განსაცდელი, ვისაუბროთ პარამეტრები

[marine]

"განსაცდელი ღვთის უდიდესი წყალობაა, რომელიც ემსახურება სულიერ გამოფხიზლებას. თუ ადამიანი შინაგანად არ არის მომზადებული, მღვიძარედ იყოს და ადევნოს თვალყური საკუთარ მისწრაფებებს, ცოდვას, უფალი მოუვლენს განსაცდელს, რომელიც მის გამოფხიზლებას ემსახურება. რაოდენ მძიმეც არ უნდა გვეჩვენებოდეს, უფალი იმაზე მეტს არ დაუშვებს, რისი ზიდვაც არ შეგვიძლია."

[marine]

შენი პრობლემები მხოლოდ მაშინ გადაწყდება, როდესაც ამდენს აღარ ინერვიულებ. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ადრე თუ გვიან, ეს გაგტეხს".

/არქიმანდრიტი ანდრია (კონანოსი)/

"არ მესმის ადამიანების, რომლებიც უბედურების ჟამს არ ტირიან. განა ადამიანი არ ხარ? შენც იტირე, და აღიარე, რომ ის, რაც გადაიტანე, ძალიან მტკივნეული, თითქმის აუტანელი, მაგრამ სასარგებლო, საჭირო იყო, ამის გარეშე არაფერი გამოვიდოდა. ყველაფერი უკეთესობისკენ იცვლება".

/არქიმანდრიტი ანდრია (კონანოსი)/

[marine]

"შენი პრობლემების გადაწყვეტა კი არ არის მთავარი, არამედ ის, რომ შენ ისწავლო სიტყვები - "სიმდაბლე", "სიყვარული", "მიტევება", "მოწყალება", ხასიათი უნდა გამოიცვალო. თუ ამ ყველაფერს ახლა არ ისწავლი, სხვა განსაცდელი გეწვევა და ის გასწავლის.
ასეთია ცხოვრების საიდუმლოებები".

/არქიმანდრიტი ანდრია (კონანოსი)/

[marine]

"ღვაწლში მყოფი ბერების მსგავსად მოიქეცი - როდესაც მათ რამე აწუხებთ, პრობლემის მოგვარებას მომავლისთვის გადადებენ ხოლმე, რადგან, როგორც გამოცდილებამ აჩვენა, დროთა განმავლობაში გადაწყვეტილება აუცილებლად მოდის, ის, რაც გადაიტანე, ცხოვრების უფრო მშვიდად აღქმაში გეხმარება".

/არქიმანდრიტი ანდრია (კონანოსი)/

[marine]

"როგორებიც უნდა ვიყოთ, რა სიძნელეებიც უნდა გვქონდეს, რა ვითარებაშიც უნდა აღმოვჩნდეთ, ღმერთის სახელი უნდა ვახსენოთ, და თუ რწმენა და მორჩილება გვექნება, ღმერთი ყოველთვის ჩვენთან იქნება და მუდამ ჩვენი გადამრჩენი და მხსნელი იქნება".

/მიტროპოლიტი ათანასე ლიმასოელი/

"რა ტრაგიკულია საკუთარ თავში ჩაკეტვა"

[marine]

"რა უფლება გვაქვს, მაცხოვარს ვუსაყვედუროთ და ვსვამდეთ კითხვას - რატომ?"

/დედა ეკატერინე (თოიძე)/

[marine]

"მწუხარებისგან გამოცარიელებული თვალები"

[marine]

"ბევრმა, ვინც ახლობლების სიკვდილი ან სხვა განსაცდელები გადაიტანა, რასაც ჩვენ სასჯელად აღვიქვამთ, მოულოდნელად უფალში არა დამსჯელი და ჯალათი, არამედ მოსიყვარულე მამა შეიცნო. ურწმუნოთათვის ეს პარადოქსად ჟღერს, მაგრამ ბევრმა სწორედ მწუხარების გზით გაიგო, რომ უფალი ჭეშმარიტად სახიერია. "კეთილ არს ჩემდა, რამეთუ დამამდაბლე მე" (ფსალმ. 118, 71), - ეს სიტყვები თავისი ქოხის კედელს წააწერა ადამიანმა, რომელმაც ყველაფერი დაკარგა, რაც გააჩნდა და საყვარელი ქალ-ვაჟი მოუკვდა. ეს იყო ალექსანდრე მენშიკოვი, პეტრე დიდის ყოფილი ფავორიტი".

/დეკანოზი ალექსი უმინსკი/

[marine]

"თუ ადამიანს შესწევს უნარი ცხოვრებისეულ უბედურებებსა და წარუმატებლობებში დაინახოს გაკვეთილი, რომლითაც უფალი განსწავლის, მაშინ ყველაფერს, რაც მის თავს ხდება, ღვთის ნების აღსრულებად აღიქვამს და სასჯელს უდიდესი მადლიერებითა და სიყვარულით ღებულობს. აი, ასეთ ადამიანზე შეიძლება ითქვას, რომ იგი არის მონა ღვთისა".

/დეკანოზი ალექსი უმინსკი/

[marine]

"განსაცდელებს სინანულისკენ მივყავართ"

[marine]

"გასაჭირში მყოფი ადამიანები ღმერთისგან დახმარებას მყისიერად არ ღებულობენ. უფალი ადამიანს ხანრძლივი პროპედევტური, ანუ წინასწარი მოსამზადებელი გზის გავლას აიძულებს. სპეციალური პედაგოგიური მიზნების გათვალისწინებით ღმერთი ყოველ ადამიანთან შესაბამისი გეგმური თანმიმდევრობით მოქმედებს".

/არქიმანდრიტი კვიპრიანე კერნი/

[marine]

"ჩვენ გამუდმებით ვცოდავთ, ფეხი გვიცურავს და ვეცემით. ამ დროს ყველაზე მთავარია - წამოვდგეთ და კვლავ უფლისკენ წავიდეთ. დღეში თუნდაც ასჯერ დაეცეთ - არაფერია, ადექით, გზა განაგრძეთ და უკან არ მიიხედოთ - რაც იყო, იმან ჩაიარა".

/იღუმენი თადეოზ ვიტოვნიცელი/

[marine]

"როდესაც ადამიანი შინაგანად რაღაც საყრდენს პოულობს, ის ყველა განსაცდელს გადალახავს. მომიტევეთ, თუ ისე ვსუბრობ,თითქოს ჭეშმარიტებას ვღაღადებ, მაგრამ ადამიანს თუ გარშემო ყველაფერი, ყოველდღიური კეთილდღეობა მოწესრიგებული აქვს, მაგრამ შინაგანი საყრდენი არ აქვს, ის მაინც გასაჭირში იქნება".

/მეუფე ისაია (ჭანტურია)/

[marine]

"უფალთან მყოფობა, ეს არის მშვიდობა, თორემ მიწიერი, მატერიალური თუ ფიზიკური უძლურებები, რაც შეიძლება ადამიანზე მოვიდეს, ეს არის ჩვენი სულის საკურნებლად მოცემული წამალი. თუ ადამიანს არ ექნება ასეთი განსაცდელები, მოდუნდება და საერთოდ აღარ გაიხსენებს ღმერთს, სწორედ მიწიერი განსაცდელები გვახსენებს უფალს. სულიერი მშვიდობა უფალთან მყოფობით უნდა მოვიპოვოთ".

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

"ყველაზე დიდი განსაცდელი უღმერთო ცხოვრებაა, უფლის არცოდნაა. ყველაფერს დავთმობთ ამქვეყნიური სიცოცხლის შესანარჩუნებლად, მაგრამ მარადიულობისთვის მცირედის გაღებაც კი ძალზე გვეძნელება. ხშირად ცოდვით მოწყლული, დამძიმებული სული თავს ბედნიერად თვლის, ხოლო როდესაც განსაცდელებით, მწუხარებებით ფეხზე დადგომას იწყებს, მიაჩნია, რომ მასზე უბედური ქვეყნად არავინაა.
ლოთისთვის უღვინობაა განსაცდელი, მრუშისთვის - ხორცის დუღილისა და ჟინის დაუკმაყოფილებლობა, ფულის მოყვარულისთვის - უფულობა, ქრისტიანისთვის კი უდიდესი ტკივილი ამაო, ვნებებითა და ფუჭი ფასეულობებით აღსავსე სიცოცხლეა. რა გასაკვირიც უნდა იყოს, მრავალთათვის განსაცდელი ცოდვის აღუსრულებლობაა. უპირველეს ყოვლისა, აუცილებელია, შევეცადოთ გავარჩიოთ ერთმანეთისგან ნათელი და ბნელი, გზა სიცოცხლისა და გზა წარწყმედისა, სიმართლე ღვთისა და სიცრუე ეშმაკისა."

/დავით სურგულაძე/

[marine]

"ქრისტიანობა ტკივილსა და მწუხარებაში დაფარული სიხარულია, ძმრისა და ნაღვლის სიმწარით შეცნობილი თაფლის სიტკბოებაა, რომელიც თითოეულმა მორწმუნემ უნდა იგემოს და შესვას. განსაცდელები გამოფხიზლებაა მიძინებული სულებისა - ხშირად სწორედ ამ გზით მივეახლებით უფალს, რადგან სიბრძნისმოყვარეობა, მისი ძიება მწუხარებათა ბილიკებით იწყება. მხოლოდ წმინდა, ვნებათაგან განწმენდილ, თავისუფალ სულს შეუძლია, უცვლელი, ურყევი, მოუდუნებელი და მტკიცე ერთობა ჰქონდეს უფალთან, მაგრამ ეს ტანჯვა-წამებითა და სულიერი გოლგოთის გავლით მიიღწევა, "რადგანაც სულ სხვაა, როცა ტკივილებისა და სნეულების გადატანით იგრძნობ ჯანმრთელობის სიხარულს და სულ სხვა, როცა ჯანმრთელობის სიხარულით შეიცნობ და წარმოიდგენ ავადმყოფობის მთელ სატანჯველს" (წმინდა იოანე სინელი).

/დავით სურგულაძე/

[marine]

"უფალს მინდობილს ღმერთი არ მიატოვებს".

[marine]

"წმინდა ბარსანოფი ოპტელი გვასწავლის: "როცა შეგაწუხებენ მომავალ განსაცდელზე შიშის გულისთქმები, არ დაიწყო მათთან საუბარი, უბრალოდ, უნდა თქვათ: დაე იყოს ნება ღვთისა!" ეს ძალზე ამშვიდებს."

[marine]

"არ უნდა შევუშინდეთ განსაცდელს, რადგან ეს ის დრო და საშუალებაა, რომლითაც შეგვიძლია, დავუახლოვდეთ უფალს, სიყვარული, ერთგულება, სარწმუნოება და მხნეობა გამოვავლინოთ მის წინაშე. ეს არის ჟამი უფლის გახსენებისა, მასზე ფიქრისა. ბედნიერებასა და უზრუნველობაში რომ შეგვძლებოდა უფალზე ფიქრი, მისი არდავიწყება, მწუხარებანი აღარც დაგვჭირდებოდა, მტირალს ხომ არ სჭირდება ცრემლის შეხსენება, არც მომაკვდავს - სიკვდილზე ფიქრის. მაგრამ რაკი ცოდვილთ სიხარულში ხშირად გვავიწყდება მისი მომცემი, უფალი განსაცდელებით გვიხმობს თავისთან - კვლავ ჩვენი კეთილდღეობისა და გადარჩენისთვის.

განსაცდელებით ღმერთი მისკენ ზურგშექცეულ სულს უხმობს; განსაცდელები შეხსენებაა ამქვეყნიური მყოფობის ჭეშმარიტი არსისა; განსაცდელები შეცნობაა საკუთარი უძლურებისა და სულიერი თვალით შემეცნებაა საღვთო სიდიადისა. მწუხარებანი სამზადისია ზეციური სიხარულისა, მწუხარებანი სახეა ამა სოფლისა, რომელიც დასტირის, გლოვობს მის უარმყოფელ სულს, რადგან მას თავისი შემოქმედისკენ მიუპყრია მზერა.
უფლის სიყვარულისთვის მწუხარე, ნატანჯი სული მარადიული ტანჯვისა და გლოვისთვის ამზადებს დაუძინებელ უხილავ მტრებს. "ჰრცხუენოდენ და კდემებოდენ, რომელნი ეძიებენ სულსა ჩემსა, მართლ-უკუნ იქცენ და სირცხვილეულ იქმნენ, რომელნი ზრახვიდეს ჩემთვის ძვირსა" (ფს. 69,2). იყავი მტკიცე, შეუდრეკელი მწუხარებისას და არ მოგაკლდება მადლი ზეციური სიხარულისა.

ქრისტიანობა ჩაუქრობელი, მოუკლებელი ნათელია სულისა, მარადიული მზერაა, რომელიც დროდადრო მწუხარების ღრუბლებს ეფარება, მაგრამ როცა სულიწმინდის მადლი ქარივით გადაყრის განსაცდელთა ღრუბლებს, ვიხილავთ დაუღამებელ დღეს, საუკუნო ნათელს - იესო ქრისტეს თავისი სუფევითა და დიდებით თანა მამით და სულით წმიდითურთ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ!"

/დავით სურგულაძე/

[marine]

"ყოველი ჩვენი უბედურება - ცოდვათა ბუმერანგია".