მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

"ყოველ შობას მამა ტიხონი შოულობდა ერთ ქაშაყს, რომ თევზით გაეხსნილებინა ათორმეტი დღესასწაულის სასიხარულო დღეები. თევზის ჩონჩხს არ აგდებდა, დაკიდებდა თოკზე და სამეუფო თუ ღვთისმშობლის დღესასწაულებზე, თევზით ხსნილში, კონსერვის ქილაში აადუღებდა ცოტაოდენ წყალს, ორჯერ ან სამჯერ ჩაუშვებდა მდუღარე წყალში თევზის ძვლებს მცირედი სურნელებისათვის და მერე ყოველივე ამას ცოტაოდენ ბრინჯსაც დაუმატებდა. ასე იხსნილებდა იგი და თავს განიკითხავდა, რომ უდაბნოში თევზის წვნიანს მიირთმევდა. თევზის გამომშრალ ძვლებს ისევ ლურსმანზე ჰკიდებდა მომავალ გახსნილებამდე, ვიდრე ძვლები მთლიანად არ გათეთრდებოდა და მაშინღა გადაყრიდა. როცა დაინახავდა, ადამიანები პატივს მიაგებდნენ, შეწუხებული იტყოდა, - მე მოღვაწე კი არა, ცრუმოღვაწე ვარო"

[marine]

„[ბერ ანთიმოზს] ბერად აღკვეცის დღიდან ვიდრე სიკვდილამდე ხორცი არ გაუსინჯავს“

[marine]

"უფალმა ერისკაცებს ამ ასპარეზის მთელი სიძნელე და უფრო მეტად - სიადვილე დაუმალა, რადგან ბევრს, რომ სცოდნოდა ის, უმრავლესობა მონაზონი არ გახდებოდა."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

"ისე, როგორც მედიცინაში რენტგენი აღმოაჩენს იმას, რისი აღმოჩენაც შეუძლებელია ჩვეულებრივი თვალით, ასევე მჭვრეტელობისა და წინასწარხედვის ნიჭით დაჯილდოებული წმინდა ბერი [ანთიმოზი] არჩევდა მასთან მომსვლელთა ზრახვებსა და გულისნადებს, შეეძლო მომავლის წინასწარხედვა და გულების სიღრმეში დამარხულის ჭვრეტა. უფალმა ღმერთმა უბოძა მას ეს ნიჭი წმინდა ცხოვრებისა და ზეციური სასუფევლის მისაღწევად დაუცხრომელი შრომის გამო, მიანიჭა გრნობა, ყველა სხვა გრძნობაზე უმაღლესი. მამა ანთიმოზი მრავალ მომლოცველს აძლევდა პასუხს მათთვის საჭირბოროტო კითხვებზე, მრავალ პრობლემას განუმარტავდა მათ. გამოცდილი, გამჭრიახი და იმავდროულად სიხარულითა და მშვიდობით აღსავსე იყო წმინდა მამის მზერა"

[marine]

„ბერ-მონაზვნების ლოცვითა და მოწამეობრივი აღსასრულით ერმა მაცხოვრის ჯვარი დღემდე მოიტანა“

[marine]

"იერუსალიმის წმინდა საბას სახელობის მონასტრის ბერ-მონაზონი, მამა იოანე, ვიდრე მონაზვნურ ცხოვრებას შეუდგებოდა, მამა ანთიმოზთან მივიდა, რათა მისგან სულიერ საკითხებზე რჩევა და კურთხევა მიეღო. ბერმა იგი ჩვეული სიკეთითა და სითბოთი შეიპატიჟა. საუბრისას, როგორც ამას თავად მამა იოანე ადასტურებს, მან ბერის თავის ირგვლის ნათება შენიშნა, ხოლო მისი სუნთქვა კი კეთილსურნელებას გამოსცემდა. ის კიდევ უფრო შეცბა, როდესაც საუბრის დასრულების შემდეგ მამა ანთიმოზმა, რომელიც მონაზვნური ცხოვრებისაკენ მის სწრაფვას წინასწარ ჭვრეტდა, თავის მორჩილს დაუძახა და უთხრა: - "ამ ახალგაზრდას ანაფორა გამოუტანე!"

[marine]

„მონასტერი და აქ მცხოვრები ადამიანები გვაძლევენ მადლს, გვაჩვენებენ, როგორ უნდა დახმარებისთვის მისული ადამიანების გადარჩენა“

/მამა ეფრემ არიზონელი/

[marine]

"სტასიდია წარმოადგენს ხისაგან ნაკვეთ სავარძელს მაღალი სახელურებითა და გადმოსაკეცი დასაჯდომით, რომელზედაც მლოცველს შეუძლია, ან იდგეს, იდაყვებს დაყრდნობილი, ან გადმოშალოს დასაჯდომი და დაჯდეს ხანგრძლივი მონასტრული ღვთისმსახურებისას"

[marine]

" - "ორი რამ, სხვა დანარჩენის გარდა, - ამბობდა ბერი [ანთიმოზი], - ჩემი აზრით, არის უმნიშვნელოვანესი მონაზვნისთვის, რომელიც ზოგადცხოვრებულთა მონასტერში იმყოფება. პირველი, ეს არის მორჩილება უხუცესი ბერისა და უფროსი ძმების - ბერების მიმართ. მეორე კი, თავმდაბლობა, რომელიც გულიდან მოდის და ძველ კაცთა შეხედულებას უარყოფს.
- იყავით "ვითარცა შვილნი მორჩილებისანი (1 პეტრ. 1:14), და დაიმკვიდრებთ ღვთის სასუფეველს". - ამბობდა იგი".

[marine]

"ხელობას, რომელსაც მონაზონი მისდევს, ჩვეულებრივ, ხელსაქმეს უწოდებენ"

[marine]

"ვინ ახსნის ადამიანის გულისწადილს - განუდგეს ამქვეყნიურ ცხოვრებას და ვიწრო გზად დაადგეს? ვინ ჩასწვდება ამ საიდუმლოს და ვინ გასცემს სარწმუნო პასუხს მარადიულ შეკითხვას ბერ-მონაზვნობის ფენომენზე, რომელიც ზოგისთვის შიშის, ხოლო ზოგისათვის კი უმკაცრესი გამოცდის საბაბი გამხდარა? ცხადია, ამ კითხვაზე პასუხი მხოლოდ იმ ადამიანს გააჩნია, რომელიც შინაგან ხმას ერწმუნა და წმიდა ცხოვრება აირჩია და რომლისათვისაც უფლის უღელის ტარებასთან და მის ჭვრეტასთან შედარებით ყოველივე ამაოა"

/ბერი ანთიმოზი წმიდა ანას სკიტიდან/

[marine]

„მონაზვნები რომ გავხდით, აღთქმა დავდეთ, ჩვენს გულში დაფარული გაგვეცხადებინა“

[marine]

„უმჯობესია, არც კი დაიწყო სოფლისგან განდგომილი ცხოვრება, ვიდრე შემდგომში ცივად აღასრულებდე მას და საკუთარი თავი დიდ საფრთხეში ჩააგდო. უმჯობესია, არ დადო აღთქმა, ვიდრე აღთქმის შემდეგ არ აღასრულო იგი.“

/წმ.კასიანე რომაელი/

[marine]

"მამა ტიხონის საქმე იყო სულიერი ღვაწლი: მარხვა, ლოცვა, მღვიძარება, მუხლთადრეკა და ა.შ. არა მარტო ჩემთვის, არამედ ყოველი სულისთვის (ცოცხალთა და მიცვალებულთათვის). როცა უკვე მოხუცდა და ვეღარ დგებოდა მუხლმოდრეკის შემდეგ, მაღლა დაკიდა მსხვილი თოკი და წამოსადგომად მას ეჭიდებოდა"

[marine]

"სინათლე ანგელოზების ქრისტეა, სინათლე ბერებისა - ანგელოზები, სინათლე ადამიანებისა - ბერები"

[marine]

"ყველა სათნოებიდან ბერი [ანთიმოზი] განსაკუთრებით გამოყოფდა ორს და მათ აუცილებლად მიიჩნევდა როგორც მონასტრული თანაცხოვრებისათვის, ასევე - საერო ოჯახისთვისაც. ესენია თავმდაბლობა და მორჩილება, რაც გულიდან მოდის და ცვლის ძველკაცს"

[marine]

“შეძლების მქონე ყველა მონასტერმა თავისი საგანმანათლებლო კერა უნდა შექმნას და ბიბლიოთეკისა და სასწავლო ოთახის კეთილმოწყობაზე იზრუნოს”

[marine]

"კარგად მომზადებული საჭმელი მონაზვნისათვის [მამა ტიხონი] შეუფერებელი იყო. რათქმაუნდა, ამხელა ღვაწლის შემდეგ, ესოდენ მაღალ სულიერ საზომს მიღწეულს, არავითარ გრძნობას არ აღუძრავდა საგულდაგულოდ მომზადებული საჭმელი, რადგან ბერის გულში ქრისტე მკვიდრობდა, რომელიც ატკბობდა და სამოთხის საკვებით ასაზრდოებდა"

[marine]

"ათონის მთაზე თანააღკვეცილ ძმებს უწოდებენ იმ ბერებს, ვინც ერთი და იმავე მამის მიერ იქნა აღკვეცილი"

[marine]

"მამა ანთიმოზი თავდაუზოგავი მონაზონი იყო. ყოველი მონაზონი მუშაობს საკუთარი ბუნების შესაცვლელად - ზოგი მეტად, ზოგიც - ნაკლებად. მაგრამ წმინდა ბერი დაჟინებით ამტკიცებდა, რომ ცათა სასუფეველი ძალით იღება, და მოძალადეები მიიტაცებენ მას (მათ. 11,12)".