მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

"ბერმა [მამა ტიხონი] უმაღლეს სულიერ მდგომარეობას მიაღწია. სული ძალზე მგრძნობიარე ჰქონდა, მაგრამ რადგან გონებით მუდამ ღმერთში იმყოფებოდა, ხორციელი უგრძნობლობა შეიძინა. ამიტომაც მცირედითაც არ აწუხებდნენ ბუზები, კოღოები, თუ მატლები."

[marine]

"დიდი ხანია ბერობა სურდა"

[marine]

"ერთხელ მამა ვიტალის (სიდორენკოს) ალასკელი ბერები ესტუმრნენ და ჰკითხეს: მამაო, ახლაც თუ არსებობენ ისეთი მოსაგრე მამები, წინათ რომ იყვნენო? მამა ვიტალიმ უპასუხა: ჩვენ მათ ვხედავთ, გვესმის მათი ხმა, ხშირად მათ გვერდითაც ვცხოვრობთ, მაგრამ ვინაიდან არ გაგვაჩნია ძველი მამების დარი მორჩილება და რწმენა, ამიტომაც ვერ ვცნობთო."

[marine]

"ერთხელ ამ მაგიდაზე სიგარეტ "ყაზბეგის" კოლოფი შევნიშნე და ალბათ ბერი [სქემმონაზონი აბრაამი (ჩხეტიანი)] ეწევა-მეთქი, გულდამძიმებულმა ვიფიქრე. მერე რა, ბერებსაც შეიძლება ჰქონდეთ სისუსტეები, მაგრამ ამ დროს მამა აბრაამმა გახსნა კოლოფი და პაპიროსის ნაცვლად ნემსი და ძაფი დავინახე, რომლითაც კაბას კემსავდა".

[marine]

"ერთ ზამთარს, დიდთოვლობისას, მამა აბრაამი [ჩხეტიანი] ჩვეულებისამებრ ღამით გარს უვლიდა ტაძარს, უკვე ავად იყო, გული წაუვიდა და დილამდე თოვლში იწვა. დილით აიყვანეს და ცოცხალმკვდარი მიიყვანეს კელიაში. არქიმანდრიტმა პართენმა (აფციაური) იგი დიდ სქემაში აღკვეცა და აბრაამ დაყუდებულის პატივსაცემად მისი სახელი უწოდა. ის შეიძლება ლოცვისთვის წამებულად მოვიხსენიოთ".

[marine]

„არ ივარგებს, მონაზონი თვითონვე ცდილობდეს ერის ხალხთან ურთიერთობას, რადგან ერისკაცული მედიდურობა სულიერ კანონებს უპირისპირდება, ეს კი ჩვენ, მონაზვნებს, გვაწამებს.“

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"მონაზვნად აღკვეცის გადაწყვეტილებას ადამიანი ერთხელ და სამუდამოდ იღებს."

[marine]

"ქრისტიანობა არ არის არც გვარიშვილობა და არც ოჯახური მდგომარეობა, რომელიც შთამომავლობით გადაეცემა. ეს ცხოვრების წესია. ადამიანი, რომელიც ინათლება და ქრისტიანი ხდება, მარადიული ცხოვრებისთვის იბადება. მონაზვნობა კი ქრისტიანობის ზეწესია."

/მამა დემეტრე (დავითაშვილი)/

[marine]

"- მონაზვნად აღკვეცის დროს იბადება ახალი ადამიანი. მიეტევება თუ არა მას განვლილი ცხოვრების მანძილზე ჩადენილი ყველა ცოდვა?
- ზრდასრულმა ადამიანმა, ვიდრე ნათელს იღებს, აუცილებლად უნდა გაიაროს კატეხიზაცია. კატეხიზაციის პერიოდში იგი უნდა ამბობდეს აღსარებას და ინანიებდეს განვლილი ცხოვრების მანძილზე ჩადენილ ცოდვებს. ნათლობის დროს მას ის ცოდვები მიეტევება, რომლებიც მოძღვრის წინაშე წარმოუთქვამს. ასევე მონაზვნად აღკვეცის დროს ადამიანს მიეტევება ყველა ის ცოდვა, რომლებიც მას მანამდე აღსარებაში უღიარებია. ის ძველი ადამიანი, რომელმაც ეს ცოდვები ჩაიდინა, კვდება და იბადება ახალი, რომელსაც ამის დასტურად ახალ სახელს (რომელიმე დიდი წმინდანის სახელს) არქმევენ."

/მამა დემეტრე (დავითაშვილი)/

[marine]

"ათონის მთაზე დარაჯად განწესებული პოლიციელი დააბრკოლა ზოგიერთი ბერის საქციელმა და შეშფოთებული კალივაში მამა კალენიკეს ეახლა. "მამაო, - შესჩივლა მოძღვარს, - ძალიან გამიტყდა გული. დიდი სურვილი მქონდა, ათონზე მოვსულიყავი და საკუთარი თვალით მეხილა მამების წმინდა ცხოვრება, აქ კი სულ სხვა რამ ვნახე. თუ ამ წმინდა ადგილას ასეთი სისაძაგლე ხდება, ათონს იქით რაღა იქნება!" მამა კალენიკემ მიუგო: "მადლმოსილება თეთრეული კი არ არის, სხვების დასანახად გასაშრობად რომ გაფინო! შენ აქ იმისთვის როდი გამოგაგზავნეს, მადლმოსილი მამები იპოვეო, არამედ იმისთვის, რომ ბოროტება ამოძირკვო, შენ კი შენი მოვალეობა დაივიწყე და ყურადღება სხვა რამეზე გადაიტანე, ამიტომაც ხარ ასე ფიქრებამღვრეული და სასოწარკვეთილი. გახსოვდეს - მადლმოსილება ფარულია, ის საიდუმლოდ აღმოცენდება გულის სამალავიდან".

[marine]

"ბერობის უარყოფა აღარ შეიძლება - ეს ღვთისთვის მიცემული აღთქმის დარღვევა იქნება. მორჩილების კაბაც იმისთვის არის დაწესებული, რომ თუ მონასტერში სულიერად ცხოვრება გაგიჭირდა, შეგიძლია განიმოსო და ერში დაბრუნდე. ამიტომაც, ვფიქრობ, მონასტერში 3-4 წელი მაინც არის საჭირო, რათა მორჩილი გამოიცადოს, რამდენად შეძლებს მონასტერში ცხოვრებას და მხოლოდ შემდეგ შეიძლება მისი ბერად აღკვეცა."

"- რას ეტყოდით... მათ, ვინც გულში ფარულად ატარებს ბერმონაზვნური ცხოვრების სურვილს?

- ასეთ ადამიანს, თუ იგი ღვთისაგან არის მოწოდებული, აუცილებლად დაუდგება ჟამი. რასაკვირველია, ბერობის ან მონაზვნობის ღირსი რომ გახდეს, ღვთის ნება და კაცის ნება ერთმანეთს უნდა ემთხვეოდეს."

/მამა მიქაელ გაბრიჭიძე/

[marine]

"ვინც პირობა დებს, სასძლო გახდეს და მერე დაუტევებს ამ განზრახვას, ვერ მიიღებს ბედნიერ მომავალს (ბედს)".

/ღირსი მაკარი ოპტელი/

[marine]

"ქალაქ ოქსირინქოში რუფინუსმა ათი ათასამდე ბერი და ოცი ათასამდე ქალწული დათვალა. და ეს - იმ ქვეყანაში, სადაც ცოტა ხნის წინ ცხოველებს, მცენარეებსა და მდინარეებს აღმერთებდნენ. ეგვიპტეს მკაცრი ასკეტური მოღვაწეობით თითქოს ამ ცოდვის გამოსყიდვა სურდა."

[marine]

"- რა სიმბოლური დატვირთვა აქვს აღკვეცის დროს თმის შეკვეცას, მაკრატლის სამჯერ გადაგდებას აღსაკვეცისათვის და შემდეგ მის მოტანას?

- მაკრატელი ადამიანის ამქვეყნიურ საქმიანობას, ხელსაქმეს უკავშირდება. მისი გადაგდებით მოძღვარი კიდევ ერთხელ შეახსენებს აღსაკვეცს, რომ იგი შორდება ამქვეყნიურ ცხოვრებას. აღსაკვეცმა მაკრატელი უკან უნდა დააბრუნოს. წმინდა მამები ამბობენ, რომ ეს ის ეტაპია, როდესაც იგი უკანასკნელად უნდა დაფიქრდეს, დარჩეს თუ არა მონასტერში. თუ მაკრატელს აღარ დააბრუნებს, ეს ნიშნავს, რომ მან უარი თქვა მონაზვნობაზე და მას შეუძლია, უკან, ერში დაბრუნდეს, მაგრამ თუ სამივეჯერ დააბრუნა, ის მონასტერში რჩება და ამ მაკრატლით თმას კვეცენ, რაც იმის მაუწყებელია, რომ მაცხოვარმა იგი დანიშნა, თავისი ბეჭედი დაადო."

/მამა დემეტრე (დავითაშვილი)/

[marine]

"- რა მოეთხოვება მონაზონს დიდ სქემაში აღკვეცისას?

- დიდ სქემაში აღკვეცისას მონაზონი იმავე აღთქმას დებს, რასაც მცირე სქემაში აღკვეცისას.

- აუცილებელია თუ არა, მონაზონი მუდმივად მონასტერში ცხოვრობდეს?

- თუ მონაზონს აქვს ქალაქში ყოფნის ლოცვა-კურთხევა და შესაბამისი მორჩილება, ქალაქში უნდა იყოს, სხვა შემთხვევაში კი, რა თქმა უნდა, მონასტერში ყოფნა ევალება."

[marine]

"მელეტი კონსტანტინოპოლს, წმინდა იოანე ნათლისმცემლის სახელობის სავანეში შემონაზვნდა და ძმათა შორის გაბრწყინდა"

[marine]

"- აღკვეცის დროს მონაზონს შემოსავენ მანტიით, კუნკულ-ბარტყულით, სანდლებით; აძლევენ სარტყელს, საბეჭურს, სკვნილს, სანთელს. რა სიმბოლური მნიშვნელობა აქვს თითოეულ მათგანს და როგორ უნდა მოეპყრას მათ მონაზონი?

- საბეჭური ტილოზე ამოქარგული ჯვარია. აქვეა გამოსახული ჯვარცმის ელემენტები: ლურსმანი, ჩაქუჩი, მამალი, რომელმაც პეტრე მოციქულს მაცხოვრის სამგზის უარყოფა ამცნო. და რაც მთავარია, საბეჭურზე ამოქარგულია სიტყვები: "საწერტელნი უფლისა ჩემისა იესო ქრისტესნი ბეჭთა ჩემთა ზედა მიტვირთავს". ეს ნიშნავს, რომ მონაზონი ნებით იტვირთავს ვნებას, რომელიც მაცხოვარმა ჯვარზე განიცადა. საბეჭურს მონაზონი მთელი სიცოცხლე ატარებს.

მანტია ერთგვარი სუდარაა, რომელიც გამუდმებით შეახსენებს მონაზონს, რომ ის ამ სოფლისთვის მკვდარია. ამავე მანტიაში წარიგრაგნება მონაზონი, როდესაც გარდაიცვლება. კუნკულ-ბარტყულიც კუბოს განასახიერებს. ადრე მონაზონს მანტიაში წარგრაგნილს, კუნკულ-ბარტყულით, კუბოს გარეშე კრძალავდნენ აკლდამაში.
სანდლები მონაზონს ეძლევა "ჭეშმარიტების გზაზე წარსამართებლად". სკვნილი მონაზვნის ბეჭედია. როგორც სასიძო - პატარძალს, ასევე ნიშნავს უფალი თავისი ბეჭდით მონაზონს, ოღონდ ეს სულიერი ქორწინებაა. სკვნილზე მონაზონი იესოს ლოცვას ამბობს.

როდესაც მონაზონს სანთელს აძლევენ, ასეთ სიტყვებს ეუბნებიან: "ჰრქუა უფალმან, ესრეთ ბრწყინავდინ ნათელი თქვენი წინაშე კაცთა, რათა იხილონ საქმენი თქვენნი კეთილნი და ადიდებდენ მამასა თქვენსა ზეცათასა". სანთელი სიმბოლურად ადამიანის წვას განასახიერებს. როგორც სანთელი იწვის, ასევე უნდა იწვოდეს მონაზონი ღვთის სიყვარულში.

როდესაც ჯვარს აწვდიან, იკითხება შემდეგი სიტყვები: "თქუა უფალმან, უკეთუ უნდეს ვინმეს შემოდგომა ჩემი, უარყავნ თავი თვისი, აღიღე ჯვარი და შემომიდეგ მე". ჯვრის ტვირთვა ქრისტეს გზაზე შედგომას ნიშნავს."

[marine]

"მონაზვნობა სწყუროდა"

[marine]

"ჭეშმარიტი მონაზონი ის არის, ვისაც ქრისტეს გარდა არაფერი აქვს ახლანდელ ცხოვრებაში".

[marine]

"ბერს არ აინტერესებდა ის, რაც ერში ხდებოდა, თითქოს მისი სახლის ღობე ციხესიმაგრის გალავანი იყო, ანდა კუნძულის ნაპირი, რომლის იქითაც უზარმაზარი ზღვა ბობოქრობდა."