წმინდანები, წმინდა ნაწილები, ხატთაყვანისცემა, ... პარამეტრები

[გლახა]

დათიკო

შენ გინდა თქვა რომ უკვე ცათა სასუფევლის მკვიდრი ხარ და აღარ გჭირდება ეგეთები?

არა მეგობარო..
ჭეშმარიტ ქრისტიანში წესით სულიწმიდა უნდა ცხოვრობდეს...

[დათიკო]

გლახა

ჭეშმარიტ ქრისტიანში წესით სულიწმიდა უნდა ცხოვრობდეს...

ესე იგი რა წამს იწამებს ქრისტეს იმ წამსვე სული წმინდა დაივანებს მასში? და არა აქვს მნიშვნელობა სხვა არაფერს? აბა ამიხსენი ერთი ეგ ამბავი

[გლახა]

დათიკო

ესე იგი რა წამს იწამებს ქრისტეს იმ წამსვე სული წმინდა დაივანებს მასში? და არა აქვს მნიშვნელობა სხვა არაფერს? აბა ამიხსენი ერთი ეგ ამბავი

მნიშვნელობა ბევრ რამეს აქვს...
მაგრამ ახლა რომ ავხსნა რაიმე ამას არ ექნება მნიშვნელობა...

[დათიკო]

გლახა

მაგრამ ახლა რომ ავხსნა რაიმე ამას არ ექნება მნიშვნელობა...

მაშინ რატომღა ახსენე საერთოდ?

ჭეშმარიტ ქრისტიანში წესით სულიწმიდა უნდა ცხოვრობდეს...

ეხ, გლახა, გლახა

[death]

ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება თითქოს ჩვენი პროტსტანტები მარტო იმის ცდაში არიან რომ როგორმე თავიანთი სიმართლე გაიტანონ და სულ არ აინტერესებთ ჭეშმარიტების დადგენა

alex_b როგორც წინა პოსტებიდან ჩანს მემგონი შევთანხმდით იმაზე რომ სხვისთვის ლოცვამ შეიძლება იხსნას ადამიანი - შესაძლებელია ლოცვით გამოისყიდო სხვისი ცოდვა (იობი 42,7-8; დაბ. 18-20; რიცხ 12)

აგრეთვე შევანხმდით იმაშიც, რომ შესააძლებელია ზეციდან ადამიანთა შეწევნა (II პეტრე 1: 12-15)

რაც შეეხება წმინდანთა ნაწილებს, ჩემს მიერ მოყვანილი ციტატებს შეხედეთ ცოტა სკეპტიკურად იმის გამო, რომ ისინი უნდა ყოფილიყვნენ ორი ან სამჯერ დამოწმებული. ამ "სწავლებაზე" გაგეცით პასუხი.

ანუ ჩემი კითხვა კვლავ ძალაში რჩება. რატომ არ უნდა ვცეთ ამ ღვთაებრივი ენერგიის გამტარ ჭურჭლებს თაყვანი თუკი ვაღიარებთ რომ ისინი მართლაც ღვთაებრივი ენერგიის გამტარებია?

აგრეთვე მე ველი პასუხს დულოსისგან.

[KAIROS]

ვცდილობ ემოცია არ გამიცხელდეს ხოდა შენც დამეხმარე. კარგი

კაი, კაი.. რომც იყოს მაინც არ ვიტყვი

ან საეკლესიო კრების მიერ დამტკიცებული ახალი აღთქმა ცდება, როცა ზეციურზე ლაპარაკობს ან შენი ეკლესიის ტრადიციები. შენც დაუფიქრდი ამას.

სინამდვილეში კი არავინ, ისინი ცდებიან ვინც ამ ორს ერთმანეთს უპირისპირებს, რაღაც არ მახსოვს მაცხოვარს ქერუბიმების წინააღმდეგ გაელაშქროს, თან რა გამოდის შენ იცი ახალი აღთქმა და პეტრემ არ იცოდა თუ ვერ ასწავლა თავის მოწაფეებს კატაკომებები ხატებით და ჯვრებით რომ აავსეს? ვიტყვი რაღაცას ლოგიკაზე და დამიღრენ მერე

როდისმე მითქვია უდიერად ვეპყრობი ჯვარს მეთქი? თუნდაც სიმბოლოს?

ანუ აღიარებ? და ხატსაც აღიარებ, მინიმუმ როგორც სიმბოლოს მაინც? კი თუ არა?

დედა რომ სახლში გყავდეს, მის სურათს დაუწყებ ყურებას და დატკბები?

შესანიშნავი პასუხია დავითის:

შენ გინდა თქვა რომ უკვე ცათა სასუფევლის მკვიდრი ხარ და აღარ გჭირდება ეგეთები

დავაზუსტებ? ხშირად ხედავ უფალს? არ მინდა ახლა, გულში მყავს და ა.შ. დედაც გულში მყავს, მაგრამ როცა ჩემთან არ არის სურათს ვუყურებ!

და შეგახსენებ, რომ ისევ წინააღმდეგობებში ვარდები, აქ მიმტკიცებ, რომ "დედის" სურათის ყურება არ გინდა, და სულ რაღაც 2 დღის უკან კი მწერდი:

"

ისე ხატიც მაქვს სახლში რამდენიმე, რომ შევხედავ მახსენდება ხოლმე ვინ არის მასზე გამოხატული

აქ როგორა ვართ? თუ სახლში გყავს ვის გასახსენებლად გაქვს ხატები? გთხოვ, შეინარჩუნე ერთი პოზიცია...

ჭეშმარიტი რელიგია არ უნდა იყოს ისტორიულ თეოლოგიაზე დაფუძნებული, მას უფრო მძლავრი საძირკველი ჭირდება, რომელიც არის ღვთივშთაგონებული ღმერთის სიტყვა.

აუფ... სად ამიკრძალე ლოგიკაზე საუბარი...

როგორაა საქმე მეგობარო? ანუ ჭეშმარიტი რელიგია არაისტორიული უნდა იყოს? ისტორიაზე რამე კი არ ეფუძვნება, არამედ ისტორია ამოწმებს დოკუმენტალურად იმას რასაც ჭეშმარიტი რელიგიის მიმდევრები ცხოვრებაში აწარმოებდნენ საღვთო სიტყვაზე დაყრდნობით.

თორემ "ტიპიური მართლმადიდებელი" - მემგონი არ მოგეწონება რომ გიწოდო

ვერ გამიგე, მე შენს სწავლებას დავარქვი "ტიპიური პროტესტანტული", და არა შენ, შენ და გლახა არა ხართ ეგეთები, შენც თუ გინდა დაარქვი ჩემს ნაწერს "ტიპიურად მართლმადიდებლური" ასეა და

ჩემი აზრით კი, რა თქმა უნდა, პავლე მართლმადიდებელი იყო, პეტრეც, იოანეც, მაგრამ ხატებს არ ცემდნენ თაყვანს (ალბათ ახალმოქცეულები იყვნენ)

ლოგიკ.... არ ვიტყვი... მე ვიცი რომ რომში რომ ცხოვრობდნენ იმ ლამაზ ხატებიან კატაკომბებში იკრიბებოდნენ და იქვე იქნენ დაკრძალულნი...სულ ხატებით მორთეს მათმა მოწაფეებმა იქაურობა, იცოდი ეგ?

ისე სიკვდილას კითხვაზე პასუხი მეც მაინტერესებს

იხარეთ,

კაიროსი!

ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება თითქოს ჩვენი პროტსტანტები მარტო იმის ცდაში არიან რომ როგორმე თავიანთი სიმართლე გაიტანონ და სულ არ აინტერესებთ ჭეშმარიტების დადგენა

სამწუხაროდ მეც ( აქ გლახას არ ვგულისხმობ...)

[გლახა]

death

ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება თითქოს ჩვენი პროტსტანტები მარტო იმის ცდაში არიან რომ როგორმე თავიანთი სიმართლე გაიტანონ და სულ არ აინტერესებთ ჭეშმარიტების დადგენა

აბა ახლა მეორე მხარეს ჰკითხე
იმათ პირიქით ჰგონიათ

[alex_b]

alex_b როგორც წინა პოსტებიდან ჩანს მემგონი შევთანხმდით იმაზე რომ სხვისთვის ლოცვამ შეიძლება იხსნას ადამიანი - შესაძლებელია ლოცვით გამოისყიდო სხვისი ცოდვა (იობი 42,7-8; დაბ. 18-20; რიცხ 12)

კი, ნამდვილად შევთანხმდით

აგრეთვე შევანხმდით იმაშიც, რომ შესააძლებელია ზეციდან ადამიანთა შეწევნა (II პეტრე 1: 12-15)

ოოოოოოო, ამაზე არ შევთანხმებულვართ!

ანუ ჩემი კითხვა კვლავ ძალაში რჩება. რატომ არ უნდა ვცეთ ამ ღვთაებრივი ენერგიის გამტარ ჭურჭლებს თაყვანი თუკი ვაღიარებთ რომ ისინი მართლაც ღვთაებრივი ენერგიის გამტარებია?

ჩემი პასუხიც ძალაშია, მათ თაყვანისცემას არ გვასწავლის წმიდა წერილი.

[KAIROS]

ჩემი პასუხიც ძალაშია, მათ თაყვანისცემას არ გვასწავლის წმიდა წერილი.

აწობი პირველ ჩვენება ხომ?

იმედია არ მიწყენენ მეგობრები რადგან მე პასუხს არ ( ან ვერ ) მცემ , მაშინ აქ ჩავერევი და ახლა შევცვლი ოდნავ კამათს ( ჩემი მხრიდან, ისე კი გააგრძელეთ, საინტერესოა) და ჩვენ მოდი ტერმინოლოგიაზე ვისაუბროთ,

პირველი კითხვა

სახლში რომ ხატები გაქვს, და რომ გახსენებენ იმას ვინც მასზე აგამოხატული, იმ ხატებს პატივს სცემ?

[death]

ოოოოოოო, ამაზე არ შევთანხმებულვართ!

კი მაგრა აბა რას იტყვი II პეტრე 1: 12-15? რას გულისხმობდა პეტრე როცა ამბობდა მუდამ შეგახსენებთ ამასო?

ჩემი პასუხიც ძალაშია, მათ თაყვანისცემას არ გვასწავლის წმიდა წერილი.

აბა რას ნიშნავს 4 მეფ. 13,21; საქ. 19,12; აგრეთვე ძველ აღთქმაში ქერუბიმების მიმართ თაყვანისცემა?
თქვენ თქვით ფაქტი რომ მივიღოთ როგორც სწავლება ამისთვის საჭიროა ამის ორჯერ ამ სამჯერ დამტკიცებაო. ამაზეც გაგეცით პასუხი, რომ არ არის ახალ აღთქმაში არანაირი მსგავსი სწავლება. აგრეთვე დულოსმა აღნიშნა, რომ არ უარყოფს იმას რომ ღმერთმა შეიძლება ვიღაც გამოიყენოს ჭურჭლად. აქედან გამომდინარე გეკითხები თუ ეთანხმები იმას, რომ ღმერთმა შეიძლება რამე გამოიყენის ჭურჭლად მაშინ რატომ არ ეთანხმებით იმას, რომ ღმერთმა შეიძლება ღვთაებრივი ენერგიის გამტარად (ჭურჭლად) გამოიყენოს ხატი ან წმინდა ნაწილები?

[alex_b]

სახლში რომ ხატები გაქვს, და რომ გახსენებენ იმას ვინც მასზე აგამოხატული, იმ ხატებს პატივს სცემ?

ხატს პატივი როგო უნდა ვცე :?
მათზე გამოხატული მახსენდება უბრალოდ, და ასევე მომწონს, რადგან ძალიან ლამაზია
პატივისცემა ადამიანისადმი ვიცი, ხატს პატივი რანაირად უნდა ვცე? რას მოითხოვს ის ჩემგან პატივისცემას? არ მესმის კაიროს.
უბრალოდ ვიტყვი, რომ მე მას არ ვანიჭებ რაიმე ზებუნებრივის მნიშვნელობას.

კი მაგრა აბა რას იტყვი II პეტრე 1: 12-15? რას გულისხმობდა პეტრე როცა ამბობდა მუდამ შეგახსენებთ ამასო?

თუ ბერძნული არ იცი, ინგლისურად მაინც წაიკითხე და სიტყვა "ამას"-ში ვერ იპოვი შენი არგუმენტის გამამართლებელს.

12 Wherefore I will not be negligent to put you always in remembrance of these things, though ye know them, and be established in the present truth.
13 Yea, I think it meet, as long as I am in this tabernacle, to stir you up by putting you in remembrance;
14 Knowing that shortly I must put off this my tabernacle, even as our Lord Jesus Christ hath shewed me.
15 Moreover I will endeavour that ye may be able after my decease to have these things always in remembrance.
აქ სიტყვა "ამას" კი არ წერია, არამედ "ამეებს"

ასევე მინდა გითხრა, რომ ბერძნულ ენაში (ალბათ იცი, რომ პეტრეს წერილი ბერძნულად დაიწერა), "ამას" ნაცვლად, ნახსენებია სიტყვა "ტოოტონ" რაც არის: მრავლობით ფორმაში.
აქედან გამომდინარე მე ვასკვნი (შეიძლება შენ მაინც არ დამეთანხმო), რომ ქართულ "ამას"-ში მოიაზრება ის ჭეშმარიტებები, რომლებსაც სწერდა პეტრე მოციქული თავის ადრესატებს.

[KAIROS]

უბრალოდ ვიტყვი, რომ მე მას არ ვანიჭებ რაიმე ზებუნებრივის მნიშვნელობას

მოდი აქედან დავიწყოთ, "ზებუნებრივი მნიშვნელობა" რა არის ერთი ამიხსენი? ხატის მნიშვნელობა არაა რაღაც მაგიური და ზებუნებრივი, იგი ისე უბრალოა და ისე ახლო როგორც დედის სურათი, და არ ჭირდება ახლა ამას დიდად ჩახლართვა, რადგან დედის სურათი ვახსენე ( შევთანხმდით, რომ ის ვინცაა გამოხატული ხატზე და ვისაც, როგორც სწორად თქვი, ხატი გახსენებს, შენთან არაა ფიზიკურად, ანუ ვერ ხედავ და გახსნებს), მოდი ახლა დედის სურათით შევეცდები გაგაგებინო, რას ნიშნავს "პატივისცემა" ( თაყვანისცემაზე ჯერ ადრეა ) , რაში გამოიხატება პატივისცემა? უპატივისცემლობის არ ქონებაში ხომ ადვილია? ძალიან კარგი, ახლა ხატის მიმართ რა უპატივისცემლობა უნდა გქონდეს ადამიანს? ბევრი, შეიძლება დაწვა, ფეხით გათელო, გადააგდო, ანერწყვო ... ვიცი, რომ შენ ამას არ გააკეთებ, იმიტომ რომ უპატივისცემოდ არ მოექცევი ხატს, ე.ი. პატივსცემ, მაგრამ ახლა კითხვა, კი მაგრამ რატომ? იმიტომ რომ მასზე გამოხატულია პატივსაცემი ( თუ მეტი არა, მაგრამ ამაზე მერე...), როგორც ვნახეთ, შენ თურმე უნებურად მაინც სცემს პატივს ხატს, ე.ი. თურმე შეიძლება პატივი მივაგოთ რაღაც ფასეულს, სულიერი ფასეულობაა სწორედ ხატი, ჩვენს პატივს მარტო პიროვნებას არ ვცემთ, მაგალითად :" მე პატივს ვცემ შენს არჩევანს", აქ როგორც ხედავ თავად ცალკე "არჩევანი" არაა მნიშნველოვანი, არამედ ის რომ ეს არჩევანი ამ პიროვნებამ გააკეთა, მიუხედავად იმისა პატივი მიეგება არჩევანს, რაღათქმაუნდა არადამოუკიდებლად იმ პიროვნებისაგან ან უფრო ადვილი ტიპიური ჩვენებური
" მე პატივს ვცემ შენს სახლს და აქ არ შევიგინები" ,
გსმენია ალბათ, რას ნიშნავს ეს? ეს კაცი ბლოკებს და ცემენტს სცემდა პატივს? არა, იმას, რომ ეს სახლი არის მისი მეგობრის და არ შეუგინა სახლის სიმყუდროვე, ისევე როგორც წმიდა და სათაყვანო თავისთავად ხის კიდობანი ან ტაძრის ქვის კედლები კი არ იყო, არამედ უფლის მადლი და წმიდა მნიშვნელობა რასაც ისინი ატარებდნენ, აქედან გადავიდეთ ხატებზე, თუკი ხატზე უფალია გამოხატული და ეს გჯერა, ( ისე ფერების და მოძრაობის და ა.შ. სილამაზე არაფერ შუაშია, ეგ მეათე ხარისხოვანია, მთავარია შინაარსი), და შენ იცი , რომ ხატიდან შენი გამომხსნელი გიყურებს, დავიჯერო ხატისადმი ელემენტალური კდემა მაინც არ გაგიჩნდება? შეყვარებულის სურათი მაინც არ გიტარებია გულით? , კი ხო? მეც, მერე ეს იმას ხომ არ ნიშნავს, თუკი სურათს ვაკოცე კრძალვით, რომ იმ სურათის ცოლად მოყვანა მინდა?

იმედია, მივედით დასკვნამდე, რომ ვისაც ჯერა, რომ ხატზე უფალია ან ღვთისმშობელი ან მოციქულები ან სხვა წმიდანი, რადგან სწორედ ასეთ ხატებს შეუძლიათ გაგახსენონ, მასზე გამოხატულები, მაშინ ლოგიკურად ამ ეტაპზე მაინც პატივისცემა მაინც უნდა გქონდეს ხატისადმი, როგორც სიწმიდის გადმომცემისადმი....

წავიწიეთ პაწა წინ?

[alex_b]

და შენ იცი , რომ ხატიდან შენი გამომხსნელი გიყურებს,

კარგი რა კაიროს
შენ გგონია მე ასე ვფიქრობ, რომ ხატიდან მიყურებს ღმერთი ;(

იმედია, მივედით დასკვნამდე, რომ ვისაც ჯერა, რომ ხატზე უფალია ან ღვთისმშობელი ან მოციქულები ან სხვა წმიდანი, რადგან სწორედ ასეთ ხატებს შეუძლიათ გაგახსენონ, მასზე გამოხატულები,

მე არ ვიცნობ იესოს ხორციელად.
არ ვიცი როგორი იყო ის.
და თუ ქრისტეს ხატი ქრისტეს მახსენებს, ეს იმიტომ, რომ მითხრეს ეს ქრისტეაო. მე კი მგონია, ადამიანებს ღმერთი ცოტა უფრო სხვა გზით უნდა გავაცნოთ.

ნახე რას ამბობს პავლე მოციქული:
2კორ.5:16.ამიერითგან ჩუენ არღაღავინ ვიცით ჴორციელად; რამეთუ დაღაცათუ ვიცოდეთ ქრისტე ჴოციელად, არამედ აწ არღარა ვიცით,

და კიდევ იმის გამო, რომ ხატი ადამიანის გონების (ანდა გონიერების) ნაყოფია, ამაზე რას ამბობს პავლე:

კოლ.2:18. ხოლო ჴორცთა ქრისტესთა ნუვინ თქუენ მძლე გექმნებინ, უნდეს თუ სიმდაბლითა და წესითა ანგელოზთაჲთა, რომელი-იგი არა იხილა, განიკითხვიდეს ამაოდ განლაღებული გონებითა მით ჴორცთა მისთაჲთა

[afxazi]

alex_b

მე კი მგონია, ადამიანებს ღმერთი ცოტა უფრო სხვა გზით უნდა გავაცნოთ.

მაინც როგორ?

[alex_b]

მაინც როგორ?

როგორ და ვასწავლოთ ღვთის შიში, მოვუყვეთ ბიბლიური ისტორიები, და ვასწავლოთ ასევე, რომ ღმერთი ხატებიდან კი არ იყურება, ის ყველგან არის და ყველაფერს ხედავს.

[afxazi]

alex_b

როგორ და ვასწავლოთ ღვთის შიში, მოვუყვეთ ბიბლიური ისტორიები, და ვასწავლოთ ასევე, რომ ღმერთი ხატებიდან კი არ იყურება, ის ყველგან არის და ყველაფერს ხედავს.

და ვის მიაჩნია ის რომ ხატიდან იყურება უფალი, ან კიდევ ის რომ თუკი მე თაყვანს ვცემ ხატს, ჩარჩოებში ვაგცევ ღმერთს?

[alex_b]

აფხაზი

და შენ იცი , რომ ხატიდან შენი გამომხსნელი გიყურებს, დავიჯერო ხატისადმი ელემენტალური კდემა მაინც არ გაგიჩნდება?

ეს ფრაზა იცი ვის ეკუთვნის?

[afxazi]

alex_b

ეს ფრაზა იცი ვის ეკუთვნის?

ეს რა შუაშია. როგორც ჩანს ერთი სიტყვა დამავიწყდა რომ ჩამემატებინა, ვის მიაჩნია რომ უფალი უშუალოდ ხატიდან იყურება. იოანე დამასკელის სიტყვებს გაეცანი:

"რადგან გვკიცხავენ ზოგნი იმის გამო, რომ თაყვანსვცემთ და პატივს მივაგებთ ჩვენი მაცხოვრის და ჩვენი დედოფლის, აგრეთვე დანარჩენ წმინდანთა და ქრისტეს მსახურთა ხატებს, ისმინონ მათ, რომ დასაბამიდან ღმერთმა საკუთარი ხატისებრ შექმხა ადამიანი. მართლაც, სხვა რის გამო ვცემთ თაყვანს ურთიერთს, თუ არა იმიტომ, რომ ღვთის ხატისებრ ვართ შექმნილნი? როგორც ამბობს ღმერთშემოსილი და საღვთოთა მხრივ ფრიად [განსწავლული] ბასილი, „ხატის პატივი პირველსახეზე გადადის“, ხოლო პირველსახეა გადმოსახატი, რომლისგანაც იქმნება გადმონაღები. რის გამო სცემდა თაყვანს მოსესეული ხალხი წრიულად კარავს, რაც ატარებდა ზეციურთა, უფრო კი მთელი ქმნილების, ხატსა და სახეს? უთხრა კიდეც ღმერთმა მოსეს: „იხილე და გააკეთე ყოველივე იმ სახის მიხედვით, მთაზე რომ გამოგიჩნდა შენ“ (გამოსვლ. 25,40). ამასთან, ის ქერუბიმებიც, სალხინებელს რომ ჩრდილავდნენ, ადამიანის ხელით არ იყო ქმნილი? ან კიდევ სახელგანთქმული ტაძარი იერუსალიმში, განა ისიც ხელითქმნილი და ადამიანთა ოსტატობით აგებული არ იყო?

საღვთო წერილი გმობს კერპკვეთილობათა თაყვანისმცემლებს, მაგრამ - აგრეთვე იმათაც, რომლებიც მსხვერპლს სწირავენ ეშმაკებს. მართალია, ელინებიც სწირავდნენ მსხვერპლს და იუდეველებიც, მაგრამ ელინები - ეშმაკებს, იუდეველები კი - ღმერთს. ამიტომ, ელინთა მსხევრპლი უკუგდებული და დაწყევლილი იყო, ხოლო მართალთა მსხვერპლი კეთილად შეიწყნარებოდა ღვთისგან, რადგან როდესაც მსხვერპლი შესწირა ნოემ, „იყნოსა ღმერთმა კეთილსურნელების სუნი“ (შესაქ. 8,21), ანუ ესათნოვა მას სურნელება კეთილი არჩევანისა და მისდამი კეთილგანწყობისა.

ამრიგად, ელინთა კერპკვეთილობანი უკუგდებულია და აკრძალული როგორც ეშმაკთა გამოსახულებანი. ამასთან, ვის ძალუძს შექმნას მსგავსება უხილავი, უსხეულო, გარეშეუწერელი და დაუსახველი ღვთისა? მართლაც, უკიდურესი სიშლეგეა და უღვთოება ღვთიურობის დამსახველობა. ამიტომაც, ძველი აღთქმის ჟამს არ იყო ჩვეულება ხატთა. გამოყენებისა, მაგრამ როდესაც ღმერთი თავისი თანალმობიერი გულმოწყალების გამო ჭეშმარიტად გახდა ადამიანი ჩვენს გამოსახსნგლად, - არა ისე, როგორც აბრაამს ეჩვენა იგი ადამიანის სახით, ანდა - როგორც წინასწარმეტყველთ, არამედ როდესაც ჭეშმარიტად გახდა იგი ადამიანი არსების მიხედვით, როდესაც იცხოვრა მან მიწაზე, დაჰყო ადამიანებთან, ისაკვირველთმოქმედა, ივნო, ჯვარს ეცვა, აღდგა და ამაღლდა, როდესაც ჭეშმარიტად მოხდა ეს ყოველივე და დასანახი გახდა ადამიანებისათვის, ამასთან აღიწერა კიდეც ჩვენდა შესახსენებლად და სასწავლად, რომლებიც იმჟამად იქ არ ვიყავით, რომ ჩვენ, ვერმხილველთ, სმენის გზით გვერწმუნა და უფლისმიერი ნეტარება მოგვეპოვებინა, ხოლო რადგან ყველა არ იყო მცოდნე ასოთა და არც ჰქონდა კითხვის გულმოდგინება, მამებმა ამგვარად თანაგანჭვრიტეს, რომ ყოველივე ეს, როგორც რამ რჩეულნაღვაწნი1, ხატებში აღწერილიყო შემოკლებულ მოსახსენებლად. ამიტომაა, რომ ხშირად, როდესაც არ ვფიქრობთ უფლის ვნებულებაზე, ვნახავთ თუ არა ქრისტეს ჯვარცმის ხატს, მაცხოვნებელი ვნებულება გაგვახსენდება, დავეცემით და თაყვანს ვცემთ მას, თუმცა - არა ნივთს, არამედ ხატწერილობას, ისევე როგორც თაყვანს ვცემთ არა სახარების ნივთს, ანდა ჯვრის ნივთს, არამედ - დასახულობას, რადგან რით სხვაობს ჯვარი, რომელსაც არ აქვს უფლის დასახულობა, იმისგან, რომელსაც აქვს? ასევეა ღვთის დედასთან დაკავშირებითაც, რადგან მისდამი პატივისცემა მისგან ხორცშესხმულისკენ ადის. მსგავსადვე, წმინდანთა სიქველენიც გვამზადებენ ჩვენ მხნეობისათვის, მათი სათნოებისადმი მოშურნეობისა და ბაძვისათვის და ღვთის სადიდებლად, რადგან, როგორც ვთქვით, კეთილგონიერ თანამონათა მიმართ პატივისცემა დასტურია საერთო მეუფისადმი კეთილგანწყობისა და ხატის პატივისცემა პირველსახეზე გადადის. ესაა დაუწერელი გადმოცემა, ისევე, როგორც აღმოსავლეთით თაყვანისცემა, ჯვრის თაყვანისცემა და სხვა მრავალი, ამათი მსგავსი.

გავრცელებულია ერთი ამბავიც: ავგაროზმა, ედესელთა ქალაქის მეფემ, მხატვარი მიავლინა, რომ მას უფლის ხატის მსგავსება გამოესახა, მაგრამ როდესაც მხატვარმა ვერ შეძლო ეს (უფლის პირისახისგან გამომკრთალი ბრწყინვალების გამო), მაშინ თვით უფალმა საკუთარ ცხოველმყოფელ პირისახეს ზედდაადო სამოსელი, გადაბეჭდა სამოსზე თავისი გამოხატულება და ასე გაუგზავნა იგი ამის მოსურნე ავგაროზს.

ამასთან, ის, რომ მოციქულებმა უმრავლესი რამ დაუწერლად გადმოგვცეს, ამას წერს პავლე, წარმართთა მოციქული: „ამრიგად, ძმანო, იდექით და დაიცავით ჩვენი გადმოცემანი, რაც გისწავლიათ ჩვენი სიტყვისა თუ ეპისტოლის მიერ“ (2 თეს. 2,15). და კორინთელთა მიმართ: „ხოლო გაქებ თქვენ, ძმანო,რომ ყველაფერი გახსოვთ ჩემი და როგორც გადმოგეცით თქვენ, ისე გიპყრიათ გადმოცემანი“ (1 კორ. 11,2)

[death]

ხატს პატივი როგო უნდა ვცე :?
მათზე გამოხატული მახსენდება უბრალოდ, და ასევე მომწონს, რადგან ძალიან ლამაზია
პატივისცემა ადამიანისადმი ვიცი, ხატს პატივი რანაირად უნდა ვცე? რას მოითხოვს ის ჩემგან პატივისცემას? არ მესმის კაიროს.
უბრალოდ ვიტყვი, რომ მე მას არ ვანიჭებ რაიმე ზებუნებრივის მნიშვნელობას.
თუ ბერძნული არ იცი, ინგლისურად მაინც წაიკითხე და სიტყვა "ამას"-ში ვერ იპოვი შენი არგუმენტის გამამართლებელს.

12 Wherefore I will not be negligent to put you always in remembrance of these things, though ye know them, and be established in the present truth.
13 Yea, I think it meet, as long as I am in this tabernacle, to stir you up by putting you in remembrance;
14 Knowing that shortly I must put off this my tabernacle, even as our Lord Jesus Christ hath shewed me.
15 Moreover I will endeavour that ye may be able after my decease to have these things always in remembrance.
აქ სიტყვა "ამას" კი არ წერია, არამედ "ამეებს"

ასევე მინდა გითხრა, რომ ბერძნულ ენაში (ალბათ იცი, რომ პეტრეს წერილი ბერძნულად დაიწერა), "ამას" ნაცვლად, ნახსენებია სიტყვა "ტოოტონ" რაც არის: მრავლობით ფორმაში.
აქედან გამომდინარე მე ვასკვნი (შეიძლება შენ მაინც არ დამეთანხმო), რომ ქართულ "ამას"-ში მოიაზრება ის ჭეშმარიტებები, რომლებსაც სწერდა პეტრე მოციქული თავის ადრესატებს.

კი მართალია ბერძნული არ ვიცი. მაგრამ შენ როგორც ვატყობ ვერ გაიგე ჩემი ნათქვამი.

აქ მთავარი დატვირთვა მოდის 2,15-ზე ვეცდები, რომ ჩემი წასვლის შემდეგაც ყოველთვის იხსენებდეთ ამას . აქ პრობლემა არ არის ჩავანაცვლოთ "ამას" "ამეებს"-ით. ეს ნახმარია მხოლობითში ქართული ენის სპეციფიკიდან გამომდინარე და არა იმიტომ, რომ თითქოს ვიღაცას ბიბლია დაემახინჯებინოს.

კაი გადავიდეთ მთავარზე. აქ პეტრე ამბობს, რომ ჩემი წასვლის შემდეგაც შეგახსენებთ ამასო(ამეებსო), ანუ საიდან წასვლის შემდეგ? საიდან და კარავიდან(2,14). აქ ნათლად ჩამს რომ კარავი არის წუთისოფელი ხოლო კარვიდან წასვლა (“დატევებაჲ საყოფლისა ამის ჩემისაჲ”, “must put off this my tabernacle”) ამ წუთისოფლიდან წასვლა.

ამის შემდეგ კი ამბობს Moreover I will endeavour that ye may be able after my decease to have these things always in remembrance.(2,15). ისე კარგი ქენი King James-ის ბიბლიიდან რომ დაწერე აქ მართლაც უფრო კარგად ჩანს აზრი ვიდრე ქართულ ან რუსულ თარგმანში. ანუ აქ პეტრე ამბობს, რომ ვეცდები ჩემი სიკვდილის (ამ წუთისოფლიდან წასვლის) შემდეგაც ყოველთვის იხსენებდეთ ამასო(ამეებსო).

ნახე რა კარგად წერია King James-ის ბიბლიაში. აქ სიტყვა "წასვლის" ადგილზე არის სიტყვა decease, რაც ინგლისურად ნიშნავს გარდაცვალებას (ლათინური decessus-დან გამომდინარე). მოკლედ აქ ნათლად წერია რომ, წმინდანები(ამ შემთხვევაში პეტრე) სიკვდილის შემდეგაც გააგრძელებენ ჩვენს შეწევნას.

[KAIROS]

კარგი რა კაიროს
შენ გგონია მე ასე ვფიქრობ, რომ ხატიდან მიყურებს ღმერთი ;(



მე არ ვიცნობ იესოს ხორციელად.
არ ვიცი როგორი იყო ის.

და თუ ქრისტეს ხატი ქრისტეს მახსენებს, ეს იმიტომ, რომ მითხრეს ეს ქრისტეაო.

მე კი მგონია, ადამიანებს ღმერთი ცოტა უფრო სხვა გზით უნდა გავაცნოთ

ამის მეტი ვერაფერი გაიგე რაც დაგიწერე?


რა არგუმენტება ალექს ესენი?

მოდი ასე მივიდეთ ჭეშმარიტებამდე, ანუ ბოლოდან დავიწყოთ და თავში გავალთ, შენი პრობლემა იმაშია, რომ არ იცი იესო როგორი იყო? შენ არ იცი, მაშინ იმას ვკითხოთ ვინც იცოდა ვინ იცოდა? მისმა მოციქულებმაო მეტყვი და კარგადაც იტყვი და სად ცხოვრობდნენ მოციქულები რომში და ალექსანდრიაში და სხვა ადგილებში? სახლებში და კატაკომბებში და როგორი იყო ეს კატაკომბები? მოხატული, და ვინ ეხატა იქ? ქრისტე! და შენ რას ფიქრობ პირველი ქრისტიანი როცა ქრისტეს ხატავდა, პეტრე მოციქული ან მისი უშუალო მოწაფე იქ იყო და მიახლოებით მაინც ვერ დახატავდნენ? ჩვენ გვაქვს უძირითადესი შტრიხები როგორი იყო მაცხოვარი, ამ უძველესი II ს.ის კატაკომბებიდან, სულ რაღაც 70-80 წელია ამაღლებიდან გასული, და სადაც უფალი არ იხატებოდა, ყველგან ერთიდაიგივე საერთოდ შტრიხებით, ჩვენ გვაქვს ასევე დოკუმენტები, რომლებიც პირდაპირ ასახავენ, როგორი იყო მაცხოვარი და როგორი იყო ღვთისმშობელი, ანუ ეს არაა პრობლემა, ამას დაგიმტკიცებთ, ახლა კატაკომბების ქრისტიანები ღმერთს რომ იცნობდნენ ნეტა ისე ჩვენ ვიცნობდეთ ალექს ბატონო, მაგრამ ეს ხატების დახატვაში სულაც არ უშლიდათ ხელს, პირიქით შენ თუ გახსენებაში გეხმარება მათ მითუმეტეს! და იესო რომ განკაცებული ღმერთი იყო ამაში ეჭვი არ გეპარება და ეგ ვიცი და თუ დაუშვებ ( და უნდა დაუშვა, რადგან ეს დამტკიცებულია) რომ ხატიდან იესო გიყურებს, მაშინ ე.ი. ღმერთკაცის ხატია შენს წინაშე და გეკითხები:

ვისაც ჯერა, რომ ხატზე უფალია ან ღვთისმშობელი ან მოციქულები ან სხვა წმიდანი, რადგან სწორედ ასეთ ხატებს შეუძლიათ გაგახსენონ, მასზე გამოხატულები, მაშინ ლოგიკურად ამ ეტაპზე მაინც პატივისცემა მაინც უნდა გქონდეს ხატისადმი, როგორც სიწმიდის გადმომცემისადმი....

ისევ გეკითხები, წავიწიეთ პაწა წინ?