ხიბლი, საყოველთაო და პირადი პარამეტრები

[ninca]

ხშირად ვფიქრობ სულიერი ცხოვრების ისეთ ავადობაზე, როგორიცაა ხიბლი. მინდა ჩემს ქრისტესმიერ დებსა და ძმებსაც გაგიზიაროთ აზრები და თქვენც გამოთქვათ მოსაზრებანი. წმ. ეპისკოპოსი ეგნატე ბრიანჩანინოვი წერს: " ჩვენ ყველანი ხიბლში ვართ." ეს რომ გავიგოთ, საჭიროა გავიაზროთ ის, რომ ძველი მოღვაწენი დიდ ყურადღებას აქცევდნენ განცდას თვისთა ცოდვათას.სისოი დიდთან მივიდა ერთი ბერი და უთხრა: მე სულ მახსოვს ღმერთიო, რაზედაც წმინდანმა უპასუხა, რომ ამაზე უფრო დიდი ისაა, დაინახო საკუთარი თავი ყველა ქმნილებაზე უღირსად (რასაკვირველია, სწორად თუ მივუდგებით ამ საკითხს, სასოწარკვეთაში არ ჩავვარდებით).
ადამიანთა უმრავლესობა ვერ გრძნობს თავის ცოდვილ ბუნებას და ამდენად არც სინანული აქვს. ამიტომაც შეიძლება ითქვას, რომ ხიბლში არიან. ჩვენც, დედაეკლესიის შვილები, არ ვართ ღრმა სინანულში, ამდენად ჩვენც ხიბლში ვიმყოფებით. განა გულის სიღრმეში რომ შევიხედოთ , არ მოგვაჩნია, რომ "რაღაც" ვართ. მაშ თუ ასე არ არის, რატომ არ ვითმენთ შურაცხყოფას, აბუჩად აგდებას.. გულში ხომ ვგონია, რომ ვიღაცაზე უკეთესი ვართ ან ვიღაც ჩვენზე უარესია..
რას ნიშნავს თქვენთვის "ჩვენ ყველანი ხიბლში ვართ?" ან როგორ ახსნიდით საყოველთაო ხიბლსა და პირადულს?

[ნიანია]

რას ნიშნავს თქვენთვის "ჩვენ ყველანი ხიბლში ვართ?" ან როგორ ახსნიდით საყოველთაო ხიბლსა და პირადულს

ჩემთვის პირადად ეს სერიოზული საფიქრალია. ძალიან მაწუხებს ეს 'ცოდვა' და ყოველთვის როცა ვუღრმავდები საკუთარ თავს, ვაწყდები ხიბლის ცოდვას-მეტ-ნაკლებად. განსაკუთრებით მაშინ როცა, არაეკლესიურ ადამიანებთან ვარ, ჩემში ნამდვილად "ყვავის" ხიბლი და მეშინია. რაც შეეხება იმას რომ ჩვენ არ ვითმენთ შეურაცხყოფას, აბუცად აგდებას, ეს ხიბლი არაა, ეს კდევ სხვა ცოდვაა. აQ ჩვენ ჩვენს თანამდებს არ მიუტევებთ და ამით არც ჩვენ მოგვეპოვება, არ გვიყვარს მტერი ჩვენი. ხიბლი კი ჩემი აზრით საკუთარ სულიერებაზე და ეკლესიურ ღვაწლზე გადაჭარბებული წარმოდგენაა.
თუმცა შესაძლოა მეც ვცდებოდე.

[ლეონტი]

საზოგადოება ზოგადად ხიბლშია ამქვეყნიური ინტერესებისა, და ღმერთი ან მეორე პლანზე ჰყავს, ან საერთოდ არ ახსოვს.
მორწმუნე პიროვნება ან მორწმუნეთა ჯგუფი , კი ხიბლშია, როცა ყველაფერს წესისამებრ აღასრულებს მაგრამ მადლს კი ვერ მოიხვეჭს და ცარიელია, ამ დროს კი ჰგონია რომ ყველაფერი არის OK!

[მარიამი]

ამ სკითხთან დაკავშირებით სულ ვიბნევი ხოლმე. რა არის ხიბლი? ის მარტო მორწმუნის დამახასიათებელი თვისებაა, თუ ურწმუნოც შეიძლება ხიბლში იყოს? რა განსხვავებაა ხიბლსა და ამპარტავნებას შორის? იქნებ გამარკვიოთ... არ მესმის კარგად ეს საკითხი

[ლეონტი]

თვითონ სიტყვის შინაარსიც ხომ მეტყველია :ხიბლი.
მოიხიბლა,ამ სიტყვას ყოველდღიურობაშიც ვხმარობთ და სრულიად დადებითი მნიშვნელობით.
მაგრამ სინამდვილეში მოხიბვლა ღმერთის დავიწყებაა.
ანუ ის რაც ყველაზე ფასეულია დაივიწყე რაღაც მომენტში და ბრწყინვალე არარაობამ მიიქცია შენი გონება და ყურადღება.
ხიბლზე მამებს ბევრი უწერიათ, საინტერესო იქნება მათი ციტატების მოსმენა.
ამპარტავნება და ხიბლი ერთი სისტემის ელემენტები უნდა იყვნენ.

[BOO]

''არაფერი გვაქვს თავმოსაწონი და თუ რამ კარგია ჩვენში,საკუთარი არ არის,უფლისაა.პირადი არაფერი გაგვაჩნია.როცა თავში პატივმოყვარული,ქედმაღლური აზრი მოგივა შენ შესახებ ასე გააკეთე: იმ წუთშივე განაგდე ის და თუ მარტო ხარ,შენდა გასაგონად თქვი: ''მე ვიცი,როგორი კარგიც ხარ,ეს ვინ გააკეთა, ის ვინ ჩაიდინა?-და დაიწყე საკუთარი ცოდვების ჩამოთვლა-ამპარტავნული ფიქრიც გაგიქრება''.მამა აქლექსი სოლოვიოვი.

''თითოეული ადამიანი თავისი უძლური, ცოდვილი ბუნებით მეტნაკლებად ემორჩილება ხიბლის მდგომარეობას.გაიფიქრე, რომ კარგად თქვი, მოიქეცი - უკვე ხიბლია, ოცნებობ საკუთარი ნიჭის, მიდრეკილების გამოვლენაზე-ისევ ხიბლია, მიიღე შექება,დატკბი მისით-ესეც ხიბლია''. მთავარეპისკოპოსი არსენი ჩუკოვსკიძ.

მეც ხშირად ვარდები ხოლმე ''ხიბლში'' მაგ.როცა ადამიანს დავინახავ რაღაცა ცუდს აკეთებს უცებ გულში გავიმიქრებ ხოლმე, მე ხომ ასე არასოდეს მოვიქცევი?...შემდეგ უცებ როცა უღრმავდები ჩემს სიტყვებს ვხვდები რომ ხიბლში ვარ განა ეს ხიბლი არა?

[ლეონტი]

ანუ აქ უკვე კლასიფიკაცია შეიძლება,
1. ხიბლი რომელიც საკუთარი თავიდან, საკუთარი "ღირსებების" "აღიარებიდან"
მოდის და
2. ხიბლი, რომელიც სხვისი "ღირსებების" "სიდიადის" აღიარებიდან მოდის.
მესამე რა იქნება?

[მხევალი ნინო]

ხოოო, ძალიან მძიმე საკითხია. გამიგია, რომ ცოტ-ცოტა ხიბლში ყველაა, ყველა ადამიანი, განურცევლად. თუ რამეში ვცდენბი იმედია ჩვენი თEოლოგი კარგ , დასაბუთებულ პასუხს მომცემს.

[მათველა]

ნეტარ არს ვინც ხიბლში არაა, მართლაც თავს ჩვეულებრვად ვერ დააღწევ.

[leluka]

ოოო ხიბლია თუა ძალიან ძნელია აღიარო რომ ყოველთვის ხიბლში ხარ აღიარო კიდევ არა უფრო აღმოაჩინო და ჩაუკვირდე და აღმოფხვრა რაღაც რაღაცეებში კი არა ყოველთვის ვართ ხიბლში რაღაც რაღაც დოზებით

[მათველა]

გეთანხმები.

[mariami-k]

ninca

რას ნიშნავს თქვენთვის "ჩვენ ყველანი ხიბლში ვართ?"

ჩემი აზრით ის ვინც ფიქრობს რომ ხიბლში არ არის, სწორედაც რომ ხიბლშია.

[marine]

ninca
ჩემი აზრით ის ვინც ფიქრობს რომ ხიბლში არ არის, სწორედაც რომ ხიბლშია.

მართალი ხარ, მარიამ, სანამ ადამიანი აცნობიერებს რომ ხიბლშია და თავის თავს შეუძახებს, ჯერ კიდევ არ დაღუპულა..

ხიბლის შესახებ წმინდა მამათა ძალიან კარგი სიტყვები მაქვს და ხვალ მოვიტან და დავპოსტავ..

[ლილიანა]

"ყოველივესთვის მადლობა ღმერთს - თვით ჩვენი უძლურებისთვისაც კი .რამეთუ უმჯებესია ცოდვილები ვიყოთ ესეთებად ვხედავდეთ თავს , ვიდრე გარეგნულად უცოდველები ვიყოთ და ასეთებად ასეთებადვე წარმოგვედგინოს " წმ. მამის ეს სიტყვები მეტად სანუგეშოა ჩვენთვის , უძლურთა და ცოდვილტათვის , ჩვენი დროისა და მოდგმისათვის , მხოლოდ საკუთარი უძლურებებით რომ შეუძლია თავის ქება "
წმინდა ეგნატე ბრიანჩინინოვი

"ჩვენ ყველანი ხიბლში ვართ "ხიბლში ვარ როცა მგონია რო ვინმეზე უფრო მეტი უწყი სულიერი ცხოვრებაზე ვინმეზე უფრო მეტი გამოცდილება და განსაცდელი დამიგროვებია და ამით თავს ვინუგეშებ რო უფლისთვის უფრო სათნოა მრავალჭირ გამოვლილი ადამიანი
ჩემი აზრით თუ ყოველთვის გვეხსომება რო უფალი ყვეელაფერს ჭვრეტს ჩვენ დაფარულ აზრებს ფიქრებს ამის ხსოვნით საკუთარი თავს ჯარადათ დაუდგებით და ყოველთვის გავექცევი თვითშეფასების მცდელობას თუნდაც უნებლიეთ საკუთარ ღირსებებში ჩაძირული ვიფხიზლებ თავს და ვწყვეტ ფიქრს ეს იმას კი არ ნიშნავს რო ამით ხიბლი დავძლიე და სიმდაბლე შევიძინე თავის განკიცხვა ალბათ ჯერ კიდე არ არის სიმდაბლე ეს სიმდაბლის მოსახვეჭად ერთ ერთი მართალი გზაა შესაძლოა ვცდები

[afxazi]

"ყოველივესთვის მადლობა ღმერთს - თვით ჩვენი უძლურებისთვისაც კი .რამეთუ უმჯებესია ცოდვილები ვიყოთ ესეთებად ვხედავდეთ თავს , ვიდრე გარეგნულად უცოდველები ვიყოთ და ასეთებად ასეთებადვე წარმოგვედგინოს " წმ. მამის ეს სიტყვები მეტად სანუგეშოა ჩვენთვის , უძლურთა და ცოდვილტათვის , ჩვენი დროისა და მოდგმისათვის , მხოლოდ საკუთარი უძლურებებით რომ შეუძლია თავის ქება "
წმინდა ეგნატე ბრიანჩინინოვი

"ჩვენ ყველანი ხიბლში ვართ "ხიბლში ვარ როცა მგონია რო ვინმეზე უფრო მეტი უწყი სულიერი ცხოვრებაზე ვინმეზე უფრო მეტი გამოცდილება და განსაცდელი დამიგროვებია და ამით თავს ვინუგეშებ რო უფლისთვის უფრო სათნოა მრავალჭირ გამოვლილი ადამიანი
ჩემი აზრით თუ ყოველთვის გვეხსომება რო უფალი ყვეელაფერს ჭვრეტს ჩვენ დაფარულ აზრებს ფიქრებს ამის ხსოვნით საკუთარი თავს ჯარადათ დაუდგებით და ყოველთვის გავექცევი თვითშეფასების მცდელობას თუნდაც უნებლიეთ საკუთარ ღირსებებში ჩაძირული ვიფხიზლებ თავს და ვწყვეტ ფიქრს ეს იმას კი არ ნიშნავს რო ამით ხიბლი დავძლიე და სიმდაბლე შევიძინე თავის განკიცხვა ალბათ ჯერ კიდე არ არის სიმდაბლე ეს სიმდაბლის მოსახვეჭად ერთ ერთი მართალი გზაა შესაძლოა ვცდები

არა არ ცდები მართალი ხარ. არ არსებობს ადამიანი რომელიც იმაში დამარწმუნებს რომ საკუთარი თავით, ზოგჯერ მაინც კმაყოფილი არაა. ეს ჩვეულებრივი მოვლენაა, უბრალოდ ამას გასაქანი არ უნდა მივცეთ. შესაძლოა ცხოვრებაში ბევრჯერაც შეგაქონ, ბევრ წარმატებასაც მიაღწიო, მაგრამ მუდამ გახსოვდეს მხოლოდ სამი სიტყვა "დიდება ღმერთს ყველაფრისათვის" (იოანე ოქროპირი). ეს ვფიქრობ უბრალოებასაც მოგვაპოვებინებს და მერე ის ვირი გაგვახსენდება უფალი რომ იერუსალიმში შეჰყავდა და ეგონა პალმის რტოებს მე მიფენენო, სინამდვილეში კი ის უფლისათვის იყო განკუთვნილი.

[tamari_irakli]

ხიბლი,ეს მგონი ერთერთი იმ ცოდვათაგანია რომელიც ყველას გვაწუხებს.მეც პირადად ბევრჯერ ჩავვარდნილვარ ამ ცოდვაში.ხიბლი ის პირველი ცოდვაა,რომელსაც წმ.ზიარებიდან სულ რამოდენიმე წუთში ვგრძობ ხოლმე.(რა კარგია,რომ ვეზიარე...)
მთავარია საკუთარი თავის დამდაბლება შევძლოთ,შევიგრძნოთ ჩვენი უსუსურება და არ ჩავვარდეთ ამპარტავნებაში.

[მარიტა]

ხიბლს უფრო ხშირად განიცდის მორწმუნე ადამიანები მე როგორც უკვირდები,მიზეზი რა შეიძლება იყოს ზუსტად არ ვიცი.მაგრამ მინახავს ხიბლში მყოფი ადამიანები რომლებიც თავად არ აღიარებენ ამ ფაქტს ძირითადად.გონიათ რომ სხვებზე მაღლა დგანან და აკრიტიკებენ ზოგჯერ მთელ კაცობრიობასაც კი,ჭკუას არიგებენ ყველას და მოძღვრის დონეზე აჰყავთ თავი

[ლეონტი]

რუსებსა აქვთ გამოთქმა "ვაკრუგ და ოკალა".
უშუალოდ ხიბლზე ვისაუბროთ.
მირაჟ, რას ნიშნავს?

[ninca]

მარიამ, ხიბლი ამპარტავნებაზე აღმოცენებული ნაყოფია. შედეგია მისი. ბევრი ასეთი მავნე ნაყოფი აქვს ამპარტავნებას. მათ შორისაა სასოწარკვეთაც.

[ლეონტი]

ეს ტექსტი ნამდვილად იმსახურებს ქართულ თარგმანს, რადგან პასუხს სცემს ჩვენ კითხვას და შესაძლოა ზოგმა ვერ წაიკთხოს:


Подвизаться без наставника чревато впадением в прелесть. Из-за чего же происходит прелесть? Как её избежать?



Ответ отца Олега Моленко:


В прелесть можно впасть и при святом и опытном наставнике, если не слушаться его.

Прелесть, или иначе - самообольщение и обольщение бесами, происходит от трех основных причин: от неведения (невежества), неопытности и гордости. Гордость, которую еще называют подвижнической гордостью, проявляется в самомнении, самонадеянности, самочинии, самоудостоении, высокоумии, сравнивании себя с другими, что приводит к превозношению, унизительному мнению о других и осуждению их. Этот вид прелести наиболее тяжел и неподатлив врачеванию.

В наше время впавшего в этот вид прелести практически невозможно вывести из нее. Именно от этого вида прелести происходят впадения в ереси, лжеучительствования, лжепророчествования, умоповреждения, психические расстройства, умопомешательства, необузданное и изощренное распутство обольщенных "подвижников". Это приводит к погублению обольщенными других людей, и часто к самогубствам.

Прелесть от неопытности или от неведения легче врачуется, если только не будет подкреплена гордостным самомнением и самооправданием.

Чтобы избежать прелести должно:

1. Озаботиться о тщательном изучении святоотеческого пути спасения.
2. Внимательно изучить труды отцов о прелести.
3. Всячески смиряться и усердно молить Бога об избавлении от всякой самонадеянности.
4. Строить дом своего спасения на благодатном зрении своей греховности, о чем усердно умолять Бога.
5. Не доверять себе и своим суждениям по духовным предметам.
6. Умолять Бога о даровании непрелестного и опытного наставника.
7. О каждом шаге в духовном делании вопрошать Бога, сверяться со святыми отцами или вопрошать наставника (если кто имел счастье обрести его).
8. Все доброе в себе всегда приписывать Богу и Его благодати, и благодарить Бога за каждое преуспеяние.