ღვთისმეტყველება და ეკლესიოლოგია პარამეტრები

[კანუდოსელი]

მოკლედ ახლა წამოიჭრა ერთ ფორუმელთან გარკვეული კითხვა, არის თუ არა ღვთის მადლი არა მართლმადიდებელ თემებში, თი ისინი საერთოდ მოკლებულნი არიან ყოველგვარ მადლს.

მე როგორც წარმომიდგენია, ეს არ არის ასე მარტივად გადასაწყვეტი, რადგან როდესაც ვიღებთ სხვადასხვა თემის არამართლმადიდებლებს, გათვალისწინებით კონკრეტული თემისა, მიღების წესიც სხვადასხვაა, მაგალითად კათოლიკებს იგივე რუსეთის ეკლესია არ იღებს არც ნათლობით, არც მირონცხებით და თუ მღვდელლია ქიროტონიის გარეშე. ჩვენთანაც იგივე წესია, თავად ვარ ერთი ყოფილი კათოლიკეს ნათლია...მისი გადმოსვლლის რიტუალი იყო მხოლოდ ლოცვების კრებული, არანაირი ნათლობა და სხვა საიდუმლო.

თუ მართალია ის, რომ იქ არანაირი ნათლობა არ არის, მაშინ როგორც კვიპრიანე კართაგენელი ამბობდა მათეული ნათლობა სიბინძურით განბანა არისო, მაშინ ბუნებრივია რომ გადმოსვლის დროს უნდა მოინათლნენ, რასაც თავად წმ. კვიპრიანე აკეთებდა, მაგრამ საქმე იმაშია რომ ეკლესიამ ეს წესი არ მიიღო ზოგად საყოველთაო წესად...ზემოთ მოვიყვანე ერთი მცირე მაგალითი ამისა.

ე.ი. გამოდის რომ, როდესაც არ ვნათლავტ და არანაირ წესს არ ვუტარებთ გადმოსვლისას ადამიანს-ვაღიარებთ იმ თემში შესაბამისი საიდუმლოს არსებობას.

ჯერ ეს იყოს

იმედია ანათემაზე გადაცემები და მსგავსი რამე არ დამემუქრება

მნათე რას იჭყიტები...ანათემის ტექსტს თუ ადგენ ჩემზე, მე უკვე მაქვს, მოგაწვდი

[მნათე]

თავად ვარ ერთი ყოფილი კათოლიკეს ნათლია

თუ ნათლია ხარ, ბუნებირივია კონკრეტული ადამიანი ნათელღებულია, მაშასადამე მართლმადიდებელთა იურისდიქციის ქვეშ მყოფი. . . საიდუმლო შედგა. . .

წარმოუდგენელია მწვალებლის არ მონათვლა. . . საქართველოს ეკლესიაში ასე არ იქცევიან, აუცილებლად აღასრულებენ საიდუმლოს, ოღონდ სპეციალური წესით (მაინც სამების სახელითაა "მონათლული" ) არსებითად ნათლობა სულიწმიდის მიღებაა. . . ჩემთვის გაუგებარია, როგორ უნდა მოგცეს ცდომილებაში მყოფმა ეკლესიამ სულიწმიდა. . . ხოლო თუ მოგცა, მაშინ საქართველოს ეკლესია მრწმსს გარღვევინებს როდესაც "მეორეჯერ" გნათლავს?


გაურკვევეილია. . . აქვე ლოგიკური კითხვა ისმის, არის კი კონკრეტული მაგალითით, ქრისტეს სხეული ორი (300 დენომინაციაა სულ)?

ევიცი

ანათემიზირება მერე სასულიერო პირები რომ შემოიხედავენ

[კანუდოსელი]

ჩემთვის გაუგებარია, როგორ უნდა მოგცეს ცდომილებაში მყოფმა ეკლესიამ სულიწმიდა. . .

მნათეჯან, ახლა გავრბივარ და გეტყვი ჯერ მოკლედ: სული სუნთქამს სადაც სურს

ისე შენ რასაც ამბობ, ძალიან სწორად სვამ საითხს...ყოჩაღ...უბრალოდ ეგ გასაშლელია უფრო

[ზებედე]

მე როგორც წარმომიდგენია, ეს არ არის ასე მარტივად გადასაწყვეტი, რადგან როდესაც ვიღებთ სხვადასხვა თემის არამართლმადიდებლებს, გათვალისწინებით კონკრეტული თემისა, მიღების წესიც სხვადასხვაა, მაგალითად კათოლიკებს იგივე რუსეთის ეკლესია არ იღებს არც ნათლობით, არც მირონცხებით და თუ მღვდელლია ქიროტონიის გარეშე. ჩვენთანაც იგივე წესია, თავად ვარ ერთი ყოფილი კათოლიკეს ნათლია...მისი გადმოსვლლის რიტუალი იყო მხოლოდ ლოცვების კრებული, არანაირი ნათლობა და სხვა საიდუმლო.

რამდენადაც მე ვიცი ასეთი წესი საქართველოში მგონი არ არის...

[მნათე]

ნდააა იოანე დამასკელი რას წერს უყურეთ

("მართლმადიდებლური სარწმუნოების ზედმიწევნითი გადმოცემა," თავი მეთვრამეტე)

"ბოროტება სხვა არაფერია, თუ არა სიკეთის ნაკლებობა, ისევე როგორც სიბნელე ნაკლებობაა სინათლისა. სიკეთე გონისეული სინათლეა. მსგავსადვე, ბოროტება გონისეული სიბნელეა. ღვთისგან სწორედ სინათლე შეიქმნა და შეიქმნა, როგორც კეთილი, რადგან „ნახა ღმერთმა ყოველივე, რაც ქმნა, და აჰა - კარგი ძალიან“ (შეს. 1,31)"

ბოროტება არ არსებობს რა უჩვეულოდ ხვდება არა ყურს? ერთი საინტერესო ნაწყვეტია იქითა ფორუმზე და დავდებ მერე

[კანუდოსელი]

რამდენადაც მე ვიცი ასეთი წესი საქართველოში მგონი არ არის...

ანუ მე რომ ვარ იმ კათოლიკეს ნათლია, გინდა თქვა, რომ მომეჩვენა მისი გადმოყვანისას რომ არანაირი ნათლობა-მირონცხება არ ყოფილა

სიონის საკათედრო ტაძარიც მომეჩვენა?
მდაა ზნაჩიტ, მძიმედაა საქმე ჩემი

ნდააა იოანე დამასკელი რას წერს უყურეთ

("მართლმადიდებლური სარწმუნოების ზედმიწევნითი გადმოცემა," თავი მეთვრამეტე)

"ბოროტება სხვა არაფერია, თუ არა სიკეთის ნაკლებობა, ისევე როგორც სიბნელე ნაკლებობაა სინათლისა. სიკეთე გონისეული სინათლეა. მსგავსადვე, ბოროტება გონისეული სიბნელეა. ღვთისგან სწორედ სინათლე შეიქმნა და შეიქმნა, როგორც კეთილი, რადგან „ნახა ღმერთმა ყოველივე, რაც ქმნა, და აჰა - კარგი ძალიან“ (შეს. 1,31)"

ბოროტება არ არსებობს რა უჩვეულოდ ხვდება არა ყურს? ერთი საინტერესო ნაწყვეტია იქითა ფორუმზე და დავდებ მერე

ვიცი უკვე რომელ ციტატას გადმოიტან,მეც თვალში მეცა...ისე გრიგოლ ნოსელს თუ ნახავ, მაგის მეტს არც არაფერს არ წერს, რომ ბოროტება ფიქციაა, რომელმაც გადაღრეცილ ნებაში იჩინა თავიო...

[მნათე]

ვიცი უკვე რომელ ციტატას გადმოიტან,მეც თვალში მეცა...

სად?

[tat-ia]

მე როგორც ვიცი, არამართმადიდებლებს ნათლავენ,
ოღონდ განსხვავებულად,
რა ვიცი აბა

[კანუდოსელი]

მოკლედ შევეცდები განვავრცო უფრო აქაური "ჩემი" აზრი:

სხვადასხვა ტიპის მიღების წესი ჯერ ჯერობით პრობლემას არ ხსნის, არამედ პირიქით ამძაფრებს პრობლემის შინაარსს. თუ სადღაც ნათლავენ კათოლიკეს ეს არ გამორიცხავს რომ პრობლემა არაა ვინაიდან სადღაც არც ნათლავენ. ვინაიდან იქ სადაც ნათლავენ "მეორედ" ის ადამიანი ყველა შემთხვევაში მონათლულია, პრობლემა სვაგანაა, ანუ იქ, სადაც არ ნათლავენ.

მაშ, თუ მწვალებელი არის არა-ქრისტიანი,მაშინ რა უფლებით ვიღებთ მათ ნათლობის გარეშე, თუნდაც მირონცხებით, როდის იყო მირონცხებით ორი საიდუმლო აღესრულებოდა?

ეს პრობლემა არაა ახალი ელესიისთვის, ასე მაგალითად ნეტარი იერონიმე სტრიდონელი ამ საკითხზე ედავებოდა ვინმე ლუციფერიანელებს, რომელთა ლოგიკას ამხელს შემდეგნაირად:

Если apиaнe еретики, а все еретики суть язычники: то и ариане — язычники. Если же apиaнe язычники, и если у церкви не может быть никакого общения с арианами, т. е. с язычниками: то очевидно, что ваша церковь, которая принимает епископов от apиaн, т. е. от язычников, принимает не столько епископов, сколько жрецов из Капитолия; и потому скорее должна быть названа синагогою антихриста, чем церковью Христовой (блаж. Иероним. Разговор против люцифериан, Творения. ч.4, Киев, 1880, с. 58)

წმინდანი მხილებისას აყალიბებს აზრს, რომ არიოზელის ნათლობით მიმღები არის აშკარად დამრღვევი ტრადიციისა:

Если еретики не имеют крещения и должны быть перекрещиваемы церковью, то и сам Иларий не есть христианин. Ибо он крещен в той церкви, которая всегда принимала крещение от еретиков… Иларий, будучи диаконом римской церкви, принимал приходящих еретиков с тем крещением, которое они получили прежде. Разве, быть может, только ариане еретики и только крещенного им нельзя принимать, а крещенного другими можно! Ты же, Иларий, был диаконом, и принимал крещеных манихеями; ты был диаконом, и одобрял крещение Евиона. А после того, как появился Apий, ты вдруг изо всех сил стал держаться противнаго. Ты отделяешься с своей челядью, и открываешь новую баню. Если бы тебя крестил какой нибудь ангел или апостол, не упрекнул бы я тебя, что следуешь ему. Но если ты рожден в лоне моем, если вскормлен молоком груди моей, и поднимаешь меч на меня: то отдай назад, что я дала, и потом, если можешь, будь христианином. Блудница я, но все же мать твоя. Не храню в чистоте единобрачия, но такова была я и при твоем зачатии: прелюбодействую c Apиeм, но прелюбодействовала и прежде с Праксеем, Евионом, Керинфом, Новатом. Ты заключал в свои объятия, ты принимал уже в дом своей матери прелюбодеев. Не знаю, чем оскорбляет тебя один прелюбодей (блаж. Иероним. Разговор против люцифериан. Творения. ч.4, Киев, 1880, с. 91)

ახლა ვნახოთ წმ. ნიკოლოზ კავასილას მაგალითზე, რას ამბობს ის კათოლიკების საიდუმლოებებზე:

И в Церкви латинской рукоположение священника совершается так, что по возлиянии мира на главу рукополагаемого совершитель таинства молится о нисшествии на него обильной благодати Святого Духа… Латинская церковь молится – «Повели вознестися Дарам сим, рукою ангела, в пренебесный Твой алтарь»… Молитва эта в отношении к Дарам производит не что иное, как то, что прелагает их в тело и кровь Господа… Таким образом, ваши священники, созерцая Христа, как освящаемое, молятся о возложении на Него Даров, - молятся о том же самом, только в других выражениях и словах... Итак, ясно, что и латинская церковь не пренебрегает молитвой о Дарах после слов Господа, а поступают так только некоторые, немногие и позднейшие, которые и в других отношениях повредили ей, стремясь только к тому, чтобы говорить и слышать что-либо новое (Св. Николай Кавасила. Изъяснение Божественной Литургии. Николай Кавасила. Христос. Церковь. Богородица. М., 2002, сс. 159-160)

აი რა წერია მანდ: "олитва эта в отношении к Дарам производит не что иное, как то, что прелагает их в тело и кровь Господа", ასე, რომ ჩემი აზრის არამართლმადიდებლურად გამოცხადება, როგორც მინიმუმ ნიშნავს ამ წმინდანთა შრომების გადახედვასაც, ვინაიდან მე ჩემით არ ვიგონებ. ახლა გავაგრძელოთ:


წმ. ფილარეტ მოსკოველი თავის "Разговоры между испытующим и уверенным о Православии Восточной Грекороссийской Церкви"-ში წარმოგვიდგენს დიალოგს გამომცდელსა და მართლმადიდებლობაში მყარ პოზიციაზე მყოფს შორის:

Испытующий: Так разве я должен почитать истинной, например, и Римскую Церковь? -

Уверенный: Ты непременно хочешь заставить меня судить. Знай же, что держась слов Писания, никакую Церковь, верующую яко Иисус есть Христос, не дерзну я назвать ложной. Христианская Церковь может быть только либо “чисто истинная”, исповедующая истинное и спасительное Божественное учение без примешения ложных и вредных мнений человеческих, либо “не чисто истинная”, примешивающая к истинному и спасительному веры Христовой учению ложные и вредные мнения человеческие... Что до Церкви восточной, я доказал еще прежде, что ее Символ Веры содержит чистое учение (св. Филарет Московский. Разговоры между испытующим и уверенным о Православии Восточной Грекороссийской Церкви//Филарета, митрополита Московского и Коломенского Творения. М., 1994, сс. 408-409)

დაუკვირდით რას ამბობს "Уверенный", ის ამბობს რომ "Церковь может быть только либо “чисто истинная”, ... либо “не чисто истинная”, примешивающая к истинному и спасительному веры Христовой учению ложные и вредные мнения человеческие", ანუ ისიც თავს იკავებს რიგორიზმისგან.

ასევე ეს ძალიან საინტერესოა:

Испытующий: По сему признаку (1 Ин. 4,3) и Восточная, и Западная Церковь равно суть от Бога?

Уверенный: Да, поскольку и та, и другая исповедуют Иисуса Христа во плоти пришедша, то в этом отношении они имеют общий Дух, который от Бога есть. Испытующий: Однако ж, это две Церкви, разномыслящие между собою. Уверенный: Да, каждая из них имеет и особенный свой дух, или особливое отношение к духу Божию.

მოდით ჯერ ეს იყოს.
განვიხილოთ

[G_I_O_R_G_I_]

ამ ყველაფერზე მცოდნემ ან მოძღვარმა უნდა გაგვცეს პასუხი ჩვენ კი აქ გარკვევებით ვერაფერს გავარკვევთ,რადგანაც ასეთი კომპეტენტური ჩვენ შორის არ მოიძებნება

[კანუდოსელი]

ამ ყველაფერზე მცოდნემ ან მოძღვარმა უნდა გაგვცეს პასუხი ჩვენ კი აქ გარკვევებით ვერაფერს გავარკვევთ,რადგანაც ასეთი კომპეტენტური ჩვენ შორის არ მოიძებნება

ჩაქრი შენა

[მნათე]

აი დანაპირები ბოროტებაზე


... იყო ერთი ქალაქი, ამ ქალაქში უნივერსიტეტი, და ამ უნივერსიტეტში კი, ერთი პროფესორი.
ერთ დღესაც, ჩვეულებისამებს პროფესორმა დარბაზის კარები შეაღო და მშვიდი ნაბიჯით
კათედრისაკენ გაეშურა. გადაჭედილ დარბაზში სიჩუმე ჩამოვარდა. სახუმარო საქმე
ნამდვილად არ არის მის ლექციაზე დასწრება, ამიტომ ყოველ წუთსა და სიტყვას ფასი აქვს.
ნახევრად გახუნებული მუქი ხელჩანთა მადიდაზე დადო და აუდიტორიას მიუბრუნდა.

- სანამ კონკრეტულად განსახილველ საკითხზე გადავიდოდეთ, მსურს
ცოტა გავისაუბროთ - დოინჯგაკეთებულმა აუდიტორიაში სიარული დაიწყო.
- ვის გწამთ ღმერთის არსებობის?
მიუხედავად იმისა, რომ ყველასათვის ასე თუ ისე ცნობილი იყო განსახილველი
თეოლოგიური საკითხები... ასეთი პირდაპირი ფორმით დასმულმა შეკითხვამ
მაინც დაბნეულობა გამოიწვია.
პროფესორმა გაკვირვებული გამომეტყველებით თვალი შეავლო სტუდენტებს.
- მ ე - უპასუხა ერთმა ოდნავ გასაგონი ხმით.
- ძალიან კარგი - ამჯერად უკვე მომღიმარემ გააგრძელა - მაშინ მიპასუხე,
ყველაფერი რაც არსებობს ღმერთის შექმნილია?
- დიახ.
- ღმერთმა შექმნა ყველაფერი? - გაიმეორა იგივე კითხვა უკვე გაცილებით
კონკრეტულად და შედარებით მაღალი ტონით.
- დიახ ბატონო.
- თუ ღმერთმა შექმნა ყველაფერი გამოდის, რომ მანვე შექმნა ბოროტება,
რადგან ასეთი რამ არსებობს. ხოლო თუ გავითვალისწინებთ არსებულ პრინციპს,
რომ ჩვენი საქმენი განგვსაზღვრავენ პირადად ჩვენ, გამოდის - ღმერთი ბოროტიცაა.
ასეთი პასუხის გამგონე სტუდენტი დადუმდა. პროფესორი აშკარად კმაყოფილი იყო
მიღწეული შედეგით, ამაყად დარბაზს გადახედა, თითქოს თვალებით ანიშნა:
''ალბათ მიხვდით რისი თქმაც მსურდა'' და განსახილველ საკითხზე გადასასვლელად მოემზადა.

- შეიძლება ბატონო შეკითხვა თქვენც დაგისვათ? - გაისმა აუდიტორიაში
- რა თქმა უნდა.
- ბატონო პროფესორო სიცივე არსებობს?
- რა შეკითხვაა? რა თქმა უნდა არსებობს. შენ რა არასდროს შეგცივნია?
სტუდენტებს გაეცინათ და ირონიულად შეხედეს კითხვის დამსმელს.
- სინამდვილეში კი ბატონო, სიცივე არ არსებობს. ფიზიკის კანონების თანახმად,
რასაც ჩვენ სიცივედ ვთვლით, სხვა არაფერია თუ არა სითბოს არ არსებობა.
ადამიანის ან საგნის შესწავლა შესაძლებელია იმის მიხედვით გააჩნია
თუ არა მას ან გადასცემს თუ არა ის ენერგიას.
''აბსოლიტური ნოლი'' - 273 გრადუსი ცელსიუსი წარმოადგენს სითბოს სრულ არ არსებობას.
სიცივე არ არსებობს. ჩვენ შევქმენით ეს სიტყვა, რათა აღვწეროღ ის,
რასაც სითბოს არ არსებობისას ვგრძნობთ და მას მოყვება.
ამჯერად დარბაზში სიჩუმე იდგა.
- ბატონო პროფესორო სიბნელე არსებობს?
- რა თქმა უნდა არსებობს - სერიოზულად მიუგო პროფესორმა.
- თქვენ ისევ ცდებით. სიბნელეც არ არსებობს. სინამდვილეში სიბნელე წარმოადგენს
სინათლის არ არსებობას. ჩვენ უნარი შეგვწევს სინათლის შესწავლის, მაგრამ არა - სიბნელის.
ჩვენ შეგვიძლია დავშალოთ დღის შუქი მრავალ სხვადასხვა ფრად და შევისწავლოთ ყოველი
ფერის განსხვავებული ტალღათა სიგრძე. თქვენ ვერ შესძლებთ სიბნელის გაზომვას.
უბრალო სინათლის სხივს ყოველთვის შესწევს უნარი
შეიჭრას სიბნელის სამყაროში და გაანათოს იგი.
როგორ შესძლებთ იმის გაგებას, თუ რამდენად ბნელია რომელიმე სივრცე?
თქვენ გაზომავთ რა რაოდენობის სინათლეა იქ წარმოდგენილი. განა ასე არ არის?!
სიბნელე ეს მცნებაა, რომელსაც ადამიანი იყენებს იმის აღსაწერად,
თუ რა ხდება სინათლის არ არსებობისას.

სტუდენტმა პაუზა გააკეთა. სურდა ბოლომდე დასულიყო ადრესატამდე ნათქვამი,
რაც ალბათ შესაბამის რეაქვიას გამოიწვევდა, თუმცა დარბაზში კვლავ სიჩუმეა გაბატონებული.

- და ბოლოს... ბოროტება თუ არსებობს?
ამჯერად პროფესორმა უკვე გაუბედავად უპასუხა:
- არსებობს, რაც უკვე ავღნიშნე. ჩვენ ვხედავთ მას ყოველ დღე.
სისასტიკე ადამიანთა შორის, უამრავი დანაშაული და ძალადობის ფაქტები მთელ მსოფლიოში...
ეს მაგალითები სხვა არაფერია, თუ არა ბოროტების გამოვლინება.
- ბოროტება არ არსებობს პროფესორო, ყოველ შემთხვევაში ის არ არსებობს როგორც ასეთი,
პირადად მისთვის. ბოროტება ეს უბრალოდ ღმერთის არ არსებობაა. ის გავს სიცივესა და
სიბნელეს - სიტყვა, ადამიანის მიერ შექმნილი, რომ აღწეროს ღმერთის არ არსებობა.
ღმერთს არ შეუქმნია ბოროტება. ბოროტება ეს არაა რწმენა ან სიყვარული
რომლებიც არსებობენ სითბოსა და სინათლის მსგავსად.
ბოროტება ესაა ადამიანის გულში ღვთაებრივი სიყვარულის არ არსებობის შედეგი,
რომელიც დგემა როდესაც არ არის სითბო... ან სიბნელის მსგავსად
რომელიც დგება სინათლის არ არსებობით.

დარბაზში კვლამ სიჩუმე სუფევდა. ცოტა ხანში სტუდენტი დაჯდა,
ხოლო პროფესორმა დუმილით კათედრას მიაშორა.

[დათიკო]

კანუდოსელი

სხვადასხვა ტიპის მიღების წესი ჯერ ჯერობით პრობლემას არ ხსნის, არამედ პირიქით ამძაფრებს პრობლემის შინაარსს. თუ სადღაც ნათლავენ კათოლიკეს ეს არ გამორიცხავს რომ პრობლემა არაა ვინაიდან სადღაც არც ნათლავენ. ვინაიდან იქ სადაც ნათლავენ "მეორედ" ის ადამიანი ყველა შემთხვევაში მონათლულია, პრობლემა სვაგანაა, ანუ იქ, სადაც არ ნათლავენ.

ასეთი პრობლემა ხშირი იყო ეკლესიაში და ხშირად დაპირისპირებებსაც კი იწვევდა.

ჩვენტან დაახლოებით 70 იან წლებში უწმინდესმა გასცა კურთხევა კათოლიკეთა დაბრუნება მხოლოდ ნათლობის გზით მომხდარიყო.
დანარჩენს მოგვიანებით განვავრცობ.

[დათიკო]

ჩვენი ეკლესიის დამოკიდებულება ასეთია:

”კათოლიკეები მართლმადიდებელი ეკლესიის მიერ მოკვეთილნი არიან, როგორც ჭეშმარიტი სარწმუნოების დამამახინჯებელნი და ეკლესიაში მთელი რიგი ერეტიკული (მწვალებლური) სწავლებისა და საეკლესიო გარდამოცემის საწინააღმდეგო წეს-ჩვეულებათა შემომტანნი. ამდენად მართლმადიდებელ ქრისტიანთა დამოკიდებულება კათოლიკეთა მიმართ ისეთივეა, როგორც ერეტიკოსებთან და ეს დამოკიდებულება შემდეგნაირადაა განსაზღვრული ეკლესიის მიერ: „ვინც წარმართთა დღესასწაულზე წარმართებთან ერთად ისამხრებს ამისათვის მიჩენილ ადგილას, ოღონდ თავისი მოტანილის საჭმლით და მათთან ერთად ჭამს, დავადგენთ მათ შეწყნარებას ორი წლის შევრდომის შემდეგ...“ (ანკირიის კრების მე-7 კანონი). წმინდა მოციქულთა 65-ე კანონში ნათქვამია: „თუ ვინმე სასულიერო პირი ან ერისკაცი ურიათა ან მწვალებელთა შესაკრებელში შევიდეს სალოცავად, სასულიერო პირი განიკვეთოს, და ერისკაცი უზიარებლობით დაისაჯოს“.
[www.orthodoxy.ge]
მართალია, აამავე საიტზე ჩვენ ვკითხულობთ იმასაც, რომ კათოლიკეთა დაბრუნება დედაეკლესიის წიაღში ”კურთხევანში” მოთავსებული საგანგებო ლოცვების შემდეგ ხდება, მაგრამ რეალურად დღეს ასეა აღარაა.

საინტერესო მასალაა ამის შესახებ აქ
სერგეი გოვორუნის წიგნში
ИЗ ИСТОРИИ БОГОСЛОВСКИХ СПОРОВ XVIII ВЕКА ПО ПРОБЛЕМЕ ЛАТИНСКОГО КРЕЩЕНИЯ
http://www.krotov.info/library/g/govorun/govor03.html

[კანუდოსელი]

დიდი მადლობა გამოხმაურებისთვის.
საინტერესო ლინკია.

იცით ერთი რამე, არ მგონია რომ თუნდაც საქართველოს ეკლესიაში ეგრე პირდაპირ იყოს, აი მე თბილისში "მოვნათლე" ყოფილი კათოლიკე და სიონის საკათედრო ტაძარში მისი გადმოსვლლის რიტუალის წესში არანაირი ნათლობა-მირონცხება არ ყოფილა.

თუმცა ეგ არცაა მნიშვნელოვანი, მე მაინტერესებს არა ის მოომენტები სადაც ნათლავენ, არამედ სადაც არ ნათლავენ, ვინაიდან პირველ შემთხვევაში ადამიანი ასე თუ ისე მონათლულია მაინც, მეორეში კი იბადება სერიოზული კითხვა, თუ ერესი წარმართობის იდენტურია, მაშინ რა უფლება გვაქვს არ მოვნათლოთ.

[დათიკო]

კანუდოსელი

აი მე თბილისში "მოვნათლე" ყოფილი კათოლიკე და სიონის საკათედრო ტაძარში მისი გადმოსვლლის რიტუალის წესში არანაირი ნათლობა-მირონცხება არ ყოფილა.

უცნაურია, რადგან მე ეს ინფორმაცია არქიდიაკონისგან მაქვს.
ანუ, ყველა კათოლიკე უნდა იყოს მონათლული.

თუ ერესი წარმართობის იდენტურია, მაშინ რა უფლება გვაქვს არ მოვნათლოთ.

არანაირად არ შეიძლება ნათლობის გარეშე.
მაგ ბმულში 2,2 თავში ჩამოთვვლილია თუ რომელი ერესის წარმომადგენელი რა სახით უნდა იყოს დაბრუნებული.
აქ უმტავრესი საკითხი ის არის, ითვლება თუ არა კათოლიციზმი ერესად, ასევე რამდენად სწორადაა შესრულებული ნათლობა.

აი ეს თავი
აქ საუბარია სწორედ იმაზე არაინა კათოლიკები ერეტიკოსები, თუ მხოლოდ სქიზმატები.

2.2. Еретики ли католики?

Теперь, после рассмотрения необходимых канонических предпосылок, вернемся к вопросу о перекрещивании католиков. Прежде чем определить, в чем заключается акривия и икономия в отношении их, нужно выяснить, являются они еретиками или раскольниками. Для колливадов они, безусловно, еретики. "Латиняне - "еретики, и мы отвращаемся от них как от еретиков, подобных арианам, савеллианам или духоборцам македонианам," - пишет св. Никодим[66].

Также Неофит Кавсокаливит пишет, что латиняне "по пяти пунктам отличаются от православных: по четырем пунктам как раскольники, и по одному - в учении об исхождении Святого Духа - как еретики"[67]. (I Ватиканский собор тогда еще не состоялся). Еретиками считает католиков и Святой Афанасий Париос[68].

Отвечая на вопрос, на каком соборе были осуждены католики, Неофит перечисляет следующие (приравнивая осуждение Filioque к осуждению католичества вообще): Константинопольский при Фотии (879)[69], при Михаиле Кируларии (1054), при Григории II (1283-1289), при Сергии II (999-1019), при императорах Алексии, Иоанне, Мануиле Комниных (XI-XII вв.), трех Восточных патриархов после Флорентийского собора (1482), поместные Русской и Молдовлахийской Церквей и т.д.[70]

Таким образом, католики являются еретиками, а не просто раскольниками. Поэтому акривией для них можно считать перекрещивание, а икономией - миропомазание.


ანუ აქედან დასკვნაა, რომ მათი ნათლობა აუცილებელია. არა იმტო რომ ისინი მხოლოდ ერეტიკოსები არიან. (რამეთუ არიანელებს მაგალითად არ ნათლავდნენ ხელმეორედ)
არამედ იმიტომ რომ მათი ნათლობა არის გაუკუღმართებული.

შენ უთუოდ შეგაწუხებს კითხვა, არის თუ არა შენს მიერ მონათლული ადამიანი ნამდვილად მონათლული.
ეხლა ვცდილობ გადავიკითხო რიგი ლიტერატურისა ამ საკითხზე და შეძლებისდაგვარად გაგცე პასუხი.
საკითხი ნადვილად არაა მარტივი და დიდ დაფიქრებასა და ჩაღრმავებას საჭიროებს.

[კანუდოსელი]

ანუ, ყველა კათოლიკე უნდა იყოს მონათლული.
არანაირად არ შეიძლება ნათლობის გარეშე.

მაგრამ რუსეთის ეკლესია არ ნათლავს ძალიან დიდი ხანია...მე პრინციპულად ეს პრობლემატური მხარე მაინტერესებს და არა ის, რომელ ეკლესიაში სრულდება.

ვიმეორებ: თუ ერეტიკოსი წარმართივითაა, მაშინ რატომ არის ისეთ დიდ ეკლესიაში, როგორიცაა მოსკოვის საპატრიარქო, კათოლიკეთა უნათლაობის წესი?

[დათიკო]

კანუდოსელი

მაგრამ რუსეთის ეკლესია არ ნათლავს ძალიან დიდი ხანია...მე პრინციპულად ეს პრობლემატური მხარე მაინტერესებს და არა ის, რომელ ეკლესიაში სრულდება.ვიმეორებ: თუ ერეტიკოსი წარმართივითაა, მაშინ რატომ არის ისეთ დიდ ეკლესიაში, როგორიცაა მოსკოვის საპატრიარქო, კათოლიკეთა უნათლაობის წესი?

ეგ ნამდვილად არ ვიცი, ნათლავს თუ არა რუსული ეკლესია.
ცოტა არ იყოს და უცნაური ფაქტია და ჩემი მხრიდან გადამოწმებას საჭიროებს.

ვიმეორებ: თუ ერეტიკოსი წარმართივითაა, მაშინ რატომ არის ისეთ დიდ ეკლესიაში, როგორიცაა მოსკოვის საპატრიარქო, კათოლიკეთა უნათლაობის წესი?

შენ გაინტერესებს კონკრეტრულად რუსული ეკლესიის მაგალითი, თუ ზოგადად მართლმადიდებლური წესი კათოლიკეთა ნათლობის შესახებ?

ჩვენ შეგვიძლია ვისაუბროდ ზოგადად მართლმადიდებლურ წესზე.
ხოლო რომელი ეკლესია როგორ იქცევა ამას არა მგონია გადამწყვეტი მნიშვნელობა ჰქონდეს.

[კანუდოსელი]

კანუდოსელი

ეგ ნამდვილად არ ვიცი, ნათლავს თუ არა რუსული ეკლესია.
ცოტა არ იყოს და უცნაური ფაქტია და ჩემი მხრიდან გადამოწმებას საჭიროებს.

აი ეს ნახეთ:
http://www.holy-trinity.org/ecclesiology/p...eption-ch0.html

მანდ მიმოხილულია რუსული ეკლესიის პრაქტიკა ლათინებთან დაკავშირებით

შენ გაინტერესებს კონკრეტრულად რუსული ეკლესიის მაგალითი, თუ ზოგადად მართლმადიდებლური წესი კათოლიკეთა ნათლობის შესახებ?

ზოგადი წესი არ არსებობს, რასაც ადასტურებს თუნდაც რუსეთის ეკლესიის მაგალითი

[დათიკო]

კანუდოსელი
აი ასეთი აბზაცი ვიპოვე მაგ ტექსტში

To summarize the material presented on this subject we will say that in ancient times the Russian Church did not re-baptize the Latins who converted to Orthodoxy. Re-baptism was introduced for a brief period (from 1620 to 1667) as a result of those horrors that the Russian Church and the Russian people experienced from the Latins and from Catholic Poland during the Time of Troubles. Since 1667 — with respect to the Latins, and from 1718 — with respect to Lutherans and Calvinists, the law for re-baptism was repealed once and for all. Concurring with the views of our prominent theologians, the Russian Orthodox Church’s legislation followed that tradition and the rite for the reception of non-Orthodox into the Orthodox Church was established. These views and these laws were distinguished by the humane and tolerant principles that were characteristic of the Russian Church. Where there is Truth, there will be strength and magnanimity. O, how marvelous is our great and wise Russian Church!

სადაც საუბარია მიზეზზე, თუ რატომ არ ნათლავდნენ რუსები კათოლიკებს.

These views and these laws were distinguished by the humane and tolerant principles that were characteristic of the Russian Church.
ჰუმანურობა და ტოლერანტობა - აი მათი მიზეზი.
არაა ჩემი განსასჯელი თუ რამდენად მართებულია მათი ქმედება. თუმცა ფაქტი ერთია, რომ მართლმადიდებლური წესით ეს ასე არ უნდა ყოფილიყო.
ამავე დროს არასანიშნავია რომ რუსული ეკლესია ამას იმიზეზებს მათი პოლიტიკურიმ, თუ სხვა სიტუაციიდან გამომდინარე, რაც არ ნიშნავს იმას რომ ეს სხვა ეკლესიებზეც უნდა გავრცელდეს.