სიკვდილი - მიწიერი ცხოვრების დასასრული პარამეტრები

[marine]

"არის სიკვდილი ხორციელი და არის სიკვდილი სულიერი. ხორციელი სიკვდილი ხორცისა და სულის გაყრაა, სულიერი სიკვდილი არის ღმერთის მადლის მოკლება"

[marine]

"ნუ გამიყვან უდროოდ ამ სოფლიდან"

/წმ. ეფრემ ასური/

[marine]

"რაში შეგვეწევა სიკვდილის ხსოვნა?

მუდამ თვალწინ გედგას სიკვილი და განსაცდელი ვერასოდეს ვერ მიგიყვანს დაცემამდე"

/წმ. ეფრემ ასური/

[marine]

"ადამიანი კი არ კვდება, გარდაიცვლება მხოლოდ. მისი სული უკვდავია. იგი თხოულობს ჩვენგან დახმარებას. ამავე დროს ისიც შეგვეწევა ღვთის წინაშე - თავისი ლოცვით.

მორწმუნეთათვის სიკვდილის საიდუმლო, იგივე თავისუფლების, მარადიულობის, სიყვარულის საიდუმლოა"

/კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II/

[marine]

"მიცვალებულისთვის წესის აგებისას იკითხება სახარების ის მონაკვეთი, სადაც უფალი გვამცნობს, რომ ადამიანის ცხოვრება ფიზიკური სიკვდილით არ მთაავრდება, რადგან უფლის მეორედ მოსვლის ჟამს მოხდება მკვდრეთით აღდგომა და მარადიული ცხოვრება. ეს სიტყვები უდიდეს ნუგეშს ჰფენს იმ ადამიანთა გულს, ვინც ახლობელი ადამიანი დაკარგეს."

[marine]

"ერთი ქალბატონის კითხვაზე, არის თუ არა ცოდვა გინდოდეს სიკვდილი, ბერმა იოილმა უპასუხა: "თუ იმიტომ გსურს სიკვდილი, რომ ტანჯვისგან განთავისუფლდე, ეს, რასაკვირველია, ცოდვაა, რადგან ამით დრტვინავ ღმერთზე, რომელმაც ეს განსაცდელი დაუშვა. მაგრამ თუ შენ იმიტომ გსურს სიკვდილი, რომ არ სცოდო და არ გაანაწყენო ღმერთი ცოდვებით, მაშინ ეს სრულებით არ არის ცოდვა. და ისევ, თუ შენ იმიტომ გინდა სიკვდილი რომ ვერ იტან ღმერთთან განშორებას და გსურს მასთან ახლოს მისვლა, მაშინ შენი ეს სურვილი სამჯერ კურთხეულია"

[marine]

"მამა შიოს [ხარძეიშვილი] გარდაცვალება ჩვენი ეპარქიისთვის დარტყმაც იყო და მაგალითიც. მისმა გარდაცვალებამ დამანახვა, რომ ყველაფერი ამქვეყნიური დროებითი და წარმავალია. მიცვალებული თითქოს გვეუბნებოდა: მე ვიყავი ძალიან ლამაზი, სუფთა, მაგრამ ასეთი წამიყვანა უფალმა. იცოდეთ, თქვენც, დაახლოებით ამის მსგავსად წაგიყვანთ. ამიტომ უნდა იყოთ სრულყოფილებასა და მზადყოფნაში, რათა იმ ქვეყნად უფალთან წმინდად წარვდგეთ. ამქვეყნად თქვენი ცხოვრება სამზადისი უნდა იყოს იმქვეყნიური ცხოვრებისათვისო.

მივხვდი, მამა შიოს გარდაცვალებამ კი არ უნდა დამაჩაჩანაკოს, არამედ გამომაფხიზლოს და გამაძლიეროს, რათა ღმერთთან წმინდად წარვდგე. მეუფე ერთად გვზრდიდა და ყველაფერს გვასწავლიდა. ჩვენ ერთ წიაღში ვიყავით. იგი ახლაც იტყვის ხოლმე: როგორც ამ ქვეყანაში ვართ, ისე იმ ქვეყანაშიც ასე ვიყოთო. ინებოს უფალმა, ამინ!"

/მონაზონი მავრა (ტალახაძე)/

[marine]

"ღმერთს მაშინ გაჰყავს ადამიანი ამ ქვეყნიდან, როცა სულიერ უზენაესობას მიაღწევს"

/იღუმენი პახუმი (ჯანიაშვილი)/

[marine]

"იმის ფიქრით, რომ თავის დროზე ყველანი იმქვეყნად წავალთ, შესაძლებელია მწუხარების დაცხრომა მისთვის დამახასიათებელი სიმწვავისა და გულისტკივილისაგან. მგლოვარების ნაცვლად, უმჯობესია, გვახსოვდეს სიკვდილი. "დღეს ის გარდაიცვალა, ხვალ კი - მე" - ამას იმეორებდა მავანი და სიკვდილის ხსოვნა ისწავლა"

[marine]

"ჩვენ, ყველას, დიდი მწუხარება გვეუფლება, როცა სიკვდილი რომელიმე ჩვენთვის საყვარელ ადამიანს განგვაშორებს, მით უმეტეს, საშინელება და საცოდაობაა, როცა მშობელზე ადრე მისი შვილი მიდის ამ სამზეოდან, მაგრამ, თუ დიდი რწმენა გვაქვს,ღრმა რწმენა, ჩვენ სიკვდილსაც კი მოვერევით და ამ უბედურებას ასე აღვიქვამთ, თითქოს ჩვენი შვილი ჩვენგან შორს წავიდა და გარკვეული დროის შემდეგ აუცილებლად შევხვდებით, გავიხარებთ და მარადისობის აღმატებულ სამზეოში ერთად ვიქნებით; ოღონდ, ეს რომ შევძლოთ, მწუხარებაში არ უნდა გავბოროტდეთ და ჩვენი უბედურება ყოვლადკეთილ და ყოვლადმართალ ღმერთს არ უნდა დავაბრალოთ, როგორც ამას ბნელი ძალებით დაბეჩავვებული და სულით დაბნელებული ადამიანები ბედავენ"

/მარაბდელი მიტროპოლიტი თადეოზი (იორამაშვილი)/

[marine]

"გარდაცვლილები ცოცხლები არიან, მხოლოდ არსებობის სხვა სახე აქვთ მიღებული. თანაც, განა დიდი ხნით ვშორდებით ჩვენს ახლობლებს? დღეს აქ ვართ, ხვალ კი ყველანი იქ ვიქნებით"

/წმ. თეოფანე დაყუდებული/

[marine]

"სული, რომელმაც შეიცნო ღმერთის სიყვარული სულიწმიდით, სიკვდილის დროს განიცდის შიშს, როცა ანგელოზები წაიყვანენ მას უფალთან იმიტომ, რომ ცხოვრობდა რა სამყაროში, იგი ცოდვილია, მაგრამ, როცა დაინახავს უფლის სულს, უხარია მისი ნახვა. უფალი არ იხსენებს მის ცოდვებს"

/წმიდა სილუან ათონელი/

[marine]

"აღდგომის შემდეგ არ გამწყდარა სულიერი კავშირი ხილულ და უხილავ სამყაროს შორის და, როგორც მოგახსენეთ, ღრმად მორწმუნენი, სიმართლით და პატიოსნებით მცხოვრები ეკლესიური ადამიანები, ღვთის განგებითა და ტკბილი წყალობით ძილისშორის ხილვებში ხშირად ცხადივით ესაუბრებიან მარადისობაში წაბრძანებულ თავის საყვარელ ადამიანებს"

/მარაბდელი მიტროპოლიტი თადეოზი (იორამაშვილი)/

[marine]

"თუ ცოდვილი საშინელი სიკვდილით კვდება, მას, ამ მტანჯველი აღსასრულის სანაცვლოდ, მიეტევება ცოდვები ან შეუმსუბუქდება მომავალი წამება. ხოლო, როდესაც მართალი იღუპება მოულოდნელი და მოწამეობრივი სიკვდილით, ეს ზრდის მის ჯილდოს მომავალ ცხოვრებაში.

წმ. ათანასე დიდი ამბობს: "ბევრი მართალი თავისის ცხოვრების მანძილზე მძიმედ და ხანგრძლივად ავადმყოფობს, ცოდვილნი კი, ზოგჯერ, მშვიდად და სწრაფად, ანუ ტანჯვის გარეშე კვდებიან".

წმ. გრიგოლი ამბობს: "ხშირად, კეთილმსახურნი დიდ მწუხარებასა და ტანჯვას განიცდიან სიკვდილამდე და სიკვდილის დროსაც. ეს იმიტომ, რომ განიწმინდონ იმ მცირე ცოდვათაგანაც, რომლებიც მათ ჩაუდენიათ, რადგან არ არსებობს ისეთი მართალი, რომელსაც არ გააჩნდეს რაიმე ცოდვა და არ არსებობს ისეთი ცოდვილი, რომელსაც არ გააჩნდეს რაიმე კეთილი, რისთვისაც ის მშვიდ სიკვდილს იმსახურებს. მაგრამ ეს უკანასკნელი, უფრო მკაცრად იქნება დასჯილი მომავალ ცხოვრებაში ბოროტ საქმეთა გამო"

/ეპისკოპოსი პეტრე/

[marine]

"უფალი იმიტომაც უშვებს ჩვენზე დაავადებებს, რომ სიკვდილი გვახსოვდეს და ამ ხსოვნით ვემზადოთ სიკვდილისთვის"

/წმ. თეოფანე დაყუდებული/

[marine]

"ჩვენი წინაპრები ამ ქვეყნიდან ოდესღაც წავიდნენ სამუდამო განსასვენებელში, ჩვენც იქ წავალთ. მათ დატოვეს წუთისოფელი, დავტოვებთ ჩვენც. დატოვეს მათ ნუგეში და საფასენი, დავტოვებთ ჩვენც. დატოვეს მათ ნათესავები, მეგობრები, სახლები - დავტოვებთ ჩვენც... შიშვლები წავიდნენ ამ სამყაროდან - შიშვლებიც წავალთ ჩვენც... მოვინანიოთ და დროულად მოვემზადოთ სიკვდილის საათისთვის"