რაც კი ღვთისმშობლის შესახებ თქმულა... პარამეტრები

[marine]

"ჩვენს ოჯახში მოხდა ნამდვილი უბედურება - ჩემმა ვაჟმა, რომელსაც ჰყავდა ცოლი, შვილი და ჰქონდა კარგი სამსახური, მოულოდნელად მიატოვა ყველაფერი და წავიდა სხვა ოჯახში. იქ ის გალოთდა, დამეგობრდა კრიმინალებთან, პერიოდულად სადღაც იკარგებოდა. ასე დაეშვა მისი ცხოვრება გეენისკენ.

მე მირჩიეს სოფელ გოროდიშეში გამგზავრება, სადაც იმყოფება ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის სასწაულთმოქმედი ხატი. მე ასეც მოვიქეცი.

ტაძარში მე მივედი მღვდელთან და მას ყველაფერი ვუამბე. მან ხელი ჩამკიდა და პირდაპირ "სწრაფშემწე" ღვთისმშობელთან მიმიყვანა. დავიწყე ლოვცა ცრემლებით.

სახლში დაბრუნებისას იქ ჩემი ვაჟი დამხვდა. ის ორი კვირა დარჩა ჩემთან, სპირტიანი სასმელები არ დაულევია, სულ დუმდა, ჩანდა, რომ რაღაცაზე ფიქრობდა. შემდგომ მოემზადა და წავიდა ცოლ-შვილთან. ცოლმა მას ყველაფერი აპატია და მიიღო.

რაღაც დროის შემდგომ ის მოეწყო სამსახურში, ყოფილ "მეგობრებთან" შეწყვიტა ურთიერთობა.

დღეს კვლავ მივედი "სწრაფშელმწესთან" და კვლავ ცრემლებით, ოღონდ ამჯერად სიხარულის ცრემლებით, გადავუხადე მადლობა"

/ანასტისია, ქალაქი ეკატერინბურგი
"ქვაკუთხედი", N11, 2023, გვ.33/

[marine]

"ერთ დღეს განსაკუთრებული სითბო, სიყვარული და სიმშვიდე შეიგრძნო ღვთისმშობლისგან [ღირსი პაისი ათონელმა]. დაეჭვდა, თუ რატომ ხდებოდა ეს და კალენდარზე აღნიშნა თარიღი. მოგვიანებით შეიტყო, რომ დედამისი გარდაცვლილიყო. ის, ვინც განსაკუთრებულად უყვარდა, მაგრამ ქრისტეს და ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის სიყვარულით მიატოვა. ისეთი შეგრძნება ჰქონდა, თითქოს დედა ღვთისა ეუბებოდა: "ნუ წუხარ, მე ვარ შენი დედა". იშვილა იმ წუთიდან, რაც ბერი გახდა. მამა პაისი არაერთხელ გახდა ყოვლადწმიდასთან გასაუბრების ღირსი და საზრდოც მიიღო მიის უბიწო ხელებიდან"

/მღვდელმონაზონი ისააკი, "ბერი პაისი მთაწმინდელის ცხოვრება", გვ.139/

[marine]

"გვიამბო ნეტარმა მამამ [ღირსი პაისი ათონელი]: თხუთმეტ აგვისტოს, საღვთო წირვის შემდეგ, მოძღვარმა სამუშაოდ გამგზავნა. გადაღლილი ვიყავი ღამისთევის მერე და წირვის მერე არაფერი ჰქონდა ნაჭამი, რადგან არ ვუკურთხებივარ მოძღვარს.

მივაღწიე ივერთა მონასტერს და ველოდი ხომალდს, რომელიც შუადღეს უნდა მოსულიყო, მაგრამ საღამოვდებოდა და ჯერ კიდევ არ ჩანდა. დაღლილი და ძალაგამოცლილი ვიყავი. ვიფიქრე სკვნილის ლოცვას წავიკითხავ და ყოვლადწიდა იქნებ შემეწიოს მეთქი. მერე კი ვთქვი: "ასეთი პატარა რამისთვის შევაწუხო ღვთისმშობელი?" ვერ მოვასწარი ფიქრის დასრულება, რომ მონასტრიდან ერთი ბერი გამოვიდა და მომაწოდა ქაღალდში გახვეული რაღაც და მითხრა: "მიიღე ძმაო ღვთისმშობლის წყალობა". გავხსენი და შიგნით ნახევარი პური, ლეღვი და ყურძენი იყო. ბერის წასვლამდე ძლივს შევიკავე თავი ცრემლებისგან"

/მღვდელმონაზონი ისააკი, "ბერი პაისი მთაწმინდელის ცხოვრება", გვ.92/

[marine]

"დედა ღვთისა ჩვენი უპირველესი შემწეა ეშმაკებთან, ცოდვებთან და ვნებებთან ბრძოლაში. იგი ყველა ჩვენთა სნეულებათა უპირველესი მკურნალია და მხსნელი ყოველთა უბედურებათაგან.

ოღონდ კი მიწყივ ყოვლადწმიდასთან ვიყოთ მისდამი გულმოდგინე ლოცვებში, ოღონდ კი მუდამ მის დედობრივ საფარველს ვესწრაფოდეთ მტკიცე რწმენით და არცერთი ჩვენი ლოცვა, არცერთი წვეთი ცრემლისა, არცერთი ჩვენი ლოცვითი სულთქმა უკვალოდ არ გაქრება"

/მთავარეპისკოპოსი სერაფიმე სობოლევი, "ქადაგებანი", გვ.35/

[marine]

ყაზანის ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ხატის სასწაული - დედამ ღვთისა დამალა ბავშვი

"ქალი იყო 34 წლის, როცა ის დაფეხმძიმდა. ეს იყო დიდხანს ნანატრი ბავშვი. მაგრამ მეორე თვის ორსულობაზე ექიმებმა სამწუხარო დასკვნა გააკეთეს - ნაყოფი აღარ სუნთქავდა, გულისცემაც აღარ ისმოდა. მათ აბორტის გაკეთება გადაწყვიტეს.

ქალი დააწვინეს საავადმყოფოში ოპერაციაზე. ნარკოზიდან გამოსვლის შემდგომ უბედური დედა ატირდა - მას ხომ ასე უნდოდა ეს ბავშვი. და აი, ის აღარ იყო...

მწუხარე ფიქრები დაარღვია ქმრის სატელეფონო ზარმა. მან ცოლს უთხრა, რომ იყო ყაზანის ღვთისმშობლის ხატის დღესასწაულზე და ილოცა მის წინაშე.

- ყოვლადწმიდა აუცილებლად გვიშველის, - ანუგეშა მან ცოლი.

კლინიკიდან გაწერის წინ ქალი ექოსკოპიაზე გააგზავნეს. ექიმი გაოცებული უყრებდა ეკრანს და ბუტბუტებდა:

- ნუთუ თქვენ გაგიკეთეს ოპერაცია? თქვენი შვილი ცოცხალი და ჯანმრთელია! მას არაფერი მოსვლია!

მოვიდა განყოფილების გამგე. ის იყო შეძრული:

- პირველად ვხედავ ასეთ რამეს... შესაძლოა, თქვენი შვილი კუნთის უკან დაიმალა. ისეთი გრძნობა მაქვს, რომ ის ვიღაცამ გადამალა.

ზუსტად დროულად ქალს ეყოლა გოგონა და მას დარია დაარქვეს - ის ხომ ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის საჩუქარი იყო (дар - საჩუქარი)"

/"ქვაკუთხედი" N3, 2024, გვ.27/

[marine]

" - მამაო, ღვთისმშობლის სასწაულთმოქმედი ხატებისადმი ამდენი ძღვენის მირთმევის გამო ზოგი ბრკოლდება.

- გიამბობთ, თუ რა შეემთხვა ერთ უბრალო და ღვთისმოსავ მომლოცველს. ერთხელ იგი ივერონის მონასტერში წავიდა კარის ღვთისმშობლის ხატის მოსალოცად. როგორც იცით, ეს ხატი სავსეა ოქროს მონეტებით. დაბრუნებისას, როცა იგი სტავრონიკიტას მონასტერში ფეხით მიდიოდა, ასეთი გულისსიტყვები მოეძალა: "ღვთისმშობელო, მე მინდოდა სხვაგვარი მენახე - უბრალო და არ მონეტებით". ამ დროს მან ძლიერი ტკივილი იგრძნო, თავბრუ დაეხვა და შუა გზაზე დაეცა. მან ღვთისმშობლის მიმართ ვედრება დაიწყო: "ღვთისმშობელო, დამეხმარე და მეც მოგიტან ორ მონეტას!" მაშინ მას ღვთისმშობელი გამოეცხადა და უთხრა: "აი, ასე მომიტანეს მონეტები. განა მე ვთხოვე? განა მე მჭირდებოდა?" და ტკივილმა მაშინვე გაუარა. ნახეთ, რადგან იგი კეთილად იყო განწყობილი და დიდი რწმენა ჰქონდა, ღვთისმშობელი შეეწია".

/წმინდა პაისი ათონელი სიტყვანი VI "ლოცვის შესახებ" გვ.82/

[marine]

"სამადლობელი მისალმება ზეციური დედოფლისადმი: "ღვთისმშობელო ქალწულო, გიხაროდენ!" ხშირად წარმოთქვი, საათში ერთხელ მაინც"

/ოპტინელი ბერ-მოძღვრები, "თუ შენ ქრისტიანი ხარ", გვ. 96/

[marine]

"წმინდა მამათა გადმოცემის მიხედვით, წმინდა იოანე ნათლისმცემლის მამამ, წმინდა წინასწარმეტყველმა ზაქარიამ, ტაძარში მოსული ყოვლადწმიდა ქალწული განსაწმენდელად მოსული დედების ადგილზე კი არ დააყენა, არამედ ქალწულებისთვის განკუთვნილ ადგილზე (გათხოვილ ქალებს იქ დადგომა ეკრძალებოდათ). მწიგნობრებმა და ფარისევლებმა ამის გამო უკმაყოფილება გამოთქვეს, მაშინ ზაქარიამ განაცხადა, რომ მარიამი ძის შობის შემდეგაც წმინდა ქალწულად რჩება"

/დეკანოზი იობი (გუმეროვი)
"მრევლი" N238, 2024, გვ.6/

[marine]

"უსახო და უდაბური მიწა იყო პირველსახე ცოდვილი სულისა, რომელმაც დაკარგა სულიერი სილამაზე და უფლის მადლი. წყლები კი, რომლებიც ფარავდნენ უსახურ მიწას, სიმბოლოა ღვთისმშობლის მოწყალებისა, რომელიც ზღვასავით ულევია, ყველას ეფინება და ეფარება. როდესაც სული ღვთისა იძვროდა წყლისქვეშ დაფარულ მიწაზეც, თითქოს ვერ ამჩნევდა მის უსახურობას. ამის მსგავსად სულიც, რომელსაც გადაფარებული აქვს ღვთისშობლის მოწყალე საფარველი, თუნდაც არ იყოს შემკული სათნოებებით, მაინც არ დაკარგავს სულიწმიდის მადლს, რადგან საფარველი წმინდა ღვთისმშობლისა დაფარავს მის უსახურობას, როგორც წყალი ფარავს მიწისას. წმინდა ქალწული გვამკობს ჩვენ, როდესაც ცოდვილებს გვაქცევს მართლებად, უწმინდურებს - წმინდანებად"

/"მრევლი" N235, 2023წ. გვ.5/

[marine]

"ჩაიხუტე ღვთისმშობლის ხატი როგორც ცოცხალი, როგორც ეხუტებოდი დედას, როცა პატარა იყავი. მოუყევი მას შენი ტკივილი და მწუხარება და დაასველე ის შენი ცრემლებით და მიიღებ მუდმივ ნუგეშს. ღვთისმშობელი კაცობრიობის უდიდესი მფარველია და შეუძლებელია ადამიანი ლოცულობდეს მის მიმართ და არ აღმოაჩინოს ის თავის ცხოვრებაში."

/წმ. იოსებ ისიხასტი
"ქვაკუთხედი" N10, 2024, გვ.10/

[marine]

"დაე ნურავინ და ნურასოდეს დაინახავს მასში ქალს, არამედ ყოველთვის მხოლოდ დედას ხედავდნენ. იგი გამოხატავს ყველაზე ამაღლებულ, სუფთა და წმინდა დედობის გრძნობას, დროთა საწყისიდან ვიდრე დასასრულამდე. იგია დედა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესი, მაგრამ იგი ჩვენი დედაცაა, ნუგეშისმცემელი და შემწე. დაე შენთვისაც ყოველთვის ყოფილიყოს იგი ნუგეშად და დამხმარედ"

/წმინდა მღვდელმთავარი ნიკოლოზ სერბი (ველიმიროვიჩი)
"მისიონერული წერილები" გვ. 107/

[marine]

"ერთ ღამეს ბერს [წმ. იოსებ ისიქასტი] თავად ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობელი ეწვია, როდესაც ის ღრმა მწუხარებაში დანთქმული ტიროდა და მას საშველად მოუხმობდა. ყოვლადწმიდა დედა მის წინაშე ყრმა იესოსთან ერთად წარსდგა და უთხრა:

- ხომ გითხარი, რომ ჩემი იმედი გქონოდა? რატომ ხარ სასოწარკვეთილი? - მამა იოსები მუხლებზე დაემხო და უფრო მეტად ატირდა. მაშინ ღმრთისმშობელმა უთხრა:

- ჩემი იმედი გქონდეს და სიმამაცე არ დაკარგო! ახლა მოდი და ქრისტე მიირქვი! - და მან, ყოველთა დედამ, მამა იოსებს ყრმა ქრისტე გადასცა. ის იმდენად ათრთოლდა და განცვიფრდა, რომ მის ხელში აყვანას ვერ ბედავდა. და მაშინ, თავად ქრისტემ დატოვა დედის მკლავები და ბერს ჩაეხუტა. დღემდე გამოუთქმელ კეთილსურნელებას აფრქვევს ის ადგილი, სადაც მამა იოსებს ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობელი გამოეცხადა. საგანგებოდ აღვნიშნავ, რომ სწორედ ღმრთისმშობლისგან მიიღო მან მოუკლებელი გონებისმიერი ლოცვის ნიჭი"

/მიტროპოლიტი ათანასე ლიმასოლელი
"ქრისტე ჩვენი სიცოცხლეა" გვ. 55/

[marine]

"მაგრამ მაინც, უამრავი კათოლიკე მოდის ხატის თაყვანისცემის მიზნით და ბევრს ესმის, რომ ღვთისმოშბელი ყველასთვის ერთია, მხოლოდ ერთი"

/"მონრეალის ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ივერიის მირონმდინარე ხატი და ძმა იოსები" გვ.304/

[marine]

"ამ ლურჯი ცის ზემოთ, რომელსაც ჩვენ ვხედავთ, არის კიდევ ერთი ზეცა, რომელიც სავსეა და დაფარულია ღვთისმშობლის დიდებით!"

/მეუფე შიო მუჯირი
"საპატრიარქოს უწყებანი" N16, 2024, გვ.5/

[marine]

"მიმადლებული მარიამი ჩვენი მაცხოვრის იესო ქრისტეს დედაა, გულმოდგინედ იკითხეთ მისი ლოცვები და მის ძესთან იქნებით. დაიმახსოვრეთ ეს სიტყვები"

/"ცხოვრება მამა ზოსიმესი (ზაქარიასი), ტროიცკო-სერგიევის ბერისა", გვ.82/

[marine]

"გადმოცემა მოგვითხრობს, რომ როგორც კი ქალწულს ტაძარში ყოფნის თოთხმეტი წელი და თერთმეტი თვე შეუსრულდა, მღვდეთლმთავრებმა აუწყეს, რომ ადათის მიხედვით, ტაძარი უნდა დაეტოვებინა, საცხოვრებლად საკუთარ სახლში გადასულიყო და გათხოვილიყო. მაშინ ყოვლადწმიდა ქალწული მღვდელმთავარს გამოუტყდა, რომ ღვთისთვის ქალწულების აღთქმა ჰქონდა მიცემული. სასულიერო პირები გაოგნებულნი დარჩნენ, რადგან ამგვარი აღთქმა სჯულის მიხედვით უჩვეულო იყო, მაგრამ, ამავე დროს, ღვთისადმი დადებული ფიცი უცილობელ აღსრულებას მოითხოვდა"

/"სადღესასწაულო სახარების განმარტება" გვ.223/

[marine]

"იგი დუმდა, როდესაც უფალი ეცემოდა ლეგიონერებისაგან გაშოლტილი და იერუსალიმის ქუჩებში თავის მძიმე ჯვარს ეზიდებოდა; დუმდა, როდესაც ესმოდა საბედისწერო ხმები ჩაქუჩისა, რომლითაც მისი ღვთაებრივი შვილის სხეულს ლურსმებით ჯვარზე აკრავდნენ; დუმდა, როდესაც მამის ნების მოლოდინში ძემი მისი ჯვარზე ეკიდა და განიცდიდა არაადამიანურ წამებას კაცობრიობის გამოსახსნელად. იგი გახევებული იყო მწუხარებისაგან, უყურებდა და ... დუმდა" (მღვდელმონაზონი ფილადელფოსი)".

/"უშრომელი ცხონება, რა არის განკითხვის ცოდვა და როგორ ვებრძოლოთ მას" გვ.84/