სკვნილი პარამეტრები

[marine]

"...ავიღე სკვნილი და ავედი მთაზე სალოცავად, რათა მიმეღო ღმერთის პასუხი..."

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"ბატონი დ. იგონებს: "ერთხელ ვნახე მამა პაისი [ათონელი] სკვნილით ხელში. გავიფიქრე მე ჩემს სკვნილს მივცემ და თავისას ვთხოვ-მეთქი. სწორედ ამ ფიქრისას მომიბრუნდა და მითხრა:

"რასაც ფიქრობ არ მოხდება. ჩემი სამას სკვნილიანია, შენი კი - ასიანი". ამის შემდეგ სამასსკვნილიანი ვიყიდე და ვუთხარი: "მამაო, ვერ გამექცევი, ახლა გავცვალოთ".

- რომ იცოდე, რას მთხოვ, არ იზამდი ამას. დაე ასე იყოს, აიღე, კურთხეული იყოს - მიპასუხა - ნუ ჯიუტობ, რადგან გინდა, აიღე.

ეს სკვნილი მაქვს როგორც მცველი და მამა პაისის კურთხევა".

[marine]

" - მამაო, რა დანიშნულება აქვს სკვნილს?

- სკვნილი არის მემკვიდრეობა, კურთხევა, რომელიც წმინდა მამებმა დაგვიტოვეს. მარტო ამიტომაც აქვს მას დიდი ღირებულება. ნახე, როცა ბაბუა შვილიშვილს მემკვიდრეობით უტოვებს რაიმე უმნიშვნელო ნივთს, იგი მას სათუთად და თილისმად ინახავს და რამდენად უფრო ძვირფასია სკვნილი, რომელიც წმინდა მამებმა დაგვიტოვეს.

ძველად, როცა საათი არ არსებობდა, მონაზვნები სკვნილზე ითვლიდნენ ლოცვის ხანგრძლივობას, მაგრამ მაშინ სკვნილის კვანძები მარტივი იყო. ოდესღაც ერთი მოსაგრე მკაცრად მოღვაწეობდა, ბევრ მეტანიას ასრულებდა, ბევრს ლოცულობდა და ა.შ., მაგრამ ეშმაკი მიდიოდა და მის სკვნილზე კვანძებს ხსნიდა. საბრალო მოსაგრე ასრეულებდა მეტანიებს და გათანგული იყო, რადგან ეშმაკი გამუდმებით ხსნიდა კვანძებს და მოსაგრე ვერ ახერხებდა დათვლას. მაშინ მას უფლის ანგელოზი გამოეცხადა და სკვნილის ქსოვა ასწავლა ისე, რომ ყოველ კვანძზე ცხრა ჯვარი იყო გამოსახული. ამის მერე ეშმაკს, რომელიც ძრწის ჯვრის წინაშე, აღარ შეეძლო კვანძების დაშლა. ასე რომ, სკვნილის ყოველ კვანძს ცხრა ჯვარი აქვს, რაც სიმბოლურად ანგელოზთა ცხრა დასს განასახიერებს.

- მამაო, რას ნიშნავს სკვნილზე 33, 50, 100 და 300 კვანძი?

- ამათგან მხოლოდ ციფრი ოცდაცამეტია სიმბოლური, რაც ქრისტეს ამქვეყნიური ცხოვრების წლებს აღნიშნავს. დანარჩენი ციფრები უბრალოდ გვეხმარება, რომ მეტანიებისა და იესოს ლოცვის რაოდენობა დავითვალოთ"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"სკვნილს დიდი ძალა აქვს. იგი მონაზვნის საჭურველია, კვანძები კი ტყვიებია, რომელთა მეშვეობით ეშმაკს მუსრს ავლებ"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

" - მამაო, როდესაც ვინემსთვის სკვნილზე ვლოცულობ, პირჯვრის გამოსახვითა და მცირე მეტანიებით უნდა შევასრულო?

- გააჩნია, რისი გაღება გსურს. რასაც მეტი შრომა ახლავს, მეტი ფასი აქვს.

- როცა სკვნილზე ვლოცულობთ და მცირე მეტანიებს ვაკეთებთ, ხელი იტაკს უნდა ეხებოდეს?

- არა. როცა მცირე მეტანიებს სკვნილზე ლოცვის დროს ვასრულებთ, ხელი მუხლამდე უნდა დავწიოთ და მერე ისევ გავიმართოთ. სხვაა, როცა მცირე მეტანიას ხატების თაყვანისცემის დროს ვასრულებთ. მაშინ სასურველია, რომ ხელი მიწას ეხებოდეს"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"თუ მონასტერში ძმობიდან ერთ-ერთი სულიერად მამაცია, ის ადვილად გაუმკლავდება ბოროტი მიზნით მოსულს. იგი სულიერად ესვრის ბოროტმოქმედს პირდაპირ თავში, არა პისტოლეტით, არამედ სკვნილით, ის ცოტას ილოცებს და დამნაშავე ადგილიდან ვეღარ დაიძვრება"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"წმინდა ეფრემი [კატუნაკელი] ამბობდა: "რამდენი რამ შევიძინე მე ამ სკვნილისა და მოუკლებელი იესოს ლოცვის წყალობით! რამდენ საცდურსა და განსაცდელს გავექეცი, რომელთა დაყოლაც შეიძლება ცხონების ფასად დამჯდომოდა!"

[marine]

"აიღეთ სკვნილი ხელში და ეცადეთ, რომ ღამის გარკვეული ნაწილი ლოცვას დაუთმოთ და მაშინ, სინანულის, მადლიერების, თავისუფლების, სიყვარულისა და ყველა იმ გრძნობის წყალობით, რასაც მლოცველი განიცდის, ნამდვილად შეიცნობთ, თუ რას ნიშნავს ცნება "ადამიანი", "სამყარო", "ღმერთი", "სიყვარული", "სიხარული".

/მიტროპოლიტი ათანასე ლიმასოლელი/

[marine]

"ლავრაში შესვლის დღიდან ზაქარიასთვის [მამა ზოსიმე, ტროიცკო-სერგიევის ბერი] რთული ცხოვრება დაიწყო. თითქოს ჯვარცმისათვის მივიდა იგი - არავინ უთანაგრძნობდა, ვერავის ეთვისებოდა. ზაქარიას უყვარდა ლოცვა კრიალოსნით, მაგრამ კრიალოსანს ართმევდნენ: - "შენ ჯერ არ ხარ ბერად აღკვეცილი, ასე რომ ილოცო". ზაქარიას სული კი იწვოდა ლოცვისაკენ და ის კრიალოსანს ჯიბეში მალავდა, რომ არ წაერთმიათ"

[marine]

"ბოლოს მოხუცი ბერი [მამა ზოსიმე, ტროიცკო-სერგიევის ბერი] იმდენად დაავადდა, რომ ლოგინად ჩავარდა, მისი გამოჯანმრთელების იმედი აღარ იყო. ის სიხარულით ემზადებოდა მარადიულობაში გადასასვლელად და ეუწყა, რომ რამდენიმე დღეში მიიცვლებოდა. ავადმყოფმა წაიკითხა თავისთვის სულთაბრძოლის ლოცვა, მისუსტებული ხმით იგალობა სააღდგომო კანონი და უცებ გულით იგრძნო, რომ ძლიერ სჭირდებოდა მეუფე ტრიფონს და ამის გამო უფალი ცოტა ხნით აგრძელებდა მის მიწიერ ცხოვრებას.

"რისთვის ვჭირდები ასე მეუფე ტრიფონს. მოვიხმობ ჩემთან, თვითონ მომიყვეს". ბერმა ხელები შუბლზე მიიდო და ბინის პატრონის თანდასწრებით სთქვა: "დე, ეს კრიალოსანი ტელეფონად იქცეს ჩემთვის. ჩემო მეგობარო ტრიფონ, ახლავე მოდი, სიკვდილს ვაპირებ, გული კი მკარნახობს, რომ შენ გჭირდები. მოდი, ვისაუბროთ."

დიასახლისმა დამცინავად შეხედა მოხუც ბერს და უთხრა: "მამაო, რატომ ისულელებთ თავს? კრიალოსანს ტელეფონს ეძახით, ბავშვივით იქცევით. ვინ გაგიგონებთ თქვენ? ნამდვილი ტელეფონითაც რომ დაურეკოთ მეუფე ტრიფონს, მაინც არ მოვა თქვენთან", "მე მას მოვუხმე და ვნახოთ რა იქნება", - მორჩილად უპასუხა ბერმა.

ნახევარ საათში გაისმა ზარის ხმა. მოვიდა ბერ-დიაკონი გასაფრთხილებლად, რომ ცოტა ხანში მიტროპოლიტი ტრიფონი მობრძნადებოდა. დიასახლისის გაოცებას საზღვარი არ ქჰონდა"