მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

"ივერიის მონასტრის სკიტში ცხოვრობდა ერთი ძალზე სახელგანთქმული მღვდელმონაზონი, მამა გერასიმე ჰიმნოგრაფი. იგი წმინდა ანას სკიტში მოსაგრეობდა, მთელ ღამეს ლოცვასა და წიგნის კითხვაში ატარებდა.

ღმერთმა ის ახალგაზრდა წაიყვანა, მცირე ხნის სიცოცხლის მანძილზე მან სრულყოფილებას მიაღწია, რამეთუ სული მისი სათნო უჩნდა უფალს."

[marine]

"როცა მომავალი მამა იოსები ათონზე წავიდა და ეს ყველამ გაიგო, დედამისმა თავის ახლობლებს უთხრა, მისი დაბადებიდანვე ვიცოდი, რომ მონაზონი გამოვიდოდაო და გაიხსენა: - როცა ჩემი ფრანცისკი (მამა იოსების [ისიქასტი] ერისკაცული სახელი) გავაჩინე, საწოლში გვერდით საფენებში შეხვეული პატარა მეწვა, მაშინ ვიხილე, რომ სახლის სახურავი გაიხსნა, ჩამოეშვა ფრთოსანი ყმაწვილი. იმდენად მშვენიერი იყო, რომ მის ბრწყინვალებას თვალს ვერ ვუსწორებდი.

იგი ბავშვთან დადგა, საფენების შეხსნა დაიწყო - მისი წაყვანა ჰქონდა განზრახული. რას აკეთებ, საყვარელო? შვილი გინდა წამართვა-მეთქი? ასეთია განაჩენიო და მაჩვენა თავის წიგნში ჩანაწერი, ბრძანება, რომ ბავშვი აუცილებლად უნდა წაეყვანა. ვუარობდი, მაგრამ ანგელოზმა მომცა ჯვრის სახის უძვირფასესი სამკაული და ჩემი შვილი წაიყვანაო. მას მერე მარიამს სწამდა, რომ ფრანცისკი ოდესღაც ქრისტეს შეუდგებოდა."

[marine]

"ბერების განსაკუთრებული მფარველი იოანე ნათლისმცემელია, რომელმაც პირველმა დაიწყო ბერული, მონასტრული ცხოვრება. პირველი მონაზონი იყო დედა ღვთისმშობელი"

[marine]

"ამგვარი ცხოვრების წესისადმი მოშურნეობით აღიძრა იოანეც, რომელიც სიმდაბლითა და სიმშვიდით გამოირჩეოდა. საცხოვრებლად მან კლდის ჩრდილოეთი ფრიალო აირჩია, სადაც ყველა მხრიდან სასტიკი ქარი უბერავდა. იქ 25 წელი მშვიდად დაითმინა ყინვაც და ხვატიც. საჭმელი, ჩასაცმელი და რკინის ჯაჭვები - ყველაფერი იმნაირი ჰქონდა, როგორიც იმ მოღვაწეებს, რომლებზეც უკვე მოგითხრეთ. იგი იმდენად ამაღლდა ადამიანის ბუნებრივ მოთხოვნილებაზე, რომ ვერაფერში ხედავდა ნუგეშს, რაც ადამიანური სისუსტეებისთვის არის დამახასიათებელი. აი, ამის ერთი მაგალითი. კეთილმა კაცმა მისი საცხოვრისის სიახლოვეს ნუშის ნერგი დარგო. ხე გაიზარდა, იოანესაც მოუჩრდილებდა და თვალსაც ახარებდა. მან კი ეს ხე მოაჭრევინა, რათა მისით არ ენუგეშა."

[marine]

„გულის სიღრმეში უფლისკენ ჰქონდა გეზი აღებული“

[marine]

„ხომ გინახავს სასაფლაოზე საყარაულო. მასში დაყუდებით იღვწოდა მამა მათე, მოუკლებელი ლოცვის აღმსარებელი.

ერთხელ მამა მათემ ხმაური გაიგონა. გააღო კარი და სასაფლაოზე უამრავი მშვენიერი ახალგაზრდა იხილა. ერთნი სასაფლაოზე ძვლებს აწყობდნენ, სხვებს კი ისინი მიჰქონდათ.

მამა მათე გაშეშდა. მაშინ ერთ-ერთმა ნათლითმოსილმა ყმაწვილმა უთხრა: "რა გიკვირს, მამა მათე? ჩვენ უფლის ანგელოზები ვართ და ყველაფერს ღვთისმშობლის ბრძანებით ვასრულებთ. ჩვენ აქ მოგვაქვს მათი ძვლები, რომელთაც დიდი სათნოებები მოიპოვეს, გონებით ხშირად წარიტაცებოდნენ ათონის წმინდა მთაზე, სურდათ აქ დაესრულებინათ თავიანთი ცხოვრებისეული გზა, მაგრამ იმარხავდნენ რა სხვა მოძღვრის მორჩილებას, ვერ შეძლეს თავიანთი ძლიერი სურვილის აღსრულება. რადგანაც ნამდვილი იყო მათი სწრაფვა, ჩვენ აქ მოგვაქვს მათი ძვლები, რათა სწორედ აქ აღდგნენ მკვდრეთით უფლის მეორედ მოსვლისას.

ის ძვლები კი, რომლებიც სოფელში მიგვაქვს, ეკუთვნის იმ მონაზვნებს, რომლებიც ხორცით იყვნენ აქ, სულით კი სოფელში იმყოფებოდნენ. ისინი არ უჯერებდნენ მამათა რჩევებს და ურთიერთობას აგრძელებდნენ მშობლებთან და სხვა ერისკაცებთან. ამიტომაც საშინელი სამსჯავროს დღეს ისინი სოფელში იქნებიან და იქვე აღდგებიან მკვდრეთით".

ამ საშინელი ხილვის შემდეგ მამა მათე ჩვენ, ახალგაზრდებს, გვასწავლიდა ხოლმე, არ მიგვეცა ნება ჩვენი გონებისთვის მშობლებსა და ამაო სოფლის საქმეებზე ეფიქრა.“

[marine]

„ - მამაო პიმენ, რამდენად რთული და საპასუხისმგებლოა ბერული ღვაწლი?

- რთული და საპასუხისმგებლოა, თუმცა მოკლე და კადნიერი გზაა უფლისკენ მიმავალი, ამასთანავე, ბევრად უფრო საშიში და ხიფათით აღსავსე და ყველას ვუსურვებ, ღვთის შეწევნით, ამ ბრძოლაში გამარჯვებას“

[marine]

"გრიგოლ ხანძთელის ცხოვრებაში წერია: არ არის ადვილი მონასტრის ადგილის შერჩევა. ამას დიდი სიბრძნე და ყურადღება სჭირდება"

[marine]

„ბერობა იმდენად ტკბილია, რომ გათმობინებს დედაშვილურ, ოჯახურ სიყვარულს. ღმერთის სიყვარული აღმატებულია, მონასტრულ ცხოვრებაში ეს ნათლად აისახება. ამდენი უცხო ხალხი იკრიბება და სიყვარულით გვაქვს ერთმანეთთან ურთიერთობა. თუმცა ბრძოლაც ძალიან დიდია.

ადამიანთმოძულე, კაცთმოძულე ბოროტი ცდილობს, დაძაბულობა, განხეთქილება შემოიტანოს; განსაკუთრებული სიმძაფრით იქ იბრძვის, სადაც სიყვარულია, მაგრამ დედაღვთისმშობელი გვმფარველობს. მონასტერი ერთ-ერთი ხილული სამოთხეა და მსგავსად სამოთხის წევრებისა, ვცდილობთ, შესაბამისად ვიცხოვროთ“.

[marine]

„ამბა ანტონი ამბობდა: ვინც უდაბნოში ცხოვრობს და მდუმარებაშია, ის თავისუფალია სამი განსაცდელისაგან: სმენით, ენითა და თვალით განცდისაგან. მას მხოლოდ ერთი განსაცდელი აქვს - გულში“.

[marine]

"დედა სინკლიტიკია ამბობდა: მრავალი მთაზე (იგულისხმება ნიტრიის მთის სკიტი) მყოფი, მაგრამ საერო საქმეთა აღმსრულებელი, დაიღუპა. რადგან შეიძლება საზოგადოებაში იმყოფებოდე, მაგრამ გონება მონაზვნური გქონდეს, კაცთაგან განშორებულმა კი გონებით ბრბოსთან იცხოვრო".

[marine]

"ძმამ ჰკითხა ბერს: რა არის მდუმარება და რა სარგებელი მოაქვს? ბერმა უპასუხა: მდუმარება ნიშნავს, რომ სენაკში იყო, ღმერთზე ფიქრობდე და ღვთის შიში გქონდეს; განეშორო ძვირისხსოვნასა და მზვაობრიობას. ასეთი მდუმარება ყველა სათნოების დედაა და მონაზონს მტრის განხურვებულ ისართაგან იფარავს".

[marine]

“ამბა არსენი, ჯერ კიდევ მეფის სასახლეში ყოფნისას, ღმერთს ევედრებოდა: უფალო, მასწავლე, როგორ ვცხონდე, და მოესმა ხმა: “არსენ! კაცთაგან ივლტოდი და ცხონდები“. მონასტერში წასული კვლავ იგივე სიტყვებით ლოცულობდა ღვთის წინაშე და მოესმა ხმა, რომელიც ეუბნებოდა: „არსენ! გაიქეცი, დადუმდი, განმარტოვდი, რადგან ესაა უცოდველობის ფესვი“.

[marine]

„როცა გულისხმისყოფით დუმილი ცრემლით განმტკიცდება, მაშინ დაიდება მონაზვნის საძირკვლის ქვა, რომელზეც მომავალში საიმედო სახლი აიგება. იქ სული ნუგეშსა და სიხარულს იპოვის“

/ბერი ეფრემ ფილოთეველი/

[marine]

„მონაზონი თავმდაბალი უნდა იყოს, დაბლა დარჩეს და მაღლა არ ავიდეს. თავმდაბლობით ის ადვილად გადარჩება, მით უმეტეს, თუ მღვდელია... ოჰ! ორმაგი ტვირთია, მძიმეა. ძალზე ცოტაა კარგი მღვდელი. რატომ ისწრაფი წოდების მისაღებად? საკუთარი სულის ცხონება არ გინდა? შენ ათონზე საკუთარი სულის საცხონებლად მოხვედი და ახლა ადამიანთაგან დიდებას მოელი? იყავ უბრალო და თავმდაბალი“

[marine]

"რამდენი ადამიანია გარეგნულად ერისკაცი, შინაგანად კი მონაზონი!"

[marine]

„ჩვენი ისტორიიდან კარგად ვიცით, რომ ყოველი მონასტერი, ყოველი სულიერი სავანე არა მარტო სულიერი მოღვაწეობის ადგილი, არამედ დიდი მეცნიერული ცენტრიც იყო“

/ილია მეორე/

[marine]

"თანამედროვეთა თქმით, მამა არტემ გრიგორიატელი ღვთისმსახურებისას არასოდეს ჯდებოდა სტასიდიაზე ხანგრძლივი ღამისთევის ლოცვისასაც კი. იგი ნამდვილი სვეტი გახლდათ, შეუდრეკელი მოსაგრე ღვთისმსახურებისა და ლოცვისა."

[marine]

"ბაღიდან კალივისკენ ვირით ურთულეს აღმართ ბილიკს მიუყვებოდა [კონსტანტინოპოლის პატრიარქი კირილე], როცა ბერდიდმა საკუთარი თვალებით იხილა ორი ნათლით მოსილი ახალგაზრდა მონაზონი, რომლებიც ვირს ოფლს უმშრალებდნენ.

გაოცებულმა უსაყვედურა, - რატომ მე არ მანუგეშებთო. ანგელოზებმა უპასუხეს: - შენ არ იმსახურებ, რომ ნუგეშს გცემდნენ და ოფლს გწმენდნენ, რადგან არ გიშრომია ტვირთის გადასაზიდად, მთელი სატანჯველი ამ პირუტყვმა დაითმინაო.

ამის მერე პატრიარქმა თავი ანება ამ საცოდავ ვირს და სხვა მამებივით უდრტვინველად აჰქონდა ხოლმე ნივთები სკიტის ამ ციცაბო გოლგოთაზე, ნავმისადგომიდან კირიაკონამდე"

[marine]

„ბერმა დუმილის შემდეგ შემომხედა და ამ გამოხედვაში დიდი სიყვარული დავინახე; ასეთი სიყვარული მხოლოდ მონაზვნისგან შეიძლება გამოვლინდეს“