მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

„უუბრალოესი ბერი“

[marine]

„კეთილმოკრძალებული მონაზონი“

[marine]

"როცა ეკითხებოდნენ, - მამაო ფილარეტ, როგორ გაატარე დრო თესალონიკში, როგორ დაინახე სოფელიო (ის სოფელში 50 წელზე მეტხანს არა ყოფილა), ბერი პასუხობდა:

- რა გითხრათ, მამებო? ადამიანები იქ ჩქარობენ, თავიანთი სულის ცხონებისთვის ჩქარობენ. მხოლოდ მე ვარ ზარმაცი და უგულისხმო..."

[marine]

"მრისხანე სახის მამა მეთოდე შემწყნარებელი სულისა იყო. არ სალოსობდა, მაგრამ იყო ვითარცა გრანიტი, ვითარცა მისი კელიის ზემოთ გადმოკიდებული კლდეები, თავისი სიჯიუტითა და მარტოობით. მაგრამ სულით კეთილი გახლდათ, სტუმართმოყვარე, ბავშვი უშუალო. ბუმბულს ჰგავდა. ერთხელ მითხრა: "წავალ ბილიკს ტოტებისგან განვწმენდ, ხალხი დადის, არ წაიბორწიკონ. ვინმე იტყვის: "აცხოვნე, უფალო, ამის გამკეთებელი". თუნდაც არაფერი თქვას, დალოცვილო, შენს ჯილდოს მიიღებ, - ვეუბნები საკუთარ თავს".

[marine]

„ - როგორ უნდა გავიგოთ, რომ მონაზონი სოფლისთვის ჯვარს ეცვა? აი, მამა ს.-მა მთაწმინდაზე 60 წელი იცხოვრა, ერთხელაც არ გასულა სოფელში“.

[marine]

"კრეტის გათავისუფლების მერე, 1912 წელს, თურქები ამ მიწებს ყიდდნენ, რომელსაც ისინი ფლობდნენ. მოვიდა ერთი კაცი, რომლის ძმაც ჩვენს სკიტში ბერად იყო შემდგარი და დაჟინებით სთხოვდა ფულს, რათა კუნძულზე მიწა ეყიდა. ძმას ფულის მიცემა არ უნდოდა. იცოდა, მონაზვნის ფული სიკეთეს არ მოუტანდა მის ნათესავებს. მონაზონმა თავი ღმერთს მიუძღვნა. მიუხედავად ამისა, სხვა თანამემამულეებმა დაარწმუნეს და დათანხმდა, რომ ერისკაცი ძმისთვის ფული მიეცა. მაგრამ როცა ძმა უკან ბრუნდებოდა, თესალონიკში მოკლეს და მთელი ფული წაიღეს".

[marine]

„- შექება ვნებს მონაზონს. როცა ვინმე ქებას ეძებს, ის ჰგავს კაცს, რომელსაც თავისი აჩრდილის დაჭერა სურს“.

[marine]

„წმინდა ლეონტიმ, დიონისეს მონასტრიდან, გარდაცვალებამდე არ იცოდა, სად იყო მონასტრის კარები, არადა, იქ 75 წელი გაატარა“.

[marine]

„თქვა ბერმა, - მონაზონი როგორც კი განუდგება სოფელს, საკუთარ ახლობლებს ღმერთს ჩააბარებს და ივიწყებს მათ. მაშინ ღმერთი მათი დახმარების ვალდებულებას იღებს. ასე გამოდის მონაზონი თავისი პატარა ოჯახიდან და შეუერთდება ადამის დიდ ოჯახს. ის არც კი იხსენებს თავის შინაურებს, და განსაკუთრებული სახითაც არ ლოცულობს მასზე, რამეთუ მათზე ზრუნვით იგი ეწინააღმდეგება ღმერთს, რომელმაც მის ახლობლებზე ზრუნვა იტვირთა. მე ყველა ადამიანში ჩემს მშობლებს, ძმებსა და ნათესავებს ვხედავ. ნათესავებთან ურთიერთობაც კი შევწყვიტე... როცა არ ვფიქრობ ჩემებზე, მაშინ ღმერთი იფიქრებს მათზე“.

[marine]

„რამდენიმე წლის წინ საუკუნეს გადაცილებული (105 წლისა) გარდაიცვალა მამა ბასილი კარეესელი. ის არასდროს გამოსულა თავის კელიიდან კარეესში ჩასასვლელად. ამასთან, სავსებით ბედნიერი იყო: - ათი სიცოცხლე რომ მქონოდა, ყველას მონაზვნის ანგელოზებრივ ცხოვრებას მივუძღვნიდიო, - ამბობდა ბერი“.

[marine]

„მამა გრიგოლი მთაწმინდაზე ცხრა წლისა მოვიდა, სრულიად დაავიწყდა ქალის სახე და ბუნდოვნად ახსოვდა ღვიძლი დედა“.

[marine]

„იქ გაატარა მართლაც ანგელოზებრივი და ზეციური ცხოვრება“.

[marine]

„წმინდა გერასიმემ მთაწმინდაზე მოიპოვა სულიერი კაპიტალი, გაიცნო მოსაგრე, სათნო და წმინდა მამები, შეავსო თავისი სამონაზვნე და სამოსაგრეო გამოცდილება და მადლის ჭურჭელი შეიქმნა, განუწყვეტელ მარხვასა და ლოცვაში იყო, ისე, რომ ბოროტი სულები დააფრთხო. კაფსალას უდაბური ადგილისდა მიხედვით კაფსალისი (კაფსალელი) მეტსახელი მიიღო. ეშმაკები უყვიროდნენ - შენ მოგვწვი, კაფსალისო!“

[marine]

„საწოლად ჰქონდა უბრალო ქვეშაგები [მამა ვარლამს]. არასოდეს უხილავს თავისი სახე სარკეში, ერთხელ ფოტო გადაუღეს სკვნილით ხელში, მერე აჩვენეს. იკითხა: „ვინ არის ეს კაცი, ჩემი სკვნილი რომ აუღიაო“.

[marine]

"ბერი [მამა აბიმელექი] ითხოვდა, მისი სახელი ბერად აღკვეცისას არავისთვის ეწოდებინათ, რადგან მერე სეხნიას არ განედიდებინა იგი. როცა ეკითხებოდნენ, - რას შვრებიო, პასუხობდა, - გონებას ვიმარხავო, რაც მიუთითებდა მის მუდმივ გონებისმიერ მუშაკობაზე. მის მღვიმეს დღეს მაცივრად იყენებენ".

[marine]

„მაგალითი და ნიმუში მართლმადიდებელი მონაზვნური მოსაგრეობისა და ჩვენი დროის უდიდესი ისიქასტი, თანამოსაუბრე მამა საბასი, მამა კალენიკე დაყუდებულის, მამა გერასიმესი და დანიელ სმირნელისა იყო ძალზე გონიერი, განმსჯელი მოძღვარი კატუნაკის უდაბნოსი, მამა ეგნატე, დაუბანელი, დაუვარცხნელი, ფეხშიშველი, ერთადერთი სამოსის მქონე, მდაბალი. იგი იყო მშვიდი ნავსაყუდელი მათთვის, ვინც შეუვრდებოდა ამ სახელგანთქმული მოძღვრის ოლარს“.

[marine]

„სიცოცხლის დასასრულს ბერი [მამა ეგნატე] დაბრმავდა და თავი უფრო მეტად მიუძღვნა ლოცვას. ამბობენ, ჯერ კიდევ მის სიცოცხლეში მის ბაგეთაგან კეთილსურნელება იფრქვეოდა და ნაწილთა აღმოყვანებისას კი (გარდაცვალებიდან მესამე წელს) მისი ძვლები კეთილსურნელებდნენო. ის მართლაც რომ ბიბლიური ხატი იყო“.

[marine]

"ძველ მამათა მსგავსად ცხოვრობდა მონაზონი იოანე ედესელი, მშვიდად, დიდი სიმკაცრით და საკუთარი თავის მიმართ იძულებით".

[marine]

„ის შეამონაზვნა ცნობილმა ისიქასტმა და მოძღვარმა მამა ხარიტონმა“.

[marine]

„ერთ რუს მთაწმინდელ მოსაგრეს ფეხებიდან ჩირქი და სისხლი სდიოდა, მაგრამ წამლებს არ იღებდა და სნეულებისგან განსაკურნებლად არ ზრუნავდა. მე მონაზონი ვარ და უნდა ვიტანჯოო, - ამბობდა“.