მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

„მამა ევსები მონასტერში არ ცხოვრობდა, მაგრამ მიუხედავად ამისა, ნამდვილი მონაზონი გახლდათ: მან სიცოცხლეში წმინდათა საზომს მიაღწია, როგორც საკვებში, ასევე ძილში, ლიტურგიის მსახურებაშიც, ქადაგებებშიც. თუ მან სხვა დანარჩენში სრულყოფილებას ვერ მიაღწია, ეს არც არის გასაკვირი; მარტოკაცისთვის ძნელია, ყველაფერში სრულყოფილი იყოს“.

[marine]

"მონასტერი ეკლესიის დედაბოძია. წინათ თითოეული მორწმუნე ადამიანი ცდილობდა, ყველა მარხვა გაეტარებინა მონასტერში. არ იყო ადამიანი, მონასტერში ერთი დღე მაინც არ ჰქონოდა გატარებული.

მონასტერში აღვლენილი ლოცვის ძალა იმდენად დიდია, რომ ადამიანის სულიერ ცხოვრებაში იწყება ფერისცვალება. ადამიანი, რომელიც ერთ კვირას დაჰყოფს მონასტერში, ეწყება თვალისა და გონების გახსნა - მისი ცოდვილი ბუნება იხსნება მის თვალწინ".

/მეუფე სერაფიმე ჯოჯუა/

[marine]

„მოძღვარს ბევრი რამ ევალება, მაგრამ მონაზონმა თავისი საქმე თვითონ უნდა შეასრულოს. მონაზონის სახეს მისი შრომის შედეგი წარმოაჩენს“

/იღუმენია ნინო (მაზანაშვილი)/

[marine]

“მძიმე დაბრკოლებებითაა აღვსილი მონასტრის ცხოვრება. ბერ-მონაზვნები პირისპირ შებმიან კაცობრიობის მტერსა და ცოდვების მთესველს“.

[marine]

“ - დედაო, რამდენი წელია მონასტერში ბრძანდებით? როგორ გადაწყვიტეთ, აგერჩიათ ეს ღვთის სათნო გზა?

- მონასტერში უკვე 20 წელია ვარ. ვსწავლობდი, ვმუშაობდი გარკვეული პერიოდი. შემდეგ დავანებე მუშაობას თავი და წავედი ეკლესიაში, ეკლესიიდან კი წამოვედი მონასტერში, რადგან მივხვდი, რომ ეს გზა იყო ჩემი არჩევანი. რაღაც გადატრიალებები და ხილვები არ მქონია. ძალიან მინდოდა მონასტერში ყოფნა და წამოვედი.
როდესაც ადამიანს მონასტერში წასვლა უნდა, სხვა რამეზე უკვე ვეღარ ფიქრობს, თორემ მზად მე დღესაც არ ვარ ამ ცხოვრებისთვის. გადაწყვეტილებას რომ იღებ, შემდეგ ამ გადაწყვეტილებას მოყვება მუდმივი განცდა, რომ შენ ამისთვის მზად არ ხარ, მაგრამ არც ზიარებისთვის არ ვართ მზად არასოდეს, თუმცა უფალი წყალობას გვაძლევს. უფლისგან მუდმივ წყალობას ვიღებთ, რადგან არასოდეს არ ვიმსახურებთ იმას, რაც გვეძლევა“

/იღუმენია მარიამი (მელიქიძე)/

[marine]

“მონაზვნური ცხოვრების სირთულე ხშირად ხელშესახები და თვალით დასანახი არ არის. ეს სირთულე შინაგანია, რასაც მონაზონი თავისი შრომით, ღვაწლით და უფალზე მინდობით უნდა ებრძოდეს“.

/იღუმენია ნინო (მაზანაშვილი)/

[marine]

„მდუმარება არის მონაზონთა წარმატება“

[marine]

"დიდი ლავრელი, ნიჭიერი ღვთისმეტყველი, მღვდელ-მონაზონი მამა ქრიზოსთომოსი საპატრიარქოში ეპისკოპოსად ხელდასხმისთვის გამოიძახეს. მაგრამ მან თავმდაბლობა არჩია, უმაღლეს საეკლესიო თანამდებობაზე უარი განაცხადა და თქვა: - მონაზვნის სკუფიას არ დავუტევებო!"

[marine]

"დიდი რამეა მონაზვნური ცხოვრება! ძალიან დიდი. ეს აღმატებული, საღვთო, პოეტური ცხოვრებაა. ეს საუცხოო ცხოვრებაა. მონაზონი შეიძლება იყოს მიწაზე, მაგრამ ვარსკვლავებში, უკიდეგანო სივრცეში მოგზაურობს. ის წარმოსახვით ღმერთს, ზეცას განიცდის. ცხოვრობს საუცხოო ცხოვრებით. ამ ცხოვრებას ანგელოზებრივს უწოდებენ და არის კიდეც. ნამდვილად ასეთი ცხოვრებაა"

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

„კვირაობით მოხუცი მამები მთხოვდნენ, მათთვის აბბა არსენი წამეკითხა. კითხვის შემდეგ ამბობდნენ: - ეჰ, შვილო, როგორი მონაზვნები იყვნენ!“

[marine]

"როდესაც ჩვენ მონასტერში მოვდიოდით, უწმინდესმა ასეთი რამ გვითხრა: გახსოვდეთ, ღმერთი ეჭვიანია, უფალზე მეტად არავინ და არაფერი არ უნდა შეიყვაროო. მით უმეტეს, როდესაც მონასტერში მოდიხარ, მუდმივად უნდა გახსოვდეს.

ნებისმიერი რამით გატაცება, თუნდაც ეს იყოს გალობა, ხესაქმე და ა.შ. თუ იმაზე მეტად გაგიტაცებს, ვიდრე უფალი, ანუ უფალი დაგავიწყდება და ამ საქმეებზე გადაერთვები, უკვე ღალატი გამოდის.

მუდმივი შრომაა საჭირო, უფლის სიყვარული ხან გაქვს, ხან - არა; როდესაც არ გაქვს, უნდა იშრომო და მოიხვეჭო. ეს კი მუდმივი პროცესია, დასვენება აქ არ გამოდის. ადამიანმა ეს კარგად უნდა გაიაზროს, როდესაც ბერობას ან მონაზვნობას გადაწყვეტს".

/იღუმენია მარიამი (მელიქიძე)/

[marine]

"ბერ-მონაზვნური ცხოვრება ქვეყანაზევე ანგელოზად ყოფნაა"

[marine]

"როგორც წესი, განმარტოება ამქვეყნიური ცხოვრებიდან, დაახლოება უფალთან ხდება ერთობლივი მონასტრული ლოცვისა და ცხოვრების შედეგად. როდესაც ადამიანი ასრულებს მორჩილებას, მონასტერში შედის, უნდა დატოვოს საკუთარი ჩვევები, სურვილები, სიბრაზე, მრისხანება და სხვა უძლურებანი;

შეუერთდეს ერთობლივ მონასტრულ ცხოვრებას, შეასრულოს ტიპიკონი, დარიგება და კურთხევა. ვინც ამას ემორჩილება, მონასტერში რჩება და უხარია სიძნელეების მიუხედავად.

მაგრამ, თუ ადამიანი არ ცვლის საკუთარ ბუნებას, შეხედულებას, დარჩა ისეთივე განმკითხველი, არ ეთმობა ეს ცხოვრება, მაშინ იგი ვერ ეგუება მონასტრულ ცხოვრებას, ვერ იკურნება. მოძღვარიც ხედავს მის უძლურებას, რომ მას არ შეუძლია ზიდოს მძიმე მონაზვნური ტვირთი და აძლევს ერში დაბრუნების კურთხევას"

/მეუფე სერაფიმე ჯოჯუა/

[marine]

„ცოდვაა, მონაზონმა შებინდებამდე ფული კელიაში გააჩეროსო“.

[marine]

„შემდგომში უფრო ბერულმა განმხოლოებულმა ცხოვრებამ მიმიზიდა და იმ სულიერი საფასეების მოპოვების სურვილი დამეუფლა, რაც შეიძინება მკაცრი ასკეტური მოღვაწეობით“

/მეუფე ზოსიმე შიოშვილი/

[marine]

"შეიძლება ადამიანი მივიდეს მონასტერში სიმშვიდისთვის, ცოტა ხანი დალაგდეს, დამშვიდდეს, მაგრამ ეს იმას როდი ნიშნავს, აუცილებლად დარჩეს იქ. მონასტერში ცხოვრება უფრო ძნელია, ვიდრე ერში. გაქცევა არაფრისგან არ შეიძლება; რასაც გაექცევი, ის წინ დაგიხვდება მაინც. ჯობია არ გაიქცე, დარჩე და ის განსაცდელი გადაიტანო იმ ადგილას, სადაც ხარ"

/იღუმენია მარიამი (მელიქიძე)/

[marine]

„ერთ დღესაც ადამიანის გონებაში მადლი სხვა კუთხით სხივოსნდება და მიდის მონასტერში“

[marine]

"ჩვენ ძალიან სუსტები ვართ, ვამბობთ ლამაზ სიტყვებს - უფალს მივენდეო, მაგრამ ზოგიერთს სანანებელი უხდება. ღმერთმა ყველა დაიფაროს ამისგან. როცა ადამიანს აქვს გარკვეული ფიქრები მონასტერზე, მოძღვარი ურჩევს, მოსინჯოს მონასტრული ცხოვრება, იმიტომ კი არა, რომ აუცილებლად ბერი გახდე.

მადლობა ღმერთს, მონასტერს აქვს იმის ძალა, გზააბნეული დააყენოს სწორ გზაზე, აქედან პრობლემას სხვანაირად დაინახავს, ადვილად გადასაწყვეტი პრობლემები სასურველია ერის მღვდელთან მოაგვარო; ბერთან ურთიერთობა ერის პრობლემებით ცოტა ჭირს, რადგან მას სხვა მოთხოვნები და ამა თუ იმ საკითხზე უფრო მკაცრი მიდგომაც აქვს"

[marine]

"მარტო ერთი შეხედვა ერისკაცისათვის, ბერში ლოცვის დროს შფოთს იწვევს"

/წმ. ეფრემ ასური/

[marine]

" - როგორ ხვდება ადამიანი, რომ მზადაა მონასტრული ცხოვრებისთვის?

- ადამიანს ზოგჯერ უჩნდება სურვილი, განმარტოვდეს. ყველას აქვს თავისი ცოდვა-მადლი, ცხოვრებისეული ტრამვა, განსაცდელი, ნუგეში, ცრემლი... მონასტერი გარკვეული განმარტოებაა, მაგრამ განმარტოება და უფალთან მიახლოება, როგორც წესი, არ მდგომარეობს იმაში, რომ ადამიანი განეშოროს ყველას, ყველაფერს და გამოქვაბულში იცხოვროს. ეს მხოლოდ სულიერად ძლიერი ადამიანების ხვედრია, ვინც ღირსია სულიერი განმარტოებისა"

/მეუფე სერაფიმე ჯოჯუა/