პირჯვრის გადაწერის მიმართულება, თქვენ როგორ იცით? პარამეტრები

[sopo...]

თქვენს მოძღვრებს კი არ ვაწებებ ხიბლში მყოფთა იარლიყებს, არამედ მხოლოდ არჩილ მინდიაშვილზე ვამბობ ამას. სხვა რომელზე ვთქვი აბა მაჩვენე....

ხოლო მინდიაშვილზე ნამდვილად ასეთი შეხედულების ვარ და მაქვს ამის საფუძველი...

და ამაზეც მინდოდა მეთქვა რა საფუძველი?.. მე სხვა აზრის ვარ.. ყველაზე ცოდვილ ადამიანებს ეცხადებათ წმინდანები და რა იქნება იმაში გასაოცარი თუ მასაც შეემთხვა მსგვსი.. ქრისტეც და წმინდანებიც ჩვენთან არიან და არა გაყინული წიგნებში.. ან ქრისტესთან პიროვნული ურთიერთობა ყველა მორწმუნეს აქვს, და ზუსტად იცის როდის ხდება ესა თუ ის მოვლენა მისგან, იღებს პასუხებს , და სხვა უამრავი სასწაული, ყველას ბედი კი ასეთუ ისე ღმერთის ნებით იღებს მიმართულებას თუ თქვა რომ დაბადებიდან მისი მოძღვრობა ღვთის ნება იყო ალბათ ისე განვითარდა მოვლენები რომ ასე დაიჯერა.. ხომ არ უთქვამს რომ წმინდანია დედის მუცლიდან.. თქვა რომ მოძღვრობაა ღვთის ნება, მისი ცხონებისთვის საუკეთესო გზა
და გარდა ამისა პირად ურთიერთობისას როცა მქონია საოცრებაა, უაზროდ ფრთხილი, ერთ შეცდომასაც ვერ ვიხსენებ..

[damiane80]

მე თუ დავეჭვდი როგორ იწერება ბერძნულად ასო "ს", C, ეს ბუნებრივიცაა, რადგან არ ვიცი ბერძნული. ძველბერძნულ ალფავიტშიც ვერ ვნახე ეს ასო, და სიმართლე გითხრა, ძალიან მაინტერესებს საიდან გაჩნდა იგი ვითომ ბერძნულენოვან კურთხევის წესში. არც ის ვიცი ანაგრამაში საიდან გაჩნდა. მე უბრალოდ ვიკითხე, შენ კი ისევ სხვა სიბრტყეში გადაგყავს ლაპარაკი და ბრალდებას აყალიბებ აქედან.

სიტყვაში მიჭერთ ბიჭებო? ეს თქვენებური "ღვთისმეტყველებაა"?\

ასე, რომ დაწყნარდი და ნუ ცხარობ.

ეს შენ ცხარობ, ილანძღები და იწყევლები, რაც არც საუბარს შეშვენდის ზოგადად და არც კაცის საუბარს მით უფრო...

თქვენც ეხლა რევერანსებით თავს არ იკლავთ ხომ იცი

შენი რევერანსები არავის ჭირდება, კორექტული იყავი ... მით უფრო იმასთან ვინც კორექტულად გესაუბრება.

ახლა ზემოთ თქმულს რაც შეეხება:

სიტყვაში კი არ გიჭერ, აქეთ სხვას რომ აბრალებ რაღაცეებს, მაგიტომ გითხარი. შენ დაეჭვება გამოხატე როგორც თითების წყობაზე, ისე მონოგრამაზე და მის ბერძნულ წარმომავლობაზე, შემდეგ თავად დადევი ხატები, სადაც ასეთი მონოგრამა ყველა ხატზეა თითქმის. მე სწორედ ამაზე მიგითითე, შენ კიდე არ მოგწონს შეცდომაზე რომ გითითებენ და თავი "უცდომელის" ხარისხში გყავს აყვანილი, გვიწუნებ აზროვნებას, ლოგიკას და თავად ისეთ აბსურდულ შედარებებს და დასკვნებს აკეთებ, რომ სასაცილოა სატირალი რომ არ იყოს...

მაგრამ შევეშვათ ამას...

ხატებზე გამოსახული ტიტლის საწინააღმდეგო არასოდეს არაფერი მქონია

ძალიან კარგი ამაზე რადგან შევჯერდით, მაშინ შესაბამისი კითხვა ჩნდება, თუ მოძღვარი ICXC მონოგრამას გამოსახავს თითებით და მართლმადიდებლობის მიერ ძველთაგან მიღებული კანონიკური მონოგრამის, ქრისტეს სახელით აკურთხევს მრევლს, რას ხედავ ამაში "მწვალებლურს"...??? , თუნდაც ეს წესი XVI საუკუნიდან შემოსულიყო (რაც ზუსტად უცნობია, მაგრამ დავუშვათ), რა არის მასში ცუდი, არასწორი ან მწვალებლური თავისი არსით და შინაარსით, რადგან ფორმა ყოველთვის შინაარს გამოხატავს...???

მე არსად მითქვამს, რომ სამი თითით პირჯვრისწერას უარვყოფ ნიკონიანელთა მხრიდან დევნულების გამო თქო

.

ფიცი მწამს ბოლო მაკვირვებს... აბა ეს რა არის

ხოლო ამიერიდან, როდესაც ამ არასწორი წესების გამო (საუბარი იყო შენი მხრიდან 3 თითით პირჯვრის წერაზე) დახოცილია უამრავი ქრისტეანი და დადგენილია ჭეშმარიტება ძველი წესებისა, ეს სიახლენი უნდა იქნეს უკუგდებულ

კარგი არ გამოვეკიდები ამასაც, მთავარია აი ეს კითხვა:

1. მაჩვენე კრების დადგენილება, რომელმაც სამი თითით პირჯვრის წერა მკრეხელობად გამოაცხადა და დაასაბუთა ეს ისე, როგორც შენ ასაბუთებ...
2. თუ სამი თითით პირჯვრის წერა მკრეხელური წესი იყო, როგორ მიიღო საბერძნეთის ან სხვა მართლმადიდებლურმა ეკლესიებმა (რომელიც მანამდე კბილებით იცავდნენ მონოფიზიტობისაგან და ა. შ) ეს წესი
3. ასევე საინტერესოა, არსებობენ თუ არა ძველმართლმადიდებლები იგივე საბერძნეთში?

აქ, ძალიან ბევრი საინტერესო საკითხია წამოჭრილი, რომელიც სათითაოდ ითხოვს გარკვევას.

ხოდა ჯერ გაერკვიე დალოცვილო, იქნებ არც ისეა ყველაფერი შენ რომ გგონია

კარგი, "დამიანე", მერე მომწერე...

შენ პოსტებს ქვევიდან ზევით თანმიმდევრობით ხო არ კითხულობ?

[Tatusi]

მეგობრებო, გაკვირდებით რამდენი ხანია და წავიკითხე ყველა თქვენთაგანის კომენტარები და არგუმენტები.. დასკვნის სახით შემიძლია გითხრათ, რომ ეს ადამიანი სრულიად არგუმენტირებულად გვიმტკიცებს რომ 2 თითით პირჯვრისწერაა სწორი.. გინდა არსენ იყალთოელი, გინდა ქართული ხატები და სხვა მრავალი წყარო რაც მოიტანა სრულიად საკმარისია პირადად ჩემთვის, რომ აწი პირჯვარი 2 თითით გადავიწერო და არა სამით.. მთავარი ჭეშმარიტებაა და არა იმის დამტკიცება რონჩვენი მოძღვარები უფრო მართლები არიან თუ ამათი (ძველ მართლმადიდლებს ვგულისხმობ).. მე მთვლი, რომ მთავარი უფლის მონობაა და არა რომელიმე ეკლესიის, ამიტომაც მინდა ღვთის კანონებით ვიცხოვრო და არა დღევანდელი მოძღვრების კანონებით.. ღმერთი არ მაპატიებს ჭეშმარიტება რომ დავაიგნორო ვინმეს ხათრით..

ერთი სხვა საკითებიც მაინტერესებს, ნეტა არ გაიხსნება სხვა თემებიც? ძალიან მაინტერესებს კიდევ რაიმე დამახინჯებულს ხომ არ გვაკეთებინებენ ჩვენს ეკლესიებში..

[afxazi]

Tatusi

ერთი სხვა საკითებიც მაინტერესებს, ნეტა არ გაიხსნება სხვა თემებიც? ძალიან მაინტერესებს კიდევ რაიმე დამახინჯებულს ხომ არ გვაკეთებინებენ ჩვენს ეკლესიებში..

რაღაც არა მგონია ეს გააზრებული ნათქვამი იყოს. ვფიქრობ, რომ ან გაუაზრებეი ანდა სპეციალურად ნათქვამია.

მე გირჩევ რომ მოვეშვათ მსგავსი ფრაზების ხმარებას.

ამ ადამიანს არავინ არ ეუბნება რომ ორი თითის პირჯვრის გამოსახვა მწვალებლურია და ეს არ უნდა გააკეთო, კი ბატონო გააკეთე, მაგრამ სამი თითით პირჯვრის გადაწერაც არაა ღვთის საწინააღმდეგო ქმედება და ის აკრძალული არაა. ამ ადამიანს ერთი წყაროც კი არ მიუთითებია, სადაც სამი თითით პირჯვრის გადაწერა დაგმობილია და შესაბამისად აკრძალული.

ასეთი აზროვნების მქონე ადამიანებს არ ესმით ეკლესიის არსი და ის მხოლოდ ჩაკეთილ, ერთ ადგილზე გაყინულ დაწესებულებად მიაჩნია, რომ ღმერთი პირველ რიგში კანონია და მერე სიყვარული. ასეთმა გაგებამ ბევრი ადამიანი ჩამოაცილა ჭეშმარიტ ეკლესიას და სამწუხაროდ ალბათ კიდევ ჩამოაცილებს.

რომ გადახედოთ "სჯულის კანონის" კანონებს, ალბათ უმრავლესობას იმ ფორმით, რა ფორმითაც ისინია დაწერილი, დღეს ლემენტარულად სრული დატვირთვით ვერ აამოქმედებ, რადგან ასე ძალიან ბევრ ადამიანს გზას გადაუღობავ ეკლესიისკენ. და რა ქნას ეკლესიამ გადაუღობოს გზა ადამიანებს ეკლესიისკენ მიმავალი გზო მხოლოდ იმიტომ, რომ ვთქვათ IV ს-ში ამგვარი კანონი მიიღეს.

მადლობა ღმერთს რომ ეკლესია ყოველთვის ითვალისწინებდა და გაითვალისწინებს დროით გაგებას და არსის შეუცვლელად, იკონომიური წესით მიუდგება ადამიანს თავისი კანონებით.

რა ცუდად გვესმის ეკლესიის და მასში არსებული გამოცხადებითი მოძღვრების არსი.

[dzvelmartlmadidebeli]

პასუხები sopo... - ს და "ბადრის".

ეპისკოპოსთა ცოლიანობისთვის

წმიდა მოციქულთა მეხუთე კანონში ვკითხულობთ: "ეპისკოპოსი, მღვდელი, ან დიაკონი ნუ განიშორებს თავის მეუღლეს ღვთისმოსაობის მომიზეზებით და თუ განიშორებს, თავი უნდა დაანებოს მღვდლობას. თუ განაგრძობს ამას, უნდა განიკვეთოს" (საქ. საეკლ. კალენდარი 1987 წ.).

ხოლო მეექვსე კრების მე-12 კანონი ბრძანებს: "თუ ვინმე (ეპისკოპოსთაგან - ძვმ.) გაბედავს ასეთ მოქმედებას (ხელდასხმის შემდეგ ცოლთან თანაცხოვრებას - ძვმ.), განიკვეთოს".

ამ განწესებებიდან გამომდინარე ზოგიერთი (მაგალითად "სოფო") ასკვნის, რომ "საეკლესიო კანონები იცვლება"; ანუ ფიქრობენ, რომ ეკლესია როცა უნდა მიიღებს ერთ კანონს, და როცა უნდა მას მომდევნო, მისი საპირისპირო შინაარსის მქონე კანონით შეცვლის...

ასევე ირწმუნებიან, რომ ეკლესიას მოციქულთა გადმოცემების შეცვლის უფლება რომ არ ჰქონოდა, არც მეექვსე მსოფლიო კრება შეცვლიდა მოციქულთა მეხუთე კანონს. რაც ცხადზე უცხადესად ამართლებსო ჩვენს ეკლესიას ზოგიერთ გადმოცემათა და წეს-ჩვეულებათა შეცვლაში. ასე მსჯელობენ და ფიქრობენ ოფიციალური ეკლესიის აპოლოგეტები.

მაგრამ, უნდა განვაცხადოთ, რომ ასეთი სწავლება არის აბსოლუტურად მიუღებელი და მართლმადიდებლურ კანონიკასთან შეუთავსებელი.

უპირველეს ყოვლისა უნდა შევნიშნო, რომ მეექვსე მსოფლიო კრებას არ შეუცვლია წმიდა მოციქულთა მეხუთე კანონი, რაც მეექვსე მსოფლიო კრების 12-ე კანონში პირდაპირ არის ნათქვამი: "ხოლო ამას ვამბობთ არა მოციქულთა კანონის (5) საწინააღმდეგოდ და დასარღვევად".

ახლა კი მიუკერძოებლად გავერკვეთ ამ საკითხში და დავადგინოთ: არის თუ არა ცოლებთან ცხოვრება მოციქულთა გადმოცემა? რას ეხება მოციქულთა 5-ე კანონი და რას ეხება მეექვსე მსოფლიო კრება.

დავიწყოთ იმით, რომ შესაძლოა ვინმემ დაგვიმოწმოს ტიმოთესადმი მოციქულ პავლეს ეპისტოლე სადაც წერია: "სარწმუნოა სიტყვა: თუ ვინმეს ეპისკოპოსობა სურს, კეთილი საქმის მსურველია. მაგრამ ეპისკოპოსი უნდა იყოს უმწიკვლო, ერთი ცოლის ქმარი, ფხიზელი, გონიერი, ღირსეული, სტუმართმოყვარე, განმსწავლელი" (1 ტიმ. 3:1, 2).

რას ნიშნავს სიტყვები: "ეპისკოპოსი უნდა იყოს... ერთი ცოლის ქმარი"? ეს არის მოციქულთა კანონი, მოთხოვნა, აუცილებლობა თუ სხვა რამ?

გიპასუხებთ ნეტ. თეოდორიტე კვირელის სიტყვებით: "ჩემის აზრით, კარგად ითქვა "ერთი ცოლის ქმარი", რადგან ძველად ზოგიერთებს, წარმართებსაც და იუდეველებსაც გააჩნდათ ჩვეულება ქორწინების შემდეგ ეცხოვრათ ორ, სამ და ზოგჯერ მეტ ცოლთან ერთად" (თხზულებანი. ნაწილი VII, გვ. 685 და 686).

იმ დროს ხორციელი უბიწოების დამცველი ძნელი მოსაძებნი იყო. აქედან ჩანს, რომ სიტყვებით "ერთი ცოლის ქმარი" მოციქულმა მიანიშნა ის, რომ ორი, სამი და მეტი ცოლის მყოლი ადამიანი ვერ გახდებოდა ეპისკოპოსი.

კეთილი, მაგრამ იმ ერთი ცოლის ყოლას ხომ ავალდებულებს მოციქული? - შეიძლება იკითხოს ვინმემ.

ამდაგვარს ვურჩევთ, რომ ძალიან ფრთხილად მოეკიდოს წმიდა წერილის განმარტებას. უმჯობესია თვითონ კი არ განვმარტოთ ის, არამედ მივსდიოთ ეკლესიის წმიდა მამებს, როგორც ეს არის ნაბრძანები მეექვსე მსოფლიო კრების მიერ:

"ეკლესიის წინამძღვარმა ეპისკოპოსებმა ყოველდღე, უფრო კი კვირა დღეს, მთელ სამღვდელო მწყობრსა და მორწმუნე ერს უნდა უქადაგონ და ასწავლონ საღვთო წერილის ჭეშმარიტი სიტყვა, ან ღმერთშემოსილ მამათა მოძღვრება. ნუ შეცვლიან და გადაასხვაფერებენ მას, არამედ გადმოსცენ ისე, როგორც ეკლესიის მნათობთა და მოძღვართა მიერ არის აღწერილი" (დიდი რჯულისკანონი. VI:19. საქ. საეკლ. კალენდარი. 1987 წ. გვ. 320). და თუ წმიდა წერილის თვითნებური განმარტების უფლება თუ არა აქვს ეპისკოპოსს, მით უფრო ერისკაცს. ა

მიტომაც, ჩვენც ვიხელმძღვანელოთ ამ ბრძნული განსაზღვრებით და ეს შეკითხვა უკუვაგდოთ ტიმოთეს მიმართ წმ. მოციქულ პავლეს ეპისტოლეს წმ. იოანე ოქროპირისეული განმარტებით: "როდესაც მოციქულმა თქვა: "ეპისკოპოსი უნდა იყოს ერთი ცოლის ქმარი", ეს თქვა არა მომავალთან, ანუ ჩვენს დროსთან მიმართებაში, - რადგან ეკლესიაში უკვე აღარ იცავენ ამ წესს, რამეთუ ეპისკოპოსს მართებს დამშვენებული იყოს სიწმიდითა და უბიწოებით, - არამედ ასე თქვა მოციქულთა თანამედროვე იუდეველთა და ელინთა გამო, რომლებიც მიძალებულნი იყვნენ თავშეუკავებლობას. ამიტომაც, დიდ საქმედ ითვლებოდა მხოლოდ ერთი ცოლის ყოლა. ასე, რომ მოციქულმა კანონი კი არ დადო, არამედ თავისი დროის ადამიანთა შეხედულებებსა და დაქორწინებულებს გაუწია ანგარიში და მისცა შეღავათი".

იგივეს ამბობს მათე ბლასტარისი: "მეექვსე კრების ღვთაებრივმა მამებმა 12-ე კანონით სრულიად აუკრძალეს მღვდელმთავრებს ხელდასხმის შემდეგ ცოლებთან თანაცხოვრება, რომლებზეც ხელდასხმამდე სჯულიერი ქორწინებით იყვნენ შეუღლებულნი და ბრძანეს: "ამას ვამბობთ არა მოციქულთა კანონის საწინააღმდეგოდ და დასარღვევად, არამედ ერის ხსნისა და ეკლესიის წარმატებისთვის". რადგან ღვთაებრივი მოციქულები თავიდან, როდესაც ეკლესიას იუდეველთა გახევებულობისა და ელინთა ცრუმორწმუნოების პირობებში უწევდა არსებობა, დართეს ნება ესარგებლად წინაპართა ზოგიერთი განწესებით. რამეთუ არც იუდეველი და არც ელინი მღვდელმთავრები არ განშორდებოდნენ თავიანთ ცოლებს, სხვები კი ამბობენ, რომ მღვდელმთავრებს, რომლებიც ეწევიან მკაცრ და უბიწო ცხოვრებას, თავს უნდა იკავებდნენ არა მარტო სხვის, არამედ საკუთარ ცოლებთან ურთიერთობისგანაც, რათა ვინმეს არ მიეცეს დაბრკოლებისა და ცდუნების საბაბი და მოჰყავთ მოციქულის სიტყვები: "ნუ აცთუნებთ ნურც იუდეველებს, ნურც ბერძნებს და ნურც ეკლესიას ღვთისას" (1 კორინთ. 31-33); და ვინც პატივს არ სცემს ამ კანონს ისჯება პატივის აყრით" (მათე ბლასტარისის "სინტაგმა", ტ. 17, გვ. 135).

ეკლესიის კანონისტი იოანე ზონარაც (სახელგანთმული ბიზანტიელი ისტორიკოსი და კანონისტი, ცხოვრობდა XII საუკუნის პირველ ნახევარში) მეექვსე მსოფლიო კრების 12-ე კანონის განმარტებაში ბრძანებს, რომ "თავიდან, სარწმუნოების დასაბამს, როდესაც ჯერ კიდევ არ იყო გავრცელებული სახარებისეული ქადაგება, ღვთაებრივი მოციქულები, შემწყნარებლურად ეპყრობოდნენ მათ, ვინც მოდიოდა ქრისტეანობაში და მათგან ყველაფერში სრულყოფილებას არ ითხოვდნენ, არამედ ანგარიშს უწევდნენ მათ უძლურებას და წარმართულ-იუდეველურ ჩვეულებებს. რადგან იუდეველ მღვდელმთავრებსაც ჰქონდათ უფლება ყოფილიყვნენ თავიანთ ცოლებთან სჯულიერ თანაცხოვრებაში და ელინ მღვდელმთავრებსაც ყოფილიყვნენ დაქორწინებულნი. მაგრამ ამჯერად, როდესაც სახარებისეული ქადაგება ყველგან გავრცელდა და ქრისტეანნი მოვიდნენ უმჯობეს სულიერ მდგომარეობასა და სიმწყობრეში, მათი ცხოვრება უნდა განმტკიცდეს სახარებით და ამიტომაც, მღვდელმთავრებმა უნდა იცხოვრონ მკაცრი უბიწოებითა და თავშეკავებით. ისინი არ უნდა გაეკარონ არა თუ სხვათა დედაკაცებს, არამედ საკუთარი ცოლებსაც კი, რომლებთან ადრე სჯულიერი ქორწინებით იყვნენ შეკავშირებულნი და სარეცელს იყოფდნენ; და მეტიც, არა თუ სარეცელი არ უნდა გაიყონ, არამედ ერთ ჭერქვეშაც კი არ უნდა იცხოვრონ მათთან. რადგან, შესაძლოა უბიწოდაც დაიცვან თავი, მაგრამ შესაძლოა დამაბრკოლებელი და საცთური გახდნენ სხვებისთვის. და ხსენებული კრების მამებს მოჰყავთ დიდი პავლეს სიტყვები: "ნუ აცთუნებთ ნურც იუდეველებს, ნურც ბერძნებს და ნურც ეკლესიას ღვთისას... მე მომბაძეთ, როგორც მე ვბაძავ ქრისტეს" (1 კორინთ. 10:31-33; 11:1).

მსგავსადვე განმარტავს პატრიარქი თეოდორე ბალსამონიც (დაახლ. 1140-1199): "ქრისტეანული რწმენის დასაწყისში მოციქულები შემწყნარებლურად ეკიდებოდნენ მათ, ვინც მოდიოდა სარწმუნოებაში; მაგრამ, ამჯერადო, ბრძანებენ მამები, როდესაც სახარებისეული სწავლება ყველგან გავრცელდა, მღვდელმთავრებმა პირადი ცხოვრება უნდა განვლონ მკაცრ უბიწოებაში".

ამგვარად, ვფიქრობ სადავო არ უნდა იყოს ის ჭეშმარიტება, რომ ეპისკოპოსების თანაცხოვრება თავიანთ ცოლებთან არ არის მოციქულთა გადმოცემა, არამედ დროებით დაშვებული შეღავათი (იკონომია) იმ დროინდელი ადამიანებისადმი.

მოციქულთა მეხუთე კანონთან მეექვსე მსოფლიო კრების დამოკიდებულების გადმოსაცემად კარგი იქნება მივმართოთ ბერძნულ "პიდალიონსაც" (დიდ რჯულისკანონს), სადაც წერია შემდეგი:

"ეპისკოპოსთა უცოლოება მეექვსე მსოფლიო კრებამდეც იყო, ოღონდ არა როგორც საყოველთაო და სავალდებულო წესი. ეს ჩანს:

1) ოქროპირის განმარტებიდან წმ. მოციქულის სიტყვებზე - "ერთი ცოლის ქმარი", - ჩანს, რომ მოციქულებმა ეს კანონად კი არ გამოთქვეს მომავალი დროებისათვის, არამედ გაგებით მოეკიდნენ ეკლესიის იმდროინდელ მდგომარეობას და დაუშვეს შეღავათი... იმ დროს მემრუშე წარმართებში ერთი ცოლის ქმრობაც და ერთგულებაც კი დიდ საქმედ ითვლებოდა. ხოლო მღვდელმთავარს სრული უბიწოება და სიწმიდე უნდა ამშვენებდეს";

2) კართაგენის კრების 4-ე და 33-ე კანონებიდან, რომლებიც ეპისკოპოსებს, მღვდლებს და დიაკვნებს ავალდებულებს თავი შეიკავონ ცოლებისგან.

კართაგენის კრების კერძო განჩინება ტრულის კრებამ ეპისკოპოსებთან მიმართებაში კანონის რანგში აიყვანა მთელი ეკლესიისთვის და ამით მოციქულთა მე-5 კანონს როდი დაუპირისპირდა, ან მოციქულ პავლეს სიტყვებს ("ეპისკოპოსი იყოს ერთი ცოლის ქმარი"), რადან:

ა) მოციქულები, მართალია ნებას რთავდნენ ეპისკოპოსებს ჰყოლოდაც ცოლები, მაგრამ არ ავალდებულებდნენ და არ განაწესებდნენ;

ბ) მოციქულთა კანონი უკრძალავს ეპისკოპოსს განიშოროს ცოლი მათი სურვილის საწინააღმდეგოდ, მაგრამ არ უკრძალავს განშორებას ორმხრივი თანხმობის შემთხვევაში" (გვ. 193).

მეტი დამაჯერებლობისთვის, მოდი, დავიმოწმოთ თქვენი ეკლესიის ერთ ერთი ღვთისმეტყველი და კანონისტი, რომელიც ბრძანებს:

"პირველად ტრულის კრებაზე ვხვდებით ეპისკოპოსთა თავიანთ ცოლებთან განშორების დადებით გადაწყვეტას, რომლებიც ჰყავდათ ადრე, ან კიდევ იმას, რომ იყონ დაუქორწინებელნი. მაგრამ გამოწვლილვითი შესწავლა ამ კანონისა იმ სახით, რა სახითაც იყო ის ჩამოყალიბებული კრებაზე და ასევე სხვა, უეჭველი წყაროების დამატებით, ცხადი ხდება, რომ ეს არის არა ახალი, VII საუკუნის დადგენილება (როდესაც ჩატარდა ტრულის კრება), არამედ ეკლესიის ერთ ერთი უძველესი და ყველაზე პატივდებული გადმოცემის დამტკიცება.

კრებაზე მოცემული კანონის ჩამოყალიბების მიზეზი კი გახდა ის, რომ "აფრიკაში, ლიბიაში და სხვა ადგილებში მყოფი ეპისკოპოსები არც ხელდასხმის შემდეგ ანებებენ თავს მეუღლეებთან თანაცხოვრებას, რითაც ისინი სხვებისთვის საფრთხესა და დაბრკოლებას ქმნიან".

ეს შენიშვნა ათვალსაჩინოებს, რომ ეპისკოპოსთა უბიწოება უკვე იყო საყველთაო ჩვეულება, ანუ გადმოცემა ეკლესიისა, რომელსაც გადაუხვიეს ცალკეულმა ეპისკოპოსებმა, ზოგიერთ ადგილებში, რაც საფრთხესა და დაბრკოლებას ქმნიდა ეკლესიაში. თუ გავეცნობით ეკლესიის პირველდაწყებით განწესებებს, დავინახავთ, რომ მოციქულთა კანონები სრულიად უკრძალავდნენ მღვდელმსახურებს (ეპისკოპოსთა ჩათვლით) ღვთისმოსაობის მომიზეზებით თავიანთი ცოლებისგან განშორებას (იხ. მოც. 5). მაგრამ, ასეთი კანონები აიხსნება დროის ვითარებით, როდესაც სასულიერო წოდება ჯერ კიდევ არაჯეროვნად გამოიყოფოდა დანარჩენი საზოგადოებისგან და არცთუ სრულად იყო ჩამოყალიებებული; ასე, რომ კლერიკოსთა დასში ღებულობდნენ ნებისმიერი წოდებისა და მდგომარეობის პირებს; პირველ საუკუნეებში კი განსაკუთრებით ძნელი იყო ახალმოქცეულ წარმართთაგან ან იუდეველთაგან მოეძებნათ უცოლო ან ისეთი, რომელიც მოწიფულ ასაკში ქალწულობას დაიცავდა. თანაც, ერთის მხრივ, იუდაური და წარმართული ჩვეულებები ნებას რთავდნენ მეუღლეთა შორის განშორებას, რაც ქრისტეანული სულის საწინააღმდეგო იყო, მეორეს მხრივ, თვით ქრისტეანობაში არსებობდა სექტები, როგორებიც იყვენენ, მაგალითად, ენკრატიტები და მარკიონიტები, რომლებიც უბიწოებისა და ღვთისმოსაობის მომიზეზებით გმობდნენ ქორწინებას და ითხოვდნენ მეუღლეთა გაყრას.

ამ დროს, მოციქულთა მეორე კანონი (51) ითხოვს: "თუ რომელიმე ეპისკოპოსი, მღვდელი, დიაკონი ან სამღვდელო დასის სხვა წარმომადგენელი ქორწინებას, ხორცს, ღვინოს განუდგება და უარყოფს არა მოღვაწეობრივი მიზნით, არამედ იმიტომ, რომ საძაგლად თვლის მათ და ამით ივიწყებს იმ სიტყვას, რომ ყოველივე კეთილია ფრიად და რომ კაცი მამაკაცად და დედაკაცად დაჰბადა ღმერთმა, და ამგვარად გმობს და ცილს სწამებს დამბადებელს, ან გამოსწორდეს, ან განიკვეთოს და ეკლესიიდან გაძევებულ იქნეს. ასევე ერისკაციც". შედეგად, კანონი, გმობს მხოლოდ ქორწინების უარყოფას იმიტომ, რომ ვიეთნიმე "საძაგლად თვლიან მას", ხოლო მოღვაწეობრივი მიზნითა და ჭეშმარიტი თავშეკავების ღვაწლის გამო ქორწინებისგან განშორებას დასაშვებად მიიჩნევს.

ეკლესიის იტორია და კანონები მოწმობენ, რომ ქალწულებისა და თავშეკავების ღვაწლი, ასევე მათი დაცვა სამღვდლო ხარისხში ყოფნისას, განსაკუთრებით კი ეპისკოპოსთა მიერ, თვით მოციქულთა გადმოცემიდან არის აღებული.

ასე ბრძანებს კართაგენის კრება (419 წ.) ერთ ერთ თავის განწესებაში: "თავშეკავების, კრძალულების შესახებ... სამი ხარისხი - ეპისკოპოსის, მღვდლისა და დიაკვნისა შეკრული იყოს უბიწოების საკვრელით, როგორც შეეფერება ღვთის ღირსეულ ეპისკოპოსებს, მღვდლებსა და ლევიტელებს. ღმერთს უნდა ემსახურებოდნენ განკრძალული და უბიწო მღვდლობით... მოციქულთა მიერ მოცემული და თვით უძველესი დროიდან განმტკიცებული წესი ჩვენგანგაც მტკიცედ უნდა იქნეს დაცული... სიწმინდეს უნდა ინახავდეს საკურთხევლის ყველა მსახური" (კართ. 3, 4).

თუმცა, ასევე უეჭველია, რომ პირველ საუკუნეებში ზოგიერთი ეპისკოპოსი ხელდასხმულ იქნა დაქორწინებულ მღვდელთა რიგებიდან, მაგრამ ეპისკოპოსად ხელდასხმის შემდეგ მათი უმრავლესობა წყვეტდა თავის მეუღლესთან საქორწილო კავშირს; და ასევე, უეჭველია ისიც, რომ ამ ხარისხში (ანუ ეპისკოპოსად) უპირატესად ირჩევნდნენ ისეთ პირებს, რომლებიც არ იყვნენ შეკრულნი საქორწინო კავშირით და გამოირჩეოდნენ თავშეკავებითა და ქალწულობის ღვაწლით.

მაგალითებად შეგვიძლია დავიმოწმოთ ძველი, ქრისტეანული ეკლესიის ყველა უდიდესი მოსაგრე.

გარდა ამისა, ეს დასტურდება კიდევ იმით, რომ პირებს, რომლებიც კლერიკოსთა დასში უქორწინებელნი შევლენ (წიგნისმკითხველთა და მგალობელთა გამოკლებით), ხელდასხმის შემდეგ სრულიად ეკრძალებათ დაქორწინება (წმ. მოციქულთა 26-ე კანონი: "იმ უქორწინებლებს, რომლებიც მღვდლობას აპირებენ, ვუბრძანებთ, რომ თუ სურთ ქორწინება, იქორწინონ მხოლოდ წიგნისმკითხველებმა და მგალობლებმა"); და კიდევ იმით, რომ ამგვარ პირებს სასტიკად ეკრძალებათ იცხოვრონ ერთ ჭერქვეშ მდედრობითი სქესის ადამიანთან ერთად, დედის, დის და სხვა უახლოესი ნათესავების გარდა (პირველი მსოფლიო კრების კანონი 3).

ნიკეის კრებაზე უკვე იყო აზრი დაემტკიცებინათ მუდმივი კანონი, რათა ეპისკოპოსები ყოფილიყვნენ უქორწინებელნი, ხოლო ადრე დაქორწინებულნი თავიანთ მეუღლეებს უნდა განშორებოდნენ; ზოგიერთი იმასაც კი ითხოვდა, რათა ეს კანონი გავრცელებულიყო ყველა კლერიკოსზე, მაშინ, კრებამ, ერთ ერთი ეგვიპტელი ეპისკოპოსის, წმიდა პაფნუტის, რჩევით (რომელიც თვითონ ქალწული და მეუდაბნოე იყო), ვერ გაბედა ეს უღელი დაკისრებინა ყველასთვის, რადგან ადვილი სატარებელი როდია იგი. ამიტომაც, კრება შემოიფარგლა მხოლოდ ზოგადი კანონით, რათა მღვდლები, რომლებიც უქორწინებელნი იყვნენ, ასეთებად დარჩენილიყვნენ სამუდამოდ და არ ეცხოვრათ სხვა ქალებთან ერთად ერთ ჭერქვეშ ზემოთხსენებული პირების გარდა.

მაგრამ ჩვეულებას გააჩნდა კანონის ძალა და ეპისკოპოსები, უპირატესად აირჩეოდნენ უქორწინებელთა შორის, ან თუ საეპისკოპოსო კანდიდატს ხელდასხმამდე უკვე ჰყავდა მეუღლე, ეპისკოპოსად ხელდასხმის შემდეგ უნდა დაეტოვებინა იგი.

ამრიგად, ტრულის კრებამ განახორციელა მხოლოდ ის, რომ ეკლესიის ძველ გადმოცემასა და ჩვეულებას, ასევე ეპისკოპოსთა უცოლოების კერძო განჩინებას მიანიჭა საზოგადო და მუდმივი კანონის ძალა ყველა დროისა და ყველა მართლმადიდებელი ადგილობრივი ეკლესიისთვის.

აქედან გამომდინარე, რადგან ცოლიანი მღვდლის ეპისკოპოსად არჩევისა და ხელდასხმის შემთხვევაში საჭირო მეუღლეების გაყრა შესაძლოა გამხდარიყო პრობლემატური და თანაც ეს გაყრა უნდა მომხდარიყო (და უნდა მოხდეს) ორივე მხარის თანხმობით, რათა წინააღმდეგობაში არ მოვიდეს მოციქულთა მეხუთე კანონთან და ქრისტეანული ქორწინების საზოგადო კანონთან, ეკლესიამ წესად დაიდო, ეპისკოპოსთა ხარისხში აეყვანათ ბერ-მონაზვნები" («Опыт курса церковно¬го законоведения» Иоанна Смоленского, стр. 359-364).

ამგვარად, ზემოთდამოწმებული მასალიდან ცხადყოფილია, რომ ძველად არსებული შემთხვევებისდა მიუხედავად, როდესაც ეპისკოპოსებს ცხოვრობდნენ თავიანთ ცოლებთან ერთად, ეს ხდებოდა არა მოციქულთა გადმოცემისამებრ; ან განა შესაძლოა ამგვარი ყოფილიყო მოციქულთა გადმოცემა, როდესაც თვით მოციქულები ტოვებდნენ ყველაფერს და მისდევდნენ თავიანთ მოძღვარს, როგორც ეს ჩანს თვით სახარებიდან: "მაშინ პეტრემ მიუგო და უთხრა მას: აი, ჩვენ მივატოვეთ ყველაფერი და გამოგყევით; რა გვექნება ჩვენ? ხოლო იესომ მიუგო მათ: ჭეშმარიგად გეუბნებით, რომ ვინც მე გამომყევით, მეორედ შობისას, როცა ძე კაცისა დაჯდება თავისი დიდების ტახტზე, - ერთად დასხდებით თორმეტ ტახტზე ისრაელის თორმეტი ტომის განსჯად" (მათე 19:27-28).

ამგვარად, გამორკვეულია, რომ მეექვსე მსოფლიო კრებას თავისი 12-ე კანონით მოციქულთა გადმოცემა კი არ გააუქმა, არამედ აკრძალა ახალმოქცეულ იუდეველთა და წარმართთათვის მოციქულთა მიერ დროებით დაშვებული, საშეღავათო წესი.

ამრიგად, ამ კანონის გამოყენება იმის სამტკიცებლად, რომ ეკლესია წარამარა ცვლიდეს თავის განწესებებს, არის, მარტივად რომ ვთქვათ, საეკლესიო კანონიკის არცოდნის შედეგი.

უფლის საფლავზე გარდამომავალი ცეცხლის შესახებ

ერთგან, თავისი ეკლესიის "მადლმოსილების" ნიშნად დაგვიმოწმეს იერუსალიმში, უფლის საფლავზე გარდამომავალი ცეცხლი, რომელიც გადმოდის დიდ შაბათს, მწუხრზე იერუსალიმის პატრიარქის ლოცვით.

ეს ძალიან სპეციფიკური და სათუთი თემაა და მას ამჯერად ვრცლად ვერ შევეხებით. ჩვენ მხოლოდ შემოვიფარგლებით ერთი ძალიან საყურადღებო დოკუმენტით, რომელიც ეკუთვნის ცნობილ "ნიკონიანელ" სასულიერო პირს (ანუ არა ძველმოწესეს), პორფირე უსპენსკის (1804 – 1885), რომელიც იყო ჩიგირინის ეპისკოპოსი, რამოდენიმე მართლმადიდებლური მონასტრის წინაღმძვარი და იერუსალიმში პირველი რუსული მისიის დამფუძნებელი, ღვთისმეტყველების კანდიდატი, ბერძნული ფილოსოფიის დოქტორი და მრავალი ისტორიული ხასიათის წიგნის ავტორი.

აი რას წერს პორფირე უსპენსკი თავის წიგნში: Книга бытия моего. СПб, 1896. Том 3. Стр. 299-301.

"იმ წელს, როდესაც სირიისა და პალესტინის სახელგანთქმული მმართველი, ეგვიპტელი ფაშა, იბრაჰიმი იმყოფებოდა იერუსალემში, აღმოჩნდა, რომ ცეცხლი, რომელსაც ღებულობენ უფლის საფლავზე დიდ შაბათს, არის არა მადლმოსილი, არამედ ანთებადი, ისევე როგორც ნებისმიერი სხვა ცეცხლი. ამიტომაც ფაშამ გადაწყვიტა დარწმუნებულიყო, ნამდვილად უეცრად და სასწაულებრივად ჩნდება ცეცხლი ქრისტეს საფლავის სახურავზე თუ ინთება გოგირდიანი ასანთით.

და ამისთვის რა გააკეთა იცით? პატრიარქის ადგილნაცვალთ გამოუცხადა, რომ ნებავს დაჯდეს თვით კუვუკლიაში ცეცხლის მიღების დროს და ყურადღებიტ დააკვირდეს როგორ ჩნდება იგი, თან დაამატა, რომ თუ დადასტურდებოდა ცეცხლის სინამდვილე 5000 პუნგს (2 500 000 პიასტრს) გაიღებდა, ხოლო სიცრუის შემთხვევაში მისთვის უნდა გადაეცათ მთელი ის თანხა, რასაც მოტყუებული თაყვანისმცემლებისგან კრეფდნენ ტაძრის მსახურები და რომ ევროპის ყველა გაზეთში დაწერდა ამ საძაგელი სიყალბის შესახებ.

მაშინ, შეიკრიბნენ პეტროარაბეთის ადგილნაცვალი მისაელი, ნაზარეთის მიტროპოლიტი დანიელი და ფილადელფიის ეპისკოპოსი დიონისე და გამართეს ბჭობა რა ექნათ. ბჭობის წუთებში მისაელმა აღიარა, რომ კუვუკლიაში ანთებდა ცეცხლს კანდელიდან, რომელიც თვით უფლის საფლავთან, ქრისტეს აღდგომის მარმარილოს მოძრავი ხატის უკან იყო ჩამალული. ამ აღიარების შემდეგ გადაწყდა ეთხოვათ იბრაჰიმისთვის, არ ჩარეულიყო რელიგიურ საქმეებში და მიუგზავნეს მას წმიდა საფლავის სავანის დრაგმანი, რომელმაც ამცნო მას, რომ მისი უგანათლებულესობისთვის არ იქნებოდა მომგებიანი ქრისტეანული ღვთისმსახურების საიდუმლოს გაცემა და, რომ ამ საიდუმლოს გამოააშკარავება ძლიერ გაანაწყენებდა რუსეთის იმპერატორ ნიკოლოზს.

იბრაჰიმ ფაშამ მოისმინა მალემსრბოლის ცნობა, ჩაიქნია ხელი და გაჩუმდა. მაგრამ ამ დროიდან წმიდა საფლავის სამღვდელოებას უკვე არ სჯერა ცეცხლის გარდამოსვლის სასწაულის.

ამის მოყოლის შემდეგ, მიტროპოლიტმა დაამატა, რომ მხოლოდ ღმრთისგან თუ ელის ამ ჩვენი კეთილგონივრული ტყუილის შეწყვეტას. მხოლოდ ის, როგორც მას ძალუძს ეს და უწყის, დაამშვიდებს ხალხებს, რომლებსაც სჯერათ დიდ შაბათს გარდამომავალი ცეცხლის. ხოლო ჩვენ, ადამიანთა გონებაში ამგვარი გადატრიალების დაწყებაზე ფიქრიც კი არ ძალგვიძს, რადგან უმალ წმ. საფლავის ეკვტერში დაგგვლიჯავენ და დაგვფლეთენ გაგულისებული მორწმუნენი.

ჩვენ, - აგრძელებდა მიტროპოლიტი, - ფაშა იბრაჰიმის მცდელობის შესახებ ვამცნეთ პატრიარქ ათანასეს, რომელიც მაშინ ცხოვრობდა კონსტანტინოპოლში, მაგრამ მისდამი ეპისტოლეში "წმიდა ნათლის" ნაცვლად, დავწერეთ "კურთხეული ცეცხლი". ამ ცვლილებით გაკვირვებულმა მხცოვანმა გვკითხა: "რატომ შეუცვალეთ წმიდა ცეცხლს სახელი?". მაშინ, გავუმხილეთ მას მთელი სიმართლე, თუმცა დავამატეთ, რომ ცეცხლი, რომელიც უფლის საფლავზე დამალული კანდლიდან ინთება, მაინც კურთხეული და ღვთაებრივი ცეცხლია, რამეთუ უწმიდესი ადგილიდან არის აღებული".

ასეთია XIX საუკუნის, ოფიციალური ეკლესიის ეპისკოპოსის, პორფირე უსპენსკის მიერ გადმოცემული ამბავი.

აწ დავიჯეროთ ეს ამბავი თუ არა თითოეულმა თვითონ გადაწყვიტოს.


იხ. შესაბამისი რუსული ტექსტი:

Порфирий (Успенский). Книга бытия моего. СПб, 1896. Том 3. Стр. 299-301

В тот год, когда знаменитый господин Сирии и Палестины Ибрагим, паша египетский, находился в Иерусалиме, оказалось, что огонь, получаемый с Гроба Господня в великую субботу, есть огонь не благодатный, а зажигаемый, как зажигается огонь всякий. Этому паше вздумалось удостовериться, действительно ли внезапно и чудесно является огонь на крышке Гроба Христова или зажигается серною спичкою.

Что же он сделал? Объявил наместникам патриарха, что ему угодно сидеть в самой кувуклии во время получения огня и зорко смотреть, как он является, и присовокупил, что в случае правды будут даны им 5000 пунгов (2500000 пиастров), а в случае лжи, пусть они отдадут ему все деньги, собранные с обманываемых поклонников, и что он напечатает во всех газетах Европы о мерзком подлоге.

Наместники петроаравийский Мисаил, и назаретский митрополит Даниил, и филадельфийский епископ Дионисий (нынешний вифлеемский) сошлись посоветоваться, что делать. В минуты совещаний Мисаил признался, что он в кувуклии зажигает огонь от лампады, сокрытой за движущейся мраморной иконою Воскресения Христова, что у самого Гроба Господня. После этого признания решено было смиренно просить Ибрагима, чтобы он не вмешивался в религиозные дела, и послан был к нему драгоман Святогробской обители, который и поставил ему на вид, что для его светлости нет никакой пользы открывать тайны христианского богослужения, и что русский император Николай будет весьма недоволен обнаружением сих тайн.

Ибрагим паша, выслушав это, махнул рукою и замолчал. Но с этой поры святогробское духовенство уже не верит в чудесное явление огня.

Рассказавши все это, митрополит домолвил, что от одного Бога ожидается прекращение (нашей) благочестивой лжи. Как он ведает и может, так и успокоит народы, верующие теперь в огненное чудо великой субботы. А нам и начать нельзя сего переворота в умах, нас растерзают у самой часовни Св. Гроба.

Мы,– продолжал он, уведомили патриарха Афанасия, жившего тогда в Царьграде, о домогательстве Ибрагима паши, но в своем послании к нему написали вместо "святый свет",– "освященный огонь". Удивленный этой переменою, блаженнейший старец спросил нас: "почему вы иначе стали называть святый огонь?". Мы открыли ему сущую правду, но прибавили, что огонь, зажигаемый на Гробе Господнем от скрытой лампады, все-таки есть огонь священный, получаемый с места священного.

[dzvelmartlmadidebeli]

და ამაზეც მინდოდა მეთქვა რა საფუძველი?.. მე სხვა აზრის ვარ.. ყველაზე ცოდვილ ადამიანებს ეცხადებათ წმინდანები და რა იქნება იმაში გასაოცარი თუ მასაც შეემთხვა მსგვსი.. ქრისტეც და წმინდანებიც ჩვენთან არიან და არა გაყინული წიგნებში.. ან ქრისტესთან პიროვნული ურთიერთობა ყველა მორწმუნეს აქვს, და ზუსტად იცის როდის ხდება ესა თუ ის მოვლენა მისგან, იღებს პასუხებს , და სხვა უამრავი სასწაული, ყველას ბედი კი ასეთუ ისე ღმერთის ნებით იღებს მიმართულებას თუ თქვა რომ დაბადებიდან მისი მოძღვრობა ღვთის ნება იყო ალბათ ისე განვითარდა მოვლენები რომ ასე დაიჯერა.. ხომ არ უთქვამს რომ წმინდანია დედის მუცლიდან.. თქვა რომ მოძღვრობაა ღვთის ნება, მისი ცხონებისთვის საუკეთესო გზა
და გარდა ამისა პირად ურთიერთობისას როცა მქონია საოცრებაა, უაზროდ ფრთხილი, ერთ შეცდომასაც ვერ ვიხსენებ..

თქვენ, ქ-ნო სოფო, ფიქრობთ რომ ეხლა მინდიაშვილს იცავთ?

პირიქით, მე ვიცავ მინდიაშვილს და თქვენ ღუპავთ... რაგან გუნდრუკს უკმევთ მის ხიბლისმიერ შეხედულებებს საკუთარ თავზე და კიდევ ზოგიერთ მოსაზრებებს მომავალზე...

საღმრთო განგებულებით, ქრისტე, ღვთისმშობელი და წმინდანები რიგით ადამიანებს გამოცხადებიან, ამას არავინ უარყოფს, მაგრამ, როგორ გაარკვიეთ, მაგალითად, თქვენ, რომ არჩილ მინდიაშვილს ნამდვილად წმ. გიორგი გამოეცხადა? იქნებ სცდება ეს კაცი?

მე ამ საკითხზე დავას არ ვაპირებ, მაგრამ წმიდა მამები ამბობენ: თუ ადამიანი არ მიიღებს უფლის ანგელოზსაც კი, არა იმიტომ, რომ ის უფლის ანგელოზია, არამედ საკუთარი გამოუცდელობის გამო არ უნდა შეცდეს და არ გადაცდეს უფლის სიყვარულს, ასეთი სიფრთხილე მას გონიერებაში ჩაეთვლება და არა ცოდვაში.

ისე, უამრავი მაგალითები ვიცით წმინდანთა ცხოვრებიდან, როდესაც უდიდესი წმინდანებიც კი შემცდარან გამოცხადებებში.

მე არჩილ მინდიაშვილს ვუსურვებ სიფრთხილეს და თუ ახლოს იცნობთ გადაეცით...

[agmsarebeli]

ძველმართლმადიდებელი მე ვარ ჯიგარო. "ნეტვორკი" კი ჩემი მეგობარია. იცი, არაფერში მჭირდება ორი სხვადასხვა ნიკით შემოსვლა.

ეხლა რაც შეეხება ივერიის ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ხატზე გამოსახულ თითებს. ამ ხატის უზუსტესი ასლი დაწერეს სოლოვეცკელმა ბერებმა. ეს მე ერთხელ უკვე ვთქვი, მაგრამ თქვენ წაუყრუეთ... ამ ხატზე მაცხოვარს თითები შეკრული აქვს ორთითიანი წყობით.

"ნეტვორკის" მიერ წარმოდგენილ ხატზე ნაჩვენებია ორი თითი. გეთანხმები, თითების იუველირულ სიზუსტეზე არ ვიდავოთ. ხატმწერები ორ გამართულ თითს და სამ შეკრულს ყოველთვის როდი გამოსახავენ ერთნაირი სიზუსტით. პორტაიტისაზე (ივერიის ღვთისმშობლის ხატზე) მაცხოვარს ცერი არათითსა და ნეკზე მიერთებული აქვს გვერდიდან (სხვათა შორის, ასეა ეს ყაზანის სასწაულთმოქმედ ხატზეც).

მაგრამ ეს კიდევ არაფერი. მე მინდა თქვენ, ურწმუნოებს, რომლებსაც თვალსაჩინო ხატებიც კი ვერ გარწმუნებთ, წარმოგიდგინოთ სიტყვიერი აღწერილობა (სხვათა შორის ეს აღწერილობა არ ეკუთვნის ძველმოწესეებს).

ეს ცნობა არის ინტერნეტ ენციკლოპედიიდან sedmitza.ru. აი, რას ვკითხულობთ აქ გადმოცემულია ივერიის ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ხატის აღწერილობა. აი რას ვკითხულობთ მის შესახებ:

"Икона Иверской Божией Матери представляет собой иконографический тип Одигитрии, строгость которого несколько смягчена проявлением чувств Матери и Младенца: Богородица слегка наклонила голову к Сыну, а Христос протягивает к ее указующей деснице свою правую кисть, сложенную в благословляющем двуперстном знамении.

Главы Богоматери и Спасителя венчают пышные металлические короны. Как выразил преосв. Порфирий общее впечатление от образа, Иверская Богородица «величественная с выражением вовсе не грозным»[1].

Икона, кроме ликов, сплошь покрыта чеканным серебряным окладом. Рельефы на окладе представляют апостолов: Филиппа, Фому, Андрея, Луку и др., призванных, видимо напомнить об апостольском служении самой Божией Матери. Для грузинских иноков, заказывавших драгоценный оклад, Матерь Божия всегда оставалась «апостолом» их родной земли.

По низу иконы идет характерная для того времени надпись на грузинском языке, относящаяся к серебряному окладу: «Царица. Мать человеколюбиваго Бога, пренепорочная Дева Мария, помилуй душу моего господина великаго Кай-хосроя Квар-Кварашвили, а я, раб твой и лишенный всяких сил, достойный сожаления, Амвросий, благодаря тебя, который удостоил меня оковать это и украсить святой образ твоей Портаитиссы. Прими в жертву от меня грешнаго эту малую мою дерзость и сохрани остаток моей жизни без греха. И в час исхода жалкой души моей помоги инее, рассей все списки моих грехов. И поставь меня грешнаго у престола Сына и Бога твоего и безначальнаго святаго Отца Его и Святаго Духа. Ныне и присно и во веки веков. Аминь»[2].

წყარო იხილეთ აქ: http://www.sedmitza.ru/text/1094986.html

რა ვქნათ ახლა?

გინდ დაიჯერეთ და გინდ არა. თქვენი წყაროებიც კი ადასტურებენ, რომ ივერიის ღვთისმშობლის დედანზე მაცხოვარს თითები შეკრლი ჰქონია ორთითიანი წყობით.
დამიანე დაანებე თავი პროვოკაციებს...

თუ არა და წერა-კითხვა ისწავლე... მონოგრამა და თითების წყობაში იესუს სახელის გამოსახვა გეშლება ერთმანეთში.

მონოგრამაზე მე არ მითქვამს ეგზარქოსულიაო... ეგზარქოსული შენი აზროვნებაა...

შენგან ურწმუნო არ მწყინს, მაგრამ ერთს გეტყვი. კანონიკური ასლი ივერიის ღვთისმშობლის ხატისა არის სიონის საპატრიარქო ტაძარში და ეს შეგიძლია გადაამოწმო თვით ივერონში. ამიტომ არავინ არ უყრუებს როგორც თქვენ ამბობთ. ისევ ვამბობ მსგავსი წყობა მაცხოვარს აქვს დოქიარის ღვთისმშობლის ხატზე, თუ რათქმუნდა თქვენთვის ეს მისაღებია. საღვთო სამართლიანობას ვერავინ ვერ გაექცევა, მითუმეთეს ისი, ვინც ცდილობს სიყალბედ აქციოს ჭეშმარიტება!

[dzvelmartlmadidebeli]

ეს შენ ცხარობ, ილანძღები და იწყევლები, რაც არც საუბარს შეშვენდის ზოგადად და არც კაცის საუბარს მით უფრო...


შენი რევერანსები არავის ჭირდება, კორექტული იყავი ... მით უფრო იმასთან ვინც კორექტულად გესაუბრება.

ახლა ზემოთ თქმულს რაც შეეხება:

სიტყვაში კი არ გიჭერ, აქეთ სხვას რომ აბრალებ რაღაცეებს, მაგიტომ გითხარი. შენ დაეჭვება გამოხატე როგორც თითების წყობაზე, ისე მონოგრამაზე და მის ბერძნულ წარმომავლობაზე, შემდეგ თავად დადევი ხატები, სადაც ასეთი მონოგრამა ყველა ხატზეა თითქმის. მე სწორედ ამაზე მიგითითე, შენ კიდე არ მოგწონს შეცდომაზე რომ გითითებენ და თავი "უცდომელის" ხარისხში გყავს აყვანილი, გვიწუნებ აზროვნებას, ლოგიკას და თავად ისეთ აბსურდულ შედარებებს და დასკვნებს აკეთებ, რომ სასაცილოა სატირალი რომ არ იყოს...

მაგრამ შევეშვათ ამას...



ძალიან კარგი ამაზე რადგან შევჯერდით, მაშინ შესაბამისი კითხვა ჩნდება, თუ მოძღვარი ICXC მონოგრამას გამოსახავს თითებით და მართლმადიდებლობის მიერ ძველთაგან მიღებული კანონიკური მონოგრამის, ქრისტეს სახელით აკურთხევს მრევლს, რას ხედავ ამაში "მწვალებლურს"...??? , თუნდაც ეს წესი XVI საუკუნიდან შემოსულიყო (რაც ზუსტად უცნობია, მაგრამ დავუშვათ), რა არის მასში ცუდი, არასწორი ან მწვალებლური თავისი არსით და შინაარსით, რადგან ფორმა ყოველთვის შინაარს გამოხატავს...???

.

ფიცი მწამს ბოლო მაკვირვებს... აბა ეს რა არის



კარგი არ გამოვეკიდები ამასაც, მთავარია აი ეს კითხვა:

1. მაჩვენე კრების დადგენილება, რომელმაც სამი თითით პირჯვრის წერა მკრეხელობად გამოაცხადა და დაასაბუთა ეს ისე, როგორც შენ ასაბუთებ...
2. თუ სამი თითით პირჯვრის წერა მკრეხელური წესი იყო, როგორ მიიღო საბერძნეთის ან სხვა მართლმადიდებლურმა ეკლესიებმა (რომელიც მანამდე კბილებით იცავდნენ მონოფიზიტობისაგან და ა. შ) ეს წესი
3. ასევე საინტერესოა, არსებობენ თუ არა ძველმართლმადიდებლები იგივე საბერძნეთში?



ხოდა ჯერ გაერკვიე დალოცვილო, იქნებ არც ისეა ყველაფერი შენ რომ გგონია



შენ პოსტებს ქვევიდან ზევით თანმიმდევრობით ხო არ კითხულობ?

რა გითხრა, ჩემსა და შენს ლოგიკაზე და არგუმენტებზე მოდი სხვებმა იმსჯელონ... დავას არ დაგიწყებ... მაგრამ, მიკვირს რატომაა, რომ მე ერთს ვამბობ და შენ კიდევ მეორეს მიმტკიცებ? ქვეტექსტიდან მოგლეჯით იმოწმებ ჩემს ნათქვამს.

მე ვლაპარაკობ სახელობით თითების წყობაზე, შენ კი ხატებზე გამოსახულ ანაგრამაზე გადაგაქვს აქცენტირება...

რა არ გესმის? ხატებზე გამოსახული წარწერა IC XC რომ პირჯვრის საწერად არ შეიძლება გამოვიყენოთ? და თუ ვიყენებთ, არ უნდა ვაჩვენოთ ვინ გვასწავლის ამას? ვინ დავიმოწმოთ, "წმ. დამიანე 80" ხომ არა?

ის, რომ ხატებზე გამოსახული მაცხოვრის სახელის ტიტლი სწორია, იმას როდი ნიშნავს, რომ კურთხევის გაცემაც ასე უნდა!

ხატებზე სხვა ტიტლოსებიც არის და მათით რატომ არ ვქმნით საკურთხებელ წყობას? თან ვიკითხე მთელს კაცობრიობას მაცხოვარი რატომ უნდა აკურთხებინებდეს ბერძნულად-თქო და კრიტიკის ქარცეცხლი დამატეხეთ... სახარებები ბერძნულად დაიწერაო... ესაო ისაო... ყველაფერი გადაითარგმნა სხვადასხვა ენებზე ამ "საკურთხებელი" თითების გარდა... თანაც ეს წყობა არ არის ქრისტეს მიერ მოცემული და სამოციქულო...

დამიმოწმეთ რომელიმე წმ. კრება ან წმ. მამა?

მე რომ მთხოვთ თქვენი სამი თითის უარმყოფელ კრებებს, მისი დამამტკიცებელი და განმმარტებელი ვინმე საეკლესიო ავტორიტეტი დამიმოწმეთ? ან ვერ გულისხმაყოფთ, რომ ასეთი კრება ძველად შეუძლებელია ყოფილიყო, თვით სამი თითით პირჯვრისწერის არარსებობის გამო?!

სამ თითს, თუ ასე გაინტერესებს, უარყოფს მოსკოვის 1551 წლის "ასმუხლიანი" კრება. სწორედ ამ პირჯვრისწერის საწინააღმდეგო მიიღო მან ორი თითითი პირჯვრისწერის ძველი ფორმულა, რომელიც არსენ იყალთოელის "დოგმატიკონიდან" არაერთხელ დაგიმოწმეთ?

გაინტერესებთ რატომ, საიდან და როდის დამკვიდრდა საბერძნეთში სამი თითი? მეც მაინტერესებს, მაგრამ მიჭირს ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა, მართლაც "ყოვლისმცოდნე" ხომ არ ვიქნები?!

გამიგია, რომ ის ლათინობიდან შემოვიდა ბერძენთა შორის.

ცნობილია რომ XIV საუკუნეში, თურქების მიერ აღმოსავლეთის დაპყრობისა და საბერძნეთის ლათინებთან უნიაში ჩათრევის შემდეგ, იქ სასულიერო ცხოვრება მეტად გაძნელდა...

ბერძენთა შორის სულიერება იმდენად დაეცა, რომ XV საუკუნეში რუსეთის მართლმადიდებლურმა ეკლესიამ ყოველგვარი კავშირიც კი გაწყვიტა საბერძნეთთან.

მოგვიანებით, მართალია აღსდგა, მაგრამ, იყო პერიოდი, როცა ეს ურთიერთობა გაწყვეტილი იყო.

ცნობილია, ასევე, რომ როდესაც მოსკოვში ჩამოვიდა ბერძენი პატრიარქი იერემია, რომელმაც ხელი დაასხა პირველ რუს პატრიარქ იობს, კურთხევას გასცემდა ორი თითით.

რა ვიცი, კიდევ რა დავიმოწმო?

"კითხვა ჩნდება" -ო ამბობ, "თუ მოძღვარი ICXC მონოგრამას გამოსახავს თითებით და მართლმადიდებლობის მიერ ძველთაგან მიღებული კანონიკური მონოგრამის, ქრისტეს სახელით აკურთხევს მრევლს, რას ხედავ ამაში "მწვალებლურს"...??? , თუნდაც ეს წესი XVI საუკუნიდან შემოსულიყო (რაც ზუსტად უცნობია, მაგრამ დავუშვათ), რა არის მასში ცუდი, არასწორი ან მწვალებლური თავისი არსით და შინაარსით, რადგან ფორმა ყოველთვის შინაარს გამოხატავს...???

"თუნდაცო" ამბობ და რა მე-16 საუკუნეზე უადრეს არსებობდა ამგვარი საკურთხებელი წყობა? დარწმუნებული ხარ? მაშინ მეც დამარწმუნე! ოღონდ "წმ. დამიანე 80" კი არა, ვინმე ავტორიტეტი დამიმოწმე!

"გაერკვიე დალოცვილოო, მწერ, იქნებ არც ისეა ყველაფერი შენ რომ გგონია".

ყოვლისმცოდნე ნამდვილად არ ვარ, მაგრამ ერთი რამ ვიცი დაბეჯითებით... ამ საკითხებში გარკვევა მე კი არა თქვენ გჭირდებათ, რასაც გისურვებთ სულით და გულით.

შენგან ურწმუნო არ მწყინს, მაგრამ ერთს გეტყვი. კანონიკური ასლი ივერიის ღვთისმშობლის ხატისა არის სიონის საპატრიარქო ტაძარში და ეს შეგიძლია გადაამოწმო თვით ივერონში. ამიტომ არავინ არ უყრუებს როგორც თქვენ ამბობთ. ისევ ვამბობ მსგავსი წყობა მაცხოვარს აქვს დოქიარის ღვთისმშობლის ხატზე, თუ რათქმუნდა თქვენთვის ეს მისაღებია. საღვთო სამართლიანობას ვერავინ ვერ გაექცევა, მითუმეთეს ისი, ვინც ცდილობს სიყალბედ აქციოს ჭეშმარიტება!

არც საწყენად ვამბობ და არც შეურაცხყოფის მიზნით - საპატრიარქოში მოგატყუეს! მათ მიერ ჩამოტანილი ასლი არ არის დედნის შესატყვისი. ყოველ შემთხვევაში, თითების წყობაში მაინც. მე საკმაო წყაროები დაგიმოწმე. ხატის აღწერილობაც კი, რომელიც რუსეთის ოფიციალური ეკლესიის საიტებზეც კი დევს. ამიხსენი, როგორ არის შესაძლებელი, ერთი ეკლესიის ორი ადგილობრივი იურისდიქცია, ერთსა და იმავე საკითხზე სულ სხვადასხვაგვარად ამტკიცებდეს?

ხომ ან ერთი უნდა იყოს მართალი და ან მეორე?

მე ვფიქრობ, რომ ამ შემთხვევაში რუსები არ ტყუიან. საყოველთაოდ ცნობილია როგორ უყვართ და აფასებენ ისინი "ივერიის ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელს". მათ აშენებული აქვთ ამ ხატის სახელობის ტაძრები, მონასტრები, დაწერილი უამრავი ასლი... საქართველოში კი საპატრიარქომ ეხლახან ჩამოიტანა მისი ასლი... ვაი, ჩვენო სირცხვილო, ... ჩვენი ერის მფარველი ხატის სიყვარულშიც რუსები გვჯობნიან, თან ისე, რომ ძველმორწმუნეების სალაპარაკო რომ არ გახდნენ, თითები შეუცვალეს ხატს და ისეთი "ასლი" ჩამოიტანეს.

ათონზე გამგზავრება რა მძლავრი "არგუმენტია"...

კი ბატონო, დიდი სიამოვნებით გავემგზავრები თუ დამაფინანსებ... შენ გაინტერსებს ეს და არა მე... მე ათონზე წაუსვლელადაც მწამს და მჯერა, რომ პორტაიტისას თითები აქვს ორთითიანი წყობით. შენ კი არ გჯერა. საპატრიარქოსი გჯერა... ალბათ უნდა გჯეროდეს კიდეც, ... შენისთანა პატიოსანი და გულუბრყვილო ხალხი იჯერებს, რომ საპატრიარქო პატიოსნად ეპყრობა თავის შვილებს და თუნდაც ხატის საკითხში, აჯერებს, რომ ათონის პორტაიტისას ზუსტი ასლი ჩამოუტანა თავის შვილებს...

სამწუხაროა... ფრიად, სამწუხარო...

მეგობრებო, გაკვირდებით რამდენი ხანია და წავიკითხე ყველა თქვენთაგანის კომენტარები და არგუმენტები.. დასკვნის სახით შემიძლია გითხრათ, რომ ეს ადამიანი სრულიად არგუმენტირებულად გვიმტკიცებს რომ 2 თითით პირჯვრისწერაა სწორი.. გინდა არსენ იყალთოელი, გინდა ქართული ხატები და სხვა მრავალი წყარო რაც მოიტანა სრულიად საკმარისია პირადად ჩემთვის, რომ აწი პირჯვარი 2 თითით გადავიწერო და არა სამით.. მთავარი ჭეშმარიტებაა და არა იმის დამტკიცება რონჩვენი მოძღვარები უფრო მართლები არიან თუ ამათი (ძველ მართლმადიდლებს ვგულისხმობ).. მე მთვლი, რომ მთავარი უფლის მონობაა და არა რომელიმე ეკლესიის, ამიტომაც მინდა ღვთის კანონებით ვიცხოვრო და არა დღევანდელი მოძღვრების კანონებით.. ღმერთი არ მაპატიებს ჭეშმარიტება რომ დავაიგნორო ვინმეს ხათრით..

ერთი სხვა საკითებიც მაინტერესებს, ნეტა არ გაიხსნება სხვა თემებიც? ძალიან მაინტერესებს კიდევ რაიმე დამახინჯებულს ხომ არ გვაკეთებინებენ ჩვენს ეკლესიებში..

გამარჯობა "Tatusi".

ღმერთმა გიშველოს თუ პირჯვარს იწერ ორთი თითით.

სხვა საკითხებზე რა გითხრა, დიახ, არის სხვა დარღვევებიც, რომელთა შორის ყველაზე საშინელი და შესაზარი ნათლისღების წესის დარღვევაა, რომელთან თვით პირჯვრისწერის წესის დამახინჯებაც კი იჩრდილება...

ნათლობა არის კარი, რომლითაც მოგვეტევება ჩვენი ცოდვები და მივეახლებით დანარჩენ საეკლესიო საიდუმლოებებს. არ არის ნათლობა, არ იქნება არც მღდლობა, არც სხვა რომელიმე საეკლესიო საიდუმლო...

მაცხოვარმა ნიკოდიმოსს უთხრა: ვინც არ მოინათლება წყლითა და სულით, ვერ შევა ცათა სასუფეველში. ხოლო თუ როგორ უნდა მოინათლოს კაცი, წერია მოციქულთა 50-ე კანონში. მოკლედ გეტყვი: სამჯერ შთაფლვით.

წყალპურება და წყლის თავზე გადავლება, რაც ოფიციალური ეკლესიის პრაქტიკაშია, არის ნათლობის ფალსიფიკაცია... ამგვარად "ნათელღებულები" პრაქტიკულად მოუნათლავები არიან და ქართლის კათალიკოსის, ბესარიონ ორბელიშვილის (XVIII ს.)სიტყვებით რომ ვთქვათ: "ნათლის მინიჭების მაგიერ, განუნათლავთ დაუტევებენ ბნელში".

მოუნათლავი ადამიანი ვერ ცხონდება. აქედან გმართებთ დაფიქრება... თუ ნათლობის საკითხს ახალ თემად გავხსნით, მრავალ დოკუმენტს წარმოგიჩენთ ამის დასტურად...

[Tatusi]

პასუხი აფხაზი-ს

თქვენ ამბობთ: ამ ადამიანს არავინ არ ეუბნება რომ ორი თითის პირჯვრის გამოსახვა მწვალებლურია და ეს არ უნდა გააკეთო, კი ბატონო გააკეთე, მაგრამ სამი თითით პირჯვრის გადაწერაც არაა ღვთის საწინააღმდეგო ქმედება და ის აკრძალული არაა. ამ ადამიანს ერთი წყაროც კი არ მიუთითებია, სადაც სამი თითით პირჯვრის გადაწერა დაგმობილია და შესაბამისად აკრძალული.

ჩემი პასუხი:მე ვნახე რამდენიმე ძალიან მნიშვნელოვანი წყარო.. მაგალითად - ვინც არ გადაიწეროს 2 თითით, შეჩვენებული იყოსო, თქვენი აზრით არ არის აკრძალვა ყველა სხვანაირი პირჯვრისწერის? თუ თქვენ გინდათ რომ ყველანაირზე- სამზე, ოთხზე, ხუთზე, და ორი ხელით გადაწერაზე ცალ ცალკე ეთქვათ რამე წმინდა მამებს? მე ასე არ ვფიქრობ და მგონი მაქვს მაგის უფლება, ისევე როგორც ნებისმიერი კითხვის დასმის უფლება..


თქვენ ამბობთ: ასეთი აზროვნების მქონე ადამიანებს არ ესმით ეკლესიის არსი და ის მხოლოდ ჩაკეთილ, ერთ ადგილზე გაყინულ დაწესებულებად მიაჩნია, რომ ღმერთი პირველ რიგში კანონია და მერე სიყვარული. ასეთმა გაგებამ ბევრი ადამიანი ჩამოაცილა ჭეშმარიტ ეკლესიას და სამწუხაროდ ალბათ კიდევ ჩამოაცილებს.

ჩემი პასუხი: მილიონობით ადამიანი სწორედ იმან ჩამოაცილა ღმერთს (!!) და არა მხოლოდ ჭეშმარიტ ეკლესიას, რომ სიყვარულის ეგიდით კანონი ფეხზე ეკიდათ.. კანონი რომ მნიშვნელოვანი არ იყოს, მაშინ არ დაგვიწერდნენ.. რათქმაუნდა პირველადი სიყვარულია, მაგრამ თუ არ დავიცავთ კანონებს, ეშმაკი ძალიან მარტივად ინიღბება "სიყვარულში".. შეიძება უადგილო მაგალითია, მაგალითად ჩემი მეგობარი, რომელიც ქმარს ღალატობს, თავს იმით იმართლებს, რომ "ღმერთმა თურმე სიყვარული იქადაგა" და ის რომ წმინდა მამები ამას ცოდვად თვლიან, ეს მხოლოდ მე-4 საუკუნისთვის დაწერილი გონია.. აი სადამდე მიყავს ადამიანები მხოლოდ (!) სიყვარულის იმედად ყოფნას..


თქვენ წერთ: რომ გადახედოთ "სჯულის კანონის" კანონებს, ალბათ უმრავლესობას იმ ფორმით, რა ფორმითაც ისინია დაწერილი, დღეს ლემენტარულად სრული დატვირთვით ვერ აამოქმედებ, რადგან ასე ძალიან ბევრ ადამიანს გზას გადაუღობავ ეკლესიისკენ. და რა ქნას ეკლესიამ გადაუღობოს გზა ადამიანებს ეკლესიისკენ მიმავალი გზო მხოლოდ იმიტომ, რომ ვთქვათ IV ს-ში ამგვარი კანონი მიიღეს.

პასუხი: გეთანხმებით, რომ ყველაფერს ვერ აამოქმედებ, მაგრამ არსებობს რაღაც მნიშვნელოვანი და უნივერსალური, რომელიც უნდა დავიცვათ რომელი საუკუნეც არ უნდა იყოს.. მე ასე მგონია..

თქვენ წერთ: რა ცუდად გვესმის ეკლესიის და მასში არსებული გამოცხადებითი მოძღვრების არსი.
[/quote]

პასუხი: თქვენ არ ვიცი და ჩემთვის ეკლესია და მოძღვარი სულის გადასარჩენი ადგილია და ამიტომაც ძალიან დამაინტერესა იმ საკითხმა, და ვეძებ ადგილს სადაც ამას შევძლებ..

[dzvelmartlmadidebeli]

Tatusi
რაღაც არა მგონია ეს გააზრებული ნათქვამი იყოს. ვფიქრობ, რომ ან გაუაზრებეი ანდა სპეციალურად ნათქვამია.

მე გირჩევ რომ მოვეშვათ მსგავსი ფრაზების ხმარებას.

ამ ადამიანს არავინ არ ეუბნება რომ ორი თითის პირჯვრის გამოსახვა მწვალებლურია და ეს არ უნდა გააკეთო, კი ბატონო გააკეთე, მაგრამ სამი თითით პირჯვრის გადაწერაც არაა ღვთის საწინააღმდეგო ქმედება და ის აკრძალული არაა. ამ ადამიანს ერთი წყაროც კი არ მიუთითებია, სადაც სამი თითით პირჯვრის გადაწერა დაგმობილია და შესაბამისად აკრძალული.

ასეთი აზროვნების მქონე ადამიანებს არ ესმით ეკლესიის არსი და ის მხოლოდ ჩაკეთილ, ერთ ადგილზე გაყინულ დაწესებულებად მიაჩნია, რომ ღმერთი პირველ რიგში კანონია და მერე სიყვარული. ასეთმა გაგებამ ბევრი ადამიანი ჩამოაცილა ჭეშმარიტ ეკლესიას და სამწუხაროდ ალბათ კიდევ ჩამოაცილებს.

რომ გადახედოთ "სჯულის კანონის" კანონებს, ალბათ უმრავლესობას იმ ფორმით, რა ფორმითაც ისინია დაწერილი, დღეს ლემენტარულად სრული დატვირთვით ვერ აამოქმედებ, რადგან ასე ძალიან ბევრ ადამიანს გზას გადაუღობავ ეკლესიისკენ. და რა ქნას ეკლესიამ გადაუღობოს გზა ადამიანებს ეკლესიისკენ მიმავალი გზო მხოლოდ იმიტომ, რომ ვთქვათ IV ს-ში ამგვარი კანონი მიიღეს.

მადლობა ღმერთს რომ ეკლესია ყოველთვის ითვალისწინებდა და გაითვალისწინებს დროით გაგებას და არსის შეუცვლელად, იკონომიური წესით მიუდგება ადამიანს თავისი კანონებით.

რა ცუდად გვესმის ეკლესიის და მასში არსებული გამოცხადებითი მოძღვრების არსი.

[Tatusi]

პასუხი ძველმართლმადიდებელს:

უკაცრავად, ერთი ვერ გავიგე, ეს ყველაფერი თქვენ იცით და ჩვენმა მამაოებმა არ იციან?

[agmsarebeli]

ისევ თავს არიდებ დოქიარის ხატს! სირცხვილი მხოლოდ ისაა, რასაც შენ ამტკიცებ, თითქოს რუსები მეტ პატივს მიაგებდნენ ივერიეიის ხატს, ვიდრე ჩვე. ეს არის შენი სუბიექტური მოსაზრება ამ შემთხვევაში არგუმენტად ვერ გამოგადგება. ცილისწამებაა ისიც, თითქოს საპატრიარქომ მოგვატყუა, ესეც პირადი აზრია და თავს ნურავის ახვევ. დოქიარზე მიპასუხე, მაინტერესებს რას იტყვი აღიარებ თუ თავს აარიდებ.

ჯერ ის წარმოაჩინე არგუმენტად, ნეტარად შერაცხილი წმინდა მამების მიერ კლიმენტი ალექსანდრიელი წერილს როგორ უწოდებს დიდაქეს და დანარჩენებზე მერე გადადი.

[damiane80]

მე ვლაპარაკობ სახელობით თითების წყობაზე, შენ კი ხატებზე გამოსახულ ანაგრამაზე გადაგაქვს აქცენტირება...

ჩვენ ვლაპარაკობდით როგორც ერთზე, ისე მეორეზე. გასაგებია თითების წყობაზე შენი პოზიცია, თუმცა შენ კითხვები გქონდა თავად მონოგრამაზეც (სხვათაშორის ეს წინა პოსტში დაადასტურე და აღარაა საჭირო ეს ჩახვევა). მთავარია, რომ შენ აღიარებ ქრისტეს მონოგრამის ICXC და აღარც ასოებში შეგაქვს ეჭვი, სწორედ ამიტომ გამიჩნდა კითხვა: თუნდაც მე-16 საუკუნის იყოს ეს წყობა (თითების), რა არის ამაში მწვალებლური.

ამაზე შენ მპასუხობ:
"თუნდაცო" ამბობ და რა მე-16 საუკუნეზე უადრეს არსებობდა ამგვარი საკურთხებელი წყობა? დარწმუნებული ხარ? მაშინ მეც დამარწმუნე! ოღონდ "წმ. დამიანე 80" კი არა, ვინმე ავტორიტეტი დამიმოწმე!


ანუ მე რას გეკითხები და შენ რას მპასუხობ. მე გეკითხები შინაარსზე და შენ ჩაიხვიე, რა იცი, რომ მე-16 საუკუნემდე არსებობდაო. წაიკითხე რას გწერ ნორმალურად ადამიანო.

გიმეორებ, დავუშვათ ეს წესი შემორებული იქნა მე-16 საუკუნეში, რას ხედავ მასში მწვალებლურს, თუკი იგი გამოხატავს მანამდე ისედაც მიღებულ ქრისტეს მონოგრამას ICXC.

რაც შეეხება, თიტების ეს წყობა როდის იქნა შემოღებული, ეს საკითხი დროებით გადავდოთ გვერდზე, რადგან არც შენ არც მე ზუსტი პასუხი არ გვაქვს და ამიტომ გეკითხები შინაარსობრივად რატომაა იგი მიუღებელი შენთვის და მით უფრო არის თუ არა დაგმობილი რომელიმე კრების მიერ?

მე რომ მთხოვთ თქვენი სამი თითის უარმყოფელ კრებებს, მისი დამამტკიცებელი და განმმარტებელი ვინმე საეკლესიო ავტორიტეტი დამიმოწმეთ?

კარგია ეს კითხვა რომ დასვი და გიპასუხებ:

კამათის ელემენტარული ლოგიკა და მოთხოვნა არის შემდეგი. თითოეული მხარე ადასტურებს იმას, რასაც ამბობს:

შენ ამ თემაში შემოხვედი და განაცხადე 2 ძირითადი პოზიცია:

1) 2 თითით პირჯვრის წერა არის ძველმართლმადიდებლური წესი და 2) სამი თითით პირჯვრის წერა არის მკრეხელობა.

რადგან შენ დასვი ეს 2 ძირითადი საკითხი, პირველ რიგში, შენვე გევალება შესაბამისი არგუმენტების მოყვანე როგორც პირველზე, ისე მეორეზე. აქედან სიმართლე უნდა ითქვას, შენ დაადასტურე,, რომ 2 თითით პირჯვრის წერა, მართლაც არის ძველი მართლმადიდებლური წესი ეს ზოგმა მანამდეც იცოდა, უმრავლესობამ შეიზლება არა, მაგრამ ეს ასეა და არავინ დაობს ამ საკითხზე, მაგრამ აი მეორე საკითხზე - რომ სამი თითით პირჯვრის წერა "მკრეხელობაა" შენ არ დაგიდვია ფაქტიურად არაფერი, გარდა შენეული განმარტებისა, რომ თითქოს ამაში სამების ჯვარცმა (ნუ იყოფინ) იგულისხმება და ამის მსგავსი...

აი სწორედ ამიტომაც, პირველ რიგში, ვითხოვთ შენგან წყაროებით დადასტურებას, რომ სამი თითით პირჯვრის წერა "მკრეხელურია" (როგორც შენ ამბობ), დაგმობილია და რატომაა დაგმობილი...

ამაზე შენგან პასუხი არ ჩანს და აქეთ გვიზახი თქვენ დამიმტკიცეთო. ამის საუკეთესო მტკიცებულება არსი ის, რომ მტელი მართლმადიდებლური სამყარო ასე იწერს პირჯვარს და რომ მოდიხარ და გვეუბნები ასე არა, ეს მკრეხელობააო, უნდა დაასაბუთო რომ კრეხელობაა და რატომაა მკრეხელობაა...

იმედია გაიგებ ახლა...

სამ თითს, თუ ასე გაინტერესებს, უარყოფს მოსკოვის 1551 წლის "ასმუხლიანი" კრება. სწორედ ამ პირჯვრისწერის საწინააღმდეგო მიიღო მან ორი თითითი პირჯვრისწერის ძველი ფორმულა, რომელიც არსენ იყალთოელის "დოგმატიკონიდან" არაერთხელ დაგიმოწმეთ?

შენს მიერ მოყვანილ ტექსტში არსად ყოფილა ნახსენები საერთოდ სამი თითით პირჯვრის წერა, მით უფრო მისი დაგმობა და ამის მიზეზი დასაბუთებული... ასევე გითხარი, მოიყვანე შესაბამისი ტექსტი (სადაც საუბარი იქნება სამი თითით პირჯვრის წერის დაგმობაზე) და შემდეგ ვიმსჯელოთ...

[dzvelmartlmadidebeli]

პასუხი აფხაზს:

სიტყვები "გირჩევ რომ მოვეშვათ მსგავსი ფრაზების ხმარებას" უკვე ცენზურაა... თქვენ ადამიანს უკრძალავთ დაინტერესდეს მის ეკლესიაში არსებული დარღვევებით... თქვენ ამის უფლება არ გაქვთ... ან გეშინიათ ამ თემაზე ლაპარაკის...

ჩემი თქვენდამი პატივისცემის მიუხედავად უნდა გითხრათ, რომ არ შეგშვენით ამგვარი ლაპარაკი.

შემდეგ წერთ: "ასეთი აზროვნების მქონე ადამიანებს არ ესმით ეკლესიის არსი და ის მხოლოდ ჩაკეთილ, ერთ ადგილზე გაყინულ დაწესებულებად მიაჩნია, რომ ღმერთი პირველ რიგში კანონია და მერე სიყვარული. ასეთმა გაგებამ ბევრი ადამიანი ჩამოაცილა ჭეშმარიტ ეკლესიას და სამწუხაროდ ალბათ კიდევ ჩამოაცილებს".

რას უწუნებთ ჩემს აზროვნებას? როგორი აზროვნება მაქვს? ცუდი იმიტომ არის, რომ თქვენი ეკლესიის მთელ რიგ სწავლებებს არ ვეთანხმები? ამიტომ ფიქრობთ, რომ მე "ეკლესია გაყინულ დაწესებულებად მიმაჩნია"?

საიდან იცით თქვენ მე როგორი ადამიანი ვარ? ან საიდან დაასკვენით, რომ ჩემნაირებისთვის ღმერთი ჯერ კანონია და მერე სიყვარული?

სიყვარულიც "კანონია"! უზენაესი, უმშვენიერესი "კანონი"!

კანონების განუხრელ შესრულებაში გამოიხატება ღმრთის სიყვარული.

ქრისტემ არ ბრძანა: ვისაც მე ვუყვარვარ ის ჩემს სიტყვებს ასრულებსო?

ან კიდევ: ვინც თქვენ მიგიღებთ, ის მე მღებულობს, ხოლო ვინც თქვენ არ მიგიღებთ ის მე არ მღებულობს, ხოლო ვიცნ მე არ მღებულობს, ჩემს გამომგზავნელ მამას არ ღებულობსო? (მომიტევეთ მცირეოდენი უზუსტობა, ზეპირად ვიმოწმებ)

ვისზეა აქ ლაპარაკი? ცხადია მართლმადიდებელ ქრისტეანებზე.

მაშ ვინც წმიდა მამათა სწავლებებს, მათ სჯულდებებს, კანონებს და გადმოცემებს არ მიიღებს, როგორ ღებულობს ქრისტეს?

ამ წმიდა მამებს არ უწოდა ერთ-ერთმა მსოფლიო კრებამ "სულის საყვირის მიერ დასხმული" მამები?

"ვისაც მე ვუყვარვარ ის ჩემს სიტყვებს ასრულებს", ნიშნავს, რომ ის სულიწმიდის მიერ განბრძნობილ მამათა სიტყვებს ასრულებს. რადგან მათ მიერ მეტყველებდა სულიწმიდა.

თქვენ როგორ გიყვართ ქრისტე თუ ჯერ მილიონობით ადამიანი დახოცეთ სამი თითით პირჯვრისწერის გულისთვის, მერე ფანატიზმი გადააბრალეთ ძველმორწმუნეებს, შემდეგ კი ჭკუის დამრიგებლის როლშიც გამოხვედით...

იცი, ოფიციალური ეკლესიის პოლიტიკა ძველმოწესეებთან რას მაგონებს... ლომის და კატის იგავს... კატამ, რომ ლომის ავარჯიშებდა, და ხეზე ასვლა არ ასწავლა...

პირობა თუ გახსოვს ლომმა რომ დაუყენა კატას: შეგაჯიბრებთ და თუ კარგად ვერ გისწავლებია ჩემი შვილისთვის შეგჭამო, ხოლო თუ კარგად გისწავლებია და შენ გაიმარჯვებ, მაინც შენ შეგჭამო... აბა, საკუთარ შვილს ხომ არ შევჭამო...

ლომის ფილოსოფიით მოქმედებთ თქვენც (შენ არა, ცხადია, ოფიციალური ეკლესიის პოლიტიკას ვგულისხმობ ძვემოწესეთა მიმართ).

ნიკონი შეცდაო იძახიან ახლა, მაგრამ მტყუვნები მაინც "სტაროვერები" არიანო, აბა საკუთარ თავს ხომ არ გაამტყუნებენ?...

კანონებს რაც შეეხება... ჩვენთვის იკონომიის ცნება უცხო როდია. (იხ. მაგალითად: არქიეპისკოპოსი პავლე. იკონომიის შესახებ. http://www.oldorthodox.ge/wrl_ikonomia.html ).

კანონებშიც არის განსხვავებანი. არსებობენ დოგმატური, კანონიკური და დისციპლინარული კანონები. ზნეობრივი დატვირთვის მქონე კანონები.... აქედან, ზოგი მათგანი შეიძლება დროის ვითარების გამო შეჩერდეს, უბრალოდ შეუძლებელია მათი შესრულება და იმიტომ... ზოგს საეკლესიო იკონომიით ვაჩერებთ,... ზოგის მოთხოვნას კი ვერაფერი შეაჩერებს...

მკითხოთ იქნება ეს საკითხი და გაგარკვევთ... ნაჩქარევად რომ არ არწმუნოთ ადამიანებს, რომ ჩვენ თურმე "ეკლესია გაყინული დაწესებულება გვგონია".

თქვენ რა გგონიათ? საქულას დუქანი ხომ არა? ვინც გინდა შევა და ვინც გინდა გამოვა? ვისაც რაც უნდა იმას გააკეთებს? და ა. შ.?

ეჰ, აფხაზ, აფხაზ... არ შეგშვენის ეგეთი ლაპარაკი...

[afxazi]

dzvelmartlmadidebeli

"გირჩევ რომ მოვეშვათ მსგავსი ფრაზების ხმარებას" უკვე ცენზურაა

ეს ტყუილია და მხოლოდ შენეული აღქმაა ფრაზისა. ადამიანი როდესაც გაუცნობიერებელ დასკვნას გვთავაზობს, მე მგონი დამეთანხმები, რომ ეს არ არის მოსაწონი და მიუღებელია.

როდესაც წერს, რომ თურმე ეკლესია მატყუებდა და მაინტერესებს კიდევ რაში მატყუებსო, ამაშიც დამეთანხმები, რომ ეს არ არის ნორმალური წინადადება და ვერ მივიღებ ამას. აქ რომ ცენზურა ყოფილიყო დიდი ხნის წინ დავხურავდი ამ თემასაც და სხვასაც, მაგრამ თვითონ არაჯანსაღი ცენზურა ჩემთვის მიუღებელია.

[afxazi]

Tatusi

ცხარე პოსტისთვის მომიტევე. თუმცა თხოვნა მექნება, რომ საკითხი ბიექტურად და კონტექსტიდან ამოგლეჯილად არ განიხილო. არსენ იყალთოელის გამონათქვამის შესახებ უფრო კომპეტენტურ ადამიანებს ვკითხავდ ა მათგან მოვისმენ ამ ფრაზის შესახებ განმარტებას. ასე ამოგლეჯილად არ მინდა მაგ ფრაზას შევეხო.

კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, რომ ორი თითით პირჯვრის გამოსახვა არის უძველესი წესი, თუმცა სამი თითით პირჯვრის გამოსახვა არაერთ ხატზეა დაფიქსირებული. თუმცა უძველეს დროში არა მხოლოდ ორი თითით გამოისახავდნენ პირჯვარს, თუ არ ვცდები ცერა თითით და ეს იოანე დამასკელთანაა დადასტურებული. ვერ მოვიცალე რომ ეს ციტატები მოვიძიო.

[Tatusi]

აფხაზი, დიახ დამაინტერესა "კიდევ რამეს ხომ არ მატყვილებენ", იმიტომ რომ გუშნ ფეისბუკზე ვნახე ერთ ბიჭს ქონდა დადებული რაღაც კანონი, რომ მწვალებლებთან ლოცვის გამო უნდა განიკვეთოს სასულიერო პირიო, და კიდევ კითხულობდა რატომ არ ეხმარება საპატრიარქო დაჭერილ მართლმადიდებელ ბიჭებსო, და ძალიან ბევრი კითხვები დამიგროვდა და მაინტერესებს კიდევ ხომ არ არის რამე.. მითხარით რა არის ამ კითხვაში ასეთი გასაოცარი.. ადამიანი ვარ და ვაზროვნებ და ვეძებ ჭეშმარიტებას და ვხედავ რომ რაღაც სუმთლად კარგად ვერ არის საქმე ეკლესიაში.. არაბუნებრივი რა არის, რომ ყრუსავით და ბრმასავით არ ვიქცევი?

[damiane80]

მეგობრებო, გაკვირდებით რამდენი ხანია და წავიკითხე ყველა თქვენთაგანის კომენტარები და არგუმენტები.. დასკვნის სახით შემიძლია გითხრათ, რომ ეს ადამიანი სრულიად არგუმენტირებულად გვიმტკიცებს რომ 2 თითით პირჯვრისწერაა სწორი.. გინდა არსენ იყალთოელი, გინდა ქართული ხატები და სხვა მრავალი წყარო რაც მოიტანა სრულიად საკმარისია პირადად ჩემთვის, რომ აწი პირჯვარი 2 თითით გადავიწერო და არა სამით..

სამი თითით პირჯვრის გადაწერაზე რატომ ამბობს უარს, შეგიძლია თქვა???, მხოლოდ იმიტომ, რომ მე-11 საუკუნეში ან უფრო ადრე ან გვიან ასე იწერდნენ პირჯვარს. იგივე წარმატებით პირველ ქრისტიანები პირჯვარს იწერდნენ ერთი თითI, ასევე პირჯვრის წერის დროს ჯვარს შუბლზე გამოისახავდნენ პირდაპირ (და არა შუბლი, მუცელი და მარჯვენა მარცხენა მკლავი).

აქ საუბარი თიტების რაოდენობაშია კი არ არის კეთილო, არამედ შინაარსში:

რა შინაარსით იწერ შენ პირჯვარს:

წმინდა სამების სახელით და ქრისტეს 2 ბუნების აღიარებით. ახლა გეკითხები, რას ხედავ ამაში მიღებელს??? ან მწვალებლურს ან არსებობს კი რომელიმე წყარო ან კრება, რომელმაც სამი თითით პირჯვრის წერის წესი დაგმო.

არსენ იყალთოელის დოგმატიკონს რაც შეეხება. მისი სატაურში პირდაპირაა მითითებული, რომ იგი არის მონოფიზიტების წინააღმდეგ მირებული. მონოფიზიტებს ჰქონდათ ერთი თითით პირჯვრის წერის წესი (რიტაც ქრისტეს ერთ ბუნებას აღიარებდნენ) და ამ შინაარსის მწვალებლობის აღკვეთის მიზნით დაიწერა, რომ პირჯვარი მართლმორწმუნემ უნდა გამოისახოს 2 თითით, ნიშნად ქრისტეს 2 ბუნების აღიარებისა.

მაგრამ შემდეგ შეიქმნა სიტუაცია, რომ 2 თითით პირჯვარს იწერდნენ ნესორიანელებიც, რომელიც ამბობდნენ რომ ქრისტეს 2 ბუნება კი ჰქონდა, მაგრამ ეს 2 ბუნება ერთმანეთში შერეული იყოო. აი ამ წესისაგან გასამიჯნად ეკლესიაში მკვიდრდება სამი თითით პირჯვრის წერის წესი, თუმცა დოგმატური შინაარსის შეუცვლელად (წმინდა სამების და მაცხოვრის 2 ბუნების სახელით).

ასე რომ სანამ რაიმეს შეცვლი, გირჩევ არ აჩქარდე და კარგად გაეკვე საკითხში და არც მთავარია მის შინაარსში. არ გაინტერესებს როგორ მოხდა, რომ სტაროვერები მარტო რუსეთში და მისი გავლენის მქონე ქვეყნებში არიან?, რატომაა რომ საბერძნეთში 3 თითით პირჯვრის წერის წესი არსებობს და იქ არ არიან სტაროვერები, ასე ადვილად დათმო მთელმა საბერძნეთმა და მთელმა საქრიასტიანომ ეს ძველი წესი და მკრეხელობა აირჩია??.

განვმერდები და ვიტყვი: მთავარია დოგმატური შინაარსი პირჯვრის წერისა, რაც აბსოლუტურად დაცულია სამი თითით პირჯვრის წერის წესში და მისი შეცვლა (თუნდა ძველ წესზე დაბრუნება, რადგან ნესტორიანობა არარ გვაწუხებს), თუკი ეს შეიძლება განხეთქილების საფუძველი გახდეს, ჩემი აზრით, მიუღებელია

[afxazi]

Tatusi

აფხაზი, დიახ დამაინტერესა "კიდევ რამეს ხომ არ მატყვილებენ", იმიტომ რომ გუშნ ფეისბუკზე ვნახე ერთ ბიჭს ქონდა დადებული რაღაც კანონი, რომ მწვალებლებთან ლოცვის გამო უნდა განიკვეთოს სასულიერო პირიო, და კიდევ კითხულობდა რატომ არ ეხმარება საპატრიარქო დაჭერილ მართლმადიდებელ ბიჭებსო, და ძალიან ბევრი კითხვები დამიგროვდა და მაინტერესებს კიდევ ხომ არ არის რამე.. მითხარით რა არის ამ კითხვაში ასეთი გასაოცარი.. ადამიანი ვარ და ვაზროვნებ და ვეძებ ჭეშმარიტებას და ვხედავ რომ რაღაც სუმთლად კარგად ვერ არის საქმე ეკლესიაში.. არაბუნებრივი რა არის, რომ ყრუსავით და ბრმასავით არ ვიქცევი?

მოდი განვასხვავოთ ერთმანეთისგან საპატრიარქო და ეკლესია.

საკითხები განვიხილოთ მართლმადიდებლური ეკლესიის ჭრილში და არა საპატრიარქოს ამა თუ იმ საქციელში.

[Tatusi]

აფხაზი - და იყალთოელის ამბავს თუ გაიგებთ მეც ძალიან მაინტერესებს.. რატომღაც ვერ წარმომიდგენია რომ ამხელა ტყვილს ამბობდეს ადამიანი, ეს ხომ გადამოწმებადი ინფორმაციაა, და ამიტომ ჩემზე ამ წყარომ ძალიან იმოქმედა.. მე ველოდები თქვენგან სიახლეებს, მანამდე მეც ვეცდები გავარკვიო უფრო დეტალურად..