ვაჟა-ფშაველა, უდიდესი ადამიანი |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
ვაჟა-ფშაველა, უდიდესი ადამიანი |
ალექსანდრე |
Jan 25 2007, 04:17 PM
პოსტი
#21
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 6,232 რეგისტრ.: 24-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 7 |
სახლი სადაც ვაჟა ცხოვრობდა
-------------------- ჩვენისა ცხორებისათვის ჯვარცმული იესუ, ჩვეულებისაებრ ტკბილად გეტყოდა, ნუ მტირ მე, დედაო საყვარელო, გარნა შენ გოდებით ხმობდი, მეცა შენთანა მოვკუდები, ძეო ჩემო საყვარელო. ვითარცა ლეღვსა მას უნაყოფოსა, ნუ მომკვეთ მე მაცხოვარ ცოდვილსა ამას, არამედ მერმეცა მრვალ-ჟამ შენდობაი მომმადლე და მორწყე სული ჩემი, ცრემლითა სინანულისათა, რათა ნაყოფი მოგართვა შენ მოწყალებისა |
ქავთარაძე |
Jan 25 2007, 04:19 PM
პოსტი
#22
|
დაურეგისტრირებელი |
კანონისტი
მაგარი სიტყვებია ვაჟას ბუნების აღწერაზე ვაფანატებ. ”ღამის წყვდიადში,გამტკნარებულის სახითა, მოსჩანს ქისტეთის მიდამო, სალის კლდეების ტახტითა. ბნელს ხევზე მიჰყეფს მდინარე გულამღვრეული ჯავრითა...” |
ალექსანდრე |
Jan 25 2007, 04:19 PM
პოსტი
#23
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 6,232 რეგისტრ.: 24-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 7 |
ბუხარი, რომლის შუქზეც წერდა ვაჟა ფშაველა თავინ ნაწარმოებებს
-------------------- ჩვენისა ცხორებისათვის ჯვარცმული იესუ, ჩვეულებისაებრ ტკბილად გეტყოდა, ნუ მტირ მე, დედაო საყვარელო, გარნა შენ გოდებით ხმობდი, მეცა შენთანა მოვკუდები, ძეო ჩემო საყვარელო. ვითარცა ლეღვსა მას უნაყოფოსა, ნუ მომკვეთ მე მაცხოვარ ცოდვილსა ამას, არამედ მერმეცა მრვალ-ჟამ შენდობაი მომმადლე და მორწყე სული ჩემი, ცრემლითა სინანულისათა, რათა ნაყოფი მოგართვა შენ მოწყალებისა |
სოფი |
Jan 25 2007, 04:21 PM
პოსტი
#24
|
Pro Christo.. ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 3,122 რეგისტრ.: 10-January 07 წევრი № 843 |
ციტატა "არწივი" მაგ თემატიკით აქ დაწერილი, ვაჟას თურმე სახლის გზაზე დაესხა თავს 5 ყაჩაღი და ვაჟა საბოლოოდ ვერ გაუმკლავდა და მოერივნენ , და ამაზე გამწარებულმა დაწერა ლექსი მაგარი ადამიანი იყო. უი,ეგ კი ნამდვილად არ ვიცოდი. ერთ-ერთი ვერსიით, არწივში საქართველოსაც მოიაზრებენ. მიყვარს ვაჟა. -------------------- "Happiness only real when shared."
|
ალექსანდრე |
Jan 25 2007, 04:26 PM
პოსტი
#25
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 6,232 რეგისტრ.: 24-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 7 |
''ათასს ცოცხალსა ბევრჯერა, ათჯერ სჯობს ერთი მკვდარია''
-------------------- ჩვენისა ცხორებისათვის ჯვარცმული იესუ, ჩვეულებისაებრ ტკბილად გეტყოდა, ნუ მტირ მე, დედაო საყვარელო, გარნა შენ გოდებით ხმობდი, მეცა შენთანა მოვკუდები, ძეო ჩემო საყვარელო. ვითარცა ლეღვსა მას უნაყოფოსა, ნუ მომკვეთ მე მაცხოვარ ცოდვილსა ამას, არამედ მერმეცა მრვალ-ჟამ შენდობაი მომმადლე და მორწყე სული ჩემი, ცრემლითა სინანულისათა, რათა ნაყოფი მოგართვა შენ მოწყალებისა |
T.L. |
Jan 25 2007, 04:27 PM
პოსტი
#26
|
Вот бы мне крылья... ჯგუფი: Members პოსტები: 6,950 რეგისტრ.: 1-September 06 მდებარ.: where the wild roses grow წევრი № 134 |
მეუღლის, თამარის, მოსაგონარი
პოეტური შემოქმედების წუთები ერთხელ მე და ლუკა ყანასა ვმკიდით სულა-კურდღელაურთ მამულში. იმ ხანებში რომელიღაც პოემაზე მუშაობდა (რომელზე, კარგად არ მახსოვს). ყანა ძალზედ გადამწიფებული იყო. ორთავენი სამკალში ვიყავით. სეუადღე გადასულიიყო. დაყოვნება აღარ შეიძლებოდა - ყანა უნდა მოგვემკო სასწრაფოდ. ლუკას უცბად რაღაც აზრი მოუვიდა, ნამგალ-სათიბეები ძირს დადო და აჩქარებული ნაბიჯით დაეშვა თავქვე, შინისაკენ. მივაძახე: კაცო, სად მიდიხარ? ყური არ მათხოვა, გზა განაგრძო. მაშინ მივხვდი, რომ საწერად მიდიოდა. დამტოვა მარტოკა ყანაში: მომკალიც, მომკონავიც და ძნის ამგებელიც. სამივე საქმე უნდა შემესრულებინა მარტოკა. მეც ხომ ვერ მოვატოვებდი ყანას. ბალღები საქონელთან იყვნენ ზოგი - ინდაურებში და ზოგიც - ხბორებთა და ცხვრებთან. არავინ არ მშველოდა. მარტოკა ვმკე იმ დღეს ყანა. საღამოთი ავკონე, ავაგე წერებად და დაბინდებისას, ხურჯინ-საგზლით, წყლის ჭურჭლით, ჩემი და ვაჟას ნამგალ-სათიბებით შინ ჩამოვედი. საქონელი მოერეკათ და შეეყარათ ბაკში, რომელიც ახლოს, ხევს გაღმა, იფნისქვეშ გვქონდა შემოღობილი. ლუკა მაგოიდას მიჯდომოდა, რაღაცას წერდა. ჩემსკენ არ მოუხედავს, თითქოს ვერც კი იგრძნო ჩემი მისვლა. ავიღე ტაგნები ფურების დასაწველად და, როცა გამოვდიოდი, დამიძახა: ქალო, ხინკალი მინდა, ერთი ხინკალი მოვხარშოთო! დაღლილი ვიყავი ძალიან და დამეზარა. მაგრა, სიტყვა არ შემობრუნებია, რადგან ლუკას თქმა ჩემთვის კანონი იყო. გადავედი ბაკში. ფურები დავწველე, გადმოვიტანე რძე,ს არძევეში ჩავწურე და დაღამებულში შევუდექი ხინკლის კეთებას. შეშა არ გვქონდა. მოვიტანე, დავჭერი, ცეცხლი დავანთე, ხორცი დავკეპე და ცომის ზელას შევუდექი. ძილი თავს მართმევდა, ძლივს ვახვევდი ხინკალს. როგორც იქნა მოვხარშე ზინკალი და სევუტანე ხონჩით. ლუკას სახეზე ღიმილმა გადაურბინა. შევატყვე, ესიამოვნა. სემომხედა და მითხრა: ყოჩაღ, დედაკაცოო! ლუკა ცპოტას ჭამდა, მხოლოდ მალ-მალე უყვარდა პურის ჭამა. ერთხელ, გუთანი დააყენა კვალში, ხარები არ გამოგვაშვებინა, წავიდა მაშინაც შინ - საწერად. მე და ბალღები ხარებს ვუდექით. შეწუხდნენ ხარები, უღლიდან იზიდებოდნენ. ვუდექით ხარებს და ვატრიალებდით ისევ კვალში. მკაცრი კაცი იყო ლუკა, დაჟინებით ვერაფერს ვუწყობდი, ვერ ვუბედავდი დაჟინებით მეთქვა, ოჯახს შენახვა სჭირდება, გაისარჯე, ცოლ-შვილს რჩენა უნდა-მეთქი. როგორც იყო, ერთხელ გაბრაზებულმა გავბედე და ვუთხარი: რა არის, კაცო, ცოლ-შვილი მშიერ-ტიტველი გყავს, შინ არაფერი გვაქვს, ყველაფერი თავდება, სენ კი ზიხარ, ჯღაბნი და სულ ჯღაბნი-მეთქი. მოველოდი, ძალიან გაჯავრდებოდა,ჩემი ნათქვამისა მევე შემეშინდა. მაგრამ საქმე სხვაგვარად დატრიალდა. გაიცინა და მითხრა: ეეჰ, შე საწყალო, უსწავლელი ხარ და რა გითხრა, ნასწავლი რომ იყო, მაგ სიტყვას არ გაპატიებდიო. -------------------- мне бы в небо...
----------------------- სიკეთით სძლიე შენს მტერსა.... ------------------------------------------- უფრთხილდით საკუთარ აზრებს,რადგან ისინი ზეცაში ისმის... --------------------------------------------------------------------------- |
სოფი |
Jan 25 2007, 04:27 PM
პოსტი
#27
|
Pro Christo.. ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 3,122 რეგისტრ.: 10-January 07 წევრი № 843 |
ჩარგალში არ ვარ ნამყოფი.ასე ამბობენ, რომ ულამაზესია.მინდააააა... ძალიან მიყვარს ბუნება.
-------------------- "Happiness only real when shared."
|
კანონისტი |
Jan 25 2007, 05:16 PM
პოსტი
#28
|
დავით ჯგუფი: Members პოსტები: 16,930 რეგისტრ.: 17-October 06 მდებარ.: თბილისი, საქართველო წევრი № 284 |
ძალიან მიყვარს მისი ვაჟის ვახტანგ რაზიკაშვილის "მამაჩემი - ვაჟა-ფშაველა". ერთი ხუთჯერ მაინც მექნება წაკითხული...
რაც მახსოვს იქიდან ზეპირად, ზოგს დავწერ: ვაჟა-ფშაველა საპარიკმახეროში შესულა, შეუჭრია თმები და დალაქმა თურმე ცოტა ბევრი ფული მოთხოვა, თან ვერ უცვნია. ვაჟას უთქვამს: - შენ რომ იცოდე, რა თავი გაკრიჭე, ფულს აქეთ უნდა მაძლევდეო! ილია ჭავჭავაძესთან ვაჟა უნდა მისულიყო. ილია დაღლილი იყო და დაძინება გადაწყვიტა, მოურავისთვის დაუბარებია - არ შემაწუხო, მხოლოდ ვაჟა-ფშაველა თუ მოვა, მაშინვე გამაღვიძეო. ვაჟა მისული გაცრეცილი ჩოხით, ხურჯინით და ილია უკითხავს. მოურავმა, - ძინავს და დაელოდეო. ვაჟაც დამჯდარა. კარგა ხნის მერე ილიას გაუღვიძია და გაკვირვებულს მოურავი დაუბარებია, - ვაჟა არ მოსულაო? მოურავმა, - არა ვაჟა არა, მაგრამ ერთი გლეხი გელოდებათ აივანზე და ნახეთო. გამოსულა ილია და... შერჩა ვაჟა. - ესაა ვაჟაო, უთქვამს მოურავისთვის. მოურავს დაურცხვენია: რა ვიცოდი, მეგონა ცნობილი პოეტი თქვენსავით ევროპულად იქნებოდა გამოწყობილი და ასე ჩამოფხაული გლეხი ვაჟა თუ იყო, ვერ წარმოვიდგინეო აკაკის გარდაცვალების მერე ვაჟამ წერილი მოსწერა გამომცემლობას: "გავიგე აკაკი დიდი ამბით დაგიკრძალავთ, მჯერა რომ ეგრე იქნებოდა. ისიც ვიცი, რომ ჩემთვის კარგი ადგილი გაქვთ შერჩეული და დიდის პატივით მიპირებთ დასაფლავებას. მაგრამ სანამ მოვკვდები, იქნება ჩემი ჰონორარი გამომიგზავნოთ, თორემ საჭმლის ფული აღარ მაქვსო..." -------------------- „ნეტარ არიან, რომელთა დაიცვან სამართალი და ჰყონ სიმართლე ყოველსა ჟამსა.“ (ფს. 105; 4) |
T.L. |
Jan 25 2007, 05:22 PM
პოსტი
#29
|
Вот бы мне крылья... ჯგუფი: Members პოსტები: 6,950 რეგისტრ.: 1-September 06 მდებარ.: where the wild roses grow წევრი № 134 |
მეუღლის, თამარის, მოსაგონარი
ღარიბი და ბეჩავი კაცი ძალიან ებრალებოდა ლუკას. უყვარდა გაჭირვებულის დახმარება. ჯერ ჩვენ რა გაგვაჩნდა და ლუკას ცალი ხელი ქვეყნისკენ ჰქონდა. არ იცი სიხარებო - ვეტყოდი ხოლმე, - გადაგებული ხარ სტუმრებზე და სინ კი საკუთარი ცოლ-შვილი ვერ შეგინახავს-მეთქი. -ძროხა ხომ არა ვარ, დედაკაცო, რომ სულ თავისთვის ვიყოო, - მეტყოდა, - ვაჟკაცი თავისთვისაც უნდ აიყოს და სხვისთვისაცო. მეზობლის ქალი მოვიდა ლუკასთან და შესჩივლა: - რა ბეჩავები, საწყლები ვართ, წუხელ ქმარი მომიკვდა, ტიტველია და არ ვიცი, რით დავმარხოთო... ლუკამ აიღო და თუ რამე გაგვაჩნდა: პური, ფული, სასუდრო, მისცა და უთხრა აჰა, წაიღე, შე ბეჩავო. იმ კაცს ტიტველს ნუ დამარხავთო! თავის ჩოხა-ახალოხი გაატანა. ფართალი გვქონდა სახლში, - ისიც მისცა, დამარხე ის კაცი და ბალღებს მოუარეო. ქალი სულ ლოცვა-კურთხევით წავიდა შინ. ლუკას სიზარმაცე და უსაქმურობა არ უყვარდა. ეზარებოდა გაურჯელი, უსაქმო, ცრუ, ამპარტავანი და თაღლითი ადამიანი. ერთხელ ჩვენსა მათხოვრები მოვიდნენ. ორი კაცი იყო. ახალგაზრდები იყვნენ და ჯანითაც არა უშავდათ რა. ვინა ხართთქვენაო? - ჰკითხა ლუკამ. მათ უპასუხეს: ჩვენ ბერძნები ვართ, გაჭირვებულები, საწყალი ხალხი. დავდივართ ასე სოფელ-სოფელ სამათხოვროდ - იქნებ ვინმემ გაგვიკითხოსო. -მოიხადეთ, დააწყეთ ეგ გუდები, აიღეთ ეს ბარები, ჩადით აგე, იმ ბოსტანში, დაბარეთ და პურსაც გაჭმევთ და ფულსაც მოგცემთო, -უთხრა ლუკამ და წასწვდა ერთ მათგანს გუდაზე. ორივენი გაიქცნენ. გუდაზე ხელი ეკიდათ, თან გარბოდნენ, უკან იხედებოდნენ და იმეორებდნენს ერთსა და იმავე სიტყვას: რა კასია! რა კასია! ასე სირბილ-სირბილით მიიმალნენ ხევში. ეგ რა ჰქენი, კაცო-მეთქი- ვუსაყვედურე ლუკას. ლუკამ მიპასუხა: ისა ვქენი, რომ ჩემზე ახალგაზრდები, ჩემზე ჯანმრთელები დადიან სოფელ-სოფელ და ხალხს ატყებენ, განგებ თავს ისაწყლებენო. დავრდომილი, ხეიბარი ან მოხუცი, ჯანდაკარგული მათხოვარი რომ მოვიდოდა, იმას უმოწყალოდ არ გაუშვებდა. ასეთი გაჭირვებულთათვის ფქვილსაც კი ჩამაყრევინებდა ხოლმე. -------------------- мне бы в небо...
----------------------- სიკეთით სძლიე შენს მტერსა.... ------------------------------------------- უფრთხილდით საკუთარ აზრებს,რადგან ისინი ზეცაში ისმის... --------------------------------------------------------------------------- |
სოფი |
Jan 25 2007, 08:00 PM
პოსტი
#30
|
Pro Christo.. ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 3,122 რეგისტრ.: 10-January 07 წევრი № 843 |
ვაჟა,როგორც მთის არწივი,როგორც ჩაუმქრალი ცეცხლი,როგორც მგოსანი თავისი პოეზიით ცოცხლობს და უკვდავია!
დღეს,ჩემდა გასაოცრად,სრულიად შემთხვევით,წავაწყდი გაზეთს,რომლის ერთ-ერთმა სტატიის სათაურმა_ვაჟას პოეზია უკვდავია_ძალიან მიმიზიდა, და განსაკუთრებით კი იმიტომ,რომ დღევანდელი ერთ-ერთი თემა სწორედ რომ ვაჟას შეეხება. ამ სტატიაში საუბარია, ბორჯომის სარაიონო საბავშვო ბიბლიოთეკაში მოწყობილ ღონისძიებაზე_"ვაჟა ბავშვების დიდი ქომაგი".თურმე,როგორც ყოველ დიდ ადამიანს,ვაჟასაც უსაზღვროდ უყვარდა ბავშვები.ლექს წერდა,თუ სიტყვას ამბობდა,მიწას ხნავდა თუ ვინმეს ასწავლიდა, ყოველთვის ცხოვრების ყვავილებზე ფიქრობდა,ზრუნავდა, რომ ქვეყნის უამინდობის ჟამს არ დამზრალიყვნენ და მრავალტანჯულ,ურიცხვი ომებით ქანცმოლეულ საქართველოს როგორმე მომრავლებოდა სწავლული,განათლებული შვილები. ვაჟას სიტყვებია:"ვინც ბალღებს კეთილგონივრულად ზრდის,იგი აღმზრდელი და გამაბედნიერებელია ერისა,ვინაიდან სიყრმის დროს დათესილი კეთილი თესლი დიდობაში უხვად გამოიღებს ნაყოფს." -------------------- "Happiness only real when shared."
|
სოფი |
Jan 25 2007, 08:11 PM
პოსტი
#31
|
Pro Christo.. ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 3,122 რეგისტრ.: 10-January 07 წევრი № 843 |
სწორედ ამ,დიდი გოგოლას,ლექსით დაიწყო მოგონებები ვაჟა-ფშაველაზე:
"ლექსით მდიდარი,ღარიბი ვაჟა თავის ჩოხაზე უფრო ღარიბი, მოზღვავებული თვალ-მარგალიტის ღვართქაფიანი ნიაღვარივით. ვიცი,არწივი კალამს აწვდიდა, ვეფხვი სიტყვას და არაგვი სიმებს, და მთანი,მთანი,ცად რომ აყრილან, ცეცხლს,შთაგონებას,მომავლის იმედს." და ბოლოს,ვაჟას ლექსი: "მადლობელი ვარ,დამბადებელო, ჩემიდან შეჰქმენ ისეთი გუნდა, როგორიც ამ დღეს საჭირო არი სამშობლოს წყლულებს,როგორიც უნდა." -------------------- "Happiness only real when shared."
|
ქავთარაძე |
Jan 25 2007, 10:42 PM
პოსტი
#32
|
დაურეგისტრირებელი |
sofi89
არა ეს არწივზე უკვე კომუნისტების დროსაა მოსაზრებული. მანამდეც იყო მცდელობა ამისა მაგამ ვაჟა უკრძალავდა სასტიკად. რამ შამქმნა ადამიანად რატომ არ მოვედ წვიმადა |
marine |
Jan 26 2007, 03:54 PM
პოსტი
#33
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,554 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ვაჟა-ფშაველა
დიდი თამარი ქალო, ქართველთა სულისდგმავ, ქალო, ქართველთა დედაო! ტყუილად ვამბობთ შენს სიკვდილს, თამარს ცოცხალსა ვხედაო. რუსთველის ქებას ჩვეულო, მეც ქებას გაგიბედაო. როს ვგრძნობ, იმისებრ ვერ ვმღერი, რად არ ვჩუმდები ნეტაო?! არ მოგეწონოს, იქნება, სთქვა: „რისთვის ითავხედაო, მონად აღზრდილმა მოლექსემ სალამი გამიბედაო?!“ შენ თვალთ სხივებმა ამაგზნო, დამათრო, ამაყბედაო. საუნჯევ სათნოებისა, ჩემიც მიიღე ქებაო, ვინმე საწყალის ფშავლისა! ცრემლი აღარა მშრებაო. თამარის სალოცავშია მოსჩანს ფშავლების კრებაო, შენთვის მსხვერპლისა შეწირვით ქალ-ვაჟი ვერა ძღებაო, შენთვის დაკლულის ცხვარ-ძროხის დიდი ჩახტები დგებაო. გულში გვინთიხარ ლამპრადა, ნათობს და არა ჰქრებაო. შენს და შოთაის მარჯვენას ვემთხვიე ზედიზედაო. შენა ხარ ერის სიცოცხლე, თავი არ მომიკვდებაო! მოწყალედ გვექმენ ქართველთა, ჩემო ლამაზო დედაო! [1915 წ.] -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
ვალერი |
Jan 26 2007, 04:05 PM
პოსტი
#34
|
ვაკო გელოვანი ჯგუფი: Members პოსტები: 395 რეგისტრ.: 2-August 06 მდებარ.: Tbilisi, Georgia წევრი № 35 |
მე ძალიან მიყვარს ვაჟა-ფშაველას ნაწარმოებები(ნეტა ვის არ უყვარს )
ქეიფი დამისხი, დამალევინე, ე ღვინო ოხერ-ტიალი, ეგება წაღმა ვიფიქრო სოფლის უკუღმა ტრიალი! ეგება გულის ვარამი ჩავკლა მა ჯიხვის რქაშია. თვალთ-წინ დამიდგეს ლამაზი, ჟრჟოლა მამკიდოს ტანშია, დეზი ვკრა ჩემსა ლურჯასა, გადავეერიო ზღვაშია. თქვენთან ძაღლურად სიცოცხლეს სიკვდილი მიჯობს ცდაშია; ვერ მააწონებთ კარგს ყმასა, რაც არ უჯდება ჭკვაშია! 1886 -------------------- დამარხულ არს ენაჲ ქართული დღემდე მეორედ მოსვლისა მისისა საწამებლად, რაჲთა ყოველსა ენასა ღმერთმა ამხილოს ამით ენითა.
და ესე ენაჲ მძინარე არს დღესამომდე, და სახარებასა შინა ამას ენასა ლაზარე ჰრქჳან! |
marine |
Jan 26 2007, 04:07 PM
პოსტი
#35
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,554 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ვაჟა-ფშაველა
წმინდა ნინო (ვუძღვნი ქართველ ქალთა საზოგადოებას) სასახელოა ჩვენთვისა დედათმთავარის დღეობა, იმის წყალობით განმტკიცდა ქართლში ახალი ზნეობა. ვცანით იესო ქრისტესი ჭეშმარიტის ღვთის ძეობა და ქრისტეს სწავლა-მოძღვრების სიდიდე, მძლეთამძლეობა. ვინც ქრისტეს მცნება გვასწავლა, ქართველთ გვწამს მისი ზნეობა. იკურთხოს მისი სახელი, იკურთხოს ნინოს მხნეობა. ცამ მოანიჭოს ჩვენს ქალებს სიდიდე ნინოს სულისა, რომ შეძლონ ქვეყნის აღდგენა, განკურნვა იმის წყლულისა; ობლისა მოვლა, გამდლობა, მოხელვა დაკარგულისა. არ დაეკარგოს ამაგი, ვინაც სამშობლოს უვლისა. იკურთხოს დედათა ღვაწლი, მადლი სწყალობდეს უფლისა! [1914 წ.] -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
ვალერი |
Jan 26 2007, 04:13 PM
პოსტი
#36
|
ვაკო გელოვანი ჯგუფი: Members პოსტები: 395 რეგისტრ.: 2-August 06 მდებარ.: Tbilisi, Georgia წევრი № 35 |
ესეც მნათეს საყვარელი ნაწარმოები(უფრო სწორად წერილი) :
ვაჟა-ფშაველა კოსმოპოლიტიზმი და პატრიოტიზმი ზოგს ჰგონია, რომ ნამდვილი პატრიოტიზმი ეწინააღმდეგება კოსმოპოლიტიზმს, მაგრამ ეს შეცდომაა. ყოველი ნამდვილი პატრიოტი კოსმოპოლიტია ისე, როგორც ყოველი გონიერი კოსმოპოლიტი (და არა ჩვენებური) პატრიოტია. როგორ? ასე, - რომელი ადამიანიც თავის ერს ემსახურება კეთილგონიერად და ცდილობს თავის სამშობლო აღამაღლოს გონებრივ, ქონებრივ და ზნეობრივ, ამით ის უმზადებს მთელს კაცობრიობას საუკეთესო წევრებს, საუკეთესო მეგობარს, ხელს უწყობს მთელი კაცობრიობის განვითარებას, კეთილდღეობას. თუ მთელის ერის განვითარებისათვის საჭიროა კერძო ადამიანთა აღზრდა, აგრედვე ცალკე ერების აღზრდაა საჭირო, რათა კაცობრიობა წარმოადგენდეს განვითარებულს ჯგუფსა; თუ კერძო ადამიანისათვის არის სასარგებლო აღზრდა ნაციონალური, ინდივიდუალური, აგრეთვე ყოველის ერისათვისაა სასარგებლო ასეთივე აღზრდა, რათა ყოველმა ერმა მომეტებული ძალა, ენერგია, თავისებურობა გამოიჩინოს და საკუთარი თანხა შეიტანოს კაცობრიობის სალაროში... ყოველი მამულიშვილი თავის სამშობლოს უნდა ემსახუროს მთელის თავის ძალღონით, თანამოძმეთა სარგებლობაზე უნდა ფიქრობდეს და, რამდენადაც გონივრული იქმნება მისი შრომა, რამდენადაც სასარგებლო გამოგდება მშობელი ქვეყნისათვის მისი ღვაწლი, იმდენადვე სასარგებლო იქმნება მთელი კაცობრიობისათვის. ედისონი ამერიკელია, ამერიკაშივე მუშაობს, მაგრამ მისი შრომის ნაყოფს მთელი კაცობრიობა გემულობს. შექსპირი ინგლისელია, ინგლისში მუშაობდა და ცხოვრობდა, მაგრამ მისი ნაწერებით მთელი კაცობრიობა სტკბება დღესაც. ეგრეთვე სერვანტესი, გიოტე და სხვა გენიოსები თავის სამშობლოში, თავის თანამოძმეთათვის იღვწოდნენ, მაგრამ დღეს ისინი მთელს კაცობრიობას მიაჩნია თავის ღვიძლ შვილებად. ყველა გენიოსები ნაციონალურმა ნიადაგმა აღზრდა, აღმოაცენა და განადიდა იქამდის, რომ სხვა ერებმაც კი მიიღეს ისინი საკუთარ შვილებად. მაშასადამე, გენიოსებმა თავის სამშობლოს გარეშეც ჰპოვეს სამშობლო - მთელი ქვეყანა, მთელი კაცობრიობა, მაგრამ, მიუხედავად ამისა, გენიოსთ ნაწარმოებნიც უფრო სარგები და შესაფერებელია ეროვნულ ნიადაგზე. „ჰამლეტით“, „მეფე ლირით“ ვერც ერთი ქვეყნის შვილი ვერ დასტკბება ისე, ნამეტნავად თარგმანით, როგორც თვით ინგლისელი, რომელიც ინგლისურს ენაზე კითხულობს ამ ნაწარმოებთ. შორს სად მივდივართ? ნუთუ სხვა ქვეყნის შვილი ისე დასტკბება „ვეფხისტყაოსნით“ და ისე გაიგებს მას, რაც უნდა კარგი თარგმანი წაიკითხოს, ან თუნცა კარგად იცოდეს ქართული ენა, როგორც თვით ქართველი? - არასდროს. გენიოსს, როგორც პიროვნებას, ინდივიდს, აქვს საკუთარი სამშობლო, საყვარელი, სათაყვანებელი, ხოლო მის ნაწარმოებს არა, ვინაიდან იგი მთელი კაცობრიობის კუთვნილებაა, როგორც მეცნიერება... მეცნიერება და გენიოსები გვიხსნიან გზას კოსმოპოლიტიზმისაკენ, მაგრამ მხოლოდ პატრიოტიზმის, ნაციონალიზმის მეოხებით. განავითარეთ ყოველი ერი იქამდის, რომ კარგად ესმოდეს თავისი ეკონომიური, პოლიტიკური მდგომარეობა, თავის სოციალური ყოფის ავკარგი, მოსპეთ დღევანდელი ეკონომიური უკუღმართობა და, უეჭველია, მაშინ მოისპობა ერთისაგან მეორის ჩასანთქმელად მისწრაფება, ერთმანეთის რბევა, ომები, რომელიც დღეს გამეფებულია დედამიწის ზურგზე. პატრიტიზმი, როგორც სიცოცხლე და სიცოცხლესთან გრძნობა, თითქო დაბადებასთან ერთად ჰყვება ადამიანს და შეიცავს ისეთ ნაწილებს, რომელთაც ვერც ერთი ჭკვათმყოფელი ადამიანი ვერ უარყოფს, როგორც მაგ. არის დედაენა, ისტორიული წარსული, სახელოვანი მოღვაწენი და ეროვნული ტერიტორია, მწერლობა და სხვა. იმავ წამიდანვე, როცა ბავშვი ქვეყანას იხილავს, მას, გარდა ჰაერისა, სადგომ-საწოლისა, ესაჭიროება აღმზრდელი, რძე - საზრდოდ, ნანა - მოსასვენებლად. ყველა ეს ხდება ოჯახში, დედის ხელმძღვანელობით და სწორედ აქ არის დასაბამი პატრიოტიზმისა. ყმაწვილი იმ თავიდანვე მჭიდრო კავშირს იმათთან ჰგრძნობდა, ვინც იმას ესაუბრება, ვინც გარშემო ახვევია, - ვისგანაც პირველ შთაბეჭდილებას ღებულობს. ამიტომ უყვარს ის ენა, რომელიც იმას სიყრმის დროს ესმოდა, და ის ადამიანები მიაჩნია თავისიანებად, რომელნიც ამ ენაზე ლაპარაკობენ თუ მღერიან. თავის სოფლელთა სრულიად უმნიშვნელო სხვებისაგან განმასხვავებელი საუბრის კილოც კი შვენიერებად მიაჩნია. თავისი სოფლელი, თუნდაც უკანასკნელი ადამიანი, უცხო ადგილას, უცხო მხარეს რომ შეჰხვდეს, დიდ სიამოვნებას აგრძნობინებს. ვიდრე გაფართოვდება ბავშვის მხედველობა და გაიზრდება მისი პატრიოტიზმი, მას მხოლოდ განსაკუთრებით ის სოფელი, ან დაბა უყვარს, სადაც დაბადებულა და ბავშვობა გაუტარებია. ვერ წარმომიდგენია ადამიანი სრულის ჭკუისა, საღის გრძნობის პატრონი, რომ ერთი რომელიმე ერი სხვებზე მეტად არ უყვარდეს, ან ერთი რომელიმე კუთხე. რატომ? - იმიტომ: ერთი და იგივე ადამიანი ათასს ადგილას ხომ არ იბადება, არამედ ერთს ადგილას უნდა დაიბადოს, ერთს ოჯახში, ერთი დედა უნდა ჰყავდეს! თუ ვინმე იტყვის ამას, ყველა ერები ერთნაირად მიყვარსო, - სტყუის, თვალთმაქცობს: ან ჭკუანაკლებია, ან რომელიმე პარტიის პროგრამით არის ხელფეხშებოჭილი. სამოწყალეო სახლში აღზრდილი ბუშიც კი, რომელსაც, შეიძლება, ათასი ლალა გამოუჩნდეს და გარშემო ათასი ენა ესმოდეს, ბოლოს ერთს რომელსამე ენას იწამებს და ერთს ქვეყანას მიიჩნევს თავის სამშობლოდ... პატრიოტიზმი უფრო გრძნობის საქმეა, ვიდრე ჭკუა-გონებისა, თუმცა კეთილგონიერება მუდამ ყოფილა და არის მისი მათაყვანებელი და პატივისმცემელი. კოსმოპილიტიზმი მხოლოდ ჭკუის ნაყოფია, ადამიანის კეთილგონიერებისა, მას ადამიანის გულთან საქმე არა აქვს, იგი საღსარია იმ უბედურობის ასაცილებლად, რომელიც დღემდის მთელს კაცობრიობას თავს დასტრიალებს. ამიტომ კოსმოპოლიტიზმი ასე უნდა გვესმოდეს: გიყვარდეს შენი ერი, შენი ქვეყანა, იღვაწე მის საკეთილდღეოდ, ნუ გძულს სხვა ერები და ნუ გშურს იმათთვის ბედნიერება, ნუ შეუშლი იმათ მისწრაფებას ხელს და ეცადე, რომ შენი სამშობლო არავინ დაჩაგროს და გაუთანასწორდეს მოწინავე ერებს. ვინც უარყოფს თავის ეროვნებას, თავის ქვეყანას იმ ფიქრით, ვითომ კოსმოპოლიტი ვარო, ის არის მახინჯი გრძნობის პატრონი, იგი თავისავე შეუმჩნევლად დიდი მტერის კაცობრიობისა, რომელსაც ვითომ ერთგულებას და სიყვარულს უცხადებს. ღმერთმა დაგვიფაროს ისე გავიგოთ კოსმოპოლიტიზმი, ვითომ ყველამ თავის ეროვნებაზე ხელი აიღოსო. მაშინ მთელმა კაცობრიობამ უნდა უარჰყოს თავისი თავი. ყველა ერი თავისუფლებას ეძებს, რათა თავად იყოს თავისთავის პატრონი, თითონ მოუაროს თავს, თავის საკუთარის ძალ-ღონით განვითარდეს. ცალ-ცალკე ეროვნებათა განვითარება აუცილებელი პირობაა მთელის კაცობრიობის განვითარებისა. 1905 წ. მარინე დამასწარი ეგ ლექსი ნინოობას მინდოდა დამედო ფორუმზე დიდი თამარი და წმიდა ნინო, ეს ლექსები ორივე ძალიან მიყვარს -------------------- დამარხულ არს ენაჲ ქართული დღემდე მეორედ მოსვლისა მისისა საწამებლად, რაჲთა ყოველსა ენასა ღმერთმა ამხილოს ამით ენითა.
და ესე ენაჲ მძინარე არს დღესამომდე, და სახარებასა შინა ამას ენასა ლაზარე ჰრქჳან! |
marine |
Jan 26 2007, 04:16 PM
პოსტი
#37
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,554 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ვაჟა-ფშაველა
საშობაო ამბავი (თქმულება) I ღარიბი არი გეგენა, როგორც ზამთარში მინდორი, რომ ცოლ-შვილს პური აჭამოს, შეძლება არ აქვს იმდონი. ჩაცმაზე ვინღა რას იტყვის? ტანზე აცვიათ კონკები ცოლსა და შვილებს ერთგვარად, სანაგვეს მონაპოვები. ხარი არა ჰყავს, არც ფური, თითქმის არც ერთი ქათამი; სახლში არ უჩანს არც ქვაბი, არც საფხეკელი, ასტამი, და ქოხს, გადახრილს გვერდზედა, ხელს ახლებ - გააქვ თამთამი. დღიურის ნამუშევარით იგი სულს უდგამს ცოლ-შვილსა. წამს მოსვენება არა აქვს გეგენას, წელში მოხრილსა. ცოდვას არ იზამს არაფერს: ღმერთი აშინებს ძალიან, ლოცულობს გულ-მხურვალედა, დროს რომ იხელთებს, სცალიან. ღარიებებისა ღვთის მიმართ მას ესმის აურ-ზაური; თვით არ ემდურის, თუნდ წლამდე ვერსად იშოვოს შაური. II ხვალ შობა არი, სოფელში მზადება, ფაცა-ფუცია, ყველა იმას ჰკლავს, რის დაკვლაც სოფლის კაცს გულში უძია. სამუდამოდა ღორს თუ ცხვარს, ბევრს თვალი დაუხუჭია. დიასახლისებს უპყრიათ ხელში ბატ-ქათმის კუჭია. გეგენა ოჯახობითურთ მიყუჩებულა, მუნჯია: რა დაკლან, რა გამოაცხონ, როს ბედი მათთვის ძუნწია?! ცეცხლი უნთიათ კერაზე, ზედ უდევს დიდი კუნძია. მჭადი თუ ექნათ ხვალისთვის და ზედაც წყალი სასმელად, ღმერთს შესწირავენ მადლობას, არაფერი აქვთ სათქმელად. დაღამდა, თოვნაც დაიწყო, ქარისა ისმის ზუილი; ასკდება ჩამოვარდნილი ქარიდან, მგლების ყმუილი ქოხი კედლებს და კერასა, როგორც საქონლის ზმუილი. იქ საქონელსა რა უნდა - ოცნება არი ტყუილი!.. ცეცხლის ალიცა ბარბაცებს მთვრალივით აქეთ-იქითა, თითქოს უსვია კახური ჯიხვით და არა ჭიქითა. III გარედან ისმის ძახილი, არაკუნებენ კარებსა: „მომხედეთ, კაცი ვინა ხართ, უმწეოს, შესაბრალებსა!“ გეგენამ კარი გააღო, გაიცქირება გარეთა; წინ უდგას ვიღაც გლახაკი, დაღონებული მწარედა. ყელს უწევს ემუდარება: „მგზავრი ვარ შორის გზიდანა, მისტუმრე, აგრემც უფალი წყალობას მოგცემს ციდანა. სასმელ-საჭმელი არ მინდა, ოღონდაც მქონდეს საფარი, - ოღონდაც გავთბე ცეცხლზედა, მგზავრობა-გადმონაყარი“. - მობრძანდი, შენი ჭირიმე, ვაჰმე, მომიკვდა თავია! სტუმრის მიღება სახლშია ეგრეც თუ ძნელი არია?! მობრძანდი, ძმაო, მობრძანდი! - ებღაუჭება გეგენა, წინ მიუძღვება ცეცხლისკენ, თან მგზავრი მიჰყავს ნელ-ნელა. - ღარიბ-ღატაკი კაცი ვარ, გული კი ღმერთმა იცოდეს! ვინ არის, გულის პასუხსა კაცისას გამოიცნობდეს? მცხვენიან, რა ვქნა, რა გიყო? რით გიმასპინძლო ან კია? ძირს რა დაგიგო, დაგხურო? - სთქვა, თავი გადაარწია. „რადა სწუხდები, მეც თავად, მხედავ, კაცი ვარ გლახაო, მარტო ცეცხლზე რომ გამათბო, სიკეთედ დაგინახაო, დიდ სიკეთედა. ნუ ამბობ, რა სათქმელია ეგაო, ბოდიშის მოხდა მეტია, შენს სარჩოს თვალით ვხედაო.“ უთხრა პასუხად სტუმარმა, კვნესით ჩამოჯდა კერაზე: „ცეცხლი ამ სიცივეშია საამურია ყველაზე; გარეთ სიცივე მომკლავდა. ეს ჩემთვის დიდი მადლია, ბედნიერი ვარ ფრიადა, მე არაფერი მაკლია.“ გეგენა იხდის ფარაჯას, ბეჭებზე ახვევს სტუმარსა, სჭუჭკავს და თავზე ევლება თავ-დაკიდებულს, მდუმარსა. თუმც მეტის ლოლიობისთვის გლახაკი ეტყვის მდურვასა. ყველა - დიდი და პატარა - ოჯახის უფროსს ჰბაძავენ და არ იციან, ვით დაჰხვდნენ, სტუმარს ღმერთადა ჰსახავენ! ერთი ფეხებს ჰხდის, მეორე უფრო თბილს ადგილს უმარჯვებს და, თუ რამ მოეპოვება, მხრებზე გასათბობს უმატებს. „ღმერთმა გიშველოსთ, ჩემს ნაცვლად იქნებ მან მოგცესთ წყალობა, ვევედრი, თქვენს საწყლობასა მან გაუწიოს წამლობა.“ თავად თუმც ჰშიანთ. მაგრამა მჭადი სულ სტუმარს მოართვეს და უხარიან ყველასა - მშიერი კაცი გააძღეს. შემდეგ მის მოსასვენებლად თბილი ლოგინი გააწყვეს. თავად კი მშივრები დაწვნენ, რა გადიწერეს პირჯვარი. ეძინათ, ვიდრე განთიადს თან მოჰყვებოდა ცისკარი. IV პირველად გეგენა ადგა და გადაქექა ნაცარი, ცეცხლისა შესანახადა ნაკვერჩხლებზედა ნაყარი. დაანთო ცეცხლი. განათდა ქოხი და ქოხში რაც არი; გაოცდა მეტის-მეტადა, სუართი ნახა საზარი: იმის ქოხისა კელდები თეთრია, როგორც საყდარი, სავსეა სანოვაგითა, რასაც ინატრებ, აქ არი, მაგრამ ლოგინში სტუმარი, უყურებს, აღარსად არი!.. 1910 წ. ვალერი გაგახაროს უფალმა!!!! -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
ქავთარაძე |
Jan 26 2007, 04:46 PM
პოსტი
#38
|
დაურეგისტრირებელი |
ეხლავე დავდებ მეც მაქ კომპში რაღაცეები
”სამეფოს სიმღერა” ქალო გნახე ფეხშიშველა, ჩამოგოგნდი ეზოშია; გენაცვალე,კაკაბს ჰგვანდი, მოსეირნეს ფერდოშია. ვისი ძუძუ გიწოვნია, იისა თუ ვარდისაო! გენაცვალე,შავ-თვალწარბავ, გულო ცემის დარდისაო! გამიგონე სად მირბიხარ, შე უჯიშოს გვარისაო?! შენ ტუნდ ფრხილიც ნუ აგტკივა,__ სიკვდილს მივცემ სიცოცხლესა; ერთხელ კიდევ დამენახვე, ღმერთი დედას გიცოცხლებსა!... 1887 წ. ”მაცნე” დაჰღონებულხარ, დედაო, რას-რარა ჰფიქრობ შვილზედა, ცრემლ რო ჩამოგდის მჩქეფარე მაგ ხმელ, წაყვითლო პირზედა? შენი გაზდილი მახარე წევს მკვდარი კლდისა ძირზედა, ეტყვიან დარიელასა, ლაღის მდინარის პირზედა. ნატყვიარი სჭირს გულშია, სისხლი ამასდის ნჩქლევითა, ხელში უჭერავს ფრანგული, გადატეხილი ქნევითა. შენს რძეს ვენაცვლე, დიაცო კარგი გაგიზდავ რწევითა! ღამით მოგვადგა ურჯულო იმ ვიწროებში მსხდომარეთ, წინ-წინ ის გადაუფრინდა ჩვენის გაწყვეტის მოლამეთ. ხუთს კი დაუხშო ნათელი, სხვანი ჩვენ თვითონ მოვძალეთ. ზოგი კლდის ეხში შაგვიძვრა, სხვათ გადალახნეს მთანია, ყველამ კი გადააწითა მთების ბალახი მწვანია. ავსტეხეთ ხმლების წკრიალი, თავზედ დავხიეთ ალია. ბევრი იტირებს ჩვენის მტრის თმა-თაფლა თეთრი ქალია! დედილამ, ღვინოდ ვაქციეთ ერთიან თერგის წყალია. ზოგები დაშინებულნი მთების ნაჟურმა დალია. "სიმღერა" მე რო ტირილი მეწადოს, თქვენ ვის რა გინდათ, ნეტარა? ერთი იცინის, სხვა სტირის: ესეთი არი ქვეყანა. ვისაც არ მოგწონსთ ტირილი, ის ნუ დასჯდებით ჩემთანა: მტირალის სტვირის პატრონი ფეხს როგორ გავსწვდი თქვენთანა?! მაგრამ გავიგებთ ერთხელაც, ვინ ახლო ვსდგევართ ღმერთთანა. ”პაპაჩემის ანგერძი” შვილო,რად სტირი ნეტარა, რა უბედობა გეწვია? ჭირში ყოფნის დროს გაძლება მუდამ ვაჟკაცის წესია! ვაჟკაცს არ შვენის ცრემლის ღვრა, ქვითინი დიაცურადა. მტერს ხმალი უნდა საფთხულად, კვალზედ მიყოლა მგლურადა. აგრემც ექმნები პაპასჰენს დღეგრძელიო და სრულიო, ნუ დაისვენებ, ებრძოლე მტერს, მინამ გიდგა სულიო. შვილო, მეც ეგრე ვიყავი, ეგ არის ჩვენი რჯულიო. ”არწივი” არწივი ვნახე დაჭრილი, ყვავ-ყორნებს ეომებოდა, ეწადა ბეჩავს ადგომა, მაგრამ ვეღარა დგებოდა, ცალს მხარს მიწაზე მიითრევს, გულისპირს სისხლი სცხებოდა. ვაჰ, დედას თქვენსას ყოვებო, ცუდ დროს ჩამიგდეთ ხელადა, თორო ვნახავდი თქვენს ბუმბულს გაშლილს, გაფანტულს ველადა! 1887 წელი |
marine |
Jan 26 2007, 05:27 PM
პოსტი
#39
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,554 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
მოდი, მოხშირდი, ჭაღარავ
(სიმღერა) მოდი, მოხშირდი, ჭაღარავ, წვერ-პირი მორთე თეთრადა, ეხლა იარონ იქნება ჭკვამ და გულისთქმამ ერთადა. მომწყინდა გულის ჯახირი, დამღალა მისმა ბგერამა; დღეს-აქამომდე მის ღელვა ვერ დაამშვიდა ვერრამა; - ბერ მუხად გულში იფარჩხვის, რაც მიანდერძა დედამა, - დაწურა, სისხლად დაწურა ქვეყნის უღმერთოდ რბევამა; ტანზე ამასხა ეკალი საფლავთ წინაპართ კვნესამა, აკლდამებიდამ მწყრომარედ იმათმა გადმოხედვამა. 1895 წ. -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
marine |
Jan 30 2007, 11:58 AM
პოსტი
#40
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,554 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ჩემო საყვარელო ფორუმელებო, ეს ახალი საიტია, რომელიც ვაჟა ფშაველაზეა და ძალიან საინტერესოა:
http://vaja.iatp.ge -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 1st November 2024 - 03:39 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი