მოძღვარი პარამეტრები

[marine]

"ერში მცხოვრები მოძღვარი არ უნდა იყოს აშკარა ასკეტი, ძალიან მკაცრი მმარხველი. მსგავსი მდგომარეობა მრევლში ბევრს დააფრთხობს და სულიერ ცხოვრებას დააშორებს. უხორცო მტერი აშინებს ადამიანებს "სულიერი ცხოვრებით", შთააგონებს რა მათ "სულიერი ცხოვრების" გაიგივებას "სხეულის მოკვდინებასთან" და უბრალო ერისკაცისთვის გაუსაძლის მსგავს საშინელ ცნებებთან. ასე, "ასკეტიზმის" აჩრდილით შეშინებული ადამიანი ზურგს აქცევს სულიერი ცხოვრების ნებისმიერ გამოვლინებას.

ამიტომ მღვდელი არ უნდა გამოიყურებოდეს (და მით უფრო, არ უნდა წარმოაჩენდეს თავს!) მკაცრ ასკეტად".

"მოძღვარი არის სულიერი ხუროთმოძღვარი - სულების მაშენებელი, მშვიდობისა და სიყვარულის საფუძველზე ურთიერთობის მოსურნე"

/სან-ფრანცისკოს მთავარეპისკოპოსი იოანე (შახოვსკოი)/

[marine]

"მოძღვართან სიახლოვისას თუ მოკრძალებითა და მორიდებულობით არ დაიცავს კაცი თავს, ეს მისთვის შეიძლება გახდეს სულისთვის დამაბრკოლებელი"

/მთავარეპისკოპისი ზოსიმე (შიოშვილი)/

[marine]

"შენი მოძღვრის დალოცვა მთელი სამყაროს ლოცვაზე შეუდარებლად დიდია. გამოითხოვე კურთხევა მოძღვრისგან? მაშინ ნურაფრის გეშინია... ჩვენ, მოძღვრები, ეგებ ზოგჯერ ვცდებოდეთ, მაგრამ თუ თქვენ მორჩილად აღასრულებთ კურთხევას, საქმე ავის მაგივრად კეთილად შემოგიბრუნდებათ. ვინც მორჩილებს თავის მოძღვარს, ბაძავს ქრისტეს, რომელიც მორჩილი იყო ზეციური მამისა, ხოლო ღმერთი აკურთხებს თავის მიმბაძველს"

/ბერი ეფრემ კატუნაკელი/

[marine]

"გახსოვდეს, შენი მოძღვარი შენს გვერდით არის და ყოველ შენს ნაბიჯს თვალს ადევნებს"

/ღირსი გაბრიელი, აღმსარებელი და სალოსი/

[marine]

"როგორი უნდა იყოს მღვდელი?
თუ მოშურნე ხარ, ძმაო, მღვდლობის ხარისხისა - მაშინ დაშვერი, რომ სათნოეყო მეუფეს, იღვაწე სიმართლით, ღვთაებრივის სიბრძნით და ქალწულების სისპეტაკით. მგზნებარე თანამოსაგრედ გამოჩნდი მსგავსად უბიწო იოსებისა, უცხოთშემწყნარებელი - როგორც აბრაამ, ღატაკთმოყვარე - როგორც იობი, სიყვარულით სავსე - როგორც დავითი. მშვიდი იყავი, როგორც მოსე. გზასაცდენილი გზაზე დააყენე; მკელობელნი განამტკიცე; დაცემულთ ხელი აღუპყარ და უძლურნი ყველგან შეიფარე და მრავალი სხვაც აღასრულე"

/წმ. ეფრემ ასური/

[marine]

"რას ეტყოდით ისეთ ადამიანს, რომელმაც მღვდელი მოიძაგა იმის გამო, რომ მასზე ბოროტი სმენია?

თუკი არ იცი, ღირსია თუ არა ესა თუ ის მღვდელმსახური მისი წოდებისა, ნუ მოიძაგებ მას ქრისტეს მცნებისათვის, რამეთუ, როგორც ოქროს არ აკლდება ღირსება იმის გამო, რომ ტალახითაა მოთხვრილი და როგორც პატიოსანთვლიანი სამკაული არ უფასურდება უწმინდურ საგნებთან შეხებით, ასევე, მღვდლობაც ვერ შეიბილწება ადამიანისაგან, ეს უკანასკნელი უღირსიც რომ იყოს!

რომც არ იცოდეთ, ესა თუ ის მოძღვარი მღვდლობის ღირსია თუ - არა, ქრისტეს მცნებების გამო ნუ მოიძულებ მას. როგორც სუფთა ოქრო არ ზიანდება, თუ იგი ჭუჭყით დაიფარება, ასევე - ყველაზე სუფთა მძივი, თუ რაიმე არაწმინდა და შებილწულ ნივთს შეეხება; ამის მსგავსად, მღვდლობა არ შეირყვნება ადამიანისაგან, თუნდაც იგი უღირსი იყოს"

/წმ. ეფრემ ასური/

[marine]

"როგორი უნდა იყოს ჩვენი დამოკიდებულება მღვდლების მიმართ?

გულისხმავყოთ, ძმანო, თუ რაოდენ დიდია და უსასრულო მღვდლობის ღირსება. პატივი მივაგოთ და სათნო-ვიყოთ კაცნი, რომელთაც მღვდლობის პატივი შეუმოსიათ. უნდა გვიყვარდეს მღვდელნი, ისინი არიან ღვთის მეგობარნი და ჩვენი შუამდგომელნი მის წინაშე. პატივი მივაგოთ მღვდელს - მსახურს ღვთისას, რამეთუ მცნებად დაგვიდო უფალმა: "რომელმან შეიწყნაროს წინასწარმეტყველი, სახელად წინასწარმეტყველისა, სასყიდელი წინასწრამეტყველისა მიიღოს". რომც არ იცნობდე შემ მღვდელს და არ უწყოდე, ღირსია თუ არა იგი მღვდლობისა, მაინც ნუ უგულებელსყოფ მას ქრისტეს ამ მცნებათა გამო"

/წმ. ეფრემ ასური/

[marine]

"მღვდლობა საიდუმლოა, რომლის გამეორება დაუშვებელია; ერთსა და იმავე წოდებაში განმეორებითი ხელდასხმა შეუძლებელია"

[marine]

"ყველაზე უვარგისი სამღვდელო პირის არსებობითაც კი არაფერი აკლდება მოწადინებულ მლოცველს. კი, არავინ დავობს, კარგი მოძღვარი ფასდაუდებელი საუნჯეა, მაგრამ რომც არ იყოს ის სათანადო სიმაღლეზე, მის სულიერ შვილებს ამის გამო საწუხარი არა აქვთ. მთავარი მოძღვარი ჩვენი ხომ ზეცაშია - უფალი ჩვენი იესო ქრისტე. ჩვენ მას ვსასოებთ და არა მიწიერ მოძღვრებს"

[marine]

"ბერი ეპიფანე ამბობდა: "მღდლობა ადამიანთათვის ღვთის უდიდესი სიკეთეა. იგი ღვთის მადლის გამტარებელია"

[marine]

"კარგი მოძღვარი თანაუგრძნობს მონანულს. ბერი იაკობი თავის ამ ტკივილზე ასე ამბობდა: "მე თანავუგრძნობ მონანულს. მეც მტკივა მასთან ერთად. მტკივა და ვტირი მასთან ერთად. ვევედრები წმინდა დავითს, რომ დამავიწყოს აღსარების შემდეგ ყველაფერი, რაც საჭირო არ არის და მახსოვდეს მხოლოდ ის, რაზედაც უნდა ვილოცო: მე ვლოცულობ აღმსარებლებისთვის, ვღელავ მათზე და კვლავ მოველი მათთან შეხვედრას"

[marine]

"მღვდელი ეს არის აბსოლუტურის ხორცშესხმა, მუდმივობის, უცვალებლობისა და ურყეობის გამოხატულება, ზეციური საყვირი, უხრწნელობის სახე, მარადისობისკენ მიმავალი გზის მაჩვენებელი. დაე, დარჩეს უცვლელი საუკუნეების განმავლობაში მისი შესამოსელი, როგორც მარადიულობისა და უტყუარი ჭეშმარიტების ხსოვნა და სიმბოლო, იმ ჭეშმარიტებისა, რომელსაც ის წარმოადგენს"

/ბერი ეპიფანე/

[marine]

"ბერი იერონიმე ამბობდა: "საზიზღრობაა, როცა მოძღვარი სისუსტეს იჩენს ვერცხლისმოყვარეობისადმი. ვერცხლისმოყარე მღვდელი ბევრ სხვა რამეშიც სცოდავს"

[marine]

"თუ არ გვეყოლება კარგი სულიერი მოძღვრები, მაშინ ეკლესიები გაცარიელდება, სანაცვლოდ საავადმყოფოები, ფსიქიატრიული დაწესებულებები და ციხეები გადაივსება"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"მაშინ, როცა ცხოვრებაში უდიდესი ნაბიჯი, მღვდლობის ჯვრის ტარება, უნდა მეტვირთა, მოძღვარმა [არქიმანდრიტი შიო (ხარძეიშვილი)] ჩემი წინააღმდეგობის საბოლოო დარიგებად ეს მომცა: რა ჭკვიანი ხარ, რომ ამ ნაბიჯს ასე ადვილად არ დგამ. მძიმეა მღვდლობის ჯვარი, გაისრისებიო"

[marine]

"ხშირად მეუბნებოდა [არქიმანდრიტი შიო (ხარძეიშვილი)], თქვენ როგორი ცხოვრებითაც იცხოვრებთ, მეც ისე ვცხონდებიო. მამაოს მისი სულიერი შვილებისაგან უფრო მეტი თავდადება და სულიერებაში სიძლიერე ეკუთვნის."

/გიორგი ბერუაშვილი (სულიერი შვილი)/

[marine]

თხრობა მღვდლის შესახებ, რომელიც ღამით თევზაობდა

"ჩემი აღკვეცის პირველ წლებში, როდესაც მეტანგიცის მეტოქიონში იკონომოს ბერი დავითის ხელმძღვანელობით (1919 - 1920) წყლის წისქვილზე ვმუშაობდი, ერთ-ერთI პიროვნებისგან მოვისმინე, რომ იმხანად მათი სოფლის მღვდელი ღამ-ღამობით, ჩვეულებრივ, სათევზაოდ მიდიოდა ანაფორის გარეშე, როგორც ერისკაცი.

ერთ ღამეს, მისთვის ჭკუის სასწავლებლად (რადგან, მისთვის, როგორც სასულიერო პირისთვის, დაუშვებელი იყო ამგავრი საქციელი) ღმერთის დაშვებით თევზაობისას იხილა მრავალი ბოშა, რომლებიც სხვადასხვა მუსიკალურ ინსტრუმენტზე უკრავდნენ, ხმაურობდნენ და ერთობოდნენ, როცა მღვდელი სათევზაო ხელსაწყოებით დაინახეს, სიხარულისგან დახტოდნენ და გაიძახოდნენ: "ნახეთ, მღვდელი რას შვრება. მოდი, წავიდეთ და შევიპყროთ იგი..."

როგორც კი საბრალო მღვდელმა მათი საუბარი მოისმინა, შიშისგან გაფითრდა, როცა ბოშები მღვდელს მიუახლოვდნენ, რათა შეეპყროთ, იგი ერთ ჭადრის ხეზე ავიდა. იქ საბრალო მღვდელი მთელი გულითა და სულით ლოცულობდა. ბოშებმა (ბოროტმა სულებმა) ხეზე ასვლა სცადეს, მაგრამ ვერ შეძლეს და ამბობდნენ: "ოჰ, ცეცხლივით გვწვავს და არ ძალგვიძს მიახლოება", - და განშორნდენ.

მღვდელი გათენებამდე ხეზე იყო, შემდეგ კი გაბედა და ჩამოვიდა, სახლში წავიდა და მას შემდეგ არც კი უფიქრია, რომ ღამით სათევზაოდ წასულიყო, მსგავსად სვა ერისკაცებისა. ასე მოეგო გონს, დამშვიდდა და ყურადღებით ასრულებდა თავის სამღვდელო მოვალეობებს"

/მონაზონი ლაზარე დიონისელი/

[marine]

"მკურნალთა კურთხეული თვისებაა არაფერი შეიზიზღონ, ხოლო მოძღვართა - ყველაფერში აუღელვებლები იყვნენ. ექიმები, რაგინდ მყრალი სუნი სდიოდეს ჭრილობას, პირს არ იბრუნებენ და მკურნალობენ, ხოლო მოძღვრებს ყოველი იმგვარი სულის აღდგინება ძალუძთ, რომლებიც უკვე ცოდვებში ჩამხრჩვალნი მოჩანან"