ადამი და ევა პარამეტრები

[marine]

"ემალება ადამი უფალს და ჩვენც თითქოს ჩვენს შეცდომათა გამო გამუდმებით ვიმალებით, ხან რომელ ნიღაბს ვირგებთ, ხან რომელს, იმისათვის, რომ ვერ გვიცნონ. ისევ იმ წრეზე ვტრიალებთ, ღმერთმა კი ისე შეგვიყვარა, რომ ადამიანი გახდა - განა წმინდანთათვის გარდამოხდა ზეცით? - არა! ჩვენთვის - ცოდვილთათვის, რადგან უფალი ენდო ჩვენს გულწრფელობას. ამ გულწრფელობას ითხოვდა უფალი ადამისაგან, თუმცა მან ტყუილი არჩია, მაგრამ იგი როდი დატოვა ამ ტყუილში, არამედ მისცა იმედი, რომ ადამიანს კვლავ მიეცემოდა შესაძლებლობა, ეცხოვრა იმ ბედნიერებაში, რომლისთვისაც ღმერთმა შექმნა იგი".

/მღვდელი თეიმურაზ ქორიძე/

[marine]

"მანამ, სანამ ჩვენი პირველმშობელნი განსჯიდნენ სულიერად, თავიანთ თავში სიცოცხლესა და მშვიდობის სისრულეს შეიგრძნობდნენ. საკუთარ სხეულს, მატერიალურ სამყაროსა და მატერიალურ ნივთებს ისინი ძლივს ამჩნევდნენ სულიერი არსებობის ძლიერი ბრწყინვალების გამო, რასაც მათი ანარეკლები ან სიმბოლოები ასხივებდნენ. მათთვის შინაარსი უფრო აშკარა იყო, ვიდრე ფორმა, ხოლო სულიერი აზრი უფრო ახლობელი, ვიდრე მისი გამოვლინება. პირვლმშობელნი სიხარულს განიცდიდნენ უფრო უხილავისაგან ხილულში, ვიდრე ხილულისაგან უხილავში. ისინი ჭვრეტდნენ და ხედავდნენ ხილულის მიღმა.
მაგრამ როგორც კი პირველმშობელთა ხორციელმა ზრახვებმა სულიერ ზრახვებს გადააჭარბეს უფლისაგან განვარდნის შედეგად, სულის მზე მათთვის მუქ ღრუბელთა უკან დაიმალა და ისინი აღმოჩნდნენ სიკვდილის სამეფოსა და წარმავალ სიმბოლოებში, ცვლილებების, შფოთისა და სიკვდილის სამეფოში".

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"სამოთხეში ყველა ხე იყო ღვთის წყალობის ნიშანი; კეთილისა და ბოროტის შემეცნების ხე იყო სიკეთის ბოროტებასთან აღრევის სიმბოლო, ხოლო გველი - ბოროტების სიმბოლო. ღმერთს სურდა, რომ პირველ ადამიანს საერთოდ არ სცოდნოდა ბოროტება, არც ფიქრით, არც გულისთქმით, არც საქმეებით, არამედ უცოდველი დარჩენილიყო მარადიულად".

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"მსგავსად იმისა, როგორც მასწავლებელი ყველაზე კარგად ბავშვებს ნახატების მიხედვით ანუ სიმბოლურ გამოსახურებათა მიხედვით ასწავლის, უფალიც ზუსტად ასევე ასწავლიდა და მოძღვრავდა ადამსა და ევას"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"ადამიანის შინაგანი რღვევა, ერთმანეთის მიმართ გაუცხოება, ეს ყოველივე ადამისა და ევას დაცემის გამო ღმერთთან მადლმოსილი კავშირის რღვევის შედეგია"

/არქიმანდრიტი იოანე (კრესტიანკინი)/

[marine]

"ყოველთვის გახსოვდეს, რომ ქალმა გამოდევნა სამოთხის მცხოვრებნი ღვთაებრივი სანახებიდან!"

[marine]

"უფალს რომ არ განედევნა ადამი და ევა სამოთხიდან, ისინი უკვე თავს ბედნიერად მაინც ვეღარ იგრძნობდნენ იქ, რამეთუ ცოდვის ჩადენით მათ დკარგეს სრულყოფილება და სამოთხეში ყოფნა ტანჯვას უფრო მიაყენებდა, ვიდრე შვებას".

[marine]

"ადამმა ღმერთად გახდომა მოისურვა, მაგრამ ისიც დაკარგა, რაც უფლისაგან ჰქონდა ნაბოძები"

[marine]

"პირველი ოჯახი - ადამი, ევა და მათი შვილი - ეს არის ხატება ყოვლადწმინდა სამებისა! ადამი, როგორც უშუალოდ ღმერთისგან შექმნილი, რომელსაც არ ჰქონდა მიწიერი მიზეზი თავისი არსებობისა, ცხოვრებისა, არამედ უშუალოდ ღვთისაგან, ღვთის მიერ შეიქმნა - არის ხატება მამა ღმერთისა, რომელიც ასევე არ არის ვინმესგან შობილი, არამედ დაუსაბამოა და თვითონ არის მიზეზი ყოველივესი! ხოლო შვილი ადამისა - ეს არის ხატება მამის მხოლოდშობილისა ძისა, ძე ღმერთისა; ხოლო ევა, რომელიც შეიქმნა ადამისგან და გამომავალი, გამოსული იყო ადამისგან - არის ხატება ყოვლადწმინდისა სულისა"

/მეუფე შიო (მუჯირი)/

[marine]

"ადამისა და ევას ღვთის ნებისადმი ურჩობის გამოსასწორებლად მოვიდნენ ახალი ადამი - ქრისტე და ახალი ევა - ღვთისმშობელი თავიანთი სრულყოფილი მორჩილებით"

/არქიმ. გიორგი (კაფსანისი)/

[marine]

"ქვითინებდა ადამი და ეს ქვითინი მთელ უდაბნოს ესმოდა. მწარე იყო და მტანჯველი მისი ცრემლები... დიდხანს, ძალიან დიდხანს აფრქვევდა იგი მას. ღმერთის შემმეცნებელი სული როცა კარგავს მადლს, მოწყენილია ღმერთზე და ამბობს: "მოწყენილია სული ჩემი ღმერთზე ფიქრით და ცრემლიანი დავეძებ მას".

/წმ. სილუანი/

[marine]

"ადამს ცოდვით დაცემამდე ცრემლი არ ჰქონდა, ისევე როგორც აღარ ექნება ის აღდგომის შემდეგ, როდესაც დაიძლევა ცოდვა, რადგან მაშინ განგვეშორება სალმობა, მწუხარება და სულთქმა"

[marine]

"სამოთხეში მყოფი ადამი არ ტიროდა, რადგან მას არ ჰქონდა ცოდვა. გლოვა და ტირილი ადამის შეცოდებისა და სამოთხიდან განდევნის შემდეგ გახდა საჭირო, რათა ამ გზით შევძლოთ ცოდვათაგან განწმენდა.

როგორც უცოდველი ადამი, სამოთხეში დამკვიდრებული, განიცდიდა სულიერ სიხარულს, ასევე იქნებიან ღვთის სასუფეველში დამკვიდრებული ადამიანები ამ ცხოვრებიდან გასვლის შემდეგ. ედემში ადამიანი ცოდვას არ სჩადიოდა, შესაბამისად, არც გლოვა არსებობდა. მსგავსად ამისა, არ იქნება გლოვა და მწუხარება ზეციურ იერუსალიმში, რადგან სასუფეველში დამკვიდრებული ადამიანები ცოდვებს განშორებულნი არიან".

[marine]

"არა მარტო ადამმა მიიღო ევა საჩუქრად, არამედ ევამაც მიიღო ადამი, როგორც საჩუქარი"

[marine]

"ადამის ცოდვა სწორედ ნაყროვანებით და მარხვის დარღვევით დიწყო. ნაყროვანების გამო ჩავარდა ადამი ურჩობაში. მისი დაცემის საწყისი იყო ნაყროვანება"

[marine]

"წმ. გრიგოლ ნოსელი გვასწავლის, რომ როგორც კი პირველი ადამიანები შეცოდებით ღმერთს განეშორნენ, იმავე დღეს ისინი სულიერად მოკვდნენ"

[marine]

"კარგია ბუნებითი სიწრფოება, - ადამი და ევაც წრფელები იყვნენ, მაგრამ შრომითა და ოფლით, სულიერი ღვაწლით მოპოვებული სიწრფოება გაცილებით მეტია. ასე მოპოვებულ სიწრფელეს ადამიანი შემდგომ აღარ დაკარგავს, ხოლო ბუნებითი სიწრფოება გაცილებით ადვილად შეიძლება დაკარგოს, ისევე როგორც ეს ადამისა და ევას შემთხვევაში მოხდა.

სასყიდელიც, რაც ადამიანმა შრომით მოიპოვა, ბუნებითად მოპოვებულზე გაცილებით დიდია"

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

"დაფიქრდით, რა მშვენიერ საღამოებს ატარებდნენ სამოთხეში ადამი და ევა ღმერთთან ერთად: მზე ჩადიოდა თუ ამოდიოდა, იქ ერთად იყვნენ შეკრებილნი მუხნარის მხეცებიც, მდინარის თევზიც და ყოველი ქმნილება ღვთისა. და იქ ოთხი მდინარე მოედინებოდა. და რა იყო იქ: ციური ფრინველები, ანგელოზები და ყველაფერი; რა დიდებულ მზიან თუ მოღრუბლულ დღეებს ატარებდნენ ღმერთთან ერთად, რა საოცარ სეირნობებს აწყობდნენ სამოთხეში! ამ ყველაფერს იხმევს განღმრთობილი ადამიანის სული".

/სქემარქიმანდრიტი ემილიანე (ვაფიდისი)/

[marine]

"ადამმა გადაწყვიტა ღმერთი გამხდარიყო და, შესაბამისად, იმ სივრციდან გასულიყო, რაც მის ბუნებას ღმერთის წყალობით შეესაბამებოდა"

[marine]

"ევა და მარიამი სინამდვილეში აღნიშნავენ ჩვენს ხორციელ და სულიერ სიბრძნეებს.

ევამ იმაზე მეტი მოისურვა, ვიდრე ქმარსა და ღმერთს შეეძლოთ მიეცათ მისთვის ისე, რომ იგი არ დაზიანებულიყო. ევა ეშმაკის კვალდაკვალ უფსკრულში გადაიჩეხა და თან მთელი სამოთხე გაიყოლა. უფსკრული - ეს ისტორიაა. მშფოთვარე ვნებების ამ უფსკრულში კეთილისა და ბოროტის ცნობადობის ხე სარველა ბალახივით გაიზარდა. მარიამმა აამაღლა თავისი სული ისტორიის თავზემოთ და დაწინდა ის სულიწმიდასთან.

ეშმაკის მიმდევრობამ მოუტანა ევას ნაყოფად ის, რომ მისი პირმშო კაცისმკლელი გახდა. ქალწულ მარიამის სულიწმიდასთან დაწინდვის ნაყოფი კი არის მისი პირმშო - ღმერთკაცი.

ევამ ცხოვრების ბორბალი უკან მიატრიალა, მარიამმა ის მაღლა მიმართა.

ევასა და მარიამის დრამა, ჩემთვის და შენთვის, ჩემო მეგობარო, არ იქნეობდა ასეთი მნიშვნელოვანი, მას რომ მთელი თავის სიცხადით არ ეჩვენებინა ჩვენთვის ჩვენი საკუთარი გულის დრამა - ხორცისა და სულის ურთიერთწინაღმდეგობა"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/