ბავშვები და მათი მორწმუნეობა პარამეტრები

[elenele]

ეს კითხვა ერთ-ერთმა ფორუმელმა დაუსვა მოძღვარს. მე მაინტერესებს, რა აუცილებელია ახალშობილის ზიარება? ბავშვმა ხომ არ იცის რა არის ზიარება? რწმენის გარეშე საიდუმლოს, მით უმეტეს ამხელა საიდუმლოს-ზიარებას რა აზრი აქვს? ზიარება მაგიური ქმედება ხომარ არის? ბავშვს, მით უმეტეს ახალშობილს რა რწმენა უნდა ჰქონდეს? არ სჯობია ჯერ გაიგოს რწმენით, და ისე ეზიაროს? ეხლა არ თქვათ უზიარებელი მონათლული ახალშობილი არ ცხონდებაო

მართალია ეს თემა ძველია, მაგრამ პასუხი არ არის ამ შეკითხვაზე, ზებედე ძალიან კარგად მესმის შენი კითხვის არსი რაშიც მდგომარეობს. ზიარების საიდუმლოებაზე ბევრი დაიწერა, მაგრამ მინდა ავღნიშნო რომ ზიარების დროს ჩვილზე (და არა მარტო ჩვილზე რა თქმა უნდა) გადადის სული წმიდის მადლი და სიბრძნე და ბავშვები ჭკვიანი და მშვიდნი არიან (ჩემი ჩვილის მაგალითიდან გამომდინარე, დიდება უფალს), ამასთანავე აუცილებელია მშობლებმაც გაითავისონ ეს უდიდწსი საიდუმლოება და ხშირად ეზიარონ, მაგრამ უმრავლესობა მშობლის მოდის წირვაზე ბავშვთან ერთად მხოლოდ იმ საათისთვის რომელზეც აღსრულდება წმიდა საიდუმლოება, და ფიქრობენ რომ მარტო ბავშვი უნდა ეზიაროს და თავის თავზე არ ფიქრობენ, რომ თვითონაც უნდა იმარხულონ, ილოცონ, და ბავშვის მოყვანა ზიარებაზე თითქოს მათ ვალდებულებად გადაიქცა ერთი შეხედვით, მაგარამ მადლობა ღმერთს ეს მშობლები ხომ მოდიან მაინც და უმეტესობა მშობლის საერთოდ არ დადის და არც აინტერესებს წირვა და ზიარება, ამიტომ ასეთი მშობლები გასაკიცხი კი არა დასაფასებელნი არიან, ყველა ადამიანს სხვადასხვა ასაკში უნათდება გონება, ყველკაფერი უფლის ნებით ხდება და მშობლებსაც ბავშვები უფლის შემწეობით მოყავთ წირვაზე, და ვინ იცის მომავალში იქნებ ბვშვებისგან მოიქცნენ მშობლები. ჩუენც ხომ უფლის შემწეობით და ძალით დავდივართ წირვაზე.
და მოგიყვებით ერთ სასწაულს რომელიც სულ ეხლახანს მოხდა ჩემს ცხოვრებაში: ამა წლის 6 დეკემბერს იყო წმიდა ალექსანდრე ნევსკის დღესასწაული. წირვა 9 იწყება ჩვენს ეკლესიაში და დილით უნდა წავსულიყავი და ადრე მინდოდა ადგომა, მაგრამ ვერ მოვახერხე და რომ გავიღვიძე ბოროტმა მიკარნახა რომ მაინც დამაგვიანდა და თან ძალიან სიცივეათქო, მაგრამ 8:50 სასწრაფოდ გავეშურეთ მე და ჩემი მარიამი კალიასკით ეკლესიისკენ (რადგან ოჯახიდან მარტო ჩუენ ორნი დავდივართ უფლის შემწეობით) და მთელი გზა წმიდა ალექსანდრე ნევსკელს ვევედრებოდი სახარებისთვის მაინც მიმესწრო და რომ მივედი უკვე იყო 09:25 და წირვა არ იყო დაწყებული, თურმე 10 საათზე უნდა დაწყებულიყო რადგან მეუფეს ელოდებოდნენ და ასე შემეწია წმიდა ალექსანდრე ნევსკელის ლოცვით უფალი და ღმერთმა ყველა მშობელი გააძლიეროს და შეაძლებინოს, და მოიქცნენ.
ბავშვები რატო ავადმყოფობენ, ნუთუ იმიტომ რომ ცოდვილნი არიან? არამედ ღმერთი შვილით ცდილობს მოაქციოს მშობელი.

და მინდა დავწერო კიდევ ბავშვების ტირილზე სახარებასთან, ერთერთმა დაწერა რომ ფსიქკა რომ არ დაუზიანდეს ჯობია არ მივიყვანოთ საზიარებლადო, მაგრამ როგორ სეიძლება ასე ვიფიქროთ პირიქით ზიარების დროს ადამიანის ყოველი ნაწილი იწმიდება და თავად ფსიქიურად დაავადებულებსაც ხომ აზიარებენ იმიტომ რომ ბოროტი ძალისგა განიწმიდნენ და დამშვიდდნენ ღმერთის წყალობით, წმიდა დედა მატრონა მოსკოველის ცხოვრების ისტორიიდან ერთ შემთხვევას დავწერ მოკლედ: დედა მივიდა მატრონასტან და შესჩივლა რომ შვილი ფსიქიურად შეიშალა და ფსიქიატრიულში წაიყვანეს და როგორ ვუსჰველოვო. წმ. მატრონამ უტხრა რომ გამოვაჯამრთელო შენი შვილი იწამებ ღმერთსო? ქალმა უპასუხა კიო (რადგან ეს ქალი იყო ურწმუნო). მისცა წმიდა მატრონამ წმიდა წყალი და უთხრა რომ მიხვალ შვილის სანახავად ჯიბეში გედოს და შესახი ეცადე პირში მოახვედროვო. ქალი რომ მივიდა შვილის სანახავად ექიმებმა გამოიყვანეს და შვილმა დაიწყო ცხოველური ღრიალი, ქალმა შვილის დანახვაზე სიხარულისგან ჯიბეში რომ ქონდა წყალი დაავიწყდა, და შვილმა შეკივლა არ მომეკარო სანამ ჯიბეში რაც გაკვს არ გადააგდებო და მაშინ მოახერხა ამ ქალმა და შეასხა ძლივს და იმ წამსვე დამშვიდდა და განიკურნა შვილი, მას შემდეგ ის ქალიც მოიქცა. აი რა სასწაულია უფლის განგება.

[keti800]

მე ვტვლი რომ დედას შეუდლია შვილის მაგივრად ლოცვის წაკიტხვა თუ რათქმაუნდა ბავშვმა კითხვა არ იცის

[subterranean]

ბავშვობაში გაცილებით მორწმუნე ვიყავი ვიდრე ახლა ვარ :|