"პირველითგან იყო სიტყვა............", იოანეს სახარების სიღრმეები.......... პარამეტრები

[agmsarebeli]

სამწუხაროდ დავით ისინი ასეთი"ზომბირებულები" არ იყვნენ. და მოციქულთა მსგავსნიც არ გვყავს დღეს. მოციქულთა სიტყვა საქმით იყო განმტკიცებული, რაც უეჭველ რწმუნებულებას აძლევდა მათ(წარმართებს), ერწმუნათ მათგან(მოციქულთაგან) გადაგებული.

[დათიკო]

agmsarebeli

სამწუხაროდ დავით ისინი ასეთი"ზომბირებულები" არ იყვნენ

განა ეგეთებმა არ გააკრეს ქრისტე ჯვარზე?
გარდა ამისა, როდესაც მოციქულები ქადაგებდნენ, საზოგადოდ მარავალი მის მოკვლას ცდილობდა, მაგრამ ისინი კვლავ აგრძელებდნენ ქადაგებას იმ მცირეთაგანისთვის ვინც იწამებდა.

და მოციქულთა მსგავსნიც არ გვყავს დღეს

მოციქულთა სიტყვა გვაქვს დღეს ჩვენ, რასაც ისინი უქადაგებდნენ იუდეველებსა თუ წარმართებს.
აქ სწორედ ამაზეა საუბარი.
თითქოს თემას გადავუხვიეთ, მაგრამ მე მინდა დავუბრუნდე ზურას მიერ დასმულ კითხვას:

ეხლა როგორ გსურთ ეს ყველაფერი აუხსნათ, თუნდაც, აქ ნახსენებ იაღოველებს?

''ეგ ყველაფერი ბიბლიაში არ წერია.
აი აქ კი წერია რომ მამა მეტია ჩემზე.''


1. დისკუსიაში მარტივი და პირდაპირი:
- ეს შედარებაა.
- რა დროს მიმართავენ შედარების ფორმას?
ანუ რასა და რას ადარებენ ერთმანეთს?
- ერთმანეთს ადარებენ საერთო არსის მქონეს;
მარტივად - ვერ ვიტყვით, ვაშლი უფრო გიყვარს თუ პომიდორი?
(ვიტყვით: ვაშლი გინდა თუ ატამი?)
რომელია ძლიერი, რემბრანტი თუ მოცარტი? და ა.შ..

ყველაფერი აქედან გამომიდინარე,
სავსებით ნათელია რომ ხსენებული შედარება ''მამა ჩემზე უმეტესია.''
პირდაპირ მიგვანიშნებს იმაზე რომ იესო საკუთარ თავს ღმერთად მოიხსენიებს.
სხვა შემთხვევაში მივიღებდით ძალიან სულელურ გამონათქვამს.

ჩვენ კარგად ვიცით თუ როგორ უნდა ავუხსნათ ეს პრობლემა მორწმუნე მართლმადიდებელს, მაგრამ გვავიწყდება რომ იეღოვას მოწმეებს და მისთანებს სრულიად სხვა მტკიცებულებები ესაჭიროებათ.
"სად წერია ბიბლიაში?" - აი ის კითხვა რომელსაც შევეჩეხებით მათთან დიალოგისას ყოველ ნაბიჯზე და მე ვეთანხმები ზურას ამ საკითხში.

კვლავ განვმეორდები: დავიწყოთ იქიდან საიდანაც პირველდიაკონი იწყებდა: ძველი წინასწარმეტყველებებიდან, რადგან პირდაპირ იმის თქმა - "ქრისტე არის სიტყვა და სიტყვა იყო ღვთისა თანა" , არ არის მისაღები არცერთი იეღოველისთვის. მაგრამ თუკი ჩვენ თავიდანვე მოვამზადებთ მათ, ისე როგორც ამას მოციქულები აკეთებდნენ, მაშინ შესაძლებელია, რომ ათიდან ერთმა მაინც შეისმინოს და ჩაწვდეს. ეს კი უკვე დიდი რამეა.
რავიცი, მე მიმაჩნია, რომ ის პრობლემა რასაც ზურა შეეხო, მისიონერობის საკითხია, რაც სამწუხაროდ აგრერიგად აკლია ჩვენს ეკლესიას. არ იქნება ურიგო, თუკი ჩვენი ეკლესია ამაზე იზრუნებს.

[დათიკო]

ზურა

2. მორიგი დემაგოგია.
შე დალოცვილო, თუ ხედავ რომ ეგ წერია, რატომ ვერ ხედავ რომ ასევე წერია: ''მე და მამა ერთი ვართ'', ''ვინც მე მიხილა მამა იხილა'' ''ყველაფერი მისი ჩემია..'' და ა.შ.

აქ კი მთლად ვერ დაგეთანხმები

ამას წინათ დიალოგი მქონდა ერთ ადამიანთან, რომელსაც თავი "არცერთი რელიგიის" აღმსარებლად არ მიაჩნია, თუმცა კარგად იცნობს სახარებას და იგებს მას ისე, როგორც თავად სურს. ის ამტკიცებდა რომ იოანე ნათლისმცემელს ეჭვი ეპარებოდა ქრისტეს ჭეშმარიტებაში და დასტურად მოჰყავდა ტექსტი სახარებიდან: "2. ხოლო იოვანეს რაჲ ესმნეს საპყრობილესა შინა საქმენი ქრისტესნი, მიავლინნა ორნი მოწაფენი თჳსნი 3. და ჰრქუა: შენ ხარა მომავალი იგი, ანუ სხუასა მოველოდით?" (მათე 11.2)
თუკი ჩვენ დავივიწყებთ იოანე ნათლისმცემლის ყველა სხვა მომენტს სახარებიდან, აღმოვაჩენთ რომ ეს მართლაც ასე არის. მაგრამ მოდით ვნახოთ თუ როგორ ამტკიცებს საწინააღმდეგოს წმ. იოანე ოქროპირი:
"Тот, который знал Иисуса еще до чудес, извещен был о Нем от Духа, слышал от Отца, проповедовал о Нем перед всеми, посылает теперь узнать от Самого: Он ли это или нет? Но если сам не знаешь, точно ли это Он, то как же считаешь себя достойным вероятия, сказав свое мнение о неизвестном? Свидетельствующий о других, наперед сам должен быть достоин вероятия. Не ты ли говорил: “Недостоин развязать ремень обуви” (Лк. 3:16)? Не ты ли говорил: “Я не знал Его; но Пославший меня крестить в воде сказал мне: на Кого увидишь Духа сходящего и пребывающего на Нем, Тот есть крестящий Духом Святым” (Ин. 1:33)? Разве ты не видал Духа в виде голубя? Разве не слыхал гласа? Разве не ты удерживал Его, говоря: “Мне надобно креститься от Тебя” (Мф. 3:14)? Разве не ты говорил ученикам: “Ему должно расти, а мне умаляться” (Ин. 3:30)? Разве не ты учил весь народ, что Он будет крестить их Духом Святым и огнем (Лк. 3:16) и что Он есть “Агнец Божий, Который берет [на Себя] грех мира” (Ин. 1:29)? Не проповедовал ли ты всего этого о Нем прежде знамений и чудес? Как же теперь, когда Он всем стал известен и слух о Нем прошел всюду, и мертвые воскресли, и бесы изгнаны, и столько произведено знамений, - тогда уже посылаешь ты спрашивать у Него? Что это значило? Ужели все слова Иоанна были какой-нибудь обман, подлог, басня? И какой разумный человек сказал бы это? Не говорю уже об Иоанне, который взыграл во чреве матернем, проповедовал Христа прежде своего рождения, был гражданином пустыни, показал образец ангельской жизни. Напротив, если бы он был даже одним из людей обыкновенных и самых ничтожных, то не мог бы сомневаться после многочисленных свидетельств, данных как им самим, так и другими. Отсюда видно, что Иоанн посылал не по сомнению, и спрашивал не по неведению."

სახარების ეს ადგილი ამ თემას არ ეხება, მაგრამ სამაგიეროდ შესაძლებელია ყურადღების გამახვილება აპოლოგეტიკურ მეთოდიკაზე. როგორი ხერხით დავუმტკიცოთ არამართლმადიდებელი ღვთის სიტყვის ზუსტი ეგზეგეზის სისწორეში. საპირისპირო კონტრ-ციტატების მოშველიება ერთ-ერთი ხერხია.

[agmsarebeli]

მგონი "იეღოვლები" განმმარტებლებს არ ცნობენ.

[დათიკო]

agmsarebeli

მგონი "იეღოვლები" განმმარტებლებს არ ცნობენ.

აბა რასელი რას აკეთებდა?

[ზურა]

რავიცი, მე მიმაჩნია, რომ ის პრობლემა რასაც ზურა შეეხო, მისიონერობის საკითხია, რაც სამწუხაროდ აგრერიგად აკლია ჩვენს ეკლესიას. არ იქნება ურიგო, თუკი ჩვენი ეკლესია ამაზე იზრუნებს.

გაიხარე ძმაო
ყველასათვის ცნობილია რამდენ კითხვას ატარებს გულში ინფორმაციის ზღვაში გზააბნეული ახალგაზრდა;
ასევე ცნობილია რამდენად რთულია მისთვის ეკლესიაში მისვლისას ამ შეკითხვების დასმაც და პასუხების მოსმენაც (დისკუსია გამორიცხულია)
... და ამას აქვს ბევრი სუბიექტურ-ობიექტური მიზეზი.

ეკლესიაში ხდება: ღვთისადმი მსახური, აღევლინება დიდება უფალს, სრულდება მისი საიდუმლოებები,
იკურნება მრევლის წყლულები, ივსები მადლით, სრულდება წესი... იქ დრო ჩერდება, რადგან დრო არ არის.
აი ეკლესიის გარეთ კი დრო ჩქეფს და მასთან ერთად ცდუნებაც მძლავრობს.

გავიხსენებ პავლე მოციქულის მისიონერობის ერთ მომენტს,
შეხედეთ როგორ იწყებს კერპთაყვანისმცემლებთა წინაშე ქადაგს:

17:22. ''დადგა პავლე შუა არეოპაგში და თქვა:
ათენელებო, ყველაფერი, რასაც ვხედავ, იმას მოწმობს, რომ ძალზე მორწმუნენი უნდა იყოთ.
ვინაითან, როცა ქალაქი დავიარე და დავათვალიერე თქვენი ტაძრები, ვნახე ერთი სამსხვერპლოც,
რომელსაც აწერია: „უცნობ ღმერთს“! მეც სწორედ იმას გახარებთ, ვისაც შეუცნობლად ეთაყვანებით. ''

რა პატივისცემით მოიხსენიებს მათ რწმენას, კერპებსა და პირადად მათ!
არადა ვინ იცის გულში რა უტრიალებდა, როდესაც ''ღმერთების'' ქანდაკებების გალერეას ეცნობოდა
და მათ სამსხვერპლოებს ათვალიერებდა (მოგეხსენებათ მსხვერპლშეწირვის ეგზოტიკურობის მრავალგეროვნება)
მაგრამ მათი მსხვრება (წიგნების დაწვა) კი არ დაიწყო, განრისხებულმა კი არ იყვირა: ''თქვე ცოდვილნო'' და მსგავსი რამ...

ზურა
2. მორიგი დემაგოგია.
შე დალოცვილო, თუ ხედავ რომ ეგ წერია, რატომ ვერ ხედავ რომ ასევე წერია:
''მე და მამა ერთი ვართ'', ''ვინც მე მიხილა მამა იხილა'' ''ყველაფერი მისი ჩემია..'' და ა.შ.

აქ კი მთლად ვერ დაგეთანხმები

შენს მიერ ნახსენები მეთოდის აუცილებლობას არავის უარყოფს.
დიახ ჩვენ ვანახებთ საპირისპირო აზრის მატარებელ ციტატებს.
მაგრამ როგორ გგონია, მათ არ იციან მათი არსებობის შესახებ?
გგონია იგივე რიგითმა იაღოველებმა არ იციან სიტყვები: ''ვინც მე მიხილა უფალი იხილა'' და მსგავსი უამრავი?

ამიტომ საჭიროა სხვა მეთოდების მოშველიებაც. იგივე ლოგიკას კი არ უნდა ვდევნიდეთ, არამედ - ვიყენებდეთ.
სიმარტივეში იმალება აზრის გენიალობა. ადვილად და მარტივად მისაღები აზრის ჩამოყალიბების უნარი.

მაგალითად:
ბევრი იბნევა სახარებაში ხსენებული ადგილების კითხვისას;
აქ იესო მამას შველას თხოვს, მერე ამბობს მე და მამა ერთი ვართ,
იქ ტირის, შემდეგ ამბობს რომ ღმერთია, მერე ამბობს რომ ღმერთი (მამა) მისზე მეტია ... და ა.შ.
ერთ ადგილას ღმერთია, სხვაგან ღმერთი არაა?!
როდისაა ღმერთი და როდის არა? (სად წერია ეს?) როგორ მივხვდეთ და ა.შ...

დაბნეული მკითხველი ითხოვს პასუხს....
და ღებულობს დოგმატიკას.
არადა შეგახსენებთ, რომ დოგმატიკა სრულებითაც არ იძლევა პასუხს.
იგი ავლებს საზღვრებს, რომლის შიგნითავ დასაშვებია დისკუსია.
იგი გვეუბნება რომ არ შერეულა, არ გამთლიანებულა... არა! არა! ასეთი არაა და არც ასეთია!
მაგრამ არ გვცემს პასუხს კითხვაზე, თუ როგორია და ა.შ.

ამ დროს ვიხმარ ერთი მისიონერის მეთოდს.
დაბნეულს მარტივად ვუხსნი:
პიროვნება პასუხოვს კითხვას - ვინ?
- ვინ?
- იესო ქრისტე.
ესაა განკაცებული უფალი, რომელსაც აქვს ორი ბუნება: ღვთიური და ადამიანური.
ბუნება პასუცობს კითხვას - რა?

- ვინ ტიროდა?
იესო ქრისტე.
- რა ტიროდა?
- ადამიანური ბუნება.

- ვინ მოკვდა ჯვარზე?
- იესო ქრისტე.
- რა მოკვდა ჯვარზე?
- მისი ადამიანური ბუნება.

- ვინ აღადგინა ლაზარე?
- იესო ქრისტემ.
- რამ აღადგინა ლაზარე?
- ქრისტეს ღვთიურმა ბუნებამ?

ასეთი ახსნის მერე, დაბნეულს გაცილებით უადვილდება სახარების კითხვა და რაც მთავარია სწორი გზის გაგნება.


და ბოლოს ერთი ამბავი.

ამის წინ, კარებს ვაღებ და სამი სიმპატიური გოგონა მეგებება, რომლების ''ქრისტეს ეკლესიის'' წევრები ყოფილან და ლაპარაკს მიწყებენ. - ქრისტეში გწამთ? ღმერთის გწამთ?
გამეღიმა. ვიცი ვინც არიან (პროტესტანტები ზოგადად) მაგრამ რა გავყარო?
გოგონა მეკითხება ქრისტეს თუ იცნობო და მე ამ დროს ერესანტებთან ურთიერთობის დაუშვებლობაზე ვიფიქრო?
გავესაუბრე მოკლედ. ზღურბლიდან სახლში შემოვიპატიჟე.
- შეგვიძლია ქრისტეს მადლობა ვუთხრათ ლოცვით, რომ შენ გაგიცანით?
რა ვქნა ამ დროს? იმაზე ვიფიქრო, რომ ერესანტები ჩემს სახლში არ ვალოცო? და ლოცვისას მათ გვერდით არ ვიდგე?
- ძალიან გაგვიხარდება თუ სტუმრად გვეწვევი - მპატიჟობენ.
- დიდი მადლობა. მაგრამ საქმე იმაში კი არაა რომ თქვენთან ცუდია,
საქმე იმაშია, რომ თქვენთან მოსვლით მე ვერაფერ ახალს ვერ შევიძენ და
სამაგიეროდ დავკარგავ ჩემთვის ძალიან ძვირფას შენაძენებს.
- მაგალითად რას?
- აი მაგალითად ამ სიწმინდეებს - ვანიშნებ სამების, მაცხოვრის, ღცთისმშობლისა და წმ.ნიკოლოზის ხატებზე - ამასაც დავკარგავ - ვანიშნებ ყელზე დაკიდებულ ჯვარს - ეს კი ჩემი ცხოვრების ჯვარია, რომელსაც საცოდავად დავათრევ და ვცდილობ ქრისტეს დავემსგავსო, რომ ცოტა მსგავსად მაინც გავატარო იგი.
დაიბნენ. ცოტა ხანში, როდესაც ჯვარზე ვერაფერი თქვეს, ხატებს მიადგნენ.
- ხატი ხომ ღმერთი არაა?
- დიახ, იგი ღმერთი არაა;
ასევე, ესეც მხოლოდ ჩემი ოჯახის ქაღალდის სურათია - ვანიშნებ საფულეში ჩადებულ სურათზე - მაგრამ როდესაც მაგ სურათს ვუყურებ, ჩემ ანგელოზებზე (ბავშვებზე) ვფიქრობ და თუ ვინმე მის დახევას მთხოვს ჩემი ოჯახის შეურაწყობად მივიჩნევ ამას.
კიდევ უფრო დაიბნენ.

[ზურა]

აქ ერთი რა გამახსენდა:

ის ამტკიცებდა რომ იოანე ნათლისმცემელს ეჭვი ეპარებოდა ქრისტეს ჭეშმარიტებაში და დასტურად მოჰყავდა ტექსტი სახარებიდან: "2. ხოლო იოვანეს რაჲ ესმნეს საპყრობილესა შინა საქმენი ქრისტესნი, მიავლინნა ორნი მოწაფენი თჳსნი 3. და ჰრქუა: შენ ხარა მომავალი იგი, ანუ სხუასა მოველოდით?" (მათე 11.2)
თუკი ჩვენ დავივიწყებთ იოანე ნათლისმცემლის ყველა სხვა მომენტს სახარებიდან, აღმოვაჩენთ რომ ეს მართლაც ასე არის. მაგრამ მოდით ვნახოთ თუ როგორ ამტკიცებს საწინააღმდეგოს წმ. იოანე ოქროპირი:

... და მოვიძიე
თუ დაგაინტერესათ, აქ აუდიო ვერსიაა
http://www.predanie.ru/mp3/Aleksandr_Men/

აი ის რაც გამახსენდა:

Александр Мень.

Сын Человеческий

ГЛАВА СЕДЬМАЯ
ЗНАМЕНИЯ ЦАРСТВА

... "Знамения Царства" волновали не одних ученых богословов. Был человек,
чья душа страдала в те дни, раздираясь между сомнениями и надеждой, человек,
который размышлял об Иисусе и задавал себе вопрос: кто же Он?
В Махероне Крестителя содержали в своего рода почетном заточении.
Антипа даже вел с Иоанном беседы и терпеливо выслушивал его обличительные
речи. Иногда в крепость допускались ученики Крестителя. Они приносили ему
вести из внешнего мира. От них Иоанн узнал о событиях в Галилее, о проповеди
и чудесах Человека из Назарета. Пророк, конечно, помнил видение на Иордане и
был уверен, что Иисус -- истинный Посланник Божий. Но следует ли считать Его
именно Мессией? Ведь прошло уже много месяцев, а Назарянин все еще живет в
Капернауме в окружении рыбаков и простого люда. Где же величие и слава
Царства, глашатаем и предвестником которого был Иоанн? Чтобы рассеять
недоумение, Иоанн послал из Махерона двух своих учеников к Иисусу. "Ты ли
Грядущий или ожидать нам другого?" -- спрашивал он [13].
Посланные отправились в Капернаум и нашли Иисуса, как всегда,
окруженного толпой. На заданный вопрос Он не ответил прямо, а только сказал:
"Пойдите и возвестите Иоанну, что вы видели и слышали: слепые прозревают,
хромые ходят, прокаженные очищаются, глухие слышат, нищим благовествуется, и
блажен тот, кто не соблазнится из-за Меня".
После ухода иоаннитов Иисус обратился к народу и заговорил с ним о
Крестителе.
К кому ходили иудеи в пустыне?
К пророку? Да. Иоанн был пророком, но он
имел и иное, более высокое призвание:
стать Предтечей Мессии.
Он избранный Небесами вестник.
"Говорю вам, среди рожденных женами нет ни одного большего, чем он"
[Эти слова не касаются Девы Марии, т. к. подлинный текст имеет в виду лиц мужского пола].
"Закон и Пророки", Ветхий Завет, простирается до Иоанна.
Отныне наступает иная пора, когда людям открыто Царство.
Однако Иоанн остановился на границе двух Заветов, не перейдя ее.
Поэтому "меньший в Царстве Божием больше его".
По-видимому, Христос имел в виду, что представления Иоанна
о Помазаннике не были свободны от идей земного мессианизма.
И, следовательно, Иисус не мог ответить ему определенно: "Да, Я -- Тот, кого ты ждал".
Истинный Мессия явился не повелевать, а служить, не карать, а исцелять и проповедовать Благую Весть.
Он Спасающий, и Его дела есть знамения Царства.

საინტერესო მოსაზრებაა.
და უფრო საინტერესო თემაა წამოწრილი - ''მესიანიზმის იდეა''
გზაჯვარედინი სადაც ორ აღთქმას შორის გზა გაიყო.

[agmsarebeli]

agmsarebeli

აბა რასელი რას აკეთებდა?

უფრო სწორად წმინდა მამებს, რომლებიც განმმარტებლები არიან.

[დათიკო]

agmsarebeli

უფრო სწორად წმინდა მამებს, რომლებიც განმმარტებლები არიან.

ხოო, ეგ მართალია
რატომღაც მე 19 საუკუნის რასელს შეუძლია განმარტოს სახარება სწორად და მე 4 საუკუნის ასკეტი წმინდა მამა კი როგორ შეიძლება?! რა ლოგიკაა?

[agmsarebeli]

წმ. მამების განმარტება თავზე ამხობს მათ ყველაფერს......აი მათი "ლოგიკის" მიზეზი.

[მნათე]

agmsarebeli

გეთანხმები..
ბოლო დროს რაღაც უჩვეულოდ.. :ჟორა:

[agmsarebeli]

ჰმ...

[ზურა]

გავაგრძელოთ... უფრო სწორედ, დავუბრუნდეთ იოანეს სახარებას.
ჩემთვის (და არა მარტო ჩემთვის) ყველაზე საყურადღებო შემდეგი ადგილი:

8:44. თქვენ მამათქვენის - ეშმაკისაგან ხართ
და მამათქვენის სურვილთა აღსრულება გსურთ.

დასაბამითვე კაცის მკვლელი იყო იგი და ჭეშმარიტებაში ვერ დაემკვიდრა,
ვინაიდან ჭეშმარიტება არ არის მასში,
და როცა სიცრუეს ამბობს, თავისისას ამბობს,
ვინაიდან ცრუ არის და სიცრუის მამა.

მაცხოვარი პირდაპირ ამბობს ხაზგასმით, ამიტომ კითხვასაც პირდაპირ დავსვავ:
- იუდეველთა ჭეშმარიტი მამა: დასაბამითვე კაცის მკვლელი, თავად ცრუ და სიცრუის მამა ანუ იგივე ეშმაკია?

[afxazi]

ზურა

დასაბამითვე კაცის მკვლელი, თავად ცრუ და სიცრუის მამა ანუ იგივე ეშმაკია?

ცხადია.

ზურა

იუდეველთა ჭეშმარიტი მამა

თუმცა ეს ფრაზა აშკარად შენი შექმნილი, ყველას ჭეშმარიტი მამა მხოლოდ შემოქმედია და არა სატანა, როგორი გაუკუღმართებულიც არ უნდა იყოს ადამიანი. ის შეიძლება ემსახურებოდეს მხოლოდ სიცრუის მამას. თუმცა მიიჩნეოდეს მის მიერ რომ ეს სიცრუის მამა მისი ჭეშმარიტი მამაა, თუმცა ეს არ ნიშნავს იმას რომ ეს მართლც ასეა.

[კანუდოსელი]

ზურა

ამის წინ, კარებს ვაღებ და სამი სიმპატიური გოგონა მეგებება, რომლების ''ქრისტეს ეკლესიის'' წევრები ყოფილან

ვახ, ჩემი სულიერი დები წარსულში

[afxazi]

კანუდოსელი

ვახ, ჩემი სულიერი დები წარსულში

მერე შენ რანაირი ქრისტიანი ხარ განსაცდელში მიგიტოვებია სულიერი დები

[კანუდოსელი]

- კონკრეტულად არც არავისი - იტყვის ოპონენტი - ღმერთი ღმერთია და იგი ერთია,

ჰოდა მორჩა- თუ არავისი, ე.ი. ის არ იყო მამა და გახდა იგი...

ანუ: შეიცვალა - ეს უკანასკნელი კი პირველთავების მიხედვით, რასაც ისლამიც აღიარებს - არის "არა-ღმერთის" (ანუ იმისი, ვინც არაა ღმერთი) განმარტება, რომლითაც უნდა შეიცნო
ღმერთი ვინ არ არის.

რაც შეეხება კონკრეტულად ისლამს, მე მათ დავუსვამდი შემდეგ კითხვებს:

1. სიყვარულის მაგალითს გვაძლევს თუ არა ღმერთი?
(იმედია მივიღებ პასუხს: "დიახ")
2. ორი ადამიანის ღმერთისადმი სიყვარულის ყველაზე დიდი გამოვლენა რომელია, როდესაც ა) ერთი, სიკვდილის ფასადაც არ თმობს რწმენას, თუ ბ) უყვარს იქამდე სანამ მის სიკვდილს საფრთხე არ ემუქრება?
(აქაც იმედია მივიღებ პასუხს: "პირველი")
3. ადამიანის სიყვარული ღმერთისადმი უფრო დიდია თუ ღმერთისა ადამიანისადმი?
(იმედია მივიღებ პასუხს: "ღმერთისა ადამიანისადმი")
და ბოლო:
4. ღმერთს უყვარს ადამიანი იმდენად ძლიერად, რომ ადამიანისთვის იტანჯოს?
თუ პასუხი არის არა - ეს თავისთავად მიანიშნებს 1-2-3-ე პუნქტებზე, სადაც აღნიშნულია, რომ 4-ეზე პასუხი "არა" - ალოგიკურია, რადგან გამოვა რომ ადამიანს აქვს უფრო დიდი სიყვარული, რომ შეძლოს იტანჯოს ღმერთისთვის, ვიდრე ღმერთს, რომელსაც ადამიანი არ უყვარს იქამდე რომ იტანჯოს მისთვის

პ.ს.
ისე, ყველაზე მოკლე კითხვა არის:
ღმერთი არის სიყვარული? - დამერწმუნეთ, აქ ისლამისტებს დაერხევათ მაგრა, რადგან მუსლიმებს უჭირთ წარმოთქვან ისეთი "ფორმულა", რომელიც ყურანში არ წერია,არადა ჰუმანით ყველა ხვდება რომ ღმერთი უნდა იყოს სიყვარული, მაგრამ ავტორს ამისი ჩაწერა არ მოუნდა რატომღაც ...

მსგავსი შოკისმომგვრელი კითხვაა: რამდენი წლის იყო აიშა როდესაც ის შეიცნო მუჰამედმა? (აიშა მუჰამედის უმცროსი ცოლი) მიიღებთ პასუხს - 9 და უბრალოდ ჰკითხეთ: "რა ჰქვია 9 წლის ბავშვთან სექსუალურ კონტაქტს 40 წლის მუტრუკი ადამიანისა"
თუ გეყოფათ გამბედაობა უთხარით, რომ ეს პედოფილიაა

[agmsarebeli]

ნუ რა ექნა ..კანონიერი ცოლი იყო დაა.........

[დათიკო]

კანუდოსელი
კარგი კითხვებია. მასეთი კითხვების დასმა უყვარს ხოლმე კურაევსაც, ოღონდ პროტესტანტებისთვის. მათთცის ვისთვისაც ბიბლია ფასდაუდებელი საუნჯეა და ერთადერთი გზაა ხსნისა.
მაგალითად:
იყო შემთხვევა როდესაც ერთ მონასტერს თავს დაესხნენ ყაჩაღები. მათ ტყვედ წაასხეს ყველა ახალგაზრდა ბერი. ერთი მოხუცი ბერი კი არ წაიყვანეს და დატოვეს, რადგან იგი ვერ შეძლებდა მუშაობას.
ადგა ეს ბერი და ერთადერთი რამ რაც ებადა - ბიბლია, გაყიდა და წავიდა ძმების გამოსასყიდად.
აქ იტყვით ალბათ, რომ ბიბლიის საფასურად ვინ რას მისცემდა, მაგრამ აქვე თავად განმარტავს, რომ ოდესღაც ბიბლიას ძალიან დიდი ფასი ჰქონდა გაცილებით მეტი ვიდრე დღეს.
ხოდა, მივიდა, მიიტანა ეს ფული და გამოისყიდა თავისი ძმები.
ახლა კითხვა: როგორ ფიქრობთ ბიბლიის გაყიდვით ეს ბერი დაშორდა ქრისტეს თუ უფრო ახლოს მივიდა მასთან?

[agmsarebeli]

უფრო მიუახლოვდა რათქმაუნდა. მას კიდე დარჩა ბიბლია, რომელიც გულზე ეწერა.