"არ გეძინებათ? - ნუ შეშფოთდებით. დაწყნარდით, დაიწყეთ ლოცვა და დალიეთ ნაკურთხი წყალი. თუ ეს უძილობა არ არის დაკავშირებული რომელიმე სერიოზულ სნეულებასთან, მაშინ მეორე დღეს ძილი იქნება უფრო ღრმა და ხანგრძლივი".
"ძილი - ეს ზნეობრიობის მგრძნობიარე საზომია. ის იცვლება (უმჯობესდება ან უარესდება) ჩვენი სულიერი მდგომარეობის შესაბამისად. ღრმა და უშფოთველი ძილი ღვთის დიდი წყალობაა და თავადვე გვივლენს.
ბევრ ჩვენგანს განუცდია, როცა რაიმე მიზეზის გამო საღამოს ლოცვას გამოტოვებს, ამას ძილის სიჯანსაღე ეწირება"
"ვისაც უძილობის პრობლემები აქვს (და არა მარტო მათთვის) ცნობილი ჭეშმარიტებაა, რომ დილა-საღამოს უნდა ილოცონ, ჯვარი უნდა გადასახონ ოთახს და საწოლს, უნდა ასხურონ ნაკურთხი წყალი (სნეულების დროს უნდა მიიღონ კიდეც), იკითხონ სახარება, დახმარებისათვის უნდა მიმართონ მფარველ ანგელოზს. კარგია, თუ მღვდელი მოვა და სახლს აკურთხებს. აუცილებელია გულითადი რწმენით მიიღონ მონაწილეობა საეკლესიო საიდუმლოებებში. ერთი სიტყვით იცხოვრონ ქრისტიანულად".
"ძილის წინ ასევე სასარგებლოა 1 ჭიქა წყლის დალევა და 1 ჩაის კოვზი თაფლის მიღება. დადებითად მოქმედებს ძილის წინ ფეხების დათბილვა ან შხაპის მიღება"
"არიან ისეთებიც, ტკბილს რომ არ ჭამენ მხოლოდ იმისათვის, რომ ღმერთი შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულებს დაეხმაროს, ან - საერთოდ რომ არ იძინებს, რათა ქრისტემ ცოტაოდენი ძილი უწყალობოს უძილობისაგან განტანჯულ ადამიანებს. ამგვარი ქმედებით ასეთი კაცი ღმერთის მონათესავე ხდება. და მაშინ ღმერთი ადამიანებს თავის მადლს ანიჭებს"
/ღირსი პაისი ათონელი/
ვისაც უძილობის პრობლემები გაქვთ, გირჩევთ წაიკითხოთ ოთარ ნიკოლაშვილის წიგნი "რეცეპტი". ძალიან საინტერესო და სასარგებლო რჩევებს შეიცავს.
შეგიძლიათ შეიძინოთ საეკლესიო მაღაზიაში.
"არ უყუროთ ტელევიზორს საღამოს 8 საათის შემდეგ.
ტელევიზორის ლურჯი ნათება თრგუნავს მელატონინის წარმოებას და დაძინება გაგიჭირდებათ"
"როგორც კი ძილი მოგერევათ, დაწექით.
არა უშავს, თუ 8-ზე ან 9-ზე მოგინდათ დაძინება. დამატებით რამდენიმე საათი ძილი ნამდვილად სასარგებლო იქნება თქვენი ორგანიზმისთვის"
"ადრე ადგომა სრულყოფილი ძილის საწინდარია"
"ვთქვათ, ადამიანს არ ეძინება და ელენიუმს, ან ამის მსგავს საშუალებას არ იღებს. მას შეუძლია ერთი კოვზი თაფლი მიიღოს და ნახევარი საათის შემდეგ ბუნებრივად მოერევა ძილი. თუ ამ წესს დაიცავს, ღრმა ძილით დაეძინება"
/მღვდელმონაზონი კონსტანტინე (კოვალჩუკი)/
"მახსოვს, პოჩაევოს ლავრის ერთმა მონაზონმა, - მამა ათანასემ, რომელიც ზემოთ ვახსენეთ, ასეთი რამ მიამბო: ერთხელ მას უძილობა დასჩემდა. მთელი დღე მორჩილებას ასრულებდა, თითქოს იღლებოდა, მაგრამ დასაძინებლად რომ წვებოდა - 15 წუთში ეღვიძებოდა, ფხიზლდებოდა და ვეღარ იძინებდა.
"ვწევარ და თავში ათასი ფიქრი მომდის, მოგონება, დრტვინვა, - ამბობდა ის, - ერთხელ, ორჯერ, სამჯერ ერთი და იგივე განმეორდა. რა არის ეს? ლოცვა დავიწყე: "ღმერთო, ვცოდავ, შემეწიე!" და აზრი მომივიდა: "როდესაც არ გძინავს, ადექი". პირველად ადგომა გამიჭირდა: სულ ნახევარი საათია, რაც დავწექი, - და უცებ უნდა ადგე. ერთხელ თავს ძალა დავატანე და ავდექი. ამის შემდეგ უფრო გამიადვილდა და, თუკი არ მეძინა, ჩემს თავს ვეუბნებოდი: "თუ არ გძინავს - ადექი". ვდგებოდი და ლოცვას ვიწყებდი. მტერი, რა თქმა უნდა, იქვეა: "რას აკეთებ?! თავი შეიბრალე! ხვალ მორჩილებაზე როგორ წახვალ?..." და სხვა.
მაგრამ მე ლოცვას ვიწყებდი. სენაკში სხვები რომ არ შემეწუხებინა, დერეფანში გამოვდიოდი, უხმაუროდ დავდიოდი და ვლოცულობდი (ზოგჯერ 2-3 საათი ვერ ვიძინებდი). თითქმის მთელი თვე გაგრძელდა ასე, მომეწონა კიდეც: ლოცვა კარგად წავიდა, იმიტომ, რომ ძილი არ მერევა. ჩვეულებრივ, ლოცვის დროს, განსაკუთრებით საღამოს, ძილსაც უნდა ებრძოლო და გულისსიტყვებსაც. ერთგვარად ორმაგი ბრძოლა გაქვს. მტერი ერთში ან მეორეში რაღაცით მოგინადირებს. ამ შემთხვევაში კი ძილი არ გერევა და მხოლოდ გულისსიტყვებს ებრძვი: მათ მოსაგერიებლად განეწყობი და წმინდა, ტკბილი, საამო ლოცვა მოედინება. უკვე გრძნობ, ბუნებრივი ძილი გერევა, მაგრამ ლოცვა ისეთი ტკბილია, დაწოლა აღარც გინდა".
მამა ათანასე ამგვარად დიდხანს იღვწოდა. შემდეგ სადღაც წავიდა, ჩვეული რეჟიმი დაერღვა და ისევ ჩვეულებრივ იძინებდა. შემდეგ ნანობდა კიდეც, ბუნებრივი ძილი რომ აღუდგა.
როგორც ვხედავთ, ნებისმიერი გარემოებიდან შეიძლება სულის მარგებელი დასკვნა გამოვიტანოთ. დახსნილობიდანაც, უძილობიდანაც შეიძლება სარგებელი ვპოვოთ, თუკი თავს ვაიძულებთ ღმერთისთვის ვიღვაწოთ"
/მღვდელმონაზონი კონსტანტინე (კოვალჩუკი)/
"როგორც წმიდა თეოფანე დაყუდებული აღნიშნავს, ღამე საუკეთესო დროა ლოცვისათვის, წმიდა იოანე ოქროპირის მიხედვით კი: "ღამეული მლოცველისთვის უფალი გამოიმეტებს განსაკუთრებულ წყალობას". ზოგჯერ ისეც ხდება, რომ ღამე გამოვიღვიძებთ და ვერაფრით ვახერხებთ დაძინებას. ვტრიალებთ საწოლში, მაგრამ ყველაფერი უშედეგოა. ამ დროს კარგი იქნება, თუ ავდგებით და დავიწყებთ ლოცვას, თუნდაც კითხვას ფსალმუნებისა. ამ შემთხვევაში ხშირად უფრო სხვა განწყობა გვეუფლება, ვიდრე დღისით ამ ღვთისმსახურებითი წესის შესრულებისას. თითქოს უფრო მეტად ვუახლოვდებითო უფალს, ვგრძნობთ მისი მადლის შემოსვლას, თუდნაც ჩვენი ლოცვა არ გახლდეთ ისეთი გულისხმიერი, როგორც ეს საჭიორა. თან ასეთ დროს ამ ღვთისმსახურებითი წესის შესრულებისას გონება უფრო მალე იღლება, მზადდება იმისათვის, რომ დაუბრუნდეს ძილის ღამისეულ მდგომარეობას. ამიტომაც კარგი იქნება, თუ გაგვეღვიძება, არ დავიზარებთ, ავდგებით და ვილოცებთ უფლის, ღვთისმშობლის, ჩვენი მფარველი ანგელოზისადმი, რომელმაც სიფხიზლე მოგვგვარა"
/დეკ. დავით ციცქიშვილი/
უზრუნველყოფა Invision Power Board (http://www.invisionboard.com)
© Invision Power Services (http://www.invisionpower.com)