სიკვდილი - მიწიერი ცხოვრების დასასრული პარამეტრები

[marine]

"თეოფილეს უკანასკნელი სიტყვები იყო: "უფალო იესო ქრისტე, გულთბილად შეხვდი ჩემს სულს".

[marine]

"ათენელმა ფილოსოფოსმა დემონაქტემ ერთხელ მოინახულა მეგობარი, რომელსაც ვაჟი მოკვდომოდა. ცხედართან უნუგეშოდ მტირალ მეგობარს უთხრა: - მე დავუბრუნებ შენს შვილს სიცოცხლეს, თუ იმის გაკეთებას შეძლებ, რასაც ახლა გთხოვო.
მწუხარე მამა ცოტათი დამშვიდდა და სიტყვა მისცა, რომ ყველაფერს გააკეთებდა, რასაც ფილოსოფოსი ეტყოდა. დემონაქტემ უთხრა: - ამ ქალაქში სამი ადამიანი მომიძებნე, რომელსაც არასოდეს ახლობელი არ მოკვდომიაო.
მეგობარი მიხვდა ფილოსოფოსის ნათქვამს და დამშვიდდა, რამეთუ გულისხმაყო, რომ სიკვდილი ყველას სახლს ეწვევა და მარტო არავინ არის მწუხარებისას."

[marine]

"ერთხელ გზაზე მიმავალმა მოხუცმა ყური მოჰკრა ასეთ ფრაზას: რა უსამართლოა ღმერთი! კარგ, კეთილ ადამიანებს კლავს, გარეწრებსა და ყაჩაღებს კი წყალობას თავზე აყრის! მოხუცმა მოსაუბრეებს გადახედა და ჰკითხა: - ერთი ეს მითხარით, ჯარისთვის როგორ ბიჭებს არჩევენ? - ჯანმრთელებსა და სრულწლოვანებს! - უპასუხეს მათ.
- ასევეა ღმერთიც! - განაგრძო ქალმა, - თავისთან სულიერად ჯანსაღი და ძლიერი ადამიანები მიჰყავს, სულით ხეიბრებს კი ამქვეყნად ტოვებს, რომ მონანიების საშუალება მისცეს."

[marine]

"ნუ იტყვი: "ხვალ", იქნებ შენთვის უკვე აღარ დადგეს ხვალინდელი დღე. ის, ვინც ცოდვათა შენდობას შეჰპირდა მონანულთ, ცოდვაში მყოფთ ხვალინდელი დღის დადგომას არ დაპირებია".

[marine]

"ღვთის წინაშე ცოცხალი და მიცვალებული ერთმანეთისგან არაფრით განსხვავდება."

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

"როდესაც გარდაცვლილთათვის ვლოცულობთ, ვამბობთ, ღმერთმა აცხოვნოს იმისი სული, მაგრამ უპირველეს ყოვლისა, თვითონ ამ ადამიანს უნდა ჰქონდეს სურვილი, რომ ნათელში იყოს. პიროვნება, რომელიც ამქვეყნად ბოროტებას სჩადის, ნათელში ვერ შევა. ვერ შევა არა იმიტომ, რომ უფალი არ უშვებს, არამედ იმიტომ, რომ არ შეუძლია ნათელში ყოფნა".

/ილია მეორე/

[marine]

"გაიხარა, რადგან უკვე დიდი ხანია ელოდა უფლისაგან ნებართვას, სხეულისაგან გათავისუფლებულიყო და ქრისტესთან წასულიყო"

[marine]

"ნეტარი მამის ცხედარი მისი ხელითვე შემზადებულ კუბოში ჩააბრძანეს"

[marine]

"სიკვდილის წინ რამდენიმე თვე იავადმყოფა მამა კალენიკემ. მისი მიწიერი ცხოვრების ბოლო საათები მართლაც წმინდა, სულიერად აღტაცებული იყო. ყველა ხვდებოდა მისი აღსასრულის მოახლოებას. უეცრად მამა კალენიკემ მის შესახვედრად გამზადებული წმინდა მამათა დასი იხილა და აღელვებულმა სულიერ შვილს მიმართა: "წადი, შვილო, ტაძარი მოამზადე, წმინდა მამები მოვიდნენო". გამოუთქმელი იყო მისი სიხარული - მამებმა, რომლებიც ასე უყვარდა და ვისი მაგალითითაც ცხოვრობდა, სიკვდილის წინ არ მიატოვეს. ნეტარ აღსასრულამდე ათი წუთით ადრე აღაპყრო ხელნი და წარმოთქვა: "უფალო, ჩემს სიცოცხლეში კარგი არაფერი მიქნია, მაგრამ გმადლობ, რომ მართლმადიდებლად აღვესრულებიო". თვალები დახუჭა, წმინდა ისიქასტმა-განდეგილმა დატოვა სხეული და სული მისი გადასახლდა ღვთის სამყოფელში. ეს მოხდა 1930 წლის 7 აგვისტოს (ძველი სტილით).
რამდენიმე წლის შემდეგ, მის ნაწილთა მოპოვებისას, მამებმა ნახეს, რომ მამა კალენიკეს ძვლებს ათონელ წმინდანთათვის დამახასიათებელი მოყვითალო შეფერილობა ჰქონდა."

[marine]

"ბენედიქტეს ჩვეულებად ჰქონდა კაპუის მხარეში ლივერიუსის ერთი დიდებულის მიერ აშენებული მონასტრის მონახულება. ის და მონასტრის წინამძღვარი, სერვანდ დიაკონი ერთმანეთს საუკუნო ცხოვრებაზე ტკბილი საუბრით ატკბობდნენ ხოლმე და გულით განძღებოდნენ ზეციური სამშობლოს გემრიელი საჭმლით, რომლითაც სრული დატკბობა ჯერ არ შეეძლოთ. როცა დადგებოდა ჟამი დასვენებისა, მონასტრის კოშკის ზედა სართულში ავიდოდა ღირსი ბენედიქტე, ქვედაში კი დიაკონი სერვანდი დაბინავდებოდა. სართულებს კიბე აერთებდა. კოშკის წინა ოთახებში მათი მოწაფეები ისვენებდნენ.

ერთხელ ძმებს ჯერ კიდევ ეძინათ. ბენედიქტე წამოდგა შუაღამიანის ლოცვაზე და სარკმელთან მდგარმა ყოვლისშემძლე ღვთისადმი ლოცვა დაიწყო. უეცრად სიბნელე ისე გაბრწყინდა, რომ ღამე დღეზე ნათელი გახდა. როგორც თვითონ ჰყვებოდა, მთელი სამყარო მის წინაშე წარდგა, როგორც მზის სხივი. ღირსი მამა ყურადღებით დააცქერდა ზეციური ნათლის ელვარებას და იხილა ცეცხლებრ ბრწყინვალე სული ქალაქ კაპუის ეპისკოპოსისა, რომელიც ანგელოზებს ზეცად მიჰყავდათ. მოისურვა, ასეთი ხილვისას თანამოზიარე ჰყოლოდა და ხმამაღლა დაუძახა დიაკონ სერვანდს. დიაკონს გაეღვიძა, ავიდა ზევით და სინათლის მხოლოდ ნაწილს მოჰკრა თვალი. განაცვიფრა სასწაულმა. წმინდა კაცმა მოუთხრო, თუ რა მოხდა და მაშინვე კასინოს მონასტერში გაგზავნა ღვთისმოშიში კაცი თეოპრობესთან - ახლავე გაგზავნე კაცი კაპუაში ამბის გასაგებად - რა ხდება ეპისკოპოს გერმანეს თავსო. კაცს ეპისკოპოსი გერმანე გარდაცვლილი დახვდა, თანაც სწორედ იმ დროს აღსრულებულიყო, როცა წმინდა ბენედიქტემ იხილა მისი ზეცად აღსვლა."

[marine]

"სვანეთში შემორჩენილია ტრადიციული სვანური ზარი. მიცვალებულის დაკრძალვისას მთელი დღე ზარი ისმის. ახალგაზრდებს ნაკლებად აინტერესებთ ზარი..."

[marine]

"ქვიშას ვაპკურე სული, რაკიღა ისე შევიყვარე მოკვდავი ადამიანი, თითქოს არასოდეს ეწერა სიკვდილი".

/ნეტარი ავგუსტინე/

[marine]

"მისი სხეული ზედაზნის წმინდა ალაგმა მიიბარა"

[marine]

"მოიდრიკა მუხლნი და ლოცვაში ჩააბარა სული თავისი"

[marine]

"ილოცეთ - ღმერთამდე მიმაცილეთ და იქიდან ჩემზე იყოსო".

/დეკ. დავით გრიგალაშვილი/

[marine]

"მამები ბრძანებენ, რომ უფალს ადამიანის სული ორ შემთხვევაში გაჰყავს წუთისოფლიდან - როდესაც სულიერების ზენიტშია, სულიერ წარმატებას აღწევს (ასეთ შემთხვევაში საცხოვნებლად გაჰყავს) ან როდესაც ცოდვებით აღივსება, რათა სხვა ადამიანებსაც არ მიაყენოს ზიანი."

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

"ორი ადამიანი ვერ მორიგდა მიწის ნაკვეთის გაყოფისას, ვერაფრით ვერ გადაწყვიტე დავა მშვიდობით და მივიდნენ ბერთან რჩევის მისაღებად. ბერმა მოუსმინა მათ და სთხოვა ყველანი წასულიყვნენ სადავო ნაკვეთზე.
„ჩემი მიწაა“ – ყვიროდა ერთი.
„არა, ჩემია“ – პასუხობდა მეორე.
მაშინ ბერმა მუხლი მოიდრიკა და ლოცვა დაიწყო. შემდეგ წამოიმართა და თქვა:
– მე მიწას ვკითხე.
– და რა გიპასუხა მიწამ? დაინტერესდნენ მოდავეები.
– მიპასუხა, რომ თქვენ ეკუთვნით მას და არა ის თქვენ."

[marine]

"ვიდრე წმინდა სერიდი მართალთა სოფელში გადასახლდებოდა..."

[marine]

"საჭიროა განსაკუთრებით ძლიერი ლოცვა მათთვის, რომელთა შესახებაც ვიცით, რომ მიწიერ ცხოვრებაში მათ აწყენინეს ღმერთს. შემდგომ უნდა ვილოცოთ მათ მსგავსებზე, ბოლოს კი - ყველა გარდაცვალებულზე".

/ღირსი პაისი ათონელი/

"სიკვდილი არ არსებობს!"

[marine]

"წარსდგა საყვარელი უფლის წინაშე"