მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

"ყველა მამა ხედავდა, რომ იგი კაცი კი არა ზეკაცი იყო! მას ისეთი მორჩილება ჰქონდა, რომ ბუნებრივი ხორციელი მოთხოვნილების დაკმაყოფილებისთვისაც კი მუხლს უდრეკდა (კურთხევას იღებდა) თავის მოძღვარს ბერდიდ ნეოფიტეს".

[marine]

"როცა ექიმმა, სპირიდონ ლავრიოტმა, მორჩილად მიიღო ექიმი მამა პავლე პავლიდისი, უთხრა მას:

- აიღე ქაღალდის ფურცელი, ფანქარი და დაწერე:

"მონაზვნური ცხოვრება - ეს არის "მაკურთხე" და "შემინდე".

[marine]

"მონაზვნის გამოქვაბულისათვის დამახასიათებელი ჟღერადობის მდუმარე სიმყუდროვე"

[marine]

"მორჩილებები გვაქვს... მთიანი ადგილია და ძნელად მოდის მოსავალი. ცოტა კარტოფილი მოგვყავს, ბოსტანი გვაქვს. ათი წელია, ლიფსიტებს ვზრდით. შემოსავალს მონასტერს ვახმართ. შეძლებისდაგვარად სტუმრებსაც ვიღებთ. ჩამოდიან თბილისიდან, კასპიდან, გორიდან, ბათუმიდან. ვისაც რამდენხანს სურს, რჩება, უფრო სწორად, ვინ როგორ მოიქცევა, იმის მიხედვით. ცხოვრობენ მონასტრულად".

/ქვათახევის მონასტრის წინამძღვარი იღუმენი საბა (კარელიძე)/

[marine]

"თუ მონაზონს სწამს, რომ ღმერთი თავისი განგებულებით ზრუნავს მასზე, ოქრო არ სჭირდება; ხოლო თუ ოქრო უყვარს - არ სწამს, რომ ღმერთი არსებობს".

[marine]

"მათი უმთავრესი და მუდმივი საკვები - ღმერთის სიტყვა იყო, ხოლო ხორცს პურითა და წყლით ჰკვებავდნენ, თანაც იმდენად, რამდენადაც თითოეულს ამის ნებას აძლევდა ღმრთის სიყვარული".

[marine]

"-შენ ცათა სასუფეველში წარმომედგინე პატარძლად. ალბათ ბედნიერი ხარ ასეთი განსაკუთრებული ბედისა".

[marine]

"ხშირად ახსენდებოდა მოხუცი მამა, რომელიც სიბერეში მარტო დარჩა, მაშინ გულის სიღრმეში გრძნობდა ტკბილ ჩურჩულს უფლისას, რომ მისი სიყვარული იყო აღმატებული".

[marine]

„გმადლობ, ჩემო სიძეო იესო, რომ შემაძლებინე შენი სიყვარული“

[marine]

„ქერა, ლამაზი თმა დაფარა შავმა მანდილმა. შესაძლოა, ვინმეს ეგონოს, რომ შავმა შესამოსელმა დაჩრდილა ირინეს [კაპადოკიელი] სილამაზე, მაგრამ მოხდა პირიქით, იმაზე მშვენიერი არასდროს ყოფილა“.

[marine]

„ირინე [კაპადოკიელი] პასუხობდა სულიერ მოძღვარს კითხვებზე, თუ რატომ გადაწყვიტა მონასტერში მოსვლა. პირობა დადო, რომ სიცოცხლის ბოლომდე პატივს მიაგებდა სათნოებას, უმანკოებას, უპოვრებას და მორჩილებას. შემდეგ სახარებიდან აიღო მაკრატელი და მიაწოდა მოძღვარს, რომ მისი ლამაზი თმა შეეჭრა. ეს იყო ის, რაც აკავშირებდა ამ ქვეყანასთან. მისი ახალგაზრდა სხეული შემოსეს უხეში ბეწვის ანაფორით. ირინე დაემსგავსა უდაბნოში მოღვაწე მკაცრ ასკეტს. ეს სამოსელი გაუხდელად ეცვა, გასარეცხადაც არ იხდიდა, რადგან მეორე არ ჰქონდა. იცვლიდა მხოლოდ ყოველ აღდგომის დღესასწაულზე. ძველს გამვლელ მათხოვარს ჩუქნიდა. მიუხედავას იმისა, რომ სამოსელი მთელი წლის გაურეცხელი იყო, სისუფთავით ბრწყინავდა და საოცარ სურნელებას გამოსცემდა. წმინდა ირინეს სიკვდილის შემდეგ მისი სამოსი ნაკუწებად ავადმყოფებს აძლევდნენ და იკურნებოდნენ“.

[marine]

"მონაზვნობის მეგუთნე წმინდა ანტონი დიდი"

[marine]

"ადრე მონასტერში მისი წევრები დღის ბოლოს მიდიოდნენ მოძღვართან და უყვებოდნენ იმ ფიქრების, აზრების შესახებ, რომლებიც დღის განმავლობაში აშფოთებდათ, აწუხებდათ. დავუშვათ, თუ შურის, გაღიზიანების ან კიდევ სხვა გრძნობა გაჩნდებოდა ვიღაცის მიმართ, უთუოდ ეტყოდნენ მღვდელს საუბარში. ეს საშუალებას იძლეოდა, ყურადღება მიექციათ თავის ფიქრთა მსვლელობისთვის, მოძღვრის დახმარებით დროზე შეემჩნიათ, დაეჭირათ ის არასწორი აზრები, გრძნობები, რომელსაც შეეძლო თავი წამოეყო, ამით კი ხელ-ფეხს უბორკავდნენ ეშმაკს, რომელიც განაპირობებდა კიდეც ამგვარ განცდათა მოძალებას მათთან".

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

"მრავალი წლის წინათ ათონზე, წმინდა დიმიტრის სახელობის სკიტში, რუმინელი ბერი გარდაიცვალა, რომელიც გულგრილად უცქერდა თავის მონაზვნურ ცხოვრებას და ღვინის სმის ვნება სჭირდა. მამებმა ცხედარი სასაფლაოზე მიასვენეს. მიცვალებული გაცოცხლდა, საკაცეზე წამოჯდა და იქ მყოფ მამებს უთხრა: "მამანო და ძმანო, იცოდეთ, რომ დავისაჯე, რადგან ღვინოს ვსვამდი და არ ვზრუნავდი საკუთარი სულისთვის, გულგრილი ვიყავი, არ ვიცავდი მონაზვნის აღთქმას". ეს თქვა და კვლავ უსულო შეიქმნა. მამები დაკრძალვის შემდეგ კელიებში შეიკეტნენ, საშინელი სახილველისგან დიდხნას ვერ მოვიდნენ გონს".

[marine]

"ხშირად სამაგალითო მორჩილი ჯიუტ მეამბოხედ გადაიქცევა. ეს ძირითადად ამპარტავნების, ეშმაკის ნაკვალევია, ასევე თავის მართლების სენისაც, როცა მოჰყავთ ასე ვთქვათ, საპატიო არგუმენტები, რათა გადაიფაროს ნამდვილი მიზეზი - ურჩობა. მადლობა უფალს, ასეთი შემთხვევები არც ისე ბევრია".

/არქიმანდრიტი ონოფრე (წულაძე)/

[marine]

"მონაზონს არა აქვს დამწუხრების მიზეზი, რადგანაც მისთვის ჩიხი არ არსებობს. შეიძლება ხელი მოგეცაროს, მაგრამ ღმერთი გეხმარება და ყოველთვის შეიძლება დაგიდგეს გამარჯვების წუთი".

/ბერი სერაპიონი (მახათაძე)/

[marine]

"საერთოდ, ვისაც მონაზვნური ცხოვრების ხანგრძილივი პერიოდი აქვს გავლილი, მათ გამოცდილებით შეიძინეს სიბრძნე ბოროტთან ბრძოლაში, რაც იმაში ვლინდება, რომ იკვეთავ ნებას და მინდობილი ხარ მოძღვარზე, რითაც იმარტივებ ცხოვრებას. ამიტომ მონასტრული ცხოვრება არის დაბრუნება ბავშვობასთან".

/ბერი სერაპიონი (მახათაძე)/

[marine]

"მამა პაისიც უსაზღვროდ "მდიდარი" იყო ქრისტესთვის დაგლახაკებით. როცა მამა პაისი ესთიგმენუს მონასტერში ბერად აკურთხეს და ახალ კელიაში გადაიყვანეს, მან იქ სამი კაბა იპოვა. იფიქრა: ერთს ტაძარში ჩავიცვამ, მეორეს მორჩილებისას, მესამეს კი კელიაში ჩამოვკიდებო. მაგრამ იქვე საკუთარი თავი განიკითხა: რა მშვენიერი თავის მართლებააო. ორი კაბა საწყობს ჩააბარა, ერთი კი დაიტოვა. როცა მონასტრიდან წავიდა, თან არაფერი წაუღია, პატარა საბერო ჩანთაც კი არ ჰქონდა. ხალიჩას, რომელზეც იდგა ხოლმე ლოცვაზე, ბოლო გაუკერა, სახელური მიაქსოვა და მონასტრიდან მიმავალმა ანაფორა მასში ჩადო. ასე ცხოვრობდა ყველგან, სტომიონში, სინას მთაზე..."

[marine]

"ადგილთა ცვალებისათვის - სწავლა დედა სვინკლიტიკესი:

"უკუეთუ კრებულსა შინა ხარ, ნუ იცვალებ ადგილსა, უკუეთუ არა დიდად გევნოს, ვითარცა მფრინველმან რაი დაუტევნის კუერცხნი და დალპიან და უშვილო იქმნიან, ეგრეთცა მონაზონი, გინა ქალწული, განხმის და მკუდარ იქმნის, რომელი ადგილითი-ადგილად იცვალებინ".

[marine]

„აღვირი მონაზვნისა - სწავლა მამა იპერიქესი:

„მარხვაი აღვირი არს მონაზონისაი ცოდვათა მიმართ. მარხვითა განხმელმან გუამმან მონაზონისამან სული მღვიმით აღმოიყვანის და განხმის გულის-სიტუანი საძაგელნი“.