მსოფლიო რელიგიები, სხვადასხვა სექტები და მიმდინარეობები პარამეტრები

[George Leluashvili]

მართლმადიდებლობა და პროტესტანტიზმი


კამათი მატერიისა და ენერგიის შესახებ

მართლმადიდებლობასა და პროტესტანტიზმს ყველაზე მეტად წმიდა გარდამოცემისადმი დამოკიდებულება განასხვავებს. წმიდა გარდამოცემა კი, თავის მხრივ, წარმოადგენს პრინციპულ დებულებას - ფიგურირებს თუ არა იესო ქრისტეს ამაღლების შემდგომ ისტორიაში და თუ ფიგურირებს, - როგორ?

პროტესტანტული სწავლებით, ქრისტემ ისტორიაში არაუმეტესი კვალი დატოვა, ვიდრე ნებისმიერმა სხვა ნიჭიერმა რელიგიურმა მქადაგებელმა. მისი ძირითადი საქმიანობა, მათი აზრით, ზეცაში მოხდა და არა დედამიწაზე.

პროტესტანტული სწავლების თანახმად, ზეცაში იესომ, როგორც შუამდგომელმა და შუამავალმა, დაარწმუნა მამა, რისხვა წყალობით შეეცვალა. ღმერთი აღარ არის განრისხებული ჩვენი ცოდვების გამო და არც გვსჯის, რადგან, პროტესტანტების აზრით, იესო ქრისტეს გამომსყიდველმა მსხვერპლმა აიძულა იგი, მიიჩნიოს, რომ ღვთაებრივი სამართალი „დაკმაყოფილებულია“ და ადამიანები შენდობილად გამოცხადდნენ. ანუ, პროტესტანტული ლოგიკით, ქრისტემ შეცვალა არა ადამიანები (ისინი, როგორი ცოდვილები და მოკვდავნიც იყვნენ, ასეთებადვე დარჩნენ), არამედ მამა ღმერთის ადამიანებისადმი დამოკიდებულება. მათი აზრით, აქ, დედამიწაზე არაფერი შეცვლილა. ადამიანები ქრისტეს სიკვდილმა, მის მიერ გაღებულმა მსხვერპლმა ისევე გააოგნა, როგორც ადრე ისინი სოკრატეს სიკვდილით იყვნენ გაკვირვებულნი. მათ შეიყვარეს ქრისტეს სწავლება თითქმის ისევე, როგორც უწინ, მაგალითად, მიიღეს ბუდას მოძღვრება და მადლიერნი არიან ქრისტესი ისევე, როგორც მილიონობით ადამიანი მადლიერია მოსესი...

მაგრამ ქრისტეს აღდგომა პროტესტანტების მიერ გააზრებული არ არის. ქრისტეს ჯვარცმამ გამოიღო ნაყოფი: მან დააკმაყოფილეა მამა. ხოლო აღდგომა მაცხოვრის ღვთაებრიობის მარტოოდენ მტკიცებად რჩება. პროტესტანტული სწავლებით, ქრისტეს აღდგომას, პედაგოგიურის გარდა, სხვა ეფექტი დედამიწის ისტორიაში არ ჰქონია და საყოველთაო აღდგომის ჟამამდე ქრისტესმიერ ძლევა სიკვდილზე - ნაყოფს არ გამოიღებს. მათი აზრით, მარტოოდენ ქრისტეს მსხვერპლი ნიშნავდა რაღაცას და ამით თითქოს რაღაც შეცვალა სამყაროში. პროტესანტული სამყაროსათვის უფრო მნიშვნელოვანია ჯვარცმა, ვიდრე აღდგომა; მას უფრო მეტად აქვს ქრისტეს სიკვდილის განცდა, ვიდრე მაცხოვრის აღდგომისა.

მართლმადიდებლობა მიიჩნევს, რომ ქრისტემ ადამიანებს მისი მსახურების ყველა ნაყოფი უბოძა: მოძღვრებაც, გამომსყიდველი მსხვერპლიცა და აღდგომაც. და ჩვენ შეგვიძლია ყოველივე ამის თანაზიარნი ვიყოთ, შეგვიძლია არა მხოლოდ ვუსმინოთ ქრისტეს, არამედ მასთან ერთად ვეცვათ ჯვარს და აღვდგეთ. „ჩვენ, რომელნიც მოვკვდით ცოდვისათვის, კვლავ როგორღა ვცხოვრობთ მასში? ან, იქნებ, არ იცით, რომ ვინც მოვინათლეთ იესო ქრისტეს მიერ, მის სიკვდილში მოვინათლენით? და მასთან ერთად დავიმარხეთ სიკვდილში ნათლისღებით, რათა, როგორც ქრისტე აღდგა მკვდრეთით, მამის დიდების მიერ, ასევე ჩვენც განახლებულ სიცოცხლეში ვიარებოდეთ. რადგან თუ სიკვდილის მსგავსებით თანაშეზრდილნი ვართ მასთან, აღდგომითაც მას ვემსგავსებით“ (რომ. 6,2-5).

ქრისტე სრულიად გვიძღვნის საკუთარ თავს. მაგრამ იგი მხოლოდ ღმერთი კი არაა, არამედ - ღმერთკაცია. მამა გიორგი ფლოროვსკის ფორმულას, - „მოციქულებმა გადასცეს ეკლესიას, ხოლო ეკლესიამ მოციქულების მემკვიდრეთა საშუალებით მიიღო არა მარტო სწავლება, არამედ სულიწმიდის მადლი“, - პროტესტანტები გონივრული მსჯელობის შემდეგ, ალბათ, დაეთანხმებიან. მაგრამ მართლმადიდებლური ღვთისმეტყველება უფრო რთულია. ჩვენ ვამბობთ, რომ იესო ქრისტე - ღმერთკაცია. იგი „ონტოლოგიურად დანათესავებულია ჩვენთან“ და იგი ჩვენ არა მარტო თავის ღვთაებრიობას, არამედ კაცურ ბუნებასაც გვიძღვნის.

ღვთისმეტყველებაში ერთ-ერთი ყველაზე რთული საკითხია: ამაღლდა თუ არა ქრისტე სხეულით, თუკი დედამიწაზე დარჩა ეკლესია, რომელიც ქრისტეს სხეულს წარმოადგენს? დეკანოზ სერგი ბულგაკოვისა და მღვდელ დიმიტრი სტანილოეს პასუხი ასეთია: „ზეცა, რომელზეც იესო ქრისტემ თავისი სხეული აღამაღლა, მისტიურად ეკლესიის ცენტრალურ ნაწილს, ანუ საკურთხეველს ემთხვევა... ასევე ღმერთკაცის ამაღლებით კაცობრივი ბუნება იქნა ამაღლებული“.

მაგრამ ქრისტემ არა მარტო მიიღო კაცობრივი ბუნება (მარად ქალწული მარიამისაგან) და აღამაღლა იგი სამების წიაღში, მან აგრეთვე დაგვიბრუნა იგი ფერნაცვალი, განკურნებული და აღდგომილი.

აღდგომის ნაყოფი ადამიანებს ეძლევათ. წმიდა გარდამოცემაში გაშლილია ქრისტეს ორივე ბუნება: არა მარტო მისი სწავლებაა განმარტებული, არამედ, წარმოჩენილია ქრისტეს ღვთაებრივიცა და კაცობრივი ბუნებაც.

წმიდა გარდამოცემის საშუალებით ხდება ქრისტეს აღდგომილი და განღმრთობილი კაცობრივი ბუნების ასახვა, ქრისტეს მიერ გამოხსნილი კაცობრიობის გამრავლება. წმიდა კვიპრიანე კართაგენელი ამბობს: „ქრისტემ მოისურვა გახდეს ის, რაც ადამიანია, რათა ადამიანსაც შესძლებოდეს გახდეს ის, რაც არის ქრისტე“.

I. მიზანი ქრისტესი არის არა ის, რომ ადამიანებს საკუთარი თავი გააცნოს, არამედ, რათა შეცვალოს ყოველი ჩვენთაგანი. და როგორღაა ეს შესაძლებელი, თუკი ქრისტე არ არის ჩვენს შორის? როგორ შეიძლება ქრისტეს გარეშე საკუთარ თავში შეუშვა და დაავანო უფალი? ქრისტესთან თანაზიარების გარეშე ეს შეუძლებელია.

წმიდა გარდამოცემა, როგორც ონტოლოგიური აქტი, რომელიც ქრისტეს მიერ ადამიანს ფერისცვალების მადლს და მასთან თანაზიარებას ანიჭებს, - განა შეიძლება დაიტიოს წიგნებში? ის, რაც გააკეთა ქრისტემ, სიტყვებით გამოუთქმელია, ანუ არც შეიძლება გავრცელდეს სიტყვიერად. ე.ი. ქრისტიანობის შემდგომი ცხოვრებაც შეუძლებელია დავიყვანოთ „ბიბლიურ შტუდიებამდე“. წმიდა გრიგოლ ნოსელი მოციქულთა მემკვიდრეობის შესახებ წერდა: „ქრისტიანობა ღვთისადმი მიმსგავსებაა“. შორეულ პალესტინაში ოდესღაც მომხდარი ამბების მოთხრობას არ ძალუძს ადამიანებზე მსგავსი ეფექტის მოხდენა, ეს მხოლოდ ქრისტეს ცხოველ სიტყვას შეუძლია.

II. ადამიანს რომ შეეძლოს გახდეს ის, რაც იყო ქრისტე, მას უნდა მიეცეს საშუალება საკუთარ თავში დაუშვას კაცური ბუნების ის ფერისცვალება, რომელიც ქრისტეში მოხდა. წმიდა გარდამოცემის ძირითადი დანიშნულება მღვდელი დიმიტრი სტანილოეს აზრით არის ის, რომ ადამიანებს უქადაგო ქრისტეს კაცური ბუნება, რომელიც უკვე გამოხსნილია ქრისტეს მიერ, რომელმაც უკვე განვლო სიკვდილის კარიბჭე და შემუსრა იგი.

სულიწმიდის მოქმედება, რომელიც წმიდა გარდამოცემის ონტოლოგიურ არსს შეადგენს - ესაა კონკრეტულ ადამიანში, კონკრეტულ დროსა და სივრცეში იმის განხორციელება, რაც ქრისტეს მიერ მთელი კაცობრიობისთვის შესრულდა. სულიწმიდის მიერ ვიღებთ ჯვარცმის გამომხსნელ ნაყოფს. ი.კონგარის სიტყვებით: „გარდამოცემა - ესაა ყოველივე ის, რაც ჩვენ მოგვეცა, რაც ახალ აღთქმაში ცხოვრება შევძლოთ“. მაგრამ ახალი აღთქმა ქრისტეს სისხლშია... და შეუძლებელია იცხოვრო ახალი აღთქმის სულით, თუკი არ ეზიარები ქრისტეს სისხლსა და ხორცს.

იმისათვის, რომ ქრისტიანობა ისტორიაში რჩებოდეს და ადამიანებში მოქმედებდეს, ქრისტე არ უნდა გვტოვებდეს, მისი ღმერთკაცობა უნდა მკვიდრობდეს ადამიანებში, რათა განგვკურნოს და მარადიულობას გვაზიაროს.

აქ გადის უმთავრესი გამყოფი ზოლი, რომელიც პროტესტანებს მართლმადიდებლებისაგან ჰყოფს. სწორედ აქ ვაწყდებით იმ მართლმადიდებლურ რწმენას, რომელიც ყველაზე მეტად აღაშფოთებს პროტესტანტებს და რომელიც მათ ნამდვილ წარმართებად წარმოაჩენს. თავის მხრივ, პროტესტანტებში ამგვარი რწმენის უარყოფა მართლმადიდებლებს აიძულებს დასვან საკითხი - ქრისტიანები არიან კი პროტესტანტები? ხომ არ არის პროტესტანტიზმი რეალური ქრისტიანობის ჩანაცვლება მარტოოდენ სიტყვებით მის შესახებ? ნუთუ შესაძლებელია ცხონება ისეთ თემში, რომელიც სიტყვით ადიდებს უფალს, ხოლო საქმით კი გამუდმებით ებრძვის სამყაროში უფლის რეალურ არსებობას?

ჩვენს შორის განსხვავება მარტოოდენ წესჩვეულებებში არ არის. ჩვენი ძირითადი კამათის საგანია - დამოკიდებულება მატერიისა და ენერგიისადმი. შეუძლია თუ არა ხორციელ ბუნებას განიმსჭვალოს ხელთუქმნელი ნათლით? შესაძლებელია თუ არა, რომ უფალი ასხივებდეს და მსჭვალავდეს თავისი ნათლით მიწიერ რეალობას?

რელიგიის ისტორიაში მორწმუნე კაცობრიობისათვის ეს საკითხი ზოგადი რწმენის საგანს წარმოადგენს - დიახ, შესაძლებელია. სულიერ ენერგიას ძალუძს, განმსჭვალოს და ფერი უცვალოს მატერიალურ საგნებს. სწორედ იმიტომ, რომ ესაა ზოგადსაკაცობრიო რწმენა, იგი მარტო მართლმადიდებლებსა და კათოლიკებს არ ახასიათებთ, მას წარმართებიც კი იზიარებენ. ეს რომ შენიშნეს, პროტესტანტები დიდ სამწუხარო ცდომილებაში ჩავარდნენ, რომელიც ხშირად მავანთა საერთო სენია - თუკი რაიმე აქვს ჩემს მტერს, ეს თავისთავად ცუდია და ამიტომ დაუშვებელია მქონეს მეც. ასე მოსდის, მაგალითად, ზოგიერთ მართლმადიდებელსაც, როცა იხილავს რა, რომ ტელევიზიასა და სხვა საინფორმაციო საშუალებებს აქტიურად იყენებენ ანტიქრისტიანული მიზნებისათვის, - ასკვნის, რომ თავისთავად ყველა საინფორმაციო საშუალება სატანურია და მართლმადიდებლობის სიწმიდის დასაცავად საჭიროა, დავამსხვრიოთ ტელევიზორები და კომპიუტერები.

რადგანაც იმაზე, რომ მატერიალური სამყარო ღიაა სულიერი ენერგიის მისაღებად ეგვიპტელებიც, ინდოელებიც, შამანებიც, ჯადოქრებიცა და ოკულტისტებიც საუბრობდნენ, პროტესატნტებმა დაასკვნეს - ანალოგიური რწმენა მართლმადიდებლებსა და კათოლიკებში წარმართობის გამოძახილია და ამიტომ მათ მიიჩნიეს, რომ საეკლესიო წესჩვეულებანი სხვა არაფერია, თუ არა ოკულტურ-წარმართული ცერემონიები, რომლებიც ჭეშმარიტად სულიერი ქრისტიანისათვის საძაგელია.

პროტესტანტების ხედვით, სიწმიდე არა ონტოლოგიური, არამედ ფუნქციონალურია. მართლმადიდებელთათვის „წმიდა“ უწინდარეს ყოვლისა, ნიშნავს თანაზიარებას მასთან, რომელიც არის ყოვლადწმიდა ერთარსი სამება, ანუ ნიშნავს კურთხეულსა და ღვთაებრივი ენერგიით აღვსილს. პროტესტანტებისთვის „წმიდა“ ნიშნავს ისეთ სიტყვას, რომელიც რელიგიურ აზრთა და გრძნობათა გამოსათქმელად გამოიყენება. პროტესტანტთათვის სიწმიდე გამოხატავს ადამიანის დამოკიდეუბლებას საგნისადმი და არა ღვთაებრივი ენერგიის არსებობას მასში. ლუთერისა და კალვინისათვის, ცვინგლისა და ჰობსისათვის რომელიმე ადგილისა თუ ხატის წმიდად აღიარება გულისხმობს მათ ამოღებას საყოველთაო ხმარებიდან: სიტყვის -„წმიდა“ არის გულისხმობს არა რაიმე ძალის იქ რეალურად ყოფნას, არამედ მარტოოდენ ახლებულ დამოკიდებულებას ადამიანისა მის მიმართ იმის გამო, რომ ესა თუ ის ნივთი მას უფალს მოაგონებს. ამ ლოგიკით, ლუთერისთვის სანათლავ ემბაზში წყალი არაფრით განსხვავდება ბაგაში ჩასხმული წყლისაგან; „წყალი წყალია და სანათლავშიც წყალი სულაც არ არის უკეთესი ხარისხის იმასთან შედარებით, რასაც სვამს ძროხა“. და საერთოდ, ლუთერისა და კალვინის სამყაროში არ არსებობს სპეციალური „საკრალური“ წერტილი არც სივრცეში და არც დროში, რადგანაც საკრალურია ყოველივე. სამყაროს ამ სურათში არ არის ონტოლოგიურად უფრო კეთილშობილური, ყოფიერების საძულველი სიმდაბლე...

მართლმადიდებლობა სამყაროს სხვაგვარად შეიგრძნობს. თუმცა ჩვენ გვწამს, რომ მადლის ერთადერთი წყარო უფალია და ჩვენც მივიჩნევთ, რომ მარტოოდენ უფალს ძალუძს სასწაულების მოხდენა. ჩვენც გვესმის „პირობითობა“ ხატების წოდებაში - სასწაულთმოქმედი. წმიდა თეოფანე დაყუდებული ამბობს: „რატომაა, რომ ზოგიერთი ხატი სასწაულთმოქმედი ხდება? იმიტომ, რომ ასე ნებავს უფალს.

სასწაულთმოქმედება არავისზე არ არის დამოკიდებული ღმერთის გარდა. ეს ძალა არც ხატებშია და არც მლოცველებში, არამედ ღვთის წყალობაში. აი, როგორ შეუძლია ყოველივეს მფლობელ ღმერთს, რომ ყოველი ნივთი თავისი წყალობის იარაღად აქციოს...

სასწაულთმოქმედი ხატები თავად სასწაულთმოქმედების ძალით შემოსილნი კი არ არიან, არამედ ღმერთს ნებავს სასწაული მათი საშუალებით მოავლინოს რწმენის გასაღვივებლად“ (წმიდა თეოფანე დაყუდებული).

პროტესტანტული დოქტრინის გაცნობისას, უწინარეს ყოვლისა, გვიჩნდება კითხვა: თუკი საეკლესიო საიდუმლოებანი მარტოოდენ უფლისადმი ჩვენი დამოკიდებულების გამოხატულებაა, მაშინ რატომ მოხდა წინადაცვეთის შეცვლა ნათლობით? „უფლისადმი სუფთა სინდისის აღთქმა“ უფრო კარგად დასამახსოვრებელი იქნებოდა, თუკი იგი დაუკავშირდებოდა წინადაცვეთის ტკივილსა და სისხლის დათხევას და არა წამიერ შთაფლვას სანათლავ ემბაზში.

გარდა ამისა, ბიბლიიდან კარგად გვახსოვს, თუ როგორ იყენებს უფალი მიწიერ მატერიას ღვთაებრივი სასწაულების აღსასრულებლად. მაცხოვარს შეეძლო განეკურნა ბრმადშობილი მხოლოდ სიტყვით. მაგრამ უფალი სხვაგვარად მოიქცა: „...მიწაზე დაანერწყვა, ნერწყვით ტალახი მოზილა და თვალებზე წაუსვა ბრმას“ (იოანე 9,6).

ასევე უფლის ანგელოზიც სილოამის ცხვართასაბანელში სნეულებს არა მარტო ღვთის ნების გამოცხადებით, არამედ „წყლის ამღვრევით“ კურნავდა.

ქვეყნიერება ადამიანის დაცემის გამო (და არა საკუთარი ნებით), დაშორდა უფალს, ჩაიძირა ამაოებაში და დაექვემდებარა ხრწნას, დაშლასა და სიკვდილს - „რადგან ქმნილებს თავისი ნებით კი არ დაემორჩილა ამაოებას, არამედ მისი დამმორჩილებლის მიერ სასოებით“ (რომ. 8,20). მაგრამ იგი მოელის გათავისუფლებას. იგი მზადაა, აუჯანყდეს ხრწნადობის ბორკილებს, რომლითაც შეკრულია. დედამიწა მზადაა, აიჭრას ცად, რათა გაქრეს დაშორება ცასა და მიწას შორის...

„უმალ ცა და მიწა გადაივლის, ვიდრე ერთი წერტილი ამოვარდება რჯულიდან“ (ლუკა 16,17). „სიტყვა განხორციელდა“. ნუთუ ხორცმა ეს ვერ შეიგრძნო? ნუთუ ქვეყნიერებისათვის არაფერი შეცვლილა იმის შედეგად, რომ შემოქმედმა ხორცი იტვირთა? „სიტყვა განხორციელდა“, თან ისე, რომ იგი იყო „...მადლითა და ჭეშმარიტებით აღსავსე...“ (იოანე 1,14). ნუთუ ამის შედეგად ხორცს არ შეემატა არც სიცოცხლე, არც ჭეშმარიტება, არც მადლი?

ნუთუ ქრისტეს სხეული წმიდა იყო მხოლოდ იმიტომ, რომ ადამიანებისთვის ღვთის სიტყვის გაგების საშუალებას წარმოადგენდა. ნუთუ ქრისტეს სხეული არ იყო მადლშემოსილი და ღვთაებრივი ენერგიით განმსჭვალული? ნუთუ პროტესტანტებს ძალუძთ რაიმე ამგვარის თქმა?

და თუკი პროტესტანტები მკრეხელობენ იმის უაყოფით, რომ ქრისტეს სხეული თანაზიარია სულიერი ენერგიებისა, მაშინ მათთვის ისიც დაუშვებელია, რომ უფალი მადლით შემოსავდა მატერიალური სამყაროს სხვა ნაწილებსაც.

პროტესტანტული წარმოდგენით, მამა ღმერთმა ისარგებლა ძის განხორციელებით იმისათვის, რომ შეეცვალა ადამიანებისადმი თავისი დამოკიდებულება. მართლმადიდებლური მრწამსით, სახარების არსი იმაშია, რომ უფალი შეიჭრა ქმნილების წიაღში, რათა სამყარო მასთან განუყოფელი გაეხადა, და რათა დაცემულ ხორცს აღარ ეუცხოვა სიტყვა ღვთისა. თავისი მარადიულობით შემოქმედი იცავს სამყაროს სიკვდილისა და სიცარიელისაგან, უღმრთოებისაგან, რომელიც შემოვიდა ქვეყნად ანგელოზთა და კაცთა დაცემის გამო.

უფალმა სძლია ხრწნას და სიკვდილს. ხორცი ადამიანისა ჯერ ფერისცვალების ცეცხლს, ხოლო შემდეგ ხრწნადობის ყინვას განიცდის. მაგრამ უფალს ძალუძს, არარსებობიდან კვლავ აღადგინოს იგი და შთაბეროს მას სული სიცოცხლისა.

თავის სხეულს ღმერთკაცისა წმიდა ზიარების საშუალებით უფალი უწილადებს ყველას, რათა ისინი ძედ ღვთისად იქმნენ. ღვთაებრივი ენერგიით განმსჭვალული სხეულები იმისათვის გვეძლევა, რომ ჩვენი სხეულებიც გახდნენ თანაზიარნი აღდგომის უხრწნელებისა.

პირველ ქრისტიანთა ცნობიერებაში ზიარების საიდუმლო მჭიდროდ უკავშირდება აღდგომისას. გნოსტიკური სწავლებით, მარტოოდენ სულებს ძალუძთ გადასვლა იმქვეყნიურ სამყაროში, ხოლო ხორცს განადგურება მოელის. ქრისტიანთა აღდგომისადმი სასოება განმარტებას საჭიროებდა: კერძოდ, რას შეუძლია მარადიულობის უნარი შესძინოს მატერიას, რომელიც არ იქნება ხელისშემშლელი ღმერთთან თანაზიარობაში?

ადამიანს თავად არ შეუძლია საკუთარი სულის ცხოვნება და მით უფრო სხეულისა. თავისი ძალისხმევით ადამიანს არ აქვს უნარი მიაღწიოს მარადიულობას. მარადიულობა ჩვენ ზეციდან უნდა გვებოძოს. მას ღებულობს არა მარტო სული, არამედ სხეულიც. „... კაცი მთლიანად განვკურნე“ (იოანე 7,23) - ქრისტეს ეს სიტყვები კარგად ახსოვდათ პირველ ქრისტიანებს და ამიტომ ქადაგებდნენ არა იმდენად სულის უკვდავებაზე, რამდენადაც ადამიანში სულისა და ხორცის სრულ განკურნებაზე, ანუ მკვდრეთით აღდგომაზე.

სხეულს ძალუძს აღდგომა, მას გააჩნია ამის უნარი, იგი არ უნდა განქარდეს სამუდამოდ. მაგრამ სხეულს უკვდავება მხოლოდ იმ შემთხვევაში შეიძლება მიენიჭოს, თუკი ის მაცხოვრის მიერაა განღმრთობილი. უფალი და შემოქმედი ჩვენი „გარდამოხდა ზეცით, ...და ჯვარს ეცვა ჩვენთვის პონტოელისა პილატეს-ზე, და ივნო, და დაეფლა. და აღსდგა ... და კვალად მომავალ არს დიდებით, განსჯად ცხოველთა და მკვდართა“ და მეორედ მოსვლის ჟამს აღადგენს გახრწნილ სხეულებს.

წმიდა ირინეოს ლიონელი ამბობს: „ჩვენი სწავლება ეთანხმება ევქარისტიულ სულს და ევქარისტიაც, თავის მხრივ, ადასტურებს სწავლებას“ („მწვალებლობათა წინააღმდეგ“ 4,18,5). რომელ ქრისტიანულ სწავლებას ადასტურებს ევქარისტია? უწინარეს ყოვლისა, ევქარისტიის პრაქტიკა მჭიდროდ არის დაკავშირებული აღდგომის დოგმატთან: „რამეთუ, ვითარცა პური მიწიდან მოწეული, მასზედ ღვთის მადლის მოხმობით, მაცხოვრის ხორცად გარდაიქცევა, ორი ნივთიერებისაგან შემდგარი - მიწიერისა და ზეციერისაგან; ასევეა ჩვენი სხეულებიც, წმიდა ზიარებით უხრწნელებისა და აღდგომის იმედიც შემოდის“ („მწვალებლობათა წინააღმდეგ“ 4,20,2).

წმიდა ირინეოს ლიონელის ღვთისმეტყველებაში შეიმჩნევა კოსმოლოგიური ასპექტი, რომელიც სრულიად უცხოა პროტესტანტული ღვთისმეტყველებისათვის. წმიდა ირინეოს ლიონელის მიხედვით, სასმისი ღვინით უფალმან მის მიერვე შექმნილ მატერიალურ სამყაროდან აიღო და კურთხევის ძალით იგი თავის სისხლად აქცია; და გვასწავლა ახალი აღთქმის უსისხლო მსხვერპლშეწირვა, რომელიც ეკლესიამ მოციქულთაგან მემკვიდრეობით მიიღო („მწვალებლობათა წინააღმდეგ“ 4,17,5). წმიდა ირინეოს ლიონელის აქცენტი აგნოსტიკურია: ქრისტე მატერიალურ სამყაროს ბოროტი დემიურგის ბუდედ არ მიიჩნევს.

და თუმცა წმიდა ირინეოსი ხშირად ამბობს, რომ ზიარება არის თანაზიარება სულიწმიდასთან და ღვთის სიტყვასთან, რაც სავსებით თავსდება ევქარისტიის პროტესტანტულ ეგზეგეზის ფარგლებში, მაგრამ მისთვის მაინც სრულიად უცხოა ცალსახა სპირიტუალიზმი. „წმიდა ბარძიმში ჩასხმულ, მიწიდან მოწევნილი ნაყოფის წვენს მან თავისი სისხლი უწოდა, რომლითაც იგი ჩვენს სისხლს აპოხიერებს, ხოლო პურს მიწიდან მოწეულს, მან თავისი სხეული უწოდა, რომლითაც განამტკიცებს ჩვენს სხეულებს. ხოლო როდესაც ღვინოსა და პურზე ღვთის სიტყვით სულიწმიდა გარდამოდის, იგი მაცხოვრის სისხლად და ხორცად იქცევა. და ამ ქმიდა ზიარებით მტკიცდება და ძლიერდება ჩვენი ხორცის არსება; და როგორ ამბობენ მწვალებლები, რომ სხეული არ ხდება თანაზიარი მარადიული ცხოვრებისა, თუკი სხეული მაცხოვრის სისხლითა და ხორცით საზრდოობს და მისი წევრი ხდება? წმიდა მოციქული პავლე ამბობს: „...მისი სხეულის ასოები ვართ, მისი ხორცთაგანნი და მისი ძვალთაგანნი“ (ეფეს. 5,30), და ამას ამბობს არა რომელიმე სულიერ და უხილავ ადამიანზე, - რადგან „სულს არც ძვალი და არც ხორცი გააჩნია“ - არამედ ჭეშმარიტი ადამიანის შესახებ, რომელიც შედგება ხორცის, ნერვებისა და ძვლებისაგან და ეს სხეული საზრდოობს ღვინით, რომელიც „არს სისხლი უფლისა და პურით, რომელიც არს ხორცი უფლისა“... ევქარისტიით ნასაზრდოები ჩვენი სხეულები, მიწაში დაფლულნი და გახრწნილნი, აღსდგებიან, ოდეს სიტყვა ღვთისა მათ მოუწოდებს, რათა ჩვენ ვიხილოთ, რომ მისი ძლიერებით და არა ჩვენი ბუნებით, გვაქვს ჩვენ მარადიული სუფევა“ („მწვალებლობათა წინააღმდეგ“ 5,2,2-3).

წმიდა ირინეოს ლიონელისგან განსხვავებით, პროსტესტანტული დენომინაციები უარყოფენ ლიტურგიის რეალობას. მათთვის „პურის განტეხა“ - მარტოოდენ მოგონებაა „საიდუმლო სერობისა“. ბაპტისტური დოგმატიკის სახელმძღვანელო გვამცნობს: „არ ვაღიარებთ პურისა და ღვინის ქრისტეს სისხლად და ხორცად გარდაქცევის საიდუმლოს და არ ვიზიარებთ შეხედულებას, თითქოს მორწმუნენი არა ღვინითა და პურით, არამედ ქრისტეს ჭეშმარიტი სისხლითა და ხორცით ეზიარებიან“. პროტესტანტთა უმრავლესობისათვის ზიარება საცხოვნებლად კი არა, - საიდუმლო სერობისა და ქრისტეს ვნებათა მოსაგონებლად სრულდება.

საკვირველია, რომ პროტესტანტები, რომელთაც, ერთი მხრივ, სწამთ, რომ ადამიანს თავად არ შეუძლია სულის გადარჩენა და მას მხოლოდ მადლი აცხონებს; მეორე მხრივ კი - საეკლესიო საიდუმლოთა გაგებაში გონებაშეზღუდულ აქტივისტებად იქცევიან. საეკლესიო საიდუმლოებებში მარტო ადამიანის მოქმედებას ხედავენ. პროტესტანტული ხედვით: ნათლობა - ჩვენი აღთქმაა უფლისადმი, პურის განტეხა - ქრისტეს მოგონება...

და სადღაა თავად უფლის მოქმედება? თუ ეკლესიაში ყოველთვის მხოლოდ ჩვენს მოგონებებზე, მადლიერებასა და აღთქმებზე დაფუძნებული მოქმედებები სრულდება?

ზიარების პროტესტანტული გაგება, როგორც „სიმბოლოსი“ და „მოსაგონებლის“ - მკრეხელური ჩანაცვლებაა: ონტოლოგიისა - ფსიქოლოგიით, ღვთაებრივისა - ადამიანურით.

ბაპტისტებისთვის ზიარების საიდუმლო არა უფლის, არამედ კაცთა მიერ სრულდება. იგი მარტოოდენ სიმბოლოა, რომლის დახმარებით ადამიანები უბრალოდ თავიანთ მოგონებებს აცოცხლებენ და „რელიგიურ“ ემოციებს აღძრავენ. მათი სწავლების თანახმად, „არც ნათლობაში და არც საიდუმლო სერობაში მადლის განსაკუთრებული გამოვლინება არ შეინიშნება“. ეს პატიოსნად ნათქვამი სიტყვაა. ეს ჭეშმარიტებაა. მაგრამ რატომ განაზოგადებენ? თუკი პროტესტანტულ ფსევდოსაეკლესიო ქმედებებში, მათივე აღიარებით „არ შეინიშნება მადლის განსაკუთრებული გამოვლინება“, - განა მათ საკმარისი საფუძველი აქვთ მიიჩნიონ, თითქოს ეს მთელ ქრისტიანულ სამყაროზე ვრცელდება?

მახსოვს ჩემი ნათლობა (19 წლის ასაკში). უფრო მადლმოსილი და ბედნიერი დღე ჩემს ცხოვრებაში არ ყოფილა. მახსოვს ზოგიერთი აღსარებიდან და წირვიდან მიღებული სიხარული... თუმცა, მე რა მოსატანი ვარ. იხილეთ მამა იოანე კრონშტადტელის დღიური - „ჩემი ქრისტესმიერი ცხოვრება“ და გასაგება გახდება, რომ პროტესტანტებმა „თეატრალურ წარმოდგენათა“ საკუთარი გამოცდილება ზოგადქრისტიანულად არ უნდა მიიჩნიონ.

მართლმადიდებლური ლიტურგია ხელთუქმნელია. „შენი შენთაგან, შენდა შემწირველნი“ - ეს სიტყვები აღებულია სოლომონის ლოცვიდა ტაძრის კურთხევისასა. სოლომონი ტაძრის საფუძველში დაუმუშავებელ ქვებს აწყობდა, რადგან შეუძლებელია ეკლესია ადამიანურ საფუძველზე იდგეს. და ლიტურგიაზეც „წინამდებარე ძღვენი კაცთა ხელით ქმნილი არ არის. ის, ვინც შექმნა ისინი სერობაზე, თავად მოქმედებს. ერთი და იგივეა მაკურთხეველიც და გარდამქმნელიც“ (წმიდა იოანე ოქროპირი. 82-ე საუბარი მათეს სახარების მე-5 თავზე).

ჩვენთან სრულდება ლიტ-ურგია და არა ანთროპო-ურგია; ანუ თანამსახურება უფალთან და არა მარტო ადამიანის მსახურება. მორწმუნე მადლობას სწირავს უფალს და გამოთქვამს სურვილს ქრისტესთან შეერთებისა. თავის მხრივ, მაცხოვარი იქვე, ახლავე მოგაგებს იმ ძღვენს, რომელიც მაშინ იხმიეს მოციქულებმა. „ახლა კვლავ იმ მსხვერპლს ვწირავთ, რომელიც გოლგოთაზე შეიწირა და რომლის აღსრულებაც არასდროს შეწყდება“ (წმიდა იოანე ოქროპირი. მე-17 საუბარი. ებრაელთა მიმართ ეპისტოლის მე-3 თავზე). მაგრამ გოლგოთაზე ქრისტემ თავად შესწირა თავი და თუკი ჩვენს ტაძრებში იგივე მსხვერპლშეწირვა სრულდება, - ე.ი. ჩვენ მხოლოდ ხელს ვაშველებთ ბარძიმს, რომელსაცს უფლის ტახტის წინაშე თავად ქრისტე აღმართავს.

მეუფება, სადაც ლიტურგია აღესრულება, ესაა „მეუფება მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა“ (სწორედ ამ სიტყვებით იწყება მართლმადიდებლური ლიტურგია). ამ მეუფების შემოსასვლელში, საღმრთო ლიტურგიის დასაწყისში, როდესაც კვეთა მთავრდება, როცა უკვე შეკრებილია და მომზადებული მრევლის მიერ შეწირული უსისხლო მსხვერპლი, დიაკონი მწირველი მღვდლისადმი დაბალი ხმით წარმოთქვამს: ჟამი არს უფლის მსახურებისა... ანუ ჟამი, როდესაც მსახურებას უფალი იწყებს...

აი, როგორ იხსენებს საღმრთო ლიტურგიას ბანაკში გადასახლებული მართლმადიდებელი მღვდელი, ანატოლი ჟურაკოვსკი: „საკურთხეველში დაბრუნება ახლა უკვე არა მარტო განუხორციელებლად მეჩვენება, არამედ ოცნების ზღვარს მიღმა. „არა ღირს ვარ“ - შემოიჭრა ცნობიერებაში. დავითის მსაგავსად, ახლა სიწმიდის შეხებასაც კი ვერ გავბედავდი, არამედ შორიდანვე ვემთხვეოდი მიწას, რომელზეც სიწმიდეა დაბრძანებული. ღმერთო! როგორ ენატრება სულს საღმრთო ლიტურგია!“ (მღვდ. ანატოლი ჟურაკოვსკი. პარიზი, 1984, გვ.127,150).

ბაპტისტები „სიმბოლურ რიტუალს პურის განტეხისა“ იშვიათად აღასრულებენ. მათ მსახურებაში ქადაგებას გაციელბით უფრო დიდი მნიშვნელობა ეთმობა, ვიდრე „საიდუმლო სერობის მოგონებას“. ბაპტისტები უსასრულოდ განეშორნენ ძველქრისტიანულ ცხოვრების წესს. ძველ ეკლესიაში, როგორც ცნობილია, ყოველდღიური ზიარება აუცილებლობად იყო მიჩნეული. მართლმადიდებელ ეკლესიაში ქადაგება მარტოოდენ მისიონერულ და დამრიგებლურ ხასიათს ატარებს. პროტესტანტებმა თავიანთ ღვთისმეტყველებაში, სულიერ და ეკლესიურ ცხოვრებაში დაკარგეს ევქარისტიული განზომილება.

პროტესტანტულ მსახურებაში „პურის განტეხა“ მწუხარებით არის აღსავსე: ეს მაცხოვრის უკანასკნელი სერობაა. შესაბამისად, მას მწუხარე საგალობლები ახლავს და ასეთივე შინაარსის ქადაგება. მართლმადიდებელი ქრისტიანითვის ლიტურგია - სასიხარულო ჟამისწირვაა, მცირე აღდგომაა. შემთხვევითი არაა, რომ მართლმადიდებლურ ლიტურგიაში არ იგალობება სინანულის საგალობლები, - მარტო სიხარულია. ჩვენ მაცხოვრის ჯვარცმის მოგონების მწუხარებაში კი არ ვრჩებით, არამედ მაცხოვრის სისხლისა და ხორცის ზიარების სიხარულით ვივსებით. ზიარების შემდგომ კი მღვდელმსახური ყოველთვის სააღდგომო ლოცვებს წარმოთქვამს: „ნათელი ქრისტესი ვიხილეთ...“.

სიხარულით შევნიშნავ, რომ სერიოზულ პროტესტანტულ ლიტერატურაში უკვე აღიქვამენ მართლმადიდებელ ეკლესიაში წირვაზე განცდილ ქრისტეს აღდგომის სიხარულს, წმიდა ზიარების გამომხსნელ მადლს და სავსებით პოზიტიურად აფასებენ. მოვიყვანთ ერთ-ერთ მაგალითს:

„აღმოსავლურ ეკლესიაში სწორედ ქრისტეს აღდგომა მიიჩნევა გამომხსნელ ძალად - Par excellence. მელბურნის კონფერენციაზე (1980 წ.) IV სექციამ თავდაპირველად ამგვარი სახელწოდება მიიღო: „ჯვარცმული ქრისტე ბრძოლაში იწვევს ადამიანთა ძალაუფლებასა და ძალადობას“, მაგრამ კონფერენციის მართლმადიდებელმა მონაწილეებმა ამგვარი ფორმულირება გააკრიტიკეს, რის შედეგადაც იგი ასე შეიცვალა: „ჯვარცმული და აღდგომილი ქრისტე ბრძოლაში იწვევს ადამიანთა ძალაუფლებასა და ძალადობას“. მართლმადიდებელთა ჩარევა სავსებით დროული და მართებული აღმოჩნდა. უფალ იესო ქრისტეს ჯვარცმას აღდგომის გარეშე აზრი ეკარგება. მოციქულთა მისიონერული ქადაგების უპირველესი თემა ქრისტეს აღდგომის ხარება იყო; ხარება: გამარჯვების, ძლევის, იმედისა და სიხარულის, უფლის მიერ მტრის შემუსვრის, მასზე საბოლოო გამარჯვების პირველი ნაყოფია. აი, ამ სიხარულსა და გამარჯვებაში მორწმუნენი უფლის თანაზიარნი ხდებიან. აქედან მომდინარეობს აღმოსავლეთის ეკლესიის სწავლება თეოზისის ანუ განღმრთობის შესახებ, რაც არის „უხრწნელი ცხოვრების“ საწყისიც. ამის შესახებ შეგიძლიათ წაიკითხოთ წმიდა კლიმენტი რომაელთან.

ქრისტეს აღდგომის მადლი ყოველივეს მსჭვალავს, აღდგომის ძალით აწმყოს ფერისცვალება ხდება, რა რიგ უძრავი და შეუცვლელიც არ უნდა გეჩვენოთ იგი. ეკლესია მოწოდებულია, იცხოვროს აღდგომისმიერი ფერისცვალებით“ (დ. ბოში. „მისიონერთა გარდაქმნები“. 1997, გვ.575).

[George Leluashvili]

(გაგრძელება)

აღსანიშნავია, რომ პატრისტიკაში ლიტურგია „მომავალ საუკუნეთა საიდუმლოდაა“ წოდებული. პროტესტანტული მიდგომა, რომელიც „პურის განტეხაში“ მარტოოდენ „მოგონებას“ ხედავს, - რწმენას წარსულში კეტავს. მართლმადიდებლური ტრადიციონალიზმი კი მომავალში იჭრება. მართლმადიდებლურ წირვაზე მღვდელმსახური იხსენებს არა მარტო უფლის ჯვარს, დაფლვას, სამი დღის შემდეგ აღდგომას, არამედ დიდებით მის მეორედ მოსვლას. ეს კი უკვე მომავლის მოლოდინია! შესაძლოა, ეს იმიტომ ხდება, რომ ლიტურგია მარადიულობასთან გვაახლოებს, ის კი დროის მიღმაა. ლიტურგია - ჩვენი მომავლის იმედია. მართლმადიდებლური ლიტურგია დიდებით მეორედ მოსულ უფალ იესო ქრისტეს მიგვაახლოებს (წმიდა ტრაპეზის აღმოსავლეთით, მაღალდასაჯდომელთან დაბრძანებულია მაცხოვრის ხატი „ყოვლისა მპყრობელი“, რომელიც იესო ქრისტეს მეორედ მოსვლას განასახიერებს. ლიტურგიის შესრულების დროს ღვთისმსახური ლოცვებს სწორედ ამ ხატის წინაშე აღავლენს). პროტესტანტულ მსახურებაზე აღსრულებული „პურის განტეხა“ კი წარსულით ცხოვრობს, ჯვარცმულ ქრისტეს გლოვობს, ისე თითქოს აღდგომა არც მომხდარა.

თუკი ზიარება მხოლოდ „სიმბოლოა“, როგორ ავხსნათ აბილიტინელ მოწამეთა საქციელი? დიოკლიტიანეს დევნის დროს აბილიტინსი (ქალაქი აფრიკაში) ქრისტიანები აწამეს. სასამართლოზე მათ განაცხადეს, რომ იცოდნენ იმპერატორის მიერ მათთვის მიჩენილი მსტოვრების შესახებ. მათ ისიც იცოდნენ, რომ ერთად შეკრების შემთხვევაში აუცილებლად შეიპყრობდნენ და სიკვდილით დასჯიდნენ, მაგრამ იმდენად ენატრებოდათ წმიდა ზიარება, რომ გადაწყვიტეს, აღარ დამალულიყვნენ, მიიწვიეს მღვდელი, რომელმაც შეასრულა საღმრთო ლიტურგია და აზიარა ისინი. ნუთუ ისინი „პურის განტეხის“ „მოსაგონებლად“ ეწამნენ?! ნუთუ ასე ძალიან ქადაგება მოენატრათ?! რა თქმა უნდა, არა. ისინი თავად უფალ იესო ქრისტესთან თანაზიარებისთვის ეწამნენ.

როგორ ახსნიან პროტესტანტები წმიდა კვიპრიანე კართაგენელის საქციელს? როდესაც იგი თავის მოსწავლეებს შეაგონებს, ვაჟკაცურად აიტანონ დევნა და არ უარყონ უფალი: „-გახსოვდეთ წმიდა ზიარება, მაცხოვრის სისხლსა და ხორცს რომ მიიღებთ, მისი მადლი დაგიფარავთ და თქვენი მოთმინებისთვის მისგან ზეციური გვირგვინების ღირსი გახდებით“ (წმიდა კვიპრიანე კართაგენელი. 48-ე წერილი).

და თუკი, როგორც პროტესტანტები ამტკიცებენ, ზიარება მარტოოდენ „მოგონებაა“, ნუთუ წმიდა კვიპრიანე თავის მოსწავლეებს მოუწოდებს სიკვდილისაკენ „მოგონებების ხსოვნით“?

როგორ ახსნიან პროტესტანტები პავლე მოციქულის პოზიციას, რომელიც ყოველი უბედურების წყაროდ უღირსად ზიარებას მიიჩნევდა. მათ შორის ქრისტიანთა სნეულებებსა და სიკვდილსაც კი? (იხ. 1კორ. 11,28-30). პავლე მოციქულს პროტესტანტების მსგავსად, ზიარება მხოლოდ „სიმბოლოდ“ რომ მიეჩნია, ნუთუ იგი ასე რადიკალურად შეაფასებდა უღირსად ზიარებას?

პროტესტანტულ დოგმატთა ღვთისმეტყველების სახელმძღვანელოში „ეკლესიის მისიის“ შესახებ წერია:

„როგორია ეკლესიის მისია? რა უნდა აკეთოს ეკლესიამ?

ა) ადიდოს ღმერთი.
ჩვენ ვადიდებთ უფალს, თაყვანს ვსცემთ მას;
ვადიდებთ ღმერთს ლოცვით;
ვადიდებთ ღმერთს კეთილმორწმუნე ცხოვრებით

ბ) სწორი რჩევა-დარიგება უნდა მისცე საკუთარ თავს. ეკლესიის წევრთა რჩევა-დარიგებანი არის ქრისტეს სხეულის შექმნა. საჯარო საეკლესიო ღვთისმსახურებს იგივე მიზანი აქვთ.

გ) უნდა განიწმიდო შენი თავი... პირველი ეკლესია გვთავაზობს საეკლესიო დისციპლინის განხორციელების მაგალითებს. წმიდა წერილში ნათქვამია, რომ სასჯელს ექვემდებარება მწვალებლობა, განხეთქილება, უზნეობა და ა.შ.

დ) უნდა აღზარდო ეკლესიის წევრები... ეკლესიამ უნდა განახორციელოს განსაკუთრებული პროგრამა თავისი ახალგაზრდა და ხანდაზმული წევრების აღსაზრდელად...

ე) საჭიროა მისიონერული მოღვაწეობა, ქადაგება...

ვ) მსოფლიო ასპარეზზე უნდა ვიმოქმედოთ, როგორც განმანათლებელი ძალა. მორწმუნეებს ვამცნოთ, თუ რა მოეთხოვებათ მათ უფლისაგან და ვაუწყოთ ცოცხალი სიტყვა...

ზ) ყველანაირ სიკეთეს ხელი უნდა შევუწყოთ. მორწმუნემ მხარი უნდა დაუჭიროს ისეთ წამოწყებებს, რომლებიც ცდილობენ, სასიკეთოდ იმოქმედონ საზოგადოების სოციალურ, ეკონომიკურ, პოლიტიკურ თუ საგანმანათლებლო მდგომარეობაზე“.

ყოველივე ზემოთჩამოთვლილი პროტესტანტულ ცნობიერებაში მოიაზრება, როგორც ეკლესიის ამოცანა. უნდა ვაღიაროთ, რომ მსგავს ამოცანას ისახავს ნებისმიერი ფილოსოფიური წრე. მაგალითად, პლატონის თანამოაზრეთა საზოგადოება. ოღონდ, ქრისტეს სახელის ნაცვლად, მათთან პლატონი ფიგურირებს, სახარების ნაცვლად - პლატონის დიალოგები. ეს მიზნები იმდენად ცხადი და მარტივია, რომ ნებისმიერ საზოგადოებას ხელეწიფება მათი განხორციელება. აღსანიშნავია, რომ მწვალებლობათა გაკიცხვის მოწოდებაც უკვე გვიანდელ პლატონიზმში ჩნდება. გარდა ამისა, თავისი მოსწავლეებისა და მოქალაქეთა ზნეობაზე კონტროლს პლატონი აუცილებლობად მიიჩნევდა.

ნუთუ ეკლესიას არ აქვს სხვა ფუნქციები, გარდა იმისა, რომ იყოს ინფორმაციული და პროგრესული?

პროტესტანტ ღვთისმეტყველთა აზრითა და თვალთახედვით, ეკლესიამ არ უნდა აიღოს თავის თავზე კურთხევის უფლება. იგი მარტოოდენ ქრისტეს შესახებ უწყებით უნდა შემოიფარგლოს. მან ქრისტეს სხეულში არ უნდა მოიცვას მთელი სამყარო. ამგვარად, პროტესტანტები ეკლესიის კოსმიურ დანიშნულებაზე უარს ამბობენ. ფაქტობრივად, ეს არის პროტესტანტების ცივი პასუხი და თავიდან მოცილება მათ დენომინაციაში სულის ცხონების იმედით მისულლი მორწმუნისადმი: - ჩვენ ვერაფერს მოგცემთ.

„ვინაიდან ქმნილება იმედით მოელის ღვთის შვილთა გამოცხადებას, რადგან ქმნილება თავისი ნებით კი არ დაემორჩილა ამაოებას, არამედ მისი დამმორჩილებლის მიერ სასოებით, რომ თვით ქმნილებაც გათავისუფლდება ხრწნილების მონობისაგან ღვთის შვილთა დიდების თავისუფლებისათვის. ვინაიდან ვიცით, რომ მთელი ქმნილება ერთად კვნესის და იტანჯება აქამდე და არა მარტო ის, არამედ ჩვენც, რომელთაც სულის პირველი ნაყოფები გვაქვს, ჩვენ თვითონაც ვკვნესით ჩვენს თავში, მოველით რა შვილებას და ჩვენი სხეულის გამოსყიდვას“ (რომაელ. 8,19-23).

პროტესტანტული სწავლება არაფერს ჰპირდება ადამიანის სხეულს, მსოფლიოს, კოსმოსს. ყოველივე მხოლოდ გონებისთვისაა: „შეიტყვეთ ქრისტეს შესახებ“. შესაძლოა, ამ მხრივ პროტესტანტიზმის ინდუიზმთან შედარებაც არ იყოს უადგილო: დე, თქვენი ატმანი ბრაჰმანს შეუერთდეს, სხეული კი კარმის ნაგავსაყრელში რჩება. რაც შეეხება ქვეყანაზე უფლის განხორციელებას, ფერისცვალებას, აღდგომასა და სულიწმიდის გარდამოსვლას, პროტესტანტული ლოგიკით, - ადამიანის შინაგან სამყაროზე ყოველგვარი გავლენის მიღმა რჩება. სწორედ ასეა: ადამიანი ხომ ხორცშესხმული სულია და არა მარტოოდენ სული. „არსება, რომელმაც უფლისგან მიიღო გონება და განსჯის უნარი - ადამიანია და არა მარტო სული“ - წერდა ჯერ კიდევ III საუკუნეში ადრექრისტიანული ღვთისმეტყველი ათენაგორა. III საუკუნის ბოლოს კი იგივე ბიბლიურ ჭეშმარიტებას აცხადებს წმიდა მეთოდე ოლიმპელი: - ჭეშმარიტი გაგებით ადამიანად იწოდება არა სული უსხეულოდ ან სხეული სულის გარეშე, არამედ სულისა და სხეულის ერთობით მიღებული ადამიანური ბუნება.

რას სთავაზობს პროტესტანტული დენომინაცია დაცემულ კაცობრიობას? ის კაცური ბუნების მთლიანობას ვერ აძლევს „პურს არსობისა“. სულს იგი სახარების თხრობას სთავაზობს, სხეულის კი - არაფერს. ასევე ვერაფერს სთავაზობს პროტესტანტიზმი მთელ სამყაროსაც.

ეკლესიის გააზრება მართლმადიდებლურად სულ სხვაგვარია. საინტერესო და საგულისხმოა სულთმოფენობის ხატის იკონოგრაფია. სწორედ სულთმოფენობაა ეკლესიის დაბადების დღედ მიჩნეული. ხატზე ნახევარწრეში მჯდომი მოციქულებია გამოსახული, მათ ქვემოთ შავი თაღია, რომელშიც შარავანდედიანი მოხუცი გვირგვინოსნის ფიგურაა განთავსებული. მას ხელთ მანდილი აქვს, რომელსაც ამშვენებს წარწერა: „O Kosmos“. ეს ალეგორიის იშვიათი სახეა იკონოგრაფიაში. ეს სწორედ მოციქულ პავლეს სიტყვების ილუსტრირებაა: კოსმოსი, მთელი სამყარო საპყრობილეშია დატყვევებული. იგი დატყვევებულია არა თავისი ცოდვების გამო და არა თავისი ნებით, ამიტომაც როგორც ამაოებასა და ხრწნილებისაგან პირვანდელი თავისუფლების ნიშანი - მასზე სამეფო გვირგვინია გამოსახული. მას არ დაურღვევია ღვთის ნება და ამიტომ, შარავანდედი, როგორც სიწმიდისა და უფალთან ერთობის ნიშანი მას არ აქვს წართმეული. მას ხელთ მანდილი უპყრია, რაც ბიზანტიური ეტიკეტის თანახმად სიწმიდესთან მიახლების მზადყოფნას ნიშნავს. მრავალ ბიზანტიურ ხატზე წმიდანებს სწორედ მანდილმოხვეული სახარება უპყრიათ ხელთ. მსოფლიო მოელის ხსნას, მზადაა მისთვის. სამყაროში განმათავისუფლებელი ნათლის ეს პირველი სხივები სულთმოფენობის დღიდან მოციქულთა მოქმედებით და ეკლესიის მეშვეობით იჭრება.

პროტესტანტთა აზრით, მატერიალურ სამყაროს ღვთაებრივი ენერგიით განმსჭვალვა არ შეუძლია. პრტესტანტულ დენომინაციაში კურთხევის წესი არ სრულდება. პროტესტანტული სახელმძღვანელო ყველაზე მეტად იმით გვაოცებს, რომ მისი ავტორის რწმენით, ეკლესიაში, როგორც ქრისტეს სხეულში, ქრისტეს მყოფობა არ იგულისხმება, არამედ ესაა მარტოოდენ მოთხრობა მისი ცხოვრების შესახებ.

არ შეიძლება ქადაგება და სწავლება მისტიურ რეალობას აღემატებოდეს. მართლმადიდებლური ლიტურგია მხოლოდ სახარების კითხვით არ შემოიფარგლება: მწირველი კითხულობს სახარებას, აღავლენს უფლისადმი ლოცვებს, რომლითაც მრევლს ქრისტეს მსახურებასა და მის გამომხსნელ მსხვერპლზე შეახსენებს. ამის შემდეგ იგი ევქარისტიის საიდუმლოს აღსრულებას იწყებს. პროტესტანტებმა კი დატოვებს კათაკმეველთა ლიტურგია და გააუქმეს მართალთა ლიტურგია - ანუ ის ძირითადი, რომლის შესამზადებელ საფეხურსაც წარმოადგენს პირველი ნაწილი. ეს იგივეა, რაც მოიმოქმედეს ძველმოწესეებმა: მათ შეინარჩუნეს ღვთისმსახურების სადღეღამისო წრე, რაც არის მხოლოდ გზა ლიტურგიისკენ, ხოლო მიზანი გააუქმეს... არსობრივად, პროტესტანტიზმის რაციონალისტური მიმდინარეობები აღორძინებენ უძველესი გნოსტიციზმის ერთ-ერთ სახეობას. რელიგია ქადაგებამდეა დაყვანილი და ამითვე შემოიფარგლება.

მართლმადიდებლობა ქრისტიანებს ცოცხალ სიტყვასთან აზიარებს: აწვდის სიტყვიერ საზრდოს წმიდა წერილის მოსმენით და შემდეგ ევქარისტიულ საზრდოს სთავაზობს. პროტესტანტიზმში კი მხოლოდ პირველი გზაა მიღებული.

თუკი ზიარება მხოლოდ სიმბოლურია, ხომ არ იკარგება სიმბოლიზმში სახარების აზრი? ჩვენს მიწიერ ცხოვრებაში რომ ვერ ვხვდებოდით ქრისტეს და ვერ ვუერთდებოდეთ მას ონტოლოგიურად, მაშინ სახარება მხოლოდ წინასწარმეტყველება იქნებოდა, ხოლო ქრისტე - წინასწარმეტყველი და არა მაცხოვარი.

ამაღლებულმა ქრისტემ დაგვიტოვა არა მხოლოდ სიტყვა ღვთისა და სულიწმიდის მადლი, არამედ ღმერთკაცობის სრული სისავსე. აღდგომილი ქრისტე ჩვენ შორისაა.

ამიტომ საკმარისი არაა, უბრალოდ მოუთხრო ადამიანებს ქრისტეს შესახებ და არ უჩვენო მათ სასუფევლის კარი, კარი რომელიც არაა დახშული, რომლისკენაც მივყავართ საღმრთო ლიტურგიას და რომელშიც შესასვლელად გვამზადებს ეკლესია წმიდა ზიარებით. „...აიღო იესომ პური, აკურთხა, გატეხა, მისცა მოწაფეებს და თქვა: „აიღეთ, ჭამეთ. ეს ჩემი სხეულია“. აიღო სასმისი, მადლი შესწირა, მისცა მათ და უთხრა: „ყველამ შესვით აქედან, ვინაიდან ეს არის ჩემი სისხლი ახალი აღთქმისა, მრავალთათვის დაღვრილი ცოდვათა მისატევებლად“ (მთ. 26,26-28).

სწორედ ამით განსხვავდება ეკლესიის შესახებ სწავლება ყველა სხვა სწავლებისაგან, იგი კონკრეტულად, ფიზიკურად თავისი ობიექტის თანაარსია. ქრისტეს მიერ ხდება ფერისცვალება ჩვენში. „...ამ საიდუმლოს დიდებისა წარმართებს შორის, რაც არის ქრისტე თქვენში, დიდების იმედი, რომელსაც ვქადაგებთ ჩვენ, რათა შევაგონოთ ყოველ ადამიანს ყოველგვარი სიბრძნე, რათა ყოველი კაცი წარვადგინოთ სრულქმნილად ქრისტე იესოში“ (კოლ. 1,27-28). ამაში სჩანს ქრისტიანობის უმნიშვნელოვანესი უწყება: „ქრისტე არს თქვენში“; და კიდევ ის, რომ ეს არის „საიდუმლო“, „რომელსაც ვქადაგებთ ჩვენ, რათა შევაგონოთ ყოველ ადამიანს“, - მათ შორის პროტესტანტებსაც.


თუ რაიმე არასწორი დავწერე,გთხოვთ შენდობა-პატიებას.
სიყვარულით და პატივისცემით mociquli qristesi

[zanneti]

leluashvili.giorgi
ხო არაუშვას თუ რამ არასწორი დაწერე მე პირადად გპატიობ, ახლა ამის გარჩევას არ დავიწყებ ნამდვილად, შენ ჩემთან დიალოგში უნდა გამოგეტანა წესით აზრი იმაზე თუ რა მწამს მე ვინ მწამს რას ვენდობი, და ეს რელიგიური შედარებები მე არ მაინტერესებს, გვარტომობაზე და უაზრობაზე კამათი არ მსურს, მთავარი ქრისტეა და თუ გინდა მასზე ვილაპარაკოთ რელიგიაზე კი არ მინდა ლაპარაკი,

ასე გამოიძიე ჯობია იცი რომელი საკითხები, მაგალითად საიდან მოვიდა მიცვალებულებზე ლოცვა, ან მაგალითად პიჯვრის სახვა, როდესაც რაღაცას აკეთებ ალბათ უნდა აინტერესებდეს რატომ აკეთებ ხომ? იცი საიდან აქვს ამას ფესვები?

[zanneti]

საეკლესიო საიდუმლოთა გაგებაში გონებაშეზღუდულ აქტივისტებად იქცევიან.

ამის მერე რა უნდა ვილაპარაკო?

იცი რა არის რელიგია? ის პირველი რომ ამტერებს ხალხს ერთმანეთს და ამის ცოცხალი მაგალითი ჩემს ცხოვრებაში არის, კაცმა მითხრა ჩვენი მეგობრობა ვერ შედგებაო ხო იციო. აი რას ნიშნავს რელიგია ის ამტერებს ადამიანებს, წარმოქმნის ზიზღს შურს დავას კამათს, თუნდაც აგერ ზევით დაწერილში სად არის სიყვარული, რელიგია შეურაცყოფს ყოველთვის გაიხსენე ფარისევლები გგონია დღეს არ არიან? ჯვაროსნები დღეს არ არიან? მიდი და დახიე ხატი და ნახავ რასაც გიზსმენ გაცვამენ ჯვარს ეგრევე, ან გაბედე შეურაცყე ვითომ სიწმიდეები ყელს გამოგღადრიან, ასეა ეს ადამიანი უფრო ნაკლებ ფასობს ვიდრე მისი ხელით ქმნილი, ამას ასწავლის რელიგია, ეს ფანატიზმია, მას აქვს ჩარჩოები და შეზღუდვები თუმცა ადამიანი ბევრი ხანი ვერ ძლებს ჩარჩოებში რადგანაც თუ ის შინაგანად არ შეიცვალა მას ჩარჩოები რელიგიური ვერ შეცვლის. მე მადლის ქვეშ ვარ და იმიტომ კი არ ვკლავს რომ ამიკრძალეს არამედ ვიცი რომ ცოდვაა და სულაც არ გამაჩნია სურვილი მოვკლა მოვიპარო თუმცა მე ამას ჩარჩოები არ მაკეთებინებს,
ხოლო რელიგიოზნიკები კი გარედან არიან მოჩვენებითი ქრისტიანები ხოლო დაფარულში კი ვინ იცის რას აკეთებენ.
ჩემი სურვილი არ არის კამათი მაგრამ ჩემი სურვილია რომ ყველა დაემორჩილოს რწმენას, სახარების რწმენას და არა ადამიანთა გადმოცემებს და შეთხზულ ზღაპრებს.
ახლახან ვუსმინე ისტორიას თუ როგორ იყო შემოვიდა მიცვალებულებზე ლოცვა, წმიდა გიორგის ლეგენდა და ამის ჯერა ხალხს, განათლებულ ხალს ჯერა ამ ზღაპრების, რა დრაკონი მოკლა რის ქალის გულისთვის რა ზღაპრებია სადიან მოვიდა ეს, რა თავის ქალასთან ლაპარაკი რას ამბობენ იცოდე გაგეცინება და მიმიქარავს მისტიკური სეანსები ისეთი მოთხრობებია. უბრალოდ ისტორია შეისწავლე და ნახავ რაც ხდებოდა, მარტო კარგი მხარეა ამოღებული ისტორიიდან და ცუდი მიჩქმალული. შეისწვლე დაინტერესდი და ნახავ თავად.

[George Leluashvili]

zanneti
რავი წესით აღარ ვაპირებდი შენთან საუბრის გაგრძელებას,მარა გულმა არ გამიძლო

ასე გამოიძიე ჯობია იცი რომელი საკითხები, მაგალითად საიდან მოვიდა მიცვალებულებზე ლოცვა, ან მაგალითად პიჯვრის სახვა, როდესაც რაღაცას აკეთებ ალბათ უნდა აინტერესებდეს რატომ აკეთებ ხომ? იცი საიდან აქვს ამას ფესვები?

ეხლა ამაზე რო დაგიწყო მტკიცებები,მაინც აზრი არ აქვს,რადგან,რასაც მე არგუმენტად მოვიყვან არა ბიბლიიდან,შენ მაიც არ ირწმუნებ.მერე ამას სხვა უაზრო საუბრები მოყვება და ა.შ.მარა ერთს გეტყვი:მე ვიცი საიდანაც და ვისგანაც მომდინარეობს ეს ყოველივე და უპირველესად ბიბლიაშია ამის საფუძველი.მე ბრმად არაფერს ვაკეთებ და ვიცი რატომაც ვაკეთებ.ამ ყოველივეზე პასუხი მე ბიბლიაში მაქვს უპირველესად,როგორც პირველ წყაროდან და სხვას უკვე შენ აღარ ირწმუნებ და აქ დავამთავრებ ამაზე საუბარს.

ამის მერე რა უნდა ვილაპარაკო?

საერთოდ არავის არ მოსწონს,როდესაც მის სარწმუნოებს-რელიგიას ვინმე ცუდად ეხება და კაი,აღარც მე დავწერ მასეთ რაღაცეებს,შეურაცხყოფად რო არ მიღო,მარა რაც ზემოთ წერია,მესმის რატოც წერია

იცი რა არის რელიგია? ის პირველი რომ ამტერებს ხალხს ერთმანეთს და ამის ცოცხალი მაგალითი ჩემს ცხოვრებაში არის, კაცმა მითხრა ჩვენი მეგობრობა ვერ შედგებაო ხო იციო.

მე თავიდანვე მივხვდი,რო შენ თვითონ"რელიგიის"მნიშვნელობა არ გესმის.როცა უკვე გარკვეული სარწმუნოება არსებობს,უკვე თავისთავად რელიგიაც არსებობს.როცა ყალიბდება სარწმუნოებრივი შეხედულებები,თავისთავად ყალიბდება რელიგიაც.რაღაცის რო გწამს,ესეიგი უკვე რომელიღაც რელიგიის წარმომადგენელი ხარ.

აი რას ნიშნავს რელიგია ის ამტერებს ადამიანებს, წარმოქმნის ზიზღს შურს დავას კამათს, თუნდაც აგერ ზევით დაწერილში სად არის სიყვარული,

ეს იმას არ ნიშნავს,რომ თვითონ ამ რელიგიას მიაყენო შეურაცხყოფა.ეს გაკვეულ პიროვნებებს სურთ დაპირისპირება,მტრობა აქვთ ერთმანეთის მიმართ,თორე თვითონ რელიგია არაფერ შუაშია.მაგალითად დღეს "იეჰოვას მოწმეებს" ეგრედ წოდებული მართლმადიდებლები რო აგინებენ და ფიზიკურ შეურაცხყოფას აყენებენ,თვითონ მართლმადიდებლური ეკლესია მრევლის წევრებს არ მოუწოდებს ამისკენ და ეს პიროვნებები თვითონ მართლმადიდებლობას უტეხენ სახელს ასეთი გაუცნობიერებული თუ გაცნობიერებული ქმედებებით ვერ ხვდებიან რო ძალიან ცუდს უკეთებენ ეკლესიას.

მიდი და დახიე ხატი და ნახავ რასაც გიზსმენ გაცვამენ ჯვარს ეგრევე, ან გაბედე შეურაცყე ვითომ სიწმიდეები ყელს გამოგღადრიან, ასეა ეს ადამიანი უფრო ნაკლებ ფასობს ვიდრე მისი ხელით ქმნილი

ეხლა უკვე შენ მაგრად აურიე და ცოტა დაფიქრდი რეებს წერ!!!ჩემ სარწმუნოებას რატო შეურაცხყოფ?აბა ეხლა შენ დაფიქრდი ძვალ აღთქმაში ქერუბიმებისთვის რო გაეკეთებინათ ის რაც შენ ხატებზე დაწრე,შენი აზრით რას დამართებდნენ?გაიხსენე ჯერ მარტო ქურდი სახელად აქარი ისუ ნავესის დროს,იმის გამო ჩაქოლეს,ნივთები რო მოიპარა.შენ ხელს გადაუსვამ თავზე იმის შეურაცხმყოფელს,რაც შენ უდიდეს სიწმინედ მიგაჩნია???ბიბლიას რო ათასგვარი შეურაცხყოფა მიაყენონ რას მოიმოქმედებ?დაბოლოს მეორედ აღარ დაწერო"ეგრედ წოდებული სიწმინდეები" და "ხელით ნაკეთობებიო",ამით დიდად შეურაცხმყოფ პირადად მე.შენ თვითონ შეიძლება არ მიგაჩნია წმინდა ხატები სიწმინდეებად,მაგრამ მე მათ უდიდესი მოწიწებით ვეპყრობი და თაყვანს ვცემ.მე რათქმაუნდა შენ იგივეზე არ მოგიწოდებ და შენ შენთვის ამას წარმართობას უკავშირებ(ღმერთმა მომიტევოს),მაგრამ ჩემ წასაკითხად ეგეთები არ უნდა დაწერო,შევთანხმდით?

ახლახან ვუსმინე ისტორიას თუ როგორ იყო შემოვიდა მიცვალებულებზე ლოცვა, წმიდა გიორგის ლეგენდა და ამის ჯერა ხალხს, განათლებულ ხალს ჯერა ამ ზღაპრების

შენ ეხლა ნამეტანის უფლებას რო აძლევ შენ თავს ვერ ხვდები?ვინ მოგცა შენ ამდენი შეურაცხყოფების დაწერის უფლება მართლმადიდებლობაზე?შენ შეიძლება ზღაპრად მიგაჩნია ეს,მაგრამ სად რა უნდა დაწერო ვერ ხვდები?როცა ჩემ სარწმუნოებას შეურაცხყოფენ ცუდად ვხდები მართლა გეუბნები.განა წმინდა გიორგის მსგავსი "ზღაპარი" არაა ის,რომ იონა ვეშაპმა ჩაყლაპა და სამი დღის განმავლობაში მუცელში ყავდა?განა ამდაგვარი ზღაპარი არაა ის,რომ სამოთხეში გველი ლაპარაკობდა?სამ წელიწად ნახევარი ელიას ლოცვით წვიმა რო არ მოვიდა?მთელი დედამიწა ნოეს დროს წყლით რო დაიფარა?ციდან გოგირდოვანი წვიმა რო წამოვიდა და სოდომ-გომორი მთლიანად რო გაანადგურა?უფალი წყალზე რო დადიოდა?ხუთი პურით რო 5000 კაცი დააპურა?მკვდრებს რო აღადგენდა?და რომელი ერთი ჩამოვთავო,მთელი ბიბლია ასეთი "ზღაპრებით"ასრის სავსე.(ღმერთმა შემინდოს ასეთი საშინელებების გამეორება).და შენ განა ამ ყოველივესი არ გჯერა?არ გჯერა?მიპასუხე!!!

[zanneti]

leluashvili.giorgi
არა მოდი მოგვიყევი საიდან აქვს ამას საფუძველი, უბრალოდ შენი რეაქცია მაინტერესებს,

საერთოდ არავის არ მოსწონს,როდესაც მის სარწმუნოებს-რელიგიას ვინმე ცუდად ეხება და კაი,აღარც მე დავწერ მასეთ რაღაცეებს,შეურაცხყოფად რო არ მიღო,მარა რაც ზემოთ წერია,მესმის რატოც წერია

მე კი არ მწყენია. ყველა თავის ქრისტიანობას ამტკიცებს ასეთი ლაპარაკით თორემ ჩემს გულისთვის რაც გინდა გითქვია მე მაგით არ მაკლდება არაფერი.

ხოლო მე იმას ვილაპარაკებ რასაც ბიბლია ლაპარაკობს და კომპრომისზე არ წავალ სისაძაგლესთან მიმართებაში არასოდეს, რაც ღმერთისთვის სისაძაგლეა მას ვერ შევურიგდები ვერასოდეს, შენთვის სიწმიდე არ ვიცი რა არის ხოლო ჩემთვის უფალია, ხოლო უფალი სულია. ხოლო ქერუბიმებზე ნუ მომიყვან მაგალითს ქერუბიმი ქერუბიმია ხოლო ხატი ხატია ის ღმერთის დავალებით იყო ხატი კი საერთოდ არ არის ღმერთის ნებით ის ადამიანმა მოიგონა, ხოლო ის რომ ის ფანჯარაა სულიერ სამყაროში დიდი ტყუილია რადგანაც იესოა კარი და მით შედის მორწმუნე ხოლო ავაზაკი და ქურდია ფანჯრიდან რომ შედის და იპარება. , და ის ხელთქმნილია დიახ და მასზე ქმნილებაა გამოსახული და არა შემოქმედი. ხატის გაკეთება რომ საჭირო ყოფილიყო იესო იქნებოდა აღწერილი ბიბლიაში. მაგრამ არ არის, გადმოცემები კი ეს არაფერია ჩემთვის ისინი სიყვალბეზეა უმრავლესობა აგებული ხოლო სიყალბე რა საქმე აქვს ჭეშმარიტებასთან, ვიღაცას რაღაც დაესიზმრა და ამას აცხადებს სიმართლედ კი მაგრამ რატომ კითხვას არ სვამენ იქნებ ეშმაკისგანაა? თუ ცოოდვაა ხომ ასეთი ფიქრები? წმიდას როგორ შეიძლება ასეთი დაეესიზროს ხომ?

შენ ეხლა ნამეტანის უფლებას რო აძლევ შენ თავს ვერ ხვდები?ვინ მოგცა შენ ამდენი შეურაცხყოფების დაწერის უფლება მართლმადიდებლობაზე?შენ შეიძლება ზღაპრად მიგაჩნია ეს,მაგრამ სად რა უნდა დაწერო ვერ ხვდები?როცა ჩემ სარწმუნოებას შეურაცხყოფენ ჭკუიდან გადავდივარ და ვეღარ ვაზროვნებ,მართლა გეუბნები.განა წმინდა გიორგის მსგავსი "ზღაპარი" არაა ის,რომ იონა ვეშაპმა ჩაყლაპა და სამი დღის განმავლობაში მუცელში ყავდა?განა ამდაგვარი ზღაპარი არაა ის,რომ სამოთხეში გველი ლაპარაკობდა?სამ წელიწად ნახევარი ელიას ლოცვით წვიმა რო არ მოვიდა?მთელი დედამიწა ნოეს დროს წყლით რო დაიფარა?ციდან გოგირდოვანი წვიმა რო წამოვიდა და სოდომ-გომორი მთლიანად რო გაანადგურა?უფალი წყალზე რო დადიოდა?ხუთი პურით რო 5000 კაცი დააპურა?მკვდრებს რო აღადგენდა?და რომელი ერთი ჩამოვთავო,მთელი ბიბლია ასეთი "ზღაპრებით"ასრის სავსე.(ღმერთმა შემინდოს ასეთი საშინელებების გამეორება).და შენ განა ამ ყოველივესი არ გჯერა?არ გჯერა?მიპასუხე!!!

მჯერა კი რაც ბიბლიაში წერია მაგრამ ახლა მე რომ დავწერო ზღაპარი მსგავსი ბიბლიისა შენ უნდა დამიჯერო? ანუ რადგანაც მსგავსება არის ბიბლიასთან ესეიგი სიმართლეა? ასე იმდენი ერესი შეიძლება შემოვიდეს რომ მსოფლიო ბიბლიოთეკები ვერ დაიტევენ. მოდი დაწერეე როგორ დაიწყო მიცვალებულებზე ლოცვა. მოდი დადე ისტორიული ფაქტები და ამონარიდები ამაზე. მერე კიდევ წმიდა გიორგიზე დადე რა როგორ მოხდა.
წმიდა გიორგიმ გველეშაპი მოკლა? გოგოს გულისთვის ხომ?

იცი ძალიან გულჩვილი ხარ როგორ ჩანს რადგანაც ვიღაც ავტორიტეტული ამბობს სიმართლე გგონია, განახებენ მსგავს რარაცას ბიბლიაში და შენც წყნარდები კი მაგრამ ასე ხომ მრავალი რამის მოყვანა შეიძლება ბიბლიიდან. ახლა მე ავდგე და დავიწყო შიშველი სიარული რადგაანც ბიბლიაში წერია? ან კიდევ ვკლა უღმერთოები რადგანაც დავითი ამბობს დილაადრიან დავხოცავო? ანუ თავად დაუკვირდი რისი გჯერა, ნუთუ ადამიანის ნათქვამი უფრო ძვირფასია ვიდრე ღმერთის შენთვის?? ჩვენ ორივემ ვიცი რონ ბიბლია ღვთისგან შთაგონებული წიგნია და მასზე მიმატება არ შეიძლება და არც გამოკლება მაშინ რატომ საიდან მოვიდა ამდენი რამ ბიბლიის გარეშე. უბრალოდ წაიკითხე ისტორია საიდან მოვიდა. ნუთუ ის არის არგუმენტი მიცვალებულების ლოცვისთვის რომ უფლისთვის ყველა ცოცხალია? ეს არგუმენტია? და ვინ თქვა რომ ჯოჯოხეთში მკვდრები არიან? ან როგორ ამოგყავთ ჯოჯოხეთიდან ხალხი ან საზვერე საიდან მოვიდა სად წერია? გადმოცემებში. მაშინ დავხიოთ ბიბლია და ვიცხოვროთ გადმოცემებით რადგანაც ყველაფერი გადმოცემებში ყოფილა და ბიბლია რათ გვინდა

[George Leluashvili]

zanneti

არა მოდი მოგვიყევი საიდან აქვს ამას საფუძველი, უბრალოდ შენი რეაქცია მაინტერესებს,

არ მინდა რა!ვიცი საუბარიც მოყვება ამას და არანაირი სურვილი არ მაქ.

ხოლო ქერუბიმებზე ნუ მომიყვან მაგალითს ქერუბიმი ქერუბიმია ხოლო ხატი ხატია

ქერუბიმის გამოსახულება,ანუ ხატი,არის თუ არა ნამდვილი ქერუბიმის მსგავსება?

საერთოდ არ არის ღმერთის ნებით ის ადამიანმა მოიგონა

მოდი ერთ რამეს მაგად გთხოვ რა...ამ ხატებზე შევეშვათ საუბარს.უბრალოდ გაგება არ გინდა და სულ ერთი და იმავეს ვეუბნებით ერთმანეთს და ეხლა რაც ამის პასუხად უნდა დამეწერა,წინა პოსტებში მიწერია

და ის ხელთქმნილია დიახ და მასზე ქმნილებაა გამოსახული და არა შემოქმედი.

ისევ ქერუბიმებზე მიწევს გადასვლა...კაი,განა კერპს(რომელსაც თქვენ ხატებს უწოდებთ)შეუძლია მირონის გამოდენა?მინიდან მინაზე გადასვლა?სისხლის დენა?

მაგრამ არ არის, გადმოცემები კი ეს არაფერია ჩემთვის ისინი სიყვალბეზეა უმრავლესობა აგებული ხოლო სიყალბე რა საქმე აქვს ჭეშმარიტებასთან, ვიღაცას რაღაც დაესიზმრა და ამას აცხადებს სიმართლედ კი მაგრამ რატომ კითხვას არ სვამენ იქნებ ეშმაკისგანაა? თუ ცოოდვაა ხომ ასეთი ფიქრები? წმიდას როგორ შეიძლება ასეთი დაეესიზროს ხომ?

გადმოცემებზე არ დავწერე გასაგებად?აღიარე,რო უბრალოდ პრინციპის გამო არ გინდა ამის გაგება.


დანარჩენზე უკვე სრულიად არ მაქვა სურვილი,მოგწერო.
აზრი არ აქვს ამდენჯერ ერთი და იმავეს გამეორებას.

მე ერთს გეტყვი-მწამს და მორჩა!

[George Leluashvili]

.......

[G_I_O_R_G_I_]

zanneti
რაც შეეხება თქვენს მიერ დაწერილ ისტორიულ მონაკვეთს ჩემს მიმართ დაწერილი პოსტისა ძალზედ ზედაპირულად გიწერიათ ლინკი ან რამე წყარო მაინც დაწერეთ სად წერია მსგავსი შეცდომებით ინტერპრეტირებული ისტორია.
ასევე გამოთქმას რომ თქვენ ბიბლიით საუბრობთ და ჩვენ არა ნებისმიერ საკითხზე გაცემულია პასუხი ბიბლიიდან რომელსაც თქვენ არ იღებთ.დაწერეთ ის ადამიანები ვისი ბიბლიის განმარტებითაც თქვენ სარგებლობთ რადგან რა განმარტებებსაც თქვენ ამბობთ თქვენ არ მოგიფიქრებიათ არამედ ასე გითხრეს და ვინც თქვენ გითხრათ მას სხვამ უთხრა და მივალთ იმ თქვენი რელიგიური მიმდინარეობისთვის ავტორიტეტად აღიარებულ ადამიანებამდე ვისი აზრებითაც თქვენ სარგებლობთ თუ ეს მარტინ ლუთერია დაგიწერეთ და კიდევ უფრო დეტალებში დაგიწერთ მის არა ბიბლიურ სწავლებებს და მოკლედ სახელი და გვარი და დაგიწერთ მათ არაბიბლიურ სწავლებებს.
მაგალითად ამას არ ასწავლის ბიბლია
http://www.youtube.com/watch?v=c9U_lWmAsYM&feature=related
ან ამას
http://www.youtube.com/watch?v=FOPQ9Cxz5So
და ასეთი უამრავი ვიდეო
ის კი თუ ადამიანი როგორ ვაქციოთ ზომბად ხიბლით მუსიკით ერთიდაიგივე სიტყვების მრავალჯერ გამეორებით და სხვა ფსიქოლოგიური მეთოდებით.ამაზე სხვადროს დავწერ.

[zanneti]

leluashvili.giorgi

არ მინდა რა!ვიცი საუბარიც მოყვება ამას და არანაირი სურვილი არ მაქ.

მაინც ლაპარაკობ და ბარემ დაგერწერა როგორ დაიწყო ეს ყველაფერი?
მე კი გითხარი გადმოცემა არ არის ჭეშმარიტება ბიბლია არის. გაგება არ მსურს ამაში კი არ არის საქმე არამედ იმაში რომ ვერ ვირწმუნებ ადამიანის დადგენილებას და მის მოძღვრებას და ღვთისას ვერ მივატოვებ

მე ერთს გეტყვი-მწამს და მორჩა!

კარგი ბატონო გწამს მაგრამ მანახე შენი რწმენას აქმეებიდან და მე განახებ ჩემს რწმენას საქმეთაგან
რწმენას კი საფუძველი უნდა ქონდეს თორემ ის ფანატიზმი იქნება, და კიდევ:შენი რწმენა ვის აამებს ღმერთს თუ ადამაინებს?

G_I_O_R_G_I_
ჩემთვის ავტორიტეტი გადაჭრილი არ არსებობს ანუ მე თუვნახე არაბიბლიური სწავლება მას არ მოვუსმენ თუნდაც ჩემთვის ავტორიტეტულმა პიროვნებამ თქვას. ხოლო მე ლუთერზე უკვე გიპასუხე და არ განვმეორდები

ხოლო ვიდეოებზე მოგახსენებ: ჯერ ერთი რომ ბიბლიიდან ნუ ხტებით პირად მაგალითებზე, მეორე რომ შენ ვერ დაამტკიცებ რომ ეს არ არის ღმერთისგან, ან იქნებ დაამტკიცო? კი ბატონო მე მოგისმენ აბა რითი ხსნით რომ ეს ზომბირებაა და თანაც მუსიკით, ეს კი გაქვთ ეგრევე გადახტებით და დაიწყებთ ვიდეოების დადებას. მე არ მაინტერესებს ბენი ხინი მე არ ვარ არც მის ეკლესიაში არც მის დენომინაციაში შენ მე მელაპარაკე და მომიყვანე მაგალითები ჩემი რელიგიიდან ანუ ჩემი მიმდინარეობიდან , ჩვენ ვართ რწმენის მოძრაობა ეკლესია სიცოცხლის სიტყვა, ახლა კი მოძებნე რა პრეტენზიები გაქ ამათთან. და ბოლოს გეტყვი: ნუთუ შენ ადამიანო ისე კარგად იცნობ ღმერთს რომ შეგიძლია განსაზღვრო რა არის ღმერთისგან და რა არა? ანუ არაბიბლიურს ხედავ რამეს იქ? ადამიანები ღმერთის თანდასწრებისას ეცემოდნენ და ეს ბენი ხინის წინ კი არ ეცემიან არამედ ღმერთის წინ. როდესაც იესომ უთხრა რომ ის ღმერთის ძეა ყველა ხალხი დაცვივდა ამისგან, ასე რომ ის როდესაც ეხსნება ხალხს მის თანდასწრებას ვერ უძლებენ და ეცემიან. თუმცა ამას რწმენასთან არაფერი კავშირი არ აქვს და არც ჩემთან აქვს საერთო.
შენს რელიგიას უნდა ჩაეძიო პირველად რათა სხვებისკენ არ იშვირო თითები, როდესაც თითს სხვისკენ იშვერ სამი შენკენ არის მოშვერილი

რაც შეეხება თქვენს მიერ დაწერილ ისტორიულ მონაკვეთს ჩემს მიმართ დაწერილი პოსტისა ძალზედ ზედაპირულად გიწერიათ ლინკი ან რამე წყარო მაინც დაწერეთ სად წერია მსგავსი შეცდომებით ინტერპრეტირებული ისტორია.

კი ზედაპირულადაა და სხვა დროს დავდებ უფრო დაწრვლიბით ალბათ მიცვალებულებზე ლოვა როგორ დაიწყო და ებრალებეზე. ახლა გვიანია უბრალოდ ბოდიში

[G_I_O_R_G_I_]

zanneti
რაც შეეხება ვიდეოებზე ასახულ ფაქტებს თქვენივე სიტყვებით გეტყვით რომ ბიბლიაში მსგავსი რამ არსად წერია არც ძველ აღთქმაში მსგავსი რაიმე პრეცედენტი ადამიანის ქცევისა და არც ახალ აღთქმაში განა მოციქულებზე არ გადმოვიდა სულიწმინდა ცეცხლის ენების სახით და რომელი მოციქული წაიქცა და დაიწყეს ასე კანკალი არამედ სხვადასხვა ენაზე ადიდებდნენ ღმერთს რომელიც იქ მყოფებს ესმოდათ ან 3000 და მერე 5000 ადამიანი რომ მონათლეს მოციქულებმა და სხვა ადამიანები მაგ საჭურისი ფილიპემ მკელობელი,კორნელიუსი ოჯახით ვის მოუვიდა მსგავსი ქცევა რაც ვიდეოშია არავის.
რაც შეეხება თქვენს მიერ გეთსიმანიის ბაღში რომ სამგზის დაეცნენ ჯარისკაცები მიწაზე ბიბლიის ეს მუხლი არასწორედ განმარტეთ.ჯარისკაცები იმიტომ კი არ დაეცნენ მიწაზე რომ უფალმა ხელი შეახო და სულიწმინდა გადმოვიდა მათზე ან კიდევ რომ ისინი მიხვდნენ რომ მათ წინაშე ღმერთი იყო განა სხვებს არ ეუბნებოდა უფალი რომ იგი არის ძე ღვთისა ვინ დაეცა მიწაზე და დაიწყო კანკალი არამედ ამ სასწაულით უფალმა გვაჩვენა რომ იგი საკუთარი ნებით უშვებდა რომ ჯარისკაცებს შეეპყროთ უფალი და რომ საკუთარი ნებით იტვირტა ჩვენი გამოხსნისთვის ყოველივე.როგორც უთხრა ასევე უფალმა პილატეს.
ამიტომ ბიბლიას დღეს ბევრი მიმდინარეობა კითხულობს და ყველას თავისი განმარტებები ჰგონია სწორი და რაც უფრო ახალია მიმდინარეობა მით უფრო ცდილობს განსხვავებული განმარტება მოიფიქროს ბიბლიისა რომ საკუთარ უნიკალურობას გაუსვას ხაზი თორემ თუ იგივე თქვა რასაც სხვები ამბობდნენ მასთან არ მივა ხალხი.ვივარაუდებ ერთერთი ვის განმარტებებსაც ეყრდნობით ულფ ეკმანია რომელთანაც არასწორი განმარტება წავიკითხე ღვტის განკაცებისა და ჯოჯოხეთში ჩასვლის შესახებ და აშ.ამ საკითხებზე სხვა დროს დავწერ.

[zanneti]

G_I_O_R_G_I_

ამიტომ ბიბლიას დღეს ბევრი მიმდინარეობა კითხულობს და ყველას თავისი განმარტებები ჰგონია სწორი და რაც უფრო ახალია მიმდინარეობა მით უფრო ცდილობს განსხვავებული განმარტება მოიფიქროს ბიბლიისა რომ საკუთარ უნიკალურობას გაუსვას ხაზი თორემ თუ იგივე თქვა რასაც სხვები ამბობდნენ მასთან არ მივა ხალხი.ვივარაუდებ ერთერთი ვის განმარტებებსაც ეყრდნობით ულფ ეკმანია რომელთანაც არასწორი განმარტება წავიკითხე ღვტის განკაცებისა და ჯოჯოხეთში ჩასვლის შესახებ და აშ.ამ საკითხებზე სხვა დროს დავწერ.

კიდევ გეუბნები ანუ განვმეორდები მოდი პირად მაგალითებს ნუ შევეხებით ის ბენი ხინია და მე კი აჩიკო ვარ და მე ჩემს თავზე ვაგებ პასუხს, რატომ ეცემენია ეს მას მიმართე კითხვით ან ღმერთს მე ნუ მიდებთ ამ ვიდეოებს და კითხვებსაც ნუ მისვამთ.
ხოლო ბიბლიის ერთჯერადი განმარტეება არ არსებობს მე გეთანხმები განმარტებაზე მაგრამ ეს მისი ერთადერთი განმარტება არ არის.
ხოლო როდესაც შეპყრობილები იდევნებოდნენ იცი ალბათ რომ ისინი დაფოფხავდნენ მიწაზე კანკალებდნენ და ვარდებოდნენ, ნუ ეს ისე ვამბობ თორემ ვიდეოსთან ამას კავშირი არ აქვს. ანუ იმიტომ ვამბობ რომ არ არისო ასეთი ფაქქტებიო რომ ამბობს. ხოლო სული წმიდის გადმოსვლაზე არ არის საქმე არაემდ ავსებაზე. ნუ თუმცა არ გამოვრიცხავ შოაუს რომელიც ბენი ხინი კი არ დგამს არამედ ხალხი. ასე არ არის რომ დაასხკვა რომ ისინი ღმერთისგან არ ეცემიან ანუ ამას ვერ დაამტკიცებ იმიტომ რომ არის რაღაც ფაქტები რითაც შეიძLება გამართლება.
რაც შეეხება რელიგიებს ჩემი დამოკიდებულება მათთან ძალიან უმნიშვნელოა და რატომ: მე ისინი არ მაინტერესებს მე რელიგიონისტი კი არ ვარ ქრისტიანი ვარ და არავის შეცდომას არ გამოვრიცხავ და პირიქით ჩემს რელიგიაშიც ვამოწმებდი და ვამოწმებ ყველაფერს რადგანაც წერია გამოცადეთ სულები. ხე ნაყოფით შეიცნობა და ასე შემდეგ

ნუ ბენი ხინს აქვს ნაყოფები და ამას ვერ გაექცევი ვერსად მისი საშUალებით ქრისტესთან მოდის ხალხი და იცვლება ამაზე თვალის დახუჭვა უგუნურებაა ისევე როგორ ბონკეზე და ხეიგენზე ბილი გრემზე ანუ ეს არ ნიშნავს რომ მათ შეცდომები არ აქვთ თავად პეტრეს ქონდა შეცდომები და ესენი ვინ არიან ხომ? საქმე მიმდინარეობებში კი არ არის არამედ ქრისტეში ის არის ხსნა დ აარა რელიგია, და ბაპტისტიც ისევე გადარჩება როგორ სიცოცხლის სიტყვიდან დ აორმოცდაათიანელი ანუ გამიგე ხომ? და იცი რატომ გადარჩებიან? იმიტომ რომ მათ წამთ ქრისტე და მიყვებიან (ყველაზე არ მაქ საუბარი) ანუ ის ვინც მიყვება ქრისტეს თუნდაც მოზამბიკელი იყოს გადარჩება და იმის თქმა რომ მხოლო მართმადიდებელი გადარჩება ეს უგუნურებაა და ამას ქვია რელგიის განდიდება და არა ქრისტესი.

[lasha_k]

zanneti
აჩიკო შენთან მაქვს კითხვა.....

შენი გადასახედიდან მართლმადიდებელი ქრისტიანი ცხონდება? ანუ გადარჩება?

[George Leluashvili]

zanneti

მაინც ლაპარაკობ და ბარემ დაგერწერა როგორ დაიწყო ეს ყველაფერი?

მე უკვე წავიკითხე რაც ხატებზე და საერთოდ წმინდანებზე დაწერე და როცა პიროვნება არაა გამგები,მაშინ აზრი არ აქვს მასთან რაიმე იმის მტკიცებას,რაც არ აინტერესებს.ასე რომ...

მე კი გითხარი გადმოცემა არ არის ჭეშმარიტება ბიბლია არის. გაგება არ მსურს ამაში კი არ არის საქმე არამედ იმაში რომ ვერ ვირწმუნებ ადამიანის დადგენილებას და მის მოძღვრებას და ღვთისას ვერ მივატოვებ

მეც კიდე საკმარისად აგიხსენი 54 პოსტში თუ რა არის საღვთო გარდამოცემა და მოციქულები იმ ზეპისიტყვიერ გადმოცემებს წმინდა წერილს უთანაბრებენ.

კარგი ბატონო გწამს მაგრამ მანახე შენი რწმენას აქმეებიდან და მე განახებ ჩემს რწმენას საქმეთაგან

შენ რა გაკეთებულ სიკეთეების რაოდენობაში მეჯიბრები,თუ რა ხდება?

რწმენას კი საფუძველი უნდა ქონდეს თორემ ის ფანატიზმი იქნება, და კიდევ:შენი რწმენა ვის აამებს ღმერთს თუ ადამაინებს?

მე კიდე ერთხელ გიმეორებ-ბრმად ააფრის არ მწამს და თითოეული საკითხი გამოკვლეული მაქვს ბიბლიიდან,თუ რატო ასწავლის მართლმადიდებლობა ასე,ან ისე.მაგალითად ჩვილთა ნათლობაზე რო დაგიწერე 46 პოსტში,მანდ ნათელია,რო ჩვილთა ნათლობა არათუ შეიძლება,აუცილებელიცაა,მაგრა
მ შენ ამის გაგება არ გინდა და რაღატო უნდა გიმტკიცო მსგავსი საკითხები,როცა აზრი არ აქვს?სანაცვლოდ მე ისევ ჩემი სარწმუნოების შეურაცხყოფას ვისმენ და აზრი?ამით სხვასაც ცოდვას ვადებინებ თავზე და მეც დამნაშავე ვარ.

[■გიორგი■]

lasha_k

შენი გადასახედიდან არამართლმადიდებელი ქრისტიანი ცხონდება? ანუ გადარჩება?

[zanneti]

lasha_k

შენი გადასახედიდან მართლმადიდებელი ქრისტიანი ცხონდება? ანუ გადარჩება?

თუ ყველაზე მეკიტხები არ ვიცი ხოლო რა თქმა უნდა გადარჩებიან და ამაში ეჭვიც არ მეპარება.
და პროტესტანტები? :)
leluashvili.giorgi

მეც კიდე საკმარისად აგიხსენი 54 პოსტში თუ რა არის საღვთო გარდამოცემა და მოციქულები იმ ზეპისიტყვიერ გადმოცემებს წმინდა წერილს უთანაბრებენ.

სწორედ ამიტომაა დიდი ცრუ სწავლებები რელიგიაში რომ ბიბლიას უთანაბდებენ საგუშაგო კოშკს გადმოცემებს და მგავს რამეებს,
მე კი გითხარი რომ შენეული ის ახსნა არ იყო ახსნა ბიბლიური, რადგანაც მუხლები მოიყვანე ეს არ ნიშნავს რომ ის ესადაგება, ეს არის ადამიანების თავისუფალი ნების დარღვევა ჯერ ერთი მეორე რომ არსად ბიბლიაში არ არის ჩვილების ნათლობა
ხოლო შენ თუ იკვლევ მაშინ გკითხავ და მიპასუხე თუ შეიძლება, საიდან მოდის პიჯვრის წერა მოგვიყევი თუ როგრო მოხდა მისი შემოსვლა თქვენს რელიგიაში?

შენ რა გაკეთებულ სიკეთეების რაოდენობაში მეჯიბრები,თუ რა ხდება?

არა კი არ გეჯიბრები რომ მეუბნები რწმენა მაქვსო მანახე მეთქი გეუბნები შენი რწმენა შენს საქმეთაგან, იაკობის წერილი ხომ იცი? თან ტავადვე ამბობ რომ მხოლო მწამს ძახილი არაფერია ამიტომაც მემგონი ასეთი კიტხვით არ ვცოდავ რომ გეკითხები. პავლე ემოციქული ამბობდა მაგალითად რა გააკეთა ღმერთმა მისი ცხოვრებიდან და ამით ღმერთის სახელი ნდიდდებოდა და ადამიანის ფუნქცია ამ მიწაზე

lasha_k

შენი გადასახედიდან მართლმადიდებელი ქრისტიანი ცხონდება? ანუ გადარჩება?

თუ ყველაზე მეკიტხები არ ვიცი ხოლო რა თქმა უნდა გადარჩებიან და ამაში ეჭვიც არ მეპარება.
და პროტესტანტები?
leluashvili.giorgi

მეც კიდე საკმარისად აგიხსენი 54 პოსტში თუ რა არის საღვთო გარდამოცემა და მოციქულები იმ ზეპისიტყვიერ გადმოცემებს წმინდა წერილს უთანაბრებენ.

სწორედ ამიტომაა დიდი ცრუ სწავლებები რელიგიაში რომ ბიბლიას უთანაბდებენ საგუშაგო კოშკს გადმოცემებს და მგავს რამეებს,
მე კი გითხარი რომ შენეული ის ახსნა არ იყო ახსნა ბიბლიური, რადგანაც მუხლები მოიყვანე ეს არ ნიშნავს რომ ის ესადაგება, ეს არის ადამიანების თავისუფალი ნების დარღვევა ჯერ ერთი მეორე რომ არსად ბიბლიაში არ არის ჩვილების ნათლობა
ხოლო შენ თუ იკვლევ მაშინ გკითხავ და მიპასუხე თუ შეიძლება, საიდან მოდის პიჯვრის წერა მოგვიყევი თუ როგრო მოხდა მისი შემოსვლა თქვენს რელიგიაში?

შენ რა გაკეთებულ სიკეთეების რაოდენობაში მეჯიბრები,თუ რა ხდება?

არა კი არ გეჯიბრები რომ მეუბნები რწმენა მაქვსო მანახე მეთქი გეუბნები შენი რწმენა შენს საქმეთაგან, იაკობის წერილი ხომ იცი? თან ტავადვე ამბობ რომ მხოლო მწამს ძახილი არაფერია ამიტომაც მემგონი ასეთი კიტხვით არ ვცოდავ რომ გეკითხები. პავლე ემოციქული ამბობდა მაგალითად რა გააკეთა ღმერთმა მისი ცხოვრებიდან და ამით ღმერთის სახელი ნდიდდებოდა და ადამიანის ფუნქცია ამ მიწაზე სწორედ ღმერთის განდიდებაა ასე არ არის?

[George Leluashvili]

zanneti

სწორედ ამიტომაა დიდი ცრუ სწავლებები რელიგიაში რომ ბიბლიას უთანაბდებენ საგუშაგო კოშკს გადმოცემებს და მგავს რამეებს,

ეეე,მერე ვინ უთანაბრებს?ჩვეულებრივი ადამიანები და იმ შემთხვევაში კი თვითონ მოციქულები.

მე კი გითხარი რომ შენეული ის ახსნა არ იყო ახსნა ბიბლიური, რადგანაც მუხლები მოიყვანე ეს არ ნიშნავს რომ ის ესადაგება, ეს არის ადამიანების თავისუფალი ნების დარღვევა ჯერ ერთი მეორე რომ არსად ბიბლიაში არ არის ჩვილების ნათლობა

მერე ეგ მუხლები არაფერს ამბობს?

ხოლო შენ თუ იკვლევ მაშინ გკითხავ და მიპასუხე თუ შეიძლება, საიდან მოდის პიჯვრის წერა მოგვიყევი თუ როგრო მოხდა მისი შემოსვლა თქვენს რელიგიაში?

მგონი ეს ბიბლიაში არ წერია და საიდანაც მოდის მგონი ხვდები (აღარ მინდა ამაზე ეხლა თავიდან საუბარი)

არა კი არ გეჯიბრები რომ მეუბნები რწმენა მაქვსო მანახე მეთქი გეუბნები შენი რწმენა შენს საქმეთაგან, იაკობის წერილი ხომ იცი?

როგორ განახო ხომ ვერ მეტყვი?

[zanneti]

leluashvili.giorgi

მერე ეგ მუხლები არაფერს ამბობს?

ის მუხლები რაც შენ დაწერე არ არის იმის დამამტკიცებელი რასაც შენ ამტკიცებ

მგონი ეს ბიბლიაში არ წერია და საიდანაც მოდის მგონი ხვდები (აღარ მინდა ამაზე ეხლა თავიდან საუბარი)

ხო თუ არ წერია ესეგი უფალი არც მოგთხოვს,
კითხვა იბადება. უფალი მოგთხოვს იმას რაც ბიბლიაში ა

[zanneti]

leluashvili.giorgi

მერე ეგ მუხლები არაფერს ამბობს?

ის მუხლები რაც შენ დაწერე არ არის იმის დამამტკიცებელი რასაც შენ ამტკიცებ
[

leluashvili.giorgi

მერე ეგ მუხლები არაფერს ამბობს?

ის მუხლები რაც შენ დაწერე არ არის იმის დამამტკიცებელი რასაც შენ ამტკიცებ

მგონი ეს ბიბლიაში არ წერია და საიდანაც მოდის მგონი ხვდები (აღარ მინდა ამაზე ეხლა თავიდან საუბარი)

ხო თუ არ წერია ესეგი უფალი არც მოგთხოვს,
კითხვა იბადება. უფალი მოგთხოვს იმას რაც ბიბლიაში არ წერია? და წერია გადმოცემებში?
მოდი არ გვინდა თითქოს შენ სულელო მაინც არ გესმის ვერ იგებ სექტანტო შეუგნებელო წადი გამანებე თავი ასეთ შინაარსის პოსტები არ გვინდა

ის ისტორია პიჯვრის წერაზე როგორ გაჩნდა დაწერე თუ არ გიძნელდება

როგორ განახო ხომ ვერ მეტყვი?

მანა

[George Leluashvili]

zanneti

ის მუხლები რაც შენ დაწერე არ არის იმის დამამტკიცებელი რასაც შენ ამტკიცებ

კაი,კაი გასაგებია მე კაი ხანია მივხვდი ერთ რაღაცას

ხო თუ არ წერია ესეგი უფალი არც მოგთხოვს,კითხვა იბადება. უფალი მოგთხოვს იმას რაც ბიბლიაში ა

აქ კვლავ საღმერთო გარდამოცემებზე მაქ საუბარი და ფაქტებიდან გამომდინარე დროს ნუღარ დავკარგავთ ამაზე საუბრით

ის ისტორია პიჯვრის წერაზე როგორ გაჩნდა დაწერე თუ არ გიძნელდება

ვერ გავიგე,საღმრთო გარდამომცემების არ გჯერა და რა აზრი აქ?