ომში კაცის კვლა ცოდვაა? პარამეტრები

[elusia]

lutecia
დავითი მეფსალმუნე წაკიგითხავს ალბათ.

[lutecia]

მაგრამ მეშინია სიკვდილის უფრო სწორად საკუთარი ცოდვების

ხოდა უნდა მოვინანიოთ ჩვენ ჩვენი ცოდვები სიცოცხლეშივე, თორემ მერე გვიან იქნება,სიკვდილის ყველას გვეშინია და ეს დასაძრახი არ არის

საბოლოოდ მაინც ვერ გავიგე ამ საკითხთან დაკავშირებით ჭეშმარიტება(((((((

დავითი მეფსალმუნე წაკიგითხავს ალბათ.

კი წამიკითხავს

[(Νικόλαος)]

და ბიბლიაში როდის არ წერია რომ ომში მოკვლა ცოდვა არ არის? დავითმა ცოდვა ჩაიდინა გოლიათი რომ მოკლა? ან მოსემ?
მახვილს ვინც აიღებს მახვილითვე განიგმირებაში იგულისხმება ის ვინც მახვილს აიღებს მოსაკლავად და არა ის ვინც ღმერთის და მოყვასის სიყვარულით დაახვედრებს მახვილს.

და ამას მგონი თქმაც არ უნდა რომ ეს ცოდვა არაა. მაშინ ვუყუროთ ჩვენი ქვეყნის აოხრებას და სარწმუნოების შეურაცხყოფას?! ძაან ისეთი კითხვაა პატარა ბავშვს რომ უჩნდება.

[lutecia]

და ამას მგონი თქმაც არ უნდა რომ ეს ცოდვა არაა. მაშინ ვუყუროთ ჩვენი ქვეყნის აოხრებას და სარწმუნოების შეურაცხყოფას?! ძაან ისეთი კითხვაა პატარა ბავშვს რომ უჩნდება.

ეგ კი ვიცი მაგრამ მე უფრო ბიბლიური არგუმენტაცია მაინტერესებდა თორემ ზოგადად მეც მაგ აზრზე ვარ

[ბადრი]

lutecia

ეგ კი ვიცი მაგრამ მე უფრო ბიბლიური არგუმენტაცია მაინტერესებდა თორემ ზოგადად მეც მაგ აზრზე ვარ

არა კაც კლა - და მორჩა.
ისე ზოგი ასე ხსნის არა კაცი უნდა მოკლაო არაკაც კლაო

ერთმა ბერმა მითხრა მაგასთან დაკავშირებით ბრძოლაში მტრის მოკვლა აღსარებაში მაინც უნდა თქვაო.
ზოგადად მამულის და საქრისტიანოს დაცვა საპატიო და აუცილებელი საქმეა. თორნიკე ერისთავის მაგალითი რომ გავიხსენოთ სკმარისია - ბერმა აიღო იარაღი ხელში.

ძალიან ფაქიზი თემაა ერთი სიტყვით.

[terra]

ბადრი

ერთმა ბერმა მითხრა მაგასთან დაკავშირებით ბრძოლაში მტრის მოკვლა აღსარებაში მაინც უნდა თქვაო.

მეც ეგრე ვიცი. და ზიარების უფლებასაც, სავარაუდოდ, რაღაც მცირე პერიოდი არ მოგცემენ.
კაცის სისხლია მაინც.

ასევე ხდება, თუ, სრულიად შემთხვევით შემოგაკვდა კაცი.
აღსარებაში უნდა თქვა და ეპიტიმია აღასრულო.
ადრე რამდენიმე წელი იყო განკანონება.
ეხლა იკონომიის მიხედვით, დაახლოებით ერთ წელში შეძლებ ზიარებას.

თუმცა, ეს სხვა თემაა..

[lutecia]

კიდევ კარგი კაცად არ დავიბადე..
მე ვერავის მოვკლავდი

[(Νικόλαος)]

ეგ კი ვიცი მაგრამ მე უფრო ბიბლიური არგუმენტაცია მაინტერესებდა თორემ ზოგადად მეც მაგ აზრზე ვარ

ბიბლიური არგუმენტაციაც დავწერე ზევით

[kinoteli]

კიდევ კარგი კაცად არ დავიბადე..
მე ვერავის მოვკლავდი

მაია წყნეთელი,თამრო ვაშლოვანელი,თინა წავკისელი????

[terra]

მაია წყნეთელი,თამრო ვაშლოვანელი,თინა წავკისელი????

ჟანა დ'არკი

[elusia]

lutecia
ჰოდა დავითის ომების ამბავიც მოგეხსენება..მოგეხსენებოდეს იქნებოდეს იქნება.

[lutecia]

ჰოდა დავითის ომების ამბავიც მოგეხსენება..მოგეხსენებოდეს იქნებოდეს იქნება.

მომეხსენება კაცო ეგ

მაია წყნეთელი,თამრო ვაშლოვანელი,თინა წავკისელი????

თამრო ვაშლოვანელი ვინღა იყო?))))))

[მხევალი ნინო]

ბადრი

ერთმა ბერმა მითხრა მაგასთან დაკავშირებით ბრძოლაში მტრის მოკვლა აღსარებაში მაინც უნდა თქვაო

ომში წასვლა და ბრძოლაში მონაწილეობის მიღება მოსაწონი იმითაა, რომ შენს შიშს ძლევ და შენი სოცოხლის და უსაფრთოლების ფასად იცავ სხვას. ანუ ეგაა მოყვასის სიყვარულის განხორციელება, მაგრამ ამავდროულად კაცს ჰკლავ, ეს ცხადია რბილად რომ ვტქვათ არასიამოვნო ფაქტია და ამისგან უნდა გათავისუფლდეს ჩვენი სული.ადამინაის მოკლვა, ყველა შემთხვევაში სიმძიმეა მკვლელისთვის. ყველა მეომარი განიცდის ამას.

[ქევანა]

ჟანა დ'არკი

ჰმ, ჟანას შეეშვით

კიდევ კარგი კაცად არ დავიბადე..
მე ვერავის მოვკლავდი

თუ სამშობლოს დასჭირდა, ალბათ კი არ ვიცი ზუსტად...

[lutecia]

თუ სამშობლოს დასჭირდა, ალბათ კი არ ვიცი ზუსტად...

არააააა ვერაფრის გულისთვის ვერ წავართმევ ადამიანს სიცოცხლეს.აბა მის ადგილას წარმოიდგინე თავი ვისაც კლავ,სიცოცხლეზე ძვირფასი არაფერია

[gabrieli.]

მოკვლა იმ შემთხვევაში არ არის ცოდვა როდესაც სამშობლოს და ჩვენ ოჯახს ვიცავთ.

[terra]

არააააა ვერაფრის გულისთვის ვერ წავართმევ ადამიანს სიცოცხლეს.აბა მის ადგილას წარმოიდგინე თავი ვისაც კლავ,სიცოცხლეზე ძვირფასი არაფერია

მერე რას მოდის ვა

[gabrieli.]

არააააა ვერაფრის გულისთვის ვერ წავართმევ ადამიანს სიცოცხლეს.აბა მის ადგილას წარმოიდგინე თავი ვისაც კლავ,სიცოცხლეზე ძვირფასი არაფერია

ეგ არაა ნორმალური მდგომარეობა, მაშინ ეხლა დავით და თამარ მეფე წმინდანები კი არა თქვენთვის რო დაეჯერებინათ რად შერაცხავდნენ.

[კანუდოსელი]

რუსეთის ყოფილი პატრიარქის ინტერვიუდან

Дело не в словах 60-летней давности - магической силы они не имеют. Декларация 1927 г., еще раз повторю, сиюминутного реального плода не принесла. Но курс, намеченный еще Патриархом Тихоном и развитый митрополитом Сергием, все же помог сохранить Церковь и дожить до сегодняшнего дня. Этот курс был - брать на свою совесть меньший грех, дабы избежать греха большего. Так солдат на войне убивает (и это грех), но отдать на погубление врагу своих ближних, с точки зрения Церкви, было бы грехом несравненно большим . Личное совершенство иногда приходится принести в жертву ради блага других. Патриарх, или митрополит, подставляющий под заведомый разгром свою паству, согрешил бы перед Богом, людьми, Россией больше, чем если бы компромиссом он заслонил Церковь. А заслонять приходилось разными путями, в том числе и провозглашением лояльности.

ეს არის ცოდვა და არ უნდა ამას ლაი ლაი...უბრალოდ სხვა გზა არაა ამაშია საქმე...

სხვათა შორის ის რომ ეს ცოდვაა, ისიც მოწმობს, რომ ეპიტემიაა დაწესებული მეომრის ომიდან დაბრუნებისას - მისი ზიარება არ შეიძლება

[kinoteli]

თამრო ვაშლოვანელი ვინღა იყო?))))))

თამროს დედა მალე მოუკვდა. მამაც რომ გამოესალმა ამ წუთისოფელს, ბატონმა თამრო ვიღაც გადამთიელს მიჰყიდა, მაგრამ თამრომ თვითონვე დაიხსნა თავი. მამის ოჯახში რომ ბრუნდებოდა, გამოიარა ერთ ტყეში, სადაც დათვი დახვდა წინ და დაეჭიდა, მაგრამ უშიშარმა გმირმა ქალმა მოკლა დათვი და დაიხსნა თავი მეორე განსაცდელისაგან. თამრო ცხოვრობდა სოფელ ვაშლოვანში. ყოფილა სასტიკი და გაუტეხელი, მეხი დედაკაცი, რის გამოც მისი სახელი განთქმულა საქართველოში. სოფელში უიმისოდ არა კეთდებოდა რა. ერთხელ ვაშლოვანს თათრები დასცემიან, აუკლიათ სოფელი, დაუნგრევიათ ეკლესიები და მცხოვრებნი ტყვედ წაუყვანიათ. თამრო გამოსდგომია თათრებს, დასწევია თავისი რაზმით და საკვირველი გმირობა გამოუჩენია. მტერი დაუმარცხებია და გაუთავისუფლებია ქართველი ტყვეები. ეს ამბავი ერეკლე მეფეს რომ შეუტყვია, ძლიერ დიდის მადლობით უთქვამს თამროსათვის:

- ოჰ, შვილო! შენ გენაცვალოს ჩემი მოხუცი თავი, რომ შენის მაგალითით კაცებიც გამხნევდნენო.

მეფეს მიუცია მისთვის და მისი ამხანაგებისატვის ტყვია-წამალი და ერთ ზარბაზანსაც დაჰპირებია.

თამროს თავის რაზმში ბევრი მეომარი ქალიც ჰყოლია. თამროს და მის რაზმს ბევრჯერ გადაურჩენია ვაშლოვანის მცხოვრებნი ლეკებისა და თათრების თარეშისაგან.

ერთ ავ აზნაურს მისი დიდება და ქება შეშურებია და ქვეყნის ღალატი დაუბრალებია. მეფეს პირზე დაუყენებია მაბეზღარი თამროსათვის. თამროს დაუმტკიცებია თავისი ერთგულება სამშობლო ქვეყნისა და მტრობა და ღალატი თვით იმ მაბეზღარი აზნაურისა. მაშინ მეფეს უთქვამს თამროსათვის:

- წადი შვილო თამრო, ეცადე შენი მაგალითით მამაკაცებიც გაუერთგულო სამშობლოსო.

ამ დროს მეფესთან ყოფილან თავადები და რადგან მოსწონებიათ თამროს ახოვანება, უთხოვიათ, აი იმ ფალავანს დაეჭიდეო, თამროს უარი არ უთქვამს, დასჭიდებია და დაუმარცხებია ეს ფალავანი.

ფალავნობამ თამროს ბევრი მტერი გაუჩინა. ამიტომ დამალულა და არავის ეჩვენებოდა. იგი იცავდა გლეხების ოჯახებს ბოროტმოქმედი ბატონებისაგან, რის გამოც ბატონები გადაემტერენ. ერთ დღეს დაუჭერიათ და მდინარე მტკვარში გადაუგდიათ. თამროს ბევრი უწვალია და ერთ ბურჯზე ასულა, მაგრამ იქიდან სისუსტის გამო ვეღარ ჩამოსულა და მშიერ-მწყურვალს სული განუტევებია. მისი გვამი დიდი პატივით დაუსაფლავებიათ თრიალეთის ეკლესიაში.