მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

„ბერ-მონაზვნებთან ურთიერთობა დიდი მადლია, დიდი სულიერი ძალაა“

[marine]

„წმინდა იოანე ოქროპირი, რომელიც კონსტანტინეპოლელი მთავარეპისკოპოსი იყო, მაღალი წოდების მიუხედავად, არასოდეს შეუწყვეტია მკაცრი მონაზვნური მოღვაწეობა: მთელ თავისუფალ დროს იგი განმარტოებით ატარებდა, ლოცვასა და მარხვაში, ცოტა ეძინა, ცოტას ჭამდა, არასოდეს დადიოდა ნადიმებსა და სანახაობებზე“.

[marine]

„მე დიდი ხანია მონასტრის სიმყუდროვე მიხმობს“

[marine]

“სულიერი მდუღარება ყველა ადამიანში ხდება, დაცემა და აღდგომა არის ყველა ბერის ძალა და მოტივი. იდეალური მდგომარეობა არსადაა. როგორც ზღვა ღელავს, ისე არის ბერის სული. ის გრძნობს, განიცდის, ცოდვაში ვარდება, ინანიებს, ეს არის დაუსრულებელი ზეაღსვლა სულიერების კიბეზე“.

/მეუფე ეფრემი (გამრეკელიძე)/

[marine]

„მონაზვნური ცხოვრების გზას დაადგა“

[marine]

“ბერმონაზვნობა ცხოვრების განსაკუთრებული სახეა, რომელიც მოითხოვს განსაკუთრებულ პირობებს, მდუმარებას. ბერები არიან განუწყვეტელი ლოცვის მაძიებლები. საერთო-მონაზვნური გარდამოცემა არის ისეთი ღვთივგანბრძნობილი მამების შრომებში, როგორიცაა მაკარი დიდი, იოანე ლესტვიჩნიკი, აბბა დოროთე და სხვები.

მონაზვნობა არის ხელოვნების ხელოვნება, ამიტომ მონაზვნისთვის აუცილებელია გამოცდილი მოძღვარი. ბერმონაზვნობა ადამიანისგან ბევრს ითხოვს, მაგრამ იძლევა გაცილებით მეტს, თუმცა აქ არის საშიშროება, იგი შეცდეს ცხოვრების გზის არჩევაში, ამიტომ საჭიროა მრავალწლიანი გამოცდა ადამიანისა ბერად შედგომამდე.

ბერმონაზვნობას ეკლესია ყოველთვის მაღალ შეფასებას აძლევდა. ვინც უარყოს ბერმონაზვნობას ან ამცირებს მის მნიშვნელობას, არ არის მართლმადიდებლური სულის“.

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"ღირსმა თეოფილე მირონმდინარემ სიკვდილის წინ იხმო თავისი მოწაფე და უთხრა, - როცა მოვკვდები, ჩემს ცხედარს თოკი მოაბით და ტყეში წაიღეთო. მოწაფე ასეც მოიქცა.

ღირსმა მამამ ეს უკიდურესი თავმდაბლობის გამო გააკეთა - სძაგდა ადამიანური დიდება და პატივი. იცოდა, რომ მონაზვნებს, შესაძლოა, მისი ნაწილებისთვის თაყვანი ეცათ.

შემდგომში ღირსი მამის ცხედარი მონაზვნებმა მოიძიეს და პანტოკრატორის მონასტერში დაასვენეს. მერე ღირსი მამის მოწაფემ მას მიაგნო. იერისონის ეპისკოპოსის შუამდგომლობით, წმინდა ნაწილთა უმეტესობა კაპსალაში, წმინდა ვასილის ეკლესიაში გადაასვენა."

[marine]

მამა გაბრიელი (ზირინიანოვი) სულიერ შვილს სწერდა: "მონაზვნისთვის არ არსებობს სადღესასწაულო უქმეები, დაე, მას ლოცვა ექცეს დღესასწაულად. ამ საუკუნეში მონაზვნისთვის დღესასწაული არის - მეომარი ეკლესიის ზეიმი, რომელშიც, ვითარცა მყუდრო ნავსაყუდელში, აღავსებს სულიერი მარაგით მოგზაურობით დანჯღრეულ გემს - რათა ძალამოკრებილმა მიცუროს თავის სამშობლოში".

[marine]

„თუკი ჩვენ, ბერები, როგორც საჭიროა, ისე არ მოვეკიდებით დღესასწაულებს, მაშინ რაღა უნდა ქნან ერისკაცებმა?

რაგვარი სული იყო მონასტრებში წინათ! როდესაც ერის ადამიანები პატიოსანი ჯვრის ამაღლებას ახალი სტილით დღესასწაულობდნენ, წმინდა მთაზე ყურძენი მოჰქონდათ იმ დროს, როდესაც ჩვენ ძველი სტილით აღვასრულებდით ჯვართამაღლებას. თუ ეს ასე ხდებოდა, ბერები არ მიდიოდნენ ყურძნის გადმოსატვირთად, ან უკან აბრუნებდნენ ყურძენს, ან დატვირთულ ბარკასებს ნავსადგურში აჩერებდნენ.

იგივე ხდებოდა, თუ რომელიმე სადღესასწაულო დღეს ზეთი ან ხეტყე მოჰქონდათ. არადა, მონასტრები ხომ ღარიბი იყო. მაგრამ წმინდა მთაზე ფიქრობდნენ: "რას იტყვიან ერის ადამიანები, როცა ნახავენ, რომ ბერები დღესასწაულებზე მუშაობენ?"
ბერები ამჯობინებდნენ, დატვირთული ბარკასი ღამით ქარიშხალს დაემტვრია, ხეტყეც და ყურძენიც დაღუპულიყო, ვიდრე დღესასწაულებზე გადმოეტვირთათ ისინი, დღესასწაულსაც მოჰკლებოდნენ და კაცთა სულებიც ეცდუნებინათ.“

/წმ. პაისი ათონელი/

[marine]

„მაშინ როცა ადამიანთა უმრავლესობას სძინავს, მონასტერში ბერ-მონაზვნები მსახურებენ.“

[marine]

„- კვირაობით თუ მონაზვნის წესი წაკითხული გვაქვს, მაინც არ შეიძლება, რომ, მაგალითად, სკვნილები მოვქსოვოთ?

- რატომ უნდა ქსოვო, რატომ არ გინდა, რომ სულიერად გაძღე ამ დღეს? საუბედუროდ მონასტრებშიც კი რაღაც ერული სული გამეფდა. გავიგე, რომ ზოგიერთ მონასტერში დიდ დღესასწაულებზე და კვირაობით ნაშუადღევის შემდეგ ბერები მორჩილებაზე მიდიან. შეიძლება იფიქრო, შვილები შიმშილით ეხოცებათ ან სახლს საჯარო ვაჭრობით უყიდიან, რაღაც დიდი გაჭირვება ადგათო. სხვა საქმეა არქონდარიკში, სამზარეულოში მუშაობა. იქ მორჩილება კვირასაც უნდა შეასრულო და დღესასწაულზეც. ამ ნაწილს ხალხის გარეშე ვერ დატოვებ.

ზოგჯერ, როდესაც ჩემთან სენაკში თევზი მოაქვთ, მომტანს ვეუბნები: - აიღე და წადი-მეთქი. მონასტერში დღესასწაულზე თევზის მომზადებას თუ გადაჰყვებით, ამ დღესასწაულისგან რაღა სიხარულს მიიღებთ? გახსოვთ მამა მინა, წმინდა ანას სკიტიდან? ერთ კვირა დილას მეთევზემ თევზი მიუტანა ტაძრის დღესასწაულისთვის - ახალი თევზი მოგართვით, წმინდაო მამაოო. გაუკვირდა ბერს, - დღეს ხომ კვირაა, როდის დაიჭირეო. ამ დილითო. გადაყარე, - ურჩია მამა მინამ, - ეგ დაწყევლილი თევზია. თუ გინდა დარწმუნდე, ერთი ცალი კატას მიუგდე, ნახავ, რომ არ შეჭამსო. და მართლაც, კატამ ზიზღით ზურგი შეაქცია ნობათს! აი, როგორი გულისხმიერება ჰქონდათ ჩვენს მამებს!“

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

„ბერი მიწიერ საზრუნავს სცილდება, მაგრამ უძღვნის რა თავის სიცოცხლეს ღმერთს, ის თავისი ლოცვით მთელ კაცობრიობას ემსახურება“.

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

„ბერისთვის საქმე და საზრუნავი პირველ ადგილზეა, ხოლო ლოცვა - მეორეზე, მისთვის მუშაობაა უფრო მნიშვნელოვანი და არა ლოცვა. ეს კი ამპარტავნებისა და ღვთის უსიყვარულობის ნიშანია. საქმე, რომელიც სრულდება, მაგრამ სულიერად ძარცვავს შემსრულებელს, კურთხეული არ არის. თუ ყურადღებას უპირველესად სულიერებას მივაპყრობთ, ღმერთი ყველაფერს მოაგვარებს.

თუ ბერები დღესასწაულებს ისე არ მოვეკიდებით, როგორც საჭიროა, ერის ადამიანებმა რაღა ქნან? თუ ჩვენ არ შევასრულებთ სულიერ მოვალეობებს და შემწეობას წმინდანებს არ შევევედრებით, ვინღა შეევედრება მათ? ასე რომ, ჩვენ სიტყვით კი ვამბობთ, რომ ღმერთზე ვართ მინდობილნი, მაგრამ სინამდვილეში მისი ნდობა არ გვაქვს. თუ ბერულად შემოსილნი პატივს არ ვცემთ წმინდა კანონებს, ყველაფერს ვთელავთ და ვარცხვენთ, რაღა აზრი აქვს ჩვენს ცხოვრებას?“

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

„მონაზვნური ცხოვრება არის ქრისტიანული მაქსიმალიზმი, სურვილი, რომ მთლიანად მიუძღვნას ადამიანმა თავი ღვთისადმი მსახურებას. ეს არის სულიერი ძალების კონცენტრაცია ყველაზე მთავარზე და სურვილი, რაც შეიძლება ღრმად შეასრულოს მცნება - გიყვარდეს ღმერთი ყოვლითა გულითა შენითა“.

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

„როგორც ყველა მონასტერს, ჩვენც გვაქვს მონასტრული ტიპიკონი. დილით ოთხ საათზე გვაქვს ცისკრის ლოცვები, შემდეგ მოდის წირვა. ცხრა საათზე ტრაპეზია, რასაც მოსდევს მორჩილებები. სხვადასხვა საჭიროებისთვის ვშრომობთ. ოთხის ნახევარზე ზარი მოგვიხმობს ტაძარში, ოთხ საათზე კი იწყება მეცხრე ჟამნი, მწუხრი. ტრაპეზი გვაქვს, შემდეგ სერობა. მერე პირად კანონებ ვასრულებთ. ყოველ დღესასწაულებზე და კვირაობით ღამისთევით ვწირავთ.

როგორი ძალაც გვაქვს, როგორი რწმენა და მოშურნეობაც, ისე ვემსახურებით უფალს. კარგი იქნება, უფრო მეტი რომ გვქონდეს.

დღესასწაულებზე მონასტერში ფიზიკურად არ ვმუშაობთ, უქმე გვაქვს, რათა შევიგრძნოთ დღესასწაულის სიდიადე. ადამიანი ამქვეყნად იმისთვის მოვიდა, რომ უფალი შეიცნოს. მარტო იმიტომ კი არა, რომ ჭამოს და სვას. ასე ხომ პირუტყვებიც იქცევიან.

ჩვენ ყველასგან, პირუტყვებისგან და სხვა არსებებისგან, იმით განვსხვავდებით, რომ უკვდავი სული გვაქვს. ვართ ჭეშმარიტი ღვთის აღმსარებელნი და გვაქვს გზა მოცემული ღვთისგან, რომ ვცხონდეთ, გადავრჩეთ, უფალთან მივიდეთ. სოლომონ ბრძენი ამბობს, ყველაფერი მქონდა - ქონებაც, სიმდიდრეც და ყველაფერი დრომ წაიღოო. ამბობს: "ამაოება ამაოებათა და ყოველივე ამაო არს". ჩვენ ამაოებაზე მაღლა უნდა დავდგეთ, რათა შევიცნოთ უფალი და ვემსახუროთ.“

/მამა გიორგი ედილაშვილი/

[marine]

„თუ ბერი თავის ცხოვრებას ღმერთს მიანდობს, ღმერთი აუცილებლად მოუსმენს.“

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

“ანგელოზებრივი სახის შემოსვის შემდეგ ახალაღკვეცილი ბერი - დიდსქემოსანი ერთი კვირის განმავლობაში დაყუდებული უნდა იყოს. ეს დაყუდების დღეები მეტად ეხმარება მას შემდგომში - ღვთის მადლი უვსებს სულს და ხვდება, რა აღსრულდა მასზე.”

/წმინდა პაისი ათონელი/

[marine]

„ქრისტიანები ცდილობენ, ყველა საქმე ლოცვით შეასრულონ. მონასტრებში კი ნებისმიერი საქმის აღსრულების დროს ლოცულობენ, მით უმეტეს, როდესაც ხდება საბარძიმე ღვინის დაყენება, საქმე ეხება მსხვერპლშეწირვისთვის საჭირო პროდუქტს, ღვინოს და პურს, რომლებიც პირდაპირ უკავშირდება მსხვერპლშეწირვას“.

[marine]

„ერისკაცი, რომელიც თავის გულისთქმას უჯერებს, ჭკუაზე გადადის. მონაზონი კი ხიბლში ვარდება. ბერმა აბები არ უნდა მიიღოს, აბები მისთვის სინანული და სიმდაბლეა. რაც შეეხება ფსიქოტროპულ საშუალებებს, ისინი ზოგჯერ სასარგებლოა. მათი მიღების შემდეგ მოხიბლული ადამიანი დაღლილობას გრძნობს, რული ერევა, მადა ემატება და უკვე უსხეულო ანგელოზად კი არ აღიქვამს თავს, არამედ ხორციელ ადამიანად“.

/წმ. პაისი ათონელი/

[marine]

“როგორ არ მოწყდებოდა მიწას, როცა მან ყოველივე მიწიერი მოიწყვიტა“