წმინდანები, წმინდა ნაწილები, ხატთაყვანისცემა, ... პარამეტრები

[death]

მოუცლელობის გამო ცოტა ვაგვიანებ დაპოსტვას

ჩემო კარგო შენი ნიკი ინგლისურად წერია და შესაბამისად ინგლისურად წავიკითხე. ისე თუ არ გაჯიუტდები და ნიკს შეცვლი ძალიან დაგვავალებ.

ჩემი ნამდვილი სახელი არის ლაშა. შეგიძლია ლაშა დამიძახო

ამ ფრაზაზე მოგახსენებ, რომ როცა ღმერთი რაიმეს წინასწარ ამბობს ადამიანზე, ის ბედისწერას კი არ უწესებს, არამედ უბრალოდ ღმერთმა წინასწარ იცის მისი გადაწყვეტილებები და იმიტომ ამბობს. ხოლო რაც შეეხება იმას, რომ დიდი იქნება უფლის წინაშე, გეთანხმები ის დიდი იყო უფლის წინაშე, როგორც ადამიანი, როგორც ღვთისმოშიში. მაგრამ იქიდან გამომდინარე, რომ საუბარი იყო მათეს სახარებაში იოანეზე, როგორც "დედაკაცთა ნაშობთაგან ყველაზე დიდზე" - იმას უნდა ნიშნავდეს, რაც წინა ფოსტში განვმარტე. სხვა შემთხვევაში ალბათ იოანეს რამოდენიმე თვიანი მოღვაწეობა ალბათ ვერ შეედრება აბრაამს, იაკობს, იოსებს, ანდა დავითს. მათ საქმიანობას. ანუ მე არ შემიძლია იოანეზე ვთქვა, რომ ის უფრო დიდი ადამიანია, ვიდრე აბრაამი, ანდა დავითი. ანდა იერემია წინასწარმეტყველი, თუნდაც ნოე. მოკლეთ აღარ ჩამოვთვლი.

რატომ არ უნდა იყოს მოციქულთა/წმინდანთა ნაწილები ისეთი გამტარი როგორც მათ სიცოცხლეში იყვნენ? მხოლოდ იმიტომ რომ მათ სხეულში სულიწმინდა აღარ ცხოვრობს ?
განა ეს ცოტა მიზეზია?
როცა სული ტოვებს მატერიას, იგი კვდება.
მაგალითს მოგიყვან ასეთს. სოლომონის ტაძარში წმიდათა-წმიდაიში შესვლის უფლება მხოლოდ მღვდელთმთავართ ჰქონდათ და ისიც მხოლოდ წელიწადში ერთხელ. ისიც თუ წმიდა არ იქნებოდა სულიწმიდა დასცემდა და მოკლავდა მას. მაგრამ როცა ბაბილონელებმა დაანგრიეს ტაძარი, ისტორია ამბობს, რომ შევიდნენ წმიდათა წმიდაიში ღორის ხორცი მოხარშეს და წმიდა საგნებს მოასხეს ნახარში. რატომ არ მოკლა ისინი იქ ღმერთმა? იმიტომ, რომ ისრაელიანებს მიტოვებული ჰქონდათ ღმერთის მსახურება და ცოდვებში იყვნენ ჩაფლულნი, და ღმერთმა მიატოვა მაშინ ტაძარი.
ასეა ჩემო კარგო, როცა სხეულს ადამიანის სული ტოვებს, მას ასევე ტოვებს ღმერთის სულიც. ხოლო მისი სხეული მიწისგან შექმნილი მიწად მიიქცევა და დაუბრუნდება თავის საწყისს. ხოლო უკანასკნელ დღეს ღმერთი აღადგენს მას და მისცემს ახალ დიდებულ სხეულს.

რათქმაუნდა ღმერთი ბედისწერას არავის უწესებს მაგრამ ღმერთმა იცის ადამიანის დაბადებამდე თუ რისი მაქნისი იქნება ის ამიტომ აარჩია მან სწორედ იოანე იმიტომ რომ იოანე ჩათვალა დედამიწის ზურგზე ყველაზე შესაფერის კანდიდატად ამ მისიისთვის. შენ ან მე შეგვიძლია ჩავთვალოთ იოანეზე უფრო დიდად ვინც გვინდა მაგრამ მე აქ მოვიყვანე ღმერთის ნათქვამი და არა ჩემი პირადი აზრი. თუმცა მე ვერ მივიღე სასურველი პასუხი იმაზე რაც გკითხე მაგრამ ამას არ აქვს არსებითი მნიშვნელობა, იოანეზე ლაპარაკი შორს წაგვიყვანს ასე რომ აღარ გავაგრძელებ ამას. იმაში მემგონი დამეთანხმები, რომ იოანე მოციქულებზე დიდი თუ არ იყო ნაკლები ხომ მაინც არ იყო? ხოლო სამოთხეში მყოფნი მათზე დიდები რომ არიან ეს აქედანაც ჩანს (სანამ ისინი სამოთხეში ავლენ).

ცათა სასუფეველში უმცირესეი მასზე დიდია (მათე 11,11)

ანუ თუ მოციქულებს შეეძლოთ ხალხთა განკურნება მათზე დიდთაც უნდა შეეძლოთ ეს!

მოდი მე ისევ წინა ციტატას დავუბრუნდები. შენ თქვი რომ გინდა პავლეს შეხებოდნენ გინდ მის ტანსაცმელს, ლანდს ის იყო სულიწმინდის მატარებელი და ამიტომ კურნავდა ხალხს. ხოლო სიკვდილის შემდეგ ეს მადლი იკარგება სხეულიდან, თუმცა შემდეგ წმინდანთა ნაწილების მიერ ადამიანთა განკურნებაზე სკეპტიციზმი არ გამოგიმჟღავნებია, რაც სასიამოვნოა.

ავადმყოფებს ხელსახოცებსა თუ წელსაკრავებს ადებდნენ მისი სხეულიდან და ბოლო ეღებოდა მათ სნეულებას, და ავი სულები გამოდიოდნენ მათგან (საქ. 19,12)

აქ ლაპარაკი არის იმაზე რომ ავადმყოფებს ადებდნენ ხელსახოცებს და წელსაკრავებს მისი სხეულიდან -
- აქ არ წერია რომ ისინი ეხებოდნენ მას, ანუ ხალხს მაგალითად მიჰქონდა მისი ხელსახოცი/წელსაკრავი/თუ სხვა და
ავადმყოფები იკურნებოდა, ამ დროს კი პავლე შეიძლება საერთოდ სხვა ქალაქში ყოფილიყო, მის ხელსახოცში არ შეიძლება ყოფილიყო სულიწმინდა არა? მაგრამ მაინც კურნავდა. აქ რომ უშუალოდ შეხებასთან გვქონდეს საქმე მაშინ ეწერებოდა "ავადმყოფები ხელს ადებდნენ პავლეს სასმოსს (ხელსახოცი, წელსაკრავი) მის სხეულზე" მაგრამ წერია ავადმყოფებს(და არა ავადმყოფები)... მისი სხეულიდან(და არა მის სხეულზე) ... - აქ ნათლად ჩანს რომ პავლეს იქ ყოფნის გარეშე ხდებოდა მათი დადება ავადმყოფებზე წინააღმდეგ შემთხვევაში გამოვა თითქოს ხელსახოცზე/წელსაკრავზე ხელ ჩაკიდებულ პავლეს ზურგზეშემოსმული დაატარებდნენ ავადმყოფებთან . ანუ შეიძლება პავლეს ხელსახოცს მაგალიტად განეკურნა ადამიანი ბითვინიაში ხოლო პავლე ამ დროს კი ყოფილიყო ტროაში.

ეხლა რაც შეეხება იმას რომ პავლეს გარდაცვალების შემდეგ სულიწმინდამ დატოვა მისი სხეული და ამიტომ მის სხეულს არ შეიძლება ჰქონოდა განკურნების ნიჭი

მოდი მაშინ ჯერ ადამი გავიხსენოთ. "ცოდვით დაცემამდე ადამიანის სხეული უკვდავი იყო. მისთივის უცხო იყო სნეულება, სიმძიმე და სიტლანქე და არ იცნობდა თავის ახლანდელ, უკვე ბუნებრივ ცოდვებს და ხორციელ გრძონბებს" (მაკარი დიდის ქადაგებანი, სიტყვა 4). ცოდვით დაცემამდე ადამი უკვდავი იყო მას შეეძლო ღმერთის ჭვრეტა და ჰქონდა ღმერთთან ურთიერთობა ანუ მოკლედ რომ ვთქვა ადამი ცხოვრობდა იქ სადაც ეხლა წმინდანებს (სამოთხეში ყველას წმინდანი ჰქვია) შეუძლიათ ცხოვრება - შენ როგორ ფიქრობ ადამიანს თუ შეუძლია ღმერთის ჭვრეტა და მასთან ურთიერთობა მას არ შეუძლია ადამიანის ჭვრეტა დედამიწაზე (სამოთხიდან)?

ანუ თუ მათ შეუძლიათ სამოთხიდან ღმერთის ჭვრეტა და მასთან ურთიერთობა და თუ მათ შეეძლოთ დედამიწაზე დიდ მანძილზე გადაეცათ ღვთიური ენერგია ნუთუ მათ გაუჭირდებათ ადამიანთა ჭვრეტა და ღვთაებრივი ენერგიის გადაცემა სამოთხიდან დედამიწაზე?

[Dulos]

ALEQSANDRE

გარდაცვლილებზე ზრუნვისა და მათზე ფიქრის მიზეზს გვაძლევს რწმენა იმისა, რომ უფლის წინაშე სიკვდილის შემდეგ მათი სულები ცოცხლები არიან, რასაც ადასტურებს წმიდა წერილი: ''ღმერთი მკვდრებისა კი არ არის, არამედ ცოცხლებისა, რადგან ყველა ცოცხალია მისთვის [ლუკ. 20. 38]
იაკობ მოციქული გვასწავლის: ''ილოცეთ ერთურთის გამო'' [იაკ. 5. 16], ამიტომ სიყვარულის გამო მათთვის ჩვენც ვლოცულობთ. სიყვარული კი, როგორც პავლე მოციქული ამბობს, უსაზღვრო და მარადიულია [1კორ, 13.8].

წმიდა წერილში მრავალი მაგალითია იმისა, რომ ღვთის ეკლესია მიცვალებულთათვის ლოცულობდა.
ბარუქ წინასწარმეტყველი ლოცულობდა: უფალო, ნუ გაიხსენებ ჩვენი მამა-პაპის უსამართლობებს'' [ბარ. 3. 5]
მიცვალებულთათვის ლოცვის აუცილებლობა კიდევ უფრო ნათლადაა წარმოჩენილი მაკაბელთა წიგნში
''ბრძოლაში დაცემულთა აღდგომის იმედი რომ არ ჰქონოდა იუდას (მაკაბელს), ზედმეტად და ამაოდ მიიჩნევდა იგი მიცვალებულთათვის ლოცვას. იმედი ჰქონდა, რომ ღვთისმოსავობაში გარდაცვლილთ დიდებული საზღაური მოელის. წმიდაა და ღვთიური ასეთი ფიქრი. ამიტომაც მოიტანა მაკაბელმა მკვდართათვის გამოსასყიდი მსხვერპლი ცოდვათაგან მათ სალხინებლად'' [2 მაკ. 12. 44-45]
''გაუყავი შენი პური ღარიბ-ღატაკთ და მოსასხამი შიშველ-ტიტველთ, ყველაფერი, თუ რამ ზედმეტი გაქვს, გაეცი სამადლოდ და ნუ დაენანება შენს თვალს, მოწყალებას რომ გასცემ, მიმოაბნიე შენი პური მართალთა საფლავზე და ნურას გასცემ ცოდვილთათვის'' [ტობ. 4. 16-17]
''მისაცემლის მადლი მიაგე ყოველ ცოცხალსა, მაგრამ წყალობას მკვდარსაც ნუ მოაკლებ. ნუ დააკლდები მტირალთ და მგლოვიარეებთან ერთად იგლოვე'' [ზირ. 7. 33-34]




არ შემეძლო კომენტარის გარეშე დამეტოვა ეს პოსტი.
ეგზეგეზის ნათელი უგულებელყოფა და ეისოგეზის კარგი მაგალითი. ამაში რასაც ვგულისხმობ ახლავე მოდახსენებთ.

1) იაკობის მე 5 თავი. თუ გვინდა რომ გავიგოთ რას ლაპარაკობდა უფლის ძმა იაკობი, როდესაც ამ სიტყვებს წერდა "ილოცეთ ერთურთის გამო", უნდა წავიკითხოთ რამოდენიმე მუხლი ზევით და შემდეგ, რათა თავი დავიზღვიოთ შეცდომისაგან და ტექსტს არ მივცეთ ის მნიშვნელობა რომელიც მასში არ არის ჩადებული. და როდესაც წავიკითხავთ მთლიანად ამ ნაწყვეტს აღმოვაჩენთ, რომ წმიდანების თაყვანისცემასთან არანაირი შეხება არ აქვს. იაკობი წერს ეკლესიური წესრიგის შესახებ, თუ როგორ უნდა იქცეოდნენ ქრისტიანები და ამ ადგილას სვავს კითხვას: "არის ვინმე თქვენს შორის ავად? მოიხმოს ეკლესიის ხუცესნი და ილოცონ მათზე და სცხონ ზეთი უფლის სახელით". ლაპარაკია როგორც ვხედავთ ცოცხალ ადამიანებზე. თუ ავად გახდა ვინმე და აქ აღნიშნულია, რომ ქრისტიანის ავადმყოფობის ერთერთი მიზეზი ცოდვა შეიძლება იყოს, დაუძახოს ეკლესიის უხუცესთ, სხვანაირად რომ ვთქვათ ცოცხალი ადამიანები სახლში მიიყვანონ და ილოცებენ მისთვის და რწმენის ლოცვა განკურნავს ავადმყოფს. არავინ არ სთქვას, რომ ეს ადგილი რამენაირად უკავშირდება გარდაცვლილ ადამიანებს. ე უკვე ბიბლიის გამარტების ალეგორიული მეთოდიც კი აღარ იქნება, არამედ "ასე მინდა" მეთოდი. ცოცხალ უხუცესებზეა ლაპარაკი

ეს ცხადი ხდება იქიდან, რომ შემდეგ ილია მოჰყავს მაგალითად. იძახის, რომ ბევრი შეუძლია გააკეთოს მართალის გაძლიერებულმა ლოცვამ. რატომ ვასკვნით რომ აუცილებლად მიცვალებულია ეს "მართალი". ილიამ როდესაც ლოცვით ილოცა მაშინ ცოცხალი იყო, დედამიწაზე იყო. კაცი ჩვენი მსგავსი იყო ილია ანუ სხვაგვარად რომ ვთქვათ, როგორც ჩვენ ვართ ცოცხალი, არაგანსაკუთრებული ადამიანი, ისევე იყო ილიაც.

წმიდათა მონაწილეობაზე დედამიწაზე ცხოვრებაში - ეს დიალოგი ჯერ გრძელდება და მე ამ ადგილას მხოლოდ იმას ვიძახი, რომ ეს მუხლი ამ სწავლების მხარდასაჭერად გამორიცხულია.


2) პირველად წავიკითხე, რომ 1კორ.13:8- ს მიხედვით თუ ჩვენში სიყვარულია, მაშინ გარდაცვლილთათვის ვლოცულობთ. სანამ ამაზე კომენტარს გავაკეთებ ამ ციტატის ავტორს მინდა ვკითხო - ანგელოზებისათვის თუ გილოციათ ოდესმე?


შემდეგ არაკანონიკური წიგნებიდან მოყვანილი ციტატები, რატომ არ შეტანეს ეს წიგნები კანონში მსოფლიო საეკლესიო კრებაზე და დარჩა კანონის მიღმა? რატომ არ ციტირებს არცერთი ახალი აღთქმის წერილების ავტორი ამ ადგილებს და მთლიანად ამ წიგნებიდან? ჩემის აზრით, ეს მართლაც დიდი ვაჟკაცობაა, რომ არაკანონიკურ წიგნებზე შენი ასეოდენ მნიშვნელოვანი სწავლება ააგო.
მაგრამ ერთერთზე შევეცდები გამოვნახო კომენტარი.

3) ბარუქი 3:4-5:

Господи Вседержителю, Боже Израиля! услышь молитву умерших Израиля и сынов их, согрешивших пред Тобою, которые не послушали гласа Господа Бога своего, за то и постигли нас бедствия. 5 Не вспоминай неправд отцов наших, но вспомни руку Твою и имя Твое в сие время

გარკვევით წერია: ჩვენმა მამებმა შესცოდეს შენს წინაშე და დაიხოცნენ. და ახლა მათ ცოდვებს ჩვენ ნუ გაგვიხსენებო, ამას იძახის ბარუქი. არ გჯერათ??? აჰა ბატონო, მომდევნო მუხლებში თავად იძახის:

Ты для того вселил страх Твой в сердце наше, чтобы мы призывали имя Твое; и мы будем прославлять Тебя в переселении нашем, ибо мы отринули от сердца нашего всякую неправду отцов наших, согрешивших пред Тобою

ჩვენი მამების ცოდვა გულიდან მოვიშორეთ და მათ ცოდვებს ნუ გაგვიხსენე, ნუ დაგვსჯიო ჩვენ - ამას ევედრება ამ ადგილას ბარუქი.

ძველ აღთქმაში ბევრ ადგილას იძახის უფალი, რომ როგორც წყევლა, ასევე კურთხევაც თაობებში გადადის. თუ არ შეგხვედრიათ შემიძლია მოგაწოდოთ.

4) ტობითი 4:16-17
Давай алчущему от хлеба твоего и нагим от одежд твоих; от всего, в чем у тебя избыток, твори милостыни, и да не жалеет глаз твой, когда будешь творить милостыню. 17 Раздавай хлебы твои при гробе праведных, но не давай грешникам.

აბა კარგად წავიკითხოთ, არის თუ არა აქ ლაპარაკი მიცვალებულებზე ზრუნვაზე?
ეს რუსულისინოდალური თარგმანია. დაწერილია - დაარიგე პური მართალთა საფლავებზე. წავიკითხოთ ობიექტურად. არის აქ ლაპარაკი მიცვალებულებზე ზრუნვის შესახებ? (ვფიქრობ ამის შემდეგ კიდევ ერთი თოფიქის გახსნა იქნება საჭირო)

"თუკი, ძველი აღთქმის წინასწარმეტყველთა თქმით, შეიძლებოდა ''პურთა მიმობნევა მართალთა საფლავზე'' და მიცვალებულთა სახელზე მოწყალების გაცემა, ჩვენ მით უფრო გვმართებს მათი სულის საოხად ლოცვა. ამიტომ ჩვენც ვალდებულნი ვართ ვილოცოთ მათი სულებისთვის"

მიცვალებულის სახელზე მოწყალების გაცემასა და მათზე ლოცვას შორის არანაირ საერთოს არა ვხედავ. ვცდები? შეიძლება მიცვალებულის სახელზე მოწყალების გაცემა მის მისაგონრად გაკეთდეს და ასეც ვაკეთბთ. მათი სულებისათვის ლოცვა კი ადამიანის გარდაცვალების შემდეგ მისთვის ხვედრის შეცვლაზე მიუთითებს. გარდაიცვალა ადამიანი და ახლა დედამიწიდან ვზრუნავთ მათზე? ჩემთვის ეს ახალია.

მინდა დავძინო, ბოდიშს ვიხდი ამავდროულად, ამასტან დაკავშირებით მართლმადიდებელი ეკლესიის სწავლება არ ვიცი. მადლობელი ვიქნები თუ მომაწვდით. გარდაცვალების შემდეგ შეიძლება თუ არა შეიძლება შეიცვალოს ხვედრი და რა გავლენას აქვს ჩვენს ლოცვას მათზე? დარწმუნებული ვარ თუ ეს შესაძლებელია, ბიბლიაშიც იქნება მაგალითები. წინასწარ მადლობთ.

ამჯერადაც "არგუმენტებზე" ვაკეთებ კომენტარს და როგორც უკვე ბრალდებამ დგაიჟღერა, "პროტესტანტულ" სწავლებას არ ვავრცელებ სუსტი მართლმადიდებლის გადასაბირებლად. გადასაბირებელი არავის არაფერი სჭირს. ან სად უნდა გადავიბირო? ჩემთვის ადამიანის ჭეშმარიტი ქრისტიანობა იმით არ ფასდება, რომ აუცილებლად ჩემს ეკლესიაში დადის. ამის განსაძრვრებას თავად უფალი იესო ქრისტე იძახის ლუკას 14:25-27. მას დიდება ყველა თაობაში და მოდგმაში. ამინ

[alex_b]

ლაშა

ცათა სასუფეველში უმცირესეი მასზე დიდია (მათე 11,11)

ანუ თუ მოციქულებს შეეძლოთ ხალხთა განკურნება მათზე დიდთაც უნდა შეეძლოთ ეს!

ალბათ ვერ გადმოვეცი ის, რისი თქმაც მინდოდა.
მოკლეთ იესო ქრისტე ამ მუხლში განსხვავებას აკეთებს დედაკაცთა ნაშობთა- და ზეციდან შობილთა შორის.
დედაკაცთა ნაშობთა შორის ერთადერთი იოანე იყო, რომელმაც ამოიცნო იესო ნაზარეველში ღვთის კრავი
იოან.1:29. "ხვალისგან იხილა იოვანე იესუ, მომავალი მისა, და თქუა: აჰა ტარიგი ღმრთისაჲ, რომელმან აღიხუნეს ცოდვანი სრფლისანი."
მრავალი წინასწარმეტყველი წინასწარმეტყველებდა მესიის შესახებ, მაგრამ მხოლოდ იოანეს ხვდა წილად პატივი ხელი გაეშვირა ღმერთის კრავისაკენ. ეს არის იოანეს უპირატესობა დედაკაცთა ნაშობთა შორის. მაგრამ სანამ განვმარტავდე, ვინ არიან "ცათა სასუფეველში" (მათე 11,11), მოგახსენებ, რომ არ არის აუცილებელი გარდაიცვალო იმისათვის, რომ სასუფევლის ძე იყო, ანდა ითვლებოდე სასუფევლის წევრად.

ხოლო ჩვენი უპირატესობა, როგორც სასუფევლის შვილების უპირატესობა მდგომარეობს იმაში, რომ :
მათ.13:11 ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: თქუენდა მოცემულ არს ცნობად საიდუმლოჲ სასუფეველისა ცათაჲსაჲ, ხოლო მათდა არა მიცემულ არს.
ხოდა საერთოდ "ცატა სასუფეველი" გლეხურად ( ) რომ ვთქვათ არის ადგილი სადაც ღმერთი მეფობს.

ის ლოგიკა, რომ სამოთხეში წასული ავაზაკი, რომელმაც ჯვარზე მოინანია, მოციქულზე დიდია არასწორია.
ისე ადრეც დავპოსტე მე ეს ფრაზა:
II ტიმოთეს 4:
6. რამეთუ მე აწ ესერა შევიწირვი, და ჟამი იგი მიქცევისა ჩემისაჲ მოიწია.
7. ღუაწლი კეთილი მომიღუაწებიეს, სრბაჲ აღმისრულებიეს, სარწმუნოებაჲ დამიმარხავს.
8. ამიერითგან მიმელის მე სიმართლისა იგი გჳრგჳნი, რომელი მომცემს მე უფალმან მას დღესა შინა, მართალმან მან მსაჯულმან; არა ხოლო თუ მე, არამედ ყოველთა, რომელთა შეიყუარეს გამოჩინებაჲ მისი.
ამ ფრაზებში პავლემ ხაზგასმით აღნიშნა, რომ მან დაასრულა თავისი მოღვაწეობა და მოელის სიმართლის გვირგვინი.

ავადმყოფებს ხელსახოცებსა თუ წელსაკრავებს ადებდნენ მისი სხეულიდან და ბოლო ეღებოდა მათ სნეულებას, და ავი სულები გამოდიოდნენ მათგან (საქ. 19,12)
კი, მართლა ხდებოდა ასეთი რამ მაგრამ იმისათვის, რომ რაღაც სწავლება დაადგინო, უნდა გქონდეს საფუძველი სახარებაში პირდაპირ ნათქვამი ამის შესახებ. ის, რომ პავლეს შემთხვევაში ასე იყო, ეს იმას არ ნიშნავს რომ იოანეც ასე იყო. იესო ქრისტემ ერთხელ საკუთარი ნერწყვით მოზილა ტალახი და ბრმას თვალები აუხილა, მაგრამ ეს არ გამხდარა განკურნების მეთოდი ქრისტიანობაში.
არც "ტალითა კუმი" - არის მკვდრეთით აღდგენის საიდუმლო.
ამ ყველაფრიდან გამომდინარე მე ერთ რამეს ვასკვნი, რომ ყოველთვის ღმერთი იყო ყოველგვარი სიკეთის ავტორი:
იაკ.1:17. ყოველივე მოცემული კეთილი და ყოველივე ნიჭი სრული ზეგარდამო არს გარდამოსრულ მამისაგან ნათლისა, რომლისა თანა არა არს ცვალება, გინა თუ ქცევისა აჩრდილ.
მაგრამ მეთოდები და გზები იყო სხვადასხვაგვარი.
თვითონ იესო ქრისტეს მოხდენილი სასწაულებიც არ გავდა ერთმანეთს.

ანუ თუ მათ შეუძლიათ სამოთხიდან ღმერთის ჭვრეტა და მასთან ურთიერთობა და თუ მათ შეეძლოთ დედამიწაზე დიდ მანძილზე გადაეცათ ღვთიური ენერგია ნუთუ მათ გაუჭირდებათ ადამიანთა ჭვრეტა და ღვთაებრივი ენერგიის გადაცემა სამოთხიდან დედამიწაზე?

თუ დედამიწას ღვთიური ენერგია დასჭირდება, დამერწმუნეთ არ იქნება საჭირო მოციქულ პავლეს შეწუხება. იმიტომ, რომ იესო ქრისტე შეგვპირდა, რომ თუკი რაიმე დაგვჭირდებოდა, შევევედრებოდით მამას რწმენით, იესო ქრისტეს სახელით, მისი ნებისამებრ და იგი მოგვისმენდა.
ნამდვილად არ წამიკითხია რას ამბობენ ამაზე წმიდა მამები, მაგრამ სულ მცირე 15 აშკარა, არაორაზროვანი ადგილი შემიძლია დავასახელო ახალი აღთქმიდან იმის დასასაბუთებლად, რასაც ვამბობ.

[გლახა]

Dulos
კარგად გაქვს დაწერილი. ყოჩაღ!

კაიროს სადა ხარ?

[KAIROS]

კაიროს სადა ხარ?

კაიროსი აქაა, და ჯერ იმაზე ელოდება პასუხს რაც ითხოვა, ეს წმიდა წერილის განმარტებაა და ამაზე დავითი ეკამათებოდა...

ცოტა ხანში ჩავთვლი, რომ პასუხი არ იქნება და გაგრძელებას შემოგთავაზებთ...

[death]

კარგი იოანეზე აღარ გვინდა. ეს ამ თემის საკითხს სცდება

ის ლოგიკა, რომ სამოთხეში წასული ავაზაკი, რომელმაც ჯვარზე მოინანია, მოციქულზე დიდია არასწორია.
ისე ადრეც დავპოსტე მე ეს ფრაზა:
II ტიმოთეს 4:
6. რამეთუ მე აწ ესერა შევიწირვი, და ჟამი იგი მიქცევისა ჩემისაჲ მოიწია.
7. ღუაწლი კეთილი მომიღუაწებიეს, სრბაჲ აღმისრულებიეს, სარწმუნოებაჲ დამიმარხავს.
8. ამიერითგან მიმელის მე სიმართლისა იგი გჳრგჳნი, რომელი მომცემს მე უფალმან მას დღესა შინა, მართალმან მან მსაჯულმან; არა ხოლო თუ მე, არამედ ყოველთა, რომელთა შეიყუარეს გამოჩინებაჲ მისი.
ამ ფრაზებში პავლემ ხაზგასმით აღნიშნა, რომ მან დაასრულა თავისი მოღვაწეობა და მოელის სიმართლის გვირგვინი.

რათქმაუნდა პავლეს მოელის სიმართლის გვირგვინი და პავლე უფრო დიდია ვიდრე ავაზაკი მაგრამ რომელიც სამოთხეში შევიდა უკვე აღარ არის ავაზაკი არამედ წმინდანია ანუ პავლე დიდი იყო მასზე სანამ ის შევიდოდა სამოთხეში(როგორც ავაზაკზე) ხოლო პავლე ჯერ არ იყო სამოთხემდე ასული.
რაც შეეხება ტომოთ 4,6-8 აქ პავლე გრძნობდა რომ უკვე ახლოს იყო მისი მიწიერი სიკვდილი და აქედნ გამომდინარე სულიწმინდით აღვსილმა განაცხდა რომ მიიიღებდა სიმართლის გვირგვინს იმიტომ რომ ღმერთი მას იფარავდა

დამიხსნის უფალი ყოველი ბოროტისგან, და დამიცავს თავისი ცათა სასუფევლისთვის. დიდება მას უკუნითი უკუნისამდე. ამინ (II ტიმოთე 4,18)

ავადმყოფებს ხელსახოცებსა თუ წელსაკრავებს ადებდნენ მისი სხეულიდან და ბოლო ეღებოდა მათ სნეულებას, და ავი სულები გამოდიოდნენ მათგან (საქ. 19,12)
კი, მართლა ხდებოდა ასეთი რამ მაგრამ იმისათვის, რომ რაღაც სწავლება დაადგინო, უნდა გქონდეს საფუძველი სახარებაში პირდაპირ ნათქვამი ამის შესახებ. ის, რომ პავლეს შემთხვევაში ასე იყო, ეს იმას არ ნიშნავს რომ იოანეც ასე იყო. იესო ქრისტემ ერთხელ საკუთარი ნერწყვით მოზილა ტალახი და ბრმას თვალები აუხილა, მაგრამ ეს არ გამხდარა განკურნების მეთოდი ქრისტიანობაში.
არც "ტალითა კუმი" - არის მკვდრეთით აღდგენის საიდუმლო.
ამ ყველაფრიდან გამომდინარე მე ერთ რამეს ვასკვნი, რომ ყოველთვის ღმერთი იყო ყოველგვარი სიკეთის ავტორი:
იაკ.1:17. ყოველივე მოცემული კეთილი და ყოველივე ნიჭი სრული ზეგარდამო არს გარდამოსრულ მამისაგან ნათლისა, რომლისა თანა არა არს ცვალება, გინა თუ ქცევისა აჩრდილ.
მაგრამ მეთოდები და გზები იყო სხვადასხვაგვარი.
თვითონ იესო ქრისტეს მოხდენილი სასწაულებიც არ გავდა ერთმანეთს.

კარგი რა, რას ნიშნავს საკმარისი არ არის? ეს ხომ სულისწმინდის მიერ იწერებოდა და არა რომელიმე ადანიანის პირადი აზრებით? ესეთი მსჯელობით მეც შემიძლია შენს მიერ ბიბლიიდან მოყვანილ ციტატებზე ვთქვა არ არის საკმარისიო და იცი რა მოხდება ბოლოს? ბიბლიისგან აღარაფერს დავტოვებთ რასაც შეიძლება ვერწმუნოთ. ამის შემდეგ ჩვენ, ბიბლიას ჩვენებურად განვაახლებთ და ვიქნებით ესე იეღოველებივით. არ შეიძლება ბიბლიაში რამე იყოს მცდარი იმიტომ რომ ბიბლია სულიწმინდის კარნახით არის დაწერილი. მაგრამ ეს ყველაფერი იქით იყოს ანუ აქ გავერკვიეთ რომ შეიძლება ადამინის განკურნება წმინდის რომელიმე ნაწილით. ნუ ყოველშემთხვევაში თუ ეს ღვთისმოსავი ადამიანი უშუალოდ დედამიწაზე იმყოფება. ესეც მეორე ფაქტი სადაც პირდაპირ არის დაწერილი ნაწილების ძალაზე:

ერთხელ ვიღაც კაცს მარხავდნენ და, აჰა, როცა დაინახეს მოთარეშენი, ჩააგდეს ეს კაცი ელისეს სამარხში. როგორც კი შეეხო კაცი ელისეს ძვლებს, მყისვე გაცოცხლდა და ფეხზე წამოდგა. (4 მეფ. 13,21)

თუ დედამიწას ღვთიური ენერგია დასჭირდება, დამერწმუნეთ არ იქნება საჭირო მოციქულ პავლეს შეწუხება. იმიტომ, რომ იესო ქრისტე შეგვპირდა, რომ თუკი რაიმე დაგვჭირდებოდა, შევევედრებოდით მამას რწმენით, იესო ქრისტეს სახელით, მისი ნებისამებრ და იგი მოგვისმენდა.
ნამდვილად არ წამიკითხია რას ამბობენ ამაზე წმიდა მამები, მაგრამ სულ მცირე 15 აშკარა, არაორაზროვანი ადგილი შემიძლია დავასახელო ახალი აღთქმიდან იმის დასასაბუთებლად, რასაც ვამბობ.

გეთანხმები! რათქმაუნდა ქრისტე მოგვისმენს თუ მას შევევედრებით რწმენით.

ჩვენ ყველანი გადარჩენის შემთხვევაში ვხვდებით ღმერთის ერთიანი ოჯახის ნაწილი

“ვინაიდან, რომელნიც წინასწარ იცნო, მათ წინასწარვე განუსაზღვრა თავისი ძის ხატების მსგავსად ყოფნა, რათა იყოს იგი პირმშო მრავალ ძმას შორის” (რომ. 9.29)

“მაგრამ თქვენ მიეახლეთ სიონის მთას და ცოცხალი ღვთის ქალაქს – ზეციურ იერუსალიმს და აურაცხელ ანგელოზებს, კრებულს და პირმშოთა ეკლესიას, ცაში რომ არიან ჩაწერილნი, და ყველას განმკითხავ ღმერთს და განსრულებულ მართალთა სულებს” (ებრ. 12, 22-23)

ანუ ჩვენ ქრისტიანად გახდომის შემდეგ შევედით დიდ ოჯახში და შევედით კავშირში ზეციურ სამყაროსა და მართალთა სულებთან

"თქვენი ჩვენდამი წარმოთქმული ლოცვითაც, რათა მრავალმა შესწიროს მადლობა ჩვენთვის, რომ მოგვენიჭა მადლი მრავალთა შუამდგომლობით. "(2 კორ. 1,11)

აქ პავლე გასაგებად ამბობს რომ გააგრძელებს მათ შეწევნას სამოთხედან ანუ ეს აღიქმება როგორც ღვთიური და მიწიერი ოჯახი კავშირი

წმინდანები არ აკნინებენ ღმერთის ძალას იმით რომ ჩვენ მათ მივმართავთ არამედ ისინი როგორც ღვთაებრივი ოჯახის წევრები ზრუნავენ თავიანთი მიწიერი ოჯახის წევრებზე. როდესაც ოჯახში დიდი ძმა ზრუნავს თავის პატარა ძმაზე ეს იწვევს მშობლების სიყვარულს და არა აღშფოთებას, ასევე ღმერთშიც სიყვარულს იწვევს წმინდა მამების("დიდი ძმების") თავის "პატარა ძმებზე" ზრუნვა. წმინდანებისადმი ლოცვას იმიტომ აქვსგანსაკუთრებით დიდი ძალა ვიდრე ჩვენს ლოცვას პირდაპირ ღმერთთან, რომ ისინი იმყოფებიანს სამოთხეში და განსაკუთრებით დიდ მადლს ფლობენ, ჩვენგან განსხვავებით.

ეხლა რაც შეეხება უშუალოდ ფაქტებს ბიბლიიდან სხვისთვის ლოცვის შესახებ:

უთხრა უფალმა ელიფაზ თემანელს: „ახლა წაიყვანე შვიდი ხარი და შვიდი ცხვარი და მიდით ჩემს მორჩილ იობთან, აღავლინეთ აღსავლენი თქვენს საოხად და ჩემი მორჩილი იობი ილოცებს თქვენთვის, რადგან შევიწყნარებ მას. (იობი 42,7-8)

აგრეთვე აბრამი ლოცულობდა რომ შეეწყალა სოდომი და გომორა, ღმერთი მზად იყო აესრულებინა მისი თხოვნა თუ 10 მარტალი კაცი მაინც მოიძებნებოდა.

ასევე აბრაამის ლოცვის წყალობით ღმერთმა ააცილა სასჯელი გერეთის მეფე აბიმელიქს(დაბ. 18, დაბ. 20).

აგრეთვე როდესაც მარიამმა მოსეს დამ შესცოდა მოსემ გამოისყიდა მისი ცოდვები ლოცვით(რიცხ 12)

ეხლა რაც შეეხება იმას გვიყურებენ თუ არა წმინდანები ჩვენ სასუფეველიდან:

ის რომ სულებმა იციან რა ხდება დედამიწაზე მათი სიკვდილის შემდეგ მოსჩანს მდიდარი დალაზარეს იგავიდან (ლუკა 16 19-31)

აბრაამმა უთხრა მას: 'თუ მოსესა და წინასწარმეტყველთ არ მოუსმინეს, მკვდრეთითაც რომ აღდგეს ვინმე, არ ირწმუნებენ (ლუკა 16, 31)

ანუ მოსე და წინასწარმეტყველები იყვნენ აბრამის შემდეგ ხოლო აბრამმა იცოდა ამის შესახებ

ვინაიდან ახლა ჩვენ ვხედავთ სარკით, ბუნდოვნად, მაშინ კი პირისპირ. ახლა ვიცით მცირეოდენი, ხოლო მაშინ შევიცნობთ ისე, როგორც ვარ შეცნობილი. (I კორ, 13-12)

ეხლა რაც შეეხება წმინდანების ლოცვის შესახებ:

მოვიდა სხვა ანგელოზი და დადგა სამსხვერპლოსთან და ოქროს საცეცხლური ეპყრა, და მიცემული ჰქონდა ბევრი საკმეველი, რათა ყველა წმინდას ლოცვებთან ერთად მიეტანა ოქროს სამსხვერპლოზე, ტახტის წინ
ავიდა საკმევლის კვამლი წმინდათა ლოცვებთან ერთად ანგელოზის ხელით ღვთის წინაშე (გამ. 8, 3-4)

"ელია იყო, გრიგალივით რომ დაიფარა და მისი სულით ელისე აღივსო. არ შერყეულა იგი მთავართა წინაშე თავის დღეში და ვერც ვერავინ დაიმორჩილა იგი. ვერავის სიტყვამ ვერ სძლია მას და განსვენების ჟამსაც იწინასწარმეტყველა მისმა ცხედარმა. როგორც სიცოცხლეში მოიმოქმედა სასწაულნი, ასევე საკვირველი იყო მისი საქმეები მისი აღსასრულის შემდეგ. "(ზირ. 48,12-15)

ანუ აქ ნათლად სჩანს რომ წმინდანების ლოცვას დიდი მადლი აქვს ისე ღმერთი თუ ადამიანების ლოცვებს ისმენს რა წმინდანთა ლოცვებს არ შეისმენს?

[alex_b]

გმადლობ ლაშა.
ეს ისეთი პასუხია, როგორიც მინდოდა.
ანუ ზუსტად იმ ენაზე ლაპარაკობ, რომელიც ჩვენ პროტესტანტებს კარგად გვესმის. ეს ჩემი მშობლიური ენაა
ვფიქრობ, რომ პოსტების ასეთი სტილი სამაგალითოც უნდა იყოს მართლმადიდებლებისათვის პროტესტანტებთან სასაუბროთ.

მართლმადიდებლებო, ასე მოგვწონს ჩვენ !

ახლა კი პასუხის პასუხი
უფრო სწორედ პასუხის-პასუხის-პასუხის-პასუხი

კარგი რა, რას ნიშნავს საკმარისი არ არის? ეს ხომ სულისწმინდის მიერ იწერებოდა და არა რომელიმე ადანიანის პირადი აზრებით? ესეთი მსჯელობით მეც შემიძლია შენს მიერ ბიბლიიდან მოყვანილ ციტატებზე ვთქვა არ არის საკმარისიო და იცი რა მოხდება ბოლოს? ბიბლიისგან აღარაფერს დავტოვებთ რასაც შეიძლება ვერწმუნოთ. ამის შემდეგ ჩვენ, ბიბლიას ჩვენებურად განვაახლებთ და ვიქნებით ესე იეღოველებივით.

მე არ მითქვამს რომ ბიბლიის აზრი არ არის საკმარისი.
მე ის ვთქვი, რომ რომელიმე ადამიანის, ანდა წმინდანის მოქმედება არ არის აუცილებელი სანიმუშოდ აღვიქვად ან მცნებად მივიჩნიოთ.

იმისათვის, რომ რაიმე დავადგინოთ და წესად გავიხადოთ, აუცილებელია ბიბლიაში გვხვდებოდეს არა მარტო ნიმუში რომელიმე წმინდანისა, არამედ სწავლება ამის შესახებ. ან იმის თქმა, რომ ქრისტიანებმა ასე უნდა აკეთონ.
წინა ფოსტშიც დავწერე, რომ ნერწყვით ტალახის მოზილვა არ არის მცნება, მაგრამ ის მცნებაა, რომ ქრისტიანებს შეუძლიად ავადმყოფების განკურნებაზე ილოცონ, რასაც მრავალი ადგილი ადასტურებს.
მრავალი ანალოგიური მაგალითის მოყვანა შეიძლება წმიდა წერილიდან.

იგივეს ვიტყოდი ელისეს მაგალითზე.

“ვინაიდან, რომელნიც წინასწარ იცნო, მათ წინასწარვე განუსაზღვრა თავისი ძის ხატების მსგავსად ყოფნა, რათა იყოს იგი პირმშო მრავალ ძმას შორის” (რომ. 9.29)

მოდი ერთი წუთით დავფიქრდეთ, თუ რას ნიშნავს ღვთის ძის ხატების მსგავსად ყოფნა?
ალბათ დამეთანხმები, რომ ეს არ ნიშნავს, რომ რომელიმე ადამიანი გახდება ღმერთის ძის მსგავსი ძალითა და დიდებით.
და ის თუ რაში ვიქნებით მსგავსი ღვთის ძისა - ჩემი აზრით, ესაა მისი ბუნება, მისი სიყვარული, მისი სიწმიდე და სრულყოფილი უცოდველობა. ღმერთმა განგვისაზღვრა რომ ასეთები ვიქნებით. სხვა შემთხვევაში ახლა იარსებებდა უამრავი ღმერთები. მაგრამ ვიცით, რომ ღმერთი ერთია წმიდა სამებაში და არ არსებობს სხვა ღმერთი.
ესაია (43:10)

“მაგრამ თქვენ მიეახლეთ სიონის მთას და ცოცხალი ღვთის ქალაქს – ზეციურ იერუსალიმს და აურაცხელ ანგელოზებს, კრებულს და პირმშოთა ეკლესიას, ცაში რომ არიან ჩაწერილნი, და ყველას განმკითხავ ღმერთს და განსრულებულ მართალთა სულებს” (ებრ. 12, 22-23)

მივეახელი არ ნიშნავს, რომ მათ დავუწყე ვედრება და თხოვნა. სხვა შემთხვევაში უნდა არსებობდეს ტროპარები სიონის მთაზე, იერუსალიმზე, და ა.შ.
მივეახლეთ ნიშნავს იმას, რის წინაშეც წარვსდექით.
და ამ კონტექსტში საუბარია განსხვავებაზე ძველსა და ახალ აღთქმას შორის.
და ისევე როგორც ებრაელები არ ევედრებოდნენ ცეცხლოვან მთას, საყვირის ხმას და ა.შ.
აი რა წერია იმის წინა მუხლებში:

18. რამეთუ არა მოსრულ ხართ თქუენ მთასა მას ჴელით შესახებელსა და აღგზნებულსა ცეცხლითა და წყუდიადითა და ბნელითა და ნისლითა
19. და საყჳრისა ოხრასა და ჴმასა სიტყუათასა, რომელთა-იგი ესმა, იჯმნეს, რაჲთა არღარა შეეძინოს მათ სიტყუაჲ.
20. რამეთუ ვერ ითმენდეს ბრძანებულსა მას: მჴეციღა თუ შეეხებოდა მთასა მას, ქვითა განიდევნებოდა.
21. და ესრეთ საშინელ იყო საოცრებაჲ იგი, მოსე თქუა: შეშინებულ ვარ და შეძრწუნებულ.

"თქვენი ჩვენდამი წარმოთქმული ლოცვითაც, რათა მრავალმა შესწიროს მადლობა ჩვენთვის, რომ მოგვენიჭა მადლი მრავალთა შუამდგომლობით. "(2 კორ. 1,11)

თუ ამ მუხლს იმის დასადასტურებლად ამბობ, რომ შუამდგომლობის დოქტრინა გაამართლო არ შეგედავები. მაგრამ დავძენ, რომ ამ შემთხვევაში მლოცველები ცოცხალი ადამიანები არიან, რომელთაც არ დაუსრულებიათ სავიანთი მოღვაწეობა. არამედ, ლოცვით, მარხვითა და შუამდგომლობით ემსახურებოდნენ ღმერთს.

წმინდანებისადმი ლოცვას იმიტომ აქვსგანსაკუთრებით დიდი ძალა ვიდრე ჩვენს ლოცვას პირდაპირ ღმერთთან, რომ ისინი იმყოფებიანს სამოთხეში და განსაკუთრებით დიდ მადლს ფლობენ, ჩვენგან განსხვავებით.

ოოოოო. ეგ ალბათ არ უნდა გეთქვა. იმედია სხვა რამეს გულისხმობ ;(

ეხლა რაც შეეხება უშუალოდ ფაქტებს ბიბლიიდან სხვისთვის ლოცვის შესახებ:
უთხრა უფალმა ელიფაზ თემანელს: „ახლა წაიყვანე შვიდი ხარი და შვიდი ცხვარი და მიდით ჩემს მორჩილ იობთან, აღავლინეთ აღსავლენი თქვენს საოხად და ჩემი მორჩილი იობი ილოცებს თქვენთვის, რადგან შევიწყნარებ მას. (იობი 42,7-8)
აგრეთვე აბრამი ლოცულობდა რომ შეეწყალა სოდომი და გომორა, ღმერთი მზად იყო აესრულებინა მისი თხოვნა თუ 10 მარტალი კაცი მაინც მოიძებნებოდა.
ასევე აბრაამის ლოცვის წყალობით ღმერთმა ააცილა სასჯელი გერეთის მეფე აბიმელიქს(დაბ. 18, დაბ. 20).
აგრეთვე როდესაც მარიამმა მოსეს დამ შესცოდა მოსემ გამოისყიდა მისი ცოდვები ლოცვით(რიცხ 12)

ალბათ დამეთანხმები, რომ შუამდგომლობის დროს იობიც, აბრაამიცა და მოსეც განაგრძობდნენ მიწიერ სიცოცხლეს.
მინდა კიდევ აღვნიშნო, რომ მე არ ვფიქრობ, რომ საერთოდ შუამდგომლობა არასწორია. ჩემი აზრით არასწორია სთხოვო გარდაცვლილ წმინდას იშუამდგომლოს შენი სულისთვის.

ეხლა რაც შეეხება იმას გვიყურებენ თუ არა წმინდანები ჩვენ სასუფეველიდან:

ის რომ სულებმა იციან რა ხდება დედამიწაზე მათი სიკვდილის შემდეგ მოსჩანს მდიდარი დალაზარეს იგავიდან (ლუკა 16 19-31)

აბრაამმა უთხრა მას: 'თუ მოსესა და წინასწარმეტყველთ არ მოუსმინეს, მკვდრეთითაც რომ აღდგეს ვინმე, არ ირწმუნებენ (ლუკა 16, 31)

მოდი ლაზარეს იგავზე ვიტყვი ცოტაოდენს.
იგავის თხრობის სტილი სხვაა და ისტორიული თხობის სტილი სხვა. (ალბათ დამეთანხმებით). იგავში როცა ერთს ვამბობთ, შეგვიძლია მეორე ვიგულისხმოთ.
ალბათ გჯერათ, რომ ეს იგავი არ ეხება მაინცდამაინც ლაზარეს და მდიდარს.
ალბათ ლაზარე ღვთისმოსავი, ხშირად დაჩაგრული ქრისტინის სიმბოლოა, ხოლო მდიდარი გაზულუქებული ცოდვილების.
ამიტომ, რატომ უნდა ვიფიქროთ, რომ აქ ნახსენები აბრაამი მაინცდამაინც აბრაამია და არა სიმბოლო ვინმესი, თუნდაც ღვთისა?

მოვიდა სხვა ანგელოზი და დადგა სამსხვერპლოსთან და ოქროს საცეცხლური ეპყრა, და მიცემული ჰქონდა ბევრი საკმეველი, რათა ყველა წმინდას ლოცვებთან ერთად მიეტანა ოქროს სამსხვერპლოზე, ტახტის წინ
ავიდა საკმევლის კვამლი წმინდათა ლოცვებთან ერთად ანგელოზის ხელით ღვთის წინაშე (გამ. 8, 3-4)

და საიდან ფიქრობ, რომ აქ წერია, რომ გარდაცვლილი წმინდანები ლოცულობდნენ?
ისე გეტყვი ჩემს აზრს, რომ ამ მუხლში შეიძლება იგულისხმებოდეს ის ლოცვები, რომლებიც აწ გარდაცვლილმა წმინდანებმა მოიტანეს ღვთის წინაშე და ყველამ ერთად აავსეს ლოცვის ფიალა. ხოლო ეს მუხლი წარმოადგენს იმ ფაქტს, რომ დადგა დრო, როცა მიტანილ იქნა ეს ყვლაფერი ერთად ღვთის წინაშე.

ანუ აქ ნათლად სჩანს რომ წმინდანების ლოცვას დიდი მადლი აქვს ისე ღმერთი თუ ადამიანების ლოცვებს ისმენს რა წმინდანთა ლოცვებს არ შეისმენს?

P.S. ხალხო როდის შევიკრიბოთ?????

[Dulos]

აქ განთავსებულ პოსტზე მინდა რამდენიმე კომენტარი გავაკეთო


რამდენიმეჯერ მაქვს წაკითხული წმიდათა ნაწილების თაყვანისცემაზე, გიხსენებიათ, რომ სიკვდილის შემდეგაც წმიდათა ნაწილები სასწაულებს ახდენენ და ამის მაგალითები როგორც ძველ, ისევე ახალ აღთქმაში არაერთი არისო. ამის დასამტკიცებლად ყოველთვის ერთი და იგივე ადგილი მოგყავთ, როდესაც ელესეს გვამს მიცვალებული ადამიანის გვამი შეეხო და გაცოცხლდა.

ვფიქრობ სწორედ გავიგე, ხომ?

დასაწყისისთვის ამას ვიტყოდი და მინდა გთხოვოთ, რომ დაუფიქრდეთ: ეს არის ერთადერთი ადგილი, როგორც ძველ ისევე ახალ აღთქმაში, როდესაც გარდაცვალების შემდეგ ღვთის მსახურის ნეშტი სასწაულებს ახდენდა. 2 კორინთელთა 13:1: "ორი მოწმის ან სამი მოწმის პირით დამტკიცდება ყოველი სიტყვა" ანუ პავლე მოციქულის მიხედვით, თუ რომელიმე სიტყვის ჭეშმარიტება გვინდა ვამტკიცოთ, ორი ან სამი მოწმობა უნდა გაგვაჩნდეს.

როდესაც ღვთისმეტყველებაზე ვმუშაობთ, ანუ გვაინტერესებს რას გვასწავლის ღმერთის სიტყვა ამა თუ იმ საკითხთან დაკავშირებით, ამისათვის ბიბლიაში არსებულ ყველა ადგილს ვპოულობთ, რომლებიც ჩვენს მიერ შესასწავლ საკითხს უკავშირდება, ვსწავლობთ ამ ადგილებს გულდასმით და შემდეგ ვაკეთებთ დასკვნებს. ასე უნდა ვაკეთებთ თეოლოგიურ კვლევებს, ყოველ შემთხვევაში პროტესტანტი ასე აკეთებს. წინააღმდეგ შემთხვევაში უბრალოდ უფლება არა გვაქვს, რომ წავიკითხოთ ერთი ადგილი, ან მხოლოდ ის ადგილები, რომლებიც ჩვენს აზრს ეთანხმება და ისე ვილაპარაკოთ ღვთისმეტყველებაზე. უნდა შევისწავლოთ ყველა ის ადგილი, რომელიც საკითხს უკავშირდება.

შეგიძლიათ დაასახელოთ იგივე შინაარსის მქონე კიდევ ერთი ან ორი შემთხვევა?

თუ მხოლოდ ერთი შემთხვევაზე დგინდება ეს სწავლება (წმიდა წერილიდან), მაშინ რატომ არ გწამთ სულიწმიდით ნათლობა, რაც სხვადასხვა ენებზე ლაპარაკით მოწმდება. ამაზე ბიბლიის ოთხ სხვადასხვა წინგში არის ლაპარაკი? მხოლოდ მოციქულთა საქმეებში არის რამდენიმე ნათელი მაგალითი მოცემული, როდესაც სულიწმიდა გადმოვიდა მორწმუნეებზე და მათ სხვადასხვა ენებით დაიწყეს ლაპარაკი.

ამ საკითხზე უკვე ისაუბრეს ზევით და ახლა თემოდან გადახვევა გამოგვივა. მაგრამ ვფიქრობ კითხვა ლოგიკურია.

მოვიდა სხვა ანგელოზი და დადგა სამსხვერპლოსთან და ოქროს საცეცხლური ეპყრა, და მიცემული ჰქონდა ბევრი საკმეველი, რათა ყველა წმინდას ლოცვებთან ერთად მიეტანა ოქროს სამსხვერპლოზე, ტახტის წინ
ავიდა საკმევლის კვამლი წმინდათა ლოცვებთან ერთად ანგელოზის ხელით ღვთის წინაშე (გამ. 8, 3-4)

ამ ადგილთან დაკავშირებით იგივე კითხვას დავსვავ, რაც ალექს-ბ-მ დასვა. რის საფუძველზე შეგვიძლია ჩავთვალოთ, რომ ეს წმიდანებისათვის ლოცვებია. წმიდანების ლოცვები არის ნახსენები მართალია. თქვენ ხართ თუ არა წმიდა, იმ გაგებით, რა გაგებითაც წმიდა წერილი ლაპარაკობს? არაერთი ადგილი არსებობს ახალ აღთქმაში, სადაც ცოცხალი ადამიანები წმიდებად არიან მოხსენებული. უფრო სწორი იქნება თუ ამ ადგილას სწორედ ამ წმიდების ლოცვებს დავუკავშირებთ.

"ელია იყო, გრიგალივით რომ დაიფარა და მისი სულით ელისე აღივსო. არ შერყეულა იგი მთავართა წინაშე თავის დღეში და ვერც ვერავინ დაიმორჩილა იგი. ვერავის სიტყვამ ვერ სძლია მას და განსვენების ჟამსაც იწინასწარმეტყველა მისმა ცხედარმა. როგორც სიცოცხლეში მოიმოქმედა სასწაულნი, ასევე საკვირველი იყო მისი საქმეები მისი აღსასრულის შემდეგ. "(ზირ. 48,12-15)

ეს არის არაკანონიკური წიგნი და მისი გამოყენება დოგმატიკაში არ მიმაჩნია მართებულად, გაინტერესებთ რატომ?

[death]

იგივეს ვიტყოდი ელისეს მაგალითზე.
მოდი ერთი წუთით დავფიქრდეთ, თუ რას ნიშნავს ღვთის ძის ხატების მსგავსად ყოფნა?
ალბათ დამეთანხმები, რომ ეს არ ნიშნავს, რომ რომელიმე ადამიანი გახდება ღმერთის ძის მსგავსი ძალითა და დიდებით.
და ის თუ რაში ვიქნებით მსგავსი ღვთის ძისა - ჩემი აზრით, ესაა მისი ბუნება, მისი სიყვარული, მისი სიწმიდე და სრულყოფილი უცოდველობა. ღმერთმა განგვისაზღვრა რომ ასეთები ვიქნებით. სხვა შემთხვევაში ახლა იარსებებდა უამრავი ღმერთები. მაგრამ ვიცით, რომ ღმერთი ერთია წმიდა სამებაში და არ არსებობს სხვა ღმერთი.
ესაია (43:10)
მივეახელი არ ნიშნავს, რომ მათ დავუწყე ვედრება და თხოვნა. სხვა შემთხვევაში უნდა არსებობდეს ტროპარები სიონის მთაზე, იერუსალიმზე, და ა.შ.
მივეახლეთ ნიშნავს იმას, რის წინაშეც წარვსდექით.
და ამ კონტექსტში საუბარია განსხვავებაზე ძველსა და ახალ აღთქმას შორის.
და ისევე როგორც ებრაელები არ ევედრებოდნენ ცეცხლოვან მთას, საყვირის ხმას და ა.შ.
აი რა წერია იმის წინა მუხლებში:

18. რამეთუ არა მოსრულ ხართ თქუენ მთასა მას ჴელით შესახებელსა და აღგზნებულსა ცეცხლითა და წყუდიადითა და ბნელითა და ნისლითა
19. და საყჳრისა ოხრასა და ჴმასა სიტყუათასა, რომელთა-იგი ესმა, იჯმნეს, რაჲთა არღარა შეეძინოს მათ სიტყუაჲ.
20. რამეთუ ვერ ითმენდეს ბრძანებულსა მას: მჴეციღა თუ შეეხებოდა მთასა მას, ქვითა განიდევნებოდა.
21. და ესრეთ საშინელ იყო საოცრებაჲ იგი, მოსე თქუა: შეშინებულ ვარ და შეძრწუნებულ.

მემგონი აქ ცოტა უყრადღებოდ წაიკითხე აქ მე არაფერი მითქვია ვედრებაზე ან ლოცვაზე. მე ვიგულისხმე რომ სიკვდილის შემდეგ ჩვენ გავხვდებით ღვთაებრივი ოჯახის შემადგენელი ნაწილი ამაში მემგონი დამეთანხმები იმიტომ რომ თქვენ პროტესტანტებს მშვენიერი წიგნები გაქვთ ამაზე.

თუ ამ მუხლს იმის დასადასტურებლად ამბობ, რომ შუამდგომლობის დოქტრინა გაამართლო არ შეგედავები. მაგრამ დავძენ, რომ ამ შემთხვევაში მლოცველები ცოცხალი ადამიანები არიან, რომელთაც არ დაუსრულებიათ სავიანთი მოღვაწეობა. არამედ, ლოცვით, მარხვითა და შუამდგომლობით ემსახურებოდნენ ღმერთს.

გეთანხმები!
მე ცოტა გაუგებრად გამომივიდა - არ მომიყვანია ციტატა სადაც პავლე ამბობს რომ განაგრძობს ჩვენს შეწევნას სიკვდილის შემდგომაც
ვეცდები, რომ ჩემი წასვლის შემდეგაც ყოველი იხსენებდეთ ამას(II პეტრე 1.15)

ანუ ეს ნათელი დასტურია იმისა რომ ზეციდან ადამიანები განაგრძობენ ჩვენს შეწევნას

ოოოოო. ეგ ალბათ არ უნდა გეთქვა. იმედია სხვა რამეს გულისხმობ ;(

აქ ალბათ მიაქციე იმას ყურადღება რაც ამის ზემოთ დავწერე - რათქმაუნდა მე არ მიგულისხმია რომ წმინდანი უფრო შეგვეწევა ვიდრე ღმერთი. მათ გააჩნიათ უფრო დიდი რწმენა ვიდრე ჩვენ რაშიც დამეთამხმები რომ აუცილებელია ლოცვის დროს ამიტომ უპირატესობა იქნება მათი საშვალებით ვილოცოთ ღმერთის "წინ".

ალბათ დამეთანხმები, რომ შუამდგომლობის დროს იობიც, აბრაამიცა და მოსეც განაგრძობდნენ მიწიერ სიცოცხლეს.
მინდა კიდევ აღვნიშნო, რომ მე არ ვფიქრობ, რომ საერთოდ შუამდგომლობა არასწორია. ჩემი აზრით არასწორია სთხოვო გარდაცვლილ წმინდას იშუამდგომლოს შენი სულისთვის.

აქ ეს ციტატები მოვიყვანე იმის დასტურად რომ იობი, აბრამი და მოსე ლოცულობდნენ სხვისი ცოდვების გამოსყიდვისკენ ანუ ამ ციტატებში ჩანს რომ მოსემ, აბრაამმა და იობმა გამოისყიდეს ლოცვით სხვისი ცოდვები. ანუ აქ ჩანს, რომ არ არის უაზრობა ღმერთს შესთხოვო სხვისთვის ცოდვების შენდობა

მოდი ლაზარეს იგავზე ვიტყვი ცოტაოდენს.
იგავის თხრობის სტილი სხვაა და ისტორიული თხობის სტილი სხვა. (ალბათ დამეთანხმებით). იგავში როცა ერთს ვამბობთ, შეგვიძლია მეორე ვიგულისხმოთ.
ალბათ გჯერათ, რომ ეს იგავი არ ეხება მაინცდამაინც ლაზარეს და მდიდარს.
ალბათ ლაზარე ღვთისმოსავი, ხშირად დაჩაგრული ქრისტინის სიმბოლოა, ხოლო მდიდარი გაზულუქებული ცოდვილების.
ამიტომ, რატომ უნდა ვიფიქროთ, რომ აქ ნახსენები აბრაამი მაინცდამაინც აბრაამია და არა სიმბოლო ვინმესი, თუნდაც ღვთისა?

ხო ამის შესახებ მეც ბევრი წამიკითხვს. ისე მე არ მესმის რატომ უნდა ეხებოდეს ეს იგავი ღმერთს. შეიძლება კი ეს მართლაც სიმბოლოა ცოდვილის და ჩაგრულის მაგრამ რა უშლის ხელს იმას რომ ეს იყოს რეალური ამბავი მოყვანილი "ცოდვილის და ჩაგრულის" მდგომარეობის გამოსახატავად? თან აქ სხვა იგავებისგან განსხვავებით პირდაპირ დასახელებულია რეალური პიროვნება - აბრამი. რასაც სხვა იგავებში ვერ შეხვდებით. ასე რომ ვერ ვხედავ რეალურ ფაქტს, რომ აბრამი იყოს ღმერთი. ისე თუ აბრამი ღმერთია მაშინ რა იყოს იმის ხელისშემშლელი რომ აქ ყოფილიყო "ღმერთმა უთხრა მას" ან "ღმერთო შემიწყალე"(ლუკა 16,24)

ისე შენ რას ფიქრობ, ის ხალხი ვინც სამოთხეშია ვერ გვხედავენ ჩვენ?

აქ განთავსებულ პოსტზე მინდა რამდენიმე კომენტარი გავაკეთო
რამდენიმეჯერ მაქვს წაკითხული წმიდათა ნაწილების თაყვანისცემაზე, გიხსენებიათ, რომ სიკვდილის შემდეგაც წმიდათა ნაწილები სასწაულებს ახდენენ და ამის მაგალითები როგორც ძველ, ისევე ახალ აღთქმაში არაერთი არისო. ამის დასამტკიცებლად ყოველთვის ერთი და იგივე ადგილი მოგყავთ, როდესაც ელესეს გვამს მიცვალებული ადამიანის გვამი შეეხო და გაცოცხლდა.

ვფიქრობ სწორედ გავიგე, ხომ?

დასაწყისისთვის ამას ვიტყოდი და მინდა გთხოვოთ, რომ დაუფიქრდეთ: ეს არის ერთადერთი ადგილი, როგორც ძველ ისევე ახალ აღთქმაში, როდესაც გარდაცვალების შემდეგ ღვთის მსახურის ნეშტი სასწაულებს ახდენდა. 2 კორინთელთა 13:1: "ორი მოწმის ან სამი მოწმის პირით დამტკიცდება ყოველი სიტყვა" ანუ პავლე მოციქულის მიხედვით, თუ რომელიმე სიტყვის ჭეშმარიტება გვინდა ვამტკიცოთ, ორი ან სამი მოწმობა უნდა გაგვაჩნდეს.

როდესაც ღვთისმეტყველებაზე ვმუშაობთ, ანუ გვაინტერესებს რას გვასწავლის ღმერთის სიტყვა ამა თუ იმ საკითხთან დაკავშირებით, ამისათვის ბიბლიაში არსებულ ყველა ადგილს ვპოულობთ, რომლებიც ჩვენს მიერ შესასწავლ საკითხს უკავშირდება, ვსწავლობთ ამ ადგილებს გულდასმით და შემდეგ ვაკეთებთ დასკვნებს. ასე უნდა ვაკეთებთ თეოლოგიურ კვლევებს, ყოველ შემთხვევაში პროტესტანტი ასე აკეთებს. წინააღმდეგ შემთხვევაში უბრალოდ უფლება არა გვაქვს, რომ წავიკითხოთ ერთი ადგილი, ან მხოლოდ ის ადგილები, რომლებიც ჩვენს აზრს ეთანხმება და ისე ვილაპარაკოთ ღვთისმეტყველებაზე. უნდა შევისწავლოთ ყველა ის ადგილი, რომელიც საკითხს უკავშირდება.

შეგიძლიათ დაასახელოთ იგივე შინაარსის მქონე კიდევ ერთი ან ორი შემთხვევა?

მე არ მითქვამს რომ ბიბლიის აზრი არ არის საკმარისი.
მე ის ვთქვი, რომ რომელიმე ადამიანის, ანდა წმინდანის მოქმედება არ არის აუცილებელი სანიმუშოდ აღვიქვად ან მცნებად მივიჩნიოთ.

იმისათვის, რომ რაიმე დავადგინოთ და წესად გავიხადოთ, აუცილებელია ბიბლიაში გვხვდებოდეს არა მარტო ნიმუში რომელიმე წმინდანისა, არამედ სწავლება ამის შესახებ. ან იმის თქმა, რომ ქრისტიანებმა ასე უნდა აკეთონ.
წინა ფოსტშიც დავწერე, რომ ნერწყვით ტალახის მოზილვა არ არის მცნება, მაგრამ ის მცნებაა, რომ ქრისტიანებს შეუძლიად ავადმყოფების განკურნებაზე ილოცონ, რასაც მრავალი ადგილი ადასტურებს.
მრავალი ანალოგიური მაგალითის მოყვანა შეიძლება წმიდა წერილიდან.

რაც შეეხება კორ (13:1) აქ არ ჩანს ვის გულისხმობს პავლე ორ ან სამ მოწმეში ჩვეულებრივ მოწმეებს თუ 1) მამა ღმერთს და ძეს. 2) მამა ღმერთს, ძეს და თავისთავს:"რადგან მე მარტო არა ვარ, არამედ მე და მამა, რომელმაც მე მომავლინა(იოანე 8,16). თუმცა მათეს აგრეთვე უწერია "ხოლო თუ არ გაიგონებს, წაიყოლე კიდევ ერთი ან ორი სხვა, რათა ორი ან სამი მოწმის პირით დამტკიცდეს ყოველი სიტყვა." ანუ აქ ქრისტე ამბობს რომ "თუ არ გაიგონებს" იმ შემთხვევაში წაიყვანე ორი ან სამი მოწმე და არა აუცილებლად ორი ან სამი მოწმის წასვლაა საჭირო ჭეშმარიტების დასამტკიცებლად.
სახარებაში არის ქრისტეს 18 სასწაული რომელიც მხოლოდ ერთგან არის დაფიქსირებული ანუ ამ ლოგიკით ჩვენ არ უნდა დავიჯეროთ არც ერთი მათგანი იმიტომ რომ ორჯერ ან სამჯერ არ არის ნათქვამი?
რაც შეეხება სხვადასხვა ენებზე ლაპარაკს ამაზე უკვე ითქვა ასე რომ არ გავაგრძელეს ერთს დავძენ, მე მწამს, რომ სულიწმინდის დახმარებით შეგიძლია არა მარტო რომელიმე ერთ ენაზე ან სხვისთვის გასაგებ ენაზე ისაუბრო არამედ მსოფლიოს 17 000 ენაზე და დიალექტზე.
მე კი გეკითხებით ისევ. რა ვუყოთ იმ ფაქტს რომ პავლეს სამოსი კურნავდა ხალხს? რა ვუყოთ იმ ფაქტს რომ ელისეს ნაწილებმა კაცი გააცოცხლა? ანუ ეს ფაქტები სისულელეა? და არ უნდა ვენდოთ? მაშინ იქნებ ამოვიღოთ საერთოდ ბიბლიიდან როგორც ცრუ ფაქტები? ნუთუ სულიწმინდა შეცდა?

და საიდან ფიქრობ, რომ აქ წერია, რომ გარდაცვლილი წმინდანები ლოცულობდნენ?
ისე გეტყვი ჩემს აზრს, რომ ამ მუხლში შეიძლება იგულისხმებოდეს ის ლოცვები, რომლებიც აწ გარდაცვლილმა წმინდანებმა მოიტანეს ღვთის წინაშე და ყველამ ერთად აავსეს ლოცვის ფიალა. ხოლო ეს მუხლი წარმოადგენს იმ ფაქტს, რომ დადგა დრო, როცა მიტანილ იქნა ეს ყვლაფერი ერთად ღვთის წინაშე.

ამ ადგილთან დაკავშირებით იგივე კითხვას დავსვავ, რაც ალექს-ბ-მ დასვა. რის საფუძველზე შეგვიძლია ჩავთვალოთ, რომ ეს წმიდანებისათვის ლოცვებია. წმიდანების ლოცვები არის ნახსენები მართალია. თქვენ ხართ თუ არა წმიდა, იმ გაგებით, რა გაგებითაც წმიდა წერილი ლაპარაკობს? არაერთი ადგილი არსებობს ახალ აღთქმაში, სადაც ცოცხალი ადამიანები წმიდებად არიან მოხსენებული. უფრო სწორი იქნება თუ ამ ადგილას სწორედ ამ წმიდების ლოცვებს დავუკავშირებთ.

კაცო თუ იმ მართლების ლოცვები რომლებიც ნახსენები არიან ბიბლიაში შეგვეწევა მაშინ წმინდა მამების ლოცვებს უფრო დიდი ძალა არ ექნებათ?

[ბექა]

კაცო თუ იმ მართლების ლოცვები რომლებიც ნახსენები არიან ბიბლიაში შეგვეწევა მაშინ წმინდა მამების ლოცვებს უფრო დიდი ძალა არ ექნებათ?

ლოცვას ყველას ანალოგიური ძალა აქვს მთავარია გულით და სინანულით წაიკითხო რეებს წერ

[Dulos]

რაც შეეხება კორ (13:1) აქ არ ჩანს ვის გულისხმობს პავლე ორ ან სამ მოწმეში ჩვეულებრივ მოწმეებს თუ 1) მამა ღმერთს და ძეს. 2) მამა ღმერთს, ძეს და თავისთავს:"რადგან მე მარტო არა ვარ, არამედ მე და მამა, რომელმაც მე მომავლინა(იოანე 8,16). თუმცა მათეს აგრეთვე უწერია "ხოლო თუ არ გაიგონებს, წაიყოლე კიდევ ერთი ან ორი სხვა, რათა ორი ან სამი მოწმის პირით დამტკიცდეს ყოველი სიტყვა." ანუ აქ ქრისტე ამბობს რომ "თუ არ გაიგონებს" იმ შემთხვევაში წაიყვანე ორი ან სამი მოწმე და არა აუცილებლად ორი ან სამი მოწმის წასვლაა საჭირო ჭეშმარიტების დასამტკიცებლად.

მეგობარო, როგორც ჩანს ვერ გამიგეთ.

რასაც წერთ, ეგ მხოლოდ და მხოლოდ ვარაუდია იმასთან დაკავშირებით, თუ ვის შეიძლება გულისხმობდეს მოციქული ამ მოწმეში და ტექსტი თქვენს აზრს ნაკლებად ეთანხმება. იოანეს სახარებიდანაც კარგად მოიყვანეთ ტექსტი, სრულიად შეეფერება იმ აზრს, რომელსაც მოციქული პავლე ატარებდა 2კორინთელთა 13 თავში. ეს ნათელი ხდება, თუ კონტექსტს წავიკითხვათ; იგი ცოდვის შესახებ და მისი ეკლესიიდან აღმოფხვრის შესახებ ლაპარაკობს.

ის ორი ვარიანტი, რომელიც მოიყვანეთ ძალიან, ძალიან ალეგორიულად მეჩვენება (ვფიქრობ ალეგორიული განმარტების მეთოდი ნაცნობია თქვენთვის). როგორც მისი სიტყვებიდან ჩანს, ადამიანის ცოდვა რომ დამტკიცდეს, ამისათვის ორი ან სამი მოწმე უნდა არსებობდეს; ყოველ შემთხვევიდან მისი სიტყვებიდან ჩანს ასე. ეს უკვე მეორე მუხლიდან ჩანს ძალიან კარგად, რომ პავლე ადამიანებს გულისხმობს მოწმეებში.


არ მესმის რატომ არ ეთანხმებით ამ პრინციპს ღვთისმეტყველებაში? თვლით, რომ ერთი შემთხვევიდან გამომდინარე შეიძლება დოგმატიკის აგება? ერთი ადგილი არ მიმაჩნია საკმარისად, რათა დოქტრინა ჩამოვაყალიბო.

სახარებაში არის ქრისტეს 18 სასწაული რომელიც მხოლოდ ერთგან არის დაფიქსირებული ანუ ამ ლოგიკით ჩვენ არ უნდა დავიჯეროთ არც ერთი მათგანი იმიტომ რომ ორჯერ ან სამჯერ არ არის ნათქვამი?

ამ ლოგიკასაც ვერ გაუგეთ, რომელზეც ვლაპარაკობ და ჩემს მიერ დასმულ კითხვასაც, და აი რატომ:

ბიბლიის შემსწავლელთათვის ადვილად დასანახია, რომეს სასწაული სხვა დანარჩენი სასწაულებისაგან განსხვავებულია. განსხვავებულია არა მოქმედი ძალით, ანუ ვის მიერაც სასწაული ხდება, არამედ ჭურჭლის მიხედვით, ანუ ვის იყენებს ღმერთი სასწაულის მოსახდენად. ეს ჭურჭელი ამ შემთხვევაში არის გარდაცვლილი წინასწარმეტყველის ნეშტი. მსგავსი რამ არსად აღარ მეორდება, მსგავსიც კი.

თუ თქვენს ლოგიკას მივყვებით, მაშინ უნდა ვაიძულოთ ვირები ვალაპარაკოთ. გიცდიათ ოდესმე? დარწმუნებული ვარ არა! რატომ არ გიცდიათ? ბიბლიაში ხომ მოხდა ეს სასწაული?

საკმარისი არ არის სასწაული ან ნებისმიერი შემთხვევა ავიღოთ და ანალიზის გარეშე, თუ რისთვის და ვისთვის მოხდა, ჩვენი პოზიციის ჭეშმარიტება ვამტკიცოთ.

ეს ადგილი წმიდათა თაყვანისცემის დოგმატის მოწმობად უადგილოდ მიმაჩნია. თუ ამას იმასაც დავამატებთ სხვა არაერთი პოსტში წაკითხულ ციტატებს ძველი აღთქმის მორწმუნეების შესახებ, რატომ არ იყვენენ ჯერ კიდევ წმიდები და სიკვდილის შემდეგ სად მიდიოდნენ და ასე შემდეგ, ეს ადგილი ამოსაღები იქნება საერთოდ ან რაღაც დიდი შეუსაბამობა გამოვა.

რაც შეეხება სხვადასხვა ენებზე ლაპარაკს ამაზე უკვე ითქვა ასე რომ არ გავაგრძელეს ერთს დავძენ, მე მწამს, რომ სულიწმინდის დახმარებით შეგიძლია არა მარტო რომელიმე ერთ ენაზე ან სხვისთვის გასაგებ ენაზე ისაუბრო არამედ მსოფლიოს 17 000 ენაზე და დიალექტზე.

ენებზე ლაპარაკი არ არის ამ თოფიქის სათაური, ამიტომ შევიკავე მეც თავი. თუმცა ბიბლიიდან გამომდინარე საინტერესო დასკვნების გაკეთება შეიძლება.

მე კი გეკითხებით ისევ. რა ვუყოთ იმ ფაქტს რომ პავლეს სამოსი კურნავდა ხალხს? რა ვუყოთ იმ ფაქტს რომ ელისეს ნაწილებმა კაცი გააცოცხლა? ანუ ეს ფაქტები სისულელეა? და არ უნდა ვენდოთ? მაშინ იქნებ ამოვიღოთ საერთოდ ბიბლიიდან როგორც ცრუ ფაქტები? ნუთუ სულიწმინდა შეცდა?

სიამოვნებით გაგცემთ პასუხს და გეტყვით, რომ ამ ყველაფრის სისულელედ ჩათვლა უვიცობა და უფრო დიდი სისულელე იქნებოდა და ღმერთის სიტყვიდან ამოკლებაა. მსგავსი კითხვის დასმა კი ძალიან არასწორია.

შემიძლია განმარტება მოგაწოდოთ. მაგრამ კითხვას დავსვავ განსჯისათვის და არა სიბრაზისათვის:

თუ ელისეს ნეშტს, ნაპოვნი რომ იყოს, სცემდით თაყვანს, გამოდის, რომ პავლეს სამოსსაც, ელიას მოსასხამსაც, სპილენძის გველსაც, აარონის კვერთხსაც, ზეციურ მანანასაც, ცეცხლოვან ბუჩქსაც, და კიდევ სხვა ნივთებსაც, აღარ გავაგრძელებ ჩამოთვლას, ნაპოვნი რომ იყოს თაყვანი უნდა ვცეთ?

სწორედ მივხვდი?


პატივისცემით

დულოსი

[alex_b]

აი მეც შემოგიერთდით.
რაღაც ხალხის ნაკლებობას განვიცდი.
მართლმადიდებელნო, რომ შეგვატოვეთ ეს კაცი და აღარ გამოჩნდით ეგრე უნდა?
იმედია თვალყურს მაინც ადევნებთ ჩვენს სჯა-ბაასს.
აბა წავიდა კომენტარებიიიი

გეთანხმები!
მე ცოტა გაუგებრად გამომივიდა - არ მომიყვანია ციტატა სადაც პავლე ამბობს რომ განაგრძობს ჩვენს შეწევნას სიკვდილის შემდგომაც
ვეცდები, რომ ჩემი წასვლის შემდეგაც ყოველი იხსენებდეთ ამას(II პეტრე 1.15)

ანუ ეს ნათელი დასტურია იმისა რომ ზეციდან ადამიანები განაგრძობენ ჩვენს შეწევნას

ლაშა, სახარება რომ არ მქონდეს წაკითხული დაგიჯერებდი. მაგრამ ასეთი მოქმედება მხოლოდ "სექტანტებს" ახასიათებთ და შენ რატომ მიმართავ ამ მეთოდს. ვგულისხმობ მუხლის კონტექსტიდან ამოგლეჯას.

აბა ეხლა მე შემოგთავაზებ ამ მუხლს კონტექსტში:

12. რომლისათჳსცა არა უდებ ვიქმნე მარადის მოჴსენებად თქუენდა ამისთჳს, დაღაცათუ იცით და მტკიცე ხართ მოწევნულსა ამას ზედა ჭეშმარიტებასა.
13. ხოლო სამართლად შემირაცხიეს, ვიდრე-ესე ვარ მე ამას საყოფელსა შინა განღჳძებად თქუენდა მოჴსენებითა.
14. უწყი, რამეთუ ადრე ყოფად არს დატევებაჲ საყოფელისა ამის ჩემისაჲ, ვითარცა-იგი უფალმან ჩუენმან იესუ ქრისტემან მაუწყა მე.
15. და ვისწრაფო, რაჲთა კაცად-კაცადსა თქუენსა აქუნდეს შემდგომად განსვლისა ჩემისა ამითი მოჴსენებისა ყოფაჲ.
16. რამეთუ არა სიბრძნისა ზღაპართა შეუდეგით და გაუწყეთ თქუენ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტეს ძალი და მოსლვაჲ, არამედ თჳთ-მხილველ ვიქმნენით მისისა მის დიდებულებისა.

შენს მიერ ნახსენებ მუხლში ნაცვალსახელი "ამას" - შეიცავს გარკვეულ მნიშვნელობას. ამის დასადგენად მივმართავთ კონტექსტს, რომელიც არაორაზროვნად მიუთითებს რომ "ამას"-ში იგულისხმება ის ჭეშმარიტება, რომლის შეხსენებაც სურდა პეტრე მოციქულს მკითხველისთვის. და არა მისი სულის მოხსენიება.

და კიდევ დავძენ, რომ დოქტრინის დადგენა ვარაუდზე (იმაზე, რომ ეს ალბათ(!) ამას უნდა ნიშნავდეს) სრულიად დაუშვებელია.

მათ გააჩნიათ უფრო დიდი რწმენა ვიდრე ჩვენ რაშიც დამეთამხმები რომ აუცილებელია ლოცვის დროს ამიტომ უპირატესობა იქნება მათი საშვალებით ვილოცოთ ღმერთის "წინ".

ამაზე გეტყვი, რომ გინდ დაიჯერე გინდ არა, მაგრამ წმინდანებს სამოთხეში რწმენა არ გააჩნიათ
გინდა გითხრა რატომ?
იმედია თვითონ მიხვდები....

დანარჩენს მერე გავაგრძელებ.
სორი.... მეძახის უფროსი

[alex_b]

შეიძლება კი ეს მართლაც სიმბოლოა ცოდვილის და ჩაგრულის მაგრამ რა უშლის ხელს იმას რომ ეს იყოს რეალური ამბავი მოყვანილი "ცოდვილის და ჩაგრულის" მდგომარეობის გამოსახატავად?

ამის შესახებ გეტყვი, რომ როცა ვცდილობთ ბიბლიური დოქტრინის დადგენას, თავი უნდა შევიკავოთ ისეთი მიდგომისაგან, როგორიცაა: "შეიძლება ეს მართლაც ასეა", "რა უშლის ხელს", "ხომ შეიძლებოდა ყოფილიყო" და ა.შ.
მე მგონია, რომ უფრო მყარი არგუმენტებით უნდა ვილაპარაკო.
ისე დადებითს მაინც იმას აღვნიშნავ, რომ კარგია, რომ ბიბლიიდან ლაპარაკობ და მხოლოდ იქიდან ცდილობ შენი აზრების დადასტურებას.

კაცო თუ იმ მართლების ლოცვები რომლებიც ნახსენები არიან ბიბლიაში შეგვეწევა მაშინ წმინდა მამების ლოცვებს უფრო დიდი ძალა არ ექნებათ?

ისე ეს ფრაზა "ორი ან სამი მოწმით" რომ დაგემოწმებინა, უკეთესი იქნებოდა.

აბა სიყვარულით ველი თქვენს გამოხმაურებას alex_b

[Dulos]

პროტოპრესვიტერ მიხეილ პომაზანსკის (მგონი ეს გვარი ფსევდომი უნდა იყოს) წიგნი შევიძინე და საკითხთან დაკავშირებით მის მოსაზრებეს ვეცნობი.

როგორც ჩანს ბევრი ფორუმელი იყენებს მის ციტატებს.

[death]

როგორც ვატყობ აქ სერიოზული მსჯელობა წასულა რაც სასიხარულოა

პირველ რიგში უნდა აგიხსნათ თუ რატომ მომყავს ციტატები მხოლოდ ბიბლიიდან წმინდა მამების განმარტებები კი არა. ამას იმიტომ ვაკეთებ რომ თქვენ მარტო ბიბლიიდან ითხოვთ ციტირებას. ისე ის ვინც ასე თუ ისე გაცნობილია წმინდა მამების ნაშრომებს როგორიცაა იოანე ოქროპირი, ბასილი დიდი თუ სხვა მიხვდება თუ რამხელა გონებრივი გასხივოსნების მატარებლები იყვნენ ეს წმინდანები და მათთან ჩემი საცოდავი მსჯელობის შედარება ჩემში ღიმილს იწვევს.

შენს მიერ ნახსენებ მუხლში ნაცვალსახელი "ამას" - შეიცავს გარკვეულ მნიშვნელობას. ამის დასადგენად მივმართავთ კონტექსტს, რომელიც არაორაზროვნად მიუთითებს რომ "ამას"-ში იგულისხმება ის ჭეშმარიტება, რომლის შეხსენებაც სურდა პეტრე მოციქულს მკითხველისთვის. და არა მისი სულის მოხსენიება.

კი ბატონო გეთანხმები! ისე ვცდილობდი ცოტა შემოკლებით დამეწერა პოსტები რათა ძალიან დიდი არ გამოსულიყო მაგრამ როგორც ვატყობ ამ ჩემმა ეკონომიამ გაუგებრობა გამოიწვია . ამიტომ შევეცდები დაწვრილებით აგიხსნა ეს ადგილი(II პავლე 1, 12-16).

ამიტომ მუდამ შეგახსენებთ ამის შესახებ(II პეტრე 1.12) - აქ პალე ამბობს რომ მომავალშიც შეგახსენებთ ჭეშმარიტებასო. რომელ მომავალზე ლაპარაკობს პავლე? წუთისოფელში დარჩენილზე თუ იმქვეყნიურზე? ამაში რომ გავერკვეთ მოდი ცოტა წინა მდებარე ციტატა წავიკითხოთ რადგან ვიცი, რომ მალე უნდა მივატოვო ჩემი კარავი, როგორც გამომიცხადა კიდეც ჩვენმა უფალმა იესო ქრისტემ (II პეტრე 1.14) - აქ ნათელია რომ პავლე კარავში გულისხმობს ამ წუთისოფელს ანუ ლაპარაკობს რომ უნდა დატოვოს ეს წუთისოფელი ხოლო ვეცდები, რომ ჩემი წასვლის შემდეგაცყოველთვის იხსენებდეთ ამას(II პეტრე 1.15) აქ მეორეჯერ ლაპარაკობს პავლე ჭეშმარიტების შეხსენებაზე მისი წასვლის შემდეგ. ანუ შეახსენებს ჭეშმარიტებას იქიდან სადაც წუთისოფლიდან წასვლის შემდეგ მოხვდება და ეს ადგილია სამოთხე. მოკლედ რომ ვთქვათ ეს ნათელი მაგალითია იმისა რომ წმინდანები სამოთხიდანაც გამაგრძობენ ჩვენს შეწევნას!

ამაზე გეტყვი, რომ გინდ დაიჯერე გინდ არა, მაგრამ წმინდანებს სამოთხეში რწმენა არ გააჩნიათ
გინდა გითხრა რატომ?
იმედია თვითონ მიხვდები....
დანარჩენს მერე გავაგრძელებ.
სორი.... მეძახის უფროსი

sorry. გააჩნდათ უნდა დამეწერა

ამის შესახებ გეტყვი, რომ როცა ვცდილობთ ბიბლიური დოქტრინის დადგენას, თავი უნდა შევიკავოთ ისეთი მიდგომისაგან, როგორიცაა: "შეიძლება ეს მართლაც ასეა", "რა უშლის ხელს", "ხომ შეიძლებოდა ყოფილიყო" და ა.შ.

ალბათ მე ცუდად გადმოვეცი რისი თქმა მინდოდა. მე ამას მივეცი კითხვითი ფორმა - ვთქვი თუ რატომ არ შეიძლება ეს იყოს სინამდვილე გამოყენებული როგორც მაგალითი ცოდვილის და ჩაგრულის – ეს კითხვა იყო შენდამი მიმართული (და ყველა იმის მიმართაც ვინც მსგავს პოზიციაზეა) და არა ვარაუდი ჩემი მხრიდან, რომ თითქოს ეს რაღაც "ამას" უნდა ნიშნავდეს. მე დარწმუნებული ვარ რომ აბრაამი ამ შემთხვევაში არ იყო ნაგუსლისხმევი როგორც ღმერთი. ხოლო ისინი ვინც სამოთხეში არიან და გვხედავენ და შეგვეწევიან დასტურდება აგრეთვე ამ პოსტის თავში მოყვანილი ციტატიდან

მეგობარო, როგორც ჩანს ვერ გამიგეთ.
რასაც წერთ, ეგ მხოლოდ და მხოლოდ ვარაუდია იმასთან დაკავშირებით, თუ ვის შეიძლება გულისხმობდეს მოციქული ამ მოწმეში და ტექსტი თქვენს აზრს ნაკლებად ეთანხმება. იოანეს სახარებიდანაც კარგად მოიყვანეთ ტექსტი, სრულიად შეეფერება იმ აზრს, რომელსაც მოციქული პავლე ატარებდა 2კორინთელთა 13 თავში. ეს ნათელი ხდება, თუ კონტექსტს წავიკითხვათ; იგი ცოდვის შესახებ და მისი ეკლესიიდან აღმოფხვრის შესახებ ლაპარაკობს.
ის ორი ვარიანტი, რომელიც მოიყვანეთ ძალიან, ძალიან ალეგორიულად მეჩვენება (ვფიქრობ ალეგორიული განმარტების მეთოდი ნაცნობია თქვენთვის). როგორც მისი სიტყვებიდან ჩანს, ადამიანის ცოდვა რომ დამტკიცდეს, ამისათვის ორი ან სამი მოწმე უნდა არსებობდეს; ყოველ შემთხვევიდან მისი სიტყვებიდან ჩანს ასე. ეს უკვე მეორე მუხლიდან ჩანს ძალიან კარგად, რომ პავლე ადამიანებს გულისხმობს მოწმეებში.
არ მესმის რატომ არ ეთანხმებით ამ პრინციპს ღვთისმეტყველებაში? თვლით, რომ ერთი შემთხვევიდან გამომდინარე შეიძლება დოგმატიკის აგება? ერთი ადგილი არ მიმაჩნია საკმარისად, რათა დოქტრინა ჩამოვაყალიბო

მე არ შემიძლია დავეთანხმო ამ მოსაზრებას იმიტომ რომ აბსურდულად მიმიაჩნია და ეხლავე დაგისაბუთებ ჩემს მოსაზრებას

სანამ ამ ციტატას განვიხილავდე ვიტყვი რომ მანამდე მე მოვიყვანე (იოანე 8,16) და (მათე 18,16) სადაც ერთგან ორი ან სამი იყო მე და მამა, რომელმაც მე მომავლინა ხოლო მეორეგან ნათლად ეწერა რომ ორი ან სამი მოწმე უნდა წაიყვანო იმ შემთხვევაში თუ არ გაიგონებს. ორივეგან ეწერა(პირველში ნაწილობრივ) ორი სამი მოწმის შესახებ მაგრამ ორივეში რადიკალურად განსხვავებული აზრი იდო.

მოდი ეხლა უშუალოდ II კორ (13:1) გავარჩიოთ ეს მესამედ მოვდივარ თქვენთან. ორი მოწმის ამ სამი მოწმის პირით დამტკიცდება ყოველი სიტყვა. - აქ პავლე ამბობს რომ უკვე მესამედ მოვდივარ თქვენთან ხოლო ამის შემდეგ ორი ან სამი მოწმის პირით დამტკიცდება ყოველი სიტყვა - დამტკიცდება რა? ყოველი სიტყვა, აქ პავლე გულისხმობს, რომ მისი მოსვლით დამტკიცდება მისი პირველი, მეორე და მესამე გამფრთხილებელი სიტყვები. ანუ პირველი მისი სიტყვა იყო გამაფრთხილებელი და თუ არ გაითვალისწინებდნენ ცოდვაში ჩაეთვლებოდათ და დაისჯებოდნენ იგივე იყო მეორეც და მესამეც - პირველი მოწმე ვისი პირითაც დამტკიცდება პავლეს სიტყვა იყო თვითონ პავლეს სიტყვა/მოსვლა(ანუ ეს სიტყვები იქნება მათ წინააღმდეგ გამოყენებული როგორც მოწმეები მოუნანიებლობის შემთხვევაში) მეორე მისი მეორედ მოსვლა ხოლო მესამედ მისი მესამედ მოსვლა.

ანუ ჩემი კითხვა კვლავ ძალაში რჩება რა ვუყოთ ამ ფაქტებს, რა ვუყოთ იმას რომ პავლეს ტანისამოსი კურნავდა ხალხს? თუ გჯერათ რაც წერია ბიბლიაში მაშინ რატომ არ გრწამთ ღვთაებრივი ენერგიის გამტარიანობის?

მოდი ეხლა უშუალოდ II კორ (13:1) გავარჩიოთ ეს მესამედ მოვდივარ თქვენთან. ორი მოწმის ამ სამი მოწმის პირით დამტკიცდება ყოველი სიტყვა. - აქ პავლე ამბობს რომ უკვე მესამედ მოვდივარ თქვენთან ხოლო ამის შემდეგ ორი ან სამი მოწმის პირით დამტკიცდება ყოველი სიტყვა. დამტკიცდება რა? ყოველი სიტყვა, აქ პავლე გულისხმობს, რომ მისი მოსვლით დამტკიცდება მისი პირველი, მეორე და მესამე გამფრთხილებელი სიტყვები. ანუ პირველი მისი სიტყვა იყო გამფრთხილებელი და თუ არ გაითვალისწინებდნენ ცოდვაში ჩაეთვლებოდათ და დაისჯებოდნენ იგივე იყო მეორეც და მესამეც - პირველი მოწმე ვისი პირითაც დამტკიცდება პავლეს სიტყვა იყო თვითონ პავლეს მოსვლა(რომელიც მათმა არ გაითვალისწინეს) მეორე მისი მეორედ მოსვლა ხოლო მესამე მისი მესამედ მოსვლა.
სიამოვნებით გაგცემთ პასუხს და გეტყვით, რომ ამ ყველაფრის სისულელედ ჩათვლა უვიცობა და უფრო დიდი სისულელე იქნებოდა და ღმერთის სიტყვიდან ამოკლებაა. მსგავსი კითხვის დასმა კი ძალიან არასწორია.
შემიძლია განმარტება მოგაწოდოთ. მაგრამ კითხვას დავსვავ განსჯისათვის და არა სიბრაზისათვის:
თუ ელისეს ნეშტს, ნაპოვნი რომ იყოს, სცემდით თაყვანს, გამოდის, რომ პავლეს სამოსსაც, ელიას მოსასხამსაც, სპილენძის გველსაც, აარონის კვერთხსაც, ზეციურ მანანასაც, ცეცხლოვან ბუჩქსაც, და კიდევ სხვა ნივთებსაც, აღარ გავაგრძელებ ჩამოთვლას, ნაპოვნი რომ იყოს თაყვანი უნდა ვცეთ?

მე უშუალოდ მოსასხამი ან მსგავსი რამ როგორც გამოცალკევებული მატერია არ მიგულისხმია. ესენი არის ღვთაებრივი ენერგიის გამტარები რომლის საშვალებითაც განაგრძობდა პავლე და განაგრძობს წმინდა მამები თავისი მადლის გატარებას. მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ კვართს, ტანსაცმელს ან მაგიდას უნდა ვეტაყვანოთ. არც არავინ არაფერს ეთაყვანება. თუ ტანსაცმელი და ხატი არის ამ ენერგიის გამტარი და ჩვენ ამით ვეთაყვენაბით ღმერთის ენერგიას ანუ ღმერთს და არა მატერიალურ საგანს. ისე არ მესმის რატომ უნდა ვთქვათ ამ მადლზე უარი? მითუმეტეს რომ უამრავი ფაქტია წმინდა მამების ნაწილების და ხატების მიერ ადამიანთა განკურნების. ხე ნაყოფით შეიცნობა.

[KAIROS]

დრო გადის...

ჩვენი პროტესტანტები ისევ ჯიუტობენ, სამწუხაროდ რაც ვწერე და მოვიპოვე, ფაქტობრივად უპასუხოდ დარჩა... სასიხარულოდ კი ეს ინფორმაცია მაინც დადებით გავლენას მოახდენს მათზეც და ჩვენს ფორუმელებს დამატებით ლიტერატურას შესძენს...

ახლა დიდი ყურადღებით ვადევნებ თვალყურს სიკვდილასა და დულოსის კამათს, მართალია მრჩება შთაბეჭდილება, რომ არც არ მცდელობას მოყვება რაიმე ფუნდამენტალური ცვილელება, მაგრამ დიალოგი მაინც კარგია,ორივე მხარეს არგებს, ამიტომ სწორედ ამ დიალოგის ხათრით და ამ დიალოგის კიდევ უფრო ნაყოფიერად ქცევისათვის, ვაგრძელებ ჩემს მონოლოგს ხატთა თაყვანისცემის მოკლე ისტორიული მიმოხილვის შესახებ, ვისაც წინა პოსტები არ წაუკითხავს და არც ის მასალა არ უნახავს, რაც ხატებთან დაკავშირებით დავდე, შეუძლია აქვე მე-14 გვერდზე იპოვოს...

ნაწილი I

რჯულის კიდობანიდან ქრისტიანულ ტრაპეზამდე

უპირველესად სანამ რაიმე პრობლემაზე ვიწყდებდეთ საუბარუს აუილებელია გვესმოდეს მისი რაობა, მისი აზრი და დატვირთვა, ღვთის ჭეშმარიტი თაყვანისცემის უპირველესი დამცველი და შემნახველი ძველი აღთქმის ერი, სისხლითა და თავგანწირვით რომ იცავდა იმ რჯულს, რომლის მცნებათა ქვათა ფილებზე უპირველესი მცნება ღაღადებს:

"არა ჰქმნე თავისა შენისა კერპი, არცა ყოველი მსგავსებაჲ, რაოდენ ცათა შინა-ზე და რაოდენი ქუეყანასა ზედა-ქუე და რაოდენნი წყალთა ქუეშე ქუეყ ანისა.

5. არა თაყუანის-სცე მათ, არცა ჰმსახურო მათ " ( გამოს. 20: 4-5)


და იგივე ძველი აღთქმის ხალხი, რომელიც დასანახად ვერ იტანდა კერპს და როგორც მისი ღმერთი, ისიც სიკვდილით სჯიდა ყველა ვინც უღალატებდა ღმერთს და კერპს ემსახურებოდა, უცებ, მაშინ როცა :" იყო, წელსა მას ოთხას და მეორმოცესა შემდგომად გამოსლვისა მის ძეთა ისრაჱლისათა ქუეყანით ვგჳპტით, წელსა მეოთხესა თთვესა მეორესა, სუფევასა სოლომონ მეფისასა ისრაჱლსა ზედა, იწყო საქმედ ტაძრისა მის უფლისა ", მის ყველაზე წმიდა, ყველაზე ხელუხლებელ, ყველაზე სათაყვანებელ ადგილას , ნახეთ რას აკეთებს სოლომონი, უფლის ნებითა და ბრძანებით:

"23. და ქმნნა შინაგან დაბირსა მას ორნი ქერობინნი ძელისა ურთხელისაგან, ათ წყრთით სწორად სიდიდე მისი.

24. ხუთ წყრთა ერთი ფრთე მისი, ხუთ წყრთა მეორე ფრთე მისი და ათ წყრთა ფრთით ფრთედ ფრთეთა მისთა,

25. ეგრეცა მეორისა მის ქერობინისა ერთითა სწორითა ერთ სწორება ქერობინთა მათ.

26. და სიმაღლე ერთისა მის ქერობინისა ათ წყრთა, ეგრეცა მეორისა მის ქერობინისა.

27. და დადგნა ორნივე იგი ქერობინნი საშუალ ტაძარსა მას შინაგანსა და განუფინნა ფრთენი მათნი და მისწუდებოდა ფრთე ერთისა მის ქერობინისა ერთკერძო კედელსა მის ტაძრისასა და მისწუდებოდა ფრთე ქერობინისა მის მეორისა კედელსა მას მეორესა და ფრთენი მათნი საშუალ ტაძარსა მას შესწორდებოდეს ერთიერთსა ფრთე ფრთესა.

28. და შემოსნა ქერობინნი იგი ოქროთა.

29. და ყოველნი კედელნი ტაძრისანი მის გარემოს ქანდაკებით მოწერნა ქერობინისსახედ და დანაკისკუდისსახედ და გამოხატულნი სახილველნი შინაგან და გარეშე ქერობინთა მათ. " ( მესამე მეფეთა 6, 1. 23-29 )

და იქვე წმიდათაწმიდაში ყველაზე წმიდა საგანზე აღთქმის კიდობანზე :

". და შეიღეს შინა მღდელთა მათ კიდობანი იგი აღთქმისა ადგილად თჳსა დაბირსა, სახლსა მას წმიდასა წმიდათასა ფრთეთა ქუეშე ქერობინთა მათ.

7. რამეთუ ქერობინთა მათ განეფინნეს ფრთენი ზედა ადგილსა მას კიდობნისასა და დაფარეს ქერობინთა მათ კიდობანი იგი და სიწმიდენი მისნი ზეშთა. "

რა ლამაზად წერია არა "ფრთეთა ქუეშე ქერობინთა მათ..."

კომენტარებს და მნიშვნელობას ამ ფაქტისა ქვემოთ განვიხილავთ, ახლა ფაქტი მივიღოთ ფაქტად, არის გამოსახულება ( მეტიც ქანდაკი ! ) , მაგრამ არ ნიშნავს, რომ ის რომ კერპია, ანუ საკულტო გამოსახულება კერპი არაა თავად ბიბლიურ აზროვნებაშიც კი!

როგორც დავწერე, ამ ფაქტს ისევ დავუბრუნდები, მაგრამ ახლა მინდა გავცეთ პასუხი შემდეგ კითხვას რა არის კერპი? თითქოსდა ადვილია, მაგრამ სულაც არაა ასე, ესაა ქანდაკი (იშვიათად გამოსახულება) , ოქროსი, ბრინჯაოსი, ქვის, მარმარილოს, ხის ან სხვა რაიმე შემადგენლობისა , რომელიმე ღვთაებასი, სხვადასხვა წარმოშობისა და სახის, ზოგი მათგანი წარმოდგენისა და წარმოსახვისგან ნაშობნი, ზოგნი შემდგომში "გაღმერთებულნი" ( მაგ: რომაელი იმპერატორები, ასე აწერდნენ მათ სახელზე : " DIVINI IMPERATORI, CAESARI AUGUSTI , PONTIFEX MAXSIMUS" ასეთია წარწერები :




L·CAESARI·AVGuSTI F·DIVI·N·
PRINCIPI IVVENTVTIS COS·DESIG
CVM ESSET ANN·NAT·XIIII·AVG·
SENATVS

ეს კი ტიპიური წარმართული ტაძარია, ოღონდ "გაღმერთებული" იმპერატორისა...




სხვათაშორის, ეს ძალიან საინტერესო ტაძარია, რადგან ის აუგეს უდიდეს პიროვნებას და უძლიერეს მხედართმთავარს იულიუს კეისარს, ტაძარსაც ასე ქვია "TEMPIUM DIVI JULI" , დავუბრუნდები ძირითად საკითხს, მაშ ასე კერპი შეიძლება იყოს რეალურად არსებული პირის ან წარმოსახვითი არსების თავიდანვე ღმერთად ან შემდგომ გაღმერთებულად წარმოდგენის ნაყოფი, და რომელზეც აღესრულება მსახურება, ეს ცალკე საკითხია!

ანუ უნდა გავარჩიოთ ორი რამე

1) საგნის რაობა

2) მსახურების სახე


საგანზე ასეთუისე ვისაუბრეთ, საგანი და გამოსახულება გვხვდება ძველი აღთქმის ხალხშიც და წარმართებშიც, ქრისტიანებშიც და მათ მდევნელბშიც, მაშ რაა განსხვავება? ნუთუ მხოლოდ პიროვნებები? იქით ჰელიოსი აქეთ ქერუბიმნი? იქით მარსი და აქეთ ჯვარი,თევზი, ქრისტე? მთავარი განსხვავება
არის სწორედ არის საგნის რაობაში, ერთ მხარეს გვაქვს წარმოსახვითად გაღმერთებული ან საერთოდ წარმოსახვითად არსებული ღმერთები და მეორე მხარეს ჭეშმარიტად ღვთისმსახური ქერუბიმნი, ისურვა უფალმა, და შექმნა სოლომონმა ხილული სახე იმისა, რაც უხილავად ნათელი იყო, ანუ ის რომ კიდობანთან ანგელოზი უფლისა იყო, ეს ისედაც იცოდა ყველამ, მაგრამ ისურვა და შეიქმნა, არის პრეცედენტი " არა გამოსახო" დამცველი თავად გამოსახავს, მაგრამ არა იმას რისი გამოსახვაც აეკრძალა, არამედ იმას რაც თავად გამოუსახველმა უბრძანა, რადგან არსობრივი განსხვავებაა წარმართულ კერპებსა და იმ ქერუბიმებს შორის, ისევე როგორც უღრმესი უფსკრულია კატაკომბებში ნაპოვნი II ს.ის ქრისტეს გამოსახულებას ( ამაზე შემდეგ) და ზევსის კერპს შორის, ერთია განკაცებული ღმერთი ( სწორედ განკაცებული სახე გამოისახება) და მეორე მოგონილი ტყუილი!

ახლა მოდით მსახურების სახეზე ვისაუბროთ...

ზემოთ რომ სურათები ნახეთ, იქ მსხვერპლშეწირვა ხდებოდა სისხლიანი მსხვერპლი ეწირებოდა ღმერთებს და ამიტომაც უმთავრესი წარმართული ტაძრები პანთეონებად იწოდებოდა, აი თქვენ რომის პანთეონის ( სხვანაირად "აგრიპას პანთეონი) სურათი და ნახავთ ამ საოცარი ნაგებობის ფორმას, იგი მსოფლიოში განუმეორებელია, უზარმაზარ ქუდად ახურავს 43,5 მეტრი დიამეტრის გუმბათი, რომლის ცენტრში 8,92 მეტრი დიამეტრის ღია ადგილია, რათა მსხვერპლის კვამლი "ღმერთებამდე" ასულიყო...

აი ნახეთ მთლიანი განაკვეთი




და აი ეს კი ის წრეა ზემოთ...



და ახლა კი მოდით, რახან ვნახეთ ოდნავ მაინც წარმართული ტაძარი და წარმოსახვა შეგვექმნა იქაურ მსახურებაზე, დავინახავთ დიდ მსგავსებას ძველი აღთქმის მსახურებასთან, იქაც არის გამოსახულებები, იქაც არის სისხლიანი მსხვერპლი, მაგრამ სულ სხვადასხვაა ! იმიტომ, რომ მართალია იქ ქერუბიმნი იყვნენ გამოსახულნი, მაგრამ მსხვერპლი უხილავ ღმერთს ეძღვნებოდა, რომელსაც სწორედ ის ქერუბიმნი ემსახურებოდნენ, რომელთა გამოსახულებით სავსე იყო ტაძარი...

მაშ ასე ქრისტიანულ ეკლესიაში და ძველი აღთქმის ტაძარში, არის რა გამოსახულებები, იქ ქერუბინთა, აქაც ქერუბინთა და სხვათა ვინც ქერუბინთა გვერდითაა , მსხვერპლი ( იქ სისხლიანი, აქ უსისხლო) აღესრულება მხოლოდამხოლოდ ღვთის მიმართ და რიდი და კდემა, იქ კიდობნის და კიდობნის სხვა სიწმიდეთა, მათ შორის ქერუბიმთა გამოსახულება-ქანდაკთა მიმართ, აქ ჯვარ-ხატთა და სხვა წმიდა სახე-სიმბოლოთა მიმართ, ადის მის პირველსახემდე, რომელიც რეალურია და რომელიც მართლაც სათაყვანოა!

მეორე ნაწილში კი უკვე ისტორიულად გავივლით პერიოდებს, ანუ სიმბოლოებიდან - ხატებამდე გზას გადავავლებთ თვალს...

იხარეთ ქრისტეში და მრავალ დღესასწაულებს!

სიყვარულით,

კაიროსი!

[KAIROS]

უპირველესად შენდობას ვთხოვ ფორუმელებს, რამეთუ ფრიად შეუძლებელია ისაუბრო ასეთ დიდ თემაზე და მას ასეთი პატარა წერილით შეეხო, მაგრამ მოკლედ მაინც შევეცდები ძირითადი მონახაზი გავაკეთო, დანარჩენებზე, კი კითხვებით ჩავღრმავდეთ...



ნაწილი II

კატაკომბები, სახლებსგარეთა პირველი ქრისტიანული ეკლესია...

ვიმახსოვრებთ რა მცნებას

"

არა ჰქმნე თავისა შენისა კერპი, არცა ყოველი მსგავსებაჲ, რაოდენ ცათა შინა-ზე და რაოდენი ქუეყანასა ზედა-ქუე და რაოდენნი წყალთა ქუეშე ქუეყ ანისა.

5. არა თაყუანის-სცე მათ, არცა ჰმსახურო მათ " ( გამოს. 20: 4-5)

და ვიხსენებთ რა იმ ფაქტს, რომ იგივე ებრაელებს, არ ესმოდათ ეს აკრძალვა სიტყვა.სიტყვით და და მათ ტაძარში გამოხატავდნენ, იმას ვინც იცოდნენ, რომ ღმერთთან იყო ( რამეთუ ამ პერიოდში ანგელოზთა გარდა სასუფეველში
ადამიანები ჯერ ვერ შედიოდნენ, ვიდრე უფლისმიერ გამოსყიდვამდე), ახლა გადავალთ ქრისტიანების ისტორიაზე, იქნებ ქრისტიანებს ესმოდათ ბუკვალურად? იქნებ ისინი ფიქრობდნენ, როგორც დღეს ფიქრობენ ზოგიერთი ნეოქრისტიანული მიმდინარეობები, რომ არ გამოსახო, ნიშნავს არ გამოსახოს, ამ სიტყვის უკიდურესი და მაქსიმალური გაგებით? ამ კითხვებზე თავად ისტორია გვიპასუხებს...

საუბარს ვიწყებთ მოციქულების ხანიდანვე... უპირველესი ადგილი, რომელიც მორწმუნეთა სახლების გარეთ, შინაური ეკლესიის გარდა, იყო კატაკომბები რომში...

ამ საოცარი მიწისქვეშა სამყაროს ისტორია II ს.დანვე იწყება და გრძელდებოდა ვიდრე V მდე, "კატა კუმბას" ნიშნავს " ღრმულთან ახლოს" , პირველი ქრისტიანები იკრიბებოდნენ და ლოცულობდნენ კატაკომბებში...

" ქვის სამტეხლოებში. აქ ჰქონდათ მოწყობილი ეკლესიები. ასეთი კატაკომბები აღმოჩენილია რომში, ნეაპოლში, სიცილიაზე, ესპანეთში, კვიპროსზე, ანტიოქიაში, ალექსანდრიაში და სხვაგან"

( http://www.orthodoxy.ge/apologetika/sadzie...adziebeli14.htm )

რადგან სწორედ ამ ღრმულებში ხდებოდა დაკრძალვა ქრისტიანთა დაკრძალვები და სწორედ ეს დაკრძალვები დაედო საფუძვლად კატაკომბურ მსახურებას, კატაკომბები იქცა ერთერთ პირველ ადგილად სადაც ქრისტიანები იკრიბებოდნენ, ამიტომაც ეს ადგილი პირველია, რომელმაც ერთგვარი ეკლესიის სახე მიიღო, იქვე იკრძალებოდა პირველი მოწამე ქრისტიანები, აი მიახლოებითი, უფრო სწორედ მხოლოდ რამოდენიმე მოწამეთა სია, მათ შორისაა წმიდა პაპები რომისა, ეპისკოპოსები, მღვდლები, ქალწულმოწამენი, ერისკაცნი...

MARTYRED POPES

St. Callixtus, Pope and Martyr, custodian of the Christian brethren here buried
St. Pontian, Pope and Martyr, condemned to the mines
St. Fabian, Pope and Martyr, organiser of the Church of Rome
St. Cornelius, Pope and Martyr "a model of humility, patience and goodness"
St. Sixtus II, Pope and Martyr, killed for Christ in the area of these catacombs
St. Eusebius, Pope and Martyr, merciful towards the lapsi (2) in need of pardon

MARTYRED DEACONS

SS. Deacons: Gennarius, Magnus,Vincent,Stephen, Felicissimus and
Agapitus, fellow martyrs of Pope Sixtus II

MARTYRED FAITHFUL

St. Tarcisius, youth with great ideals and brave defender of the Faith
St. Cecilia, courageous maid who offered your virginity to Christ
St. Soter, Roman matron, killed for your faithfulness to the Gospel
St. Polycamus, glory and ornament of the holy Church
SS. Calocerus and Parthenius, faithful to Christ even to the point of giving your lives for Him
SS. Mark and Marcellianus, true-brothers in life and inseparable in martyrdom
SS. Cerealis and Sallustia with your 21 Companions, defenders of the Faith against the Novatian heresy (3) pray for us
SS. Greek Martyrs, Maria, Neon, Hyppolitus, Adra, Pauline, Martha, Valeria,
Eusebius and Marcellus,
gift of the Oriental Church to the Catacombs of St. Callixtus
All Men and Women Martyrs and Saints, buried in the Catacombs of St.Callixtus

POPES DECLARED SAINTS

St. Zephyrinus, Pope, who wanted this cemetery for the Church of Rome
St. Antherus, Pope, who lived his short pontificate in prison
St. Lucius I, Pope, forced into exile because he was Vicar of Christ
St. Stephen I, Pope, guardian of the purity of Faith
St. Dionysius, Pope, loving father of his brethren in difficulty
St. Felix I, Pope, zealous in the work of evangelization
St. Eutychian, Pope, apostle of orthodoxy
St. Gaius, Pope, friend of the poor
St. Miltiades, Pope, defender of the faith against the Donatist heresy (4)
St. Mark, Pope, pastor of the Church of Rome and promoter of its liturgical calendar
St. Damasus I, Pope, "pious promoter of the cult of Martyrs"

BISHOPS-SAINTS

SS. Bishops Optatus and Numidian, evangelizers of the African countries
SS. Bishops, who carried on the mission of the Apostles

თითქმის ყველა მარტვილია, ყველა წმიდა მოწამეა და მათი საფლავების წინ სპეციალური მსახურებები აღესრულებოდა, მათი საფლავები ევქარისტიის აღსრულების წმ. ადგილებად იქცა, მათი სახელები თაობიდან თაობას გადაეცემოდა, მთლიანი ის ადგილები კი მთლიანად მოიახატა და გაივსო ქრისტიანული სიმბოლოებით თუ უპირველესი ხატებით,

1) კეთილი მწყემსი:

სიმბოლო ქრისტესი, პირველი ხატი, რომელიც გადმოცემს როგორ იხსნა მან მწყესმა კეთილმა თავისი სამწყსო-კაცობრიობა

The Good Shepherd with a lamb around his shoulders represents Christ and the soul which He has saved. This symbol is often found in the frescoes, in the reliefs of the sarcophagi, in the statues and is often engraved on the tombs.

2)ხელაღპყრობილი მლოცველი

ეს ფიგურა ერთგვარი ზოგადი ხატია, ყველა სიწმიდით აღსრულებული ქრისტიანისა, რომელიც უკვე ღვთაებრივ ნეტარებაში განისვენებს

The "orante": this praying figure with open arms symbolizes the soul which lives in divine peace.

3) ქრისტეს მონოგრამა XP

ბერძნული"ხრისტოს", პირველი ორი ასოს მონოგრამა, რომელიც ქრისტეანთა სიმბოოდ იქცა და რომელიც მოგვიანებით მილვიოს ხიდის წინ ბრძოლისას წმ. კონსტანტინე დიდმა გამოასახინა საჭურველზე, (ცნობილი "ამით სძლიო" ისტორიიდან)

The monogram of Christ is formed by interlacing two letters of the Greek alphabet: X (chi) and P (ro), which are the first two letters of the Greek word "Christòs" or Christ. When this monogram was placed on a tombstone, it meant a Christian was buried there.

4) თევზი

უძველესი სიმბოლო ქრისტესი ,ბერძნული სიტყვიდან "თევზი" IXTHYC (ichtùs), რომელიც აქ ასე განიმარტება და იკითხება
:"Iesùs Christòs Theòu Uiòs Sotèr" ანუ იესუ ქრისტე ძე ღვთისა, მაცხოვარი...

სურათი თევზი, ევქარისტიული პურით:

http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Euchari...ad_and_fish.jpg

The fish. In Greek one says IXTHYS (ichtùs). Placed vertically, the letters of this word form an acrostic: Iesùs Christòs Theòu Uiòs Sotèr = Jesus Christ, Son of God, Saviour. Acrostic is Greek word which means the first letter of every line or paragraph. The fish is a widespread symbol of Christ, a motto and a compendium of the Christian faith.


5) მტრედი ზეთისხილის რტოთი, ძველი აღთქმიდან რომელიც აქ ნიშნავს , რომ აღსრულებული სული ცხონდა


The dove holding an olive branch symbolizes the soul that reached divine peace.


6) ალფა და ომეგა, ბერძნული ანბანის პირველი და ბოლო ასო, ეს სიმბოლო ნიშნავს, რამეთუ ქრისტეა დასაწყისი და დასასრული, ანი და ჰოე, ალფა და ომეგა

The Alpha and the Omega are the first and the last letters of the Greek alphabet They signify that Christ is the beginning and the end of all things.


7) ღუზა, რომელიც ნიშნავს, რომ აღსრულებულის სულმა, მშვიდობიანად მიაღწია ცათა სასუფეველში სასურველ ნავთსაყუდელს

The anchor is the symbol of salvation and of the soul which has peacefully reached the port of eternity.





8) ფენიქსი, მითოლოგიიდან, რაც სიმბოლურად განასახიერებს, მკვდრეთით აღდგომას ქრისტესი და ყოველთა, საყოველთაო განკითხვის შემდეგ


The phoenix, the mythical Arabian bird, which, according to the beliefs of the ancient, after a thousand years arises from its ashes, is the symbol of the resurrection of the bodies.

ვფიქრობ, საკმარისია , დამატებითი ინფორმაციისათვის იხილეთ:

http://www.catacombe.roma.it/index.html

http://en.wikipedia.org/wiki/Catacombs_of_Rome


და არა მხოლოდ სიმბოლოები! არამედ პირდაპირი გაგებით რელიგიური, ძველი ან ახალი აღთქმის სცენებით სავსეა კატაკომბები, სწორედ იმდაგვარებით, რომელსაც დღესაც იხილავთ ეკლესიებში, აი რამოდენიმე მათგანი:

ეს ზიარების საიდუმლოა:

http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Eucharistic_bread.jpg

ეს ნათლისღების სცენაა:

http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Baptism...int_Calixte.jpg

ეს იონას ისტორიაა ( აღდგომის სიმბოლო)

http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Jonah_t...nto_the_Sea.jpg

ეს კი ღვთისმშობლის ხატია!

http://en.wikipedia.org/wiki/Image:VirgenNino.jpg

ეს სამი ყრმაა ცეცხლში:

http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Fiery_furnace_01.jpg

უკანასკნელი სერობა:

http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Agape_feast_07.jpg

ისევ მწყემსი კეთილი:

http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Good_sh...d_02b_close.jpg

ქრისტეს ხატი, როგორც მზე სოფლისა:

http://en.wikipedia.org/wiki/Image:ChristAsSol.jpg

პირველი ცოდვა:

http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Adam_%26_Eve_01.jpg


და მოციქული პავლე:

http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Paul_philosopher.jpg

ამ ხატების და სიმბოლოების თარიღები, II - IV სს-ში მერყეობს, უნათლესია, ქრისტიანთა საქციელი, გამოიხატებოდა წმ. სიმბოლოები, წმ. პიროვნებები და წმ. სცენები...

[KAIROS]

ნაწილი III

პირველ ორ თავში შევეცადე ნათლად მეჩვენებინა ის, რომ არც ებრაელებისათვის და მითუმეტეს არც ქრისტიანებისათვის უცხო არ ყოფილა გამოსახულებათა და სიმბოლოთა გამოხატვა თავიანთ წმიდა ადგილებში, მართალია, ეს ენა ზოგისათვის ცოტა ძნელი აღმოჩნდა, მაგრამ იქ სიკვდილას უსმინეთ, აქ მე დამიგდეთ ყური

ახლა ამ ნაწილში, შევეცდები მოცემულ რეალობას მივცეთ თეოლოგიურ-ფილოსოფიური ახსნა, რაღათქმაუნდა თითქმის შეუძლებელია ყველაფერ ამას აქ თავი მოვუყარო, ამიტომ ორ საინტერესო მცირე სტატის შემოგთავაზებთ

(PDF ფორმატის, ბოდიშს ვითხოვ ხარისხისათვის)

სერგეი ბულგაკოვი :"ხატების შესახებ,მისი მნიშვნელობა და საზღვრები"

http://www.4shared.com/file/13637807/30e1fd19/ikona035.html

და ხატების სიმბოლოებზე და ფერ-ხაზების მნიშვნელობაზე:

ვასილი არსენევი: "საეკლესიო ხატწერის შესახებ"

http://www.4shared.com/file/13637806/47e6c..._xatisa036.html

გაეცნობით რა ან საოცრად კარგ სტატიებს , სულ რამოდენიმე გვერდია, ამის შემდეგ შემოგთავაზებთ კიდევ 2-3 სტატიას ხსენებულ თემაზე, მინდა ამ საკითხში ექსპერტები თუ არა მცოდნეები მაინც გაგხადოთ

ახლა, მივუბრუნდები მესამე ნაწილის მიზანს:

ანუ ისტორიული რეალობის ახსნა, რატომ გამოხატავდნენ ქრისტიანები ( იუდეველებიც) თავიანთ წმიდა სიმბოლოებს და თავიანთ წმიდანებს?


შეგვიძლია ასეთ კატეგორიებად დაყოფაც:


1) სწავლებითი - ანუ ხატი, იყო ერთგვარი ჩუმი ქადაგება, ერთგვარი გადაშლილი წიგნი, რომლის წაკითხვა
ყველას შეეძლო, დამოუკიდებლად იმისა, იცოდა თუ არა კითხვა მან, ასეთებია ერთგვარი
ისტორიული ხატები, რომლებიც ერთ ან რამდენიმე ისტორიულ მოვლენას გამოხატავენ


2) მისტიკური - ჯერ კიდევ უძველესმა ფსიქოლოგებმა დაადგინეს, რომ ნებისმიერი რელიგიის ადამიანი,
ყველა პერიოდში, საკუთარ რწმენას რაღაც სიმბოლოებით გამოხატავდა, ანუ მისტიური
განწყობისათვის, მას ესაჭიროებოდა სიმბოლოები, ამის დასტურად საკმარისია გადაშალოთ
ნებისმიერი რელიგიათა ენციკლოპედია ან წაიკითხოთ ძველი აღთქმის ის ადგილები, რომელიც
ზემოთ მოვიყვანე, სადაც უფალი ნიშან-სიმბოლოებით აავსებინებს ტაძარს და კიდობანს...


3)ფსიქოლოგიური - ბევრი ხატის წერის მანერა, დიდაა დამოკიდებული მის ცქერაზე, ხშირად ხატი თვალებში
გიყურებს, ადამიანი ფსიქოლოგიურად ისიგრძეგანებს, რომ მას უყურებენ, და ამ შემთხვევაში
მაქსიმალურად ცდილობს, უკეთესი იყოს, ეს ცოცხალი წარმოდგენა მას სიფხიზლეს
ანიჭებს, ერთგვარ პასუხისმგებლობას განიცდის მის წინაშე, ვისაც ხედავს,რადგან იცის,რომ
ის ახლაც რეალურად არსებობს.


4) ზნეობრივი - ეს ზემოთა კატეგორიიდან გამომდინარეობს, ანუ ნიშნავს, იმას რომ ადამიანი ხატთან და
სიმბოლოსთან შეხებისას, მოწიწებას და მორჩილებას გრძნობს, ამ გრძნობის გასაძლიერებლად,
უფალმა კიდობანთან მიკარებაც კი აკრძალა, ეს მნიშვნელოვანი ასპექტია და ამას დავუბრუნდები,
რადგან აქ ვხვდებით საგნის საკრალობას და მადლგამტარობას, ადამიანი, როდესაც ხედავს, მაგ.
ვნებულ უფალს, მასში მყისიერად სინანული აღიძვრება, ასევე ჯვრის ტარებისას, მორწმუნე
სიყვარულით უყურებს ხატს, არა იმიტომ რომ ამ ხატის მასალა უყვარს ( ხე, ზეთი ან საღებავი)
არამედ ის ვინც მასზეა გამოხატული ( უფალი, წმიდანები, ან წმ. ისტორია) , და თავს მოვალედ
გრძნობს მაგალითად აიღოს ხატის სწავლება, ისე ემთხვევა და ისე ეფერება, როგორც მაგალითად
ჩემნაერი ემიგრანტი დედის სურათს, რომელსაც წელიწადში ერთხელ ნახულობს...



5) დოგმატური - აქ ზუსტდება, რას სცემს ადამიანი თაყვანს, მასალას, ხეს თუ პიროვნებას, აღინიშნება, რომ
ეს ხეც მადლგამტარი ხდება, ისევე როგორც თავად წმიდა იყო ის ქვები, რომლებზეც მცნებები
ეწერა, ასე რომ ემთხვევა რა ადამიანი უფლის ხატს, ამით ეთაყვანება თავად უფალს, და ხატისაგან
რწმენით მთხვევისას მადლს ღებულობს, ანუ ხატისაგან ემთხვევა პირველხატს... ამ ხატობის
შესახებ, გირჩევთ გულდასმით წაიკითხოთ ს. ბულგაკოვი, რომელიც ზემოთ დაგიდეთ...


ცოტა ხანში ისევ გავაგრძლებ, სადაც მოკლედ ხატწერის ჩამოყალიბების და განვითარების ისტორიას მოგითხრობთ, და ცოტა ლიტერატურასაც მოგაწვდით!

ქრისტე აღსდგა!

იხარეთ,

კაიროსი!

[Dulos]

ბატონო death

პირველ რიგში უნდა აგიხსნათ თუ რატომ მომყავს ციტატები მხოლოდ ბიბლიიდან წმინდა მამების განმარტებები კი არა. ამას იმიტომ ვაკეთებ რომ თქვენ მარტო ბიბლიიდან ითხოვთ ციტირებას.

აქ ერთი მომენტი მინდა რომ გავითვალისწინოთ.
რამდენიმეჯერ მეორდება მსგავსი ფრაზა, რომ თითქოსდა ბიბლიიდან "ციტირებას" ვითხოვდეთ. რაც არის აზრის არასწორი ფორმულირება.

არავინ ითხოვს ბიბლიის ციტირებას თქვენგან და არც სხვა არავისგან. როდესაც ღვთისმეტყველების შესახებ ვლაპარაკობთ, ჩვენთვის მთავარი ავტორიტეტი არის ბიბლია. ჩვენი მრწამსი გამომდინარეობს და ეფუძნება მხოლოდ წმიდა წერილს. ამიტომ ამის თქმა არასწორად მიაჩნია, თითქოსდა მშრალ ციტატებს ითხოვდეს ვინმე. მშრალ ციტატაზე ღვთისმეტყველების აგება შეუძლებელია.
როდესაც მსგავსი დისკუსია მიდის, ვფიქრობ ორივე მხარე უნდა ხელმძღვანელობდეს ერთი სტანდარტით, რომელიც ავტორიტეტია მათთვის. მეც შემიძლია მოვიყვანო არაერთი მქადაგებლის ციტატა, რომელთა სახელებიც თქვენთვის არაფრის მთქმელი იქნება (მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან დიდი სასწაულები მოახდინა ღმერთმა მათი ხელით და სახარების ქადაგებას შეეწირნენ - ხე ნაყოფით შეიცნობა). მაგრამ ვსაუბრობ ბიბლიიდან და ვთვლით, რომ სწორედ ბიბლია უნდა იყოს უპირველესი ავტორიტეტი ყოველი ქრისტიანი ადამიანისათვის. ვფიქრობ მეთანხმებით.
რაზე ელაპარაკება მოსე ისრაელიანბს: "რადგან ეს არ არის ფუჭი თქვენთვის, არამედ ეს არის თქვენი სიცოცხლე..." (მეორერჯული 32:47) და კიდევ სხვა ადგილას იძახის: "არ დაამატოთ მას არაფერი, რასაც მე გამცნებთ თქვენ, და არაც მოაკლოთ. რათა დაიცვათ მცნებანი უფლისა, თქვნი ღმერთისა, რომელთაც მე გამცნებთ თქვენ" (მეორერჯული 4:2).

იგივე სიტყვები ახალ აღთქმაშიც გვიმეორდება. როგორც ჩანს, ჯიუტად კი არ გავიძახით ბიბლიიდან ვისაუბროთო, არამედ ბიბლია გვამცნებს ამას. წინააღმდეგ შემთხვევაში სხვადასხვა ენებზე ლაპარაკი გამოგვივა და როგორც ბატონმა ლადომ ახსენა, საუბარი ყოველგვარ აზრს დაკარგავს.

მე არ ვიძახი, რომ მამების ან თუნდაც სხვა სწავლება, რაზეც ჩვენ ახლა ვსაუბრობთ ჩემთვის არაფრისმთქმელია, მაგრამ არაა ისეოდენ ავტორიტეტული როგორც ღმერთის სიტყვა.
თუ მეტყვით, რომ ღმერთის სიტყვა ლაპარაკობს ამა თუ იმ საკითხზე, მოვინანიებ ღმერთის წინაშე, სიჯიუტე კი დიდი ცოდვაა. მაგრამ ამ წუთამდე თუ ბიბლიიდან ვისაუბრეთ მეტი წილი მთლად სწორი განმარტება არ ყოფილა. მოგვიანებით ამაში კიდევ ერთხელ დარწმუნდებით.

დარწმუნებული ვარ ერთ რამეში სრულიად: თუ წმიდათა და ხატთთაყვანისცემა ყველა ქრისტიანისათვის სავალდებულოა, მაშინ ამაზე გარკვევით უნდა ლაპარაკობდეს ღმერთის სიტყვა. აი ეს არის ჩემთვის აქსიომა. შეიძლება სიტყვა სამება არაა ნახსენები ბიბლიაში, მაგრამ ბიბლია გარკვევით ლაპარაკობს წმიდა სამებაზე და გვაწვდის საკმარის საფუძველს, რათა სამპიროვნული ღმერთი გვწამდეს. იგივე აზრის ვარ ამ საკითხშიც.

მე არ შემიძლია დავეთანხმო ამ მოსაზრებას იმიტომ რომ აბსურდულად მიმიაჩნია

აბსურდულობას ახლავე გაჩვენებთ თქვენს ნაწერში. ვფიქრობ, პავლე მოციქულსაც გაკვირდებოდა მსგვასი ინტერპრეტაცია.

სანამ ამ ციტატას განვიხილავდე ვიტყვი რომ მანამდე მე მოვიყვანე (იოანე 8,16) და (მათე 18,16) სადაც ერთგან ორი ან სამი იყო მე და მამა, რომელმაც მე მომავლინა ხოლო მეორეგან ნათლად ეწერა რომ ორი ან სამი მოწმე უნდა წაიყვანო იმ შემთხვევაში თუ არ გაიგონებს.

ჩვენ ნაკლებად გვაინტერესებს ჩვენ რას ვამბობთ და მეტ ყურადღებას ვუთმობთ ღმერთის სიტყვა რას ამბობს. აქედან გამომდინარე თუ წავიკითხავთ ორივე ნაწყვატს და არ ამოვგლეჯთ კონტექსტიდან, დავინახავთ, რომ იოანეს 8:16-ში ლაპარაკია იგივეზე, რაც მათეს 18:16. ვგულისხმობ იგივე პრინციპს.
რომელ პრიმციპზეა ლაპარაკი? ლაპარაკია ძველაღთქმისეულ პრინციპზე, რომელიც მიცემული ჰქონდათ ისრაელიანებს: "საკმარისი არ არის მხოლოდ ერთი მოწმე ვინმეს წინააღმდეგ რაიმე დანაშაულისათვის და რაიმე ცოდვისათვის, რითაც შესცოდავს. ორი მოწმის პირით ან სამი მოწმის პირით დადგინდეს საქმე" (მეორე რჯული 19:15). იგივეს ვკითხულობთ რჯულის 17:6-ში; მათეს 18:16; იოანეს 8:17-ში; 2კორინთელთა 13:1-ში და ებრაელთა 10:28.
ანუ ყოველი ბრალდბის სიტყვა, ამ ადგილებიდან გამომდინარე ორი ან სამი მოწმის ბაგით უნდა დამტკიცებულიყო. შეიძლება პრინციპი ძველაღთქმისეულია, მაგრამ იესო ქრისტე, პავლე მოციქული და ებრაელთა მიმართ წერილის ავტორი მოქმედად მიიჩნევდნენ ახალი აღთქმის მორწმუნეებისთვისაც. კარგად წავიკითხოთ ჩამოთვლილი ადგილები და დავრწმუნდებით.

მოდი ეხლა უშუალოდ II კორ (13:1) გავარჩიოთ ეს მესამედ მოვდივარ თქვენთან. ორი მოწმის ამ სამი მოწმის პირით დამტკიცდება ყოველი სიტყვა. - აქ პავლე ამბობს რომ უკვე მესამედ მოვდივარ თქვენთან ხოლო ამის შემდეგ ორი ან სამი მოწმის პირით დამტკიცდება ყოველი სიტყვა - დამტკიცდება რა? ყოველი სიტყვა, აქ პავლე გულისხმობს, რომ მისი მოსვლით დამტკიცდება მისი პირველი, მეორე და მესამე გამფრთხილებელი სიტყვები. ანუ პირველი მისი სიტყვა იყო გამაფრთხილებელი და თუ არ გაითვალისწინებდნენ ცოდვაში ჩაეთვლებოდათ და დაისჯებოდნენ იგივე იყო მეორეც და მესამეც - პირველი მოწმე ვისი პირითაც დამტკიცდება პავლეს სიტყვა იყო თვითონ პავლეს სიტყვა/მოსვლა(ანუ ეს სიტყვები იქნება მათ წინააღმდეგ გამოყენებული როგორც მოწმეები მოუნანიებლობის შემთხვევაში) მეორე მისი მეორედ მოსვლა ხოლო მესამედ მისი მესამედ მოსვლა.

თქვენი არ იყოს მოდით ახლა უშუალოდ ამ ადგილს მივხედოთ. სიმართლე გითხრათ ცოტა გამიჭირდა გამეგო რას გულისხმობდით. და გადავწყვიტე უფრო დაწვრილებით მესაუბრა.

ეს არის პავლე მოციქულის მეორე წერილი კორინთოში არსებული ადგილობრივი ეკლესიის მიმართ. ეს წერილები სხვა წერილებისაგან განსხვავებულია ბევრი რამით და გვიხატავს პირველი საუკუნის ერთერთ წარმართულ ქალაქში არსებული ქრისტიანული ეკლესიის სურათს, თავისი სირთულეებით, სისუსტეებით და პრობლემებით. გარდა სხვა სწავლებასთან დაკავშირებული საკითხებისა, რომელთა შესახებაც პავლე მოციქული ბევრს საუბრობს, წერილის ბოლოს თავისი სამომავლო, რიგით მესამე სტუმრობის შესახებ ამცნობს. და ამ დროს იგი იძახის, რომ ამ ჯერზე არ იქნება შემწყალე იმ ქრისტიანების მიმართ, რომლებიც ცოდვაში არიან. მომდევნო მუხლში ვკითხულობთ ამის შესახებ: "არავის დავინდობ". და თუ მთლიანად წავიკითხავთ ამ ნაწყვატს 12:20-13:2 ნათლად შეგვექმნება იმის სურათი, რაზეც მოციქული ლაპარაკობს: "მოვალ, გიპოვით თქვენ არა ისეთებს, როგორიც მე მსურს, და თქვენც მიპოვით ისეთს, როგორიც არ გსურთ, რათა არ იყოს თქვენში შუღლი..." და შემდეგ იძახის კიდეც რის გაკეთებას აპირებს - აპირებს, რომ ვისშიაც ცოდვას იპოვის, მას არ დაინდობს.

ვფიქრობ გარკვევით არის ამაზე ნაწყვეტში ლაპარაკი.

თუ ელისეს ნეშტს, ნაპოვნი რომ იყოს, სცემდით თაყვანს, გამოდის, რომ პავლეს სამოსსაც, ელიას მოსასხამსაც, სპილენძის გველსაც, აარონის კვერთხსაც, ზეციურ მანანასაც, ცეცხლოვან ბუჩქსაც, და კიდევ სხვა ნივთებსაც, აღარ გავაგრძელებ ჩამოთვლას, ნაპოვნი რომ იყოს თაყვანი უნდა ვცეთ?

კითხვას მეც გაგიმეორებთ, ვინაიდან თქვენ არ მიპასუხეთ. მე არ ვუარყოფ და მივიღებ (ვღებულობ) დღესაც რომ მოხდეს მსგავსი სასწაულები. ღმერთი ჭურჭლად ვის გამოიყენებს და როდის, ეს მისი სუვენერული ნებაა. მაგრამ არ ვთვლი, რომ ეს ამ ჭურჭლების თაყვანისცემისაკენ უნდა გვიბიძგებდეს.

ცეცხლოვან ბუჩქთან მოსემ ღმერთისაგან მოწოდება მიიღო. უფალი დაელაპარაკა და უთხრა, რომ ფეხთ გაეხადა, ვინაიდან წმიდა ადგილზე იდგა. დაბრუნდა მოსე იმ ადგილას, რათა ან ღმერთის ხმა მოესმინა ან მიახლოებულიყო მასთან ან მადლი მოეხვეჭა...
ამ დღის შემდეგ არაერთხელ ელაპარაკა ღმერთი მოსეს, მაგრამ არცერთ ადგილას მოსე თავისი ინიციატივით არ მისულა, გასულ ჯერზე აქ მელაპარაკა ღმერთი და ახლაც ამ ადგილას მივიღებ მისგან სიტყვასო. სადაც უფალი მოუწოდებდა იქ მიდიოდა მოსე.

მთელი ჩემო ცხოვრებით თაყვანს ვცემ და განვადიდებ ჩემს შემოქმედ უფალ ღმერთს. როდესაც მის სიდიადეს ვხედავ, რაოდენ დიდებული, საოცარი, შეუდარებელია იგი, მთელი გული მისდამი თაყვანისცემით მევსება. მინდა მის სიდიადეზე ვილაპარაკო. არც დავითს დასჭირვებია არავინ და არაფერი ღმერთის დიდებულებაზე ფსალმუნები რომ დაეწერა. მხოლოდ ორი რამ სჭირდებოდა: ქნარი და სიყვარულით აღსავსე გული.

ამ დროს არავინ არ მინდა ჩადგეს ჩემსა და ღმერთს შორის, მინდა ველეპარაკო ღმერთს რაც ჩემს გულშია. სწორედ ამიტომ შუამდგომლობს იესო ქრისტე, სამების მეორე პიროვნება ჩვენთვის, რომ არავინ იდგეს ღმერთსა და კაცს შორის. ერთხელ და საუდამოდ შევიდა ჩვენი მღვდელმთავარი წმიდათაწმიდაიში და შეიტანა თავისი წმიდა სისხლი ჩვენი ცოდვების გამოსასყიდად. ებრაელთა მე-9 თავი კარგად აგვიწერს და მე ვერაფერს დავამატებ მას.

არაერთი გმირი ჰყავს ქრისტიანულ რწმენას. ძალიან ბევრი მთელი ისტორიის მანძილზეც და დღესაც. მათი ერთგულება ჩემში მათდამი უზომო პატივისცემას ბადებს. მაგრამ არა თაყვანისცემას.

ამის თქმის გაბედულებას მაძლევს ის, რომ მომიხმია ღმერთის სახელი და მან მიპასუხა, გამოუვალ მდგომარეობაში თავისი მადლი გამოიღო და ხსნა მომივლინა. ამ დროს ვლოცულობდი მამის წინაშე იესო ქრისტეს სახელით და მან შეისმინა.

როგორ მოვიქცე ახლა? როდესაც წლობით ბიბლიის კვლევის შემდეგ ამის არაერთ მოწმობას ვხედავ და ჩემს ცხოვრებაშიც ვხედავ იგივენაირად მოქმედ ღმერთს???


პატივისცემით


დულოსი

[KAIROS]

არაერთი გმირი ჰყავს ქრისტიანულ რწმენას. ძალიან ბევრი მთელი ისტორიის მანძილზეც და დღესაც. მათი ერთგულება ჩემში მათდამი უზომო პატივისცემას ბადებს. მაგრამ არა თაყვანისცემას

არ ესმის ამ კაცს რაა ქრისტიანული თაყვანისცემა წმიდანებისადმი და რაა ღვთისადმი თუ არ უნდა გაიგოს?

შენ რომ პატივისცემას უძახი, იმაზე ცოტა მეტია ჩემო დულიკო, და შენ რომ თაყვანისცემას უძახი იმაზე დიდად ნაკლები, სადღაც შუაში, ისე ეს განსხვავება თუკი ვერ გაიგე, მაშინ ეჭვი მეპარება , მართლა წაიკითხე ის ლიტერატურა რაც დავდე აქა?

საერთოდ არ ვაპირებ წმ. წერილის კამათში ჩამოვართვა სიტყვა სიკვდილას, მაგრამ ასეთ აბსურდებს ნუ წერ თუ ძმა ხარ!

მაგრამ არ ვთვლი, რომ ეს ამ ჭურჭლების თაყვანისცემისაკენ უნდა გვიბიძგებდეს.

ვინ სცემს მერე ჭურჭელს იმ თაყვანს, რა თაყვანსაც ჭურჭლის შემოქმედს? მაგრამ რაკი შემოქმედს ვცემთ თაყვანს, სულაც არაა აუცილებელი ჭურჭელს მხოლოდ ზრდილობიანი თავის დაკვრით შემოიფარგლო, შენ არ დაწერე აშენებულო, მოსემ ფეხზე იმიტომ გაიხადა, რომ წმ. ადგილას იდგაო? მერე არ გეხამუშება ეგ სიტყვა? შენ რომელსაც ის ვერ გითქვამს, რომ "ჭურჭელს" თაყვანს ვცემო, რადგან მარტო ღმერთია სათაყვანოო, მაშინ წმიდა ვინღაა? ადგილი? მიწა? ქვა? საქმე იმაშია, რომ არ გინდა გაიგო, რომ როგორც ის არ ნიშნავს იმას რომ ის ადგილი თავისი სიწმიდით ღვთის სიწმიდეს რაიმეს აკლებდა, და მოსეს იმ ადგილისადმი მოწიწება (ფეხზე გახდა) , არ აკლებდა რაიმეს ღვთისადმი მოწიწებას, პირიქით უფრო მატებდა და აძლიერებდა, ასევეა აქაც, ვინც თაყვანსცემს უფლის სასწაულის აღმსრულებელ ჭურჭელს, ამით თავად უფალს სცემს თაყვანს და არა რაიმე მატერიას...

არც დავითს დასჭირვებია არავინ და არაფერი ღმერთის დიდებულებაზე ფსალმუნები რომ დაეწერა. მხოლოდ ორი რამ სჭირდებოდა: ქნარი და სიყვარულით აღსავსე გული.

ისტორიას ხომ არ ამახინჯებ ძამიკო? აბა კიდობანი არ სჭირდებოდა? ღვთისმსახურება არ სჭირდებოდა? მისმა შვილმა რომ ტაძარი ააშენა და ისე მოართვევინა ის არ იყო საჭირო ხო? ქნარი და მისი ჯანი არა? პროტესტანტობთ, და ჯიუტობთ... ვიცი ახლა აქ შემეკამათები, რადგან გაცილებით ადვილია შენთვის ამაზე სიტყვების ცვლა, ვიდრე ისტორიულ რეალობაზე პასუხის გაცემა, რადგან რეალობა ერთია, ხოლო ბიბლია მილიონ სექტას უკავია ხელში... ეს წმ . წერილის კი არა უმწყემსო და უტრადიციო ვაი განმარტებების ბრალია...



ვატყობ, ჩემს თოფიქებს პასუხი არ ეღირსებათ, ხალხო თქვენ მაინც თუ კითხულობთ?

მოკლედ შენ გაგცემს პასუხს სიკვდილა, მე კი გავაგრძელებ ჩემს IV ნაწილს მალევე