მემკვიდრეობითი ცოდვა პარამეტრები

[Iona]

გამარჯობათ მამაო, დამლოცეთ გულითადად.

რამდენიმე წუთის წინ აღმოვაჩინე ეს განყოფილება ამ საიზე, გამეხარდა და გადავწყვიტე რამდენიმე შეკითხვა დაგისვათ.


1) ძველ აღთქმაში ნათქვამია რომ მამის ცოდვის გულისთვის შვილი არ ისჯება----შესაბამისად გამიჩნადა შეკითხვა თუ როგორ უნდა გავიგოთ ადამის ცოდვა.

2) რა იგულისხმება სიტყვებში "ყოველმან ჩემმან მპოვნელმან მომკლას მე" ვის უნდა მოეკლა კაენი?

3) რა მნიშვნელობა აქვს ლოცვის ამ სიტყვებს "არცა მტერთა შენთა ვუთხრა საიდუმლო შენი"


წინასწარ გიხდით მადლობას

[დეკ. ანდრია]

1) ადამიას ცოდვა არ იყო უბრალოდ გარეგნული საქციელი. მისი შეცოდებით დაზიანდა კაცობრივი ბუნება, გახდა მიდრეკილი ცოდვისაკენ, ადამიანი გახდა მოკვდავი. ეს დაცემულობა მემკვიდრეობად ერგება ყოველ ადამიანს. ჩვენ ვისჯებით დაცემულობასთან თანხმობისა და უბრძოლველობისათვის. მითუფრო, როცა ჩვენი ხსნისათვის ქრისტე მაცხოვარი ჯვარსეცვა.

2) კაენის ეს სიტყვები გამოხატავენ შიშს, გამოწვეულს უფლის სიტყვებით: "წყეულ იყავ შენ ქუეყანისაგან, რომელმან განაღო პირი თჳსი შეწყნარებად სისხლისა ძმისა შენისასა ჴელისაგან შენისა. რამეთუ ჰშურებოდი ქუეყანასა და არა შესძინოს ძალი თჳსი მოცემად შენდა, იწროებით და ძრწოლით იყო ქუეყანასა ზედა" (დაბ.4,11-12). იცის კაენმა თავისი ცოდვის სიმძიმე; იცის ისიც, რომ ღმრთის წყალობას მოკლებული, მოუძლურდება და ნებისმიერს შეეძლება მისი მოკვლა, რომლის ღირსიც არის. მაგრამ უფალმა აღუთქვა, რომ ვინც გაბედავდა კაენის მოკვლას, შვიდგზის მიეგებოდა. როგორც წმიდა იოანე ოქროპირი ბრძანებს, "დასდვა უფალმან ღმერთმან სასწაული კაინს არა მოკლვად მისა ყოვლისაგან მპოვნელისა მისისა" (დაბ. 4,15), რათა ყველას წინაშე განცხადებულიყო მისი ცოდვა, რომელიც ფარულად ქმნა, და რათა ყველა მის მნახველს ენახა, რა შედეგი მოჰყვება ცოდვას.

3) ნეტარი თეოფილაქტე ბულგარელი იოანეს სახარების მეექვსე თავის განმარტებისას ბრძანებს, რომ იუდა მიდიოდა ჰურიებთან, ცილსსწამებდა მაცხოვარს, უყვებოდა მათ უფლის მიერ მოწაფეთთვის საიდუმლოდ თქმულს. ქრისტეანულ სწავლებაში ჩვეულებრივი მიწიერი გაგებით არაფერია საიდუმლო. მაგრამ მისი მიღება საჭიროებს შინაგან მომზადებას. ის რასაც დაიტევდნენ მოციქულები, რომლებმაც ძალიან ბევრი რამ უარყვეს მიწიერი, გაუგებარი იყო სხვებისთვის, და ასეთ საგნებზე საუბარი ნიშნავდა ჰურიებში დაცინვის ან მკრეხელობის პროვოცირებას. სწორედ ამას აკეთებდა იუდა. ლოცვის სიტყვებით "არა მტერთა შენთა ვუთხრა საიდუმლოჲ შენი" ჩვენ აღუთქვამთ უფალს, რომ არ გავიმეორებთ იუდას ცოდვას, არ ვაქცევთ მაცხოვრის სიტყვებს დასაცინად და საგმობად, არ ვიქნებით მისი მოღალატეები.