ღმერთის მცნებები თუ ტრადიციები პარამეტრები

[loen]

loen
და ეს ფაქტი აქარწყლებს ღმერთისვე მოცემულ მცნებას:
რომ არ გაიკეთოს არანაირი გამოსახულება? - ვიმეორებ არანაირი?

მეორეც: ღმერთი ეტყვის თუნდაც ქვაზე ადექი და თაყვანი ეციო, თუ ამ თაყვანისცემაში იგულისხმება ქვის თაყვანისცემა და არა ღმერთის? - ასე გესმის ქრისტიანობა? უკაცრავად, მაგრამ ეს ნიშნავს ღმერთის სულელად წარმოჩენას - ამაზეც მიპასუხე გთხოვ - მართლა ეგრე გესმის?

მოდი ასე ეტაპობრივად და მერე განვაგრძოთ...

კანუდოსელი,

ის კიდობანი იყო განსახიერაბ იმისა, რომ ღმერთი ჩამოვიდა ადამიანებთან(და არა პირიქით, ადამიანებმა მიაღწიეს ღმერთამდე თავიანთი მცდელობით), ეს იყო წინასწარმეტყველება იესო ქრისტესი, რომელიც აგრეთვე არის ღმერთი ჩამოსული ადამიანებთან ადამიანად. იესო ქრისტეს რომ თაყვანს ვცემთ, ჩვენ მას ვცემთ თაყვანს როგორც ღმერთს მხოლოდ? თუ როგორც მთლიანობაში ღმერთკაცს(კაცში,იესოში, ვცემთ ღმერთს თაყვანს). და თუ მას თაყვანს ვცემთ, ამას ვაკეთებთ, იმიტომ რომ ღმერთის ნებას ვასრულებთ.
ქვაზე მე მხოლოდ მაგალითი მოვიყვანე, ღმერთს არც უთქვამს, რომ ქვას ეცით თაყვანიო და არც მგონია, რომ იტყვის., მაგრამ თუ გვეტყვის, ჩვენ რა უფლება გვაქვს, მისი ნათქვამი დავაყენოთ კითხვის ქვეშ, თუნდაც არ გვესმოდეს იგი.(კარგად გამიგე რისი თქმა მინდა).
"არანაირს" რაც შეეხება, ღმერთმა გვითხრა ჩვენ თქვენ არ გაიკეთოთო, თორემ თავის თავს კი არ აუკრძალა.
ის , ხატებას დავარქმევთ, თუ სიმბოლოს, თუ წინასწარმეტყველებას, კიდობანი ადამიანებმა კი გააკეთეს, მაგრამ ღმერთის ბრძანებით და მითითებით. ღმერთს რომ ეთქვა ამ ხატებს ეცით თაყვანი(რომელსაც თქვენ სცემთ თუ არ სცემთ თაყვანს ვერ გავიგე), მაგათში ვარ მე დამკვიდრებულიო, პირველი მე ვცემდი მათ თაყვანს სხვასაც ამისკენ მოვუწოდებდი.(ეს მაგალითისთვის).
ეხლა მიზეზი ხატების აკრძალვისა. მე მჯერა, რომ ღმერთს აქვს უფლება მოგვცეს მცნება თუ მითითება, ყველანაირი საჩვენო მიზეზის გარეშეც(რადგან მისი შექმნილია ყველაფერი და მას ეკუთვნის). მაგრამ ჯერჯერობით ვერ ვნახე ისეთი მცნება ან მითითება, რომ მისი ჩვენდამი სიყვარულის გამომჟღავნება არ იყოს.
სხვანაირად რომ ვთქვა , მე მჯერა , რომ როცა ღმერთი გვეუბნება არ ქნათო, ეს იმას ნიშნავს, რომ გვეუბნება , არ ვარგა ეს თქვენთვისო.
ადმიანის ღმერთთან დაშორება, რომ არ ვარგა ადამიანისთვის, ამაში ყველა დამეთანხმებით. ხატების თაყვანისცემით , მე მჯერა რომ ჩვენი კონცეტრაცია და ყურადღება ამ ხატებზე გადადის. მართალია სადღაც ღმერთზეც ვფიქრობთ, მაგრამ სწორედ ეს "ც" გვაშორებს ღმერთთან. სხვანაირად რომ ვთქვა , არა ვართ "მთელი ჩვენი გულით,მთელი ჩვენი სულით და მთელი ჩვენი გონებით." ამიტომ , ვფიქრობ , რომ სწორდ ეს არის ერთერთი მიზეზი ხატების აკრძალვისა. შეიძლება სხვა მიზეზებიც იყოს ამისა, მაგრამ მე ჯერჯერობით არ ვიცი რა.
კიდევ ერთხელ გავიმეორებ, გინდაც სულ არ მესმოდეს და გინდაც სულ უაზრობათ მეჩვენებოდეს ღმერთის რომელიმე მცნება ან მითითება, სანამ გავიგებ მიზეზს , რწმენით დავემორჩილები მის ნებას, რწმენით იმისა, რომ ღმერთს ვუყვარვარ და მისი მცნებები არ მავნებს და დამიშავებს რამეს, არამედ სასარგებლო იქნება ჩემთვის. და თქვენც მოგიწოდებთ ამისკენ.

მე მგონი გავეცი შენს კითხვას პასუხი. თუ რაღაც ვერ ავხსენი კარგად და ვერ გაიგე. მომწერე და შევეცდები შემდეგში უფრო უკეთესად ავხსნა.

პ.ს. ისე შენც თუ გასცემ შენს კითხვებს პასუხს კარგს იზამ. მართლა მაინტერესებს შენივე აზრი შენს კითხვებზე.

სიყვარულით,

ლოენ

[loen]

loen

არა მე შენთვის არ მიკითხია.. ზვარეს ვკითხე რომის პაპი ვინაა ეკლესიის ლიდერი არაა? (კათოლიკების)

constantine,

ვიცი, რომ ზვარეს დაუსვი ეგ კითხვა, მე უბრალოდ დავამატე შენს შეკითხვას და მეც ზვარეს დავუსვი შეკითხვა.


სიყვარულით,

ლოენ.

[agmsarebeli]

ლეონ ქრისტიანე ხააარ?

[neo]

ადმიანის ღმერთთან დაშორება, რომ არ ვარგა ადამიანისთვის, ამაში ყველა დამეთანხმებით. ხატების თაყვანისცემით , მე მჯერა რომ ჩვენი კონცეტრაცია და ყურადღება ამ ხატებზე გადადის. მართალია სადღაც ღმერთზეც ვფიქრობთ, მაგრამ სწორედ ეს "ც" გვაშორებს ღმერთთან. სხვანაირად რომ ვთქვა , არა ვართ "მთელი ჩვენი გულით,მთელი ჩვენი სულით და მთელი ჩვენი გონებით." ამიტომ , ვფიქრობ , რომ სწორდ ეს არის ერთერთი მიზეზი ხატების აკრძალვისა. შეიძლება სხვა მიზეზებიც იყოს ამისა, მაგრამ მე ჯერჯერობით არ ვიცი რა.

ამ ლოგიკით მე რომ სამუშაო მაგიდასთან ჩემი პატარაა ძმიშვილის სურათი მიდევს, სურათს ვცემ თაყვანს და არა ძმიშვილის ?

ნწუ...


მიდი აბა რომელიმემ გაბედოს ეს სურათი ძირს დააგდოს და ფეხებით შედგეს, - ვნახავ რა ჩიტს დაიჭერს

[loen]

ამ ლოგიკით მე რომ სამუშაო მაგიდასთან ჩემი პატარაა ძმიშვილის სურათი მიდევს, სურათს ვცემ თაყვანს და არა ძმიშვილის ?

ნწუ...
მიდი აბა რომელიმემ გაბედოს ეს სურათი ძირს დააგდოს და ფეხებით შედგეს, - ვნახავ რა ჩიტს დაიჭერს

ნეო,

არ ვიცი რატომ გამოიტანე ასეთი დასკვნა ჩემს პოსტებიდან, თითქოს მე მოვუწოდებდე ვინმეს, სურათები ძირს დავყაროთ და ფეხებით შევდგეთ. სურათები მეცა მაქვს, თანაც ბევრი. დიშვილებიცა მყავს და ჩემი საკუთარი შვილებიც, და იმათ გულისთვის თავს შევწირავ, თუ საჭირო გახდა. ღმერთმა კარგად გიმყოფოს შენი ძმიშვილი.
ერთ შეკითხვას დაგისვამ: შენი ძმიშვილის სურათს და წმინდანთა ხატებს ერთი და იგივე დანიშნულება აქვს შენთვის? ხატებს არ ანიჭებ რაღაც განსაკუთრებულ მნიშვნელობას? არ გჯერა რომ მათ შეუძლიათ შენი შველაც და თუ მოისურვეს დასჯაც? არ გჯერა , რომ მათ რაღაც განსაკუთრებული სასწაულებრივი ძალა გააჩნიათ? და თუ ეს მასეა, შენი ძმიშვილის სურათსაც ასე უყურებ?
როგორც გითხარი შვილები მყავს და მათ გულისთვის თავს დავდებ, მაგრამ არც იმათ და არც არავის არ ვცემ თაყვანს და არ გავუტოლებ ღმერთს(მითუმეტეს ღმერთზე წინ არ დავაყენებ), იმიტომ, რომ ჩემი შვილებიც და ყველა ვინც კი მე გამაჩნია, მჯერა რომ ღმერთის მოცემულია.
შენი პოსტიდან ჩანს, რომ სიყვარულს და თაყვანისცემას ურევ ერთმანეთში. სიყვარულით, უფალი მოგვიწოდებს, რომ ყველა გვიყვარდეს(თვით მტერიც), ხოლო თაყვანისცემა მხოლოდ ღმერთს ეკუთვნის.
(ლუკა 4:8) "...მიუგო იესომ და უთხრა მას:"დაწერილია:'უფალს, შენს ღმერთს, ეცი თაყვანი და მხოლოდ მას ემსახურე'"..." და იესოს ეს სიტყვები მოყავს მეორე რჯულის წიგნიდან.
რატომ გგონოა, რომ ხატების ართაყვანის ცემა , იმ ხატებზე გამოსახულ პიროვნებების შეურაწყოფაა?
მე თუ მკითხავ პირიქითაა(გარდა იმისა, რომ მეორე მცნება ირღვევა, და მთავარი ესაა), და რატომ. მაგალითისთვის ავიღოთ პავლე მოციქული(მე მგონი არსებობს მისი ხატი).
მან გაქრისტიანებიდან მთელი თავისი სიცოცხლე ღმერთის სადიდებლად გამოიყენა და ასევე წამებით სიკვდილითაც ღმერთი განადიდა. ე.ი. მისი მიზანი იყო განედიდებინა ღმერთი და არა თავისი თავი. ჩვენ კიდევ მისი ხატის თაყვანისცემით განვადიდებთ მას.რისიც , დარწმუნებული ვარ და შენც დამეთანხმები, თვითონ დიდი წინააღმდეგი იქნებოდა. ცოცხალი რომ იყოს და მიხვიდე და თაყვანი სცე, როგორ გგონია , არ გეტყოდა, მე ნუ მცემ თაყვანს, მეც შენნაირი მსახური ვარ ღვთისა, ღმერთს ეცი თაყვანიო? და განა იმიტომ, რომ მას ეკუთვნის თაყვანისცემა და უბრალოდ თავმდაბლობის მიზნით იუარებდა, არამედ პავლემაც და ყველა ქრისტიანმა და ამ შემთხვევაში ყველა ძველი აღთქმის პერიოდში მცხოვრებმა მორწმუნემ, იცის რომ თაყვანისცემა ეკუთვნის მხოლოდ და მხოლოდ ღმერთს. და აქედან გამომდინარე , ვისაც ვცემთ თაყვანს , ის არის ჩვენი ღმერთი.

ამ პოსტების მიზანი არცერთ შემთხვევაში არ ყოფილა, რომ ჩემი თავი წარმომეჩინა როგორც უცოდველი , ან სრულყოფილი. ის ფაქტი, რომ ხატებს არ ვცემ თაყვანს, არ ნიშნავს , რომ ვინმეზე ნაკლებ ცოდვილი ვარ იმიტომ, რომ ღმერთისთვის ცოდვა ცოდვაა, არა აქვს მნიშვნელობა რომელი. ასე რომ სუყველანი ვართ ღმერთის რისხვის და სიკვდილის ღირსები. მაგრამ , მადლობა ღმერთს , რომ გვპატიობს ცოდვებს იესო ქრისტეში., თუ მოვინანიებთ ჩვენს ცოდვებს და ვირწმუნებთ მის სახელს, ყველა ცოდვას გვპატიობს "დიდსაც" და "პატარასაც".
მაგრამ, როგორ მოვინანიებთ, თუ არ ვაღიარებთ, რომ ვცოდავთ, და როგორ ვაღიარებთ, თუ არ ვიცით , რომ ვცოდავთ?
"არ ცოდნა - არ ცოდვაა" - ეს გამოთქმა რომ მართალი იყოს(ბიბლიაში არ წერია არსად ამისმაგვარი), სულ არ დავწერდი ამ პოსტებს, ისევე თქვენი სულების გადასარჩენად.(არ იცით და ცოდვად არ ჩაგეთვლებოდათ). მაგრამ ეს ასე არ არის, ცოდვა ცოდვაა, ვიცით თუ არ ვიცით. მაგრამ ეს ასეც რომ იყოს, "არ ცოდნა" ვერ იქნება ჩვენი გამართლება. არის ქვეყნები , სადაც ბიბლია იკრძალება და ქრისტიანებს ციხეში სვამენ და კლავენ კიდევაც. ასეთ ქვეყნებშიც კი ეს ხალხი ახერხებს ბიბლიის შოვნას და ჩუმად, დამალულად კითხულობენ და სხვასაც ასწავლიან.
საქართველოში კი ბიბლია უმეტესობას აქვს სახლში, და თუ არ აქვს შეუძლია გავიდეს და იყიდოს, ან ითხოვოს სულ ადვილად. მაგრამ თუ არ წავიკითხავთ და არ შევისწავლით, რა აზრი აქვს ქონას. ამიტომ არცოდნა არცოდვაც რომ იყოს, მაინც ვერ იქნებოდა ჩვენი გამართლება.

ამიტომ, გთხოვთ სუყველას ნუ მიიღებთ ჩემს პოსტებს განსჯად, რადგან თქვენ თუ განგსჯით, ამით ჩემ თავსაც განვსჯი., არამედ მიიღედ როგორც ქრისტეანისაგან, როგორც ქართველისაგან და როგორც მეგობრისაგან რჩევად.
და თუ მეც რამეში ვცდები, დამანახეთ რაში და რატომ(გთხოვთ მხოლოდ ბიბლიაზე დაყრდნობით) და მეც ასე მივიღებ თქვენგან.


სიყვარულით,

loen.

[loen]

ლეონ ქრისტიანე ხააარ?

agmsarebeli,

საინტერესო შეკითხვაა (ვხუმრობ)
მე მგონი ამ კითხვაზე ჩემი პასუხი იცი ., ამიტომ შენ მითხარი რას ფიქრობ , ვარ ქრისტიანი? და თუ პასუხი იქნება "არა", გთხოვ მითხარი, რატომ ფიქრობ ასე.

სიყვარულით

loen.

[sergi_glaxa]

loen

კარდაგ წერთ

[Adolf]

ლეონ ესეიგი რისი თქმა გინდა რომ ხატს არ სცემ თაყვანს და ღმერთს სცემ თაყვანს?ვერ ვიგებ გრძელი ისტორიებია,და თუ ეგრეა გეტYვი რომ არასწორია,შენ თუ მართალი ხარ,მაშინ 21 საუკუნეს პუჭად ჩაუვლია საეკლესიო ცხოვრებაში და თუ მტყუანი ხარ მაგისთვის მზად ხარ რომ დაისაჯო?როგორც მოწინააღმდეგე ეკლესიისა?ანუ შენ პრინციპებს შენს მოსაზრებებში იმდენად ხარ დარწმუნებული რომ შეგიძლია თავი გასწირო მაგისთვის?

სიყვარულით ადოლფ

[agmsarebeli]

შენ მიპასუხე ლეონ...წმინდა მამებისეული გამნმარტება ხატებზე არ გაკმაყოფილებს?

[ზვარე]

ღვთისადმი თაყვანისცემისა და წმიდანთა პატივისგების ერთ-ერთი გარეგნული ფორმაა წმიდა გამოსახულებათა გამოყენება და მათდამი თაყვანისცემა.
იმ ტალანტებს შორის, რაც ადამიანს ებოძა და მას სხვა ქმნილებათაგან განასხვავებს, არის მხატვრობის, ანუ ხაზებითა და ფერებით გამოსახვის ნიჭი. იგი კეთილშობილი, მაღალი, ღირსეული ნიჭია ღმერთის განსადიდებლად. ჩვენ კი გვმართებს, ყველა შესაძლო სუფთა და მაღალი საშუალებებით განვადიდოთ უფალი, ფსალმუნთმგალთბლის მოწოდების თანახმად: „ადიდებს სული ჩემი უფალსა და ყოველი გონებაჲ ჩემი სახელსა წმიდასა მისსა“ (ფს. 102,1); აქ „ყოველი გონებაჲ ჩემი“ ნიშნავს - სულის სრულ შესაძლებლობებს. და მართლაც, მხატვრის ნიჭიერება ღვთის საჩუქარია. ოდესღაც, მოსეს დროს, „უწოდა ღმერთმან სახელით ბესელიელს ურისსა, ძისწულსა ურისსა, ტომისაგან იუდასსა. და აღავსო იგი სულითა საღმრთოჲთა სიბრძნითა და გულისხმისყოფითა და მეცნიერებითა ყოვლითა. ყოველსავე ზედა ხუროთმოძუღვრებად საქმედ ოქროჲსა და ვერცხლისა, და რვალსა და ანთრაკსა მას. ხუროვნებად საქმედ ძელსა მას და ყოველსა საქმესა სიბრძნისასა და განზრახვისა და გულისხმისყოფად და საქმედ ქსოვასა და ჭრელსა ქსოვად მეწამულსა მას და ზეზსა ხუროთმოძუღვრებისა“ (გამოსლვ. 35,30-35). მოსეს კარვისა და შემდგომ სოლომონის ტაძრისათვის ხელოვანთა ხელით ოსტატურად გაკეთებული ყველა ნივთი იყო წმიდა. ამასთანავე ერთნი წმიდა მორთულობას წარმოადგენდნენ, მეორენი, განსაკუთრებით პატივმისაგებნი და გამორჩეულნი ასახავდნენ ღვთის დიდებას. ასეთი იყო „აღთქმის კიდობანი“, რომელთან განსაკუთრებული კეთილკრძალულობის გარეშე შეხებას შეიძლებოდა მოეკლა ადამიანი (2 მეფ. 6,7). მაგალითად, დავითის მეფობის დროს კიდობნის გადატანისას ოზია სიკვდილმა მოცელა იმიტომ, რომ ხელი მოჰკიდა კიდობანს; ასეთები იყვნენ კარავში კიდობანზე დადგმული „ქერუბიმნი დიდებისანი“, რომეშორისაც კეთილ-ინება ღმერთმა გამოცხადებოდა მოსეს და თავისი ბრძანებები მიეცა: „გეცნობო მე შენ მუნით და გეტყოდი შენ ზედა კერძოჲთ სალხინებლისათ საშუალ ორთა ქერობინთასა, რომელნი არიან კიდობანსა ზედა წამებისასა ყოველთა მათებრ, რაოდენნიცა გამცენ შენ ძეთა მიმართ ისრაელისათა“ (გამოსვლ. 25,22); ეს იყო „ხილული ხატი უხილავი ღმერთისა“1.
ძველი აღთქმის ტაძრის კედლებსა თუ კრეტსაბმელზე არსებულ მრავალრიცხოვან გამოსახულებათაგან ერთიც არ ყოფილა მიცვალებული მართალი, როგორც ეს ქრისტიანულ ეკლესიაშია მიღებული. ეს იმიტომ, რომ თვითონ ისინი ჯერ კიდევ ელოდნენ თავიანთ გამოხსნასა და წყვიადიდან გათავისუფლებას, რაც იესო ქრისტეს ჯოჯოხეთში ჩასვლითა და მისი აღდგომით აღსრულდა. მოციქულის აზრით, ისინი „თჳნიერ ჩვენსა სრულ იქმნენ“ (ებრ. 11,40), ანუ როგორც წმიდანები, განდიდდნენ ახალ აღთქმაში.
წმიდა წერილი მკაცრად კრძალავს კერპებისა და ბომონების აგებასა და მათდამი თაყვანისცემას, მაგრამ ეს აკრძალვა არ ეხება ქრისტიანულ ხატებს. კერპი არის ცრუ ღმერთების გამოსახულება და მათდამი თაყვანისცემა იქნებოდა ეშმაკებისადმი ან არარსებული, წარმოსახვითი არსებებისადმი (არსობრივად კი ისეთი უსულო საგნებისადმი, როგორიცაა ხე, ოქრო თუ ქვა) მსახურება. მაგრამ წმიდა წერილი მკაცრად მიუთითებს „გამორჩევად შორის წმიდათა და შეგინებულთა და შორის არაწმიდათა და ღირსთა“ (ლევ. 10,10). ვისაც არ ძალუძს, განასხვაოს წმიდა გამოსახულება კერპებისაგან, გმობს და შეურაცხყოფს ხატებს, იგი მკრეხელია და სასჯელს იმსახურებს. წმიდა წერილი გვაფრთხილებს: „რომელი-ეგე ასწავებ მოყუასსა, თავსა თჳსსა არა ასწავებ?!... რომელსა გძაგნ კერპნი, საკურთხეველსა სძარცუავ?“ (რომ. 2,21-22).
არქეოლოგიური აღმოჩენები გვიჩვენებენ, რომ ეკლესიის ადრექრისტიანულ ხანაში კატაკომბებსა და ლოცვითი შეკრებების სხვა ადგილებში, მოგვიანებით კი ქრისტიანულ ტაძრებში, არსებობდნენ წმიდა გამოსახულებანი. თუ ზოგჯერ ქრისტიანი მწერლები გამოდიოდნენ ქანდაკებათა და მათი მსგავსი გამოსახულებების კეთების წინააღმდეგ, მათ მხედველობაში ჰქონდათ წარმართული თაყვანისცემა კერპებისა (ელვირის კრება ესპანეთში, 305 წელს). ზოგ შემთხვევაში ასეთი გამონათქვამები და აკრძალვები გამოწვეული იყო იმდროინდელ განსაკუთრებულ გარემოებათა გამო (მაგ., იქმნებოდა აუცილებლობა დაემალათ თავიანთი სიწმიდენი მდევნელ წარმართთა და არაქრისტიანი მოსახლეობის მტრულად განწყობილი ნაწილისაგან).
ბუნვბრივია, ქრისტიანობის ისტორიის საწყის პერიოდში საჭირო იყო, ადამიანები მანამდე ჩამოეშორებინათ წარმართული კერპთაყვანისმცემლობისაგან, სანამ ცხოვრებაში გაატარებდნენ ღმერთისა და მისი წმიდანების პატივისცემის იდეის სისავსის ამსახავ ფორმებს, რომელთა შორისაც არის წმიდა გამოსახულებათა განდიდება ფერწერის საშუალებით.
VII მსოფლიო კრებამ წმიდა ხატების თაყვანისცემის დოგმატი ასე გამოხატა: „... სრული გულმოდგინებითა და წინდახედულებით განვსაზღვრავთ, რომ წმიდა და პატიოსანი ხატები უნდა თაყვანის-იცემებოდეს პატიოსანი და ცხოველმყოფელი ჯვარის გამოსახულების მსგავსად... რამდენადაც უფრო ხშირად ხდებიან ხატებზე გამოსახული უფალი იესო ქრისტე, ღვთისმშობელი, ანგელოზები და წმიდანები ჩვენი ჭვრეტის საგანი, იმდენად მათი შემყურენი აღიძრვებიან, მოიგონონ მათი პირველსახეები და უფრო მეტი სიყვარული ჰქონდეთ მათდამი, პატივი მიაგონ ამბორითა და მოკრძალებული თაყვანისცემით (ბერძნ. τιμητικη πρόσκυνησις). არა იმ ჭეშმარიტი (ჩვენი სარწმუნოებიდან გამომდინარე) ღვთისადმი თაყვანისცემით, რომელიც ერთიან საღვთო ბუნებას (ბერპნ. λατρεια) შეჰფერის, არამედ პატივის მიგებით... საკმევლითა და სანთლების ანთებით... რადგან ხატისადმი მიგებული პატივი გადადის პირველსახეზე“.

loen - ''რომელსა გძაგნ კერპნი, საკურთხეველსა სძარცუავ?“ (რომ. 2,21-22).

loen

არა მე შენთვის არ მიკითხია.. ზვარეს ვკითხე რომის პაპი ვინაა ეკლესიის ლიდერი არაა? (კათოლიკების)

დილაობით ვკითხულობთ მრწამსს და ყოველდღე ვიმეორებთ:

მრწამს..... .......ერთი წმიდა, კათოლიკე და სამოციქულო ეკლესია

რასაც ყოველ დილით ვიმეორებთ, უნდა გვჯეროდეს კიდეც...........
...............ეკლესია ერთია.................

[loen]

loen - ''რომელსა გძაგნ კერპნი, საკურთხეველსა სძარცუავ?“ (რომ. 2,21-22).
დილაობით ვკითხულობთ მრწამსს და ყოველდღე ვიმეორებთ:

მრწამს..... .......ერთი წმიდა, კათოლიკე და სამოციქულო ეკლესია

რასაც ყოველ დილით ვიმეორებთ, უნდა გვჯეროდეს კიდეც...........
...............ეკლესია ერთია.................

ოდესღაც, მოსეს დროს, „უწოდა ღმერთმან სახელით ბესელიელს ურისსა, ძისწულსა ურისსა, ტომისაგან იუდასსა. და აღავსო იგი სულითა საღმრთოჲთა სიბრძნითა და გულისხმისყოფითა და მეცნიერებითა ყოვლითა. ყოველსავე ზედა ხუროთმოძუღვრებად საქმედ ოქროჲსა და ვერცხლისა, და რვალსა და ანთრაკსა მას. ხუროვნებად საქმედ ძელსა მას და ყოველსა საქმესა სიბრძნისასა და განზრახვისა და გულისხმისყოფად და საქმედ ქსოვასა და ჭრელსა ქსოვად მეწამულსა მას და ზეზსა ხუროთმოძუღვრებისა“ (გამოსლვ. 35,30-35). მოსეს კარვისა და შემდგომ სოლომონის ტაძრისათვის ხელოვანთა ხელით ოსტატურად გაკეთებული ყველა ნივთი იყო წმიდა. ამასთანავე ერთნი წმიდა მორთულობას წარმოადგენდნენ, მეორენი, განსაკუთრებით პატივმისაგებნი და გამორჩეულნი ასახავდნენ ღვთის დიდებას

პასუხი: ებრაელთა 8-9

"...მთავარი, რაზედაც ლაპარაკია, ეს არის: გვყავს ისეთი მღვდელმთავარი, რომელიც დიდების ტახტის მარჯვნივ დაჯდა ზეცაში.
ის არის წმიდათა მსახური და ჭეშმარიტი კარვისა, რომელიც უფალმა ააშენა და არა ადამიანმა.
ვინაიდან ყოველი მღვდელმთავარი დაყენებულია ძღვენისა და მსხვერპლის შესაწირავად. ამიტომ მასაც უნდა ჰქონდეს რაიმე მისატანი.
და თუ დარჩებოდა მიწაზე, აღარ იქნებოდა მღვდელი, ვინაიდან აქ არიან მღვდლები, რომელნიც რჯულის თანახმად სწირავენ ძღვენს,
რომლებიც ემსახურებიან ზეციურ სახესა და ჩრდილს, როგორც მოსეს ებრძანა, როცა იგი შეუდგა კარვის გასრულებას. "იხილე,-ეუბნება,-და გააკეთე ყოველივე იმის მსგავსად, რაც მთაზე გეჩვენა."
ახლა კი მან მიიღო უპირატესი მსახურება, რაკი იგი უმჯობესი აღთქმის შუამავალია და უკეთეს დაპირებებზე არის დადგენილი.
ვინაიდან პირველი რომ უნაკლო ყოფილიყო, მეორისათვის ადგილს აღარ მოძებნიდნენ.
ვინაიდან უთხრა მათ ყვედრებით:"აჰა, დადგება დღეები, ამბობს უფალი, და დავუდებ ახალ აღთქმას ისრაელის სახლს და იუდას სახლს.
ისეთ აღთქმას კი არა, რომელიც მათ მამებს დავუდე იმ დღეს, როცა ხელი მოვკიდე, რომ ეგვიპტის ქვეყნიდან გამომეყვანა, რადგან არ დარჩნენ ჩემს აღთქმაში და მე უგულებელვყავი ისინი, ამბობს უფალი.
აჰა, აღთქმა, რომელსაც აღვუთქვამ ისრაელის სახლს იმ დღეების შემდეგ, ამბობს უფალი: ჩავდებ ჩემს რჯულს მათ გონებაში და დავწერ მათ გულებზე, და ვიქნები მათი ღმერთი და ისინი იქნებიან ჩემი ერი.
აღარავინ ასწავლის თავის მოძმეს და თავის ძმას და არ ეტყვის:'შეიცანი უფალი'; რადგან ყოველი მათგანი, დიდიდან პატარამდე, შემიცნობს მე,
რადგან შევუნდობ მათ უსამართლობას და ცოდვებს აღარ გავუხსენებ."
რაკი თქვა: ახალიო, ამით დააძველა პირველი, ხოლო რაც ძველდება და ბერდება, ახლოსაა მოსპობასთან.
პირველ აღთქმასაც ჰქონდა ღვთისმსახურების წესდებები და ამა სოფლის წმიდა,
ვინაიდან მოწყობილი იყო პირველი კარავი, რომელშიც იყო სასანთლე, ტაბლა და საწირი პური და რომელსაც წმიდა ეწოდებოდა;
მეორე ფარდის მიღმა იყო კარავი, სახელწოდებით წმიდათა წმიდა,
რომელსაც ჰქონდა ოქროს სასაკმევლე და ყოველი მხრიდან ოქროთი მოჭედილი აღთქმის კიდობანი, სადაც იყო მანანით სავსე ოქროს ტატუკი, აარონის განედლებული კვერთხი და აღთქმის დაფები.
ხოლო მათ ზემოთ დიდების ქერუბინი, რომელნიც უჩრდილავდნენ შენდობის ადგილს. ამაზე ახლა ნუ ვილაპარაკებთ დაწვრილებით.
ასეთნაირად მოწყობილ პირველ კარავში მუდამ შედიან მღვდლები მსახურებათა შესასრულებლად.
ხოლო მეორეში - მარტო მღვდელმთავარი, წელიწადში ერთხელ, ოღონდ არა სისხლის გარეშე, რომელსაც სწირავს თავისთვის და ხალხის ემეცრებისთვის.
სულიწმიდა უჩვენებს ამით, რომ ჯერ კიდევ არაა გახსნილი გზა წმიდაში, სანამ დგას პირველი კარავი.
ეს არის აწმყო დროის იგავი, როცა სწირავენ ძღვენთა და მსხვერპლთ, რასაც არ შეუძლია შემწირველის სინდისის სრულყოფა,
რაც საჭმელ-სამელებითა და სხვადასხვა განბანებით, და ხორციელი წესებით, დადგენილი იყო მხოლოდ გამოსწორების ჟამამდე.
ხოლო ქრისტე, კეთილი მომავლის მღვდელმთავარი, მოვიდა დიდი და უფრო სრულყოფილი, ხელთუქმნელი კარვით, ესე იგი არა ამნაირად შექმნილი,
არა ვაცთა და ზვარაკთა სისხლით, არამედ საკუთარი სისხლით შევიდა ერთხელ წმიდაში და მოგვიპოვა საუკუნო გამოსყიდვა.
ვინაიდან თუ ვაცთა და კუროთა სისხლი და დეკეულის ფერფლის პკურება წმიდაჰყოფს გაუწმინდურებულთ, რათა განიწმიდოს სხეული,
მით უმეტეს, სისხლი ქრისტესი, რომელმაც საუკუნო სულით შესწირა ღმერთს თავისი უბიწო თავი, განწმედს ჩვენს სინდისს მკვდარი საქმეებისაგან ცოცხალი ღვთის სამსახურისათვის..."


სიყვარულით,

loen.

[კანუდოსელი]

loen

"არანაირს" რაც შეეხება, ღმერთმა გვითხრა ჩვენ თქვენ არ გაიკეთოთო, თორემ თავის თავს კი არ აუკრძალა.

ანუ, კიდობანი იგულისხმეთ?
კიდობანი მისთვის იყო თუ ჩვენთვის?

ამიტომ , ვფიქრობ , რომ სწორდ ეს არის ერთერთი მიზეზი ხატების აკრძალვისა

დაიწყე მცნების დარღვევით და დახვედი ფსიქოლოგიურ ფაქტორამდე?
და კიდობნის დროს ეს "მიზეზი" არ არსებობდა?

ეხლა მიზეზი ხატების აკრძალვისა.

ჰოოოო, აბა დავიწყოთ მაშინ:
რატომ არ უნდა გაიკეთოს ადამიანმა გამოსახულება ღმერთის?
რატომ და იმიტომ რომ:
4 : 15 Твердо держите в душах ваших, что вы не видели никакого образа в тот день, когда говорил к вам Господь на [горе] Хориве из среды огня,

მაგრამ რატომ შეიძლება გამონაკლისი შემთხვევა არსებობდეს, რომ გააკეთო ქერუბიმის?
სწორედ ამ ლოგიკით - რომ რაც ნახეს (ქერუბიმები იხილეს ადამიანებმა) მისი გაკეთება შეიძლება.
აქ პირველი კითხვა: ქერუბიმები სულიერი არსებები არიან და მათ ამ სულიერი არსებების სული იხილეს - ანუ მათი არსი, თუ ის სახე, როგორც წარმოჩნდა მათ წინაშე ანგელოზი?

ახლა დავურბუნდები ისევ პირველს:
что вы не видели никакого образа - კითხვა შენთან: ღმერთი ჩვენ ვიხილეთ თუ არა? ადამიანებმა ღმერთი იხილეს თუ არა?

თუ ვიხილეთ, მაინტერესებს ზემოთ მოცემული მიზეზი (თუ რატომ არ უნდა გააკეთო გამოსახულება) ქარწყლდება თუ არა?

[sergi_glaxa]

ახლა დეჟავუ მემართება..საღვთო წერილში ნათლად წერია რომ ხელით გაკეთებულ გამოსახულებებს არ უნდა თაყვანი და მორჩა..რაც ამის საწინააღმდეგოა ყველაფერი კაცთა მოგონილია...და მარტივად რომ ვთქვათ შეცდომაა

[კანუდოსელი]

sergi_glaxa
საღვთო წერილს გაგება უნდა და თუ ვერ გაიგე მაშინ როგორ ახსნი ისუ ნავეს ძეს ისტორიას?

ან როგორ კითხულობ ერთ ადგულს მარტო და სხვას არა...კერძოდ, თუ სადმე წერია არ გააკეთო, სხვაგან ამისი მიზეზიც წერია და აი ერთი მათგანი ზემოთ მოვიყვანე...

ახლა თუ არ გინდა ნუ დაფიქრდბი შინაარსზე, ეს შენი საქმეა მე კი არ მჩვევია ტექსტის უკან შინაარსი არ გავიგო...

[sergi_glaxa]

კანუდოსელი

ჩემო კანუდოს, სენ თუ არა მაშ ვინღამ იცის რომ ცოცხალია ცისა და მიწის სემოქმედი, და რომ ხელთნაკეთი გამოსახულებები არ არიან ცოცხლები და ვერც ისმენენ ლოცვას..საჭიროების სემთხვევაში ჩვენ უნდა გადავარჩინოთ (ხანძარი და ა.შ)... მე მესმის შენი

[კანონისტი]

sergi_glaxa

ხელთნაკეთი გამოსახულებები არ არიან ცოცხლები და ვერც ისმენენ ლოცვას

და ვინ თქვა რომ ხატი ისმენს ლოცვას?

თუკი ხალხურ გამოთქმას მომიყვან მაგალითად (ხატმა მისმინაო, რომ იტყვიან), ჯერ ერთი, ხალხური ნათქვამი დოგმატური სწავლება არ არის, და მეორეც, ადამიანური ხედვით დასაშვებია მსგავსის თქმა (ისევე როგორც ღვთისადმი მიმართვა: მოყავ ყური შენი, აღაღე პირი, განახვენ თვალნი და ა.შ.)

[კანუდოსელი]

sergi_glaxa

ჩემო კანუდოს, სენ თუ არა მაშ ვინღამ იცის რომ ცოცხალია ცისა და მიწის სემოქმედი, და რომ ხელთნაკეთი გამოსახულებები არ არიან ცოცხლები და ვერც ისმენენ ლოცვას..საჭიროების სემთხვევაში ჩვენ უნდა გადავარჩინოთ (ხანძარი და ა.შ)... მე მესმის შენი

ავოე

შენ გგონია, რომ მე ასე ვფიქრობ?
თუ ასე მიცნობ - რასაც ქვია პრიეხალი

პ.ს.
ანუ ისუ ნავეს ძე ფიქრობდა, რომ კიდობანი ცოცხალი იყო?

[კანონისტი]

კანუდოსელი

კიდობანი ცოცხალი იყო?

არა, ისუ ნავეს ძეს ეშლებოდა და სერგია მართალი

ან პირიქით

[loen]

ანუ, კიდობანი იგულისხმეთ?
კიდობანი მისთვის იყო თუ ჩვენთვის?

მათთვის იყო და გაკეთდა ღმერთის ბრძანებით.

დაიწყე მცნების დარღვევით და დახვედი ფსიქოლოგიურ ფაქტორამდე?
და კიდობნის დროს ეს "მიზეზი" არ არსებობდა?

კიდობანი ღმერთმა მისცა მათ და ეს "მიზეზი" არ ეხება მას.

ჰოოოო, აბა დავიწყოთ მაშინ:
რატომ არ უნდა გაიკეთოს ადამიანმა გამოსახულება ღმერთის?
რატომ და იმიტომ რომ:
4 : 15 Твердо держите в душах ваших, что вы не видели никакого образа в тот день, когда говорил к вам Господь на [горе] Хориве из среды огня,

მაგრამ რატომ შეიძლება გამონაკლისი შემთხვევა არსებობდეს, რომ გააკეთო ქერუბიმის?
სწორედ ამ ლოგიკით - რომ რაც ნახეს (ქერუბიმები იხილეს ადამიანებმა) მისი გაკეთება შეიძლება.
აქ პირველი კითხვა: ქერუბიმები სულიერი არსებები არიან და მათ ამ სულიერი არსებების სული იხილეს - ანუ მათი არსი, თუ ის სახე, როგორც წარმოჩნდა მათ წინაშე ანგელოზი?

ახლა დავურბუნდები ისევ პირველს:
что вы не видели никакого образа - კითხვა შენთან: ღმერთი ჩვენ ვიხილეთ თუ არა? ადამიანებმა ღმერთი იხილეს თუ არა?

თუ ვიხილეთ, მაინტერესებს ზემოთ მოცემული მიზეზი (თუ რატომ არ უნდა გააკეთო გამოსახულება) ქარწყლდება თუ არა?

შენ იმაში ცდები, რომ ადამიანებს არ მოუფიქრებიათ, მოდით და ქერუბიმების ხატი გავაკეთოთო. ღმერთმა უბრძანა მათ გაეკეთებინათ კიდობანი და ყველაფერი მასში, თანაც დაწვრილებით აუხსნა როგორ.
და ზემოთაც მოვიყვანე ციტატა, რომ ეს კიდობანი და ყველაფრი მასში იყო წინასწარმეტყველება იესო ქრისტეში.
შენი მსჯელობით, თუ ღმერთმა კიდობანი გააკეთებინა ადამიანებს, მაშინ ეხლა ჩვენ შეგვიძლია , იმ კიდობანის ასლი გავაკეთოთ და ვცეთ თაყვანი.

ღმერთი ჩვენ იესო ქრისტეში ვიხილეთ. და ეს იყო სწორედ იმ კიდობანში სიმბოლურად ჩადებული.
რაკი ღმერთი გამოგვეცხადა, შენ ამბობ რომ იმ წმინდანების ხატებზე ღმერთია გამოსახული?

იესო ქრისტეს სიტყვებია როცა ეშმაკი ცდიდა, რომ მხოლოდ ღმერთს ეცი თაყვანიო. მხოლოდ ნიშნავშ მხოლოდ მას და სხვას არავის და არეფერს.

სიყვარულით,

ლოენ

[კანუდოსელი]

loen

შენ იმაში ცდები, რომ ადამიანებს არ მოუფიქრებიათ

მე რაში ვცდები არ ვიცი და აი შენ რომ არ მპასუხობ ჩემს კონკრეტულ კითხვას - ეს ცხადია