მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

„წლების განმავლობაში აქ [სინის მთაზე] ბერები ცხოვრებას ლოცვასა და ზნეობისადმი ერთგულებაში ატარებდნენ. ეს არის ამ მონასტრის არსი“

[marine]

“ბერობა არის ანგელოზური ცხოვრების წესი დედამიწაზე. შავი სამოსის ტარება იმის ნიშანია, რომ ბერი მკვდარია ყველა ამქვეყნიური აზრისთვის, ფიქრისთვის, სურვილისთვის... უფალი ბრძანებს: "უარყავ თავი შენი, აღიღე ჯვარი და შემომიდეგ მე". ამიტომ ბერ-მონაზონმა, პირველ რიგში, თავისი თავი უნდა დაივიწყოს და ბოლომდე მიენდოს ღმერთს.”

[marine]

“ წმინდა სტეფანეს მონასტრის დედებიც ჰყვებიან წმინდა ხარლამპეს მოხდენილ სასწაულებს.

1978 წელს ამ სავანეში ახალგაზრდა ქალი მოვიდა მონასტერში დასარჩენად. დატოვეს. მას მორჩილის სამოსი ეცვა, მაგრამ პირველ თვეებში მძიმედ ავადმყოფობდა, რადგან ოჯახს განშორებას დარდობდა. ერთხელ ის უფროსმა დამ მოინახულა და სცადა, დაეყოლიებინა, მონასტერი დაეტოვებინა.

იმ ღამეს უფროსი და სავანეში დარჩა ღამის გასათევად. განთიადისას წმინდა ხარლამპე გამოეცხადა. მკაცრად ამხილა - მონასტრისთვის ჩამოშორება გოგონას დაღუპავსო და სილა გააწნა. გამოღვიძებული ქალი წმინდანის ხელის შეხებას გრძნობდა. რა თქმა უნდა, დაემორჩილა წმინდა ხარლამპეს. მისი ნაცნობი მონაზონი ჰყვება, რომ ეს ქალი დღემდე გრძნობს წმინდანის ხელის სიმწარეს”.

[marine]

“ბერულ აღთქმაში პირველ ადგილზე დგას მორჩილება.”

[marine]

„მისი [წმინდა საბა ახლის] დროის მონაზონი, 90 წლის დედა თებრონია იხსენებს: "მაშინ 8-9 წლისა ვიქნებოდი. ხშირად მინახავს ქალაქში საყიდლებზე ჩამოსული მამა საბა. ჩემს მშობლებს ხილ-ბოსტნეულის მაღაზია ჰქონდათ და ბერს ნავაჭრის მონასტერში მიტანაში ვეხმარებოდი.

ერთხელ, პაპანაქებაში, როგორც იქნა, ქანცგაწყვეტილებმა ავიარეთ მონასტრის ციცაბო ბილიკი. მამა საბა ბერობაში არასოდეს ბანაობდა. მონასტერში რომ ავედით, შიდა პერანგი გაიხადა და გარეთ გამოიტანა გასაშრობად. უეცრად მირონის სურნელი ვიგრძენი. მიმოვიხედე, ვერაფერი შევამჩნიე. მივხვდი, მის პერანგს ასდიოდა. ეს ისეთი ტკბილი, არაამქვეყნიური სურნელი იყო, როგორიც ტაძარში ასდის წმინდა ნაწილებს.“

[marine]

“ბერი უნდა იყოს მეტად დინჯი, ბრძენი, აუჩქარებელი. ასჯერ უნდა გაზომოს და მხოლოდ ერთხელ გაჭრას, ფრთხილი უნდა იყოს”.

[marine]

“იღუმენია ანგელინამ გვიამბო: ერთი მონასტრიდან ბერი გაქრა. ფიქრობდნენ, ალბათ წყალში დაიხრჩოო. გავიდა რამდენიმე თვე. დადგა ზამთარი. ტყიდან შეშის გამოზიდვა დაიწყეს და იპოვეს ბერის გვამი შიშველ მკვდარ დედაკაცთან ერთად. ისინი მაღლობიდან ჩამოცვენილ კუნძებს დაეხოცა. გახრწნილი ცხედრები ბრეზენტში გაახვიეს და ორმოში უკურთხებლად ჩაფლეს. "ძაღლური ქორწინება იყო და ძაღლურად დასრულდაო", - უთხრა იღუმენმა ძმებს”.

[marine]

"მონასტერი განსაკუთრებული ბრძოლის ველია. მონასტერში წასვლის სურვილი უჩნდება მას, ვისაც სულიერი დაუკმაყოფილებლობის გრძნობა აქვს. მონასტერში ადამიანი გამუდმებით უფლის გვერდითაა".

[marine]

“გურიის უდაბნოს მონასტრის მშენებლობაზე ისტორიული ცნობები არ შემონახულა. გამოქვაბულის ტაძარი VI-VII საუკუნეებით თარიღდება. სამონასტრო ცხოვრება, ჩანს, უფრო გვიან დაწყებულა. წინათ ამ მონასტერში 300-მდე ბერი ცხოვრობდა და მოღვაწეობდა. ეწეოდნენ მთარგმნელობით და საგანმანათლებლო საქმიანობას. შემორჩენილი ხელნაწერებიდან აღსანიშნავია "უდაბნოს მრავალთავი", დანარჩენები კომუნისტების დროს მთლიანად განადგურდა.”

[marine]

“მონაზვნობას სრულყოფილებამდე აჰყავს ადამიანი. რა თქმა უნდა, ყველაფერი დიდი გარჯით მოდის. საკუთარ თავთან ჭიდილის შედეგად იძენ მონაზვნურ სულს.”

[marine]

“მონაზვნობა ამქვეყნიური განგებით ცხოვრების წესი კი არა, ღვთაებრივი ცხოვრების წესია, რომელიც უფალმა დაგვიდგინა. ბევრი ადამიანი ვერც კი უგებს ამგვარი ცხოვრების წესს. მეტიც - უკვირთ, თუ რატომ არ ქმნიან ადამიანები ოჯახებს და რატომ მიდიან მონასტერში.”

[marine]

“სახარებაში ლაპარაკია უფლისა და მდიდარი ჭაბუკის საუბარზე. ჭაბუკი უფალს ეკითხება, - რა გააკეთოს ცათა სასუფევლის დასამკვიდრებლად. უფალი ბრძანებს: "იცხოვრე მცნებების დაცვით". ჭაბუკი პასუხობს: ამ მცნებებს სიყრმიდანვე ვიცავდიო. უფალს შეუყვარდა ჭაბუკი და შესთავაზა - თუ გინდა იყო სრულყოფილი, დატოვე ყველაფერი და მე შემომიდექიო. მონაზვნობა შესთავაზა”.

[marine]

„როდესაც ბერი აღიკვეცება, კონკრეტულ მონასტერში ხდება მის მიერ აღთქმის დადება, რომ სიცოცხლის უკანასკნელ წუთამდე არ განეშორება ამ ადგილს... მონასტრიდან ლოცვა-კურთხევვის გარეშე, თვითნებურად წასული მონაზონი კი, საეკლესიო სამართლის მიხედვით, აღთქმის გამტეხად ითვლება“.

[marine]

“მონაზვნობა სრულყოფილების ძიებაა.”

[marine]

„განღმრთობილ მონაზვნებში მოძრაობისა და მყუდროების ერთიანობას დაინახავ. წმინდა მაქსიმეს სიტყვებით რომ ვთქვათ, „ისინი მარადმოძრავ მყუდროებასა“ და „დაყუდებულ მოძრაობაში“ იმყოფებიან. ქრისტეში არიან და რადგან ჭეშმარიტად ღირებული მარგალიტი მხოლოდ ქრისტეა, სრულყოფილი ნეტარებისკენ მუდმივად ქრისტეში მიისწრაფიან“.

[marine]

“მონაზვნური ცხოვრება სიტყვის - ქრისტეს მუდმივი ბაძვაა”

[marine]

„მამა გალაქტიონი პირში ხემსს არ ჩაიდებდა, ვიდრე თავის ჩვეულ მონაზვნურ კანონს არ დაასრულებდა. როცა ძმები სუფრასთან ეძახდნენ, ბერდიდი პასუხობდა: - მაპატიეთ ძმებო, მე დღეს ჯერ არ ამისრულებია ჩემი ვალი ღვთის წინაშე. პური როგორ ვჭამო, თუ ჩემი მოვალეობა არ შევასრულე? შემდეგ განმარტოვდებოდა ტყეში, დაასრულებდა ლოცვებს, მუხლთა დრეკას და მერეღა მიუჯდებოდა სუფრას“

[marine]

"სულიერმა შვილებმა ჰკითხეს მამა არსენს, - იმ წლებში თუ უცხოვრიათ აქ სხვა მონაზვნებსო.

"ბევრი შემოგვივლიდა, მოძღვრისაგან სარგებელს ნახულობდა, მაგრამ ჩვენს ცხოვრებას ვერ უძლებდა, - ბრძანა მამა არსენმა, - ერთხელ ერთი ძალზე ნასწავლი მონაზონი მოვიდა, გვარად მენაიასი (შემდგომში მთელ ათონზე ცნობილი მონაზონი გახდა). მძიმე მდგომარეობაში იყო ჩავარდნილი, ამიტომ ჩვენთან მცირე ხნით დასახლების ნება ითხოვა. მამა იოსებმა თქვა, თუ დამჯერი იქნება, დარჩეს, რამდენ ხანსაც უნდაო.

ამ კაცს თან პატარა ჩემოდანი დაჰქონდა. მოძღვარმა ჰკითხა: - შიგნით რა გიდევსო. წამლები, მამაო. ამიტომაც ჩამოვედი. იქნებ თქვენ განმკურნოთო.

- განგკურნავ, ოღონდ ერთი პირობით: თუ ყველაფერს ხრამში გადაყრი, რაც ჩემოდანში გაქვს და დღეში ერთხელ მხოლოდ იმას შეჭამ, რასაც ჩვენო.

- თუ წამლებს გადავყრი, მოვკვდები. მათი წყალობით ვდგავარ ფეხზე. ჭამითაც დიეტა უნდა დავიცვა, ვჭამო ცოტა და მალ-მალე.

- როგორც შენთვის აჯობებს, ისე მოიქეციო, - უთხრა. საღამოს კი ეუბნება: - შვილო, დილით სადმე სხვა ადგილი მონახე საცხოვრებლადო.

- მაგრამ, მამაო, მე თქვენთან მოვედიო.

- უკვე გითხარი, იმისთვის, რომ აქ დარჩე, შენგან ორ რამეს ვითხოვ: წამლები გადაყარო და დღეში ერთხელ ჭამო.

ის არც მიდიოდა, არც ემორჩილებოდა, ვიდრე არ შეიწყალა ღმერთმა და არ მოესმა მრისხანე შეძახილი საკუთარ სულში: - რატომ არ უჯერებ მოძღვარს?! მაშინღა გადაყარა წამალი და ჩვენთან ერთად დაიწყო ცხოვრება. მეორე დღეს გახარებულმა მოირბინა მამა იოსებთან: - არ ვიცი, მადლობა როგორ გადაგიხადოთ. ყველა სნეულება გამიქრა და თავს ბავშვივით ვგრძნობო.

მას შვიდი სერიოზული დაავადება სჭირდა. ერთხელ მოვიდა და თქვა:

- მამაო, შვიდიდან ერთ-ერთი სნეულება უკან დამიბრუნდა.

- მინდა შენი გულისთქმები აღიარო, - უთხრა მოძღვარმა.

- წუხელ ურწმუნოების გულისთქმა მომივიდა და მითხრა: - მან გაიძულა, წამლები გადაგეყარა. თუ ავად გახდები, აქ, ამ უდაბნოში ასეთ წამლებს ვერსად იშოვიო.

- სნეულებებიც ამიტომ დაგიბრუნდა, - მიუგო მოძღვარმა.

- განმკურნე, მამაო, და გპირდები, რომ ამიერიდან ყურადღებით ვიქნები.

- ისიც გეყოფა, რომ ექვსი სნეულებისგან განიკურნე. ეს კი იმიტომ დაგრჩება, რომ ამიერიდან ფხიზლად იყო, თანაც ამით პატარა ჯვარს იტვირთავ.“

[marine]

„დიდი სახიფათოა მონაზვნისთვის ჩუმად ჭამა“

[marine]

"ხშირია ბერმონაზვნური ცხოვრების დროს სულიერი ბრძოლა. თუნდაც წუთისოფლის არდათმობის, ეჭვის, სიძულვილის, ვნების, ზოგჯერ უდარდელობაც კი შეიძლება შემოგეპაროს, მაგრამ "სახელითა უფლისათა ვერეოდით მათ". ამიტომაც მონაზვნად აღკვეცის დროს, ლოცვის კანონთან ერთად, მას ეძლევა სულიერი იარაღი - სკვნილი, ბერის ცხოვრების წესი ლოცვაა."