კანონიზაციის შესახებ პარამეტრები

[მნათე]

ბოლოდროინდელმა განაცხადებმა და სატელევიზი მოთქმა-მოთქმამ, ჩემი ყურადღება მიიპყრო და ერთ ძალიან საინტერესო საკითხზე დამაფიქრა, რომელსაც სათაურად დაინახავდით

ეს საკითხი იმდენად არის მნიშვნელოვანი, რამდენადაც მისდამი დამოკიდებულება და კულტურა განსხვავდება ერთმანეთისგან... ერთის მხრივ წმინდათა კატეგორია, რომელიც მრავალი ადამიანის გულში ეჭვს ბადებს და მეორეს მხრივ, ჯერ კიდევ არაკანონიზირებული ადამიანების პატივმიგება, ან გნებავთ თაყვანისცემა.

როგორც მამა კახაბერმა აღნიშნა, კანონიზაცია შეუძლია მხოლოდ მსოფლიო კრებას, რომელიც იღებს ადგილობრივ კრებებათა მიერ შერაცხული წმინდანების შეთავაზებას და საბოლოო სიტყვითა და უცდომელობით ბეჭედს ასვამს მას.

ეს მოსაზრება სრულებით ახალი და ლოგიკური მეჩვენა, გამომდინარე იქიდანმ რომ ადგილობრივ კრებას არ გააჩნია სრული უცდომელობა, მიუხედავად იმისა, რომ მასში ქრისტე ცოცხლობს ბოლომდე.

აქედან გამომდინარე ჩნდება კითხვები:

1. შეუძლია თუ არა ადგილობრივ კრებასა და მის დადგენილებებს მსოფლიო კრების დამოუკიდებლად არსებობა.
2. მითუმეტეს მაშინ, როცა საქმე ეხება ისეთ რთულ და ბუნდოვან საკითხს, როგორიცაა მაგალითად საუკუნეების წინ გარდაცვლილი პირის ცხონება-არცხონება.