მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

დედა ზოილეს უთხრეს: "განრისხებული არ გვინახიხარ, მაგრამ რას გააკეთებდი ანდა როგორ მოიქცეოდი, თუ ორ მოჩხუბარ დას დაინახავდი?" მან უპასუხა: "მე მათ ვეტყოდი: თუ ჩხუბი გინდათ, ბალიშებით იჩხუბეთ-მეთქი".

[marine]

ჰკითხეს დედა ზოილეს: "ერისკაცებთან საუბრისას შინაგან ლოცვას ხომ არ კარგავო". უპასუხა: "როცა ერისკაცებთან ვსაუბრობ, უფრო მეტად ვუსმენ, ვიდრე ვლაპარაკობ. ამ დროს ჩემთვისაც ვლოცულობ, მისთვისაც და იესოს ლოცვას შემდეგი სიტყვებით წარმოვთქვამ: "შეგვიწყალენ ჩვენ", ზოგჯერ კი ვამბობ: "მისი ლოცვების გამო შეგვიწყალენ ჩვენ".

[marine]

ჰკითხეს დედა ზოილეს: "რითი იკვებებოდით შიმშილობის წლებში?" მან უპასუხა: ძალიან გვიჭირდა, მაგრამ არ გვიშიმშილია. როცა საკვები გვითავდებოდა, უფალი სასწაულებრივად გვიგზავნიდა, რამდენიც გვჭირდებოდა". მერე კი გაიღიმა და დაუმატა: "მონაზვნები და მგლები ღამღამობით თუ დაიძინებენ, მშივრები დარჩებიან" (ის ამას ღამის ლოცვაზე ამბობდა).

[marine]

გლინელი მამები ამბობდნენ: "მემრუშე ბერი - ძმაა იუდასი; იუდამ გასცა ქრისტე - მეორე ჰიპოსტასი წმინდა სამებისა, მრუში კი ღალატობს ღვთაების მესამე ჰიპოსტასს - სულიწმინდას. მამები ამბობდნენ: დაცემული ბერების შვილები ჩვეულებისამებრ ავადმყოფები იბადებიან და მათი შთამომავლობა მეორე ანდა მესამე თაობაში ამოწყდება ხოლმე".

[marine]

"პარმანდი - ოთხკუთხა ქსოვილია, რომელზეც ქრისტეს ჯვარცმაა გამოსახული და აწერია მოციქულის სიტყვები: "სხეულით მიტვირთავს ჩემი უფლის წყლულები". პარმანდი ბერის სამოსის ნაწილი იყო".

[marine]

"ერში ყოფნის დროს მივხვდი, რომ მონაზვნობა აღმატებულია სხვა საქმეთა შორის, რასაც შეიძლება ამ ქვეყანაზე ემსახურო".


/დედა გლაფირა/

[marine]

"ბერმონაზვნობა ამქვეყნიური სიკვდილია, მიწიერის უარყოფა და ყველაფერზე მეტად ღმერთის სიყვარულის გამოხატვა. ჩემთვის უდიდესი საჩუქარი მონაზვნობაა. ძნელია, მაგრამ ის ხომ ტკბილი ცხოვრების საწინდარია."

/სქემმონაზონი ნინო (დაშნიანი)/

[marine]

"ვერც უდაბნო, ვერც კინოვია, ვერც მონასტერი ადამიანს წმინდანს ვერ ხდის. მხოლოდ ღვთისადმი სრული მინდობა და მორჩილება აყალიბებს ამგვარ რჩეულ სახეებს".

/არქიმანდრიტი ქერუბინი (კარამბელასი)/

[marine]

"როცა ცივ წყლებს მივაღწიე, დავინახე ერთი ხანშიშესული და ზორბა ბერი, რომელსაც ჯორი ბუჩქზე მიება და წყაროს გვერდით ფეხმორთხმით იჯდა. წინ აბგა ედო. იქიდან გამხმარ ორცხობილას იღებდა, წყალში ალბობდა და მას ნიგოზსა და თაფლთან ერთად მიირთმევდა. ბერს არ ვიცნობდი. მივესალმე და მივხვდი, რომ რუმინელი იყო. დამტვრეული ბერძნულით მიმიპატიჟა თავის თვალწარმტაც სუფრასთან. ვიფიქრე, რომ იგი უეჭველად მამა კორნილიუსი იყო, წმინდა იოანე ნათლისმცემლის სახელობის რუმინული სკიტის წინამძღვარი.
ცივი წყარო, ტყე, ტაბლასთან მიმჯდარი ბერი, იქვე მობალახე ჯორი - ბევრი მხატვარი ინატრებდა ამის დახატვას და იშვიათი სურათიც გამოუვიდოდა."

/არქიმანდრიტი ქერუბინი (კარამბელასი)/

[marine]

"ერთმა ქალმა მიამბო, - ერთხელ თურმე მონაზონ მართასთან ერთად მცხეთის ახლოს, მთაში მდებარე მონასტრის მოსალოცად მიდიოდა. მათ ახლდათ ახალგაზდა ბერი, რომელიც ლექსებს წერდა. მან დაიწყო თავისი ლირიკის კითხვა, მერე კი ვაჟა-ფშაველას ლექსებს მოჰყვა. დედა მართას თვალები ცრემლებით აევსო, მაგრამ ხმა არ ამოუღია. ქალმა ჰკითხა: - რაზე აცრემლდი? შესაძლოა, ამ ბერმა არ იცოდა შენი წარსული და უნებურად ტკივილი მოგაყენაო. მან კი უპასუხა: "არა, მე სხვა რამეზე ვფიქრობდი: როგორ ძნელია ბერისთვის გაუმკლავდეს საკუთარ ვნებებსა და განსაცდელებს. ის კი, საცოდავი, ბავშვივით ცეცხლს ეთამაშება... ერისკაცული სიმღერები და ლექსები ის ცეცხლია, რომელსაც მისი დაწვა შეუძლია". მისი სიტყვები, სამწუხაროდ, გამართლდა. ის ბერი დაოჯახდა... შემდეგ ცოლ-შვილის სარჩენად ეკლესიებში მოწყალებას ითხოვდა და, რაც უარესია, ქადაგებდა, რომ სადაც "სიყვარულია", იქ არ არის ცოდვა და მრუშობა, სიყვარულით ყველაფერი დაშვებულიაო. საერთოდ, ბერი, რომელიც გატაცებულია ერისკაცული ხელოვნებით, თუნდაც გარეგნულად იცავდეს უბიწოების აღთქმას, შეტრუსულ ფრთიან ჩიტს ჰგავს, რომელსაც ზეცაში ფრენა არ შეუძლია და მიწაზე დადის."

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"ღვთის სიყვარულით ამა ქვეყნის სიკეთენი მოიძულა და მოგზაური ბერობა ირჩია".

[marine]

"იქაურობა მონაზონთა ნამდვილ ქალაქად იქცა"

[marine]

"ჩვენი კეთილისმყოფელი ჩაფიქრებული შესცქეროდა მონაზონ მართას, თითქოს მის სახეზე ხედავდა იმას, რასაც წიგნებში ვერ წაიკითხავდა, ეს იყო ანარეკლი მადლისა ადამიანის სახეზე."

[marine]

"ამბობენ, ზოგიერთი მონაზონი, რომელიც უდაბნოში ცხოვრობს, კი არ გალობს, არამედ კითხულობს მსახურებას, მათ არ სურთ, დატკბნენ თავიანთი გალობის მოსმენით."

[marine]

"წმინდა მამებს უთქვამთ, ვინც წინამძღვარს არ შეიყვარებს და წინამძღვარზე საუბრობს, მისი გაკეთებული ნებისმიერი საქმე ფუჭად ჩავლილი შრომააო."

/სქემმონაზონი ნინო (დაშნიანი)/

[marine]

"VI საუკუნეში მოღვაწეობდა ღირსი მამა დავითი, რომელიც ადრე ავაზაკი იყო, მაგრამ ერთხელ გულში სინანული ჩაეღვარა, მონაზვნად აღიკვეცა და დიდ ღვაწლს მისცა თავი. გავიდა ხანი. ერთხელ სენაკში მჯდომს გამოეცხადა მთავარანგელოზი გაბრიელი და აუწყა - დავით, დავით, შეგინდო ღმერთმა ყოველი ცოდვანი შენი და ამიერიდან მრავალ სასწაულს მოახდენო.
- არა მჯერა, რომ ჩემი ზღვის ქვიშასავით ურიცხვი ცოდვა ღმერთმა ასე მცირე ხანში მომიტევოსო.
- მე ვარ მთავარანგელოზი გაბრიელი, უკეთუ ზაქარია წინასწარმეტყველს არ მოვერიდე, ურწმუნოების გამო ენა შევუკარ და დუმილით განვსწავლე, განა შენ ისე გაგიშვებ? ამიერიდან შენც დადუმებული იქნები ვიდრე აღსასრულამდე.
მამა დავითმა თაყვანი სცა მას და შეჰკადრა:
- როცა ავაზაკი ვიყავი, მრავალ უჯერო საქმეს ჩავდიოდი და კაცთა სისხლთა დავათხევდი, ღმერთს არ ვადიდებდი, მაშინ არ შემიკარი ენა და ახლა დამამუნჯებ, როცა ღვთისმსახურება და გალობა მინდაო? მთავარანგელოზმა მიუგო: "როცა ღმერთისადმი ილოცებ და იგალობებ, მაშინ შეგეძლება ამეტყველება, დანარჩენ დროს კი დამუნჯდებიო". ანგელოზი გაუჩინარდა და მისი სიტყვა აცხადდა, ღირს მამა დავითს მეტყველება მაშინ შეეძლო, როცა ღმერთს ადიდებდა და ლოცულობდა."

[marine]

"ადამიანი სულიერ სიხარულს როცა შეიგრძნობს, ერში ვეღარ გაჩერდება. მონასტერში სიხარულით უნდა წამოხვიდე. თუ სიხარული არ ექნება ადამიანს, იქ ვერ გაჩერდება. ამქვეყნიური სიხარულისთვის უნდა მოკვდე, მაგრამ უნდა დაიბადო სულიერი სიხარულისთვის."

/დედა გლაფირა/

[marine]

"როცა წმინდა მთაზე ბერი ვიყავი და მამა იოსების მორჩილი, გამოცდილებით შევიცანი, როგორ ებრძვის ბოროტი ბერს. მერე კვიპროსზე, დიდ მონასტერში იღუმენი გავხდი და დავინახე, როგორ ესხმის თავს ბოროტი იღუმენს. ეს ბრძოლა უკვე უფრო ძლიერი იყო, ვიდრე უბრალო ბერთან, რადგან იღუმენი ვალდებულია, იზრუნოს მონასტერსა და ყველა ბერზე, მაგრამ ღვთის შემწეობით, ეს ბრძოლაც გადავიტანე. შემდეგ ეპისკოპოსი გავხდი და დავინახე, როგორ ომს უმართავს ბოროტი ეპისკოპოსს. ის იმაზე ძლიერია, ვიდრე იღუმენთან, რადგან ეპისკოპოსი ეკლესიის სათავეში ადგას".

/მიტრიპოლიტი ათანასე ლიმასოლელი/

[marine]

"სვინკლიტიკიამ თავისი პატარა ვაჟი, კოზმა, მონასტერში მოლოცვისას თან გაიყოლა. იქ უწინასწარმეტყველეს: "რა ბედნიერი ხარ! შენი ვაჟი დაიბადა არა მარტო თქვენს, არამედ სხვათა საცხოვნებლადაცო". ყრმობისას კოზმასაც ჰქონდა ხილვა. ხმა ესმა ზეციდან: "შენ ამ გვარის შვილი არ ხარო". "ესე იგი, ცუდი ვარო", - იფიქრა ბავშვმა. "არა, შენ ღვთისა ხარ", - უთხრა უხილავმა არსებამ. მართლაც, ბიჭი გაიზარდა და სქემარქიმანდრიტი კოზმა ბალაამელი შეიქმნა".

[marine]

"მონასტერში [ფოკის მამათა მონასტერი] გვყავდა პატარა სტუმარი ბიჭი, რომელიც სიგარეტს ეწეოდა. წინამძღვრისგან დავალებული გვქონდა, მისთვის მიგვექცია ყურადღება, რომ არ მოეწია. იმდენად რთულ დღეში გვაგდებდა, რომ ყველას მოგვბეზრდა მისი ჯიბეების ჩხრეკა. ღმერთს ვთხოვდით, წასულიყო მონასტრიდან.
როგორც კი წავიდა, იმდენი თაგვები შემოგვესია, რომ ღამეები არ გვაძინებდნენ, ლოგინში გვიძვრებოდნენ და თავპირზე დარბოდნენ. ეს ისეთი განსაცდელი იყო, რომ ღმერთს ვთხოვეთ, ჩვენთვის ეპატიებინა, დაებრუნებინა გიორგი და აეშორებინა თაგვები. ასეც მოხდა.
მშობლებმა ბიჭი ისევ ჩამოგვიყვანეს. სიხარულით მივიღეთ. თაგვები კი იმ დღიდან აღარ გამოჩენილან, გიორგის გულწრფელად უკვირდა ჩვენი ასეთი აღტაცებული დახვედრა. ღმერთმა ჩენი ლოცვა შეისმინა, დღეს ჩვენ მეგობრები ვართ და ის წარმატებული პიროვნებაა".