დიდგორის ბრძოლა და წმინდა გიორგი..., გჯერათ? :) პარამეტრები

[marine]

marine

და ვინ გითხრათ რომ ჩემთვის საქართველოს ისტორია არ არის ფასეული? მე თუ რაღაცაში არ დაგეთანხმეთ და თავი არ გიქნიეთ ეს იმას ნიშნავს რომ საქართველოს ისტორიას პატივს არ ვცემ??? ძალიან ცდებით...
მე თქვენს ისტორიას არ ვიცნობ, მე ვიცნობ საქართველოს ისტორიას და აქედან გამომდინარე თქვენი ისტორიის პატვისცემაზე ან უპატივცემულობაზე საუბარი ზედმეტია.
და ნუ გეგონებათ რომ თქვენ უფრო მეტად შეგტკიოდეთ საქართველოს ისტორიაზე გული. უბრალოდ ეს თავის მოტყუება იქნება

მიშა, აქ განსხვავებული აზრის გამოთქმას არავინ გიშლის, მაგრამ სათქმელის გამოხატვის ფორმა უნდა შეარჩიო ისე, რომ არ გვეგონოს თითქოს საქართველოს ისტორიას პატივს არ სცემ.

თუ ისტორიის ცოდნა გაქვს, ყველანი, მოდერატორებიც და ფორუმელებიც, მადლობლები დაგრჩებით თუკი გამოამჟავნებ საინტერესო პოსტებით. ამით ჩვენც ცოდნას შეგვძენ და განყოფილებასაც გაამდიდრებ.

იმედს ვიტოვებ, რომ ფორუმის წესები იცი და შენთვის შენიშვნის მიცემა აღარასოდეს დამჭირდება და პირიქით, მადლიერიც კი ვიქნები შენი ღირებული პოსტების გამო.

აქვე გთხოვ, ჩემი სიტყვების შენებურ ინტერპრირებას ("თქვენს ისტორიას მე არ ვიცნობ და ვიცნობ საქართველოს ისტორიას" და ა. შ.) ნუღარ გამოიყენებ.

პატივისცემით

მარინე

პ. ს. შენობით მომმართე-ხოლმე, ასე უფრო უშუალოდ ვისაუბრებთ.

[მხევალი ნინო]

ძალიან კარგი...

საინტერესო საუბრებია, საბლე ისტორიულად ნათლად და კრიტიკულად განიხილავს საკითხს, კანუდოსელი, როგორც ყოველთვის პირდაპირია და ინფორმირებული...

საერთოდ არ მსურს რაიმე კამათში შემოვიდე, რადგან ვთვლი, რომ აქ რაიმე პატრიოტიზმის ნაკლებობაზე კი არაა საუბარი,არამედ საკითხის სხვადასხვა კუთხით ხედვაზე, კერძოდ განა ვინმეს მოუვა აზრად და უარყოფს, რომ წმინდა გიორგი, არ შეეწეოდა ქართველ ერს, რომელიც მასზე სასოობს, მითუმეტეს იმ უმნიშვნელოვანეს ბრძოლაში? აქ იშვიათად მეგულება ესეთები

პრობლემა სხვაა, და ამიტომ, თუ ნებას დამრთავთ, ცოტა შორიდან მოვუვლი, ანუ პირველად მსურს განვსაზღვროთ რამოდენიმე საკითხის რაობა, კერძოდ

ა) რაა ომი? - უპირველესად, ყველას ვთხოვ კარგად გაითვალისწინოს, რომ ჩვენ ვსაუბრობთ ახალ აღთქმისეულ ხედვაზე საკითხისა, ეს მნიშვნელოვანია, ამიტომ, ცალსახად უნდა ვთქვათ, რომ ათი მცნება არის აკრიბია ( ! ) ე.ი. აკრიბია ნიშნავს იმას, რომ მისთვის ცნობილია, მხოლოდ იშვიათი და გამონაკლისი შერბილება იკონომიის სახით, და ისიც მხოლოდ რამოდენიმე შემთხვევაში, ამავდროულად აკრიბია, არასოდეს არ შეიძლება იკონომიით შეირყეს ან შეიცვალოს, ანუ არსი აკრიბიისა უნდა დარჩეს ისეთად რგორიც არის, სიტყვა რომ არ გამიგრძელდეს პირდაპირ საქმეზე გადავიდეთ, ომი არის კაცის კვლა, კაცის კვლა არის აკრძალული მცნების მიერ, კერძოდ ახალ აღთქმისეული ხედვით, სრულიად შეცვლილია მტრის ხატიც და მიდგომაც, აქ აუცილებელია გავიხსენოთ პეტრესათვის მახვილის ჩაგების ბრძანება და "გიყვარდეს მტერი შენი" , ესაა ახალი აღთქმა, ანუ ომი უპირობოდ არის ბოროტება, ეს აკრიბიაა, რომელიც ნიშნავს, იმას რომ ერთის მხრივ არ შეიძლება იკონომიით მივიდეთ "არა კაც-კლა" მცნებიდან " კაცი მოკალი"-ს მცნებამდე, ეს მცნების გაუქმება იქნებოდა, იკონომია კი აკრიბიას კი არ აუქმებს, არამედ მისი შემსუბუქებული სახეა მხოლოდ, მეორეს მხრივ ამ აკრიბიულ მცნებას აქვს თავისი იკონომია, კერძოდ როდის "შეიძლება" ანუ უფრო სწორედ როდის ხდება იძულებული მცირე ბოროტება უმჯობესი უფრო დიდ ბოროტებაზე, ანუ ესაა არჩევანი ორ ბოროტებას, ორ ცოდვას შორის, კერძოდ თავდაცვის ან დაცვის გამო ხდება "იძულებითი" კაცის კვლა, იცავ სამშობლოს, იცავ მოყვასს, იცავ თავს და იძულებული ხარ მოკლა მომხდური, ესაა საშინელება, ომი საშინელებაა, არ შეიძლება ომი იყოს დადებითი მოვლენა, მაგრამ ესაა იძულებითი არჩევანი, არჩევანი დიდ ცოდვასა და მცირე ცოდვას შორის, თუმცა მცნების დარღვევა მცნების დარღვევად რჩება , ამიტომაცაა, რომ ეკლესია არასოდეს ლოცულობს ომის დაწყებისათვის, არამედ მშვიდობისათვის და თუ ომია, მალე დამთავრებისათვის (ლოგიკურად გამარჯვებისათვისაც); ასე რომ ომი და კაცის კვლა ყოველთვის ბოროტება და ცოდვაა, ან დიდი ან მცირე, შესაბამისი სინანულით და საეკლესიო სასჯელებით, სინანულზე ( რადგან აქ ვწერთ და ამ თემაზე), როგორ არ გავიხსენოთ "გალობანი სინანულისანი"? და სასჯელზე ახლავე მოგახსენებთ, უნდა გვახსოვდეს, რომ ეკლესია ომიდან დაბრუნებულებს სასჯელს ადებდა 2 წლიან უზიარებლობას ( ! ), უცნაურია არა, ომში მიმავალთ ლოცავს და იქიდან დაბრუნებულებს სჯის ! ასეა, ეკლესია არის ცოცხალი ორგანიზმი და ზრუვნავს თავისი შვილებისათვის, როგორც ზოგადად, ასევე კონკრეტულად, ანუ ზოგადის დაცვის გამო ლოცავდა ჯარს, რათა ომში ( იძულებით ბოროტება-ცოდვაში) გაემარჯვა და ამის შემდეგ უკვე კონკრეტულად ცდილობდა, იმ სისხლიანი ომიდან დაბრუნებულებისათვის გაუხეშებული, კაცის სისხლით შეღებული სული გაეწმინდა სინანულის ცრემლებით! ვფიქრობ აქ ასეთუისე გასაგებად დავწერე და შემდეგ კითხვებით ჩავუღრმავდეთ, ახლე მეორე საკითხი

2) როგორია წმიდანთა შეწევნა და რას ნიშნავს ტერმინოლოგიური აზროვნება.

ჯერ რათქმაუნდა უნდა დაისვას კითხვა, ვინაა წმიდანი? ხომ უბრალო კითხვაა არა? მაგრამ ეს ერთი შეხედვით, სინამდვილეში კი ამ საკითხის მცდარ და გავრცელებულ გაგებაში იმდენი წარმართული და უცხოა ქრისტიანობისათვის, რომ საბოლოო ჯამში ხშირად ჭირს გარკვევა, ბოლობოლო ვინაა წმიდანი?და როგორ შეგვეწევა? წმიდანი, არის ადამიანი, ცოდვილი, როგორც ჩვენ, მაგრამ განწმედილი მისი რწმენით, მისი სინანულის ღირსი საქმეებით და სასუფეველში ასული და ჩვენი მეოხი ღვთის მადლით;შესაბამისად ვიდრე მეორედ მოსვლამდის მათ აქვთ სულიერი სხეული, კერძოდ ის სხეული, რომელსაც არა აქვს სხეული, ანუ ეს ხელი, ეს ფეხი, ან ყური, ან სხეულის სხვა ორგანოები, შესაბისად არა აქვთ ხმალი, შუბი ან ცხენი, ისინი არიან ნეტარებაში, ნიშნავს, მუდმივ ნეტარებისეულ წინ სვლას, მუდმივ ჩაღრმავებას სიყვარულში ( რაცაა ნეტარება) და ეს პროცესი გაგრძელებადია და ამიტომ წმიდანი არის მხოლოდ სიყვარულის, რწმენის, დალოცვის, დაფარვის და ა.შ. მომნიჭებელი, წმიდანმა არ შეიძლება მოკლას, ანუ ჩაიდინოს ის მცირე ბოროტებაც კი ( იხ. პირველი საკითხი), წმიდანი არაა მკვლელი, თუნდაც იკონომიით, ეს მკრხელობაა, წმიდანი არის მფარველი, შემწე, მაგრამ არა მკვლელი, მაშინ რაა ის მახვილი და ან ის შუბი? მაშინ რატომაა ის ტერმინოლოგია "განგმირა", "წარკვეთა"? ესაა ჰაგიოგრაფიული ენა, ესაა ტერმინოლოგია, რომელიც არ გვაძლევს იმის უფლებას, რომ პირდაპირ გავიგოთ ეს საკითხი, რადგან ეს სრულიად არღვევა ქრისტიანულ აგიოლოგიას, ქრისტიანულ არსს საერთოდ! ამავდროულად, ეს არანაირად არ ნიშნავს, იმ შესაძლებლობის გამორიცხვას, რომ მაგალითად დიდგორის ბრძოლის დროს წმ. გიორგი შეეწია მებრძოლებს, რომლებმაც შეიძლება მართლაც იხილეს, შეიძლება ( დაუკვირდით ვწერ შეიძლება) მართლაც მებრძოლი იხილეს, შეიძლება იმ ხილვაში მართლაც განგიმრავდა მტერს , მაგრამ ეს არის ხილვის ტერმინოლოგია, ხილვის ენა, რაც არის ხატის ენა იგივე, ანუ ხილვა ხილული ხატია, ხატზე შეიძლება გამოისახოს მაგალითად სულიწმიდა, როგორც მტრედი, ან ცეცხლი, მაგრამ ეს ხომ არ ნიშნავს, რომ სულიწმიდა მტერდია ან ცეცხლია? ეს არის სიმბოლური ენა, სიმბოლური გამოსახვა, ისევე როგორც სიმბოლურია ხილვების ის ნაწილი, რომლის პირდაპირი გაგება ეწინააღდმეგება ქრისტიანულ აზროვნებას, მაგალითად ის რომ წმიდანი ვინმეს კლავს, ან ხელს აჭრის, ან ფეხს კვეთავს, ან თავს სხიპავს, ან რაღაც სხვა საშინელება, შეიძლება იშვიათ შემთხვევაში და გამონაკლის შემთხვევაში რაიმე სნეულება, ან სხეულის რაიმე ნაწილის დაკარგვა ან უმოქმედობა მოხდეს ( სიბრმავე, ხელის დაკარგვა, მეტყველების შეზღუდვა...) მაგრამ ესაა, მხოლოდ ერთეული შემთხვევა და პირდაპირ უკავშირდება საღვთო ქმედებას, როგორც ეს პავლეს, ზაქარიას და სხვათა შემთხვევებიდან ვიცით, მაგრამ არცერთი წმიდანი არაა მკვლელი, ამის მასიურად ჩამდენი, მაშ ასე, ხილვა შეიძლება ყოფილიყო, შეიძლება ხილვა მებრძოლი სახისა ყოფილიყო, მაგრამ არ შეიძლება ეს გავიგოთ პირდაპირ, ეს კი არ ნიშნავს იმას, რომ წმ. გიორგი არ ეწეოდა ქართველებს, წმ. გიორგი მაშინ, რომ მიწიერი ადამიანი ყოფილიყო, შეიძლება მართლა შეწეოდა თავისი შუბით ან მახვილით, მაგრამ წმ. გიორგი ქართველებს შეეწია იმ შუბით და მახვილით, რაც მას აქვს ახლა როგორც წმიდანს, ანუ ლოცვით და ღვთის წყალობით, ასეც უნდა გაიგოს ეს ხილვა...

ახლა უნდა გავიქცე, თუ რამე შემდეგში გავაგრძელებ!

იხარეთ,

კაიროსი!

ვაშააააააააააააააააააააააა�
�ააააააააააააააააააა!

კაიროსუნა როგორ მიყვარხარ არ იცი


ჩემთვისაც მოულოდნელად, ძალიან სწრაფად გავიგე, რაც ტქვი . ანუ შეწევნა იყო, მაგრამ არა კვლა. ანუ ომში მყოფი ადამიანმა, რომ შეწევნა იგრძნოს, ცხადია ის კვლავ მეომარს დაინახავს (ხილვით მეომრის სახით) შეწევნის აღსანიშნავად და არა სხვა რაიმე მდგომარეობაში.


ეხლა ვნახავ,შემდგომ პოსტებში ვინ როგორ გაგაკრიტიკა,

[marine]

წმიდა გიორგი საქართველოს ფარი და მახვილია

XVII საუკუნეში თურქები გემით მოადგნენ ოჩამჩირის მიდამოებს, დღევანდელი ღალიძგის სიახლოვეს, გადმოსხეს დესანტი, ტყვედ აიყვანეს ადგილობრივი მოსახლეობა. ქართველებმა შეკრიბეს ლაშქარი და მდ. ღალიძგასთან, წმიდა გიორგის ეკლესიასთან ახლოს გაიმართა ფიცხელი ბრძოლა, რომელიც ქართველთა მარცხით დამთავრდა. ქართველთა ლაშქარში სულ 2 000-მდე მეომარი იყო, ბრძოლის შემდეგ 150-180 დამარცხებული, დაჭრილი მეომარი უკუიქცა.

დღევანდელი ოხურეის მიდამოებში ქართველებს წინ თეთრ ცხენზე ამხედრებული ჭაბუკი შემოხვდა შუბით ხელში. მას ქართველებისთვის შემდეგი სიტყვებით მიუმართავს:

- შეჩერდით, ქართველებო! შეჩერდით, ქრისტიანებო! მე დაგეხმარებით და მტერს დაგამარცხებინებთ.

მეომრებმა არ დაუჯერეს და გზა გააგრძელეს. 100-150 მეტრი გაიარეს და მათ წინაშე გამჭვირვალე, მინისებრი კედელი აღიმართა. ცხენები უკუიქცნენ. ჭაბუკმა ისევ გაუმეორა, რომ მტრის ძლევაში დაეხმარებოდა მათ. ბოლოს. ქართველებმა ირწმუნეს მისი სიტყვები და მობრუნდნენ.

როგორც გადმოცემა აღგვიწერს, თურქებსა და ქართველებს შორის დიდი ბრძოლა გაიმართა. ქართველებმა ისეთ დიდ გამარჯვებას მიაღწიეს, რომ თურთაგან ამბის მიმტანიც არავინ დარჩებილა.

ქართველების თქმით, უჩვეულო სიმამაცით გამოირჩეოდა ის ბრწყინვალე ჭაბუკი, რომელიც ერთი დარტყმით ათობით ურწმუნოს ანადგურებდა.

ის ბრწყინვალე ჭაბუკი კი წმიდა გიორგი იყო.

საქართველოს ისტორიაში არის რამდენიმე შემთხვევა, როდესაც წმიდა გიორგი ქართველ მეომრებთან ერთად იბრძოდა მტრის წინააღმდეგ, ამიტომ არის ის საქართველოს მფარველი წმიდანი და ქართველთა იმედები ყოველ ბრძოლაში წმიდა გიორგის უკავშირდება.

* * *
საინტერესოა ბესარიონ კათოლიკოსის (ორბელიშვილის) მოწმობა, რომ ქართველთა სპარსელებთან ომის დროს ქართველ ქრისტიანთა ჯარის წინ იხილვებოდა თეთრ ბედაურზე ამხედრებული ლამაზი ჭაბუკი, რომელიც მუსრს ავლებდა მტერს. ეს იყო ძლევამოსილი წმიდა გიორგი. 1659 წელს ალავერდობის დღესასწაულზე ალავერდში მყოფი ყიზილბაშები ისე გაანადგურეს, რომ არდალანის სულთანმა სულიმხანმა ძლივს მოასწრო გაქცევა, ცოლ-შვილი მიატოვა და სპარსეთს გაიქცა. ქართველთა ძლევამოსილი მხედრობა მადლობდა ღმერთს და ერის მფარველ წმიდა გიორგის, „რამეთუ ცხადად იხილვებოდა მთავარმოწამე გიორგი ცხენსა ზედა სპეტაკისა ელვის სახედ მიმომსრბოლი წინამავალად მათდა.“
„კრიალოსანი“ № 11, 2007 წ.

[კანუდოსელი]

კაიროსს მადლობა...დაწერა ის რასაც მე ამდენი ხანია უშედეგოდ ვწერ...მაინც სულ სხვაა პროფის ენა...


პ.ს.
ახლა ვისაც სტიქიური მართლმადიდებლობა სურს - ეს მისი საქმეა, მაგრამ სტიქია და მართლმადიდებლობა სხვადასხვა რამეებია...დოუჯერეთ ამ კაცს

[Lenus]

..............

[კანუდოსელი]

თუ ნებას მოგვცემ, პროფესიონალის ენასთან ერთად არგუმენტებს დავუჯერებთ.

კაიროსმა არ დაწერა არგუმენტები?
მართლმადიდებლობა ავტორიტეტების რელიგიაა, ჩვენ არ ვიგონებტ რელიგიას, ჩვენ მივდევთ მას, ავტორიტეტი კი იესო ქრისტეა, მერე მოციქულები და მერე წმინდა მამები


კაიროსმა მოიყვანა: რამდენიმე დიდი წმინდა მამა - ავტორიტეტები და ეს მართლმადიდებელისთვის უნდა იყოს საკმარისი, თუ არ არის საკმარისი, ეს მისი საქმეა, მაგრამ ასეთი რწმენა სტიქიაა რადგან ის არ მოწმდება, ანუ როგორც სტიქიის დროს - ქარი არ ჩადგება - ეგრეა აქაც და ამიტომაც ვუწოდე ეგეთ რწმენას სტიქიური რწმენა.

კონკრეტიკაზე არ გადავსულვარ და თუ საკუთარ თავს მანდ მიათვლით - ეს თქვენი ასარჩევია

კაიროსი თეოლოგია

პ.ს.
თქვენი პოსტი: ავტორიტეტები არ გვინდაო გავს იმას, რომ ციური მექანიკის ამოცანას ვხსნიდე და ნიუტონის კანონი ამოვაგდო იმ მოტივით, რომ მისი სახელის ხსენება ავტორიტეტის ხსენების ტოლფასია

[Lenus]

..............

[მხევალი ნინო]

Lenus

თეოლოგი თეოლოგის წინააღმდეგ მოკამათე მინახავს და არაერთი. თეოლოგობა შეუმცდარობას არ ნიშნავს. მოდით წმინდა მამების ნაშრომებისგან ამონაწერებს დაველოდოთ.

გეთანხმები, მაგრამ თეოლოგთან ერთად ძალიან კარგად და მისაღებად განმარტა ყველაფერი..


მართლაც ანგელოზები განა რომაელი მებრძოლებივით არიან ჩაცმულები? ან მართლაც ფარით და ხმლით არიან? ეს ხომ რაღაცის აღმნიშვნელია.. ომში მყოფ ადამიანს, წმინდა გიორგი ჩაფიქრებული, რომ დაენახა, ამ შემთხვევაში მისგან შეწევნის აზრი არ გაუჩნდებოდა, ანუ მებრძოლისთვის შეწევნა ისევ ბრძოლის სახით ხილვაა. ანუ ჩვენ ვიბრძვით და ისიც ჩვენთან ერტად, ანუ გვეხმარება. ეს ადამიანის აღქმაა.. მე მგონი იმას ვერ გადმოვცემ, რაც მინდა, რომ ვთქვა... მთლად არ ავურიო აქაურობა. აბოსი არ იყოს, როცა კაიროსუნა საუბრობს ჯობია გავჩუმდე

[კანუდოსელი]

უკაცრავად კი ვარ, მაგრამ რაც იქნა მოყვანილი მე პირდაპირი მინიშნება იმისა, რომ არ შეიძლება ანგელოზმა ან წმინდანმა ადმიანის მოკვდინება განახორციელოს, ვერ ამოვიკითხე.

ნუ რაას ვიზამთ

ჩემივე მოსაზრება გაამყარა მკითხველის პოსტმა რომელმაც მოითხოვა პირდაპირი მითითება თუ სადაა და როგორ განმარტებული ანგელოზის მიერ ადამიანის მოკვდინების შეუძლებლობა.

აგიალოგიის ძირეული პუნქტების მოყვანის შემდეგ ეგეთი სიმყარე არ უნდა დარჩენილიყო, თუმცა არ მიკვირს, რადგან წერთ:

მე არ ვარ თეოლოგი და არ ჩავღრმავებივარ,

მგონი მაინც აჯობებდა ჩაღრმავებოდით

თეოლოგი თეოლოგის წინააღმდეგ მოკამათე მინახავს და არაერთი.

ეს უკვე ზოგადი ფრაზებია იმის ფონზე, როდესაც თეოლოგმა მოიყვანა ციტატები წმინდა მამებიდან. ამიტომ ამ თეოლოგის წინააღმდეგ მსჯელობა ტოლფასია იოანე დამასკელის (მაგ.) წინააღმდეგ მსჯელობისა, რადგან კაიროსმა სწორედ ის დაიმოწმა

მოდით წმინდა მამების ნაშრომებისგან ამონაწერებს დაველოდოთ.

იქ მეტი რა ეწერა?

ბოდიში და კაიროსი ნიუტონის დონის ავტორიტეტია თეოლოგიაში??

ავტორიტეტი წმინდა მამაა, რომელიც დაიმოწმა კაიროსმა

[Lenus]

..............

[KAIROS]

მაჩვენე სიტყვები წმ მამისა, სადაც ამბობს

ლენუს, მოდი ჯერ შენ გაგცემ პასუხს, მე გაჩვენეთ სადაც არ ამბობს, და ეს არაა დეტალი, რომელიც შეიძლება ისეთ დოგმატიკოსს გამორჩენოდა როგორიც დამასკელია, დამასკელი კი აქო დიდად მკითხველმა, მაგრამ ბოლოში მაინც "ზოგადი" უწოდა, დამასკელი თუ ზოგადია, მაშინ რაღაა კონკრეტული , ანუ გწერთ იმას, რომ ეს აზრი რომ ანგელოზები ( აქ წმიდანებიც ) ხოცავენ ადამიანებს, არის წარმართული გადმონაშთი, როცა ბერძნულ-რომაულ მითოლოგიაში მიდიოდა წყვეტა-გლეჯა "ღმერთებს" შორის და "ღმერთებს" და ადამიანებს შორის!

მაგრამ მოდი მაინც გადავავლოთ თვალი დამასკელს, არა მაინც დამასკელს მაინც როგორ არ მოერიდა ეს ადამიანი გამიკვირდა

ნუ გაგიკვირდებათ იოანე დამასკელით არ დაწყებულა მართლმადიდებლური ღვთისმეტყველება და არც დამთავრებულა

ან განზოგადებულად, მაგალითად როგორც წმ. იოანე დამასკელის

ვნახოთ ახლა ლენუს ( "მკითხველმა" ჯერ იკითხოს ), სად რა გამორჩენია, არ ცოდნია, ოქროპირი არ წაუკითხია და ან დავიწყნია თურმე მართლმადიდებლურ დოგმატიკის ბურჯს წმ. იოანე დამასკელს,

ზემსწრაფველობას და ყოველგვარი ნივთიერი აზრისგან განშორებულობას.

ხედავ? ახლა არ მითხართ ადამიანების ხოცვა-ჟღლეტა დიდი სულიერი აზრებითაა გამოწვეულიო!

უჩნდებიან ისინი ადამიანებს და საღვთო საიდუმლოებებს უცხადებენ მათ. მკვიდრობენ ცაში და ერთი საქმე აქვთ - უგალობონ ღმერთს და ემსახურონ მის საღვთო ნებას.

ღვთის დიდება და ადამიანთა ხსნაზე ზრუნვა, აი ესაა ანგელოზის საქმე,

იცავენ დედამიწის მხარეებს, უწინამძღვრებენ ხალხებს და ადგილებს, როგორც განაწესა ისინი დამბადებელმა; განაგებენ ჩვენეულ საქმეებს და შეგვეწევიან ჩვენ

( დაეწერა რა მუსრს ავლებენ ჩვენს მტერებსო და დავისვენებდით , გამორჩა...)

მოკლედ, ლენუს ჩემო , გირჩევ იწამო ის რაც დოგმატიკაში წერია და არა ის რაც იქ ა რ წერია !

ახლა მკითხველი...

გირჩევთ გაეცნოთ

ეეე, მკითხველი, მკითხველი

რას მირჩევ კაცო, გადაღეჭილი მაქვს ეგ ყველაფერი თორმეტი-თხუთმეტი წელია უკვე, ასე მთელი გულით, რომ მირჩევ იქნებ დამდო პატივი და მაკარიდან მომიყვანო ადგილი სადაც პირდაპირ ამბობს, რომ ანგელოზები ხალხს ხოცავენ

ისე რა ძალიან ზოგადად მელაპარაკები, ისე ზოგადად და ისე უარგუმენტოდ, რომ პასუხს არ გცემ, გამეღიმა უბრალოდ, აშკარად პოსტი იმიტომ დაწერე, რომ პასუხი უნდა გაგეცა,
თორემ აბა მანიაკს და ანგელოზს, როგორ შეადარებდი (???)

როდესაც მანიაკიმა მოკლა თავსი მსხვერპლი წაართვა თუ არა მას სიცოცხლე? წაართვა

აქ ცოდვილ საქმიანობაზე კი არ გიწერ, არამედ ღვთის წიაღში მკვიდრ ანგელოზის ( ან წმიდანის) მარად ღვთისსათნო ქმედებებზე,ეს ხომ იმდენად მარტივია, რომ შენ, რომელიც არ ისაზღვრები თურმე "ზოგადი" დამასკელით და უკეთეს გამოსავალს გვთავაზობ დეკ. მალინოვსკით , როგორ დაგემართა ასეთი ულოგიკო შეცდომა? ისე მალინოვკიც რომ მაჩვენო, ამ საკითხზე, დიდად დამავალებ

შენ ისევ პირდაპირ, ისევ ჯიქურ და ისევ ზედაპირულად ყრი ამოგლეჯილ სიტყვებს " აღმფოხვრა", "მოკვდინებას", რომ იძულებული ვარ შეგახსენო, რომ იგავზეა საუბარი, და მამებიც იგავურ ენას იყენებენ, იმისათვის, რომ საკითხი განმარტონ ზუსტად, ანუ ისევ რომ არ დაიბნე, გიკონკრეტებ, წმ. იოანე ოქროპირს და წმ. ისიდორეს, აქვთ გამოყენებული იგივე ბიბლისეული იგავური ენა, ანუ აქ არაა პირდაპირი სწავლება, ამიტომ ამიერიდან ამოგლეჯილი ციტატებით არ გირჩევ წინ სვლას, არამედ უნდა ნახო შესაბამისი სწავლება, სრულიად და ამომწურავად, და ვინ გვასწავლის ანგელოლოგიას ყველაზე ნათლად?

წმ. დიონისე არეოპაგელი!

არ მითხრა ახლა დიონისე არეოპაგელიც ზოგადად ეხება საკითხსო , იქნებ მოვუსმინოთ არეოპაგელს, თუ წმ. მამა იქ არ ამბობს არაფერს მსგავს, რომ ანგელოზები ვინმეს კლავენ , მაშინ უნდა გაჩუმდე, თუ კი, მაშინ მე გავჩუმდები

მე რამოდენიმე ადგილი გიპოვე მისი უშესანიშნავესი ნაშრომიდან

. ზეციური იერარქიის შესახებ


Иногда же орудія, съ которыми изображаются святые Ангелы, служатъ символами судовъ Божіихъ о насъ (Числ. 22, 23; 2 Цар. 24, 16-17; Апок. гл. 20. Амос. гл. 8. Зах. гл. 3. Іер. 24, 10). Одни изъ сихъ орудій означаютъ исправительное наставленіе, или наказывающее правосудіе, другія — освобожденіе отъ опасностей, или цѣль наставленій, или возстановленіе перваго блаженства, или умноженіе другихъ даровъ, малыхъ или великихъ, чувственныхъ или духовныхъ. Словомъ, проницательный умъ не усомнится въ томъ, что видимое употреблено собственно для означенія невидимаго.

ხედავ? " орудія, съ которыми изображаются святые Ангелы, служатъ символами судовъ Божіихъ о насъ " , ამაზე ნათლად რა გინდა? სიმბოლოა ის იარაღებიო რასაც ხატებზე ვხედავთო, აბა ანგელოზი რომ ვინმეს კლავდეს, არ იტყოდა განა? არ თქვა , არამედ მხოლოდ ს ი მ ბ ო ლ ო უწოდა!

და ნახე, როცა ამას წერდა არეოპაგელს, არც ის ადგილი გამორჩენია, შენ რომ მოიყვანე II მეფეთაგან, და ძალიან ნათლად სიმბოლო უწოდა, მერე კი მთლიანად გაშალა საუბარი სიმბოლიკის ქვეშ მართლა ადამიანთა მოკვდინება იგულისხმება

§5

Жезлы означают их царское и владычественное достоинство, и прямое всего исполнение. Копья и секира означают силу отделять то, что им не свойственно, остроту, деятельность и действие различительных сил.

Орудия геометрические и художнические - способность основывать, созидать и совершать, и вообще все, что относится к действию возведения к Богу и обращения существ низших.

Иногда же орудия, с которыми изображаются святые Ангелы, служат символами судов Божиих о нас (Числ. XXII, 23. 2 Цар. XXIV, 17. Апок. XX, Амос. VIII. Захар. III. Иерем. XXIV.). Одни из сих орудий означают исправительное наставление, или наказывающее правосудие; другие - освобождение от опасностей, или цель наставлений, или восстановление первого блаженства, или умножение других даров, малых или великих, чувственных или духовных. Словом, проницательный ум не усомнится в том, что видимое употреблено собственно для означения невидимого

არაფერი მსგავსი იმისა, რასაც შენ წერ, არამედ როცა სულიერზე ვწერთ სულიერად ვწერთ და სულიერ ტერმინოლოგიას ვიყენებთ!

მოდი ისევ რამოდენიმე ადგილი გავიხსენოთ არეოპაგელიდან

Последнее нужно для того, чтобы мы не представляли грубо, подобно невеждам, небесных и Богоподобных умных сил, имеющими много ног и лиц, носящими скотский образ волов или звериный вид львов, с изогнутым клювом орлов, или с птичьими перьями; равно не воображали бы и того, будто на небе находятся огневидные колесницы, вещественные троны, нужные для возседания на них Божества, многоцветные кони, военачальники, вооруженные копьями, и многое тому подобное, показанное нам Св. Писанием под многоразличными таинственными символами (Иез. I, 7. Дан. VII, 9. Захар. I, 8.2 Макк. III, 25. Иис. Нав. V, 13). Ибо явно, что Богословие употребило священные пиитические изображения для описания, умных Сил, не изменяющих образа, имея в виду, как выше сказано, наш разум, заботясь о свойственной и ему сродной способности возвышаться от дольнего к горнему, и приспособляя к его понятиям свои таинственные священные изображения

ხედავ? "чтобы мы не представляли грубо " , ახლა შენ რომ "უხეშად" გესმის ანგელოზთა წმიდა და ადამიანთმხსნელი ქმედება ხომ უფრო ნათელია?


მოდი კიდევ ერთ ციტატას შემოგთავაზებ არეოპაგელიდან

кратко, все действия, принадлежащие небесным существам, по самой их природе, нам преданы в символах

გეგონება პირდაპირ შენ გწერს

ასეა ჩემო კარგო, დამასკელი, პომაზანსკი, არეოპაგელი, და მთელი სია მამებისა, რომლებსაც ქვემოთ ჩაგახუტებ ) , არსად გაკვრითაც კი არ წერენ იმას რასაც ამტკიცებ

ბასილი დიდი

"Занятие Ангелов славословить Бога Для всего небесного воинства одно дело - воссылать славу Создателю (4, 212)."

ხედავ,რომ მიუხედავად იმისა, ტერმინი " воинства " გამოიყენა სულაც არ მოსვლია ბასილი დიდს აზრად, , ეთქვა, თითქოსდა მართლა და პირდაპირი გაგებით ეწევიან ომს!
იოანე ოქროპირი

Бог повелел, чтобы высшие силы служили пребывающему на земле (человеку) - по причине достоинства образа, которым облечен человек.Святитель Иоанн Златоуст (39, 908).

აქ ოქროპირი ანგელოზებს ადამიანთა მსახურებად მოიხსნიებს!

სხვაგან ოქროპირი გვიხატავს სურათს როგორ შეიძლება ადამიანს ანგელოზი განშორდეს და არ დაიფაროს, და არა მოკლას და აკუწოს!

Ангел не отступит от всех уверовавших в Господа, если только не отгоним его сами плохими делами. Как пчел отгоняет дым и голубей смрад, так и хранителя нашей жизни, Ангела, отдаляет прискорбный и смердящий грех... Поскольку святого Ангела, ополчающегося вокруг боящихся Господа, имеет каждый из нас, то грехи могут стать причиной бедствия: нас перестанет закрывать стена, то есть святые силы, которые делают людей непобедимыми, пока пребывают с ними

იგივეს წერს ბასილი დიდიც

Всякая душа, оставшаяся (за коснение во зле) без защиты Ангела хранителя, предается на разграбление врагам и на попрание. Святитель Василий Великий (5, 163).

ვინაა აქ დამღუპველი? მტერი! ვინაა მტერი? ეშმაკი, რს ნიშნავს დაღუპვა? სულის წარწყმედას? სჩანს აქ რომ ანგელოზები ხოცავენ ხალხს? შენ დაასკვენი


.....

თეოდორე ედესელი

Ангелы, будучи служителями любви и мира, радуются о нашем покаянии и преуспеянии в добродетели, стараются наполнять нас духовными созерцаниями (по мере нашей восприимчивости) и содействуют нам во всяком добре. Святитель Феодор Едесский (68, 323).

როგორ არ ჯდება ამ დახასიათებაში ადამიანთმჟღლეტის ხატი...

მოდი დანარჩენი შენ წაიკითხე აქ


სულ ესაა ჩემო კარგებო,

ა) რაა ომი? - უპირველესად, ყველას ვთხოვ კარგად გაითვალისწინოს, რომ ჩვენ ვსაუბრობთ ახალ აღთქმისეულ ხედვაზე საკითხისა, ეს მნიშვნელოვანია, ამიტომ, ცალსახად უნდა ვთქვათ, რომ ათი მცნება არის აკრიბია ( ! ) ე.ი. აკრიბია ნიშნავს იმას, რომ მისთვის ცნობილია, მხოლოდ იშვიათი და გამონაკლისი შერბილება იკონომიის სახით, და ისიც მხოლოდ რამოდენიმე შემთხვევაში, ამავდროულად აკრიბია, არასოდეს არ შეიძლება იკონომიით შეირყეს ან შეიცვალოს, ანუ არსი აკრიბიისა უნდა დარჩეს ისეთად რგორიც არის, სიტყვა რომ არ გამიგრძელდეს პირდაპირ საქმეზე გადავიდეთ, ომი არის კაცის კვლა, კაცის კვლა არის აკრძალული მცნების მიერ, კერძოდ ახალ აღთქმისეული ხედვით, სრულიად შეცვლილია მტრის ხატიც და მიდგომაც, აქ აუცილებელია გავიხსენოთ პეტრესათვის მახვილის ჩაგების ბრძანება და "გიყვარდეს მტერი შენი" , ესაა ახალი აღთქმა, ანუ ომი უპირობოდ არის ბოროტება, ეს აკრიბიაა, რომელიც ნიშნავს, იმას რომ ერთის მხრივ არ შეიძლება იკონომიით მივიდეთ "არა კაც-კლა" მცნებიდან " კაცი მოკალი"-ს მცნებამდე, ეს მცნების გაუქმება იქნებოდა, იკონომია კი აკრიბიას კი არ აუქმებს, არამედ მისი შემსუბუქებული სახეა მხოლოდ, მეორეს მხრივ ამ აკრიბიულ მცნებას აქვს თავისი იკონომია, კერძოდ როდის "შეიძლება" ანუ უფრო სწორედ როდის ხდება იძულებული მცირე ბოროტება უმჯობესი უფრო დიდ ბოროტებაზე, ანუ ესაა არჩევანი ორ ბოროტებას, ორ ცოდვას შორის, კერძოდ თავდაცვის ან დაცვის გამო ხდება "იძულებითი" კაცის კვლა, იცავ სამშობლოს, იცავ მოყვასს, იცავ თავს და იძულებული ხარ მოკლა მომხდური, ესაა საშინელება, ომი საშინელებაა, არ შეიძლება ომი იყოს დადებითი მოვლენა, მაგრამ ესაა იძულებითი არჩევანი, არჩევანი დიდ ცოდვასა და მცირე ცოდვას შორის, თუმცა მცნების დარღვევა მცნების დარღვევად რჩება , ამიტომაცაა, რომ ეკლესია არასოდეს ლოცულობს ომის დაწყებისათვის, არამედ მშვიდობისათვის და თუ ომია, მალე დამთავრებისათვის (ლოგიკურად გამარჯვებისათვისაც); ასე რომ ომი და კაცის კვლა ყოველთვის ბოროტება და ცოდვაა, ან დიდი ან მცირე, შესაბამისი სინანულით და საეკლესიო სასჯელებით, სინანულზე ( რადგან აქ ვწერთ და ამ თემაზე), როგორ არ გავიხსენოთ "გალობანი სინანულისანი"? და სასჯელზე ახლავე მოგახსენებთ, უნდა გვახსოვდეს, რომ ეკლესია ომიდან დაბრუნებულებს სასჯელს ადებდა 2 წლიან უზიარებლობას ( ! ), უცნაურია არა, ომში მიმავალთ ლოცავს და იქიდან დაბრუნებულებს სჯის ! ასეა, ეკლესია არის ცოცხალი ორგანიზმი და ზრუვნავს თავისი შვილებისათვის, როგორც ზოგადად, ასევე კონკრეტულად, ანუ ზოგადის დაცვის გამო ლოცავდა ჯარს, რათა ომში ( იძულებით ბოროტება-ცოდვაში) გაემარჯვა და ამის შემდეგ უკვე კონკრეტულად ცდილობდა, იმ სისხლიანი ომიდან დაბრუნებულებისათვის გაუხეშებული, კაცის სისხლით შეღებული სული გაეწმინდა სინანულის ცრემლებით! ვფიქრობ აქ ასეთუისე გასაგებად დავწერე და შემდეგ კითხვებით ჩავუღრმავდეთ, ახლე მეორე საკითხი

2) როგორია წმიდანთა შეწევნა და რას ნიშნავს ტერმინოლოგიური აზროვნება.

ჯერ რათქმაუნდა უნდა დაისვას კითხვა, ვინაა წმიდანი? ხომ უბრალო კითხვაა არა? მაგრამ ეს ერთი შეხედვით, სინამდვილეში კი ამ საკითხის მცდარ და გავრცელებულ გაგებაში იმდენი წარმართული და უცხოა ქრისტიანობისათვის, რომ საბოლოო ჯამში ხშირად ჭირს გარკვევა, ბოლობოლო ვინაა წმიდანი?და როგორ შეგვეწევა? წმიდანი, არის ადამიანი, ცოდვილი, როგორც ჩვენ, მაგრამ განწმედილი მისი რწმენით, მისი სინანულის ღირსი საქმეებით და სასუფეველში ასული და ჩვენი მეოხი ღვთის მადლით;შესაბამისად ვიდრე მეორედ მოსვლამდის მათ აქვთ სულიერი სხეული, კერძოდ ის სხეული, რომელსაც არა აქვს სხეული, ანუ ეს ხელი, ეს ფეხი, ან ყური, ან სხეულის სხვა ორგანოები, შესაბისად არა აქვთ ხმალი, შუბი ან ცხენი, ისინი არიან ნეტარებაში, ნიშნავს, მუდმივ ნეტარებისეულ წინ სვლას, მუდმივ ჩაღრმავებას სიყვარულში ( რაცაა ნეტარება) და ეს პროცესი გაგრძელებადია და ამიტომ წმიდანი არის მხოლოდ სიყვარულის, რწმენის, დალოცვის, დაფარვის და ა.შ. მომნიჭებელი, წმიდანმა არ შეიძლება მოკლას, ანუ ჩაიდინოს ის მცირე ბოროტებაც კი ( იხ. პირველი საკითხი), წმიდანი არაა მკვლელი, თუნდაც იკონომიით, ეს მკრხელობაა, წმიდანი არის მფარველი, შემწე, მაგრამ არა მკვლელი, მაშინ რაა ის მახვილი და ან ის შუბი? მაშინ რატომაა ის ტერმინოლოგია "განგმირა", "წარკვეთა"? ესაა ჰაგიოგრაფიული ენა, ესაა ტერმინოლოგია, რომელიც არ გვაძლევს იმის უფლებას, რომ პირდაპირ გავიგოთ ეს საკითხი, რადგან ეს სრულიად არღვევა ქრისტიანულ აგიოლოგიას, ქრისტიანულ არსს საერთოდ! ამავდროულად, ეს არანაირად არ ნიშნავს, იმ შესაძლებლობის გამორიცხვას, რომ მაგალითად დიდგორის ბრძოლის დროს წმ. გიორგი შეეწია მებრძოლებს, რომლებმაც შეიძლება მართლაც იხილეს, შეიძლება ( დაუკვირდით ვწერ შეიძლება) მართლაც მებრძოლი იხილეს, შეიძლება იმ ხილვაში მართლაც განგიმრავდა მტერს , მაგრამ ეს არის ხილვის ტერმინოლოგია, ხილვის ენა, რაც არის ხატის ენა იგივე, ანუ ხილვა ხილული ხატია, ხატზე შეიძლება გამოისახოს მაგალითად სულიწმიდა, როგორც მტრედი, ან ცეცხლი, მაგრამ ეს ხომ არ ნიშნავს, რომ სულიწმიდა მტერდია ან ცეცხლია? ეს არის სიმბოლური ენა, სიმბოლური გამოსახვა, ისევე როგორც სიმბოლურია ხილვების ის ნაწილი, რომლის პირდაპირი გაგება ეწინააღდმეგება ქრისტიანულ აზროვნებას, მაგალითად ის რომ წმიდანი ვინმეს კლავს, ან ხელს აჭრის, ან ფეხს კვეთავს, ან თავს სხიპავს, ან რაღაც სხვა საშინელება, შეიძლება იშვიათ შემთხვევაში და გამონაკლის შემთხვევაში რაიმე სნეულება, ან სხეულის რაიმე ნაწილის დაკარგვა ან უმოქმედობა მოხდეს ( სიბრმავე, ხელის დაკარგვა, მეტყველების შეზღუდვა...) მაგრამ ესაა, მხოლოდ ერთეული შემთხვევა და პირდაპირ უკავშირდება საღვთო ქმედებას, როგორც ეს პავლეს, ზაქარიას და სხვათა შემთხვევებიდან ვიცით, მაგრამ არცერთი წმიდანი არაა მკვლელი, ამის მასიურად ჩამდენი, მაშ ასე, ხილვა შეიძლება ყოფილიყო, შეიძლება ხილვა მებრძოლი სახისა ყოფილიყო, მაგრამ არ შეიძლება ეს გავიგოთ პირდაპირ, ეს კი არ ნიშნავს იმას, რომ წმ. გიორგი არ ეწეოდა ქართველებს, წმ. გიორგი მაშინ, რომ მიწიერი ადამიანი ყოფილიყო, შეიძლება მართლა შეწეოდა თავისი შუბით ან მახვილით, მაგრამ წმ. გიორგი ქართველებს შეეწია იმ შუბით და მახვილით, რაც მას აქვს ახლა როგორც წმიდანს, ანუ ლოცვით და ღვთის წყალობით, ასეც უნდა გაიგოს ეს ხილვა...

ეს დავწერე ადრე და ვიმეორებ ახლაც, თუ არის რაიმე გაურკვეველი აქ გავაგრძელოთ საუბარი, ოღონდ მშვიდად და პროფესიონალურად!

იხარეთ,

კაიროსი!

[დათიკო]

უკაცრავად ჩავერევი დისკუსიაში:
შეგიძლიათ მიპასუხოთ, ვინ დახოცა ეგვიპტელთა პირმშოები?

[KAIROS]

შეგიძლიათ მიპასუხოთ, ვინ დახოცა ეგვიპტელთა პირმშოები?

იმან ვინც დახოცა ის ჯარი, ვინც დაუბრმავა თვალები ლოტის კარების წინ მყოფთ, ანუ სული უფალმა ამოართვა მათ, ხოლო ანგელოზი არაა მკვლელი ( ანუ ყველაფერი ის რაც ზემოთ ვწერე) , არამედ ანგელოზი არის მაცნე, მაცნე კარგისა - იგივე მა-ხარ-ებელ-ი და სხვაგან მაცნე სასჯელისა,გამომთქვამი, მიმტანი, მტარებელი ღვთის სასჯელისა ან კურთხევისა!

ანუ როგორც ანგელოზი ბუნებით არაა მაკურთხეველი, არამედ მიმტანი, მაუწყებელი, მაცნე ( ანგელოს) ამ კურთხევისა, ხოლო კურთხევა ღვთისგან მოდის და ღვთის მიერ აღესრულება, ასეცაა სასჯელის შემთხვევაში, ანგელოზი აუწყებს,მიიტანს,განაცხადებს ამ სასჯელს და ღმერთი აღასრულებს!

ახლა არ მინდა რომ განვმეორდე და დანარჩენი იხ. ზემოთ

იხარე,

კაიროსი!

[Lenus]

..............

[მხევალი ნინო]

Lenus

კანონისტი გვეტყვის უკეთესად იურისპრუდენციულ ლოგიკაში როგორცაა, მე რამდენადაც ვიცი, წარმოქმნილ პოსტულატს უნდა გაბათილება და არა პირიქით. ასე რომ წმ მამებს, არცერთს არ აუხსნიათ ეს მოვლენები ისე როგორც აქ წარმოგვიდგენთ და ბუნებრივი შეკითხვა იბადება: გამორჩათ??

სხვანაირად ახსნეს სადმე? წმინდა მამებმა იცოდნენ სიმბოლოების განმარტება, ეგებ მათმა მკითხველმაც იცოდა ჩვენგან განსხვავებით? ეგებ დახოცესში არავინ არასოდეს არ განმარტავდა პირდაპირი მნიშვნელობით ყელის გამოჭრას ან რაიმე მსგავსს???? არა მხოლოდ მთქმელს ჩვენნაირ მკითხველს ვგულისხმობ.


მეც მინდა საბოლოო პასუხამდე მივიდე, ისე, რომ კიდევ მილიონი კითხვა არ ვნახო ამ თემაში.

[Lenus]

..............

[მხევალი ნინო]

Lenus

რატომ არ უნდა ნახო "მილიონი კითხვა"? ეს რა პრობლემაა? შენ თუ უკვე აღმოაჩინე ჭეშმარიტება, რაში გადარდებს მილიონი შეკითხვა დაისმება თუ მხოლოდ თხუთმეტიოდე თანაც რატომ უსვამ ხაზს მაინცდამაინც "ამ თემაშიო"?

არა ლენუს, სწორედ ვერ გაიგე. რახან კითხვები და კითხვაზე დაზუსტებები მიდის, კიდევ გამოითქვა საწინააღდგეო აზრებიც, ანუ მეც მინდა ბოლომდე ვადევნო თვალი და ბოლომდე დავრწმუნდე. ისე, რომ გითხრა კაიროსის ახსნის მერე რაიმე ჩემთვის წინააღდეგობრივი ვეღარ აღმოვაჩინე, მაინტერესებს შენ რა გაეჭვებს, ან სხვას, ეგებ მე ვერ ვუყურებ საკიტხს ისე, როგორც საჭიროა და მეც დამჭირდეს რაიმე დამატებითი შეკითხვა. თუმცა, არ მგონია...

არ ვიცი ასე სადამდე მივდივართ... მაშინ რას ვამბობთ რომ წმინდა წერილი ისეთი სიტყვებითაა დაწერილი და შემდეგ განმარტებული, რომ ჩვენი დროის ადამიანმა ვერ უნდა გაიგოს?

ჩვენი დროის ადამინი ცოტა ცნაური ნათქვამია, უფრო სოწორედ ჩვენი განათლების, რელიგიურ განათლებას ვგულისხმობ. საწყენად არ მიიღო, პრინციპში მე ჩემი საზომიდ ვუყურებ ყველაფერს , ჩემი განათლების დონე ვიცი და ამიტომ დიდი ყურადღეით ვუსმენამ საკითხში პროფესიონალებს, ეგებ მე რაღაც არასწორედ მესმის და განმარტება სხვანაირია. პრინციპში სახარების განმარტების დროსაც ხომ წმინდა მამებს ვიშველიებთ, მე კაიროსუნას წმინდა მამას კი არ ვადარებ , მაგრამ ის, რაც მან ახსნა, როგორც პროფეიონალმა ბრმა მორჩილებას, რასაც იტყვის ყველაფერს უნდა დაუჯერო თქო კი არ ვამბობ, უბრალოდ მას აქვს ეს ნასწავლი პროფესიულ დონეზე ჩვენგან განსხვავებით თან წმინდა მამების განმარტებით მსჯელობას და სხვათა შორის თიტქოს ძნელი მისაღები არ უნდა იყოს რასაც ამბობს, მართლაც წმინდანი, რომელიც სულია გეწევა, მაგრამ სულიერად ლოცვით, ის რასაც ხილვით ხედავ შეწევნის აღმნიშვნელია, აბა წმიდა გიორგი ცხენით ცხონდა? შეწევნა არის და შეწევნის ამსახველია ხილვა... რა ვიცი მე თითქოს წინააღმდეგობა ვერ დავინახე...თუმცა მაინც მოვუსმენ ყველას აზრს... ისე საინტერესოა მამა ირაკლი, მამა ანდრია და მეუფე სტეფანე რას ფიქრობენ ამ თემაზე...

[KAIROS]

ლენუს, ახლა მე აქ წერა დავამთავრე;

რა იურისპუდენცია, იმდენი მამა მოვიყვანე, რაა ბოლობოლო გაუგებარი? ესაა თეოლოგია რაც დაგიწერე ჩემო კარგო, დოგმატიკა არის დოგმატიკა, არცერთი სიტყვა ზედმეტი არცერთი სიტყვა ნაკლები, რაც ითქმის შემდეგში აუცილებლად უნდა ეყრდნობოდეს წინას, მე გაჩვენეთ, რომ არავინ არცერთ დოგმატურ სახელმძღვანელოში და დოგმატურ სწავლებაში არც პირდაპირ და არც ირიბად არ ასწავლის ანგელოზთა მკვლელებად არსებობის შესაძლებლობას, და მორჩა არ უნდა ამას ახლა ამდენი ჩხრეკა, წმ. დიონისე არეოპაგელს, წმ. იოანე დამასკელს და სხვებს თუ არ ვუჯერებთ ( გინდა თუარა რატომ არ თქვაო) მაშინ კაიროსი რაღა მოსასმენია? ჰოდა, მეც მოვრჩი აქ!

ღმერთის ბუნებაში ზის მკვლელობა

ეგ არაფერ შუაშია წმ.გიორგისთან, ღმერთის შესახებ თეოლოგიაში გეპატიჟები და იქ ვისაუბროთ, ვინ და რატომ გაყავს ღმერთს ამ ქვეყნიდან, მე უბრალოდ აქ იმდენი იმიტომ ვწერე, რომ მეთქა შექმნილს სხვა შექმნილზე ხელი არა აქვს (ფლორა და ფაუნა რომ არ იგულისხმება იმედია ნათელია),არამედ მხოლოდ შემოქმედია ყოველივეს გამგები!

ნუთუ მთავარანგელოზი მიქაელის ბუნებაში იყო სატანაილის გადმოგდება? ანუ ბრძოლა იყო, მაგრამ არა მოკვლა?

ესეც აქ არაფერ შუაშია, საერთოდ არაფერ შუაშია, რამეთუ სხვაა განდევნა და სხვაა მკვლელობა...

ეს სიტყვა რატომ გამოიყენა? ცდილობს დაგვაბნიოს?

და ეს სიტყვაც "მებრძოლი" იმიტომაა გამოყენებული, რომ იგი ( და საერთოდ ანგელოზები, და უფრო ზოგადად ყველა სასუფეველში დამკვიდრებული სული) ებრძვის სატანას, ებრძვის ბოროტს, ებრძვის მაგრამ არა მისივე ხერხებით ( პირველი მკვლელი კაენია) რათქმაუნდა!

ძალიან მაინტერესებს ამ შემთხვევაში შაბათის საკითხი. მე ვიცი როგორ იცავენ დღესაც ებრაელები შაბათს. ეს იყო თავიდანვე ჩადებული და ნაგულისხმები შაბათში? თუ ასეა, იმას რომ თავი დავანებოთ რომ ახალმა აღთქმამ შაბათი კვირით შესცვალა, შაბათის "უქმობაც" ცოტა არ იყოს შეიცვალა, ანუ ამ სიტყვის, "უქმის", დეფინიცია.

იგივე ეხება უფლის სახელის ამაოდ მოხსენიებას... რამ შეცვალა და რამდენად ეს მცნებები და თუ ესენი შეიცვალა, რატომ არ შეიცვალა მიდგომა არა კაც ჰკლა-სადმი?

ახლა გამაღიმე, შაბათის შედარება მკვლელობასთან ( აქედან გამომდინარე მრუშობასთან და ა.შ. ) შეიძლება? მოდი, მაგაზე იქით "აკრიბიიდან იკონომიაში" ვისაუბროთ, აქ ამის ადგილი აღარაა, ისედაც შორს გავცდით თემას.

ასე რომ ახლა მართლა ვწყვეტ აქ წერას, ვინც გაიგო, გაიგო, ვინც ვერა და მე ვეღარ დავეხმარები, მეტი მართლა არა მგონია რაიმე დამრჩა სათქმელი...

ეს დავწერე პირველ პოსტში და ამასვე ვიმეორებ აქაც, ამით მორჩეს!

ა) რაა ომი? - უპირველესად, ყველას ვთხოვ კარგად გაითვალისწინოს, რომ ჩვენ ვსაუბრობთ ახალ აღთქმისეულ ხედვაზე საკითხისა, ეს მნიშვნელოვანია, ამიტომ, ცალსახად უნდა ვთქვათ, რომ ათი მცნება არის აკრიბია ( ! ) ე.ი. აკრიბია ნიშნავს იმას, რომ მისთვის ცნობილია, მხოლოდ იშვიათი და გამონაკლისი შერბილება იკონომიის სახით, და ისიც მხოლოდ რამოდენიმე შემთხვევაში, ამავდროულად აკრიბია, არასოდეს არ შეიძლება იკონომიით შეირყეს ან შეიცვალოს, ანუ არსი აკრიბიისა უნდა დარჩეს ისეთად რგორიც არის, სიტყვა რომ არ გამიგრძელდეს პირდაპირ საქმეზე გადავიდეთ, ომი არის კაცის კვლა, კაცის კვლა არის აკრძალული მცნების მიერ, კერძოდ ახალ აღთქმისეული ხედვით, სრულიად შეცვლილია მტრის ხატიც და მიდგომაც, აქ აუცილებელია გავიხსენოთ პეტრესათვის მახვილის ჩაგების ბრძანება და "გიყვარდეს მტერი შენი" , ესაა ახალი აღთქმა, ანუ ომი უპირობოდ არის ბოროტება, ეს აკრიბიაა, რომელიც ნიშნავს, იმას რომ ერთის მხრივ არ შეიძლება იკონომიით მივიდეთ "არა კაც-კლა" მცნებიდან " კაცი მოკალი"-ს მცნებამდე, ეს მცნების გაუქმება იქნებოდა, იკონომია კი აკრიბიას კი არ აუქმებს, არამედ მისი შემსუბუქებული სახეა მხოლოდ, მეორეს მხრივ ამ აკრიბიულ მცნებას აქვს თავისი იკონომია, კერძოდ როდის "შეიძლება" ანუ უფრო სწორედ როდის ხდება იძულებული მცირე ბოროტება უმჯობესი უფრო დიდ ბოროტებაზე, ანუ ესაა არჩევანი ორ ბოროტებას, ორ ცოდვას შორის, კერძოდ თავდაცვის ან დაცვის გამო ხდება "იძულებითი" კაცის კვლა, იცავ სამშობლოს, იცავ მოყვასს, იცავ თავს და იძულებული ხარ მოკლა მომხდური, ესაა საშინელება, ომი საშინელებაა, არ შეიძლება ომი იყოს დადებითი მოვლენა, მაგრამ ესაა იძულებითი არჩევანი, არჩევანი დიდ ცოდვასა და მცირე ცოდვას შორის, თუმცა მცნების დარღვევა მცნების დარღვევად რჩება , ამიტომაცაა, რომ ეკლესია არასოდეს ლოცულობს ომის დაწყებისათვის, არამედ მშვიდობისათვის და თუ ომია, მალე დამთავრებისათვის (ლოგიკურად გამარჯვებისათვისაც); ასე რომ ომი და კაცის კვლა ყოველთვის ბოროტება და ცოდვაა, ან დიდი ან მცირე, შესაბამისი სინანულით და საეკლესიო სასჯელებით, სინანულზე ( რადგან აქ ვწერთ და ამ თემაზე), როგორ არ გავიხსენოთ "გალობანი სინანულისანი"? და სასჯელზე ახლავე მოგახსენებთ, უნდა გვახსოვდეს, რომ ეკლესია ომიდან დაბრუნებულებს სასჯელს ადებდა 2 წლიან უზიარებლობას ( ! ), უცნაურია არა, ომში მიმავალთ ლოცავს და იქიდან დაბრუნებულებს სჯის ! ასეა, ეკლესია არის ცოცხალი ორგანიზმი და ზრუვნავს თავისი შვილებისათვის, როგორც ზოგადად, ასევე კონკრეტულად, ანუ ზოგადის დაცვის გამო ლოცავდა ჯარს, რათა ომში ( იძულებით ბოროტება-ცოდვაში) გაემარჯვა და ამის შემდეგ უკვე კონკრეტულად ცდილობდა, იმ სისხლიანი ომიდან დაბრუნებულებისათვის გაუხეშებული, კაცის სისხლით შეღებული სული გაეწმინდა სინანულის ცრემლებით! ვფიქრობ აქ ასეთუისე გასაგებად დავწერე და შემდეგ კითხვებით ჩავუღრმავდეთ, ახლე მეორე საკითხი

2) როგორია წმიდანთა შეწევნა და რას ნიშნავს ტერმინოლოგიური აზროვნება.

ჯერ რათქმაუნდა უნდა დაისვას კითხვა, ვინაა წმიდანი? ხომ უბრალო კითხვაა არა? მაგრამ ეს ერთი შეხედვით, სინამდვილეში კი ამ საკითხის მცდარ და გავრცელებულ გაგებაში იმდენი წარმართული და უცხოა ქრისტიანობისათვის, რომ საბოლოო ჯამში ხშირად ჭირს გარკვევა, ბოლობოლო ვინაა წმიდანი?და როგორ შეგვეწევა? წმიდანი, არის ადამიანი, ცოდვილი, როგორც ჩვენ, მაგრამ განწმედილი მისი რწმენით, მისი სინანულის ღირსი საქმეებით და სასუფეველში ასული და ჩვენი მეოხი ღვთის მადლით;შესაბამისად ვიდრე მეორედ მოსვლამდის მათ აქვთ სულიერი სხეული, კერძოდ ის სხეული, რომელსაც არა აქვს სხეული, ანუ ეს ხელი, ეს ფეხი, ან ყური, ან სხეულის სხვა ორგანოები, შესაბისად არა აქვთ ხმალი, შუბი ან ცხენი, ისინი არიან ნეტარებაში, ნიშნავს, მუდმივ ნეტარებისეულ წინ სვლას, მუდმივ ჩაღრმავებას სიყვარულში ( რაცაა ნეტარება) და ეს პროცესი გაგრძელებადია და ამიტომ წმიდანი არის მხოლოდ სიყვარულის, რწმენის, დალოცვის, დაფარვის და ა.შ. მომნიჭებელი, წმიდანმა არ შეიძლება მოკლას, ანუ ჩაიდინოს ის მცირე ბოროტებაც კი ( იხ. პირველი საკითხი), წმიდანი არაა მკვლელი, თუნდაც იკონომიით, ეს მკრხელობაა, წმიდანი არის მფარველი, შემწე, მაგრამ არა მკვლელი, მაშინ რაა ის მახვილი და ან ის შუბი? მაშინ რატომაა ის ტერმინოლოგია "განგმირა", "წარკვეთა"? ესაა ჰაგიოგრაფიული ენა, ესაა ტერმინოლოგია, რომელიც არ გვაძლევს იმის უფლებას, რომ პირდაპირ გავიგოთ ეს საკითხი, რადგან ეს სრულიად არღვევა ქრისტიანულ აგიოლოგიას, ქრისტიანულ არსს საერთოდ! ამავდროულად, ეს არანაირად არ ნიშნავს, იმ შესაძლებლობის გამორიცხვას, რომ მაგალითად დიდგორის ბრძოლის დროს წმ. გიორგი შეეწია მებრძოლებს, რომლებმაც შეიძლება მართლაც იხილეს, შეიძლება ( დაუკვირდით ვწერ შეიძლება) მართლაც მებრძოლი იხილეს, შეიძლება იმ ხილვაში მართლაც განგიმრავდა მტერს , მაგრამ ეს არის ხილვის ტერმინოლოგია, ხილვის ენა, რაც არის ხატის ენა იგივე, ანუ ხილვა ხილული ხატია, ხატზე შეიძლება გამოისახოს მაგალითად სულიწმიდა, როგორც მტრედი, ან ცეცხლი, მაგრამ ეს ხომ არ ნიშნავს, რომ სულიწმიდა მტერდია ან ცეცხლია? ეს არის სიმბოლური ენა, სიმბოლური გამოსახვა, ისევე როგორც სიმბოლურია ხილვების ის ნაწილი, რომლის პირდაპირი გაგება ეწინააღდმეგება ქრისტიანულ აზროვნებას, მაგალითად ის რომ წმიდანი ვინმეს კლავს, ან ხელს აჭრის, ან ფეხს კვეთავს, ან თავს სხიპავს, ან რაღაც სხვა საშინელება, შეიძლება იშვიათ შემთხვევაში და გამონაკლის შემთხვევაში რაიმე სნეულება, ან სხეულის რაიმე ნაწილის დაკარგვა ან უმოქმედობა მოხდეს ( სიბრმავე, ხელის დაკარგვა, მეტყველების შეზღუდვა...) მაგრამ ესაა, მხოლოდ ერთეული შემთხვევა და პირდაპირ უკავშირდება საღვთო ქმედებას, როგორც ეს პავლეს, ზაქარიას და სხვათა შემთხვევებიდან ვიცით, მაგრამ არცერთი წმიდანი არაა მკვლელი, ამის მასიურად ჩამდენი, მაშ ასე, ხილვა შეიძლება ყოფილიყო, შეიძლება ხილვა მებრძოლი სახისა ყოფილიყო, მაგრამ არ შეიძლება ეს გავიგოთ პირდაპირ, ეს კი არ ნიშნავს იმას, რომ წმ. გიორგი არ ეწეოდა ქართველებს, წმ. გიორგი მაშინ, რომ მიწიერი ადამიანი ყოფილიყო, შეიძლება მართლა შეწეოდა თავისი შუბით ან მახვილით, მაგრამ წმ. გიორგი ქართველებს შეეწია იმ შუბით და მახვილით, რაც მას აქვს ახლა როგორც წმიდანს, ანუ ლოცვით და ღვთის წყალობით, ასეც უნდა გაიგოს ეს ხილვა...

ახლა კი ნუ ჯიუტობთ და მეც ნუ მღლით ერთიდაიგივეს გამეორებით

იხარეთ,

კაიროსი!

[xornabujeli]

მეც მაინტერესებს როგორ განმარტავენ მამა ანდრია და მამა ირაკლი ამ ყვალაფერს,რომ აღარაფერი ვთქვათ მეუფე სტეფანეზე.

[Lenus]

..............