 ფორუმელთა პოეზია |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
  |
| მაშიკო |
 Jul 17 2009, 01:41 PM
პოსტი
#201
|
 მარიამი  ჯგუფი: Members პოსტები: 2,850 რეგისტრ.: 18-May 09 მდებარ.: ქუთაისი წევრი № 7,002  |
მ-ე როცა ზოგჯერ მარტო დავრჩები.
ე-რთადერთი ხარ ვინც მენატრები, შ-ენზე ფიქრით და შენზე ოცნებით, ე-ჰ, რომ იცოდე როგორ ვიღლები. ნ-იავს გავატან ჩემს ოცნებებს, მაგრამ ამაოდ, იგი უკანვე მიბრუნდება. თითქოს არაო, მე ისევ ვატან და ვეუბნები წაიღე ქარო, ის კი მპასუხობს ერთხელ კიდევ დაფიქრდი ქალოვ! მ-ინდა რომ აღარ ვიფირქო შენზე, ი-სე მიყვარდი ვერ ვფიქრობ სხვებზე ყ-ვავილთა კონა მეფინება ფიქრებში გზებზე ვ-აი, რომ გული კვლავ ფიქრობს შენზე. ა-რ მინდა დიდხანს ვაგრძელო ასე რ-ადგან შენ უკვე არ ფიქრობ ჩემზე... ხ-ანდახან ცრემლი მადგება თვალზე. ა-რა ხვალიდან ვიფიქრებ სხვაზე. რ- ეს ლექსი დავწერე ბავშვობაში... მაშინ მიწაზე მგონი ნაკლებად დავდიოდი  -------------------- უფალო იესო ქრისტე, ძე ღვთისაო, შემიწყალე მე ცოდვილი. მომეც ძალა და უნარი, ვადიდო სახელი შენი.
|
   |
 
|
| ზარნაშო |
Jul 18 2009, 11:17 AM
პოსტი
#202
|
 рождённый, чтобы боротся ჯგუფი: Members პოსტები: 2,654 რეგისტრ.: 23-August 07 მდებარ.: წყალში დგას, ცეცხლი უკიდია წევრი № 2,633 |
მომენატრა
მომენატრა ლხინის სუფრა გაშლილი, ძმაბიჭებთან დიდი ყანწით ღვინის სმა; მომენატრა სოფელი და ბუნება, უკვე სული შემიხუთა თბილისმა. მომენატრა დედაკაცი პატარა, სიცოცხლეს რომ მილამაზებს ღიმილით, ხან რომ ტკბილად ვსეირნობდით ქუჩაში, ხან კი ყურებს მიხვრეტავდა კივილით. მომენატრა ის ძვირფასი დღეები, მონასტერში იატაკს რომ ვხეხავდი, სიმწრისაგან ოფლი გადამდიოდა, მაგრამ გულს კი მაინც არ ვიტეხავდი. მომენატრა ჩემი პაპა გამზრდელი, ახლა უკვე იმ ქვეყნად რომ წავიდა... რაც მე გავჩნდი ქვეყანაზე, მას მერე თითქმის ოცდახუთი წელი გავიდა. -------------------- კარგი ყმა ლაშქარს მოკვდება, სწორების მჯობინობასა, ცუდი კი ბოსლის ყურესა, ქალებთან ლოგინობასა. ხალხური
|
|
|
|
| iobi |
Aug 18 2009, 07:20 PM
პოსტი
#203
|
 Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 83 რეგისტრ.: 30-June 09 წევრი № 7,202 |
ერთხელ მუზა მომადგა და დავწერე ლექსი (უსათაურო):
* * * * * * * * * * * * * * * * მე მთებში ვპოვე ჩემი სიმშვიდე, და მთის ტაძარმა გამიღო კარი, მე მთებში ვპოვე ჩემი სახელი, და ამ მთის წვერზე ავღმართე ჯვარი. ლოცვა არს ჩემი მჭრელი მახვილი, ჭეშმარიტება არის აბჯარი, ჯვარი ფარია შეურყეველი, უფლის მეომრის ქამარ-ხანჯარი. უფალო - მამა, ყოვლისმპყრობელო, უფალო - ძეო, იესო ქრისტე სულო წმიდაო ცხოველსმყოფელო, გთხოვ სამებაო ცოდვილი მიხსენ. -------------------- უფალო იესო ქრისტე, ძეო ღვთისაო, შემიწყალე მე ცოდვილი.
--------------------------------------------------------- მოთმინება, Терпение, patience, υπομονή, durim strpljenje, терпіння, sæbir, potrpežljivost. ††† --------------------------------------------------------- http://www.youtube.com/watch?v=BwQcloavwPI ---------- ჭეშმარიტება ††† მარ. 8:34 †††------------- |
|
|
|
| ::სალომე:: |
Aug 18 2009, 09:01 PM
პოსტი
#204
|
 ფანცქვალა :D ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 3,744 რეგისტრ.: 16-February 07 მდებარ.: საქართველო, აჭარა, ბათუმი. წევრი № 1,092 |
ციტატა(iobi @ Aug 18 2009, 07:20 PM)  ერთხელ მუზა მომადგა და დავწერე ლექსი (უსათაურო): * * * * * * * * * * * * * * * * მე მთებში ვპოვე ჩემი სიმშვიდე, და მთის ტაძარმა გამიღო კარი, მე მთებში ვპოვე ჩემი სახელი, და ამ მთის წვერზე ავღმართე ჯვარი. ლოცვა არს ჩემი მჭრელი მახვილი, ჭეშმარიტება არის აბჯარი, ჯვარი ფარია შეურყეველი, უფლის მეომრის ქამარ-ხანჯარი. უფალო - მამა, ყოვლისმპყრობელო, უფალო - ძეო, იესო ქრისტე სულო წმიდაო ცხოველსმყოფელო, გთხოვ სამებაო ცოდვილი მიხსენ. ვაა, ძალიან კარგი ლექსია, აი ძალიან მომეწონა... გაიხარე, წარმატებებს გისურვებ! -------------------- სიყვარულს ჩარჩოში ვერ ჩავსვამ
რადგან მას სამყარო ვერ იტევს იგი ძალაა ღმერთისა , ანგელოზის ენით ნათქვამი მთავარია შენ გიყვარდეს.... გიყვარდეს ისე რომ, სამაგიეროს არ ელოდო... გიყვარდეს,რა მოხდა მერე, იმ ძალით თუ არ გიპასუხებენ... ===================================== შეუძლებელი კაცთათვის, შესაძლებელია უფლისთვის. ===================================== |
|
|
|
| nini1 |
Oct 1 2009, 01:22 PM
პოსტი
#205
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 680 რეგისტრ.: 7-April 07 წევრი № 1,599 |
ვინ იცის როდის
"ისმინეთ: აჰა, გამოვიდა მთესავი თესვად. " ხარ-უღლის სუნთქვით გაჟღენთილი ბელტები ფეთქავს. ყამირს ატყვია ანგელოზის ნაფეხურები და გუთნისდედის გაკვალული ცისკრის ხნულები. "ისმინეთ: აჰა, გამოვიდა მთესავი თესვად". და გაზაფხული აკეცილი კალთიდან ფერთხავს ჩემი სულის ფერფლს... -გუთნის ჩიტებო, ჯერ ჩავმიწდე ნუ წამომკენკავთ! ჯერ ვიმწიფარო, ჯერ ავმრეშდე ყანად, ბარდალად, ნუ ამოვსკდები სარეველა ბურღალ ბალახად, კალოობისას, არ მომკვეთოს ფარცხზე მჯდომმა, უფლის ნამგალმა. გაზაფხულია, "გამოვიდა მთესავი თესვად". ვინ იცის როდის დაიწყება ხარების წყლევა... -------------------- უფალო, მომიხარია შენსკენ, მზად ვარ გამოგყვე და შემოგიდგე, მაგრამ არა მაქვს დამსახურება, არც ღირსება, რათა წარვდგე შენს წინაშე , გევედრები , მომიხილე შენი მოწყალებით და შემიმსუბუქე ცოდვების ტვირთი; მე, ღატაკი და შიშველი , უძლური და ცოდვილი ვდგავარ შენ წინაშე , მაგრამ ვიცი , რომ მოხვედი "არა წოდებად მართალთა, არამედ ცოდვილთა" (მათე IX, 13)
|
|
|
|
| mekaje |
Nov 23 2009, 02:52 PM
პოსტი
#206
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 583 რეგისტრ.: 25-December 08 წევრი № 6,158 |
ვუძღვნი ჩემს უსაყვარლეს მეგობარს
 *** მითხარ მეგობარო რამე ხომ არ გიჭირს, მწყურია შენს ჭრილობებს მალამოდ დავედო, რიდე გადახსენი შენს გულის ხატს, მინდა რომ სანთლად აგენთო.  -------------------- ღმერთი სიყვარული არს
|
|
|
|
| თათარაშვილი |
Dec 15 2009, 08:50 PM
პოსტი
#207
|
 გამვლელი მემბერი ჯგუფი: Members პოსტები: 5,533 რეგისტრ.: 2-June 07 მდებარ.: ზურგიანი სკამი წევრი № 2,083 |
არ მსურს რომ მქონდეს ურიცხვი ქონება
სასახლეები და ოქრო–ვერცხლი არ მსურს მე ტკბობით ვკარგო გონება და დღე და ღამე ვანთხიო გესლი არ მსურს მეფობა და არც ბრძენობა მე ხომ მტვერი ვარ, მიწისგან ქმნილი არც შექება მსურს და არც დიდება ჩემს ვიწრო გზაზე უფლისკენ ვივლი. არ მსურს სიმდიდრე, არ მსურს ჯიპები არ მსურს ღრეობა, ღვინით ჭიქები, არ მინდა ცხოვრება გავლიო ქეიფით დიდებულ ტახტზე თბილი ლეიბით არ მინდა ვსდიო ამაოებას არ მინდა ვიწყო შენება გოდლის გულს სიხარული ვერ ეღირსება ბედნიერება უფლისგან მოდის არ მინდა შევქმნა ფუჭი სამოთხე არ მსურს ვიცხოვრო თვითშექმნილ ძეგლში ქვეყნიერება უფლის გარეშე უსულდგმულოა საკუთარ ნეშტში. |
|
|
|
| blue night |
Jan 14 2010, 03:58 AM
პოსტი
#208
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 114 რეგისტრ.: 3-November 09 წევრი № 7,680 |
ეს ჩანახატი დღეს დავწერე, პირველია ამ ახალი წლის პირველ ღამეს. თუ მხოლოდ ლექსის დადება შეიძლებოდა, ბოდიშს ვიხდი.
გილოცავთ ახალ წელს!!!!მე იყო და არა იყო რა, იყო ერთი ბეკეკა,ის ყველა ბეკეკასავით კეთილი იყო. ალბათ ამიტომ ძალიან ტკიოდა გული, როცა ადამიანები ერთმანეთს ეჩხუბებდოდნენ, საკუთარის გატანას ცდილობდნენ და სხვისი არა ენაღვლებოდათ რა. ”ეს ხომ ბოროტების გარდა, სისულელეცააო”, ფიქრობდა, ”უფრო სწორად, ბოროტება ხომ უბრალოდ სისულელეაო და სხვა არაფერი.” ერთხელაც გადაწყვიტა თავისი ბრაზიანი მწყემსისთვის ეს ეთქვა. მივიდა და უთხრა: აი, დააკვირდი, ჩვენ, ყველა ცხვარი ვამბობთ: ”მე”, ”მე”. ადამიანებიც ასე არიან. თითოეული თავის თავს შეიგრძნობს ყველაზე მეტად. თუ შენთვის ”მე” შენ ხარ, შენი მეზობლისთვის ”მე” თვითონაა, შენ კი მისთვის ”შენ”ხარ ”და არა ”მე”. შენ რომ ღმერთს შენს მეზობლად დაებადე, ახლა ვინც ხარ, იმას ისე შეუცოდებლად დაჩაგრავდი, მხოლოდ იმიტომ რომ ის იქნებოდა ”ის” და არა ”მე”. ან ცოტათი მაინც არ მოგბეზრდა ეს შენი თავი, სულ საკუთარ თავს ხედავ, საკუთარ თავზე ზრუნავ, ხარ, ხარ, ხარ, სულ მე, მე, მე. სამყაროში კი მილიარდი ადამიანია, რომლებსაც არ იცნობ. გაიხედე ირგვლივ! შეიძლება სულ საკუთარ თავს შეიგრძნობდე და შეშლილივით უცქერდე? იმ მილიარდ ადამიანში მილიარდი განძია, რომლებსაც ვერ ხედავ, თუ რა თქმა უნდა, ისინიც შენსავით მხოლოდ საკუთარ მეს არ ეთაყვანებიან, თანაც მხოლოდ იმიტომ რომ საკუთარ თავს შეიგრძნობენ კარგად, სხვას კი ვერა. ყველა ხომ შენნაირია, როგორ ხარ ასეთი უგუნური, რომ გეჩვენება, რომ შენ ხარ მხოლოდ ”მე”, სხვები კი - არა. მილიარდი ადამიანიდან მხოლოდ შენ ფიქრობ, რომ ხარ ”მე”, სხვებისთვის კი ხარ ”ის”, ”შენ”, ”ვიღაც”, ”ვიღაც იდიოტი”, ალბათ იშვიათად ”ვიღაც საოცარი”. და ნუ იფიქრებ, რომ როცა გონიათ, რომ საოცარი ხარ, ჭეშმარიტების მწვერვალზე არიან და როცა სულელად გთვლიან, თვითონ არიან სულელები. ჩვენ, ცხვრებს კი ერთმანეთი გვიყვარს, როგორც საკუთარ თავს ისე ვუყურებთ ნებისმიერს. ვინმე ჩვენთაგანი ბოროტიც რომ იყოს, მაინც გვეყვარება, არ გავბოროტდებით და არ გავბრაზდებით. შენც გვიყვარხარ, თუმცა შენ სულაც არ ფიქრობ, რომ ჩვენც შენნაირები ვართ, მიუხედავად იმისა, რომ სულ ეს გესმის: ”მე, მე, მე”, მალე დაგვკლავ ყველას, მეც მათ შორის, მაგრამ მე მაინც მეყვარები ყოველთვის, ალბათ იმიტომ რომ ბეკეკა ვარ! უსმენდა მწყემსი ბეკეკას, ბოლოს გაბრაზდა, აღარ შეეძლო ამის მოსმენა ”მე, მე, მე”, მან ამ სიტყვების გარდა ხომ ვერაფერი გაიგონა. ”რამ გააგიჟა ეს ოხერი, ხმა ჩაიგდე, ახლა გიჩვენებ სეირს”, იყვირა, იქვე დაგდებული ბასრი დანა აიღო და... ცაზე თეთრი, თეთრი ღრუბელი მიფრინავდა. ”აი, დედი, ბეკეკა”, თითი გაიშვირა თეთრი, თეთრი ღრუბლისკენ პატარამ და სიხარულით გაიცინა. |
|
|
|
| neo |
Jan 14 2010, 10:22 AM
პოსტი
#209
|
 Advanced Member ჯგუფი: საფინანსო პოსტები: 2,152 რეგისტრ.: 11-September 07 წევრი № 2,723 |
მაგარია
-------------------- www.cordesign.ge
|
|
|
|
| blue night |
Feb 5 2010, 02:53 AM
პოსტი
#210
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 114 რეგისტრ.: 3-November 09 წევრი № 7,680 |
...
იკო ერთი ლეკვი. არავინ იცის, საიდან გაჩნდა იმ სადარბაზოში. ზამთრის იმ დღესაც ის კარებთან იჯდა. დილით რომ გაიღვიძა და გარეთ გაიხედა, დაინახა, რომ ციდან უზარმაზარი ფანტელები მოფრინავდნენ. ეს იყო მის ცხოვრებაში პირველი თოვლი. გაოცებული უყურებდა თეთრ ფიფქებს, როგორ ფარფატებდნენ, როგორ ითოვლებოდა მთელი ეზო და ყველაფერი თეთრდებოდა, თვით შავი მიწაც კი. თოვდა და ფიფქებს უცნაური სიმშვიდე მოჰქონდათ, მოჰქონდათ ერთი თეთრი ზღაპარი. ზოგისთვის ეს თეთრი ზღაპარი სიყვარულზე იყო, ზოგისთვის მეგობრობაზე, ლეკვს კი თავისი დედა გაახსენდა. დედიკო დიდი ხანია ნანახი არ ყავდა, არ იცოდა, სად იყო, არც ის იცოდა, რატომ არ იყო მასთან. პატარა ოცნებობდა ამ ლამაზ თოვლში დედამისთან ყოფილიყო ახლოს, ისე ბედნიერი იქნებოდა. თოვდა, ციოდა. ლეკვსაც ციოდა, მაგრამ ის ფიფქები ისე მოსწონდა, სიცივე ცოტათი ავიწყდებოდა. მხოლოდ ხანდახან აძაგძაგდებოდა ხოლმე. როცა წკმუტუნი მოუნდებოდა, ჩუმდებოდა, ახსოვდა, როგორ ეჩხუბებოდნენ ადამიანები, როცა წკუმუტნს იწყებდა. შებრალების მაგივრად რატომ ეჩხუბებოდნენ პატარას, ეს არცერთმა ფიფქმა არ იცოდა. ბოლოს ლეკვს დაეძინა, დაესიზმრა, როგორ მივიდა მასთან დედამისი, მოეფერა, საოცარი სითბო მოუტანა. უთხრა, რომ ამიერიდან არასოდეს შეცივდებოდა, მას კი ყოველთვის ნახავდა სიზმარში, როცა მოენატრებოდა. მალე გაეღვიძა, ისეთ სითბის გრძნობდა, ეგონა ისევ სიზმარში იყო. აღარც ფანტელები მოჩანდნენ, აღარც ეზო. სადარბაზო ნეტავ სად გაქრა?-გაიფიქრა. რბილ, თბილ კალათაში როგორ აღმოჩნდა? ან ეს რძე ვინ დაუსხა? მეტი ფიქრი აღარ დასცალდა, ლეკვს უამრავი ბავშვი შემოერტყა ირგვლივ, ყველა ეფერებოდა, იცინოდა, ყველას მისი გულში ჩაკვრა უნდოდა. ბავშვური სიყვარული ისეთი თბილი იყო. ლეკვი მიხვდა, რომ ეს დედამისმა იზრუნა მასზე და არასოდეს დატოვებდა, მიუხედავად იმისა, რომ ფიზიკურად შორს იყო. ლეკვმა იცოდა, რომ ერთხელაც, ლამაზ თოვლში დედიკო ნამდვილად მივიდოდა მასთან. არავინ იცის, ეს ასე მოხდა თუ არა, მაგრამ ერთ დღეს ულამაზესი ფანტელები ცვიოდა ციდან, საოცრად ბარდნიდა და თოვლს თან კიდევ ერთი თეთრი ზღაპარი მოჰქონდა . |
|
|
|
| neo |
Feb 27 2010, 04:28 PM
პოსტი
#211
|
|
Advanced Member ჯგუფი: საფინანსო პოსტები: 2,152 რეგისტრ.: 11-September 07 წევრი № 2,723 |
[/quote] შენ საქართველოვ, გაუსაძლისად მტკივნეულია შენი სახელი; დაგლეჯილ სხეულს გესლით ღებავს ისევ ასპიტი; ზეცას შევცქერი, ბინდს შეპარვია მთვარის ნათელი; დროთა ავდარში დაჟანგულა ,,ოქროს საწმისი"; რატომ ? რაისთვის არ გამოგვდის საქმე მთავარი? რად დაშრეტილა სიყვარულით ერის კულმკერდი ? რატომ აღარ ქრის, ალესილი, დავითის ხმალი ? შენ საქართველოვ, გადაღლილო, ნუთუ დაბერდი ? გადაქანცული, უმეგობროდ დაეხეტები; ღალატის სუნი ასდის ისევ დღევანდელობას; შენი გულისთვის მე სიცოცხლეს გავიმეტებდი; თავს შევაკლავდი გაბრწყინების, უხმარ, მცდელობას. მოდი ქართველო კიდევ ერთხელ დავძაბოთ სული; ჯვარზე ვნებული ჩვენი ქვეყნის ღირსებისათვის; მოდი ქართველო მას მივუძღვნათ სიცოცხლე სრული; ყველა ქმედება საჩვენებლად სხვა ძმებისათვის... დრო მოვა დიდი, კვლავ იქნება თვალის მომჭრელი; ივერთ სამყაროს მოციალე სულთ ელვარება; თვითონ არ მოვა, თუ გაგრძელდა ძილი დამღლელი; თუ არ აფეთქდა ჩვენს ძარღვებში კვლავ მღელვარება... -------------------- www.cordesign.ge
|
|
|
|
| newbie |
Mar 8 2010, 04:16 PM
პოსტი
#212
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 577 რეგისტრ.: 28-April 09 წევრი № 6,908 |
blue night
ციტატა იკო ერთი ლეკვი. არავინ იცის, საიდან გაჩნდა იმ სადარბაზოში. ზამთრის იმ დღესაც ის კარებთან იჯდა. დილით რომ გაიღვიძა და გარეთ გაიხედა, დაინახა, რომ ციდან უზარმაზარი ფანტელები მოფრინავდნენ. ეს იყო მის ცხოვრებაში პირველი თოვლი. გაოცებული უყურებდა თეთრ ფიფქებს, როგორ ფარფატებდნენ, როგორ ითოვლებოდა მთელი ეზო და ყველაფერი თეთრდებოდა, თვით შავი მიწაც კი. თოვდა და ფიფქებს უცნაური სიმშვიდე მოჰქონდათ, მოჰქონდათ ერთი თეთრი ზღაპარი. ზოგისთვის ეს თეთრი ზღაპარი სიყვარულზე იყო, ზოგისთვის მეგობრობაზე, ლეკვს კი თავისი დედა გაახსენდა. დედიკო დიდი ხანია ნანახი არ ყავდა, არ იცოდა, სად იყო, არც ის იცოდა, რატომ არ იყო მასთან. პატარა ოცნებობდა ამ ლამაზ თოვლში დედამისთან ყოფილიყო ახლოს, ისე ბედნიერი იქნებოდა. თოვდა, ციოდა. ლეკვსაც ციოდა, მაგრამ ის ფიფქები ისე მოსწონდა, სიცივე ცოტათი ავიწყდებოდა. მხოლოდ ხანდახან აძაგძაგდებოდა ხოლმე. როცა წკმუტუნი მოუნდებოდა, ჩუმდებოდა, ახსოვდა, როგორ ეჩხუბებოდნენ ადამიანები, როცა წკუმუტნს იწყებდა. შებრალების მაგივრად რატომ ეჩხუბებოდნენ პატარას, ეს არცერთმა ფიფქმა არ იცოდა. ბოლოს ლეკვს დაეძინა, დაესიზმრა, როგორ მივიდა მასთან დედამისი, მოეფერა, საოცარი სითბო მოუტანა. უთხრა, რომ ამიერიდან არასოდეს შეცივდებოდა, მას კი ყოველთვის ნახავდა სიზმარში, როცა მოენატრებოდა. მალე გაეღვიძა, ისეთ სითბის გრძნობდა, ეგონა ისევ სიზმარში იყო. აღარც ფანტელები მოჩანდნენ, აღარც ეზო. სადარბაზო ნეტავ სად გაქრა?-გაიფიქრა. რბილ, თბილ კალათაში როგორ აღმოჩნდა? ან ეს რძე ვინ დაუსხა? მეტი ფიქრი აღარ დასცალდა, ლეკვს უამრავი ბავშვი შემოერტყა ირგვლივ, ყველა ეფერებოდა, იცინოდა, ყველას მისი გულში ჩაკვრა უნდოდა. ბავშვური სიყვარული ისეთი თბილი იყო. ლეკვი მიხვდა, რომ ეს დედამისმა იზრუნა მასზე და არასოდეს დატოვებდა, მიუხედავად იმისა, რომ ფიზიკურად შორს იყო. ლეკვმა იცოდა, რომ ერთხელაც, ლამაზ თოვლში დედიკო ნამდვილად მივიდოდა მასთან. არავინ იცის, ეს ასე მოხდა თუ არა, მაგრამ ერთ დღეს ულამაზესი ფანტელები ცვიოდა ციდან, საოცრად ბარდნიდა და თოვლს თან კიდევ ერთი თეთრი ზღაპარი მოჰქონდა . ძალიან ძალიან ლამაზიააა  |
|
|
|
| აკაკი |
Mar 8 2010, 04:48 PM
პოსტი
#213
|
 Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,626 რეგისტრ.: 21-May 09 წევრი № 7,018 |
ბრმა, თვალისჩინითა
გზად ვინმე კაცი წაიქცა, თუმც არა ერთხელ ქცეული, მრავალგზის დამპალ-სნეული, ვამჩნევდი უფრო სნეული. მიველ ვკითხავდი ეული; რა გიჭირს! რად ხარ სნეული! რადა ხარ ძირს წაქცეული! ვამბობდი ვინმე სნეული. - შენთვის უცხოა, ჩემთვის ჩვეული, შენ ჯანმრთელი ხარ, მე კი სნეული. - ვუპასუხებდი მართლაც სნეული; შენ ჯანმრთელი ხარ, მე კი სნეული ...... |
|
|
|
| neo |
Apr 17 2010, 04:02 PM
პოსტი
#214
|
|
Advanced Member ჯგუფი: საფინანსო პოსტები: 2,152 რეგისტრ.: 11-September 07 წევრი № 2,723 |
მთელი დღე ვეძებ იმას,
ვინც ყველგან ჩანს და არ არის არსად, მთელი დღე ვნატრობ იმას ვინც მომევლინა ყველაფრის არსად, მიმოვწრიალებ მთაში. მეცვალა სახეს ფერი ნეტა რა ვპოვე მასში ვისაც სულ მუდამ ველი შევყოვნდი წამით უცებ, შევნიშნე თეთრი მგელი ახლა დამდგარა ჩემს წინ და მის ქმედებას ველი მკაცრად მიშტერებს თვალებს თითქოს შეტევა უნდა მტევნების ნელი ფშვნეტით მოვწანი თეთრი გუნდა გაჰკვირვებია ნადირს ყინულის თვალთა ცქერა პირველად შეხვდა მთაში მშვიდი გულისა ძგერა მიხვდა რომ ჩემი სახით მან თავი თვისი ნახა ვერც მე ვიპოვე მასში რაღაც ბილწი და გლახა სპეტაკი არის მგელი უხმოდ მიამბობს ამბავს მე მის თვალებში ვხედავ ისტორიების ნაზავს ვხდები რომ ისც ჩემში კითხულობს წარსულ ფიქრებს და გათოშილი ამით კვლავ სიამაყეს იკერებს... არ მეშინია მისი, არც ის გრძნობს შიშის ნასახს მის გაყინული ცქერით ჰგავს მოქანდაკის ნასახს ფეხი გაჰკრა და გაქრა მარტოდ დამტოვა მთაში მთელი გრძნობები დამრჩა ამ შემოკლებულ წამში -------------------- www.cordesign.ge
|
|
|
|
| izi-bartki |
Apr 17 2010, 06:59 PM
პოსტი
#215
|
 შეიყვარეთ სიყვარული ჯგუფი: Members პოსტები: 3,169 რეგისტრ.: 15-June 07 მდებარ.: გაღმა ნაპირი..:) წევრი № 2,203 |
ნეოო ეს შენ დაწერე?? ვა რა კარგია მართლა ძალიან მაგარია,მალადეც !!!  ესეც ჩემებიიი  მოდით სიტყვებო,გულში ჩაგიკრავთ და გაგიაზრებთ თუკი შევძელი, მერე ლექსებად ეერთად აგკინძავთ, გაგაცოცხლებთ და-იყავ დღეგრძელი! დავხეტიალებ,ვეძებ სიყვარულს და სიყვარული ვერც კი მიცვნია, ვებღაუჭები ხელში მიჭირავს, ვერ გაფრინდება,ის ხომ ნიჭია! შევუშვერ წყაროს თეთრ და თბილ ხელებს, გამეპარება თითებში წვეთი, მგონი ალუბლის კვირტმა იფეთქა! რაღაც ახალი იღვიძებს ჩემში! მოვა მტრედი და აკენკავს ცოდვას, ცოდვა-ადამის მოდგმის დარდია, ცრემლი,მოწყვეტით ამოისუნთქებს, ვისაც სული აქვს ყველა კარგია! შემოეხვიე მუხის ძლიერ ფესვს, ნუ შეგაშინებს ელვა და მეხი, მთისკენ მიმავალ ვიწრო ბილიკზე აგეხლართება ეკლებში ფეხი, თუ გეტკინება,გული არ დაგწყდეს, სასუფევლამდე გზა არის ერთი! დაეცემი და შენს ჩუმ ტირილზე, მფარველ ანგელოზს გიგზავნის ღმერთი! შეფერადდება ოდნავ ვარდისფრად, ცრემლებშემშრალი სული,სიკეთით, გემახსოვრება მუდამ ნუგეშად, რომ,შენთვის აღსდგა უფალი მკვდრეთით!!! 16.12.2009.იზი. ********* ********* ********** იყო სევდიან ღიმილის ფერი, და ქუჩის ბოლოს გოგო პატარა, ქვაფენილები,ხვეული სველი, და ისევ გოგო,ქუჩის ამარა, შავი თმებით და წითელი კაბით, გული ბავშვური,თვალები დიდის, გზას არასოდეს არ ააქვს ბოლო, ყველა გზა სადღაც მოდის და მიდის. განცდა?-თეატრის ნიღბების მსგავსი, ხან მოწყენილი,ხან მომღიმარი, წამებად შეხვედრა უცხო სახეების, ფოთლები,მზე და-მიწა ნაწვიმარი, მოხუცი,თვალებთან სიკეთის ნაოჭებით, ნაცნობის მზერა,შეხვედრა გზაში, ჩვეული მოკითხვა,კოცნა,საუბარი, ჭაღარა სიბერის ბზარებით ხმაში.. აი,თბილისელი თოლიაც მაღლა, ფიქრობს:ზღვა ისევ წყნარი,მშვიდია? მაგრამ არც გოგოს ეტყობა დაღლა. გზიდან სახლამდე გზა კი-დიდია! კაბის კალთები მუჭით აკეცა, გაეხა გოგოს ნაქარგი კაბა, პატარა გოგო,ხუჭუჭა თმებით, ჩემი თუ არ ხარ ვიცი ხარ აბა?? 12.12.09.ი.ბ. -------------------- "რომელმან სუას წყლისა მისგან რომელი მე მივცსე მას,არა სწყუროდეს უკუნისამდე"(იოან.4.14)
"ჭეშმარიტება არ იჩაგრება იმით, რომ ვიღაცა მას არ იზიარებს". შილერი. |
|
|
|
| kinoteli |
Apr 17 2010, 08:12 PM
პოსტი
#216
|
 SHEFICULI ჯგუფი: Members პოსტები: 875 რეგისტრ.: 5-April 10 წევრი № 8,575 |
მარადიული სიმარტოვისთვის ნუ გამიმეტებ
იქაც ნუ გამყვეს უშენობის ტანჯვა მომსვრელი. ცრემლი მაღირსე,სინანულით გზა გამინათე და განმიწმიდე ცოდვათაგან სული მოწყლული ვგრძნობ და გზას ვხედავ,ჩემგან განვლილს,უკან მზირალი ის რაც ვიარე,ფართო გზაზე ვიარე მხოლოდ მთლად დამიკარგავს ყველა ოქრო,ყველა ტალანტი დამრჩა ნუგეშად შენი რწმენა მხოლოდ და მხოლოდ ახლაც,იმედის ნაპერწკალი ჯერ არ ჩამქრალა მეც ხელაღპყრობით გიღაღადებ,შველას მოველი მარადიული სიმარტოვისთვის ნუ გამიმეტებ იქაც ნუ გამყვეს უშენობის ტანჯვა მომსვრელი. -------------------- „არა გეცრუვნეთ შენ სიწმიდით მშობელო ჩუენო, კათოლიკე ეკლესიაო, არცა განგცეთ შენ, სიქადულო ჩუენო, მართლმადიდებლობაო".
"სულის გადარჩენისათვის ადამიანს აუცილებლად უნდა ჰქონდეს რწმენა, მხოლოდ მართლმადიდებლური სარწმუნოება უნდა ვიგულისხმოთ".... ილია II "რაც უნდა ჭირი მომკერძო, ბილწთ არ შევეკვრი ზავითა; მცნებას ვერ შემაცვლეინებ მოზღვავებულის ავითა!" |
|
|
|
| neo |
Apr 18 2010, 05:46 PM
პოსტი
#217
|
|
Advanced Member ჯგუფი: საფინანსო პოსტები: 2,152 რეგისტრ.: 11-September 07 წევრი № 2,723 |
ციტატა(izi-bartki @ Apr 17 2010, 06:59 PM) ნეოო ეს შენ დაწერე?? ვა რა კარგია მართლა ძალიან მაგარია,მალადეც !!! ესეც ჩემებიიი მოდით სიტყვებო,გულში ჩაგიკრავთ და გაგიაზრებთ თუკი შევძელი, მერე ლექსებად ეერთად აგკინძავთ, გაგაცოცხლებთ და-იყავ დღეგრძელი! დავხეტიალებ,ვეძებ სიყვარულს და სიყვარული ვერც კი მიცვნია, ვებღაუჭები ხელში მიჭირავს, ვერ გაფრინდება,ის ხომ ნიჭია! შევუშვერ წყაროს თეთრ და თბილ ხელებს, გამეპარება თითებში წვეთი, მგონი ალუბლის კვირტმა იფეთქა! რაღაც ახალი იღვიძებს ჩემში! მოვა მტრედი და აკენკავს ცოდვას, ცოდვა-ადამის მოდგმის დარდია, ცრემლი,მოწყვეტით ამოისუნთქებს, ვისაც სული აქვს ყველა კარგია! შემოეხვიე მუხის ძლიერ ფესვს, ნუ შეგაშინებს ელვა და მეხი, მთისკენ მიმავალ ვიწრო ბილიკზე აგეხლართება ეკლებში ფეხი, თუ გეტკინება,გული არ დაგწყდეს, სასუფევლამდე გზა არის ერთი! დაეცემი და შენს ჩუმ ტირილზე, მფარველ ანგელოზს გიგზავნის ღმერთი! შეფერადდება ოდნავ ვარდისფრად, ცრემლებშემშრალი სული,სიკეთით, გემახსოვრება მუდამ ნუგეშად, რომ,შენთვის აღსდგა უფალი მკვდრეთით!!! 16.12.2009.იზი. ********* ********* ********** იყო სევდიან ღიმილის ფერი, და ქუჩის ბოლოს გოგო პატარა, ქვაფენილები,ხვეული სველი, და ისევ გოგო,ქუჩის ამარა, შავი თმებით და წითელი კაბით, გული ბავშვური,თვალები დიდის, გზას არასოდეს არ ააქვს ბოლო, ყველა გზა სადღაც მოდის და მიდის. განცდა?-თეატრის ნიღბების მსგავსი, ხან მოწყენილი,ხან მომღიმარი, წამებად შეხვედრა უცხო სახეების, ფოთლები,მზე და-მიწა ნაწვიმარი, მოხუცი,თვალებთან სიკეთის ნაოჭებით, ნაცნობის მზერა,შეხვედრა გზაში, ჩვეული მოკითხვა,კოცნა,საუბარი, ჭაღარა სიბერის ბზარებით ხმაში.. აი,თბილისელი თოლიაც მაღლა, ფიქრობს:ზღვა ისევ წყნარი,მშვიდია? მაგრამ არც გოგოს ეტყობა დაღლა. გზიდან სახლამდე გზა კი-დიდია! კაბის კალთები მუჭით აკეცა, გაეხა გოგოს ნაქარგი კაბა, პატარა გოგო,ხუჭუჭა თმებით, ჩემი თუ არ ხარ ვიცი ხარ აბა?? 12.12.09.ი.ბ. ძალიან კარგებია -------------------- www.cordesign.ge
|
|
|
|
| izi-bartki |
Apr 18 2010, 05:55 PM
პოსტი
#218
|
|
შეიყვარეთ სიყვარული ჯგუფი: Members პოსტები: 3,169 რეგისტრ.: 15-June 07 მდებარ.: გაღმა ნაპირი..:) წევრი № 2,203 |
neo
გაიხარე ისე როგორც წესი ჩანახატებს ვწერ ხოლმე,მაგრამ შიგა და შიგ ისე შემომეპარებიან ხოლმე ეს ლექსები აი შენი ლექსები მართლა ძალიან მომეწონა, ტაკ ძერჟაც -------------------- "რომელმან სუას წყლისა მისგან რომელი მე მივცსე მას,არა სწყუროდეს უკუნისამდე"(იოან.4.14)
"ჭეშმარიტება არ იჩაგრება იმით, რომ ვიღაცა მას არ იზიარებს". შილერი. |
|
|
|
| terra |
Apr 18 2010, 08:25 PM
პოსტი
#219
|
 Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 4,231 რეგისტრ.: 2-April 08 წევრი № 4,398 |
ღამეა, ქარი არ არის არც არსად წვიმის წვეთები, სხედან მდუმარე სამარის პირას, ცისფერი გედები. წელში გაზნექილ ზამბახის სუნი საფლავზე იშლება, სივრცე სიჩუმით დამძახის, ღამე ირღვევა გიშრებად. ცისფერი პრინცის ზმანება პრინცესას - ვარდის ფერებში შეერწყმის, მომეზმანება და ჩამეშლება ხელებში.. მგონი 16 წლის ვიყავი. -------------------- უფალო, იესუ ქრისტე, შემიწყალე მე..
|
|
|
|
| izi-bartki |
Apr 18 2010, 08:35 PM
პოსტი
#220
|
|
შეიყვარეთ სიყვარული ჯგუფი: Members პოსტები: 3,169 რეგისტრ.: 15-June 07 მდებარ.: გაღმა ნაპირი..:) წევრი № 2,203 |
ციტატა(terra @ Apr 18 2010, 07:25 PM) ღამეა, ქარი არ არის არც არსად წვიმის წვეთები, სხედან მდუმარე სამარის პირას, ცისფერი გედები. წელში გაზნექილ ზამბახის სუნი საფლავზე იშლება, სივრცე სიჩუმით დამძახის, ღამე ირღვევა გიშრებად. ცისფერი პრინცის ზმანება პრინცესას - ვარდის ფერებში შეერწყმის, მომეზმანება და ჩამეშლება ხელებში.. მგონი 16 წლის ვიყავი. მაგარიააა! სად იყავით ხალხნო ამდენ ხანს ! კარგია კარგი,რაც ბევრი ნიჭიერი გვეყოლება მით უკეთესია,ვწეროთ და ვწეროთ კაია მომეწონა  -------------------- "რომელმან სუას წყლისა მისგან რომელი მე მივცსე მას,არა სწყუროდეს უკუნისამდე"(იოან.4.14)
"ჭეშმარიტება არ იჩაგრება იმით, რომ ვიღაცა მას არ იზიარებს". შილერი. |
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 1 მომხმარებელი (მათ შორის 1 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 17th June 2025 - 01:50 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2025
Licensed to: church.ge