ქრისტიანული ცხოვრების არსი პარამეტრები

[marine]

"ქრისტიანის ცხოვრების უდიდესი ნაწილი ცოდვასთან ბრძოლაში გადის."

[marine]

"არ არსებობს საფეხური, რომლის ზევით კიდევ სხვა საფეხური არ იყოს. ადამიანი უკანასკნელ ამოსუნთქვამდე გადის გოლგოთაზე სიკვდილის, აღდგომისა და ამაღლების დაუსრულებელ ციკლს. სწორედ ეს არის ქრისტიანობა."

/დეკ. თეოდორე გიგნაძე/

[marine]

"ეცადეთ იცხოვროთ ისე, რომ ყველაფერზე გქონდეთ უფლის კურთხევა, რასაც არ უნდა აკეთებდეთ".

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"ღმერთის გარეშე ცხოვრება სიკვდილია".

[marine]

"მხოლოდ სიწმინდე, სულიწმინდის მადლით ცხოვრება გვიჩვენებს სიცოცხლის ნამდვილ მნიშვნელობას".

/რუმინელი ბერი ალექსი ცირდეა/

[marine]

"ყველაფერი ისე გავაკეთოთ, თითქოს ღვთის წინაშე ვიდგეთ".

[marine]

"სულიერ ცხოვრებას, თუ იგი ჭეშმარიტი და ცოცხალია, ის თვისება ახასიათებს, რომ ადამიანს არ ძალუძს გამუდმებით არ იფიქროს ღმერთზე. იგი უფალთან მუდმივ ურთიერთობაში უნდა იყოს - დადის, სძინავს, ლაპარაკობს თუ რასაც არ უნდა იქმოდეს, მუდამ უფლის წინაშე უნდა ვიდოდეს".

/დეკანოზი ალექსი უმინსკი/

[marine]

"მთელი შენი სულიერი ცხოვრება - ეს უპირველესად სულის მოწესრიგებაა, არა გარეგანი, არამედ შინაგანი განკურნება"

/დეკანოზი ალექსი უმინსკი/

[marine]

"მაშ ასე, გამოიკვლიოს უფალმა ჩვენგან, ახალგაზრდამ თუ მოხუცმა, დიდმა თუ მცირემ ყოველი სიტყვით, რომელსაც ვამბობთ, ყოველი ჩვენი ნაბიჯით, დღისა და ღამის ყოველ წამს, რაიმე ისეთს ხომ არ ვაკეთებთ, ვამბობთ ან ვფიქრობთ, რაც ქრისტეს არ მოსწონს? ვართ ყოველთვის ღირსნი, როცა ქრისტეს ვეზიარებით? ვართ კი მობაძავნი, არის ჩვენში უტკბესი იესო? ჰპოვა თუ არა მან ადგილი ჩვენს წმინდა გულში, თუ მაშინვე განგვეშორა?"

/მამა იოსებ ისიქასტი/

[marine]

"აუცილებელია ისე გავუღოთ უფალს ჩვენი თავი - გული, სული, მთელი ჩვენი გონება, მთელი ჩვენი ცხოვრება - რომ უფალი მთლიანად სუფევდეს ჩვენში, აღგვავსოს თავისი თავით".

/დეკანოზი ალექსი უმინსკი/

[marine]

"მორწმუნეებმა თავისი ცხოვრებისეული გამოცდილებით კარგად იციან კურთხევის ძალა და მადლი როგორ შეეწევა ადამიანს, როგორც სულიერ სფეროში, ისე ამქვეყნიურ, ყოფით ვითარებაშიც".

[marine]

"რა ძნელი საქმეა საკუთარი თავის ღვთისათვის შეწირვა! ვიწრო და საჭირველია უფლისკენ სავალი გზა, მხოლოდ ღვთის შეწევნით მივიწევთ წინ. საკუთარ თავს მინდობილთ იმთავითვე წარწყმედა გველოდა".

/წმ. ალექსი მეჩევი/

[marine]

"ეკლესიური ცხოვრება მხოლოდ ტაძარში ორიოდე საათით წირვა-ლოცვაზე დასწრება არ არის; ადამიანი მუდამ ღმერთთან უნდა იყოს, მთელი შეგნებით, და ამას იძულებით კი არა, სიყვარულით უნდა იქმოდეს."

/მამა ზაქარია გოჩიტაშვილი/

[marine]

"უდიდესი რუსი მწერალი გოგოლი ღრმად მორწმუნე ქრისტიანი იყო. აი, რა ურჩია მან წერილით ერთ თავის მეგობარს: "ჩემო მეგობარო, თავი ყოველთვის მოწაფედ ჩათვალე. ქრისტიანისთვის სწავლას დასასრული არა აქვს, ის ყოველთვის მოწაფეა ვიდრე კუბოს ფიცრამდე."

[marine]

"იმას კი არ უნდა მივდიოთ, რასაც ცხოვრება გვთავაზობს ჩვენივე სიამოვნებისთვის, უნდა ვეძიებდეთ ჭეშმარიტებას. ღმერთი ამქვეყნად ხომ საიქიო ცხოვრებისთვის გვამზადებს. იქ აღგვითქვამს მარადიულ სიხარულს. სწორედ ამიტომ უნდა ვთქვათ უარი ამქვეყნიურ სიამეებზე. ბრძოლაც უნდა გამოვუცხადოთ, ვიდგეთ მტკიცედ, დავრჩეთ ღვთის ერთგულნი ბოლომდე. მაგრამ არ გვაპატიებს, ამქვეყნიურ სიამეებში თუ გავცვლით, როგორც ეს დაემართა ერთ მგალობელს. იგი ყველასგან გამოირჩეოდა დახვეწილი სმენითა და ხმით. შეუჩნდა ერთი პროფესორი, საოპერო ხელოვნებას დააუფლა და ამქვეყნიურ ორომტრიალში ჩააბა. ერთხელაც თავის მოძღვარს ტაძრის შესასვლელთან დახვდა ცხვირახვეული:

- ვერ მიცანით?! მე ხომ თქვენ გუნდში ვგალობდი!

მოძღვარმა ძლივს იცნო - ეს რა მოგსვლიაო?! ეჰ, მამაო! საშინელება გადამხდა თავს. და მოჰყვა თავისი ცხოვრების ამბავს, როგორ გახდა პოპულარული, როგორ მოიარა მსოფლიო, როგორ დაავიწყა ამქვეყნიურმა ცხოვრებამ შემოქმედი, როგორ ჩავარდა ცოდვებში, როგორ შეეყარა საშინელი სენი და გამოეხრა ყელი და ცხვირი. - ახლა კი არავის ვჭირდებიო, - ნაღვლიანად დაასრულა მან.

- კაცი რომ უფალს დაივიწყებს, უბედურებას ვერ ასცდება. შენ ღმერთმა მოგცა მადლი, რომელიც მის სადიდებლად უნდა გამოგეყენებინა. შენ კი საკუთარი თავის განდიდება მოინდომე. ახლა ხომ დარწმუნდი ამქვეყნიური დიდების წარმავლობაში. ნუ შეშინდები, ღმერთი მოწყალეა, მოინანიეო, - ურჩია მოძღვარმა".

[marine]

"კაცმა ლოცვით უნდა იცხოვროს".

/მამა პავლე კუპრაშვილი/

[marine]

"სული მაშინ იწყებს უფლისკენ სწრაფვასა და წინსვლას, ძიებას მისი გზებისას, როცა საბოლოოდ აღიარებს საკუთარ უძლურებას, მთელი გულითა და სულით მოიძაგებს ბოროტებას, უარყოფს მას საკუთარ "მე"-ში, განარჩევს ღვთისა და ბოროტის ხმას მადლისმიერი შემწეობით, დაუკვირდება და ყურს დაუგდებს კარნახს სინდისისას, მოუსმენს და დაემორჩილება მის კურთხევას. ყოველივე ამას უდიდესი თავგანწირვა და სიყვარულით ნასაზრდოები მოწამეობა სჭირდება, რაც, უპირველესად, საკუთარი ცხოვრების უფლისადმი მიძღვნაში ვლინდება. ხსოვნა უფლისა საწინდარია ყოველი სიკეთისა, რომელიც, როგორც ყველა სხვა დანარჩენი სათნოება, ღვთითვეა შესაძლებელი."

[marine]

"მთელი ჩვენი სიცოცხლე ნათელთან მიახლებაა, მისკენ სიარულია. ზოგი მეტ მანძილს გადის, ზოგი კი ნაკლებს - ეს იმაზეა დამოკიდებული, რამდენად გვიყვარს უფალი, რამხელა შემართებას, სიმტკიცეს, მოშურნეობასა და ძალისხმევას გამოვავლენთ და გავიღებთ მისთვის. ცხოვრება დაუსრულებელი გზაა, რომელიც შეუძლებელია წაბორძიკების, დაცემის, ტკივილისა და განსაცდელის გარეშე განვვლოთ, მაგრამ როგორც შორ გზაზე მიმავალი მგზავრი აუცილებლად ჩამოჯდება, დაისვენებს და ძალების მოკრების შემდეგ კვლავ განაგრძობს სიარულს, ვიდრე დასახულ ქალაქს არ მიაღწევს, ჩვენი თითოეული შეფერხებაც სულიერ გზაზე საბაბი და საშუალება უნდა იყოს სულიერი ძალების მოკრებისა და განახლებული, მტკიცე შემართებით კვლავ ღვთისკენ სიარულისა, რადგან ერთია გზა ზეციური იერუსალიმისა, ერთია ჭეშმარიტება განმაბრძნობელი ყოველთა და ერთია სიცოცხლე მომნიჭებელი მარადიულობისა - მამა, ძე და სულიწმინდა, რომლის სუფევასაც არა აქვს დასასრული აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ!"

/დავით სურგულაძე/

[marine]

"ჩვენი რწმენიდან გამომდინარე, ჩვენი გულის მიმღებლობიდან გამომდინარე, უფალი ყოველ ჩვენგანს სხვადასხვაგვარად მოგვიწოდებს".

[marine]

"მხოლოდ გონებაში უნდა ვინახავდეთ, რომ ღმერთი გვიყურებს. ამ აზრით უნდა ვდგებოდეთ და ვწვებოდეთ, ვმუშაობდეთ, ვჭამდეთ და დავდიოდეთ".

/იღუმენი თადეოზ ვიტოვნიცელი/

"ეკლესიურად მცხოვრები ყოველ წუთს ცდილობს, ღვთის სათნოდ იმოქმედოს".