნავიზმს შორის მე პირადად ვერ ვხედავ. რეინკარნაცია არსებობს თუ არა და კიდევ სხვა საკითხები გადამწყვეტი არაა. მაგრამ მაინც არის რაღაცეები, რაზეც უარს ვერ ვიტყვი და შესაბამისად ოფიციალური ქრისტიანი ვერ ვიქნები

პოსტის ავტორი: :_მარიამი_: თარიღი: May 27 2010, 07:39 PM

[quote name='Atman' date='May 27 2010, 10:27 AM' post='613906']
:_მარიამი_:

მართალი ხარ, ხანდახან ემოციურადაც ვწერ ხოლმე და იმას არ ვამბობ რასაც კარგი განსჯის შემდეგ ვიტყოდი

ვედების თემაში კი ჩემს პირად აზრებს იშვიათად ვწერ

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-შენს აზრს არ წერ,მაგრამ რასაც წერ იმას ხო იზიარებ და ეთანხმები.ამის მიხეწდვით რაღაც ჩემეული წარმოდგენა მექმნება შენს პიროვნებაზე.......
--რაც შეეხება სულს---როდის ჩნდება ის ადამიანში?ჩასახვისთანავე ?რა ცოდნას გვაძლევს ამის შესახებ ვედები.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: May 27 2010, 08:33 PM

თუ არ მეშლება სული მამაკაცის ენერგიით სპერმატოზოიდის საშუალებით მიდის კვერცხუჯრედამდე და უამრავ სპერმატოზოიდს შორის სული მხოლოდ ერთშია და ისაა მისი მატარებელი, დანარჩენები კი ეხმარებიან მიზნამდე მიღწევაში. შემთხვევითობა გამორიცხულია მანდ. თუ სული არაა შესული სპერმატოზოიდში განაყოფიერება არ მოხდება, ყველაფერიც რომ იყოს რიგზე ფიზიოლოგიურად. ანუ განაყოფიერება ისეთი პროცესია, რომელიც იმაზე ადრეა "დაგეგმილი" ვიდრე ჩვენ გვგონია.

პოსტის ავტორი: :_მარიამი_: თარიღი: May 27 2010, 11:45 PM

--ეს შენ ფიქრობ ასე თუ ვედები ?მეც რატომღაც მასე მეფიქრება.ანუ გამოდის სულს მამაკაცი აძლევს ნაყოფს ,ხოლო ქალი მატერიას.საინტერესოა!მაშინ უშვილობა ძირითადად მამაკაცის ბრალი უნდა იყოს.სხვათაშორის მედიცინა ამ დასკვნამდე მივიდა .ადრე პირიქით იყო,ყველაფერი ქალს ბრალდებოდა.მაგრამ ზოგჯერ ქალის ბრალიცაა უნაყოფობა.მაშინ რა გამოდის რომ კაცის სპერმატოზოიდი ,სულის მატარებელიც რომ იყოს,ვერ განაყოფიერდება თუ მას მდედრმა არ დაახვედრა" ნოყიერი ნიადაგი".ანუ ქალსაც მნიშვნელოვანი როლი აკისრია.იქნებ მაინც ქალის და კაცის შერწყმის შედეგია სული.აბა რას ფიქრობთ ამაზე ხალხნო?ვის რა აზრი გაქვთ?(თუ თემას გადავუხვიე მაპატიეთ)

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: May 28 2010, 05:48 AM

:_მარიამი_:

ზუსტად იმიტომ არ ვიცი, რომ ვედების მცოდნისგან მაქვს ეს მოსმენილი და შესაბამისად მგონია რომ ვედებში წერია. ზუსტად მაინც ვერ ვიტყვი.



თუ შვილი არ უჩნდება ეს ქალის კარმაცაა. ღმერთმა იმიტომ მიუჩინა უნაყოფო მამაკაცი, რომ მან ეს დაიმსახურა. ამიტომ მხოლოდ მამაკაცზე ან მხოლოდ ქალზე დაბრალება არ შეიძლება. ფიზიოლოგიურად შეიძლება კონკრეტულად რომელიმეს ბრალი იყოს მაგრამ კარმულ დონეზე ორივეა ამის გამზიარებელი.

ვედებში ზუსტად წერია ის, რომ სული წინასწარ ირჩევს მშობლებს, ან თუ თვითონ არ აქვს არჩევანის უფლება, წინასწარ ურჩევენ. ასე რომ განაყოფიერება ისევ ვიმეორებ წინასწარ დაგეგმილი პროცესია. და თუ ცოლ-ქმარი უშვილოა, ესე იგი არავინ არ აირჩია მშობლებად. ფიზიოლოგია მხოლოდ გარეგნული სახეა ამ ყველაფრის.

ერთ წამალსაც ვიტყვი უშვილობისას. ადრე როცა წყვილი უშვილო იყო, ერთად მიდიოდნენ მთაში ან ტყეში განდეგილად, ყველასგან მოშორებით 1 ან 2 წელი ლოცვაში ატარებდნენ. ასკეზებს იცავდნენ, ერთმანეთთან კავშირი არ ქონდათ და ერთი წლის მერე (ან 2 წლის მერე) ბავშვი უჩნდებოდათ (რა თქმა უნდა კავშირის შემდეგ).

პოსტის ავტორი: elusia თარიღი: May 28 2010, 08:49 AM

,,მან მისთა მჭვრეტთა წაუღის გული, გონება და სული''
გამახსენდა ..უბრალოდ.

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: May 28 2010, 01:59 PM

Atman
ატმან რომ ვკვდებოდე მიშველი?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: May 28 2010, 02:01 PM

აკაკი

თუ შემეძლება გიშველი მაგრამ მთლად ჩემ იმედზე ნუ იქნები

და რატომ დაგებადა ეგ შეკითხვა?

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: May 28 2010, 02:04 PM

Atman
რავი კარმას გამიფუჭებ მომავალში და ცუდს მიზავ

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: May 28 2010, 02:05 PM

აკაკი

მითარგმნე რა ერთი. ვერ გავიგე რაღაც...

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: May 28 2010, 02:07 PM

Atman
ანუ გაჭრვებაში, რომ ვიყო არ უნდა დამეხმარო

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: May 28 2010, 02:11 PM

კარმას რატო გაგიფუჭებ? ან როგორ გაგიფუჭებ?

პოსტის ავტორი: :_მარიამი_: თარიღი: May 28 2010, 11:03 PM

ღმერთო შენ უშველე ყველას.სული მწარეა ჩემო აკაკი.წყალწაღებული ხავსს ეჭიდებოდაო და დავიჯერო შენ ატმანს არ მოეჭიდები,ხელი რო გამოგიწოდოს?ძვირი სიტყვა არ დაგირჩეს ნათქვამი.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 8 2011, 12:02 AM

წავიკითხე ეს პოსტები და მართლმადიდებლების ცნობა სულის შესახებ ბევრს არასწორად ეწერა.
ისეთი აზრი გამოვიტანე,რო თვითონ მართლმადიდებლებმაც არ იციან,თუ თვითონ ვინ არიან.როგოც ჩანს არ უკვირდებიან რას ამბობს ბიბლია სულის შესახებ.ეს რო რელიგიურად გაუნათლებელ ადამიანს წაეკითხა,საერთოდ ვერ მიხვდებოდა რა არის სული და რა არის სხეული.
ატმან,პირადად რო შეგხვდები კიდე გავისაუბროთ ამ თემაზე,მიუხედავად რამდენჯერმე გასაუბრებისა,არ დაგეთანხმები,რო ბიბლიაში სულის შესახებ არაა სრულყოფილი ცოდნა და რაღაც ამოუცნობი რჩება.

სხვები კი უნდა მიხვდნენ,რომ ჩვენ ყველანი სულები ვართ,სულები!

პოსტის ავტორი: davithet თარიღი: Apr 8 2011, 01:32 PM

საინტერესოა - მაგრამ ძველ ჰებრეის ენაზე ხომ აღიარებ სულის უკვდავებაზე- ქართულ ენაზე არ ითარგმნება.
ღუახ-უკვდავ სულს ნიშნავს. - SPIRIT.
ნეფეშ-კი სულს. -ის არის სულები ან რამდენი სული ცხოვრობო. - ინგლისურ ენაში არის SOUL.
ნეშიმა- სუნთქვაა.
ნეშამა - სული ინგლისურად -GHOST.
ძალიან განსხვავებულად გვესმის ქართულ ენაზე და გვიჭირს ახსნა.

SOS-save our soul.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 8 2011, 04:00 PM

davithet
საინტერესო იყო.
მაგრამ თვითონ ადამიანის პიროვნება არის სული.
თუ კარგად დაუკვირდებით ამას არ ჭირდება ბევრი მსჯელობა.ბიბლია და აქედან გამომდინარე ლოგიკური აზროვნება მიგიყვანთ სწორ დასკვნამდე.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 9 2011, 03:12 PM

მართლმადიდებლებო მაინტერესებს თქვენ რას ფიქრობთ ამ თემის შესახებ...

პოსტის ავტორი: pataraia თარიღი: Apr 9 2011, 10:20 PM

cinemamu


ჩვენ ცოცხალი ადამიანები ვართ სული, და ჩვენში არის ღვთის სული << მე ასე ვფიქრობ

I პეტ. 3:20-ში წერია რომ ნოეს დროს  რამდენიმე ადამიანი, სულ რვა სული გადაურჩა წყალსო. ანუ რვა ადამიანი.

საქმე 7:14-ში წერია: "გაგზავნა იოსებმა ხალხი და მოიხმო მამამისი იაკობი და მთელი თავისი საგვარეულო, სამოცდათხუთმეტი სული". ამ მუხლებიდან კარგად ჩანს რომ სული თვითონ ადამიანია.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 9 2011, 10:38 PM

pataraia

ხოოო ზუსტაად
კიდე ბევრი მუხლი ვიცი მეც,ამის მსგავსი.


იცით რამ გამაკვირვა?ეს კითხვა დღეს ეკლესიაშიც ბევრს დავუსვი და დამაკმაყოფილებლად ვერ მიპასუხეს(რამდენიმე პირის გარდა)
აქაც დამაინტერესა ხალხის აზრი(უფრო მართლმადიდებლების,რადგან წინა პოსტებში ძაან არასწორი გაგება ჰქონდათ სულისა)

პოსტის ავტორი: davithet თარიღი: Apr 10 2011, 03:47 PM

აქ , სული უფრო სხვაა ებრაულში წერია ნეფეშ ანუ მოკვდავი სულზეა საუბარი და არა უკვდავ სულზე . ებრაულად არ არის დაწერილი ახალი აღთქმა , სამწუხაროდ ბერძნული ენა არ ვიცი და მაგასაც გადავიკითხავდი.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 10 2011, 03:51 PM

davithet
მე ერთს ვიტყვი:ვისაც სულის არსებობის სჯერა,უნდა იცოდეს რომ თვითონაა ეს სული და არა ხორცი,ან ორივე ერთად.

პოსტის ავტორი: davithet თარიღი: Apr 10 2011, 03:52 PM

მაგაზეც ვფიქრობდი - თუ წერია ბიბლიაში .
ადამიანი არის პიროვნება ნეფეშ-ი უნდა იყოს.
და თუ ღუახ - აწერია მაშინ ის ადამიანი კი არა, ის უკვდავი სულია, საიდანაც შეიძლება სხეული დატოვოს და იაროს სულით ( ღუახ-ით ).
ისე ღუახ- სული ღმერთზეც წერია და ანგელოზებზეც. ისინი არიან ციური სულები ღუახ-ები და ჩვენ ვართ სულები მიწიერი ნეფეშ.

არ ვიცი მაგრამ ჩემი იდეა ასეა - თუ ჩვენ მოვკვდებით სხეულით ვიცხოვრებ სულით - სულს (ღუახ) არ გააჩნია ხორცი და სისხლი მაგრამ ჩვენ გვაქვთ.
სახარებაში ეწერა რომ სამნი მომწობენ დედამიწაზე და ეს სამნი არიან ერთიო - სისხლი სული და ხორცი და სამნი მომწობენ ცაზე - არ მახსოვ შემდეგ როგორ წერია.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 10 2011, 03:56 PM

davithet

ხო იცი ღმერთი სულია

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 10 2011, 03:56 PM

.........................................................

პოსტის ავტორი: davithet თარიღი: Apr 10 2011, 04:01 PM

კი რა თქმა უნდა რომ ღმერთი სულია.
ებრაულში ჰა ღუახ ელოჰიმ

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 10 2011, 04:04 PM

davithet
და ჩვენც სულები ვართ.(რათქმაუნდა ღმერთისაგან განვსხვავდებით ოღონდ )

პოსტის ავტორი: davithet თარიღი: Apr 10 2011, 04:21 PM

კი ასეა ჰებრეის ენაზე
.
ღმერთის სული სულ სხვაა ანგელოზთა სულებზე.
ღმერთთან არავინ ასულა გარდა ძისა.
ანგელოზებისთვის ღვთის სულის დანახვა შეუძლებელია მაგრამ გრძნობენ ღვთის ძალას.
ასევე ჩვენ ვერ ვხედავ ანგელოზებ მაგრამ ვგრძნობ მის მოქმედებას.
ადამიანს აქვს უკვდავი სული სხეულში.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 10 2011, 06:06 PM

კი დავით,სწორია

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 10 2011, 09:07 PM

ვინ ვართ ჩვენ:სული, სხეული,თუ ორივე ერთად?
ვეკითხები ყველა მართლმადიდებელს და თუ არ დაგეზარებათ მიპასუხეთ

პოსტის ავტორი: shavlegi თარიღი: Apr 12 2011, 02:26 PM

ალბათ არ შემედავებით იმაშიც, რომ სული უკვდავი რამაა...
ჩვენ პრაქტიკაშიც დავინახავთ და ფაქტია, რომ ადამიანი როდესაც კვდება ის არა მარტო ვეღარ სუნთქავს, ვეღარც მოძრაობს ... არამედ მისი კვლავინდებური "გამოცოცხლება" შეუძლებელია რასაც ვერ ვიტყვით მანქანაზე, თვითმფრინავზე...
აქედან განვასხვაოთ ჩვენ რობოტი და ადამიანი. რობოტს დაშლი და ააწყობ, ადამიანს დაშლი და - ვეღარ ააწყობ.
...და საერთოდ ჩვენ, მართლმადიდებლები ხომ ორ მთავარ სამყაროს ვაღიარებთ მიწიერს და - სულიერს, ამიტომ ლოგიკურედ, როდესაც სული ხორცს გაეყრება - სულიერი არსება ხდება.მე რათქმაუნდა ვერ ვიტყვი სულს რისი ფორმა აქვს, მაგრამ ცხადია, რომ როდესაც გარდაიცვლები სულიერი არსება გახდები.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 12 2011, 03:21 PM

shavlegi
მე იცი რას ვკითხულობ?შენი პიროვნება სულია,სხეული,თუ ორივე ერთად?

პოსტის ავტორი: starscream თარიღი: Apr 12 2011, 05:28 PM

2 მოსაზრებაა ესეიგი რო ჯერ ვართ მექანიკური არსებები და მერე გვეძლევა სული და ეს სული თვლემს?
და მეორე ეს ადამიანი არის სული.. ტოესწ გონება სხეულს რაც მართავს.. მე მეორეს ვემხრობი..

პოსტის ავტორი: .zakaria. თარიღი: Apr 12 2011, 05:55 PM

მე ამ კითხვაზე ესეთი პასუხი მაქვს, ჩვენ ვართ სულისა და ხორცის ერთობა ანუ ადამიანები,აქედან გამომდინარე ვართ სულიც და გვაქვს სულიც. სხეული კი მისი ტანსაცმელია

პოსტის ავტორი: shavlegi თარიღი: Apr 12 2011, 06:17 PM

პიროვნება სულია, შეიძლება ეს სიტყვა ასეთ კონტექსტში წარმოვთქვათ-" კაი პიროვნებაა", რაც ნიშნავს, რომ ის რაღაც სათნოებით არის გამორჩეული. პიროვნული თვისებები არ გულისხმობენ ადამიანის გარეგნულ თვისებებს. შეიძლება ადამიანი გარედან "ცხვარი" იყო, ხოლო შიგნიდან-"მგელი"

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 12 2011, 07:01 PM

.zakaria.

ცდები,ჩვენ ვართ სულები,როგორც პიროვნებები.
ჰა ჰა ესეიგი რა გამოდის-ორი სული?რას ქვია სული ვართ და ამავდროულად სულიც გვაქვს?ანუ ეხლა როგორაა:თუ მე სული ვარ,სული როგორღა მაქ?ესეიგი სულში სულია?
ეს კი სწორია და აქედან გამომდინარე უკვე ვეღარ ვიტყვით,რომ ჩვენ ეს "ტანსაცემელები",ანუ სხეულები,ან სხეულები-"ც"ვართ.


shavlegi
გეთანხმები

პოსტის ავტორი: ■გიორგი■ თარიღი: Apr 12 2011, 09:18 PM

GIORGI LELUASHVILI

ხო სეხნი მასე გამოდის. ორი სული ერთ სხეულში.


.zakaria.

მაი რაფერ გამოდის მაშინ, ორი სული გვაქვს? კაცებიც და ქალებიც ორსულები ვართ?

პოსტის ავტორი: mekaje თარიღი: Apr 12 2011, 09:44 PM

ადამიანი არის სულისა და ხორცის ერთობა.

პოსტის ავტორი: davithet თარიღი: Apr 12 2011, 10:53 PM

ქართულ ენაში, არ გვაქვს სულის ტერმინი რომ გავიგოთ სიტყვა სული სწორ გაგებით. ამიტომ ქართულად არის დაწერილი(ჩვენ გვაქვს ორი სული. ) ანუ მოკვდავი სული და უკვდავი სულიც.
SOUL და SPIRIT ინგლისურ ენაშია.
ფშვინვა და სული - ეს სიტყვები ქართულად შეიძლება სწორად ეთარგმნა ბიბლია.

არ ვიცი ვინ ვინაა მართალი. ჩემი აზრის - ჩვენ ვცხოვრობ ღვთის სულში და ვარსებობ მის ხელში.
ჩვენი სული ( უკვდავება ) ღვთის ხელშია . - ანუ ისევ ვიარსებებ .

ბიბლიაში წერია მოკვდება ადამი და სული ( უკვდავი ) დაუბრუნდება ღმერთს რომელმაც შთაბერა.

აქ, ცხოველების სული უკვდავი და ადამიანის სული უკვდავი ძალიან დიდი სხვაობაა .
ცხოველი არის სხვა კატეგორია. ის არ შედის ადამიანის უკვდავი სულის კატეგორიაში.
ცხოველში არის GHOST-სული და ადამიანში არის -SPIRIT-სული.


ისე ეს სიტყვა GHOST სული - მოჩვენებაა და ძალიან ახლოსაა დემონებთან.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 12 2011, 11:08 PM

■გიორგი■

აუ გიო მაგარი იყო


mekaje

ადამიანი არის მხოლოდ და მხოლოდ სულიიი!!!
აი ატმანის წინა პოსტები წაიკითხე,განსაკუთრებით დაწყება და მიხვდები რატოც.თუ ვერ მიხვდები დაწერე და გავაჩიოთ


davithet
მომწონს ხოლმე შენი განმარტებები.

პოსტის ავტორი: mekaje თარიღი: Apr 13 2011, 12:44 AM

GIORGI LELUASHVILI

ატმანის პოსტები არ ვიცი, მაგრამ წმინდა მამების სწავლების მიხედვით ადამიანი არ არის მხოლოდ სული, არამედ სული და ხორცი ერთად.
მაგალითად ანგელოზი არის სული, მას არ გააჩნია სხეული. ადამიანი კი არის ორივე ერთად.

პოსტის ავტორი: .zakaria. თარიღი: Apr 13 2011, 06:29 AM

GIORGI LELUASHVILI
■გიორგი■

კაი ნუ შემესიეთ ეხლა იეღოველები, სხვა რამე ვიგულისხმე იქ.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 13 2011, 08:44 AM

mekaje

ჯერ ერთი ეგ წმინდა მამების სწავლებები დადე თუ შეგიძლია და მეორეც მე ვიცი ბიბლიიდან გამომდინარე,რომ ადამიანი არის სული და თუ გინდა შესაბამის მუხლებს დავდებ.
ადამიანი თუ ხორციცაა,ესეიგი რა გამოდის,როცა ადამიანი კვდება,მისი ნახევარი პიროვნება ითიშება და მიწად იქცევა?ადამიანის ნახევარი კვდება?
არა,ანგელოზი და უფალი ნუ მოგყავს მაგალითად.შენ გერევა ხორცი,როგორც თვითონ პიროვნება და სინამდვილეში ის სამოსივითაა.ჩვენ სხეულით ვართ შემოსილები.
გაიხსენე რას ამბობს პავლე მოციქული,ჩვენ ყველანი ახალი სხეულებით შევიმოსებითო და ვინც რისი ღირსია იმგვარ სხეულს მიიღებსო.
.zakaria.


ჯერ შენ დაუკვირდი ვის წერ ამას.საიდან დაასკვენი რო მე იეღოველი ვარ?მიპასუხე.

პოსტის ავტორი: mekaje თარიღი: Apr 13 2011, 10:06 AM

GIORGI LELUASHVILI

პროტოპრესვიტერი მიქაელ პომაზანსკი
დოგმატური ღვთისმეტყველება
ადამიანი - გვირგვინი შესაქმისა

ადამიანი მიწიერ ქმენილებათა კიბის უმაღლეს საფეხურზე დგას და თავისი მდგომარეობით ყოველ მიწიერ არსებაზე მეუფებს. თავად მიწიერი, ნიჭით ზეციურ არსებებს უახლოვდება: „დააკლე იგი მცირედ რაჲმე ანგელოზთა...“ (ფს. 8,5). მოსე წინასწარმეტყველი ადამიანის შექმნას ამგვარად აღწერს: მას შემდეგ, რაც მიწიერი არსებები შექმნა, „თქუა ღმერთმან: ვქმნეთ კაცი ხატისაებრ ჩუენისა და მსგავსებისაებრ. და მთავრობდეს თევზთა ზღვისათა და მფრინველთა ცისათა და პირუტყვთა და მხეცთა ყოვლისა ქუეყანისა, ყოველთა ქუეწარმავალთა მავალთა ქუეყანასა ზედა... და შექმნა ღმერთმან კაცი იგი სახედ თჳსად და ხატად ღმრთისა შექმნა იგი...“ (შესაქ. 1,26-27). უკვე თავისთავად ეს საღვთო ბჭობა, რასაც სხვა მიწიერ არსებათა შესაქმის დროს ადგილი არ ჰქონია, ნათლად მიანიშნებს, რომ ადამიანი დედამიწაზე განსაკუთრებული, გამორჩეული, აღმატებული და უსრულყოფილესი, სამყაროში უმაღლესი დანიშნულების მქონე ქმნილება უნდა ყოფილიყო. საღვთო ბჭობით დადგინდა, ადამიანი ღვთის ხატად და მსგავსად შექმნილიყო და ამით კიდევ უფრო იკვეთება აზრი ადამიანის მაღალი მოწოდებისა და განსაკუთრებული მნიშვნელობის შესახებ - იგი, მართლაც, ღვთის ხატად არის შექმნილი ყოველ ხატში აუცილებლად პირველსახესთან მსგავსება იგულისხმება. მაშასადამე, ღვთის ხატის არსებობა ადამიანში ადასტურებს, რომ მის სულიერ ბუნებაში თავად საღვთო თვისებები აისახება. დასასრულ, შესაქმის მეორე თავში ადამის შექმნის ერთგვარად ზედმიწევნითი გადმოცემა კიდევ ერთხელ წარმოაჩენს ადამიანის ბუნების გამორჩეულ უპირატესობებს: „და შექმნა უფალმან ღმერთმან კაცი მტუერისა მიმღებელმა ქუეყანისაგან და შთაბერა პირსა მისსა სული სიცოცხლისაი და იქმნა კაცი იგი სულად ცხოველად“ (შესაქმ. 2,7). აქ განირჩევა ორგვარი ქმედება ან ქმედების ორი მხარე, რომლებიც, უნდა ვიფიქროთ, რომ ერთდროულად მიმდინარეობდნენ; ესენია - სხეულის შექმნა და მისი განცხოველება. ღირსი იოანე დამასკელი შენიშნავს „თანადროულად შეიქმნა სული და სხეული და არა ჯერ სული და შემდგომ სხეული, როგორც ორიგენე ლაყბობს“ 20. შესაქმის წიგნის მიხედვით, ღმერთი ადამიანს სრულიად განსაკუთრებულად, უკვე არსებული მიწისა და სტიქიონთა საწყისებიდან ქმნის. ამას ახორციელებს თავისი უშუალო ქმედებით და არა ოდენ ბრძანებით, ან სიტყვით, როგორც ეს სხვა არსებათა შესაქმის დროს მოხდა. ამით ხდება მინიშნება, რომ თავისი სხეულებრივი ორგანიზაციით ადამიანი შექმნიდანვე არის ყველა ქმნილებაზე აღმატებული არსება. შემდეგ ნათქვამია, რომ ღმერთმა „შთაბერა პირსა მისსა სული სიცოცხლისაჲ. და იქმნა კაცი იგი სულად ცხოველად“ (შესაქმ. 2,7). ხატოვანი გამოთქმით, თავად ღვთიურ ბაგეთაგან სიცოცხლის სულის მიმღები ადამიანი არის მიწიერისა და ზეციურის, მატერიალურისა და სულიერის ცხოველი ნაზავი.

ამიტომ უთმობს წმიდა წერილი ადამიანის სხეულის მნიშვნელობას განსაკუთრებულ ყურადღებას. სხეული სულის თანამგზავრი, მისი ორგანო და თანამშრომელიც კი უნდა იყოს. თავად სულზეა დამოკიდებული, დამდაბლდეს და სხეულის მონა გახდეს, თუ ნათელმოსილ სულს დაუქვემდებაროს მორჩილ შემსრულებლად და თანაშემწედ ქცეული სხეული. სულის წყალობით შეიძლება სხეული უწმიდურებისა და სიბილწის ცოდვის ჭურჭელი შეიქნას, ან მასთან ერთად ღვთის განდიდების თანამონაწილე გახდეს. ამას გვასწავლის წმიდა წერილი (რომ. 3,14; გალ. 3,3; I კორ. 9,27; გალ. 5,24; იუდ. 7-8 მუხლი; I კორ. 3,16-17; I კორ, 6,20). ხორციელი სიკვდილით ადამიანის სულსა და სხეულს შორის კავშირი საბოლოოდ არ წყდება. ოდესმე დადგება ჟამი და ადამიანთა სხეულები აღდგებიან, მიიღებენ ჩვეულ სახეს და სამუდამოდ შეუერთდებიან თავიანთ სულებს, რათა მარადიულ ნეტარებას ან ტანჯვას ეზიარონ იმისდა მიხედვით, თუ მიწიერი ცხოვრების განმავლობაში რა მოიმოქმედეს ადამიანებმა - სიკეთე თუ ბოროტება (2 კორ. 5,10).

უფრო ამაღლებულ თვალთახედვას გვინერგავს საღვთო წერილი სულის ბუნების შესახებ. მისი შექმნისას ღმერთს მიწიერი არაფერი აუღია - სული ადამიანს მან, როგორც შემოქმედმა, შთაბერვით მიანიჭა. ნათელია, რომ საღვთო წერილის მიხედეით სული არის სხეულისაგან და ყოველივე ნივთიერისა და სტიქიონთაგან სრულიად განსხვავებული - იგი არამიწიერია და გააჩნია არაამქვეყნიური, ზეციური ბუნება, ყოველივე მიწიერთან შედარებით ადამიანის სულის უდიდესი უპირატესობა უფალმა იესო ქრისტემ შემდეგი სიტყვებით გამოხატა: „რაჲ სარგებელ ეყოს კაცსა, უკუეთუ სოფელი ყოველი შეიძინოს და სული თჳსი იზღჳოს? ანუ რაჲ მისცეს კაცმან ნაცვლად სულისა თვსისა?“ (მთ. 16,26). უფალი მოძღვრავდა მოწაფეებს: „ნუ გეშინინ მათგან, რომელთა მოსწყვიდნენ ხორცნი, ხოლო სულისა ვერ ჴელ-ეწიფების მოკლვად“ (მთ. 10,28).

სულის მაღალ ღირსებაზე წმ. გრიგოლ ღვთისმეტყველი ამგვარად მსჯელობს: „სული ღვთიური შთაბერვაა, იგი ზეციურია და იძულებულია, მტვერს შეერიოს, ღვთაებრივი ნათელია ჩაუქრობელი, თუმცა კი მღვიმეშია გამომწყვდეული... ბრძანა სიტყვამ (ღმერთმა) და აიღო ახალშექმნილი მიწის პეშვი, უკვდავი ხელებით გამოძერწა ჩემი ხატება და მასში უხილავი ღვთაებრივი ნაკადი - სული წარმართა, რითაც თავის სიცოცხლესთან წილნაყარი გამხადა“21.

ოღონდ წმიდა მამათა ამგვარ ამაღლებულ, ხატოვან გამოთქმებზე დაყრდნობით არ უნდა დავასკვნათ, რომ სული „ღვთაებრივია“ (ამ სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით) და შესაბამისად იგი მუდამ მყოფთბდა - მანამდეც, სანამ მიწიერ ადამიანში - ადამში განხორციელდებოდა (ამგვარი თვალსაზრისი გვხვდება ვ.ს.სოლოვიოვის მხარდამჭერ ერთ-ერთ თანამედროვე საღვთისმეტყველო-ფილოსოფიურ მიმდინარეობაში) თავისთავად გამოთქმა „სულის ზეციური წარმომავლობა“ არ ნიშნავს, რომ იგი არსით ღვთიურია. უბრალოდ გამოთქმა „შთაბერა სული სიცოცხლისა“ არის ადამიანური აღქმისათვის მისადაგებული ანთროპომორფული ფრაზა და არ უნდა იქნას გაგებული, თითქოს ღმერთმა სული მას თავისი საღვთო სუბსტანციიდან მიანიჭა. არც სუნთქვაა ადამიანის, როგორც ფიზიკური არსების, ელემენტების ამოსუნთქვა. ასევე არ შეიძლება ბიბლიური გამონათქვამიდან დავასკვნათ, რომ სული საღვთო არსიდან წარმოიშვა და მისი შემადგენელი ნაწილია. წმიდა იოანე ოქროპირი წერს: „არიან უგუნურნი, რომლებიც საკუთარ მოსაზრებებს ისე გაუტაციათ, რომ ღვთისთვის სათნოდ აღარაფერს მოიაზრებენ. (წმიდა წერილში) გამოთქმათა მისადაგებას უყურადღებოდ ეკიდებიან და კადნიერად ლაპარაკობენ სულის საღვთო არსებიდან წარმოქმნაზე. ო, სიშლეგევ! ო, უგუნურებავ! რამდენი დამღუპველი გზა უჩვენა ეშმაკმა თავისი მსახურების მოსურნეთ! ამის გასაგებად შეხედე, როგორ ურთიერთსაპირისპიროდ არის ეს ხალხი მომართული: ერთნი ჩასჭიდებიან გამოთქმას „შთაბერა“ და ამბობენ, რომ სულები საღვთო არსიდან წარმოიშვნენ; მეორენი, პირიქით, ამტკიცებენ, რომ სულები შეიძლება უდაბლეს პირუტყვთა არსად გარდაიქმნან. ამ სიგიჟეზე უარესი რა შეიძლება იყოს?!“22.

თუ როგორ უნდა გავიგოთ ანთროპომორფული გამოთქმები ღმერთზე, ამის შესახებ ვისაუბრეთ თავებში „საღვთო თეისებები“ და „ღმერთი - სული“. აქ კი გამოვიყენოთ ნეტარი თეოდორიტეს მსჯელობა: „როდესაც მოსეს მონათხრობში ვისმენთ, რომ ღმერთმა აიღო მიწიდან მტვერი და შექმნა ადამიანი, ამ გამოთქმის აზრის გამოძიებისას ვხვდებით, თუ რაოდენ გამორჩეულად კეთილგანწყობილია ღმერთი კაცთა მოდგმის მიმართ. შესაქმის აღწერისას დიდი წინასწარმეტყველი შენიშნავს, რომ ღმერთმა ყოველი სხვა ქმნილება „თქუა“ და შექმნა, ადამიანი კი თავისი ხელებით გამოძერწა. როგორც [უფლის] „ნათქვამში“ ვგულისხმობთ მხოლოდ ნებას და არა ბრძანების გაცემას, მსგავსადვე ხელებით ქმედება სხეულის აგების საქმისადმი მისი უდიდესი ყურადღების მიმანიშნებელია. საღვთო ნებით ახლაც ისახება ნაყოფი დედის წიაღში და ბუნება დასაბამითვე მის მიერ დადგენილ კანონებს აღასრულებს, მისივე ნებით შეიქმნა მიწისაგან ადამიანის სხეული და მტვერი ხორცად იქცა“. სხვაგან ნეტარი თეოდორიტე უფრო განზოგადებული ფორმით მსჯელობს: „არ ვამბობთ, თითქოს ღვთაებას ხელები ქონდეს... მაგრამ ვამტკიცებთ, თითოეული ამგვარი გამოთქმა მიანიშნებს, რომ სხვა ქმნილებებთან შედარებით საღვთო მზრუნველობა ადამიანის მიმართ მეტია“23.

სული, როგორც სხეულისაგან განსხვავებული, თვითმყოფადი სუბსტანცია

სულის თვითმყოფადობისა და თვითღირებულებათა გასააზრებლად ეკლესიის ძველი მამები და მასწავლებლები ზედმიწევნით მიჰყვებოდნენ წმიდა წერილს. ისინი განმარტავდნენ და ცხადყოფდნევნ, თუ რა განსხვავებაა სულსა და სხეულს შორის, რათა უკუეგდოთ მატერიალისტური აზრი, რომლის მიხედვითაც სული საკუთარ სუბსტანციას ანუ ბუნებას მოკლებულია და მხოლოდ სხეულის ნაწილთა ჰარმონიულ გამოხატულებას ან სხეულის ფიზიკური ქმვდების შედეგს წარმოადგენს. ეკლესიის მამათა უბრალო დაკვირვებებიც ცხადყოფს, რომ

ა. სულს ახასიათებს სხეულებრივ მისწრაფებათა მართვა, სხეული კი ბრძანებას ემორჩილება (ათინაგორა და სხვანი);

ბ. სხეული იარაღი თუ ინსტრუმენტია ხელოვანის ხელში, თავად ხელოვანი კი სულია (წმ. ირინეოს ლიონელი, წმ. გრიგოლ ნოსელი, წმ. კირილე იერუსალიმელი და სხვანი);

გ. ძილის დროს სული ერთგვარად ივიწყებს სხეულის არსებობას, მისგან განყენებულად შრომობს, ქმნის, ოცნებობს და აზროვნებს (ტერტულიანე);

დ. სული სხეულს უპირობოდ არ ემორჩილება, შეუძლია მისთვის უცხო და მტრულ მისწრაფებებს შეებრძოლოს და მათზე გამარჯვება მოიპოვოს. ამით დასტურდება, რომ სული და სხეული ერთი და იგივე არ არის. სული უხილავი, ყოველივე სხეულებრივზე აღმატებული, გამორჩეული ბუნების მქონეა (ორიგენე);

ე. სულს ხელს ვერ შეახებ, იგი მოუხელთებელია, სისხლი, ჰაერი ან ცეცხლი კი არ არის, არამედ თვითმოძრავი საწყისია (ლაქტანციუსი);

ვ. სული არის ძალა, რომელსაც ორგანიზმის ყველა ნაწილი მოჰყავს სრულ ერთობასა და თანხმობაში (წმ. ათანასე დიდი, წმ. ბასილი დიდი);

ზ. სული გონიერია, არის თვითშემცნობი და გააჩნია თავისუფალი ნება (ორიგენე და სხვანი);

თ. ადამიანი სხეულით დედამიწაზეა, გონებით ზეციურზე ფიქრობს და მას შეჰყურებს. სხეულით მოკვდავი უკვავებაზე მსჯელობს; არცთუ იშვიათად სათნოებათა სიყვარულის გამო ტანჯვასა და სიკვდილზე მიდის. სხეულით წარმავალია, გონებით კი მარადიული. მიილტვის მარადისობისკენ და არ აინტერესებს, რა ხდება მის ფერხთით - სხეული კი მსგავსს ვერაფერს განიზრახავდა (წმ ათანასე დიდი);

ი. სულის ბუნებაზე საუბრისას ეკლესიის წმიდა მამები და მასწავლებლები მიუთითებენ, რომ იგი მარტივია და უნივთო, სხეულისა კი პირიქით - შედგენილია და მატერიალური, ტლანქი. საერთოდ, უხილავი და ყოველგვარ ფორმას მოკლებული სული სხეულისათვის მისაღებ საზომებით (სივრცე, წონა და ა.შ.) არ განიზომება (ორიგენე და სხვანი).

სხეულის მდგომარეობა სულზეც აისახება. მას შეუძლია სული ქმედებათა დასუსტება და გამრუდებაც კი. ასე ხდება დაავადებების, სიბერის ან სიმთვრალის დროს. ამ მოვლენის განხილვისას ეკლესიის მამები სხეულს ხშირად ადარებენ მართვად იარაღს. სულის განსხვავებული სიმძაფრით გამოვლენა სხეულში მხოლოდ ამ უკანასკნელის, როგორც იარაღის, გაუმართაობაზე მეტყველებს. სხეულში სულის გამოსავლენად არახელსაყრელი მდგომარეობა შეიძლება მივამსგავსოთ ზღვაზე უცებ ამოვარდნილ ქარიშხალს, რომელიც მესაჭეს მისი ოსტატობის გამოვლენაში უშლის ხელს. ამის მაგალითად, აგრეთვე, გამოდგება აუწყობელი ქნარი, რომელიც ყველაზე დახვეწილი მუსიკოსის ხელშიც კი ვერ გამოსცემს კეთილხმოვანებას (ლაქტანციუსი). არც უხეირო ცხენები აძლევენ მხედარს სიჩაუქის გამოვლენის საშუალებას (ნეტარი თეოდორიტე).

ზოგი ძველი მამა (წმ. ამბროსი მედიოლანელი, პაპი გრიგოლ დიდი, ღირსი იოანე დამასკელი) აღიარებდნენ სულის არამატერიალურ ბუნებას (განსხვავებით სხეულისგან) იმავდროულად თვლიდნენ, რომ ის გარკვეულწილად მაინც სხეულებრივი ანუ ნივთიერი ბუნებისაა. ამ სავარაუდო თვისების წარმოჩენით მამებს სურდათ, ეჩვენებინათ, რომ ადამიანისა და ანგელოზის სულიერება განსხვავდება უწმიდესი საღვთო სულიერებისგან, რომელთან შედარებითაც ყოველივე ნივთიერი და ტლანქი გვეჩვენება.

პოსტის ავტორი: lasha_k თარიღი: Apr 13 2011, 11:17 AM

იქნებ ვინმემ ამიხსნას

ჩვენ ვიცით რომ ადამიანი არის სული და შემოსილია ხორცით

მაინტერესებს საყოველთაო აღდგომის დღეს ადამიანი როგორ მდგომარეობაში იქნება?

წინასწარ მადლობა

პოსტის ავტორი: გუდაგუდა თარიღი: Apr 13 2011, 02:01 PM

ქადაგებაში მაქვს მოსმენილი, მეორედ მოსვლის შემდეგ პირიქით იქნება ანუ ხორცი შიმოსება სულით.

პოსტის ავტორი: davithet თარიღი: Apr 13 2011, 03:36 PM

ბევრი ვიფიქრე ქრისტეზე მომავალი აღდგომაზე , თუ არ ვცდები , ეს ჩემი აზრია.
იქნებ ქრისტემ დაგვანახა როგორც აღდგომილი სხეულით და ჩვენ ასე ვიქნებით მომავალში.
ჩვენ მართლა ამ დედამიწაზე უნდა ვიცხოვროთ და სხეული იქნება სულ სხვა ფორმით როგორც თვით იესო იყო.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 13 2011, 04:12 PM

mekaje
ჯერ დავიწყოთ აქედან...
საქმე ისაა,რომ მე არ უნდა დამეწერა,ადამიანი არის სული-მეთქი.მე კი ვიცი ეს რატოც დავწერე,მაგამ მე რა მნიშვნელობითაც დავწერე,მივხვდი რო სხვები ამ"მნიშვნელობას"არასწორად გაიგებდნენ.
ანუ იმის თქმა მინდა,რომ უნდა დამეწერა-პიროვნება(ანუ მე)არის სული.ადამიანი რო დავწერე პიროვნების მაგივრად,ამას რათქმაუნდა ვერ გაიგებდნენ რატო დავწერე.ანუ გასაგებია ხო?


კაი,ახალა გადავიდეთ შემდეგ ეტაპზე

ზემოთ რაც დაწერე,მაგის საწინააღმდეგოს მე არაფერს ვამბობ,ვინაიდან აბსოლუტურად სწორია.

ეხლა მე შენ გკითხავ ცოტა სხვანაირად,ანუ ადამიანს აღარ ვახსენებ
ეხლა გეკითხები:შენ, როგორც პიროვნება-როგორც შენ,ვინ ხარ:სული ,ხორცი თუ ორვე?




davithet

არა,ჩვენ დედამიწაზე კი არა,ზეცაში უნდა ვიცხოვოთ როცა გარდავიცვლებით,ხოლო ქვეყნის აღსასრულის შემდეგ უფალი შექმნის ახალ ცასა და ახალ დედამიწას,ანუ იქნება ისეთი მდგომარეობა,როგორიც იყო ადამისა და ევას დროს.
ეს ცოტა ვრცელი თემაა და ძაან გაგრძელდება...

პოსტის ავტორი: mekaje თარიღი: Apr 13 2011, 06:09 PM

GIORGI LELUASHVILI

ადამიანის პიროვნება არის სული

პოსტის ავტორი: davithet თარიღი: Apr 13 2011, 06:56 PM

არ ვიცი რომელია სიმართლე. ბევრი მიფიქრია ამაზეც კი .( ახალი ცა და ახალი დედამიწა ) თუ შეიქმნება ზეცაში მაშინ რა აზრი ქონდა მიწიერ ცხოვრებაზე ? !
ნუ ბიბლია ამბობს რომ წინანდელი ცხოვრება გარდაიქმნებაო. არ ვიცი ამ საკითხში დაბნეული ვხდები.

პოსტის ავტორი: starscream თარიღი: Apr 13 2011, 08:18 PM

ესეიგი ადრე წავიკითხე წმინდანების ნაშრომში როგორ ასწავლიდნენ ბერებს თავისი სულიდან(დუშა) (სულის)(დუხ) გამოყვანას ტოესწ ადამიანის სხეულიდან სულის გამოყვანას და მის გამოყენებას და ჩემი აზრით დუხ ეს არის საშუალო სხეულსა და სულს შორის სამშვინელი?
რომლის მართვაც ადამიანს შეუძლია ისწავლოს..იგივე სამშვინელი..

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 13 2011, 09:40 PM

mekaje

ეგრე რა
ანუ შენ ვერ გამიგე წინაზე რა გკითხე.ხო ნუ ჩემი ბრალია რა,პიროვნების მაგივრად ადამიანი დავწერე.





starscream
სამშვინველი არის ადამიანის გრძნობები,აზრები,და საერთოდ სასიცოცხლო ძალა(სუნთქვა).პავლე მოციქული ამის შესახებ საუბრობს ერთ-ერთ თავის ეპისტოლეში და სამშვინველს თითქმის სულს უთანაბრებს,რადგან გონება,აზრები,გრძნობები და ა.შ. ფაქტიურად სულის თვისებებია.

davithet

მისმინე...
ადმისა და ევას ცოდვით დაცემის შემდეგ სულიერი და მატერიალური სამყარო დაშორდა ერთმანეთს და ჩვენ დაგვჩა ეს მატერიალუი სამყარო-დედამიწა.
ხოლო ბოლო ჟამს უფალი შექმნის ახალ ცასა და ახალ დედამიწას,რომელიც მსგავსი იქნება მაშინდაელი სამოთხისა.მიწა და ზეცა იქნება ერთობაში,როგოც ადამისა და ევას დროს.
დღეს ჩვენ გვაქვს ცოდვის დაცემის შემდეგ დარჩენილი მატერია,ხოლო სულიერი ჩვენს თვალს მიღმაა.დაი ეს მიღმიერი სამყარო ბოლო ჟამს შეუერთდება სულიერს.

მეც მქონდა ამის შესახებ კითხვა და ერთ გამოცდილ მოძღვარს მივმართე და აი თითქმის რაც დავბწერე ეს მითხრა,ოღონდ უფრო ვრცლად ვისაუბეთ ამის შესახებ.

პოსტის ავტორი: davithet თარიღი: Apr 14 2011, 02:07 AM

მეც მაგ აზრისა ვარ . ბევრი ფიქრისგან ბევრი ეჭვებ მბადებ ჩემ ფიქრებში.
ისე კი რომ დავფიქრდე, მატერია არის ნაგავი, და მერე გადაამუშავებ იმავე ნაგავს და ა.შ. გროვდება.
ამაობაა მატერიული ცხოვრება.


ბევრი , ვერ უფიქრდება. რა არის ცხოვრება, ყველაფერი წარმავალია. უკვდავება სულ სხვა რამეა. მაგრამ არაფერი იკარგება ამოუწურავ სამყაროში. ბევრი რამ მაქვს გადაკითხული , ისეთ ფაქტებზეც კი რომ დაუფიქრებელი ადამიანმა შეიძლება მთლად უარყოს ღმერთი და აღიაროს ბიოლოგიური მოვლენები, ათეისტობამდე მიყავს.

პოსტის ავტორი: starscream თარიღი: Apr 14 2011, 05:36 PM

GIORGI LELUASHVILI

ზუსტად ანუ ადამიანის ემოციური სხუელი იგივე ასტრალური სხეული

პოსტის ავტორი: shavlegi თარიღი: Apr 15 2011, 08:57 PM

კაცო როგორ არის მხოლოდ და მხოლოდ სული?! ვერ გავიგე...
მე ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება, ტიტქოს ძალით წერთ რაღაც სისულეებს...
გაითვალისწინე რა არის სულის და რა არის მატერიალურობის არსი.

პოსტის ავტორი: davithet თარიღი: Apr 15 2011, 09:00 PM

მგონი ერთი და იგივე თემაზე საუბრობ სულზე და ორივე მხრიდან ერთი აზრი გამოდის. ხან სწორად იგებ ხან არასწორად .

სწორედ სულისთვის რა ბედენაა - ვინ ვიქნებიო.

პოსტის ავტორი: shavlegi თარიღი: Apr 15 2011, 09:09 PM

davithet
რატომ ვიგებ არასწორედ?!
აბა რომ იძახი ადამიანი მხოლოდ სულიაო ესეიგი გაცნობიერებული არ გაქ რა არის მატერიალიზმი და რა არის სულიერება...(შენზე არ ვიძახი )

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 15 2011, 09:48 PM

shavlegi

მოდი სანამ რამეს დაწერ ხოლმე,გადახედე ზედა პოსტებსაც და ამის შემდეგ გამოიტანე ხოლმე დასკვნები.მე ეგ ავხსენი,რომ ადამიანში,მე პირადად პიროვნება ვიგულისხმე ადამიანისა და ეს "გულისხმობა" რო ვერ გაიგეს,მერე როგორც შევასწორე ცხადია.
ანუ თვითონ პიროვნება(მე)არის სული და არა ადამიანი.
პიროვნება არის სული და არა ხორცი,ან ორივე ერთად.
თუ რაიმე გაქვს ამის საწინააღმდეგო,ეგ უკვე აღარ ვიცი და თუ არ ეთანხმები ამ აზრს დაწერე.

shavlegi


ხოდა ზუსტად გაცნობიერებული რომ მაქ იმიტო ვამბობ,რო ადამიანის პიროვნება არის სული-მეთქი.
შენ თვითონ,როგოც პიროვნება,სული ხარ,ხორცი თუ ამ ორივეს ერთობა?

პოსტის ავტორი: davithet თარიღი: Apr 16 2011, 12:38 PM

მე ორივე აზრი ერთ აზრად გამოვიტანე. სული ხომ სულია რომელის ( მე )-ს ნიშნავ. ანუ აქედან არის სწორი გაგება რომ, სული არის უკვდავი არსება და მართავ სხეულში. ანუ ენერგია მართავს სხეულს.
(SPIRIT)სულისთვის რა აზრი აქვს ვინ ვინაა - (SOUL) ყოფნით დროს. ეს ჩემი აზრია და არ ვიცი რამდენად სწორად ვიგებ.

წარმოიდგინე რომ არაფერი არსებობ, არც ხმა , არც მატერია და არც არაფერი.
დაუთვლელი წლები შემდეგ შეიქმნა სულიერი ენეგრია და შემდეგ იქმნება მატერიაც.
პირველი ძალა არის სული და მართავ მატერიას.
ის, არის სული და სული კი უძლიერეთი ენერგიაა და მიუწვდომელია ( დაუსრულებელი ენერგიაა).
შეიქმნა სამყარო უკვდავისგან. შეიქმნა ანგელოზებიც უკვდავისგან, შეიქმნა მატერია უკვდავისგან. შეიქმნა ცხოვრება უკვდავისგან.
ჩვენ ვართ უკვდავი სულები და ვცხოვრობ მოკვდავი სულით. - მოკვდავი სული - SOUL -ს ნიშნავს.
უკვდავი სული - SPIRIT-ს.
ჩვენ ვარ SPIRIT და ვცხოვრობ SOUL-ით.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 16 2011, 02:15 PM

davithet

მოიცა,ეს ვერ გავიგე.გეთანხმები რომ ჩვენ ვართ უკვდავი სულები,მაგრამ მოკვდავი სულით ცხოვრება რას ნიშნავს?
თუ სულის სიკვდილზე ამბობ-გასაგებია,ეგ ბიბლიაში ნათლად და მკაფიოდ არის გადმოცემული,თუ რას ნიშნავს სულის სიკვდილი.

პოსტის ავტორი: davithet თარიღი: Apr 16 2011, 02:29 PM

ჩვენ ქართულ ენაში არ გვაქვს ტერმინი SOUL , თუნდათ ფშვინვა ვუწოდოთ.
ჰებრეის ენაში არის მოკვდავი სული ანუ SOUL-ი.
სხვაობა ის არის რომ - ჩვენ ვარ უკვდავები და ვცხოვრობ მოკვდავ სხეულებში.-მარტივად.
ანუ რომ მოვკვდებიო- ანუ სხეული რომ მოკვდება - ჩვენ უკვდავი სულით ვიარსებობო. .

მეხსიერებაში თუ გახსოვ შენიანები და გახსოვ შენი ცხოვრება - ( უკვდავი ვარ და მაქვს მოკვდავი სხეული). ჩვენ ვსწავლობ მატერიულ ცხოვრებას.
თუ მეხსიერებაში დაკარგა წარსული და არ გახსოვ შენი ცხოვრება -( უკვდავი ვარ მაგრამ მოვკვდი სხეულით-) .
სრულყოფილებამდე ძალიან ბევრი გზაა.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 16 2011, 02:35 PM

davithet

ეგრე შე კაცო

პოსტის ავტორი: shavlegi თარიღი: Apr 18 2011, 12:36 AM

გეთანხმები
ასეთი ახსნა არის ყველაზე სწორი და დანარჩენი აზრები მე ვფიქრობ ზედმეტია...

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Apr 18 2011, 03:46 PM

shavlegi
მე შენი პასუხი მაინტერესებდა ამ კითხვაზე:

პოსტის ავტორი: Kanishtha-Adhikar თარიღი: May 5 2011, 08:49 AM

რა თქმა უნდა ჩვენ სულები ვართ.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: May 5 2011, 04:02 PM

Kanishtha-Adhikar

ყველა რომ მასე ფიქრობდეს,კარგი იქნებოდა

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: May 5 2011, 04:11 PM

ადამიანი არის პიროვნება (ჰიპოსტაზი) რომელიც სულისა და ხორცის ერთობაა

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: May 5 2011, 04:15 PM

Funkenstein

აქ დასაზუსტებელია:ადამიანი კი არის სულისა და ხორცის ერთობა,მაგრამ თვითონ პიროვნება(მე,შენ)არის მხოლოდამხოლოდ ს უ ლ ი

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: May 5 2011, 05:32 PM

გარდაცვალების შემდეგ სულში აგრძელებს არსებობას, მარა სული არ არის პიროვნება.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: May 5 2011, 10:05 PM

Funkenstein

რაიო?
ვინ გასწავლა მასეთი მართლმადიდებლური ახსნა?სულში როგორ აგრძელებს?
ან საერთოდ,სული რა არის?(ჯერ აქედან დავიწყოთ)


პ.ს.გამაოგნა ზემოთ დაწერილმა

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: May 6 2011, 10:39 AM

სული არ არის პიროვნება, გარდაცვალების მერე პიროვნება ანუ მე ცხოვრებას ვაგძლებე არა ხორცით უკვე არამედ სულით, სული აქვს ცხოველებსაც მარა პიროვნება ცხოველს არ ააქვს, ჩვენი სული ცხოველისგან იმით განსხვავდება რომ მას გაღმრთობა შეუძლია

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: May 6 2011, 02:02 PM

Funkenstein
მოიცა,მოიცა ნამეტანი ურევ,ვინაიდან მართლმადიდებლობა ასე არ ასწავლის და შენ საიდან მოიტანე?შენ არ გაგიცია ჩემ კითხვაზე პასუხი,თუ რა არის სული.
ან ის ვინ არის,ვინც"სულში აგრძელებს არსებობას"?შენ ვინ ხარ საერთოდ როგორც პიროვნება?
ან ბიბლია საერთოდ წაკითხული გაქ,თუ რას ასწავლის იგი სულის შესახებ?

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: May 6 2011, 02:12 PM

აბა როგორ ასწავლის?
წაყითხვა ბიბლიის ცოტა ცუდად ნათქვამია ბიბლიას იმდენი ვინმე კითხულობს და თავისებურად ხარშავენ ყველაფერს

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: May 9 2011, 03:10 PM

Funkenstein

ბიბლია ასწავლის,რომ თვითონ ადამიანის პიროვნება არის სული.მე და შენ,როგორც პიროვნებები-სულები ვართ.თუ გინდა შესაბამის მუხლებსაც დავდებ ბილიიდან.

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: May 9 2011, 05:20 PM

არჩევანს მე ღმერთან მინდა თუ არ მინდა ვინ აკეთებს სული?

პოსტის ავტორი: starscream თარიღი: May 9 2011, 07:27 PM

ჩVენი "მე" ცნობიერება გადადის სულში
ხოლო სულშI თავმოყრილია კიდევ შენი სხვა და სხვა მეები წინა ცხოვრებიდან
ხდები ერთიანი

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: May 9 2011, 09:50 PM

starscream

წინა არა, წინას წინა ცხოვრებიდან რაის წინა ცხოვრება მოგინდა.

პოსტის ავტორი: shavlegi თარიღი: May 11 2011, 08:34 PM

მე ვარ ორივე ერთად, სულიც და ხორციც ერთად.მე არ ვარ მხოლოდ სული რადგან ჩემი სხეული ხრწნადია და მე არ ვარ მხოლოდ ხორცი, რადგან მე ცოცხალი არსება ვარ!

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: May 24 2011, 05:14 PM

Funkenstein

ჯერ შენ თუ იმაში დარწმუნდი,რომ სული ხარ,მაშინ თვითონ გამოიტანე დასკვნა-სული(ანუ შენ)აკეთებ არჩევანს თუ შენი-ასე ვთქვათ სამოსი?(ხორცი)

starscream

აუ რეებს წერ ძმურად...

shavlegi

ანუ შენი მეორე ნახევარი(ხორცი)სიკვდილის შემდეგ იხრწნება?ქრება და მტვრად მიიქცევა?
ხოდა თუ შენი სხეული ხრწნადია,მაშინ როგორღა ამბობ მე სხეულიც ვარო?
შენ კი უკვდავი ხარ,ანუ სული ხარ,ამიტომ ხორციც ვერ იქნები,ვინაიდან ხორცი კვდება.

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: May 25 2011, 03:04 PM

ხორცი ჩვენი დაზიანებულობის გამო იხრწნება, თორე იდეაში არ უნდა იხრწნებოდეს, უხრწნადად ვიყავით შექმნილნი. და უფლის მეორედ მოსვლის შემდგე ჩვენ ისევ მოგვეცემა სხეული მარა უკვე სხვანაირი, ეს ქრისტიანულად და ეხლა შენ თუ სხვა რამეს აწვები ეგ არ ვიცი

პოსტის ავტორი: IOANE_ თარიღი: Jun 3 2011, 01:00 PM

მოგესალმებით! სამწუხაროდ ამ ეტაპზე სრულად არა, მაგრამ ნაწილობრივ რამდენიმე სტატია განთავსებულია თბილისის სას. სემინარიის ძირითადი ღვთისმეტყველების პედაგოგის ზ. ეკალაძის სტატიები ანთროპოლოგიურ საკითხებზე. თუ გაქვთ სურვილის შეგიძლით გაეცნოთ მითითებული ბმულიდან http://teologia.ge/index.php?/Table/%E1%83%90%E1%83%9C%E1%83%97%E1%83%A0%E1%83%9D%E1%83%9E%E1%83%9D%E1%83%9A%E1%83%9D%E1%83%92%E1%83%98%E1%83%90/

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Jun 11 2011, 07:41 AM

Funkenstein

კი ეს სწორია და პავლე მოციქული რას ამბობს"ჩვენ ახალ სხეულებს შევიმოსავთო",ანუ სხეული ჩვენ(სულებს)შეგვმოსავს.

პოსტის ავტორი: davithet თარიღი: Jun 13 2011, 01:27 PM

თუ სული არ არის პიროვნება მაშინ ქრისტე ვინ არის?

პოსტის ავტორი: ხახაბოელი თარიღი: Jun 13 2011, 02:39 PM

ეს იგივეა კაცმა რომ კითხვა დასვას. თავი აბია ტანს თუ ტანი აბია თავს?მერე ვიღაცა იტყვის გადავირჩინოთ თავი,ვიხსნათ ჩვენი თავი. მერე ფორუმზე განიხილება ეს სწორია რომ ითქვა გადავირჩინოთ თავი?ტანმა რაღა დააშავა?თუ სიტყვა სულს ვიხმართ შეიძლება აქ ვიგულისხმოთ მთლიანად ადამიანი, მაგალითად ჩვენ ოჯახში 4 სული ვართ.თუ ვიხმართ სიტყვას ხორცი ნიშნავს მხოლოდ ხორცს, სულის გარეშე.სული შეიძლება ისეც მოვიხსენიოთ ხორცის გააზრების გარეშე და ხორცთან ერთადაც, როგორც თავი შეგვიძლია მოვიხსენიოთ ტანის გარეშე და მთლიანი ადამიანი მოვიაზროთ , მაგრამ ტანს ვერ ვიტყვით თუ მთლიან ადამიანზე გვინდა საუბარი.პავლე ცოცხლად ყოფნას ხორცში დარჩენას უწოდებს,სიკვდილს კი გასვლას ხორციდან.მთავარია რომ როცა ერთ ცოცხალ ადამიანზე ვსაუბრობთ არ უნდა ვიგულისხმოტ რომ ის 2 არსების გაერთიანებაა, სულის და სხეულის. იგი ერთია, ერთი არსება ზეციური წარმოშობის, უკვდავი სულით და მატერიალური,მიწიერი ხორცით. მე მინდა ვიხსნა სული ვამბობ და ვგულისხმობ, ჩემ სულს ჯერ სამოთხეში და ჩემს სულს და ხორცს მკვდრეთით აღდგომის შემდეგ.

ახალი თემა გახსენით თავს ვაბივართ თუ თავი გვაბია?

პოსტის ავტორი: sandro40 თარიღი: Jun 13 2011, 02:42 PM

თუ არ ვცდები ქრისტიანულად ადამიანი სულისა და ხორცის ერთობააა, ცალკე სული არაა ადამიანი,
ამიტომაც გარდაცვლილი, სრული ვერ იქნება,
მეორედ მოსვლის შემდეგ როდესაც ადამიანები აღსდგებიან სხეულით, მაშინ კვლვავ გახდება ის სრული,

ღმერთმა ხომ შექმნა ადამი სხეულით, ანუ მისი ჩანაფიქრი იყო ასეთი რომ ადამიანს ჰქონოდა სხეული,
ეცხოვრა მუდამ,
მერე ადამი დაეცა, მისი სხეული გახდა მოკვდავი ხოლო სული უკვდავი, მაგრამ არასრული,
ქრისტეს მოსვლის შემდეგ მოხდა ადამიანის ბუნების განახლება, თუმცა უკვდავება მაინც ვერ მოიპოვა სხეულმა,
ქრისტეს მოსვლის შემდეგ მოხდა ახალი ადამის დაბადება, რომელიც ჩვენ მხოლოდ ნაწილობრივ შეგვლიძლია მივიღოთ, ისევ ვრჩებით არასრულებათ

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Jun 13 2011, 03:52 PM

ხახაბოელი
მაინ ვერ გავიგე რისი თქმა გინდა.
აქ საუბარია არა პიროვნების რომელიმე ნაწილზე(ამაზე ვერც იქნება მართებული საუბარი,რადგან პიროვნება ერთია),არამედ თვითონ პიროვნებაზე,როგორც ცოცხალ არსებაზე(მე-ზე).ვინაიდან ხორცი კვდება და სული უკვდავია,ლოგიკურია დავასკვნათ,რომ ჩვენ სულები ვართ,როგორც პიროვნებები.სული წარსდგება სამსჯავროზე და სული იმკვიდრებს გარდაცვალების შემდეგ მისთვის განკუთვნილ ადგილს.განა ეს სული მე არ ვარ?განა მე არ გავდივარ ხორციდან?სხვა თემაა როცა საყოველთაო მკვდრეთით აღდგომა იქნება და ყველა შესაბამის უხრწნელ,განსულიერებულ სხეულს შევიმოსავთ,ანუ ჩვენ-სულები შევიმოსებით უხრწნელი და განსულიერებული სხეულებით.


sandro40
შენ სწორი ხარ,მაგრამ ერთ შესწორებას შევიტანდი

რათქმაუნდა ცალკე სული არაა ადამიანი,ადამიანი სულისა და ხორცის ერთობაა.აქ საუბარია ადამიანის პიროვნებაზე.

პოსტის ავტორი: Lidl თარიღი: Jun 13 2011, 04:05 PM

GIORGI LELUASHVILI
უხეში დარღვევაა! პიროვნება არის ხორცის და სულის ერთობა.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Jun 13 2011, 04:30 PM

Lidl

და გარდაცვალების შემდეგ როგორ ხდება,რომ სამსჯავროზე სული მიდის და ხორცი მტვრად იქცევა?განა შეიძლება უკვდავება მტვრად იქცეს?
ანუ შენი ნათქვამიდან ისე გამოდის,რომ ჩემი ნახევარი პიროვნება ქრება და მტვრად იქცევა და ნახევარი სამსჯავროზე მიდის? რაღაც ლოგიკას ვერ ვხედავ.
თან ბიბლიაც არსად ამბობს,რომ პიროვნება ხორციცაა,სამაგიეროდ ბევრ მუხლს მოვიყვან სადაც წერია,რომ ჩევნ სულები ვართ.

პოსტის ავტორი: sandro40 თარიღი: Jun 13 2011, 11:49 PM

მეორდ მოსვლა და ყველაფერი ლოგიკაში ჯდება

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Jun 14 2011, 08:18 AM

sandro40

გეთანხმები

პოსტის ავტორი: ხახაბოელი თარიღი: Jun 14 2011, 11:11 AM

თავი აბია ტანს თუ ტანი აბია თავს?ამბობენ ვიხსნათ თავიო და ტანმა რაღა დააშავა?

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Jun 14 2011, 11:57 AM

ხახაბოელი

ზებრა თეთრია შავი ზოლებით თუ შავი თეთრი ზოლებით? ამას თუ მიპასუხებ მერე მეც გეტყვი მაგ კითხვის პასუხს

პოსტის ავტორი: ხახაბოელი თარიღი: Jun 14 2011, 12:34 PM

საინტერესო კითხვაა,ისევე როგორც საინტერესოა, ტანი აბია თავს თუ თავი ტანს და სული ვართ თუ სული გვაქვსდა კიდე მერსედესი უფრო მაგარია თუ სნიკერსი უფრო ტკბილია.რატო უნდა დაისვას ესეთი კითხვები,რატომ უნდა იჭყლიტოს კაცმა ტვინი?განა სრული ადამიანი არ არი ხორცისა და სულის ერთიანობა?უსულოდ ხორცი მკვდარია და უხორცოდ სული გარდაცვლილი, შესვენებულია და მკვდრეთით აღდგომამდე იცდის.რა ფილოსოფოსობა უნდა ამას.ხორცი მიწიურია, სული ზეციური, მაგიტომ სული მეტია ხორცზე ეგ კი მართალია და სული შეიძლება ეწოდოს ადამიანს.ზედმეტი ტვინის ჭყლეტვაა ასეთი კითხვები, სიტყვების თამაშია და მეტი არაფერი.მე ესე მიმაჩნია.

პოსტის ავტორი: davithet თარიღი: Jun 14 2011, 01:19 PM

მაგარი აზრია - მომეწონა

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Jun 14 2011, 04:12 PM

ხახაბოელი

ზუსტად ტანმა რო არაფერი დააშავა არ ახსენებენ,მაგრამ როდესაც სულის ცხონებაზეა საუბარი იქ იმასაც ამბობენ რომ ხორცი უნდა მოიძულო,ხორციელი უნდა უარყო.

ხალხო როცა ვამბობთ რომ სული გვაქ,ან სული უნდა ვიცხოვნოთ ვგულისხმობთ,როგორც თავი ვიცხოვნოთ და არა რაღაც ისეთი,რაც ჩვენ გვაქ(ამ შემთხვევაში კი სული).
როცა ვამბობთ,რომ სული უნდა ვიცხოვნოთ განა იმას არ ნიშნავს,რომ ჩვენ უნდა ვცხონდეთ?სადაა აქ ხორცი?ხორცი მტვრად მიიქცევა და დიდი შეცდომა იქნება თუ ვიტყვით ,რომ ჩვენ ხორციც-სხეულიც ვართ.ამას ვერ ვიტყვით ვინაიდან ჩვენი ხორცი განქარდება,ხოლო ჩვენ,როგორც სულები სიცოცხლეს ვაგრძელებთ.

რა შუაშია აქ ზებრა-ზოლები და თავი-ტანი.ცუდ შედარებებს აკეთებთ ძმებო.აქ სხვანაირადაა საქმე.თუ დაუკვირდებით ამდენი ხანი რას ვამტკიცებ,ლოგიკურადაც მიხვდებით,რომა ასეა.არა იმიტომ,რომ მე ვამბობ,არამედ ფაქტიც სახეზეა-ხორცი კვდება-სული უკვდავი და მარადიულია.

პოსტის ავტორი: Lidl თარიღი: Jun 14 2011, 06:48 PM

სული და ხორცი ქმნის ადამიანს და არა ცალცალკე აღებული რომელიმე.
აი რას ამბობს ბიბლია:

''გამოსახა უფალმა ღმერთმა ადამი (კაცი) მიწის მტვერისაგან და შთაბერა მის ნესტოებს სიცოცხლის სუნთქვა და იქცა ადამი ცოცხალ არსებად. '' (დაბადება 2:7)

ახლა კი ვნახოთ რას ამბობს იოანე დამასკელი:

''ამრიგად, რადგან ასე იყო ეს ყველაფერი, ხილული და უხილავი ბუნებისგან (ანუ სხეულის და სულის ბუნებისგან და არა რომელიმესგან ცალცალკე) საკუთარი ხელებით შექმნა მან ადამიანი თავისი ხატისებრ და მსგავსებისებრ, შეძერწა რა სხეული მიწისგან და მისცა რა მას, საკუთარი შთაბერვის მიერ, მოაზროვნე და გონისმიერი სული, რასაც საღვთო ხატად ვამბობთ, რადგან „ხატისებრობა“ გონისმიერობასა და თვითუფლებრივობას აღნიშნავს, „მსგავსებისებრობა“ კი - ძალისამებრ სათნოების მსგავსებას. ''

''ერთობლივად შეიძერწა სხეული და სული, არათუ სული პირველად, სხეული კი შემდგომ, თანახმად ორიგენეს ნაყბედობისა. ''

არ შეიძლება თქვა ადამიანი არის მხოლოდ სული ან სხეული, არამედ მათი ერთობლიობა ქმნის ადამიანს



ხორცი მოკვდავია, მაგრამ მეორედ მოსვლის შემდეგ აღდგება და დაუბრუნდება სულს, კვლავ გახდება სრული ადამიანი.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Jun 14 2011, 08:47 PM

Lidl

ადამიანი კი არა,პიროვნებაა აქ განსახილველი თემა.ადამიანი კი ბატონო სულის და ხორცის ერთობაა,მაგრამ როგორც პიროვნება ასრის სული.
მოდი სხვა თარგმანში ვნახოთ,ძველ ქათულში როგორაა"და შექმნა უფალმან ღმერთმან კაცი მტუერისა მიმღებელმა ქვეყანისაგან. და შთაბერა პირსა მისსა სული სიცოცხლისაჲ და იქმნა კაცი იგი სულად ცხოველად. "
ბიბლიიდან ხო ყველაფერი ნათლად წარმოვაჩინეთ და ახლა იოანე დამასკელზე გადავიდეთ
ეს ყოველივე ნამდვილად ასეა.თუ დაუკვირდები ამის საწინააღმდეგო არაფერი დამიწერია.
კი,ესეც რათქმაუნდა სიმართლეა.ბიბლია ამტკიცებს ამას.
მეც ამას ვამბობ
ადამიანი კი,მარა პიროვნება?რათქმაუნდა სული
კი მსჯელობთ ბიბლიიდან გამომდინარე,მაგრამ ლოგიკურად არ მსჯელობთ.
ადამიანის პიროვნება რომ ხორციც იყოს,საინტერესოა სიკვდილის შემდეგ სად მიდის ის "ხორციელი პიროვნება"?ამდენი ხანია ამ კითხვას ვსვამ და პასუხი არ მოდის.სული რომ არსებობას განაგრძობს,ესეიგი პიროვნება,ანუ მე განვაგრძობ არსებობას.როცა სულის სხეულით შემოსვაზე საუბრობთ,არც აქ უკვირდებით.განა შეიძლება პიროვნება კიდევ პიროვნებით შეიმოსოს?პიროვნება იმოსება სხეულით-გაიგეთ რა.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Jun 15 2011, 03:07 PM

უსაზღვრო და უნუგეშო იქნებოდა გარდაცვლილ ახლობლებზე ჩვენი მწუხარება, ღმერთს რომ ჩვენთვის მარადიული სიცოცხლე არ მოეცა. ჩვენი ცხოვრება უმიზნო იქნებოდა სიკვდილით რომ მთავრდებოდეს. რაღა სარგებელი ექნებოდა მაშინ სათნოებებსა და კეთილ საქმეებს; მაშინ მართალი იქნებოდა, ვინც ამბობს: „ვჭამოთ და ვსუათ, რამეთუ ხვალე მოვსწყდებით!“ მაგრამ ადამიანი უკვდავებისათვის შეიქმნა და ქრისტემ თავისი აღდგომით გახსნა ზეციური სასუფევლისა და საუკუნო ნეტარების კარნი მათთვის, ვისაც მისი სწამს და სიმართლით ცხოვრობს. ჩვენი მიწიერი ცხოვრება – ეს არის მზადება მომავალი ცხოვრებისათვის და ეს სამზადისი სიკვდილით სრულდება. „წინა–უც კაცთა ერთგზის სკუდილი და მისა შემდგომად საშჯელი“ (ებრ. 9.17). მაშინ ადამიანი ტოვებს ყველა თავის მიწიერ საზრუნავს. მისი სხეული იხრწნება, რათა საყოველთაო აღდგომის ჟამს კვლავ აღდგეს.
მაგრამ ადამიანის სული სიცოცხლეს აგრძელებს და არც ერთ წუთს არ წყვეტს არსებობას. მიცვალებულთა მრავალგზისი გამოცხადებით ნაწილობრივ მოგვეცა ცოდნა იმისა, თუ რა მოსდის სულს, როცა იგი სხეულს ტოვებს. როდესაც წყდება ხორციელი თვალით ხედვა, სულიერი ხედვა იწყება.
წმ. იოანე (მაქსიმოვიჩი)

სულებს ყოველივე ახსოვთ, რაც აქ იყო, როგორც მამები ამბობენ, სიტყვებიც, საქმეებიც, ფიქრებიც და ამათგან არაფრის დავიწყება მაშინ არ შეეძლებათ. ხოლო ფსალმუნში რომ არის ნათქვვამი: „მას დღესა შინა წარწყმდიან ყოველნი ზრახვანი მისნი“ (ფს. 145.4) – აქ იგულისხმება ის, რომ წარწმდიან ამქვეყნიური ზრახვები (ფიქრები) – შენებაზე, ქონებაზე, მშობლებზე, შვილებზე, ყოველგვარ საქმიანობასა და სწავლაზე. ეს ყველაფერი ქრება, როგორც კი სული სხეულიდან გადის, ხოლო რაც სულმა სათნოებათა და ვნებათა მიმართ აღასრულა, ყველაფერი ახსოვს და ამათგან არაფერი წარწმდება მისთვის... და როგორც ვთქვი, რაც ამქვეყნად გააკეთა, სულს არ ავიწყდება, არამედ სხეულიდან გასვლის შემდგომ ყოველივე ახსოვს და თანაც უფრო უკეთ და ნათლად, რადგან ამ მიწერი სხეულიდან გათავისუფლებულია.
აბბა დოროთე

პოსტის ავტორი: ხახაბოელი თარიღი: Jun 15 2011, 11:30 PM

ეგ სწორია რაღა თქმა უნდა ადამიანის პიროვნულობა სულში დევს.მე რომ მოვკვდები ჩემი ხორცი მოკვდება, მაგრამ სული იცოცხლებს,ანუ მე ვიცოცხლებ.სხეული როგორც სამოსი ისეა.მკვდრეთით აღდგომის შემდეგ ხომ უხრწნელ ხორცს შევიმოსავთ და არა ამას რაც ეხლა გვაქვს.ამაში ყველა მართლმადიდებელი დაგთანხმდება,მითუმეტეს ვიცით, რომ ადამიანური ბუნება დაცემულია, დაავადებულია და სულს ებრძვის,იმიტომაც არ არის სწორი ცოდვილ მოთხოვნილებებზე ვთქვათ რა ვქნათ ადამიანის ბუნების მოთხოვნილებააო, კი მართალია ბუნება ითხოვს, მაგრამ რომელი ბუნება?დაცემული და გადაგვარებული?იმიტომაც უნდა დაითრგუნოს ხორცი და სულს მეტი თავისუფლება მიეცეს.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Jun 15 2011, 11:31 PM

ხახაბოელი
აი შეგნებული კაცი

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Jun 16 2011, 09:22 PM

ხახაბოელი
სწორედ ამაშია მართლმადიდებლობის არსი და არა რეინკარნაციასა თუ სხვა უბედურობებში,როგორც ამას ბევრი მიიჩნევს.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Jun 16 2011, 09:56 PM

A.V.M

რაშია მართლმადიდებლობის არსი?

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Jun 17 2011, 01:08 AM

ზოგადად და ერთი ხელის მოსმით მართლმადიდებლობის არსზე საუბარი (თან ჩემნაირისთვის)არაა მიზანშეწონილი.იბრალოდ შევეცდები განვმარტო პოსტში რას ვგულისხმობდი.
გავიმეორებ ეგნატე ღმერთშემოსილის სიტყვებს:,,მე ვარ მარცვალი,რომელიც უნდა დაიფქვას,რათა შემდგომში მისგან პური გამოცხვეს."
ადამიანის დაინტერესება სიკვდილის მიმართ ყოველთვის იყო და იქნება,მაგრამ საკითხავია როდორ იკმაყოფილებდა ამ ინტერესს.ზოგისთვის უკვდავობა სიცოცხლის შემდეგ სხვა არსებაში,მცენარეში,ანაც საერთოდ ახალ ადამიანში შესვლად სღიქმება.

ქრისტიანისთვის კი ხორციელი სიკვდილი,სულიერი სიცოცხლის დასაწყისია,ამით სულდგმულობს და ამისთვის იღწვის იგი

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Jun 17 2011, 09:09 AM

A.V.M

ამას თავისებური ახსნა აქვს.
ეს ისე,ჰაერიდან მოფრენილი თეორია არ არის.

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Jun 17 2011, 09:23 AM

რა თქმა უნდა არაა.ამ ქვეყნად შემთხვევით არც არაფერი ხდება და არც არაფერი ყალიბდება.

პოსტის ავტორი: აბდალა თარიღი: Jan 13 2012, 07:32 AM

ეს თემაც როგორ მიყვარდააა