პირჯვრის გადაწერის მიმართულება, თქვენ როგორ იცით? პარამეტრები

[dzvelmartlmadidebeli]

ცოტათი გადავერთოთ პირჯვრისწერის და კურთხევის საკითხისგან და განვიხილოთ ერთი ასეთი აღმაშფოთებელი
ფაქტი.

რუსთაველზე მდებარე "ხინკლის სახლი" თავის ბეჭედში იყენებს წმ. ნიკოლოზის გამოსახულებას.

ეს სურათი გადაღებულია მობილურით რუსთაველზე მდებარე "ხინკლის სახლში".

მენიუზე დარტყმულია ბეჭედი წმ. ნიკოლოზის გამოსახულებით.












ეს არის უდიდესი მკრეხელობა!

რა უნდა წმ. ნიკოლოზს "სახინკლეს" ბეჭედზე?

ვინ არიან ამ დაწესებულების მეპატრონეები? თუ ისინი არიან ქართველები, შევარცხვინე მათი ქართველობა!

P. S. ვინც ნამდვილად მართლმადიდებელია და მართლმადიდებლურ სიწმიდეებს უფრთხილდება, იქნებ გამოხატოთ თქვენი დამოკიდებულება მსგავსი ფაქტების მიმართ და მოვითხოვოთ (თუმც არ ვიცი როგორ და სად) ამგვარი მკრეხელობების შეწყვეტა.

სურათის ცუდი ხარისხისთვის ბოდიშს გიხდით.

[terra]

dzvelmartlmadidebeli

თუ იქ იყავი (ან თუნდაც არ ყოფილიყავი), ვერ მოძებნე მეპატრონე და
ვერ მოთხოვე პასუხი?

[dzvelmartlmadidebeli]

dzvelmartlmadidebeli

თუ იქ იყავი (ან თუნდაც არ ყოფილიყავი), ვერ მოძებნე მეპატრონე და
ვერ მოთხოვე პასუხი?

არა, მე არ ვყოფილვარ. ეს სურათი ახლახან მომაწოდეს.

[Atman]

ეგ ქმედება განსაზღვრავს ადამიანთა უმეტესობის დამოკიდებულებას ღმერთის და რელიგიის მიმართ.

უფრო კარგად გაეყიდებათ ხინკალი!

[terra]

უფრო კარგად გაეყიდებათ ხინკალი!

ბებიამაგათამ.

[Atman]

ბებიამაგათამ.

[(Νικόλαος)]

თუ თქვენ იმას ამტკიცებთ, რომ ცერი და არათითი ასო X-ს გამოხატავს, მაშინ ხატზე ის ზუსტად X-ს მსგავსად უნდა იყოს გადადებული. აქ დამოწმებული ხატებიდან კი არსად ეს არ ჩანს.

რაც შეეხება ორთითიან მინანქრულ ხატს, სადაც სამების აღმნიშვნელი თითები ზუსტად არ არის მიერთებული, მოგახსენებთ, რომ ეს არც არის აუცილებელი სამების ერთობის გამოსახატავად. სამი თითის ერთად შეკვრა უკვე არის სამების ერთობის სიმბოლო. ასო X კი ზუსტად უნბდა იქნეს გამოსახული გადაჯვარედინებული თითებით, სხვაგვარად გამოვა ასო O, და ამგვარი წაკითხვა კიდევ უფრო დიდ ბუნდოვანებას შეიტანს. რადგან ვინ არის IC OC?

ესეიგი შენ ამბობ სამების ერთიანობა გამოხატული იქნება თუ არა არააქვს მნიშვნელობა? მხოლოდ ორი თითი იყოს შეერტებული და დანარჩენი სმი თუ გინდა ჰაერში გქონდეს ისე რომ ერთმანეთშ არ ეხებოდეს? რათქმაუნდა აქვს, თანაც მახსოვს როდესაც შენ ორი თითით პირჯვრისწერაზე ლაპარაკობდი ამბობდი რომ შუა თითითი მოხრილი უნდა იყოს და შეერთებული საჩვენებელთან, ხოლო დანარჩენი სამი ერთად, სამების ერთობის გამომხატველად.
მაგრამ შენს მიერ მოცემულ ხატზე არ ემთხვევა, კი არ ვამბობ რომ არაკანონიკურია, ვამბობ ეს ხატწერისთვისაა დამახასიათებელი. ზუსტად შეიძლება ხატზე არ ემთხვეოდეს არც შენ მიერ მოცემული ხატი, რმელსაც თითები არ აქვს შეერთებული და ჩემ მიერ მოცემულ ხატზეც შეიძლება არ იკითხებოდეს კარგად ასო ხ, რადგან ეს ხატია და არა რეალისტი მხატვრის ნამუშევარი.
მაშინ მითხარი იოანე მაქსიმოვიჩის ორი აწეული ხელი, მხოლოდ ემოციებს გამოხატავს როგორც შენ ამბობ და არა როგორც ეპისკოპოსი, აკურთხევს ორი ხელით? თუმცაასო ხ არც აქ კარგად არ ჩანს, მაგრამ ხატმწერი გულისხმობს რომ აქ არის ხ და არა ო.




მე არ ვამბობ რომ ეს ხატები არაკანონიკურია რადგან თითები კარგად არაა შეერთებული, მე ვამბობდი ბევრჯერ და კიდევ გავიმეორებ, რომ ხატწერისთვისაა დამახასიათებელი როგორც აქ





აი როგორ უნდა იყოს ორი თითი სინამდვილეში, ხოლო ხატზე შეიძლება სხვანაირად იყოს, რადგან... ხატია

[dzvelmartlmadidebeli]

პასუხები

ნაწილი მეორე



კანონისტი



1) თანახმად მოციქულთა კანონისა, ეპისკოპოსს შეიძლებოდა ჰყოლოდა ცოლი (ტყუილად იხმარეთ "დავალდებულება". რა შუაშია ვალდებულება? გასაგებია, რომ უფლებაზეა საუბარი და დიახაც, უფლება იმისია, რომ მისით ისარგებლო).

პასუხი: "დავალდებულება" იმიტომ ვიხმარე, რომ ვინმეს მოციქულთა მე-5 კანონი ისე არ გაეგო, თითქოსდა ისინი ამ კანონში ვინმეს, ვისაც მღვდლობა სურს, ავალდებულებენ ცოლის ყოლას. ხოლო უფლება ნამდვილად ჰქონდათ და თუ რატომ მგონი ნორმალურად წარმოვაჩინე. თუმცა უფლება რომ ჰქონდათ, არ ნიშნავს, რომ ეს იყო მოციქულთა გადმოცემა.

ამ ორი კანონის (მოც. 5 და VI:12) შედარება მე დამჭირდა იმისთვის, რომ მეჩვენებინა ეკლესია თავის გადმოცემებს არ ცვლის. რადგან ეს კანონი დამიმოწმეს საპირისპიროს საჩვენებლად, (ეკლესია ცვლის თავის დადგენილებებსო), მე ვაჩვენე, რომ მოც. 5 კანონი იყო არა მოციქულთა გადმოცემის დამკანონებელი განწესება, არამედ ეკლესიისკენ მოქცეულ წარმართთა და იუდეველთა მიმართ დაშვებული იკონომია, შეღავათი. რაც მოგვიანებით გააუქმა კიდევაც მეექვსე მსოფლიო კრებამ.


2) ანუ ერთი და იგივე ქმედება (მეუღლესთან თანაცხოვრება ჯვრისწერის შემდეგ) დაშვებულია მოციქულთა მიერ, ხოლო აკრძალული სჯულისკანონის მიერ.

პასუხი: მოციქულთა მიერ, როგორც უკვე ვთქვი, დაშვებული იყო ეს, როგორც იკონომია. დამოწმებული მაქვს წმიდა მამათა განმარტებანიც. ვფიქრობ იქ ყველაფერი ნათლად არის ნათქვამი და ამ თემაზე გაუთავებლად დავა მიზანშეწონილად არ მიმაჩნია. ნუ იფიქრებთ, რომ მე ვესწრაფვი, რაც უნდა დამიჯდეს, ჩემს შეხედულებებზე ვინმეს გადმოყვანას. მე უბრალოდ წარმოგიდგენთ იმას, რაც ჭეშმარიტებად მიმაჩნია, გიმოწმებთ წმ. მამებს, რომ თქვენც გადახედოთ თქვენი ეკლესიის პრაქტიკას და თუ ჩათვლით რომ სწორს გეუბნებით, იზრუნოთ ცთომილებათა გასწორებაზე. თუ არა და, ყველას თავისი გზა აქვს და აქ არაფერი იქნება სადავო.

2) მოციქულთა პერიოდში საღმრთო ლიტურგია, ანუ წირვა ტარდებოდა იაკობ მოციქულის განწესით, რომელიც მე-4 საუკუნეში შეცვალა ჯერ ბასილი დიდმა, ხოლო შემდეგ იოანე ოქროპირმა. რა ვქნათ, აღარ ვწიროთ? თუ მე-4 საუკუნიდან დღემდე ყველა წირვა უმადლოდ გამოვაცხადოთ, რაკი მოციქულთა წირვა შეიცვალა?

პასუხი: სხვათა შორის, ჩემმა მოძღვარმა მითხრა, რომ იერუსალემის ძველმართლმადიდებელი ეპისკოპოსი იაკობი (ეროვნებით ირლანდიელი), დღესაც ატარებს იაკობის ლიტურგიას. ბასილიმ და იოანემ შეამცირეს ეს ლიტურგია და შეავსეს სხვადასხვა ლოცვებით...

პრინციპში, მე არ მესმის აქ რაში გვედავებით. სხვათა შორის, ბასილისა და იოანეს შემდეგ სხვა ლიტურგია ეკლესიას დღემდე არ შეუწყნარებია და ვფიქრობ არც მომავალში შეიწყნარებს... ასეა, თუ არ ვცდები, თქვენთანაც.





mata


1) რავიცი, რავიცი... ვკითხულობ ამ თემას და ვერ გავიგე რა უპირატესობა აქვს ორი თითით პირჯვრის წერას, ან სამი თითით.... ნუ თუ იმას გავითვალისწინებთ რომ დღეს სამი თითით იწერს პირჯვარს უმეტესობა, მაშინ dzvelmartlmadidebel-ს რომ გული არ დავწყვიტო, მე პირადად აწი ორი თითით გადავიწერ პირჯვარს. ჩემთვის არანაირი მნიშვნელობა არა აქვს ორ თითს შევატყუპებ თუ სამს.
ბოლო ბოლო კაცმა ამდენი დწერა, ამდენი იკამათა და დავუფასოთ შრომა.

პასუხი: მატას დავუფასოთ იუმორი. მაგრამ, ძვირფასო, ასე ხუმრობით და სიცილ-კისკისით ისეთ ადგილას არ ამოყოთ თავი, რომ მერე სამარადისო ქენჯნამ შეგაწუხოთ...

2) ააა იმენნა საჩვენებელი და შუა უნდა შევატყუპო?! სხვა არა? ორი თითიო და არა სამიო... მე ვიფიქრე ორ თითზე ოყო საქმე მაინცდამაინც და არა სამზე. მოიცა ვსინჯო აბა
ეეეეე რანაირად?? რაღაც მოუხერხებელია
ძველმართლმადიდებელო დამეკრუნჩხა თითები. რა არის ეს რეებს გვასწავლი

პასუხი: ამას მე კი არა წმიდა, მართლმადიდებელი ეკლესია გვასწავლის. უამრავ ხატზეა გამოსახული და საეკლესიო კრებათა დადგენილებებითა და ანათემატიზმათიც კი არის დაცული.
თუ თითები გეკრუნჩხება ორთითიანი პირჯვრისწერისას, მოდი ჩვენს ეკლესიაში და ჩვენი მოძღვარი სულისგან ეშმაკის განსხმის ლოცვას წაგიკითხავს. მითუმეტეს, "გადავიწერე ასე და ავიბლანდეო" წერ.

3) ხალხო თუ ზუსტად მაგ ორ თითზეა საუბარი მემგონი ცუდათაა ჩვენი საქმე.

ადრე ფილმი რო გადიოდა "სახლი ძველ უბანში" ხო გახსოვთ? აი იქ რომ იყვნენ მურმან ჯინორია და საღარაძე ხო იცით ვინც იყვნენ ეგენი -სატანისტები .. აი იმათ ეჭირათ ხოლმე ეგრე თითები
ღმერთო მაპატიე თუ რამეს ვცოდავ, მარა მართლა ეგრე ეჭირათ ხოლმე თითები და რა ვქნა

პასუხი: და ჩვენ რა შუაში ვართ, ძვირფასო? ვიღაც გამოგონილი პერსონაჟებით, სატანისტ "ჟორათი" და "თამილათი" განაქიქებთ პირჯვრისწერის უძველეს წესს, მართლა ცუდად ყოფილა თქვენი საქმე. ბოდიში, და "იეღოვას მოწმე", ან "სახარებისეული რწმენით მონათლული" ვიღაცა ხომ არ ბრძანდებით?

4) აუ მე კიდე ეგრე გადავიწერე ეხლა პირჯვარი. ამ უწმინდურს ეგ მინდოდა კიდე?!

პასუხი: ფუი, ეშმაკს!




Νικόλαος


1) ამაზე ერთი პატერიკი არსებობს წარმართი ბავშვი თამაშის დროს მოინათლა. ნათელს იღებს მონა ღვთისა... მთავარია ეს ფორმულა იყოს დაცული. მაგრამ ისე ნუ გაიგებთ რო მარტო ეს უნდა იყოს და დანარჩენი სხვა არაა მნიშვნელოვანი. მე ეს არ მიგულისხმია.

პასუხი: მარტო ფორმულა არ არის საკმარისი. ნათლობა შესრულებული უნდა იყოს სწორად.
მართლმადიდებლურ კატეხიზმოებში ნათლად წერია, რომ ნათლობა არის საიდუმლო, რომელშიც მორწმუნე სხეულის წყალში სამ-გზის შთაფლვით და მოწოდებით მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა განიწმიდება ცოდვათაგან და მეორედ იშვება ახალი, სულიერი ცხოვრებისთვის (იხ. სახელმძღვანელო მართლმადიდებელი ეკლესიის კატეხიზმოს შესასწავლად. თბილისი 1990 წ. გვ. 64). იქვე წერენ, რომ იმისათვის, რათა საიდუმლო იყოს ქმედითი, ანუ შესრულებული და სულიწმიდის მადლი უეჭველად გადმოვიდეს ქრისტეანზე, ის უნდა შესრულდეს სწორად; "სწორი და წესიერი შესრულება საიდუმლოსი კი ის არის, რომ შესრულების დროს დაცულ იქმნას ყოველივე მოთხოვნა აღმასრულებელისა და თვით აღსრულების შესახებ" (იქვე).

ნათლისღების საიდუმლოს უცილობელ და უცვალებელ გარეგნულ ფორმას, რომლის გარეშე ეს საიდუმლო გაუქმებულია, წარმოადგენს მოსანათლავის წყალში სამ-გზისი დაფლვა. ყოველი სხვაგვარი "ნათლობა", იქნება ეს "წყალპკურებით", "წყლის თავზე დასხმით" თუ სხვა, არ არის ნათლობა, მართლმადიდებელ ხალხებში ის შემოიჭრა ლათინობიდან (პაპიზმიდან) და ძველი მართლმადიდებლობის მიერ უარყოფილია. აქედან, წყალპკურებითად, წყალგადასხმით და საერთოდ, არა სამგზის შთაფლვით "ნათელღებულები" არიან მოუნათლავები და ვერ ცხონდებიან. ამის დასტურად მოგვყავს რამოდენიმე ციტატა საეკლესიო განწესებებიდან, ადგილობრივი კრებებიდან და მამათა თხზულებებიდან. ხოლო ეს განყოფილება მთლიანად ეძღვნება საკითხს თუ როგორ უნდა შესრულდეს და როგორ არა, ნათლისღების საიდუმლო; ვინ შეიძლება ჩაითვალოს ნათელღებულად და ვინ არა.

მაგალითად, მოციქულთა 50-ე კანონში ვკითხულობთ: "თუ რომელიმე ეპისკოპოსმა ან მღვდელმა შეასრულოს არა სამი შთაფლვა ერთ საიდუმლოში, არამედ ერთი შთაფლვა უფლის სიკვიდილის მიმართ, დაემხოს, რადგან უფალმა ასე კი არა თქვა, რომ "ჩემი სიკვდილის მიმართ ნათელ-ეცითო", არამედ თქვა: "წადით და დაიმოწაფეთ ყველა წარმართი და ნათელ-ეცით მათ მამის, ძის და სულიწმიდის სახელით" (მათე. 28:19) (წმ. მოციქულთა 50-ე კანონი).

სხვადასხვა ადგილობრივი, მართლმადიდებლური ეკლესიები ყოველთვის მისდევდნენ მოციქულთა ამ მოთხოვნას. ამის დასტურად ქვემოთ დამოწმებული უმცირესი მასალაც გამოდგება:

"ვინცა ვინ, არა ნათელს სცემდეს სამგზისი შთაფვლითა და მოწოდებითა სახელისა მამისა, და ძისა და წმიდისა სულისა, იყავნ შეჩუენებულ" (არსენ იყალთოელი. "დოგმატიკონი").

აღმოსავლელი პატრიარქების თქმით, რომლებმაც 1848 წელს მიიღეს ერთობლივი ოროსები ლათინთა წინააღმდეგ, განაცხადეს, რომ "წყალგადავლებით "ნათლობას" არავითარი სიწმიდე არ შეუძლია მიანიჭოს მოსანათლავს და ოდნავადაც კი არ ემსახურება ადამიანის ცოდვათაგან განწმენდის საქმეს. მას (ანუ წყალპკურებით "ნათლობას" - ადმ.) ზიზღისა და უარყოფის ღირსად მივიჩნევთ, ხოლო მოჩვენებითად, ვითომ მონათლულებს, მართლმადიდებლური ეკლესიისკენ მოქცევის შემთხვევაში, ვიღებთ როგორც მოუნათლავთ და ყოველგვარი ეჭვის გარეშე თავიდან ვნათლავთ" (О правилах и чинопоследованиях присоединения неправославных в православную церковь. Вятск. 1869 г.).

წყალგადავლებითი, ანუ წყალპკურებითი "ნათლობის" შესახებ მეტად ლაკონურია მე-18 ს. ქართლის კათალიკოსი ბესარიონ ორბელიშვილი, რომელიც ბრძანებს, რომ "წყლის ოდნავი შეხებით "ნათელღებულთ" (ლათინნი) "ნათლის მინიჭების მაგიერ განუნათლავთ დაუტევებენ ბნელში".



sopo...



1) ნუ ეს ამაზე რა ვთქვა აქ ბევრი კამათი იყო ამაზე და უსპენსკი ათეისტების და კათოლიკეების საყვარელი თემაა, არც სიმართლესთანაა ახლოს არც ლოგიკასთან. ამას გარდა უამრავი თვითმხილველი რომ არის ნათება ციდან, კიდევ იყვნენ ისეთებიც ვის ხელშიც აინთო სანთელი, არ წვავს, ზოგი განიკურნა, და ასევე იმ ადგილას ჩატარდა სარემონტო სამუშაოები არანაირი საიდუმლო ადგილი იქ არ აღმოჩნდა და კიდევ უამრავი არგუმენტი...

პასუხი: მე არ შევხებივარ უფლის საფლავზე გარდამომავალი ცეცხლის სინამდვილის თუ სიყალბის საკითხს. უფრო სწორედ, თვითონ მე ასე არ ვაყენებ საკითხს. ამ თემაზე დიდი ხანია დავობენ. ორივე მხრიდან არსებობს ურთიერთ გამომრიცხავი მასალა. იბადება მრავალი შეკითხვა. როდესაც თქვენ ჩვენი, ძველმართლმადიდებლური კონფესიის წინაშე უპირატესობის ნიშნად წარმოგვიჩენთ ამ შემთხვევას, უნდა გავითვალისწინოთ, რომ სხვა ეკლესიებს არა აქვთ უფლება (ბერძნები ამას არც დაუშვებენ), რომ შევიდნენ და თვითონ აღასრულონ უფლის საფლავზე დიდი შაბათის მსახურება. სანამ ეს არ მოხდება და არ დავინახავთ ვის ლოცვაზე გადმოვა ცეცხლი და ვის ლოცვაზე არა, თქმა იმისა, რომ თქვენი ეკლესია მადლმოსილია სხვებთან შედარებით და ამას იერუსალემის ცეცხლი ადასტურებს, ვფიქრობ არასამართლიანია.

რაც შეეხება პორფირე უსპენსკის. მას სანკტ-პეტერბურგის აკადემიამ დაავალა შეესწავლა დიდ შაბათს უფლის საფლავზე მსახურების წეს-განგების ისტორია. უსპენსკიმ შეისწავლა და უზარმაზარი მოხსენების სახით წარადგინა სასულიერო აკადემიის სამეცნიერო საბჭოს წინაშე. ეს ძალიან საინტერესო ნაშრომია. იქ მოტანილია კიდევ სხვა არგუმენტები ცეცხლთან დაკავშირებით...

მაგრამ, მე აქ პოლემიკა მაქვს ორ თითზე და ამიტომ, თქვენის ნებართვით, დროებით გადავდებ ამ თემას.

2) აქცენტი ისეთ გამოცხადებებზეა როცა ადამიანს მიზეზი მაღალ საზომს მიღწევა ეგონება, მაგრამ მისი გამოცხადება თუ არ ვცდები სხვა ხასიათისაა, ანუ თუ ზუსტად ვიცი შეურაცხყოფა მიაყენა წმ გიორგის სალოცავს და ავად გახდა, წმ გიორგიმ კი მისკენ სახე არ მიიბრუნა, ანუ ზურგი შეაქცია. ასეთი გამოცხადება როცა წმინდანი ადამიანისგან პირს იბრუნებს - ამპარტავნების ან ხიბლის მიზეზი გახდეს ნაკლებ სავარაუდოა, უფრო ადამიანის მოქცევის და მგონი ასეც მოხდა, ზუსტად არ ვიცი

პასუხი: მოდი, მოვრჩეთ არჩილ მინიაშვილზე ლაპარაკს. მე ჩემი დამოკიდებულება დავაფიქსირე, შენ ეთანხმები თუ არა ეგ შენი ნებაა.

3) ავტორიტეტი ეკლსიის კრებაა და წმინდანები რომლებიც ასე იწერენ... გვთავაზობთ თქვენეულ სიმართლეს რომელიც ჩვენთვის ნაკლებად საწმუნოა ამიტომაც ვსვამთ კითხვებს...

და ჩვენი არგუმენტი რომელი იქნება ავტორიტეტული როცა ჩვენი საეკლესიო კრება არ არის ავტორიტეტი თქვენთვის, და წმინდანებს არ აღიარებთ, მეტი არც არსებობს..

პასუხი: დიახ, როცა სადავო საკითხებზე ვმსჯელობთ, ბუნებრივია უნდა დავიმოწმოთ ის მამები და კრებები, რომლებიც ჩვენს შორის გაყოფამდე იყო, რადგან ისინი თქვენთვისაც და ჩვენთვისაც საერთო და ავტორიტეტულია. ამდენად, თქვენი კრებების მიერ მიღებული და თქვენი წმინდანების მიერ აღიარებული თუ უარყოფილი წესები, ჩვენთვის დასაყრდენი ვერ იქნება...

4) ღვთის კანონებს რას ეძახი შეგიძლია დააკონკრეტო?

პასუხი: აქ "ტატუსის" მინდა გამოვესარჩლო. მგონი ამის დაკონკრეტებას არ უნდა ითხოვდეთ, იმდენად გასაგებია ნებისმიერი მართლმადიდებელი ქრისტეანისთვის თუ რა არის ღვთის კანონები.
ეს არის დიდ რჯულისკანონში შეტანილი განწესებები. ხოლო ღვთის კანონებად ისინი იმიტომ იწოდება, რომ თვით საეკლესიო კრებათა განმარტებით, სულიწმიდის საყვირად წოდებულ მამათა მიერ არისო დასხმული... ანუ, დიდი რჯულისკანონი, თავისი ავტორიტეტით წმიდა წერილსაც უტოლდება, როგორც საეკლესიო გადმოცემის განმამტკიცებელი:

სანიმუშოდ გთავაზობთ რამდენიმე განმარტებას:

მეექვსე მსოფლიო კრება, საქმე 8:
"სამგზის ანათემა ყოველივე სიახლეს; სამგზის ანათემა საეკლესიო გადმოცემისა და წმიდა ნეტარხსენებულ მამათა კანონთა წინააღმდეგ ქმედებას".

მეშვიდე მსოფლიო კრება, საქმე:
"ანათემა ყველაფერს, რაც საეკლესიო გადმოცემის, წმიდა მამათა მოძღვრებისა და განწესებების საწინააღმდეგოა" (ამ კრების ეპისტოლე ალექსანდრიელთა მიმართ).
იგივე გაიმეორა სიტყვა-სიტყვით კონსტანტინეპოლის 879 წ. კრებამ (მაკარის დოგმატური ღვთისმეტყველება. გვ. 508).\

მეშვიდე მსოფლიო კრება.
ამ კრებაზე ანათემა გამოეცხადა არა მხოლოდ ხატმებრძოლებს, არამედ ყველას, ვინც უძველეს საეკლესიო გადმოცემებს უარყოფს.

ღანგრის ადგილობრივი საეკლესიო კრება, 340 წ.
21-ე კანონში, წინააღმდეგობას უწევს რა ეკლესიაში სიახლეთა შემომღებთ, ასკვნის: "ვლოცულობთ რათა ეკლესიაში ხდებოდეს ყოველივე ის, რაც საღმრთო წერილშია მოცემული და მოციქულთა გადმოცემის მიერ არის განწესებული".

განმარტება ამ კანონისა ეპისკოპოს ნიკოდიმოსის მიერ.
ამ კრების მამებმა დაადგინეს, რომ აუცილებელია წმიდ ეკლესიის დაცვა სიახლეებისგან. წმიდად და დაურღვევლად უნდა დაიცვას ის, რაც საღმრთო წერილითა და მოციქულთა გადმოცემით არის განწესებული; წინააღმდეგ შემთხვევაში გზა ხსნილი ექნებათ რელიგიურ საზოგადოებებს, რომლებიც ეკლესიად ვერ იწოდებიან.

წმ. ბასილი დიდი
"ყოველივე, რაც წმიდა მამათა მიერ არის გადმოცემული ძველთაგან, თაყვანისცემის ღირსია. ხოლო ყოველივე, რაიც ახალია, შეუსაბამოა..." (წმიდათა ცხოვრებანი, ტ. III).

წმ. კირილე ალექსანდრიელი (444 წ.).
"ვინც მსოფლიო საეკლესიო კრებებზე დამტკიცებულ ჭეშმარიტებას მისდევს, ცხონდება, ხოლო ვინც გადაუხვევს, ანდა რამეში შესცოდავს და კადნიერად უარყოფს მას, საუკუნოდ წარწყმდება".

წმ. იოანე ოქროპირი.
"ვინც არ ემორჩილება აღმოსავლეთის მართლმადიდებელ ეკლესიას... იგი ქვიშაზე აფუძნებს თავის შენობას, ასეთ ადამიანს ქრისტე ეშმაკს უწოდებს, რომელიც კეთილ თესლთა შორის ღვარძლს სთესავს. ასეთი ადამიანი განიკვეთება ეკლესიისგან, ვითარცა დამპალი ნაწილი სხეულისა, ვითარცა წარმართი და მეზვერე" (სიტყვა კორინთელთა მიმართ I ეპისტოლის შესახებ; II. 1).

წმ. ეპიფანე კვიპრელი, 403 წ.
"უნდა გადმოცემასაც მივსდიოთ, რამეთუ შეუძლებელია მხოლოდ წმ. წერილში ვპოვოთ ყოველივე. წმ. მოციქულებმა ზოგი რამ წერილში დატოვეს, ზოგი - გადმოცემაში".

მარკოზი, მიტროპოლიტი ეფესოსი (1483).
"ყოველი, რომელიც გადმოცემის საწინააღმდეგოს იტყვის რასმე, გინდაც მარხულობდეს, გინდაც უბიწო იყოს, გინდაც სასწაულებს ახდენდეს, გინდაც წინასწარმეტყველებდეს, ვითარცა მგელი იყოს შენთვის ცხვრის ქურქში გახვეული რომელიც ზიანს აყენებს ცხვრებს".

VI საეკლესიო კრების 32-ე კანონი იუწყება: "ამიერიდან თუ ეპისკოპოსი ან მღვდელი არ შეასრულებს მოციქულთა მიერ მოცემულ წესს, განიკვეთოს როგორც საიდუმლოს არასრულად აღმასრულებელი, წმ. გადმოცემაში სიახლის შემტანი და მისი წამბილწველი".

ღირსი თეოდორე სტოდიელი, 826 წ.
"სანახევროდ მართლმადიდებელია ის, ვინც მიიჩნევს, რომ მართალი რწმენა აქვს, მაგრამ ღვთიური კანონებით არ ხელმძღვანელობს" (თხზ. ტ. II. გვ. 249).

"ყოველი, ვინც წინააღუდგება ღმრთის ან საეკლესიო მცნებათა დარღვევას, აღმსარებელია" (ეპისტოლე 20).
"ეპისკოპოსებს არა აქვთ უფლება გარდავიდნენ რომელიმე კანონს, არამედ უნდა მისდიონ განწესებებს და უკვე მიღებული დაიცვან. დაუშვებელია, როგორც ჩვენი, ისე სხვა ეკლესიების მხრივ კანონთა და განწესებათა საწინააღმდეგო ქმედება" (ეპისტოლე 24).

მანვე, ღირსმა თეოდორემ, თავი ანება პატრიარქთან ერთად ლოცვას, რადგან მან ადრე დაგმობილი პრესვიტერი უკან მიიღო (განაახლა ურთიერთობა).

წმ. კირილე იერუსალიმელი, 389 წ.
"უმჯობესია ზეცა და მზე შეიცვალონ, ვიდრე საეკლესიო კანონებში შეიცვალოს რაიმე, რადგან წმ. ეკლესია ღვთის სიტყვით არის დადგენილი, ხოლო ღვთის სიტყვა ცასა და დედამიწაზე უმტკიცესია, როგორც თავად ქრისტე ბრძანებს: "ცა და მიწა გადავლენ, ხოლო ჩემი სიტყვები არ გადავლენ" (მარკოზი. 13:31).

თეოდორე ბალსამონი, პატრიარქი ანტიოქიისა, 1203 წ.
"დაიცავი კანონიკური განწესებანი, სადაც და როგორადაც უნდა იყვნენ ისინი წარმოთქმულნი. ნუ იტყვი, რომ მათ შორის არის რაიმე წინააღმდეგობა, რამეთუ ყოველ მათგანში სულიწმიდა მეტყველებდა" (თეოდორე ბალსამონი, თხზულებანი).

მექვსე მსოფლიო კრება. საქმენი.
"ანათემა მას, ვინც დაარღვევს საღვთო დაწერილ თუ დაუწერელ გადმოცემას".

დოგმატი ნიკეის მეშვიდე მსოფლიო კრებაზე შეკრებილი 367 წმ. მამისა.
"ვიცავთ წერილობით ან დაუწერლად დადგენილ საეკლესიო გადმოცემებს - და არავითარი სიხალე არ შეგვაქვს".

მეშვიდე მსოფლიო კრება, საქმენი.
"რომელმა უარყოს საეკლესიო გადმოცემა, დაწერილი თუ დაუწერელი, ანათემა მას".

წმ. ბასილი დიდი, † 379.
"თუკი ვეცდებით, ვითარცა მცირე ძალის მქონე უარვყოთ დაუწერელი გადმოცემა, შეუმჩნევლად სახარებასაც ვავნებთ ძირითად საკითხებში".

"ჯერ-არს მივსდიოთ დაუწერელ საღმრთო გადმოცემას, რამეთუ მოციქულთაგან გადმოგვეცა".

"ჩვენ ვიცავთ წესებს, რომელთაც კანონის ძალა აქვთ, რამეთუ განწესებანი მათნი წმ. მამებმა გადმოგვცეს" (კანონები 87 და 91).

მეთოდე აღმსარებელი, კონსტანტინეპოლის პატრიარქი, 846 წ.
წმ. მეთოდე განდგომილებს უწოდებს იმათაც, ვისაც სიახლე შემოაქვს ეკლესიაში, ვინც უკუაგდებს ძველ საეკლესიო ჩვეულებებს და სანაცვლოდ მათ საწინააღმდეგოს ამკვიდრებს. ასეთ განდგომილთა მობრუნება ეკლესიაში შესაძლებელია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუკი უარს იტყვიან თავის ცდომილებებზე და საკუთარ ცოდვებს ეპითიმიით მოინანიებენ (ახალი სჯულის ფიცარი. 17, 4, 5).



5) სახარებაში მოცემულია პირჯვრის გამოსახვის ფორმა? სამოციქულო გვასწავლის ამას? ათი მცნება?
და ვინ დაადგინა ეს ფორმა? ეკლესიამ და მანვე შეცვალა.

პასუხი: როგორ მაგონებს ეს სექტანტების მსჯელობას, რომლებიც საეკლესიო გადმოცემებით შენარჩუნებულ ჩვეულებებს ეძებენ სახარებაში და გვეუბნებიან: "სახარებაში ეს სად წერია? სამოციქულო გვასწავლის ამას? ათი მცნება?"

ეკლესია არ ცვლის მის მიერ დადგენილ იმ ფორმებს, რომლებსაც დოგმატური შინაარსი გააჩნია. მაგალითად, მოციქულთა დროიდანვე მომდინარეობს ნათლობის შთაფლვითი ფორმა, რომელსაც ზოგიერთი ერეტიკოსიც ასრულებდა, მაგრამ ამის გამო შეცვალა მან ნათლობის ფორმა? რატომ არის გაუგებარი, რომ მართლმადიდებლური წესები და ფორმები, მართლმადიდებლური სიმბოლიკა არანაირად არ არის დამოკიდებული იმაზე მწვალებლებშიც არის ისინი თუ არა.

და მწვალებლები ვინღა არიან - მართლმადიდებლობის უარმყოფელნი, მაგრამ ყველა მწვალებელი ერთნაირად როდი უარყოფს მას. ზოგი ახლოს დგას მართლმადიდებლობასთან, ზოგი შორს, ზოგს კი უკვე არაფერი აქვს შერჩენილი ქრისტეანობიდან და იუდეველობას ქადაგებს. ამიტომაც, ვინც უფრო ახლოს დგას მართლმადიდებლობასთან, მას ზოგიერთი ფორმაც გააჩნია მართლმადიდებლური. ამის გამო რატომ უნდა უარყოს იგი ეკლესიამ?

მწვალებლები ოთხ სახარებასაც აღიარებენ, სამოციქულოსაც, აპოკალიპსისსაც, ძველი აღთქმის წიგნებშიც ჩვენი თანხმიერნი არიან და რა? უარვყოთ წმიდა წერილი იმიტომ, რომ მწვალებლები მას აღიარებენ?
თუ ვინმე მწვალებელი აღიარებდა ან აღიარებს ორ თითს, ეს უნდა იყოს მისი უარყოფის ან შეცვლის მიზეზი? მაშინ ეშმაკი დაავალებდა ერეტიკოსებს ყველაფერის განმეორებას და მართლმადიდებლობას აღარაფერი შერჩებოდა.

შენ კარგად უპასუხე ვიღაცეებს სატანური ფილმის გამო, "ჟორას" და "თამილას" დონეზე რომ უარყოფენ ორი თითითი პირჯვრისწერას. სატანისტები ჯვარსაც იყენებენ, არა თუ თითების წყობას, და ეხლა ჯვრის სიწმიდეშიც ხომ არ უნდა დავეჭვდეთ? რატომ არ ფიქრობს ზოგიერთი, რომ უდიდეს საცთურში იგდებს თავს და ეშმაკს ახარებს ასეთი ლაპარაკით? (ეს ბოლო აბზაცი შენ არ გეხება).


6) ღვთის კანონია ეკლესია? და ლოგიკა რა არის რიგ საუკუნეებში ღვთის ხმაა და რიგ საუკუნეებში მოძღვრები?

პასუხი: ეს ფრაზა ვერ გავიგე. ეკლესიაზე კი გეტყვი, რომ ეკლესია ინახავს და იცავს ღვთის კანონებს, ეს ცხადია.

7) აი ღვთის ხმა კი ქრისტეა, სამოციქულო, რომელიც გვასწავლის ეკლესიის წინამძღართა მორჩილებას, როცა ისინი ქრისტიანობის საწინააღმდეგოს არაფერს გვასწავლიან, ამ ღვთის კანონზე რას ფიქრობთ?

პასუხი:"როცა ქრისტეანობის საწინააღმდეგოს არ გვასწავლიან" მოძღვრებს უნდა დავემორჩილოთ, რასაც ვაკეთებთ კიდეც, ხოლო "თუ ვინმე გვახარებს არა იმას, რაც ადრე უქადაგიათ მოციქულებს" და ასევე მსოფლიო საეკლესიო კრებებს, "გინდ მოციქული იყოს, გინდ ანგელოზი ზეცით" - შეჩუენება! ასე ბრძანა თვით წმიდა და დიდმა მოციქულმა პავლემ.

რადგან არაფერი გვსმენია წმიდა მამათაგან სახელობით კურთხევაზე და სამი თითით პირჯვრისწერაზე, ჩვენც არ ვღებულობთ იმ მოძღვართა სწავლებას, რომლებიც ამ უცნაურ და ეკლესიისთვის უცნობ გადმოცემებს იცავენ.

5) ნიკონი შეიძლება მაგრამ მარტო მას არ მიუღია ეს კანონი - კრების სხვა წევრებმა, და მთელმა საბერთნეთის მართლმადიდებლურმა ეკლესიამ.

პასუხი: საქმეც სწორედ ამაშია. კარგად ბრძანებს იღუმენი კირილე, რომლის ინტერვიუც ამასწინათ გამოვაქვეყნე ფორუმზე, რომ ჯერ ბერძნებში დაირღვა ნელ-ნელა ძველი საეკლესიო გადმოცემები, ხოლო შემდეგ, მათზე და დასავლეთზე დამოკიდებულ მართლმადიდებელ ხალხებში. და ამ საკითხს სჭირდებაო გამოსწორება. ჩვენც ამ აზრზე ვართ.


6) ცუდი შემთხვევა.. ნათლობის პროცესი ნახევარი-ერთი საათი მაინც გრძელდება, მე კომპეტენტურ პასუხს ვერ გაგცემთ რა ლოცვები იკითხება, ანუ მოძღვარს რომელიც ზედმიწევნით აღასრულებს სჯულისკანონს და ხელმძღვანელობს სახარებით ზუსტ პასუხს გაგცემთ ამ შემთხვევაზეც და სხვა კითხვებზეც...

პასუხი: ნათლობის პროცესი გრძელდება საათნახევარ-ორი საათი, როცა ერთი ადამიანი ინათლება, ხოლო როცა სამი, ოთხი და მეტი, ბევრად უფრო მეტი დრო... ნახევარ საათში როგორ ატევენ თქვენი მღვდლები კაცის ნათლობას გაუგებარია... ამასწინათ, ჩემი მეგობრის შვილი გათხოვდა ინგლისელზე, ჯვარი სამებაში დაიწერეს, ბავშვიც იქ მონათლეს. ინგლისელს გაუკვირდა ის, რომ მღვდელმა "ნათლობა" 15 წუთში დაამთავრა. თურმე ინგლისში ნათლობას ბევრად უფრო დიდ ხანს ანდომებენ...


7) იღუმენ კირილეს დამოკიდებულება ძალიან საინტერესოა, ვეთანხმები და ვფიქრობ რომ სწორედ ეს არის ჯანსაღი დამოკიდებულება, მას მოჰყავს უამრავი წყარო ფიქრობს რომ ორი თითით ეს უძველესი პირჯვრისწერის ფორმაა და არა მწვალებლობა და მართებულად თვლის მის დაბრუნებას, ის ამის გამო არ აცხადებს არც სამ თითს მწვალებლობად , თანაბარმნიშვნელოვნად აღიარებს ორივეს და არც ტოვებს მართლმადიდებურ ეკლესიას... და ზუსტად ეს არის რასაც ვამბობ განყოფა პირჯვრისწერის ფორმის გამო არის უკიდურესობა... არცერთი ფორმა არაა ქრისტეს შეურაცხმყოფელი...

პასუხი: იღუმენი კირილე აქ სიფრთხილეს იჩენს, ის ასე აშკარად ვერც დაგმობს სამი თითით პირჯვრისწერას, რადგან ბოლოს და ბოლოს, იმ ეკლესიის წევრია, სადაც მის გარდა, დიდი უმრავლესობა პირჯვარს იწერს სამი თითით. მისი სიფრთხილე იმ რეაქციის შიშით არის გამოწვეული, რაც შეიძლება მოჰყვეს უფრო მკვეთრ განცხადებას. ასე, რომ აქ ყველაფერი გასაგებია.

თანაბარმნიშვნელოვნად ჩვენ არ ვაღიარებთ ამ წესებს, რადგან ისინი წმიდა მამათაგან არ გადმოგვცემია...
ხოლო მართლმადიდებლური ეკლესია ძველმოწესეებს არასოდეს დაუტოვებიათ... ეკლესიის დატოვება ის კი არ არის, როცა გაბატონებული ეკლესიის მღვდელი ენას გაჭრის, თითებს გამტვრევს - ორი თითით პირჯვარს რატომ იწერო, ან ცოცხლად გწვავს და ცოცხლად გყინავს, არამედ ის, როდესაც განშორდები მაცხოვნებელ სწავლებას, მამათა განწესებებს, ამკვიდრებ ეკლესიაში სიახლეებს და თესავ მწვალებლობას.

აბა ნახეთ, რა წერია კონსტანტინოპოლის ორგზისი კრების მე-15 კანონში.

ამდენად, განხეთქილების მოქმედნი ძველმოწესეები კი არ არიან, არამედ პატრ. ნიკონი და მთელი მისი სულიერი მემკვიდრეობა. ხოლო ის, რომ ნიკონის რეფორმის მომხრეები დარჩნენ გაბატონებულ მდგომარეობაში, არ ნიშნავს, რომ ეს არის ჭეშმარიტი ეკლესია. ეკლესიის ჭეშმარიტება გაბატონებული მდგომარეობით როდი განისაზღვრება. ანტიქრისტეს დროს, როგორც თქვენი ეკლესიის წმინდანებიც ამბობენ, ოფიციალური ეკლესიები ყველასთვის ღია იქნება, მაგრამ მართლმადიდებელი ქრისტეანებისთვის შეუძლებელი იქნება იქ შესვლა, რადგან ტაძრებში დაისადგურებს "საიდუმლო უსჯულოებისა". ეკლესია გავა "უდაბნოში", ის დაუბრუნდება იმ მდგომარეობას, რაც პირველ საუკუნეებში იყო... ვგონებ, მიწურების, გამოქვაბულების და სხვა თავშესაფრების ძებნა მოგვიწევს თუ იმ დღეებს მოვესწრებით... ასე, რომ ძველმოწესეები, როგორც იყვნენ ეკლესიაში, ისევე დარჩნენ მასში და არსად წასულან.

[afxazi]

netvorc

მაგაში არც არავინ გედავება, მაგაზე წინა პოსტებში გაგცათ პასუხი ძველმართლმადიდებელმა, მაგალითიც მოიყვანა პურის მცხობელზე. აქ საუბარია პირჯვრისწერაზე და კურთხევაზე, არავინ პირჯვარს ერთი თითით არ იწერს გარდა მონოფიზიტებისა და არც აკურთხებს

სამწუხაროა რომ ამ ცხადია რგუმენტის იგნორი ხდება ასეთი შეუსაბამო სიტყვებით. თუ არ ვცდები აქ საუბარი მიდიოდა თითების იმ განლაგების სისწორეზე, რასაც ორი თითით პირჯვრის გამსოახვა ეწოდება. ნებისმიერი სხვა ფორმით პირჯვრის გადაწერა კი სასტიკად დაგმობილი იყო და არის. თუნდაც წმინდა ბარბარეს მაგალითი ცხადად წარმოაჩენს, რომ პირჯვარს ადრეულ საუკუნეებში ერთი თითით (ეს ცერა თითი იყო) გამოისახავდნენ, გამოსახვისა დგილი კი შუბლი იყო. ამას იოანე დამასკელიც ამბობს და თეოდორიტე კვირელის ისტორიაში გადმოცემული ფაქტიც, იულიანე განდგომილთან დაკავშირებით, ცხადად წარმოაჩენს.

მაგრამ რადგან წმინდა აბრბარეს შემთხვევაში სხვა ნივთზე ჯვარის გამოსახვასთან გვაქვს ადგილი, აჰა ინებე სხვა და უფრო მეტყველი მაგალითი.


ქვემოთ წარმოდგენილი ციტატა არის იოანე ოქროპირის მათეს სახარების განმარტებიდან, რომლის ძველი ქართული თარგმანი ექვთიმე ათონელს ეკუთვნის.



"ამას აზნაურებასა გუასწავებს ნეტარი პავლე. ამისთჳს აჴსენა რაჲ ჯუარი და სისხლი იგი პატიოსანი, ესრეთ ღაღატ-ყო: `სასყიდლითა სყიდულ ხართ პატიოსნითა; ნუ იქმნებით მონა კაცთა'. ვითარმცა იტყოდა, ვითარმედ: გულისჴმა-ყავ, მორწმუნეო, სასყიდელი იგი შენთჳს მიცემული, რომელ არს ჯუარცუმაჲ ქრისტესი და პატიოსანი სისხლი მისი, და ნუღარა თავს-იდებ მონებად საქმეთა კაცობრივთა, ნუცა მორჩილებად სოფლისა მპყრობელსა მას ბნელისასა. რამეთუ არა თითითა ხოლო ჯერ-არს გამოსახვაჲ ჯუარისაჲ, არამედ პირველად გონებითა და სარწმუნოებითა და წამებითა საქმეთაჲთა, და ესრეთ თითითაცა. ესევითარითა თუ გამოსახვითა გამოჰსახო სასწაული ჯუარისაჲ პირსა შენსა, ვერვინ მოგეახლოს არაწმიდათა ეშმაკთაგანი; ჰხედვიდენ რაჲ მახჳლსა მას მკლველსა მათსა, ხედვიდენ რაჲ ლახუარსა მას, რომლითა განიგურიმნეს გულნი მათნი უკეთურნი, ხედვიდენ რაჲ ნიშსა მას, რომლითა ყოველი ძალი მათი დაჰჴსნა ქრისტემან, რომლითა მოაკუდინა ვეშაპი იგი გულარძნილი. ნუმცა ვის უკუე სირცხჳლ-უჩნს დიდი ესე კეთილი, რაჲთა არა ქრისტემანცა არცხჳნოს მას, რაჟამს მოვიდეს დიდებითა თჳსითა, და სასწაული ჯუარისაჲ ჩნდეს წინაშე მისა უბრწყინვალეს მზისა. რამეთუ მომავალ არს მაშინ ჯუარი სახილველად ყოვლისა სოფლისა, რაჲთა იხილონ ყოველთა ურწმუნოთა და სირცხჳლეულ იქმნენ".


თუ მაინცდამაინც ძველ ქართულს ვერ გაიგებ, გეტყვი, რომ აქ საუბარია იმაზე, რომ არა მხოლოდ თითით (მხოლობითში) პირჯვრის გამსოახვაა საკმარისი, არამედ პირველ რიგში გონებით და სარწმუნოებით. ხედავთ დიდი მამაც კი თუნდაც გარეგნულ ფორმას პირველად მნიშვნელობას არ ანიჭებს და ამ ქმედების შინაარსობრივ გააზრებაზე მსჯელობს.

ნუ რავიცი ეხლა. იოანე ოქროპირი თუ მწვალებლობას ასწავლიდაა...

[sopo...]

პასუხი: მე არ შევხებივარ უფლის საფლავზე გარდამომავალი ცეცხლის სინამდვილის თუ სიყალბის საკითხს. უფრო სწორედ, თვითონ მე ასე არ ვაყენებ საკითხს. ამ თემაზე დიდი ხანია დავობენ. ორივე მხრიდან არსებობს ურთიერთ გამომრიცხავი მასალა. იბადება მრავალი შეკითხვა. როდესაც თქვენ ჩვენი, ძველმართლმადიდებლური კონფესიის წინაშე უპირატესობის ნიშნად წარმოგვიჩენთ ამ შემთხვევას, უნდა გავითვალისწინოთ, რომ სხვა ეკლესიებს არა აქვთ უფლება (ბერძნები ამას არც დაუშვებენ), რომ შევიდნენ და თვითონ აღასრულონ უფლის საფლავზე დიდი შაბათის მსახურება. სანამ ეს არ მოხდება და არ დავინახავთ ვის ლოცვაზე გადმოვა ცეცხლი და ვის ლოცვაზე არა, თქმა იმისა, რომ თქვენი ეკლესია მადლმოსილია სხვებთან შედარებით და ამას იერუსალემის ცეცხლი ადასტურებს, ვფიქრობ არასამართლიანია.

რაც შეეხება პორფირე უსპენსკის. მას სანკტ-პეტერბურგის აკადემიამ დაავალა შეესწავლა დიდ შაბათს უფლის საფლავზე მსახურების წეს-განგების ისტორია. უსპენსკიმ შეისწავლა და უზარმაზარი მოხსენების სახით წარადგინა სასულიერო აკადემიის სამეცნიერო საბჭოს წინაშე. ეს ძალიან საინტერესო ნაშრომია. იქ მოტანილია კიდევ სხვა არგუმენტები ცეცხლთან დაკავშირებით...

მაგრამ, მე აქ პოლემიკა მაქვს ორ თითზე და ამიტომ, თქვენის ნებართვით, დროებით გადავდებ ამ თემას.

საკითხით დაინტერების შემთხვევაში მეცნიერული ნაშრომებს ნაკლებად მივმართავ, აქვეა -წავალ და ვნახავ, თუ მაინცდამაინც უამრავი თვითმხილველის ნაცნობის და უცნობის არ მჯერა, ზოგი განკურნებულის..

"თუ რომელიმე ეპისკოპოსმა ან მღვდელმა შეასრულოს არა სამი შთაფლვა ერთ საიდუმლოში, არამედ ერთი შთაფლვა უფლის სიკვიდილის მიმართ, დაემხოს, რადგან უფალმა ასე კი არა თქვა, რომ "ჩემი სიკვდილის მიმართ ნათელ-ეცითო", არამედ თქვა: "წადით და დაიმოწაფეთ ყველა წარმართი და ნათელ-ეცით მათ მამის, ძის და სულიწმიდის სახელით" (მათე. 28:19) (წმ. მოციქულთა 50-ე კანონი).

იქით თემაშიც დავწერე აქ მოცემულია რომ სამგზის უნდა მოხდესო და არა ერთხელ , ხომ არ წერია რომ შთაფლვით უნდა მოხდეს და არა წყალპკურებით
მითუმეტეს გამონაკლისის სახით,
ღრმა ათეისტური პერიოდიდან ეს ახალი თაობაა რომ გამოვიდა, გამონაკლისად რატომ არ უნდა მივიჩნიოთ, როცა თვითონ მოციქულებმაც საშეღავათო დაშვება დააწესეს ეპისკოპოსის ცოლის მოყვანის საკითხზე გარკვეული პერიოდი

განმარტება ამ კანონისა ეპისკოპოს ნიკოდიმოსის მიერ.
ამ კრების მამებმა დაადგინეს, რომ აუცილებელია წმიდ ეკლესიის დაცვა სიახლეებისგან. წმიდად და დაურღვევლად უნდა დაიცვას ის, რაც საღმრთო წერილითა და მოციქულთა გადმოცემით არის განწესებული; წინააღმდეგ შემთხვევაში გზა ხსნილი ექნებათ რელიგიურ საზოგადოებებს, რომლებიც ეკლესიად ვერ იწოდებიან.
წმ. კირილე ალექსანდრიელი (444 წ.).
"ვინც მსოფლიო საეკლესიო კრებებზე დამტკიცებულ ჭეშმარიტებას მისდევს, ცხონდება, ხოლო ვინც გადაუხვევს, ანდა რამეში შესცოდავს და კადნიერად უარყოფს მას, საუკუნოდ წარწყმდება".
წმ. იოანე ოქროპირი.
"ვინც არ ემორჩილება აღმოსავლეთის მართლმადიდებელ ეკლესიას... იგი ქვიშაზე აფუძნებს თავის შენობას, ასეთ ადამიანს ქრისტე ეშმაკს უწოდებს, რომელიც კეთილ თესლთა შორის ღვარძლს სთესავს. ასეთი ადამიანი განიკვეთება ეკლესიისგან, ვითარცა დამპალი ნაწილი სხეულისა, ვითარცა წარმართი და მეზვერე" (სიტყვა კორინთელთა მიმართ I ეპისტოლის შესახებ; II. 1).
ყოველი, ვინც წინააღუდგება ღმრთის ან საეკლესიო მცნებათა დარღვევას, აღმსარებელია" (ეპისტოლე 20).
"ეპისკოპოსებს არა აქვთ უფლება გარდავიდნენ რომელიმე კანონს, არამედ უნდა მისდიონ განწესებებს და უკვე მიღებული დაიცვან. დაუშვებელია, როგორც ჩვენი, ისე სხვა ეკლესიების მხრივ კანონთა და განწესებათა საწინააღმდეგო ქმედება" (ეპისტოლე 24).

აქ ლაპარაკია რომ ეკლესიის მორჩილება აუცილებელია, რომ საეკლესიო კრებაზე მიღებული დადგენილების არდაცვა წარმწყმედელია, ეს ჩვენ რამდენად გვეხება?, ჩვენ ვემორჩილებით მართლმადიდებლურ ეკლესიას, სწორედ ამ მიზეზთა გამო, რომ დაუმორჩილებლობით სასჯელი არ მოვიწიოთ..
ეს თქვენ ხომ არ მიგესადაგებათ ვფიქრობ ..
სიახლეს რაც შეეხება რატომ შეიცვალა ერთი თითი მაშინ ორით, როცა უძველესი ქრისტიანები, წმინდანები ერთი თითით იწერდნენ პირჯვარს, ან ცოლის მოყვანის საკითხი დროის გარემოებათა გამო..

პასუხი: აქ "ტატუსის" მინდა გამოვესარჩლო. მგონი ამის დაკონკრეტებას არ უნდა ითხოვდეთ, იმდენად გასაგებია ნებისმიერი მართლმადიდებელი ქრისტეანისთვის თუ რა არის ღვთის კანონები.
ეს არის დიდ რჯულისკანონში შეტანილი განწესებები. ხოლო ღვთის კანონებად ისინი იმიტომ იწოდება, რომ თვით საეკლესიო კრებათა განმარტებით, სულიწმიდის საყვირად წოდებულ მამათა მიერ არისო დასხმული... ანუ, დიდი რჯულისკანონი, თავისი ავტორიტეტით წმიდა წერილსაც უტოლდება, როგორც საეკლესიო გადმოცემის განმამტკიცებელი:

ვერ გავიგე, ფაქტია რომ თათუსიმ მიპასუხა რასაც გულისხმობს ღვთის კანონში, და "იმდენად გასაგებია"-სგან განსხვავებული, ღვთის კანონებში წმ მამების გარდამოცემა იგულისხმა
თქვენი აზრის გაზიარება თუ გინდათ დააფიქსირეთ როგორც საკუთარი აზრი და არა 'ზოგადად გასაგებ' კონტექსტში თუ ადეკვატურობაზე გვაქვს პრეტენზია..

პასუხი: როგორ მაგონებს ეს სექტანტების მსჯელობას, რომლებიც საეკლესიო გადმოცემებით შენარჩუნებულ ჩვეულებებს ეძებენ სახარებაში და გვეუბნებიან: "სახარებაში ეს სად წერია? სამოციქულო გვასწავლის ამას? ათი მცნება?" თუ ვინმე მწვალებელი აღიარებდა ან აღიარებს ორ თითს, ეს უნდა იყოს მისი უარყოფის ან შეცვლის მიზეზი?

რატომ შეიცვალა ერთი თითი ამავე მიზეზით -მონოფიზიტების გამო?
მგონი ვლაპარაკობთ არგუმენტებით და კარგი იქნება თუ ას გავაგრძელეთ- 'როგორ მაგონებს' ო როგორ წააგავს' და სხა ფრთიანი ფრაზები-სენტიმენტები შთაბეჭდილებების და ჩანახატების თემაში, მითუმეტეს როცა ლოგიკასთან არ არის ახლოს ეს შეფასება.. როცა ვიგულისხმე საეკლესიო კანონები, არადოგმატური საკითხები შეიძლება შეიცვალოს წმ მამების ეკლესიის კრებების მიერ..

პასუხი: იღუმენი კირილე აქ სიფრთხილეს იჩენს, ის ასე აშკარად ვერც დაგმობს სამი თითით პირჯვრისწერას, რადგან ბოლოს და ბოლოს, იმ ეკლესიის წევრია, სადაც მის გარდა, დიდი უმრავლესობა პირჯვარს იწერს სამი თითით. მისი სიფრთხილე იმ რეაქციის შიშით არის გამოწვეული, რაც შეიძლება მოჰყვეს უფრო მკვეთრ განცხადებას. ასე, რომ აქ ყველაფერი გასაგებია.

სიფრთხილე რა საჭიროა თუ კატეგორიულად უყურებს საკითხს, ან იმ ეკლსიის წევრობა, კომუნისტური პერიოდია თუ ფაშისტური? არაადეკვატური შეფასებაა
გასაგებია რას ამბობს და რას გულისხმობს

[sopo...]

სოფო, ვერ გავიგე, ვის აკრიტიკებ: ჩვენ თუ ამ პასკვილის დამწერს, რომელსაც ორი თითით პირჯვრისწერა "ბოდვა" ჰგონია?

ბოდვა ორ თითზე რომ თქვა ეს თქვენი ინტერპრეტაციაა, კითხვა იყო რომელია უკეთესი და ლოგიკურია ვიფიქროთ პასუხიც ამას ეხებოდა რომ ბოდვა- თითებზე კამათია და მითუმეტეს დაპირისპირება,,

და რავიცი ფაქტია რომ ორი თითით პირჯვრისწერა დააწესა ეკლესიამ, და შეცვალა მანვე ქრისტიანული შეხედულებების საფუძველზე .
და ფაქტია რომ წმინდანები იწერდნენ ერთი თითით, ასევე ორით, და სამით
მათ არ იცოდნენ მისი მნიშვნელობის და შეჩუენების საშიშროების შესახებ?
ჩემთვის მეტი არგუმენტი არ არის საჭირო რომ ღვთისთვის სათნოა ფორმა, თუ ის შეიცავს ქრისტიანულ სწავლებას და არა მწვალებლურ ს

რუსთაველზე მდებარე "ხინკლის სახლი" თავის ბეჭედში იყენებს წმ. ნიკოლოზის გამოსახულებას.

ეს სურათი გადაღებულია მობილურით რუსთაველზე მდებარე "ხინკლის სახლში".

მენიუზე დარტყმულია ბეჭედი წმ. ნიკოლოზის გამოსახულებით.

რეაქციის მომხრე ვარ ცალსახად

აი შედეგზე რა მოგახსენოთ , ქვეყანაში სადაც დეისაძის წიგნის გამოსცემენ, ადამინურ ღირსებას აფურთხებენ, ღვთისმშობელს შურაცხყოფენ , ან თუნდაც ხელს უწყობენ, ხოლო მის მორალურ და რელიგიურ საფუძველზე შეურაცხყოფილი ხალხის რეაქციის გამოხატვას რაც მოყვა გვახსოვს, -სიტყვის თავისუფლების დამცველთა მთელი რიგი გამოსვლები, მოვლენების ესკალაცია, დაპირისპირება
ასე რომ აქ ერთ რესტორანში არაა საქმე ასევეა სხვა რესტორნები რელიგიური სახელებით, და თუ დაისვა საკითხი უნდა დაისვას ყველა, რელიგიური მოწოდებით საქმის გადაწყვეტა უფრო უტოპიურია, შეიძლება ათეისტია, ამიტომ უნდა ელაპრაკო კანონის ძალით,

კანონს რაც შეეხება, ამაზე დააყენა საპატრიარქომ საკითხი რომ რელიგიის შეურაცხმყოფელი ქმედებები დარეგულირდეს კანონით, ამ შემთხვევაში უკვე შეიძლება რეალური შედეგის მიღწევა

ანუ ამ ეტაპზე ამ იდეაზე კონცერნტრაცია ჯობია, თუმცა ცალკეული მცდელობაც შეიძლება..

[dzvelmartlmadidebeli]

netvorc
სამწუხაროა რომ ამ ცხადია რგუმენტის იგნორი ხდება ასეთი შეუსაბამო სიტყვებით. თუ არ ვცდები აქ საუბარი მიდიოდა თითების იმ განლაგების სისწორეზე, რასაც ორი თითით პირჯვრის გამსოახვა ეწოდება. ნებისმიერი სხვა ფორმით პირჯვრის გადაწერა კი სასტიკად დაგმობილი იყო და არის. თუნდაც წმინდა ბარბარეს მაგალითი ცხადად წარმოაჩენს, რომ პირჯვარს ადრეულ საუკუნეებში ერთი თითით (ეს ცერა თითი იყო) გამოისახავდნენ, გამოსახვისა დგილი კი შუბლი იყო. ამას იოანე დამასკელიც ამბობს და თეოდორიტე კვირელის ისტორიაში გადმოცემული ფაქტიც, იულიანე განდგომილთან დაკავშირებით, ცხადად წარმოაჩენს.

მაგრამ რადგან წმინდა აბრბარეს შემთხვევაში სხვა ნივთზე ჯვარის გამოსახვასთან გვაქვს ადგილი, აჰა ინებე სხვა და უფრო მეტყველი მაგალითი.
ქვემოთ წარმოდგენილი ციტატა არის იოანე ოქროპირის მათეს სახარების განმარტებიდან, რომლის ძველი ქართული თარგმანი ექვთიმე ათონელს ეკუთვნის.
"ამას აზნაურებასა გუასწავებს ნეტარი პავლე. ამისთჳს აჴსენა რაჲ ჯუარი და სისხლი იგი პატიოსანი, ესრეთ ღაღატ-ყო: `სასყიდლითა სყიდულ ხართ პატიოსნითა; ნუ იქმნებით მონა კაცთა'. ვითარმცა იტყოდა, ვითარმედ: გულისჴმა-ყავ, მორწმუნეო, სასყიდელი იგი შენთჳს მიცემული, რომელ არს ჯუარცუმაჲ ქრისტესი და პატიოსანი სისხლი მისი, და ნუღარა თავს-იდებ მონებად საქმეთა კაცობრივთა, ნუცა მორჩილებად სოფლისა მპყრობელსა მას ბნელისასა. რამეთუ არა თითითა ხოლო ჯერ-არს გამოსახვაჲ ჯუარისაჲ, არამედ პირველად გონებითა და სარწმუნოებითა და წამებითა საქმეთაჲთა, და ესრეთ თითითაცა. ესევითარითა თუ გამოსახვითა გამოჰსახო სასწაული ჯუარისაჲ პირსა შენსა, ვერვინ მოგეახლოს არაწმიდათა ეშმაკთაგანი; ჰხედვიდენ რაჲ მახჳლსა მას მკლველსა მათსა, ხედვიდენ რაჲ ლახუარსა მას, რომლითა განიგურიმნეს გულნი მათნი უკეთურნი, ხედვიდენ რაჲ ნიშსა მას, რომლითა ყოველი ძალი მათი დაჰჴსნა ქრისტემან, რომლითა მოაკუდინა ვეშაპი იგი გულარძნილი. ნუმცა ვის უკუე სირცხჳლ-უჩნს დიდი ესე კეთილი, რაჲთა არა ქრისტემანცა არცხჳნოს მას, რაჟამს მოვიდეს დიდებითა თჳსითა, და სასწაული ჯუარისაჲ ჩნდეს წინაშე მისა უბრწყინვალეს მზისა. რამეთუ მომავალ არს მაშინ ჯუარი სახილველად ყოვლისა სოფლისა, რაჲთა იხილონ ყოველთა ურწმუნოთა და სირცხჳლეულ იქმნენ".
თუ მაინცდამაინც ძველ ქართულს ვერ გაიგებ, გეტყვი, რომ აქ საუბარია იმაზე, რომ არა მხოლოდ თითით (მხოლობითში) პირჯვრის გამსოახვაა საკმარისი, არამედ პირველ რიგში გონებით და სარწმუნოებით. ხედავთ დიდი მამაც კი თუნდაც გარეგნულ ფორმას პირველად მნიშვნელობას არ ანიჭებს და ამ ქმედების შინაარსობრივ გააზრებაზე მსჯელობს.

ნუ რავიცი ეხლა. იოანე ოქროპირი თუ მწვალებლობას ასწავლიდაა...

1. ერთი თითით პირჯვრისწერის ვითომცდა სიძველის საჩვენებლად, როგორც ზემოთ ვნახეთ, ახალმოწესე "მართლმადიდებლები" იმოწმებენ წმ. იოანე ოქროპირს, რომელმაც თქვა, "...არა თითითა ხოლო ჯერ არს გამოსახვაი ჯუარისაი, არამედ პირველად გონებითა და სარწმუნოებითა" ( იმავეს ამტკიცებს თავის წიგნში ბ-ნი ედ. ჭელიძეც. დასახ. ნაშრ. გვ. 199).

უნდა აღვნიშნოთ, რომ არ არის სავალდებულო პირდაპირი მნიშვნელობით გავიგოთ წმინდა იოანე ოქროპირის ტექსტში მოხსენიებული "თითითა" რამეთუ არცთუ იშვიათად, ცნობიერებაში შესაძლებელია იმგვარი დაშვებანი, როდესაც ლაპარაკია ერთზე, მაგრამ იგულისხმება ორი (ან მეტი); ანუ, როდესაც გონება ორობითს ან მრავლობითს მხოლობითით გამოხატავს. ასე მაგალითად: ხშირად ამბობენ: "ჩემი ყურით მოვისმინე", ან "საკუთარი თვალით მყავს ნანახი", და სხვა მრავალი ამდაგვარნი, მაგრამ ყველას კარგად ესმის, რომ აქ მსმენელიც და მხედველიც ორივე ყური, ან ორივე თვალია და არა მხოლოდ ერთი; ან თუკი "ფეხით გავეშურე"-ო იტყვის ვინმე ამის მთქმელს ცალ ფეხზე მოხტუნავედ ხომ არ წარმოვიდგენთ, ამიტომაც არა გვაქვს არავითარი საფუძველი (მით უმეტეს, როდესაც მოგვიანებით მოცემულიც კი იქნა ერთი თითით პირჯვრისმაწერალთა საწინააღმდეგო წყევლის ფორმულა) - წმ. იოანე ოქროპირის გამონათქვამში "თითითა ხოლო..." პირდაპირი მნიშვნელობით გავიგოთ. მით უფრო, რომ წმ. იოანე ამ ტექსტში პირჯვრისწერის სულიერ მნიშვნელობაზე მსჯელობს და არა პირჯვრისსაწერი თითების წყობაზე.

საგულისხმოა, რომ იოანე ოქროპირის აკადემიურ გამოცემებში მოცემულია ეს "არა თითითა მხოლოდ…" მაშინ, როდესაც ღვთისმეტყველების მაგისტრმა გრიგოლ დიაჩენკომ იოანე ოქროპირის ამ სიტყვების თარგმანში, რომელიც იცავდა ორიგინალის სიზუსტეს, გადათარგმნა: "თითებით". "არა მხოლოდ თითებით უნდა გამოვისახოთ ბეჭედი ჯვარი", - ასეა ოქროპირის სიტყვები ნათარგმნი მის წიგნში: "Уроки и примеры христианской надежды" (1894 г., стр. 318). ამგვარი ურთიერთწინააღმდეგობა გაბატონებულ ახალმოწესეთა თარგმანებში ბუნებრივად ბადებს ეჭვს მათი ვარაუდების სამართლიანობაში და სადავო საკითხზე სწორ წარმოდგენას ვერ იძლევა (С. И. Быстров. Двоеперстие в памятниках христианского искусства и письменности. Барнаул. 2001 г., стр. 16). თუ ასე არ არის, მაშინ ის როგორ გავიგოთ, რომ უძველეს წყარო "Златоструй" - ში (რომელიც წმ. იოანე ოქროპირის ზნეობრივ მოძღვრებათა და ქადაგებათა კრებულს წარმოადგენს და სერბიელ მეფეს, სვიმეონს გამოუკრებია) იგივე სიტყვა "თითი" მრავლობითშია ("не просто персты должно изображать его (крест)) და შემდგ. ("Златоструй", сл. 28); ან, როგორ გავიგოთ "მარგალიტში" მოტანილი გამონათქვამი ოქროპირისა, სადაც პირჯვრის საწერ თითებზე მრავლობითშია ლაპარაკი? (ეპ. არსენი ურალელი. ციტ. იქვე). თუ მხოლობითში დაყენებული "თითი" ერთი თითით პირჯვრისწერად ესმით ჩვენს ოპონენეტებს, მაშინ აქ (რაკიღა ორი თითით პირჯვრისწერას უარყოფენ) სამი თითით პირჯვრისწერად უნდა შეიმეცნონ მრავლობითი "Персты" მაგრამ ეს ეწინააღმდეგება ედ. ჭელიძისა და სხვა ახალმოწესეთა ნათქვამს იმის შესახებ, რომ სამი თითით პირჯვრისწერა მხოლოდ VIII საუკუნიდან შემოდის (გვ. 200, 201), მაშინ, როდესაც წმ. იოანე ოქროპირი IV საუკუნეში ცხოვრობდა. ასე რომ, რჩება მხოლოდ მესამე ვარიანტი, - "მარგალიტში" მოხსენიებული მრავლობითი "персты" ორი თითით პირჯვრისსაწერ წყობად უნდა გავიგოთ.

ან რაღა ვთქვათ წმ. კირილე იერუსალიმელის შესახებ, რომელიც ბრძანებს: "ამგვარად, ნუ შეგვრცხვება აღიარება ჯვარცმულისა და შუბლზე აშკარად ვქმნათ თითებით ბეჭედი ჯვარი… და შემდგ". (იქვე). ამ შემთხვევაში, წმ. კირილე ჯვრის გადასახვას თითებით ითხოვს და არა თითით. თუ VII საუკუნემდე პირჯვარს მხოლოდ ერთი თითით იწერდნენ, საინტერსოა, რას უნდა ნიშნავდეს წმ. კირილეს მოთხოვნა - თითებით გადავიწეროთ ჯვარი, მითუმეტეს, რომ აქ ნაბრძანებია თითებით აღვიაროთო ჯვარცმული (ქრისტე); თითებით ჯვარცმული ქრისტეს აღიარება სამით კი არა, ორი თითით გამოიხატება - ქრისტეს ორბუნებოვნების ნიშნად.

წმ. კირილე იერუსალმელის "კატეხიზმოში", რომელიც სინოდის განჩინებით 1824 წელს ითარგმნა იაროსლავის სასულიერო სემინარიაში, ზემოთ დამოწმებულ წინადადებაში წმ. კირილეს სიტყვებიდან ამოიღეს სიტყვა "თითებით" და ჩასვეს სიტყვა "ხელით" ("შუბლზე აშკარად ვქმნათ ხელით, ბეჭედი ჯვარი"). ახალმოწესეთა სემინარიის თარგმანში სიტყვების ამგვარი შეცვლა სხვა არაფრით შეიძლება ავხსნათ, თუ არ იმით, რომ მთარგმნელებმა ჯვარცმულის თითებით აღსარების ქვეშ ორი თითით პირჯვრისწერის წესი ამოიკითხეს და შეცვალეს იგი სიტყვით "ხელი", რამეთუ მათთვის თვალი აეხვია ორი თითით პირჯვრისწერისადმი გამეფებული სიძულვილს.

2. "წმ. ეპიფანე ამბობს, - წერს პროფ. კაპტერევი, - ვინმე მის ნაცნობ მართლმადიდებელ ქრისტეან იოსებზე, რომ მას "აუღია წყლით სავსე ჭურჭელი და თავისი თითით გამოუსახავს მასზე ბეჭედი ჯვარი". ამ მაგალითში სრულიად ცხადად არის ნათქვამი რომ ამ ვინმე იოსებს საკუთარ თავზე პირჯვარი კი არ გადაუწერია ერთი თითით, არამედ "აუღია წყლით სავსე ჭურჭელი და თავისი თითით გამოუსახავს მასზე ბეჭედი ჯვარი".

სხვადასხვა სულიერ თუ უსულო საგანზე ჯვრის გამოსახვა ჩვეულებრივი ამბავი იყო პირველ ქრისტეანებს შორის. წმიდანთა ცხოვრებაში ხშირად შევხვდებით მაგალითებს, როდესაც ესა თუ ის წმინდანი ამა თუ იმ მიზეზით ჯვარს გამოსახავს საგანს, რაც, ბ-ნ ედ. ჭელიძის სიტყვებით თუ ვიტყვით, ამ კონკრეტულ საგანზე ჯვრის გამოსახულების დახატვას ან აღბეჭდვას ისახავს მიზნად და არანაირად არ წარმოადგენს პირჯვრისწერის დამადასტურებელ მოწმობას. ისევე როგორც საგანზე ჯვრის გამოსახვა რიგითი ქრისტეანის ან ბერის მიერ ყოველთვის არ აღნიშნავს ამ საგნის კურთხევას, რომელიც, საზოგადოდ, მღვდელმსახურის პრეროგატივაა. ამიტომაც, თუ მართლმადიდებელმა იოსებმა წყლის ჭურჭელზე თითით ჯვარი გამოსახა, ამით აჩვენა, რომ მას სწამდა ჯვრის ძალისა და მოისურვა, წყალი აღბეჭდილი ყოფილიყო ამ ნიშით. ამ მიზნის მისაღწევად კი სულაც არ იყო აუცილებელი მორწმუნე ქრისტეანს შეეკრა ან ორი თითი, ან სამი და ასე გამოესახა ჯვარი წყალზე. მან, უბრალოდ ჯვარი, "დახატა", ახალმოწესეობის აპოლოგეტები კი ამ სრულიად გასაგებ და მარტივ ქმედებას რატომღაც პირჯვრისწერის წესად აღიქვამენ.

ამგვარ მეთოდს ბ-ნი ედიშერ ჭელიძეც მიმართავს, როდესაც გადმოგვცემს წმ. ბარბარეს ცხოვრებაში გადმოცემულ შემთხვევას:

3. "წმ. ბარბარას შესახებ დაწერილი უწყება გვაქვს უწმიდესი მამის სვიმეონ მეტაფრასტის აღწერილობაში; - წერს ედ. ჭელიძე, - ეს აღწერილობა ძველქართულად არის თარგმნილი. უპირველესად მოგვაქვს თავად ძველბერძნული ტექსტის უწყება:

"მხევალი ღვთისა ბარბარა ჩამოვიდა კოშკიდან, რომ ენახა, თუ როგორ შენდებოდა აბანო. როდესაც იხილა მან, რომ სამხრეთის მხარეს ორი სარკმლით ნათდებოდა იგი, ბრალი დასდო ხელოსნებს და ასე უთხრა მათ: "რატომ არ დაუმატეთ ორ სარკმელს მესამეც, რომელიც კეთილმშვენიერებასთან ერთად მეტ ნათელსხივოსნებასაც შემოიტანდა?" მათ მიუგეს: "მამაშენისგან გვებრძანა ასე". ბარბარამ დააძალა მათ, გამოეკვეთათ სხვა სარკმელიც, მაგრამ ხელოსნები შეყოყმანდნენ შემატებაზე და მარჯვედ მოიმიზეზეს შიში მისი მამისადმი. მაშინ ბარბარამ ერთად წარმოაჩინა თითებიდან სამი და თქვა: "სამი, სამი სარკმელი უნდა გამოკვეთოთ, ხოლო თუ ამის გამო განრისხდება მამა, მე გავცემ მას პასუხს". დაემორჩილნენ ხელოსნები და შეასრულეს ბრძანება. როდესაც აბანოს მთელი მორთულობა განეგო, უფრო დაკვირვებით დაათვალიერა იგი წმინდანმა და რადგან მისი გული სახიერი სულის მადლით იყო მოცული, ხოლო ქრისტესმიერი რწმენა თავისუფლებით აღავსებდა მას, ემბაზის წინ დადგა ქალწული და აღმოსავლეთით მზირალმა მის მარმარილოზე თითით გამოწერა ჯვრის საღვთო სახე შთამომავლობისთვისაც რომ საცნაური ყოფილიყო, რაც მან ქმნა, და რომ ქადაგებულიყო ქრისტეს ძალი, თითით აღნიშნული სახე ჯვრისა თითქოსდა რკინით ამოიჭრა და გამოინიშნა მარმარილოზე, რაც დღემდე ჩანს…".

მოგვიანებით, როდესაც წმ. ბარბარას მამამ იხილა სამი სარკმელი შვილს ჰკითხა: "მითხარ მე, როგორ და რის გამო სჯობია ასე?" მან მიუგო: "სამი ბევრად განირჩევა ორისაგან (იგულისხმება ორი სარკმელი - ეპ. პ.), რადგანაც სამი სარკმელი ნათელყოფს ამქვეყნად მომავალ ყოველ კაცს. ამის თქმით ყოვლითურთ გააცხადა მან წმიდა სამების სიდიადე. ბარბარას მამა შეაშფოთა უცხო და უჩვეულო სიტყვამ, განიმარტოვა შვილი, აბანოს ემბაზთან მივიდა და ჰკითხა მას: "როგორც არის ყოველი კაცი ნათელმყოფელი სინათლე სამი სარკმლისა?" ბარბარამ მიუგო: "მისმინე და გულისხმაყავ ჩემგან თქმული". მყისვე ჯვრის ნიშანი დაანახა მან მამას, თანაც თითებითვე უჩვენა იგი და უთხრა: "იხილე - მამა, ძე, და სულიწმიდა" (დამოწმებულ მონაკვეთში ყველა ხაზგასმა ედ. ჭელიძისაა - ეპ. პ.). ამ ნათლით სულიერად ბრწყინავს ყველა ქმნილება" (წმ. სვიმეონ მეტაფრასტი. ღვაწლი წმიდისა, დიდებულისა და კეთილადმძლისა ქრისტეს დიდმოწამისა ბარბარასი, პგ. 116, სვ. 304-308. ციტ. ედ. ჭელიძის დასახ. ნაშრ. გვ. 209-211).

რისი მინიშნება სურს ბ-ნ ედ. ჭელიძეს, როდესაც ხაზს უსვამს სიტყვებს: "ერთი", "სამი", "სამი ბევრად განირჩევა ორისაგან" და ა. შ.? ალბათ იმისა, რომ მკითხველმა ამ სიტყვებში იგულისხმოს პირჯვრისწერის წესი და ორი თითით პირჯვრისწერას სამი თითით პირჯვრისწერა ამჯობინოს. სავარაუდოდ ამ თვალსაზრისით არის ხაზგასმული სიტყვები "სამი ბევრად განირჩევა ორისაგან".

მკითხველისთვის ძნელი მისახვედრი არ უნდა იყოს, რომ სარკმელთა რაოდენობაზე მამა-შვილს შორის გამართული პოლემიკა არანაირად არ უკავშირდება პირჯვრისსაწერ თითთა წყობას. წმ. ბარბარა მამას პირჯვრიწერას კი არ ასწავლის, არამედ წმ. სამების საიდუმლოს განუმარტავს. ვფიქრობ, მეტად არასერიოზულია, ყველგან, სადაც კი მამათა და დედათა ცხოვრებაში შეგვხვდება მაგალითები იმისა თუ როგორ გამოსახავენ საგნებზე ჯვარს ერთი თითით, იმწამსვე ვიფიქროთ, რომ ეს იმ დროს არსებული ერთი თითით პირჯვრისწერის წესის გამოხატულებაა. ვიხილოთ სხვა მაგალითებიც და თავად განსაჯეთ:

4. წმ. გრიგოლ დეოლოღოსი (რომელსაც ერთი თითით პირჯვრისწერის გასამართლებლად ეყრდნობა პროფ. კაპტერევი) თავის "გასაუბრებაში იტალიელ მამათა და სულის უკვდავების შესახებ" გვიყვება: ვალერიის პროვინციაში მცხოვრები ვინმე ღვთივსათნო კაცის ნექტარიუსის ამბავს, რომელსაც ასეთი სასწაული მოუმოქმედნია. იმ მხარეში, სადაც ნექტარიუსი ცხოვრობდა, ადგილობრივ მცხოვრებთ ჩვეულებად ჰქონიათ პურის ცხობის წინ მოზელილ ცომზე გამოესახათ ჯვარი ისე, რომ პური თითქმის ოთხ ნაწილად იყოფოდა. ერთხელ მასთან ერთად მცხოვრებ ძმებს, რომლებიც პურს აცხობდნენ, დაავიწყდათ მოზელილ ცომზე ჯვრის გამოსახვა. წმინდანმა ეს შეამჩნია და, როდესაც ძმებმა მოზელილი ცომი ღუმელში შედეს და ნაკვერჩხალი და ფერფლი დააყარეს, პურზე ჯვრის გამოუსახველობის მიზეზი იკითხა. იმწამსვე იმ მიმართულებით, სადაც ნაკვერჩხალქვეშ პური იდო, თითით ჯვარი გამოსახა. ამისგან პურმა გამოსცა ისეთი ხმა, როგორიცა აქვს ცეცხლის სიმხურვალისგან გამტყდარ თიხის ჭურჭელს. როდესაც ღუმელიდან გამომცხვარი პური გამოიღეს იხილეს მასზე ჯვარი, რომელიც გამოსახულ იქნა არა შეხებით, არამედ რწმენით (იხ. Святого отца нашего Григория Двоеслова Собеседования о жизни италийских отцов и о безсмертии души. Москва, 1996 г., кн. первая, гл. 11, стр. 60, 61).

5. ნეტარი თეოდორიტე (რომელსაც იმოწმებს პროფ. კაპტერევი) თავის თხზულებაში: "ღმრთისმოყვარეთა ისტორია" წმ. ივლიანეს ცხოვრებაში გვიყვება თუ როგორ გადაწერა ჯვრის ნიში თითით ამ წმინდანმა მის წინააღმდეგ აღმართულ გველს და მოკლა იგი. "…ეს ცხოველი თავს დამესხა, - ჰყვება წმინდანი, - და პირი გააღო, რათა ჩავეყლაპე მაშინ, გამოვსახე რა თითით ჯვრის ნიში (უფრო ზუსტად: გამოვავლინე თითით ძლევის ნიშანი" (Блаж. Феодорит Кирский. История Боголюбцев, изд. "Паломник", 1996 г., Комментарий, стр. 312, ком.: 41), მოვუწოდე ღმრთის სახელს, განვაგდე ჩემგან ყოველი შიში და ვიხილე თუ როგორ დაეცა უსულოდ გველეშაპი" (იქვე, გვ. 157).

საგულისხმოა, რომ ნეტ. თეოდორიტეს დასახელებული თხზულების მითითებულ გამოცემაში, რომლის შესავალი წერილი და კომენტარები დაურთავს მოსკოვის სასულიერო აკადემიის პატროლოგს, პროფ. ა. ი. სიდოროვს, დამოწმებული ადგილის კომენტარში გაზიარებულია პროფ. კაპტერევის იდეა პირჯვრისსაწერი თითების წყობის განვითარების შესახებ. პროფ. ა. სიდოროვიც იმეორებს იმ აზრს, რომ "ორი თითით პირჯვრისწერა გამოჩნდა მოგვიანებით, როდესაც აღმოცენდა მონოფიზიტური ერესი… კიდევ უფრო გვიანდელია სამი თითით პირჯვრისწერის წესი" (იქვე).

მოტანილი მაგალითები საკმარისია იმის საჩვენებლად, რომ ყოველი მათგანი აჩვენებს არა ერთი თითით პირჯვრისწერის წესს, არამედ ქრისტეანთა ჩვეულებას, თითით გამოსახონ ჯვარი სხვადასხვა საგნებს. მაგრამ, ყველაზე საინტერესო აქ ის არის, რომ გაბატონებული ეკლესიის პროფესორები და მკვლევარები (მ. შ. კაპტერევი, სიდოროვი, ჭელიძე და სხვები) ერთი თითით პირჯვრისწერის წესის გასამართლებლად გამოყენებულ ადგილთა თარგმანებს არ გვაწვდიან იმ სიზუსტით, როგორც არის ის გადმოცემული დედანში (ვთქვათ, ძველბერძნულში). ამის საჩვენებლად დავიმოწმებთ თვით ბ-ნ ედ. ჭელიძეს და პროფ. სიდოროვს.

წიგნში "ეკლესია - სძალი უფლისა" ედ. ჭელიძე წერს: "წმ. ბასილი დიდის ძმას, წმ. გრიგოლ ნოსელს, რომელსაც უწოდებდნენ "ქრისტეს ეკლესიის სამკაულს", დაწერილი აქვს ეპიტაფიური ენკომია, რომელიც მიძღვნილია წმიდა მამის მელეტი ანტიოქელისადმი. ამ შრომაში ერთგან წმ. გრიგოლ ნოსელი ახსენებს ახალგარდაცვლილი მამის მარჯვენა ხელს და ამბობს (მოგვაქვს წმ. გიორგი მთაწმინდელის თარგმანი):

"სადა არს საწადელი იგი მარჯუენე მისი, რომელი კურთხევასა მას პირისასა სასურველთა მათ თითთა თვისთა ჯუარისწერითა დაჰბეჭდვიდა" (ხელნ. A - 55, XII ს., 319 ვ). როგორც ვხედავთ, - აგრძელებს ედ. ჭელიძე, - წმ. გრიგოლ ნოსელის უწყებით წმ. მელეტი ანტიოქელი პირისმიერ კურთხევას (ე. ი. პირით წარმოთქმულ კურთხევის ფორმულას) თითთამიერი ჯვრის გარდასახვით სრულყოფდა.მოტანილი ციტატიდან ჩვენთვის ამჯერად საინტერესოა ის ფაქტი, რომ წმ. მელეტი კურთხევას გასცემდა "თითთა თვისთა ჯუარისწერით" (სად დაიკარგა აქ ერთი თითით ჯვრის გამოსახვის ჩვეულება, თუკი ორი თითით და მით უმეტეს სამით ჯვრის დაწერა გვიან საუკუნეებში შემოვიდა? - ეპ. პ.). აქვე ვუპასუხებთ: ორზე მეტი! საქმე ისაა, რომ ბერძნულ ენას, განსხვავებით ქართულ-რუსულისაგან, აქვს სამი რიცხვი: მხოლობითი, ორობითი და მრავლობითი (ორზე მეტი), ძველბერძნულ ორიგინალში კი "თითთა"-ს შესაბამისი სიტყვა დგას არა ორობით რიცხვში, არამედ მრავლობითში, ხოლო მრავლობითი რიცხვი ბერძნულ ენაში ყოველთვის ორზე მეტს გულისხმობს.

ბერძნული სიტყვა "ტუს დაკტიულუს" ნიშნავს ორზე მეტს. წმ. გრიგოლ ნოსელს რომ ორი თითით ჯვრის გარდასახვა ეგულისხმა, მის ტექსტში გვექნებოდა არა "ტუს დაკტიულუს", არამედ "ტო დაქტიულო" (ედ. ჭელიძე. "ეკლესია სძალი უფლისა". თბილისი 1990 წ. გვ. 217-219. იქვე ედ. ჭელიძე აღნიშნავს, რომ მხოლობითში ძველბერძნულად "ერთი თითი" გამოითქმის როგორც "ტო დაქტიულონ").

ცნობილია, რომ ბ-ნი ედ. ჭელიძე არის ძველბერძნული ენის ერთ-ერთი საუკეთესო მცოდნე. მისი ეს დაბეჯითებითი მსჯელობა, თუ როგორ უნდა გამოითქვას ძველბერძნულად ერთი, ორი ან სამი (მრავლობითი) თითი, ჩვენ, ძველბერძნული ენის არმცოდნეებს დაგვეხმარება იმის გარკვევასა და დამტკიცებაში, რომ ახალმოწესე მთარგმნელები ძალზე ხშირად მეტად არაზუსტად თარგმნიან წმ. მამათა ცხოვრებიდან იმ ადგილებს, რომლებიც ჯვრის გამოსახვასთან და თითების წყობასთან არის დაკავშირებული. ედ. ჭელიძის მსჯელობაც იმიტომ დავიმოწმეთ, რომ ცხადი უნდა გახდეს ნეტ. თეოდორიტეს მიერ აღწერილ შემთხვევაში, როდესაც წმ. ივლიანემ გველს გადაწერა ჯვარი და ჯვრის ძალით სული გააცხობინა, ეს ქმნა არა ერთი, არამედ ორი თითით.

საბედნიეროდ, პატროლოგ ა. სიდოროვს თავის კომენტარებში ეს ადგილი ძველბერძნული დედნიდანაც აქვს დამოწმებული. მასში ვკითხულობთ: (ძირითად ტექსტშია): "Я же, начертав перстом знамение креста и призвав имя Божие, отогнал от себя всякий страх и увидел, что зверь тотчас же пал на землю бездыханным" (Блаж. Феодорит Кирский. История боголюбцев, изд. "паломник", 1996 г., стр. 157). კომენტარი: "Букв.: "явив перстом памятник победы (трофей) Креста" (იქვე. კომენტარი 41-ე. გვ. 312). ა. სიდოროვის მოწმობით, დედანში გვაქვს არა "ტო დაქტიულონ", არამედ "ტო დაქტიულო", რომელიც, ბ-ნ ედ. ჭელიძის მოწმობით, აღნიშნავს ორ თითს და არა ერთს.

საზოგადოდ, უნდა აღვნიშნოთ, რომ ძველი საეკლესიო წყაროების თარგმნისას, იქ, სადაც ლაპარაკია ახალმოწესეთა და ძველმართლმადიდებელთა განმასხვავებელ ნიუანსებზე, ახალმოწესეთა თარგმანებში ასეთი დამახინჯებანი არცთუ იშვიათია. როგორც უკვე ვთქვით, წმ. კირილე იერუსალმელის "კატეხიზმოში", წმ. კირილეს სიტყვებიდან ამოღებულია სიტყვა "თითებით" და ჩასმულია სიტყვა "ხელით". ახალმოწესეთა სემინარიის თარგმანში ამგვარი შეცვლა სიტყვებისა სხვა არაფრით შეიძლება ავხსნათ, თუ არ იმით, რომ მთარგმნელებმა ჯვარცმულის თითებით აღსარების ქვეშ ორი თითით პირჯვრისწერის წესი ამოიკითხეს და შეცვალეს იგი სიტყვით "ხელი".

გაბატონებულ ნიკონიანურ ეკლესიას რომ სძულს ორი თითით პირჯვრისწერა, იმითაც მტკიცდება, რომ "Добротолюбие" - ს სინოდალურ გამოცემებში მათ შერყვნეს პეტრე დამასკელის (VII ს.) წიგნი და იქიდან ამოიღეს მისი მოწმობა ორი თითით პირჯვრისწერის შესახებ; ეს ადგილი ბერძნული დედნის მიხედვით ასე იკითხება: ორი თითი და ერთი მკლავი ხელისა წარმოაჩენენ ჩვენს ჯვარცმულ უფალს იესუ ქრისტეს, რომელმაც ერთ იპოსტასში შეაერთა ორი ბუნება. ასევე ამოიღეს მათ იოანე მოსხის (მესხის) "ლიმონარში" (იგივე "სამოთხე", იგივე "Луг духовный") ორი თითით ჯვრის გამოსახვის მაგალითი (იხ. "ქართული მწერლობა". ტ. 1. გვ. "ლიმონარი"б დეკანოზ არჩილ მინდიაშვილის გამოცემა. გვ. 398).

არაკეთილსინდისიერ დამოკიდებულებას ამ ძველი მართლმადიდებლური ჩვეულების მიმართ (და საერთოდ, იმ საკითხების თარგმანისას, რომელიც ეხება ძველმართლმადიდებელთა და გაბატონებული ეკლესიას შორის არსებულ განსხვავებებს) იჩენენ ქართველი მთარგმნელებიც ოფიციალური "მართლმადიდებლობის" მხრიდან. ასე მაგალითად, დეკანოზ არჩილ მინდიაშვილის მიერ ახალქართულ ენაზე გამოცემულ "ლიმონარში" ხსენებული ადგილი მოცემულია ძველქართული წყაროს შესაბამისად, მაგრამ მღვიმევის დედათა მონასტრის მონაზონთა გამოცემაში ( იოანე მოსხი "ლიმონარი ანუ სამოთხე". რუფინუსი. "მეუდაბნოე მამათა ცხოვრება". თბილისი 2005წ.) თარგმანი, მიუხედავად იმისა, რომ მონასტრის მონაზვნებს ხელთ ჰქონიათ საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის იოანე მოსხის ძველი ქართული ტექსტი, შეუსრულებიათ რუსული "Луг духовный" - დან. ცხადია, მღვიმევის დედათა მონასტრის თარგმანში ორი თითით ჯვრის გამოსახვის მოწმობა იოანე მოსხის "ლიმონარიდან" ამოღებულია.

მეორე მიზეზი, რომელიც შესაძლებლობას არ გვაძლევს გავიზიაროთ შეხედულება - თითქოსდა პირველი ქრისტეანები პირჯვარს იწერდნენ ერთი თითით და ორი თითით პირჯვრისწერა საბერძნეთსა და დასავლეთში IX საუკუნიდან დამკვიდრდა, გახლავთ კატაკომბური კედლის მხატვრობისა და პირველქრისტეანული ხატმწერლობის ნიმუშები. ასევე სხვადასხვა დოკუმენტური მასალა, რომელიც ათვალსაჩინოებს, რომ ორი თითით პირჯვრისწერა არათუ ცნობილი იყო პირველქრისტეანთათვის, არამედ გამოიყენებოდა კიდეც პრაქტიკაში. (ამ მხრივ დაინტერესებულ მკითხველს მივუთითებთ ძალზე საინტერესო ნაშრომს სახელწოდებით: "Двоеперстие в памятниках христианского искусства и письменности" (Барнаул, 2001 г.). რომელშიც თავმოყრილია თვალსაჩინო დოკუმენტები ამ ჭეშმარიტების დასადასტურებლად. ჩვენ ამ წიგნიდან შემოგთავაზებთ მხოლოდ უმნიშვნელო ნაწილს. იხ. ქვემოთ სურათები).





ლატერანის დიდი სარკოფაგის ნაწილი IV ს.




ლატერანის სარკოფაგის ნაწილი V ს.




ავორიუს ტრივულციუსი IV ს.




მილანის დიპტიქის ნაწილი V ს.




რავენას აპოლინარი ახლის ეკლესიის მოზაიკაVI ს.




მაცხოვრის გამოსახულებაVI ს.




"მონცის ამპულა" VII ს.





მენელსაცხებლე დედანი უფლის საფლავთან. ამპულა VI-VII სს.






მელესაცხებლე დედები უფლის საფლავთან. ავორიუსი. დაახლ. 400 წ.





წმ. მარკოზის სახარების ილუსტრაცია. როსანოს სახარება. VI ს. ნახევარი.

[afxazi]

dzvelmartlmadidebeli

მომიტევე მაგრამ ის რასაც ზემოთ წარმოადგენ ჩემეული გაგებით სექტანტური აზროვნებაა. საკუთარ შეხედულებებზე მორგება ნებისმიერი ნაწერისა. მე უკვე ნაკლებად მჯერა შენი ნაწერისა.

უნდა აღვნიშნოთ, რომ არ არის სავალდებულო პირდაპირი მნიშვნელობით გავიგოთ წმინდა იოანე ოქროპირის ტექსტში მოხსენიებული "თითითა" რამეთუ არცთუ იშვიათად, ცნობიერებაში შესაძლებელია იმგვარი დაშვებანი, როდესაც ლაპარაკია ერთზე, მაგრამ იგულისხმება ორი (ან მეტი); ანუ, როდესაც გონება ორობითს ან მრავლობითს მხოლობითით გამოხატავს. ასე მაგალითად: ხშირად ამბობენ: "ჩემი ყურით მოვისმინე", ან "საკუთარი თვალით მყავს ნანახი", და სხვა მრავალი ამდაგვარნი, მაგრამ ყველას კარგად ესმის, რომ აქ მსმენელიც და მხედველიც ორივე ყური, ან ორივე თვალია და არა მხოლოდ ერთი; ან თუკი "ფეხით გავეშურე"-ო იტყვის ვინმე ამის მთქმელს ცალ ფეხზე მოხტუნავედ ხომ არ წარმოვიდგენთ, ამიტომაც არა გვაქვს არავითარი საფუძველი (მით უმეტეს, როდესაც მოგვიანებით მოცემულიც კი იქნა ერთი თითით პირჯვრისმაწერალთა საწინააღმდეგო წყევლის ფორმულა) - წმ. იოანე ოქროპირის გამონათქვამში "თითითა ხოლო..." პირდაპირი მნიშვნელობით გავიგოთ. მით უფრო, რომ წმ. იოანე ამ ტექსტში პირჯვრისწერის სულიერ მნიშვნელობაზე მსჯელობს და არა პირჯვრისსაწერი თითების წყობაზე.

ნუ ამას არ ვიცი რა დავარქვა. მკითხველმა განსაჯოს.

[dzvelmartlmadidebeli]

dzvelmartlmadidebeli

მომიტევე მაგრამ ის რასაც ზემოთ წარმოადგენ ჩემეული გაგებით სექტანტური აზროვნებაა. საკუთარ შეხედულებებზე მორგება ნებისმიერი ნაწერისა. მე უკვე ნაკლებად მჯერა შენი ნაწერისა.
ნუ ამას არ ვიცი რა დავარქვა. მკითხველმა განსაჯოს.

[dzvelmartlmadidebeli]

უკაცრავად, მაგრამ, სექტანტური აზროვნება რას ნიშნავს? როგორია სექტანტური აზროვნება?

სექტანტური აზროვნება და წმიდა მამის საკუთარი შეხედულებისადმი მორგება ისაა, რასაც ედ. ჭელიძე და მის კვალობაზე თქვენ აკეთებთ.

ავიღოთ თუნდაც ის, რომ მთელი ჩემი ვრცელი მასალიდან (აღებულია წერილიდან: "პირჯვრისწერის და კურთხევის შესახებ". http://www.oldorthodox.ge/apl_kitxva_15.html ) შენ აგიღია მარტო ეს მსჯელობა, და დანარჩენი გამოგიტოვებია.

ეს ადგილია ყველაზე მნიშვნელოვანი მთელს ამ წერილში?

სექტანტური მსჯელობა სწორედ ეს არის. როგორც ისინი წმ. წერილში მხოლოდ იმას ხედავენ, რაც მათ შეხედულებას მოერგება, ასევე შენც. არადა პოსტში, სრულიად ცალსახად არის ნათქვამი და დამოწმებული მასალა, რომელიც წმ. ოქროპირის სხვაგვარ წაკითხვას უჭერს მხარს. რატომღაც ამან შენზე არ იმოქმედა.

და საერთოდ. ჩემი დაკვირვებით, არცერთი (გამოვრიცხავ "კანუდოსელს") მოპაექრე არ ცდილობს სიმართლის დანახვას. ყველა ცდილობს როგორმე გაამართლოს პირჯვერისწერის და კურთხევის დღევანდელი ოფიციალური, საეკლესიო პრაქტიკა.

ხატებს, რომლებზეც არ არის გამოსახუხლი მაცხოვრის სახელის ლიტერები (IC XC), იძახიან გინდა თუ არა გამოსახულიაო.

ცხადია, რომ ეს დავა პირჯვრისწერის და კურთხევის გაცემის თაობაზე უსასრულო ვერ იქნება. ერთ დღეს ის დასრულდება. მე ყველა მხრივ შევეცადე მეჩვენებინა ჩვენი წესის სიძველე და დანარჩენი წესების უსაფუძვლობა პირჯვრის საწერად.

დავიმოწმე მამები. კრებები დადგენილებები. ქრისტეანული ფერწერა და ხატწერა. ისტორია.

არაფერმა არ გაჭრა...

ნება თქვენია. ჩვენ ჩვენი გითხარით და მეტი რაღა ვქნათ.

ჩვენდამი სექტანტობის დაბრალება თქვენი ეკლესიის წარმომადგენელთა უსაყვარლესი "არგუმენტია" და მას მაშინ მიმართავენ ხოლმე, როცა სათქმელი აღარაფერი რჩებათ.

საკითხით დაინტერების შემთხვევაში მეცნიერული ნაშრომებს ნაკლებად მივმართავ, აქვეა -წავალ და ვნახავ, თუ მაინცდამაინც უამრავი თვითმხილველის ნაცნობის და უცნობის არ მჯერა, ზოგი განკურნებულის..

იქით თემაშიც დავწერე აქ მოცემულია რომ სამგზის უნდა მოხდესო და არა ერთხელ , ხომ არ წერია რომ შთაფლვით უნდა მოხდეს და არა წყალპკურებით
მითუმეტეს გამონაკლისის სახით,
ღრმა ათეისტური პერიოდიდან ეს ახალი თაობაა რომ გამოვიდა, გამონაკლისად რატომ არ უნდა მივიჩნიოთ, როცა თვითონ მოციქულებმაც საშეღავათო დაშვება დააწესეს ეპისკოპოსის ცოლის მოყვანის საკითხზე გარკვეული პერიოდი
აქ ლაპარაკია რომ ეკლესიის მორჩილება აუცილებელია, რომ საეკლესიო კრებაზე მიღებული დადგენილების არდაცვა წარმწყმედელია, ეს ჩვენ რამდენად გვეხება?, ჩვენ ვემორჩილებით მართლმადიდებლურ ეკლესიას, სწორედ ამ მიზეზთა გამო, რომ დაუმორჩილებლობით სასჯელი არ მოვიწიოთ..
ეს თქვენ ხომ არ მიგესადაგებათ ვფიქრობ ..
სიახლეს რაც შეეხება რატომ შეიცვალა ერთი თითი მაშინ ორით, როცა უძველესი ქრისტიანები, წმინდანები ერთი თითით იწერდნენ პირჯვარს, ან ცოლის მოყვანის საკითხი დროის გარემოებათა გამო..



ვერ გავიგე, ფაქტია რომ თათუსიმ მიპასუხა რასაც გულისხმობს ღვთის კანონში, და "იმდენად გასაგებია"-სგან განსხვავებული, ღვთის კანონებში წმ მამების გარდამოცემა იგულისხმა
თქვენი აზრის გაზიარება თუ გინდათ დააფიქსირეთ როგორც საკუთარი აზრი და არა 'ზოგადად გასაგებ' კონტექსტში თუ ადეკვატურობაზე გვაქვს პრეტენზია..


რატომ შეიცვალა ერთი თითი ამავე მიზეზით -მონოფიზიტების გამო?
მგონი ვლაპარაკობთ არგუმენტებით და კარგი იქნება თუ ას გავაგრძელეთ- 'როგორ მაგონებს' ო როგორ წააგავს' და სხა ფრთიანი ფრაზები-სენტიმენტები შთაბეჭდილებების და ჩანახატების თემაში, მითუმეტეს როცა ლოგიკასთან არ არის ახლოს ეს შეფასება.. როცა ვიგულისხმე საეკლესიო კანონები, არადოგმატური საკითხები შეიძლება შეიცვალოს წმ მამების ეკლესიის კრებების მიერ..


სიფრთხილე რა საჭიროა თუ კატეგორიულად უყურებს საკითხს, ან იმ ეკლსიის წევრობა, კომუნისტური პერიოდია თუ ფაშისტური? არაადეკვატური შეფასებაა
გასაგებია რას ამბობს და რას გულისხმობს

[(Νικόλαος)]

ხატებს, რომლებზეც არ არის გამოსახუხლი მაცხოვრის სახელის ლიტერები (IC XC), იძახიან გინდა თუ არა გამოსახულიაო.

ძველმართლმადიდებელო ძალიან გთხოვ ზემოთ ჩემი კომენტარი წაიკითხე. აი იოანე მაქსიმოვიჩის ხატი რომაა. აშკარად არის ისხს და ავხსენი ასო ხ კარგად რატომ ვერ იკითხება. განსაკუთრებით შენ მიერ მოცემულ მინანქრულ ხატზე ნათქვამს მიაქციე ყურადღება.
კარგი რადგან არ იშლი დავდებ ხატს სადაც უკვე ასო ხ აშკარად იკითხება, ოღონდ არ ტქვა ორი თითითააო. ნეკა თითი აწეული აქვს და პატარაზე უჩანს

[dzvelmartlmadidebeli]

[quote] საკითხით დაინტერების შემთხვევაში მეცნიერული ნაშრომებს ნაკლებად მივმართავ, აქვეა -წავალ და ვნახავ, თუ მაინცდამაინც უამრავი თვითმხილველის ნაცნობის და უცნობის არ მჯერა, ზოგი განკურნებულის..[/quote]

საღვთისმეტყველო ნაშრომებზე მეტად, ექსტატიურ შეგრძნებებს რომ ეყრდნობით, ეს გეტყობათ...

[quote] აქ მოცემულია რომ სამგზის უნდა მოხდესო და არა ერთხელ , ხომ არ წერია რომ შთაფლვით უნდა მოხდეს და არა წყალპკურებით
მითუმეტეს გამონაკლისის სახით, [/quote]


თქვენ აქაც პირჯვრის წერის საკითხის მსგავსად მსჯელობთ. რადგან ნახსენები არ არის წყალპკურება, ე. ი. შეიძლება. იმას კი არ აქცევთ, ყურადღებას, რომ ნათლობის ფორმის მითითებით, მოციქულებმა ყველა სხვა ალტერნატიული ფორმა უარყვეს. წყალპკურება, ისევე როგორც სამი თითით პირჯვრისწერა არ განუმარტავს არც ერთ წმიდა მამას და არც უსწავლებია. (ნუ დამიმოწმებთ არაკანონიკურ წიგნ დიდაქეს, რომელიც უარყო მრავალმა წმიდა მამამ. თუ რომლებმა მითითებული მაქვს შესაბამის ადგილას).

[quote] ღრმა ათეისტური პერიოდიდან ეს ახალი თაობაა რომ გამოვიდა, გამონაკლისად რატომ არ უნდა მივიჩნიოთ, როცა თვითონ მოციქულებმაც საშეღავათო დაშვება დააწესეს ეპისკოპოსის ცოლის მოყვანის საკითხზე გარკვეული პერიოდი [/quote]

ცოლის მოყვანის და ნათლობის საკითხები ერთმანეთში არ აურიოთ. ცოლის მოყვანა არის საყოფაცხოვრებო საკითხი, სადაც მოციქულებმა დაუშვეს იკონომია, ხოლო ნათლობა (მისი ფორმა) დოგმატური შინაარსის შემცველია... ეს კი სხვადასხვა რამეა... დოგმატურ საკითხში კი იკონომია დაუშვებელია...

[quote]აქ ლაპარაკია რომ ეკლესიის მორჩილება აუცილებელია, რომ საეკლესიო კრებაზე მიღებული დადგენილების არდაცვა წარმწყმედელია, ეს ჩვენ რამდენად გვეხება?, ჩვენ ვემორჩილებით მართლმადიდებლურ ეკლესიას, სწორედ ამ მიზეზთა გამო, რომ დაუმორჩილებლობით სასჯელი არ მოვიწიოთ..
ეს თქვენ ხომ არ მიგესადაგებათ ვფიქრობ ..[/quote]

არა, ეს ჩვენ კი არა თქვენ მიგესადაგებათ. უფრო სწორედ ყველას. ერსაც და ბერსაც... თქვენს მოდერატორს არ სიამოვნებს როცა ოფიციალური ეკლესიის მღვდლებზე ვლაპარაკობ და აბა რა გითხრა.... ისე, აიღეთ დიდი რჯულისკანონი (იხ. საქ. საეკლესიო კალენდარი. 1987 წ. და წაიკითხეთ. თანაც შეადარეთ თქვენს საეკლესიო ცხოვრებას და შეისწავლეთ, რას ასრულებენ იქიდან თქვენი ეკლესიის მღვდლები და ერისკაცები და ჩემი პოსტები არ დაგჭირდებათ).


[quote]სიახლეს რაც შეეხება რატომ შეიცვალა ერთი თითი მაშინ ორით, როცა უძველესი ქრისტიანები, წმინდანები ერთი თითით იწერდნენ პირჯვარს, ან ცოლის მოყვანის საკითხი დროის გარემოებათა გამო..[/quote]


ერთი თითი არასოდეს ყოფილა და ცხადია, ის ორით ვერ შეიცვლებოდა. იყო ყოველთვის ორი თითი.

[quote]მგონი ვლაპარაკობთ არგუმენტებით და კარგი იქნება თუ ას გავაგრძელეთ- 'როგორ მაგონებს' ო როგორ წააგავს' და სხა ფრთიანი ფრაზები-სენტიმენტები შთაბეჭდილებების და ჩანახატების თემაში[/quote]

თქვენ ალბათ ფიქრობთ, რომ ძალიან მახვილგონივრულ შენიშვნას მაძლევთ, არადა თქვენი ეს ტირადები ღიმილის მომგვრელია... თქვენი ლაპარაკი თუ რამეს მაგონებს, ეს "ფრთიანი ფრაზა" ან "ჩანახატი" კი არა, ჩემს თვალწინ მდგომი ფაქტია...

[quote]სიფრთხილე რა საჭიროა თუ კატეგორიულად უყურებს საკითხს, ან იმ ეკლსიის წევრობა, კომუნისტური პერიოდია თუ ფაშისტური? არაადეკვატური შეფასებაა
გასაგებია რას ამბობს და რას გულისხმობს[/quote]

რა საჭიროა სიფრთხილე ეს ალბათ თვით იღუმენმა კირილემ უწყის. იქ მრავლადაა ძველმორწმუნეთადმი ანტაგონისტურად განწყობილი სასულიერო პირი და შესაძლოა საკმაო პრობლემები შეუქმნან მათ პრინციპულობის გამოჩენის შემთხვევაში...

როგორც ჩანს თქვენ ყველაფრის გაკრიტიკება გიყვართ...

თქვენთან პოლემიკა, ამჯერად ჩემთან მოდავე ფორუმელებს შორის, ყველაზე უსარგებლო და არაფრისმომცემია... თქვენ უბრალოდ კინკლაობთ... არც მეტი, არც ნაკლები...



[quote name='(Νικόλαος)' post='619783' date='Jun 18 2010, 05:49 PM']
ძველმართლმადიდებელო ძალიან გთხოვ ზემოთ ჩემი კომენტარი წაიკითხე. აი იოანე მაქსიმოვიჩის ხატი რომაა. აშკარად არის ისხს და ავხსენი ასო ხ კარგად რატომ ვერ იკითხება. განსაკუთრებით შენ მიერ მოცემულ მინანქრულ ხატზე ნათქვამს მიაქციე ყურადღება.
კარგი რადგან არ იშლი დავდებ ხატს სადაც უკვე ასო ხ აშკარად იკითხება, ოღონდ არ ტქვა ორი თითითააო. ნეკა თითი აწეული აქვს და პატარაზე უჩანს



[/quote]


[quote]აი იოანე მაქსიმოვიჩის ხატი რომაა. აშკარად არის ისხს და ავხსენი ასო ხ კარგად რატომ ვერ იკითხება. [/quote]

რომელია იოანე მაქსიმოვიჩის ხატი?

და ეს ხატი, ეხლა რომ დევს რომელი საუკუნისაა? და რა ჰქვია?

[quote name='(Νικόλαος)' post='619603' date='Jun 18 2010, 12:35 PM']
ესეიგი შენ ამბობ სამების ერთიანობა გამოხატული იქნება თუ არა არააქვს მნიშვნელობა? მხოლოდ ორი თითი იყოს შეერტებული და დანარჩენი სმი თუ გინდა ჰაერში გქონდეს ისე რომ ერთმანეთშ არ ეხებოდეს? რათქმაუნდა აქვს, თანაც მახსოვს როდესაც შენ ორი თითით პირჯვრისწერაზე ლაპარაკობდი ამბობდი რომ შუა თითითი მოხრილი უნდა იყოს და შეერთებული საჩვენებელთან, ხოლო დანარჩენი სამი ერთად, სამების ერთობის გამომხატველად.
მაგრამ შენს მიერ მოცემულ ხატზე არ ემთხვევა, კი არ ვამბობ რომ არაკანონიკურია, ვამბობ ეს ხატწერისთვისაა დამახასიათებელი. ზუსტად შეიძლება ხატზე არ ემთხვეოდეს არც შენ მიერ მოცემული ხატი, რმელსაც თითები არ აქვს შეერთებული და ჩემ მიერ მოცემულ ხატზეც შეიძლება არ იკითხებოდეს კარგად ასო ხ, რადგან ეს ხატია და არა რეალისტი მხატვრის ნამუშევარი.
მაშინ მითხარი იოანე მაქსიმოვიჩის ორი აწეული ხელი, მხოლოდ ემოციებს გამოხატავს როგორც შენ ამბობ და არა როგორც ეპისკოპოსი, აკურთხევს ორი ხელით? თუმცაასო ხ არც აქ კარგად არ ჩანს, მაგრამ ხატმწერი გულისხმობს რომ აქ არის ხ და არა ო.


მე არ ვამბობ რომ ეს ხატები არაკანონიკურია რადგან თითები კარგად არაა შეერთებული, მე ვამბობდი ბევრჯერ და კიდევ გავიმეორებ, რომ ხატწერისთვისაა დამახასიათებელი როგორც აქ


აი როგორ უნდა იყოს ორი თითი სინამდვილეში, ხოლო ხატზე შეიძლება სხვანაირად იყოს, რადგან... ხატია

[/quote]


[quote]ესეიგი შენ ამბობ სამების ერთიანობა გამოხატული იქნება თუ არა არააქვს მნიშვნელობა? მხოლოდ ორი თითი იყოს შეერტებული და დანარჩენი სმი თუ გინდა ჰაერში გქონდეს ისე რომ ერთმანეთშ არ ეხებოდეს? რათქმაუნდა აქვს, თანაც მახსოვს როდესაც შენ ორი თითით პირჯვრისწერაზე ლაპარაკობდი ამბობდი რომ შუა თითითი მოხრილი უნდა იყოს და შეერთებული საჩვენებელთან, ხოლო დანარჩენი სამი ერთად, სამების ერთობის გამომხატველად. [/quote]


ასეთი რამ "მხოლოდ ორი თითი იყოს შეერთებული და დანარჩენი სამი ჰარში გამოკიდულიო" არსად მითქვამს. ნუ მაბრალებთ იმას, რაც არ დამიწერია.

მე ვამბობ, და ამას ხატმწერლობაც ადასტურებს, რომ ხატმწერები, ხშირად გამოხატავენ მაცხოვარს, ანგელოზებს, ღვთისმშობელს და წმინდანებს თითების სხვადასხვა წყობით.

ყველაზე უმეტესია ორი თითი და ის წყობა, რომელიც თქვენ ეხლა დაიმოწმეთ: აღმართულია ორი, გამართულია ნეკა და პირდაპირ შეერთებულია ცერი და არათითი.

ზოგიერთ ხატზე, (მაგ. არის ერთი ასეთი ხატი წმ. იოანე ნათლისმცემელისა), სადაც წმინდა იოანეს თითები მიაქვს პირჯვრისსაწერად ხოლო ხელები ჯერ კიდევ სრულად არ შეუკრავს... ორი თითი აღმართულია, სამი კი ჯერ არ არის შეტყუპებული... თითები მისკენ არის შებრუნებული (იხ. ქვემოთ ხატი)





არის სხვაგვარი წყობაც...

მე ვფიქრობ, რომ ჩვენ, თუ ამ საკითხის განხილვა გვინდა, უნდა განვიხილოთ ქრისტეანული ხატმწერლობის ჩამოყალიბების ისტორია და ისიც თუ როგორ იყენებს მართლმადიდებლური ხატმწერლობა წარმართულ ელემენტებს თავის სასარგებლოდ. ერთ ერთი ასეთი ელემენტი, პროფ. ე. გოლუბისნკის თქმით, არის ე. წ. "საქადაგებელი", "ორატორული" ჟესტი.

ჩემი ოპონენტები კი ცდილობენ ნებისმიერ წყობაში, რომელსაც კი ნახავენ დაინახონ სახელობითი წყობა. ეს უბრალოდ არაპროფესიონალურია, დილეტანტურია... მოდი, შევწყვიტოთ თუ ასეა ამ საგანზე ლაპარაკი და შევისწავლოთ ხატმწერლობის პრინციპები. ან მიაშურეთ თუნდაც სამხატვრო აკადემიას და იქ, ხატწერის კათედრაზე იკითხეთ რა იციან მათ ამ საკითხთან დაკავშირებით... ვფიქრობ, მიიღებთ სასარგებლო ინფორმაციას.

[(Νικόλαος)]

რომელია იოანე მაქსიმოვიჩის ხატი?

და ეს ხატი, ეხლა რომ დევს რომელი საუკუნისაა? და რა ჰქვია?
ასეთი რამ "მხოლოდ ორი თითი იყოს შეერთებული და დანარჩენი სამი ჰარში გამოკიდულიო" არსად მითქვამს. ნუ მაბრალებთ იმას, რაც არ დამიწერია.

გთხოვ შენობით მელაპარაკე, როგორც თავიდან ძალიან ახალგაზრდა ვარ.

იოანე მაქსიმოვიჩი - მეოცე საუკუნის წმინდანი, რომლის უხრწნელი სხული ამერიკაში აბრძანია. როგორც ვთქვი ხატებზე შიძლება კარგად არ იკითხებოდეს ასო ხ, მაგრამ რა აზრია ჩადებული აშკარაა. მაგრამ საინტერესოა, იოანე მაქსიმოვიჩი რომელიც ეპისკოპოსი იყო და ორი ხელით კურთხევის უფლება ჰქონდა, ეს უბრალოდ დამთხვევაა? და აქ ავტორს არ უგულისხმია, რომ მას ისხს-ს გამოხატვა უნდოდა? თუ ის ემოციის გამომხატველია როგორც შენ ამბობ რატომ აქვს ორი ხელი აწეული, როგორც ეპისკოპოსს?





ხოლო რაც შეეხება ღვთისმშობლის ხატს სადაც უკვე ასო ხ აშკარად ჩანს და ისიც ჩანს რომ ორი თითით არ იწერს, რადგან პატარაზე ნეკა თითი შესამჩნევია არის მეოთხე საუკუნის მოწამე ნიკიტას ხატი

[sopo...]

როგორც ჩანს თქვენ ყველაფრის გაკრიტიკება გიყვართ...

თქვენთან პოლემიკა, ამჯერად ჩემთან მოდავე ფორუმელებს შორის, ყველაზე უსარგებლო და არაფრისმომცემია... თქვენ უბრალოდ კინკლაობთ... არც მეტი, არც ნაკლები...

როგორც წესი ადამიანი მოსაუბრის თვსებების თუ საუბრის შეფასებას მიმართავს როცა არგუმენტებია სუსტი,

არაფრისმომცემი იმიტომაა რომ პირჯვრისწერის იდეას არ ვეთანხმები,? და უსარგებლო რომ თქვენს ნაწერს უცილობელ ჭეშმარიტებად არ ვაცხადებ და ვაკრიტიკებ, - გასაგები ხდება სიმართლე რომელსაც არგუმენტით ვერ აბათილებთ..?

რა საჭიროა სიფრთხილე ეს ალბათ თვით იღუმენმა კირილემ უწყის. იქ მრავლადაა ძველმორწმუნეთადმი ანტაგონისტურად განწყობილი სასულიერო პირი და შესაძლოა საკმაო პრობლემები შეუქმნან მათ პრინციპულობის გამოჩენის შემთხვევაში...

როცა ადამიანი ჭეშმარიტების გზაზე სიარულს პრობლემების გამო შეუშინდება ის ავტორიტეტი ვერასოდეს იქნება - არც მისი ნააზრევია საყურადღებო, თუმცა ვფიქრობ იღუმენის პოზიცია სხვაა.

თქვენ ალბათ ფიქრობთ, რომ ძალიან მახვილგონივრულ შენიშვნას მაძლევთ, არადა თქვენი ეს ტირადები ღიმილის მომგვრელია... თქვენი ლაპარაკი თუ რამეს მაგონებს, ეს "ფრთიანი ფრაზა" ან "ჩანახატი" კი არა, ჩემს თვალწინ მდგომი ფაქტია...

ღიმილი კარგია, მაგრამ როცა სხვის აზროვნებას უსაფუძვლოდ პარალელს ავლებ სექტანტურთან იქნება ეს სხვისთვის ღიმილმომგვრელი თუ არა ამაზე უნდა დაფიქრდეს ადამიანი, და თუ ეს თქვენთვის ფაქტია ჩემი სექტანტობა, მაშინ დასკვნების გაკეთების შესაძლებლობებზე მე ვერაფერს ვიტყვი

მთლიანობაში მე უარყოფითად ნამდვილად არ ვარ განწყობილი თქვენს მიმართ
და თქვენ რას ფიქრობთ,.. ? გულწრფელად მაინტერესებს ფიქრობთ იმის მტკიცება მიუხედავად უამრავი წყროს არსებობისა რომ ერთი თითით ჯვრის გამოსახვა ზღაპარია, ან როცა წერია თითი იქ ორი თითი იგულისხმება, ან თუ ორი წერია იქ სამი, ?
როცა უამრავი წმინდანი ძველი ქრისტიანები თითით სახავდნენ ჯვარს - ეს უბრალოდ ასე გამოსახვის ფორმაა და არა კურთხევა და საინტერესოა მათ არ ეშინოდათ შეჩუენების ქვეშ მოხვედრის , სადაც ორი თითის გარდა ყველანაირი ფორმა შეჩვენებულია და დღესავით ნათელი,
როცა ზოგ ხატზე თითების სხვანაირ გამოსახვას უბრალოდ ხატწერის ფორმას მიაწერთ და მხოლოდ ორთითიან წყობას კურთხევას,
როცა აკნინებთ ღვთის მიერ აღსრუელბულ სასწაულს და ღვთაებრივ ცეცხლს, უწოდებთ ყველა წმინდანს მწვალებელს მეჩვიდმეტე საუკუნის მერე, ამ დროს შეიძლება სრულიად საპირიპირო აღმოჩნდეს რეალურად და ეს კი ღვთის და წმინდანების შეურაცხყოფის ცოდვის სიმძიმე, რავი რომელი ვთქვა კიდევ ,... გულწრფელად მაინტერესებს ფიქრობთ რომ ესაა ჭეშმარიტებას მსახურება და ღვთის მოსაწონი საქციელი?

არვიცი მაგრამ თუ ვინმე არასარწმუნოდ ჩათვლის ამას ნუ გაგიკვირდებათ.. რადგან ობიექტურობისგან შორს არის,
და გარეგნული ფორმის დაცვა ამდენი სიბოროტის საფუძველი თუ გახდება ღირს ამად, და ჯანსაღი ქრისტიანობაა და ცოცხალი სარწმუნოებაა ეს? რომლის საფუძველი მხოლოდ ორი მცნების აღსრულებაა - ღმერთის და მოყვასის სიყვარული,.. მე ასეთი სიყვარული არვიცი..

[mata]

dzvelmartlmadidebeli

ძვირფასო, ასე ხუმრობით და სიცილ-კისკისით ისეთ ადგილას არ ამოყოთ თავი, რომ მერე სამარადისო ქენჯნამ შეგაწუხოთ...

ძვირფასად რომ მომიხსენიებთ, ამისთვის დიდი მადლობა. და სად შეიძლება მაგისთვის ამოვყო თავი, თანაც სამარადისო სინდისის ქენჯნით? მმმმმ ძაან დამაინტერესდა. მე ეგეთ ადგილზე ჯერ არ მსმენია. მარადიული სინდისის ქენჯნაოოოო ალბათ ნამეტანი საშინელი ადგილია ეგ. ჯოჯოხეთზე საშინელი, იმიტომ რომ ჯოჯოხეთი არაა მარადიული და თქვენ მარადიულს მიმზადებთ, როგორც სჩანს ... მომიყევით რამე მაგ ადგილის შესახებ . (ნეტავ რა უნდა იყოს )

თუ თითები გეკრუნჩხება ორთითიანი პირჯვრისწერისას, მოდი ჩვენს ეკლესიაში და ჩვენი მოძღვარი სულისგან ეშმაკის განსხმის ლოცვას წაგიკითხავს. მითუმეტეს, "გადავიწერე ასე და ავიბლანდეო" წერ.

უღრმესი მადლობა დაპატიჟებისთვის , მარა არსად მოსვლას არ ვაპირებ

და ჩვენ რა შუაში ვართ, ძვირფასო? ვიღაც გამოგონილი პერსონაჟებით, სატანისტ "ჟორათი" და "თამილათი" განაქიქებთ პირჯვრისწერის უძველეს წესს, მართლა ცუდად ყოფილა თქვენი საქმე. ბოდიში, და "იეღოვას მოწმე", ან "სახარებისეული რწმენით მონათლული" ვიღაცა ხომ არ ბრძანდებით?

ძველმართლმადიდებელო ჯერ ერთი მე ვიღაცა კი არა ადამიანი ვარ, ისეთივე როგორიც თქვენ.
მეორე, ნუთუ ასე ძალიან მოგხვდათ გულზე ჩემი სიტყვები, რომ თავს უფლება მიეცით და იეღოველობა დამწამეთ.
ასე ნუ ცხარდებით თორე, მართლა ვიფიქრებ, რომ სატანისტებთან გაქვთ საერთო.

საწინააღმდეგო აზრი იყო, პასუხი ვერ მოიფიქრეთ და შეურაწყოფაზე გადმოხვედით. მე მხოლოდ ამ გამართლებას ვუძებნი, თქვენს ასეთ რეაქციას.

რჩევა: შეგეძლოთ ეს ყველაფერი მიგეღოთ, როგორც იუმორი.

და ბოლოს, მინდა ავღნიშნო რომ განცვიფრებული ვარ თქვენი ამტანობით ჩვენს მიმართ. რით დავიმსახურეთ ეს პატივი ნეტა. თანაც რა დამჯერი ხართ?! არც მოდერატორებს აბრაზებთ, ახალმართლმადიდებლებს პატივისცემით ესაუბრებით, პროვოკაციებს არ ჰყვებით, მოთმინებით იტანთ ამ ყველაფერს. რთული გზა გაქვთ, მაგრამ საინტერესო.


მე წარმატებებს გისურვებთ