სიკვდილი - მიწიერი ცხოვრების დასასრული პარამეტრები

[marine]

"აზრი უკვდავების შესახებ მოითხოვს მოკვდავ ცხოვრებას, რომელიც მომავლის - უკვდავის - შესაბამისი იქნება!"

[marine]

"სიკვდილის წინ, როდესაც მოწაფეებთან ერთად სულის უკვდავებაზე მსჯელობდა, სოკრატემ თქვა: "სული რომ კვდებოდეს, სხეულის სიკვდილთან ერთად მოკვდებოდა, მოკვდებოდა ბოროტებაც, რომელიც ჩვენ აღვასრულეთ, მაგრამ, არსებობს იმის საფრთხე, რომ სული უკვდავია; ამ შემთხვევაში, სხვა აღარაფერი დაგვრჩენია, თუ არა ის, რომ სწორედ ვიცხოვროთ და ვიაზროვნოთ".

[marine]

"ამბობენ, თუ გვრიტს ქმარი მოუკვდა, იგი სხვას აღარ შეუერთდება პირველი ქმრის ხსოვნის გამო. ამით ქვრივ ქალებს უფალი ასწავლის, თუ როგორი სათნოა უფლისთვსი პატიოსანი ქვრივობა და როგორ არ მოსწონს, როცა ქვრივი პატივს არ სცემს ქმრის ხსოვნას"

[marine]

"რატომ მოხდა, რომ იობმა ყველაფერი: ცხენები, ჯორები, აქლემები, ცხვრები, მიწები და ყოველგვარი სიმდიდრე ორმაგად მიიღო, ხოლო შვილი ზუსტად იმდენი შეეძინა, რამდენიც გარდაცვლილი ჰყავდა? იმიტომ, რომ პირუტყვი და ხორციელი სიმდიდრე სრულად დაიღუპა, ხოლო შვილები სიკვდილის შემდეგ ცოცხლები იყვნენ სულიერად!"

/წმ. ბასილი დიდი/

[marine]

"აი, ცაზე მზეა: აბა, უცქირეთ: დილით ახალშობილის მსგავსად ამოდის იგი ცაზე, შუადღისას მთელი ძალით ანათებს, ხოლო საღამოს მომაკვდავი მიცვალებულის მსგავსად ეფარება მიწას. მაგრამ განა მკრთალდება იგი, როდესაც დედამიწა მასთან გამოთხოვების შემდეგ ღამის წყვდიადით იფარება? - ო, არა! იგი ძველებურად ანათებს, ოღონდ - მიწის მეორე მხარეს. განა ეს სახე იმის გამომხატველი არ არის, რომ სული - ჩვენი სხეულის ლამპარი - არ ქრება, როდესაც სხეული მასთან განშორების შემდეგ, სამარის წყვდიადში დაიმალება, არამედ ძველებურად ანთია, ოღონდ, მეორე მხარეს, - ზეცაში!"

[marine]

"რა არის მორწმუნისათვის საფლავი, რომელშიც მიცვალებულის სხეული განისვენებს? - მხოლოდ ვიწრო კარი, რომლის გავლითაც სული, რომელმაც სხეული დატოვა, გადადის უმაღლეს სამყაროში და ნაპრალებს შორის მარადიული სიცოცხლის სამოთხისეული შუქი ციალებს. თუ კეთილი და საყვარელი მიცვალებულის გამო წუხხარ, საკუთარ თავს მიმართე: "ჩვენი მოქალაქობა ცათა შინა არს".

[marine]

"სიყვარული გლოვობს მიცვალებულებს, მაგრამ სარწმუნოებამ, რომელიც ადამიანთა სულებში მათ დიდებით აღდგომას ხედავს, უნდა შეძლოს და დაწყვიტოს ცრემლების წყარო!"

[marine]

"მოციქულების შესახებ მოთხრობილია, რომ მათ თაყვანი სცეს ცად ამაღლებულ ზეციურ მასწავლებელსა და მოძღვარს და დაბრუნდნენ იერუსალიმში "სიხარულითა დიდითა", - იმის იმედით, რომ ოდესმე კვლავ შეუერთდებოდნენ მას სიყვარულის მყარი ბორკილით, და ამაღლების შემდგომ, სულით არც განეშორებიან მას. ასევე ჩვენც: როდესაც ჩვენს მიცვალებულებს ვგლოვობთ და სამუდამო სამყოფელში ვაცილებთ მათ, სახლში უნდა დავბრუნდეთ დაიმედებულნი და ნუგეშისცემულნი იმის იმედით, რომ საუკუნო ცხოვრებაში კვლავ შევხვდებით მათ"

[marine]

"შენ იმას გლოვობ, რომ მიცვალებულმა დაგტოვა და იმაზე კი არ ფიქრობ, - ვინ იპოვა მან!"

/ფოტი პატრიარქი/

[marine]

"გამოხატე შენი სულის უნუგეშო მწუხარება ძვირფასი ადამიანების დაკარგვისას, მაგრამ გამოხატე ის მხურვალე ცრემლით და ნუგეშინისცემული ღვთისადმი ლოცვითი მოხმობით; და შენ განმტკიცდები ღვთის ყოვლადბრძნული და ყოვლადსახიერი განგებულების მანუგეშებელ ერთგულებაში, და ძალიან ჩქარა მწუხარება შეგიმსუბუქდება და სიმწარეში ნუგეშს მიიღებ. "დღესა ჭირისა ჩემისასა ღაღადვყავ შენდამი", - გიგალობს მეფსალმუნე, - "და ისმინე ჩემი".

[marine]

"ადამანური ცხოვრების დღეს, არცთუ იშვიათად, საღამოზე და შუადღეზე ადრე, სიკვდილის ჟამი გვიწევს"

[marine]

"და მაინც ვძერწავთ საკუთარ სახეს იმ დღისთვის, როცა აღარ ვიქნებით"

/ოთარ ჭილაძე/

[marine]

"საფლავზე წააწერეთ: "მე ყველას გპატიობთ და ყველასგან ვითხოვ შენდობას"

[marine]

"ამ ტკვილიან დღეს, როცა აღარ ხარ ამ სოფლისთვის, როცა გადაინაცვლებ მარადიულ სამყოფელში, ერთბაშად მიხვდება ყველა, რომ მაინც იმაზე მეტი იყავი მათთვის, ვიდრე ეგონათ, ვიდრე იცოდნენ, ვიდრე გრძნობდნენ..."

[marine]

"სიკვდილი არის გარდაცვალება, ანუ გამოცვლა, შეცვლა ახლანდელი ცხოვრების სხვა უმჯობეს ცხოვრებად".

[marine]

"მათი ხვედრი, ვინც ჩვენგან წავიდა, ღვთის ხელშია, ისევე, როგორც აქ დარჩენილთა. "გინა თუ ცოცხალ ვიყუნეთ, გინა თუ მოვწყდეთ, უფლისანი ვართ!"

[marine]

"შეუძლებელია, ღვთისმოსაობით გატარება დღისა, თუ არ ვფიქრობთ, რომ ეს ჩვენი ცხოვრების უკანასკნელი დღეა, და საოცარია, რომ წარმართთა შორისაც ითქვა რაღაც ამდაგვარი, იმიტომ, რომ მათაც ივარაუდეს, რომ სიბრძნისმოყვარეობა სიკვდილზე ფიქრში მდგომარეობს!"

/წმ. იოანე სინელი/

[marine]

"მაშინაც, როდესაც ცოდვა და სიკვდილი ჯერ არ არსებობდა, უკვე საჭირო იყო სიკვდილის ხსოვნა, განა კიდევ უფრო მეტად არ უნდა გვახსოვდეს სიკვდილი, როდესაც სულში დაბუდებულმა ცოდვამ იგი დაცემისადმი უსასრულოდ მიდრეკილი გახადა?"

[marine]

"როგორ ვინატრებთ მაშინ (სულისა და ხორცის გაყრის ჟამს) ყოველ საათს, რომლის გამოყენებაც ჩვენი სულის სასარგებლოდ შეგვეძლო და ხელიდან გავუშვით, ყოველ შემთხვევას, რომელიც სათნოებებში განსამტკიცებლად შეგვეძლო მოგვეხმარა, და ეს არ გავაკეთეთ, ყველა წმიდა სიხარულს, რომლითაც დატკბობა შეგვეძლო და და არ დავტკბით, იმიტომ, რომ ამაო, გრძნობადი სიამოვნება გვაკავებდა და გვიტაცებდა თავისი მაცდური ხიბლით! მაშინ ჩვენ დანამდვილებით შევიცნობთ, თუ რა ჩალის ფასად ვყიდით მიწაზე ჩვენს უფლებას ცათა სასუფევლის მიკვდრობაზე და რა ძვირად ვყიდულობთ ჯოჯოხეთს!"

[marine]

"ქართული მენტალობა ლაჩრულ სიცოცხლეს ზრახავდა და სახელოვან სიკვდილს იწონებდა"