ლოცვა - სულიერი ხედვის დასაბამი პარამეტრები

[marine]

"მე რაც მეტ ტკივილს განვიცდი სხვების გამო, მით უფრო მეტს ვლოცულობ და სულიერად ვხარობ, ვინაიდან მე ყველაფერზე ქრისტეს ვესაუბრები, ის კი ყველაფერს აგვარებს".

/ღირსი პაისი მთაწმინდელი/

[marine]

"როცა ადამიანი ლოცვას იწყებს იმისთვის, ვინც ეს სთხოვა (მნიშვნელობა არა აქვს, თუნდაც ეს ადამიანი დიდად არ საჭიროებდეს ლოცვას, მაგრამ თვლიდეს, რომ სჭირდება ის), მლოცველი მიდის უფრო წინ და ფიქრობს ყველა იმ ადამიანზე, ვინც უმეტეს გასაჭირს განიცდის. და მაშინ შემწეობას ღებულობს ისიც, ვინც თვლიდა, რომ ლოცვა სჭირდებოდა, ვინაიდან იგი გახდა საბაბი იმისათივს, რომ ვინმეს მრავალი ადამიანისთვის ელოცა".

/ღირსი პაისი მთაწმინდელი/

[marine]

"ილოცე ყველასთვის ტკივილით, რათა... მატარებელი მხოლოდ ერთი მგზავრით არ გავიდეს"

/ღირსი პაისი მთაწმინდელი/

[marine]

"ღმერთმა მეზვერის თავისბრალობიანი ლოცვა შეიწირა, ხოლო ფარისევლის ამპარტავანი ლოცვა უარყო. ბერი იოსები [ვატოპედელი] სწორედ ასეთ ლოცვაზე მუშაობდა დიდი გულმოდგინებით, ლოცვაზე, რომელსაც თავის ბრალობა ახლავს".

/არქიმანდრიტი ეფრემ ვატოპედელი/

[marine]

"წმიდა მამების სწავლების თანახმად, ცრემლები იმის მაჩვენებელია, რომ გონება გულს შეუერთდა და რომ ჩვენი ლოცვა ღმერთმა შეიწირა".

[marine]

"უბადრუკი, ვაღიარებ საკუთარ სიგლახაკეს. მაგრამ დაჟინებით ვაკაკუნებ შენი მოწყალების კარზე. გამიღე, ყოვლადახიერო. მომეცი შენი წყალობა, უფალო, რამეთუ შენ ხარ სამყაროთა მაცხოვარი"

/ბერი იოსებ ვატოპედელი/

[marine]

"ლოცვა არის მომავალი საუკუნის ენა"

/ბერი იოსებ ვატოპედელი/

[marine]

"იფიქრე იმაზე, რომ ღმერთი, რომელიც ყოველივეშია და ყოველივეს განაგებს, ისმენს შენს ლოცვას, უფრო სწორად, შენი სულის ხმას; რომ ის, ვინც შეექმნა მთელი სამყარო, შენ ისე გიგდებს ყურს, თითქოს ამქვეყნად მხოლოდ თქვენ ორნი არსებობდეთ".

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"წარმოიდგინე, რომ შენ ხარ სასიკვდილოდ მსჯავრდადებული ტუსაღი, რომელიც დილეგშია ჩაგდებული და სასჯელს მოელის. სიკვდილი გარდაუვალი ჩანს. და ამ დროს ერთ-ერთი შენი მეგობარი ჩუმად მოუახლოვდა შენს ხაროს, თოკი ჩამოგიგდო და ჩაგჩურჩულა: "სასწრაფოდ ჩაეჭიდე ამ თოკს, ხელი არ გაუშვა და მე ამოგიყვანო".
ცოდვილი უხილავად უკვე ამ ცხოვრებაში იმყოფება დილეგში, რომელშიც თვითონ ჩაიგდო თავი ცოდვების გამო. ლოცვა ის მხსნელი თოკია, რომელსაც მას შეუძლია ჩაეჭიდოს და თავისუფლება მოიპოვოს. ადამიანი ისე უნდა ლოცულობდეს, თითქოს დაძაბული ყურადღებით ებღაუჭებაო არა თოკს, არამედ ლოცვის სიტყვებს; ხელით კი არა, გულით უნდა იჭერდეს ამ სიტყვებს. იგი გონებით უნდა შეუერთდეს ლოცვას, მისმა სულმა უნდა მოიცვას ლოცვა და, იმავე დროს, ლოცვის მეშვეობით იპოვოს თავისი სული".

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"ადამიანი უნდა ლოცულობდეს ლოცვის მოსაპოვებლად: უნდა ევედროს ღმერთს შეწევნას, შესთხოვოს მას ლოცვის კურთხევა, მისი ძალების განმტკიცება, რადგან ღვთის მადლის გარეშე კაცს არაფერი შეუძლია, ცოდვის გარდა; მეტიც, მას რაიმე კეთილის, ცხონების მომნიჭებელის მოფიქრებაც კი არ ძალუძს".

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"რა იმედით უნდა ილოცო ღვთის წინაშე, როდესაც თვითონ არ უსმენ შენი მსგავსი ადამიანების ლოცვას?"

/წმ. ტიხონ ზადონელი/

[marine]

"რწმენით აღსრულებული ლოცვის სასწაული მრავალფეროვანი და დიადია. ლოცვამ შეაჩერა წყალდიდობა, უშვილოებს შვილები უბოძა, დააცარიელა მეომართა რიგები, გაყო ზღვა, გააპო იორდანე, შეაჩერა მზისა და მთვარის მსვლელობა, გამოიყვანა გახურებულ ბრძმედში ჩაყრილები, უფსკრულისაგან გადაარჩინა ზღვის მიერ შთანთქმულნი!"

[marine]

"ლოცვა ქრისტიანის მოვალეობაა, და - უპირველესიც, რომელიც მან უნდა აღასრულოს"

[marine]

"ლოცვის დროს მხოლოდ ის ვერ პოულობს, ვისაც ლოცვა არ სურს"

[marine]

"რწმენით ლოცვა სულიერი მაგნიტია, რომელიც მადლმოსილ და სასწაულთმოქმედ ძალას იზიდავს"

[marine]

"არ გიფიქრიათ განა, რომ თუ დილით ნახევარ საათს მიუძღვნით ყურადღებითა და შემუსვრილი გულით დილის ლოცვას, სახარებისა და სამოციქულოს თითო თავის წაკითხვას, ამით მთელი დღისათვის მიიღებთ სულიერ მუხტს და საქმეც უკეთესად გამოგივათ, უფრო უკეთესი აზრები გაგიჩნდებათ, ჯანსაღ გადაწყვეტილებებს მიიღებთ, გამოგიჩნდებათ შემწე, დამხმარე, ოღონდ ყოველივე ამის შესახებ დილით უნდა სთხოვოთ უფალს. იგივეა საღმოსაც, ძილის წინ: ოცდაათი წუთი ლოცვისა და უფალი რამდენიმე საათში აღგიდგენთ მთელი დღის მანძილზე დახარჯულ ძალებს, მოგანიჭებთ სიმხნევეს. რომელ თქვენგანს აქვს იმის გარანტია, რომ ენერგიის აღსადგენად დაწოლილი არ დაიძინებს საუკუნო ძილით? აი, რას ამბობს წმინდა მამა იოანე დამასკელი ძილისწინა კანონში ჩართულ ლოცვაში: "განანათლენ თუალნი ჩემნი, ქრისტე ღმერთო, ნუუკუე დავიძინო მე სიკუდიდ, ნუ სადა სთქუას მტერმან ჩემმან, მრე ვეყავნ მას".

/არქიმანადრიტი იოანე (კრესტიანკინი)/

[marine]

"თუ გართობისთვის დრო საკმარისია, რატომ უნდა იწუწონო, რომ ლოცვის დრო არ გაქვს?"

[marine]

"რაც არ უნდა ფართო იყოს შენი ყოველდღიური საქმიანობა, რაც არ უნდა მძიმე იყოს შენი ყოველდღიური შრომა, რომლითაც არსებობის პურს მოიპოვებ, უეჭველია, რომ შეგიძლია, სულ ცოტაოდენი დრო გამოუყო დღისა და ღამის დასაწყისი საათებიდან ლოცვით საუბარს ღმერთთან და დღის განმავლობაში წუთი მაინც გამონახო, რათა ფიქრით მიმართო ღმერთს. - და თუ ეს შესაძლებელია, თვით მეცადინეობის ან საქმიანობის დროსაც განუწყვეტლივ ილოცო! "საქმე ხელშია, - ამბობს ერთი მოსაგრე, - ლოვა კი - ბაგეებზე".

[marine]

"ყოველივეს თავის დრო აქვს და ყველაფერს - თავისი ჟამი ამ ცისქვეშეთში!" (ეკლ. 3,1); როგორ არ უნდა გქონდეს დრო ლოცვისა, რომელიც უპირველესია ამ ცისქვეშეთში?"

[marine]

"თუ ღმერთთან საუბარი, ანუ, - ლოცვა ისწავლე, და ღვთის პირის წინაშე კეთილი გრძნობით იქცევი, სული შენი განიწმინდება და ამაღლდება, რაც კი შენში უკეთური, უწმინდური და ხენეშია, - ყოველივე დაჩვილდება და დადნება, ხოლო შენ კეთილი, კაცთმოყვარე და ლმობიერი შეიქმნები"

/წმ. ეპისკოპოსი გაბრიელ ქიქოძე/