 გზა ტაძრისკენ..., ისტორიები |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
  |
| ana-xatia |
 Dec 27 2007, 01:19 PM
პოსტი
#81
|
 Member  ჯგუფი: Members პოსტები: 377 რეგისტრ.: 8-October 06 წევრი № 261  |
მე მარტოხელა ორსული ვიყავი, შეყვარებულთან ვიჩხუებე და დამშორდა. ხოდა ჩემს მასწავლებელთან მივედი, რომელიც ძალიან მეხმარებოდა რჩევებით ყოველთვის.
21 წლის ვიყავი მაშინ და ასე მითხრა, მოდი, მე და შენ ხვალ ერთ ადამიანთან მივიდეთ და რასაც ის გვეტყვის, ისე გავაკეთოთო. საუბარი იყო ბავშვსი დატოვება-არ დატოვებაზე. ხოდა მეორე დღეს მივედით ფერისცვალების დედათა მონასტერში და დედა მარიამმა (იღუმენიამ) როგორც კი დამინახა, ეგრევე გამიცინა და მითხრა, უი, ეს არის ჩვენი პატარა დედიკოო? მერე მამა სვიმონიც გამაცნო და მადლობა ღმერთს რომ ამ გზაზე დამაყენა. ჩემი შვილი კი ეხლა 9 წლისსა  მადლობა ღმერთს ყველაფრისთვის |
   |
 
|
| Irina7 |
Dec 27 2007, 02:30 PM
პოსტი
#82
|
 Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 22 რეგისტრ.: 23-November 07 წევრი № 3,238 |
მე ბავშვობიდან დავდიოდი ტაძარში.რა თქმა უნდა თავიდან არ მქონდა გაცნობიერებული.
თან ჩემი მეგობარი გალობდა და სულ მასთან ერთად მივდიოდი(ვფიქრობ მისი დამსახურებაცაა). ჩემი ოჯახი საერთოდ არ იყო ეკლესიური,სწამდათ მაგრამ ტაძარში არ დადიოდნენ.ყოველთვის მაწუხებდა ეგ ამბავი და ვლოცულობდი რომ ჩემები იგივე გზაზე დამდგარიყვნენ,ვიცოდი რომ ეგ ადრე თუ გვიან მაინც მოხდებოდა. ეხლა შემიძლია ვთქვა რომ უბედნიერესი ადამიანი ვარ,რადგან ერთი თვის წინ ჩემმა მშობლებმა და ძმებმაც კი დაიწყეს ტაძარში სიარული და ცდილობენ ეკლესიურად იცხოვრონ. |
|
|
|
| guest |
Dec 27 2007, 02:42 PM
პოსტი
#83
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127 |
"Бывают дни, когда опустишь руки,
И нет ни слов, ни музыки, ни сил. В такие дни я был с собой в разлуке И никого помочь мне не просил. И я хотел идти куда попало, Закрыть свой дом и не найти ключа. Но верил я: не все еще пропало, Пока не меркнет свет, Пока горит свеча." |
|
|
|
| nuca_ge |
Jan 20 2008, 04:31 PM
პოსტი
#84
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 852 რეგისტრ.: 10-October 07 წევრი № 2,937 |
პირველად ჩემმა რელიგიის მასწავლებალმა მიმიყვანა ტაძარში. იგი მგალობელი იყო და ნიშანს არ გვიწერდა ისე თუ შაბათ- კვირას ტაძარში ვერ გვხედავდა. ძალიან მკაცრი ქალი იყო და ყველას გვეშინოდა მისი, ამიტომ აქტიურად დავიწყე ეკლესიაში სიარული. მაშინ 9 წლის ვიყავი !!!! მერე ჩემი მამაოც გავიცანი და ქაშვეთის მრევლი გავხდი!!!! იმ მასწავლებლის დღემდე დიდი მადლობელი ვარ!!!!!
-------------------- ყველაფერი კარგად იქნება !!!!!!!!!!!!!!!!
|
|
|
|
| macaco-fast65 |
Jan 20 2008, 07:05 PM
პოსტი
#85
|
 Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 26 რეგისტრ.: 18-January 08 წევრი № 3,676 |
ისეთ პერიოდში გავიზარდე ეკლესიის ხსენებაც კი არ შეიძლებოდა.და არ ვტრიალებდი ისეთ წრეში რომ რწმენა ჩამომყალიბებოდა და ეკლესიაში მევლო.ცხოვრებაში ბევრი რამ გადავიტანე.ამჟამადაც უდიდეს განსაცდელში ვარ,მაგრამ სახლში ხატებიც მაქვს ,საეკლესიო ლიტერატურაც ,მაგრამ რატომღაც ეკლესიაში ვერ მივდივარ.არ ვიცი რა მჭირს.
და საერთოდ როცა შევსულვარ თითქოს სადღაც მეჩქარება და შენობაში ვერ ვჩერდები.მარტო სანთელს ვანთებ და გამოვდივარ. |
|
|
|
| miranda.d |
Jan 20 2008, 08:29 PM
პოსტი
#86
|
 fonte ჯგუფი: Members პოსტები: 36 რეგისტრ.: 17-July 07 მდებარ.: sakartvelo,tbilisi,sololaki:) წევრი № 2,478 |
დამლოცეთ, მამაო,
მე ტაძარში თავდაპირველად ჩემმა მეგობარმა მიმიყვანა, მაშინ 10 წლის ვიყავი. მაგრამ მერე უძღები შვილივით რამდენმეჯერ დავშორდი ეკლესიას. 4 წლის წინ ღვთის წყალობით, ჩემმა ძმამ ტაძარში დაიწყო გალობა და სწორედ მან შემაძლებინა, კვლავ დავბრუნებოდი დედაეკლესიას, რისთვისაც მთელი გულით ვმადლობ უფალს . |
|
|
|
| lingvo |
Jan 20 2008, 08:40 PM
პოსტი
#87
|
 ვახტანგი ჯგუფი: Moderator პოსტები: 4,095 რეგისტრ.: 13-July 07 მდებარ.: თბილისი წევრი № 2,456 |
მე მამა ირაკლის LIVE-მა მიმიყვანა ტაძარში
 -------------------- ნათელი იგი ბნელსა შინა ჩანს, და ბნელი იგი მას ვერ ეწია. (ინ.1,5)
|
|
|
|
| G_I_O_R_G_I_ |
Jan 21 2008, 02:53 AM
პოსტი
#88
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 1,857 რეგისტრ.: 31-July 06 წევრი № 27 |
macaco-fast65 პირველად ყოველთვის ეგრეა როცა ადამიანი ეკლესიაში მისვლას ცდილობს ეშმაკი ყველანაირი ხერხებით ცდილობს დააბრკოლოს ის ადამიანი ამ გზიდან.მეც ასე მიჭირდა თავიდან(მითუმეტეს მარტო ვიყავი და არც არავინ მყავდა რჩევის მომცემი და დამხმარე ამ გზაზე) მაგრამ მერე მთელი ძალები მოვიკრიბე გვერდზე გავწიე ყველა დამაბრკოლებელი აზრები განცდები თუ შიშები და დავიწყე ეკლესიაში სიარული და გავხდი ქრისტიანი.
თავიდან ცოტა მეტია ბრძოლა და განსაცდელიც მაგრამ მეტია ღვთის წყალობაც და მადლიც ახალმოსულზე და ის გულმხურვალე ლოცვა და გულმხურვალე სინანული რომელიც თან ახლავს პირველ და შემდგომ აღსარებებს მუდმივად სანატრელია ქრისტიანისთვის და იგი ცდილობს ისეთივე გულმხურვალე იყოს როგორც თავიდან ეკლესიაში მოსვლისას იყო. |
|
|
|
| .:Lela:. |
Jan 21 2008, 07:17 PM
პოსტი
#89
|
 .:Sheecie urcmunoebasa chemsa:. ჯგუფი: Members პოსტები: 4,825 რეგისტრ.: 7-January 08 წევრი № 3,568 |
me religiis mascavlebelma mimikvana ratkmaunda chemi survilit,agsarebas gvixsnida da mec davinteresdi da maleve mivedi kidec.
gaixaret nino mas  -------------------- შეიძლება ბევრი რამ ისე არ აეწყოს როგორც ჩვენ გვინდა, მაგრამ მთავარი, - ''სულის გადარჩენის იდეა'', მიზანი არ უნდა დაგვეკარგოს და მას დავუმორჩილოთ ყველაფერი.
მეორე მეგრელი ხარ ვინც მაგრად მ ი ყ ვ ა რ ს :D Разве любят за чтото? Вот дети как люят, маленькие. Oни любят проста так не нарошно :) Kings Of Convenience - Cayman Islands |
|
|
|
| medavitne nikolozi |
Jan 21 2008, 11:29 PM
პოსტი
#90
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 143 რეგისტრ.: 31-December 07 მდებარ.: gori saqartvelo წევრი № 3,518 |
მე პირველად ჩემმა მეზობელმა წამიყვანა 11 წლის ვიყავი,როგორ მახსოვს ფერიცვალება იყო,აღსარება ჩავაბარე,ვეზიარე თან და წირვასაც პირველად დავესწარი.მაგის მერე მადლობა ღმერთს 6 წელია დავდივარ.
-------------------- ყოვლადწმინდაო ღვთისმშობელო შეგვეწიენ და გვაცხოვნენ ჩვენ!!!
"უფალო საჯენ ყოველნი რომელნი მემტერნეს მე ამაოდ! " |
|
|
|
| sisunia |
Jan 23 2008, 07:09 PM
პოსტი
#91
|
 Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 59 რეგისტრ.: 22-January 08 წევრი № 3,707 |
განა ასე ადვილად ვიტყვი რამ მიმიყვანა ტაძარში, ჩემი თავი რომ მახსენდება დაწყებით ეტაპზე ახლაც ცუდად ვხვდები,
 ჯერ ჩემს მეგობრებს დიდი მადლობა მერე იმ ადამიანს, რომელმაც მითხრა რომ ლოცვა და ზიარებაა ყველაზე დიდი სიმშვიდე და სიხარული და არა ის რასაც მე მივიჩნევდი ამ ქვეყანაზე... ნაბიჯნაბიჯ გრძელდებოდა ჩემი ეგრეთწოდებული გარდასახვა... ხოლო პირველი აღსარება იყო დაუვიწყარი.... ჩემს სიცოცხლეში მსგავსი სიმსუბუქე არ მიგვრძნია!!!!!! ასე რომ მადლობა უფალს. ყველას ვუსურვებ მოქცევას და სინანულს, რითაც სიხარული სიმშვიდე მოიპოვება, თუმცა ბრძოლა ეშმასთან გრძელდება, რადგან ის ხომ არ გვასვენებს მთელი ცხოვრება... ახლა რომ მკითხონ როდის იქნები ბედნიერიო, ვეტყოდი თუკი ჩემი ძმა მოექცევა მეთქი.... ის სასჯელს იხდის და მის ცხოვრებაზე კრიმინალურმა სამყარომ დიდი გავლენა მოახდინა... მადლობა უფალს ყველაფრისთვის! |
|
|
|
| rien |
Jan 23 2008, 09:14 PM
პოსტი
#92
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 7 რეგისტრ.: 23-January 08 წევრი № 3,714 |
ციტატა(ana-xatia @ Dec 27 2007, 12:19 PM)  მე მარტოხელა ორსული ვიყავი, შეყვარებულთან ვიჩხუებე და დამშორდა. ხოდა ჩემს მასწავლებელთან მივედი, რომელიც ძალიან მეხმარებოდა რჩევებით ყოველთვის. 21 წლის ვიყავი მაშინ და ასე მითხრა, მოდი, მე და შენ ხვალ ერთ ადამიანთან მივიდეთ და რასაც ის გვეტყვის, ისე გავაკეთოთო. საუბარი იყო ბავშვსი დატოვება-არ დატოვებაზე. ხოდა მეორე დღეს მივედით ფერისცვალების დედათა მონასტერში და დედა მარიამმა (იღუმენიამ) როგორც კი დამინახა, ეგრევე გამიცინა და მითხრა, უი, ეს არის ჩვენი პატარა დედიკოო? მერე მამა სვიმონიც გამაცნო და მადლობა ღმერთს რომ ამ გზაზე დამაყენა. ჩემი შვილი კი ეხლა 9 წლისსა მადლობა ღმერთს ყველაფრისთვის ეხლა შენი პოსტი რო წავიკითხე ძაან ავღელდიი.ღმერთმა დაგფაროთ თქვენც და თქვენი პატარაც.უფლის ამდლი არ მოგკლებოდეთ |
|
|
|
| *tamo-tamo* |
Jan 23 2008, 09:50 PM
პოსტი
#93
|
 Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 37 რეგისტრ.: 23-January 08 წევრი № 3,722 |
მე მორწმუნე ოჯახში დავიბადე, ქალაქ ბოლნისში, ბიძა მღვდელია, მამიდები მგალობლები და მედავითნეები. მეც პატარაობიდან ეკლესიაში დავყავდი. რომ წამოვიზარდე ჩემი სურვილით ვისწავლე ნუსხურად კითხვა და მამიდებმა მედავითნეობა და გალობაც მასწავლეს. მერე მამაოს (ბიძას) ვეხმარებოდი წირვა-ლოცვის ჩატარებაში. ახლა თბილისში ვარ, უნივერსიტეტში ვსწავლობ, როცა შემიძლია ხოლმე ჩავდივარ ისევ ჩემს ტაძარში და მამაოს ვეხმარები ხოლმე, მაგრამ ამ ბოლო დროს ეს უკვე იშვიათად ხდება და ძალიან მწყინს
-------------------- "აცხოვნე უფალო ერი შენი და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი..."
|
|
|
|
| m16 |
Jan 23 2008, 09:53 PM
პოსტი
#94
|
 .......... ჯგუფი: Members პოსტები: 5,739 რეგისტრ.: 2-July 07 მდებარ.: Rustavii წევრი № 2,365 |
ცოდვების სიმძიმე ვიგრძენი და მივედი. მამაოს ისე ჩავაბარე აღსარება სახეზე არც კი შემიხედავს სულ თავ დახრილი მივყვებოდი. -------------------- :)
|
|
|
|
| ქეთუ |
Feb 3 2008, 11:46 AM
პოსტი
#95
|
 ცრემლისფერი... ჯგუფი: Members პოსტები: 2,898 რეგისტრ.: 16-December 06 მდებარ.: USA წევრი № 698 |
ცხოვრება ხანდახან მუხლებზე გვაჩოქებს... და ეს საუკეთესო მდგომარეობაა ლოცვისთვის...
ასე მოხდა... -------------------- "ლოცვას უდრის ზოგჯერ ფიქრი... მოხდება ხოლმე... რაც უნდა მდგომარეობაში იყოს ტანი, სული მაინც მუხლმოყრილია..." "Ce n’est rien de mourir... c’est affreux de ne pas vivre!!!" |
|
|
|
| ართი ვარდი |
Feb 3 2008, 03:44 PM
პოსტი
#96
|
 MARIAMI ჯგუფი: Members პოსტები: 2,359 რეგისტრ.: 15-April 07 მდებარ.: tbilisi წევრი № 1,658 |
ციტატა(ქეთუ @ Feb 3 2008, 11:46 AM) ცხოვრება ხანდახან მუხლებზე გვაჩოქებს... და ეს საუკეთესო მდგომარეობაა ლოცვისთვის... რატომღაც ეს სიტყვები მარწმუნებენ იმაში რომ შემთხვევით არაფერი ხდება . შეიძლება ვცდები.ჯერ ვერ გავერკვიე ამაში -------------------- სიყვარული ჩემი სულის მდგომარეობაა :)
სიკვდილივით მარადია სურვილი, მთელი ქვეყნის სიმღერებით მოვლისა... ვისაც რა (ვინ)უნდა უყვარდეს, სულ სხვაა ჩემი ტრფიალი ;) |
|
|
|
| tamuna m |
Feb 6 2008, 05:12 PM
პოსტი
#97
|
 კატეგორია: მოკვდავი ჯგუფი: Senators პოსტები: 4,790 რეგისტრ.: 4-February 08 მდებარ.: არც იქით და არც აქეთ წევრი № 3,842 |
მე მეგობარი გარდამეცვალა ავარიით.
ჯერ მისი სულისთვის დავიწყე ლოცვა. თითქმის მთელი დღე სახლში ვიყავი და ფსალმუნებს ვკითხულობდი. შემდეგ მივხვდი, რომ ჩემი სულისთვისაც უნდა მეზრუნა. არავინ მყავდა რწმენაში და მარტოს მომიწია მისვლა ამ გზაზე. ძალიან ძნელია იყო, მაგრამ ღვთის წყალობით და შემწეობით შევძელი. ახლა ჩემი ყოველი დღე ლოცვით იწყება და ლოცვით მთავრდება. საერთოდ ეკლესიით და ღვთის სასოებით ვცოცხლობ. დიდება და მადლობა უფალს! -------------------- ..................... ენა მაქვს ძირში ამოსაგლეჯი, მაგრამ ვერავინ რისკავს ..................... სენატორიც თავიდან რიგითი იუზერი იყო :D ................... პ. ს. ბავშვობაში ყველა ხატავს |
|
|
|
| milana |
Feb 15 2008, 10:18 PM
პოსტი
#98
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 278 რეგისტრ.: 14-February 08 წევრი № 3,934 |
ნუ ბავშობაში მარტო დღესასწაულებზე დავდიოდი ეკლესიაში.შემდეგ სკოლაში რელიიგის გაკვეთილები გვიტარდებოდა და გაკვეთილზე მასწავლებლის საუბრის შემდეგ მიჩნდებოდა სურვილი რომ ეკლესიაში მევლო და მოძღვარი ამეყვანა მაგრამ გაკვეთილის დამთავრების თანავე თითქოსდა მავიწყდებოდა.შემდეგ ჩემ დამ დაიწყო სიარული მერე მეც მივყვებოდი ხოლმე.ჩვენს ეკლესიში ყოველ ორშაბათდღეს ტარდებოდა ბავშვების დალოცვა.თითქმის ყოველთვსი დავდიოდი და ეკლესიაში რომ მივდიოდი მერე წამოსვლა აღარ მინდოდა ხოლმე.მერე მოძღვარიც ავიყვანე და ჩვენს ეკლეისასთნ არსებულ "სულიერ ლაშქარში"გავწევრიანდი.პირველად ახსარება რო ჩავაბარე და ზიარება მივიღე ისეთი ბედნიერი ვიყავი რო ენით ვერ ავღწერ და ახლაც ასეა აღსარებისა და ზიარების მიღების შემდეგ თითქოს სხვა ადამაინი გამოვიდვარ ეკლესიიდან.ეხლა კიდე მინდა ისევ ისე ვიყო როგორც თავიდან ვიყავი ,მაგრამ თითქოს რაღაცა მიშლის ხელს
არვიცი რა.-------------------- ”როგორც კი შენი სულის ძახილს აჰყვები ისეთი აღარ ხარ,როგორიც სხვებს უნდიხარ”(რ .ინანიშვილი ”ევა”)
|
|
|
|
| Elisabedi |
Feb 15 2008, 11:17 PM
პოსტი
#99
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 122 რეგისტრ.: 6-January 08 მდებარ.: tbilisi წევრი № 3,561 |
მე ცოტა გვიან მივედი 18 წლის ასაკში მაგრამ ბედნიერი ვარ, რომ ღმერთმა ინება,ჩემ ცხოვრებაში დამდგარიყო ეგ წუთი.ნათლისღება ძალიან მნიშვნელოვანი დღეა ამიტომაც.ეს პირველად იყო,რაღაც ჩემთვის ამოუცნობ სამყაროში მოვხვდი,შემდეგ რაღაცამ მიმიზიდა და ასე დავიწყე სიარული ეკლესიაში.პირველი ზიარება რა იყო
 |
|
|
|
| ვალერი |
Feb 16 2008, 03:28 PM
პოსტი
#100
|
 ვაკო გელოვანი ჯგუფი: Members პოსტები: 395 რეგისტრ.: 2-August 06 მდებარ.: Tbilisi, Georgia წევრი № 35 |
მე როცა სკოლაში რელიგიის სწავლა დავიწყე, პირველად მაშინ გამიჩნდა სურვილი ეკლესიაში სიარულის , მაგრამ მაშინ საბურთალოზე ახლო-მახლო არცერთი ტაძარი არ იყო აშენებული და დედაჩემმა თხოვა ჩემს მეზობელ ქალბატონ მაია ბოჭორიშვილს რომ მეც ვეტარებინე ეკლესიაში. მაშინ 11-12 წლის ვიქნებოდი. მე მინდა დიდი მადლობა გადავუხადო ყველას, ვინც ხელი შემიწყო რომ ეკლესიის მრევლი გავმხდარიყავი.
-------------------- დამარხულ არს ენაჲ ქართული დღემდე მეორედ მოსვლისა მისისა საწამებლად, რაჲთა ყოველსა ენასა ღმერთმა ამხილოს ამით ენითა.
და ესე ენაჲ მძინარე არს დღესამომდე, და სახარებასა შინა ამას ენასა ლაზარე ჰრქჳან! |
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 1 მომხმარებელი (მათ შორის 1 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 16th June 2025 - 01:50 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2025
Licensed to: church.ge