მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

"ყველამ, ვინც სოფლის საქმეები დაუტევა, ეს ან მრავალი ცოდვის ქმნის შემდეგ ან უფლის სასუფევლის მოსახვეჭად ან ღვთისადმი სიყვარულით მოიმოქმედა. თუ ამ სამიდან რომელიმე არ იყო მათი წინამძღოლი, მაშინ უგუნურებაა მათი განშორება სოფლიდან. თუმცა, რის გამოც არ უნდა იყოს აღსრულებული ეს საქმე, ჩვენი ყოვლადკეთილი მეუფე მოელის, თუ დასასრული როგორი ექნებათ."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

„სადაც ყოფილა ეკლესია და ბერების მოსახლეობა“

„ბერების სენაკების ნაშთნი“

[marine]

"ვინც ეს სოფელი თავისი ცოდვების ტვირთის ჩამოსასხნელად დატოვა, ქალაქგარეთ საფლავებთან მჯდომარეს ემსგავსება. მან არ უნდა შეწყვიტოს მხურვალე და ცეცხლივით მწველი ცრემლი და გულის ფარული გლოვა, ვიდრე არ იხილავს იესოს, რომელიც მოვა მასთან, რათა სისასტიკე მისი გულიდან ლოდივით გადააგორეს და ლაზარეს მსგავსად შეკრული მისი გონება ცოდვის სახვეველისგან გახსნას, როდესაც უბრძანებს თავის ანგელოზებს: გახსენით ეგე ვნებათაგან (იოან. 11.44) და უტევთ, რომ ნეტარი უვნებლობის გზით ვიდოდეს. ხოლო თუ ყოველივე ასე არ მოხდა, სოფლის დატოვება ვერაფერს არგებს."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

"მამა ეფრემის [არიზონელი] დაარსებულ მონასტრებში არსებობს უძველესი ეგვიპტური ტრადიცია. ღამით ბერები სალოცავად უდაბნოში გადიან და ლოცვასა და მდუმარებაში ღმერთთან საუბრით ტკბებიან.

ადგილობრივი მოსახლეობა შიშით ადიდებს შემოქმედს, რადგან ხედავს, რომ ღამ-ღამობით უდაბნოში გასულ ბერებთან თავს იყრიან ძალიან შხამიანი ქვეწარმავლები, რომლებიც მლოცველებს არ ეხებიან და ბერები მუდამ მშვიდად და დაუბრკოლებლად აღავლენენ ლოცვებს"

[marine]

"მონაზვნობა განწმენდილი ხორცი, წმინდა ბაგე და განათლებული გონებაა."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

"ბერ-მოძღვარი (старец, ავვა, აბბა ან ამბა, ვარდაპედი - ძველ სომხეთში, გერონდა) - ეს არის სულიწმინდით განბრძნობილი ბერი (инок), რომელსაც მიმადლებული აქვს ადამიანის სულის მდგომარეობის ხედვა და მანკიერების აღმოფხვრის მეთოდების ცოდნა.

მას შეუძლია ასწავლოს რჯული და განმარტოს კანონები; უფლება აქვს დამოძღვროს მასთან მისული ნებისმიერი მართლმორწმუნე, - როგორც სასულიერო პირი, ისე ერისკაცი.

ბერ-მოძღვრის წოდება ენიჭება სულნათელ, მაღალი მოსაგრეობით გამორჩეულ ბერს - ბერების საძმოს კრებითი დადგენილებით, ანდა ერთი ან რამდენიმე ბერ-მოძღვრის გადაწყვეტილებით. ბერ-მოძღვრობის მთავარი დამახასიათებელი ნიშანია - მჭვრეტელობის უნარი.

აქვე აუცილებლად მიგვაჩნია აღვნიშნოთ, რომ старец -ის შესატყვის ტერმინად სხვა სახელწოდებებსაც ხმარობენ. ასე მაგალითად, გრიგოლ რუხაძე წიგნში "ლექციები სამოძღვრო ღმრთისმეტყველებაში", მიიჩნევს, რომ ამ სიტყვის შინაარსის გამოსახატავად, უმჯობესია ვიხმაროთ ტერმინი "ღვაწლმოსილი ბერი", "რადგან, - ამბობს, - აღნიშნული სახელით [старец] არა მხოლოდ ბერი, არამედ გამოცდილი მოძღვარი, გონებით მოხუცებული და დიდი ღვაწლით მცხოვრები მონაზონი მოიაზრება".

[marine]

"მონაზონი არის მგლოვარე სული, სიკვდილის გამუდმებული ხსოვნით გამწარებული ძილში და სიფხიზლეში."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

"გონიერი ლოცვა, უწინარეს ყოვლისა, მონაზონს სოფლისგან განარიდებს, ბერის მორჩილებაში ამყოფებს, საშუალებას აძლევს, უცხო გარემოში იცხოვროს და უფლის მცნებები მუდმივად დაიცვას"

[marine]

"ასევე უეჭველია, რომ მონაზვნობის მიღებისთანავე მოღვაწეობის კეთილი და მტკიცე დასაწყისი სარგებელს მოგვიტანს, თუნდაც გარკვეული დროის შემდეგ ერთგვარად დავუძლურდეთ, რადგან სულს, რომელიც ჯერ მხნეობითაა აღსავსე და შემდეგ დასუსტდება, იმ პირველი გულმოდგინების გახსენება მჭრელი მახვილით გამოაცოცხლებს, ბევრჯერ ამ საშუალებით შეძლო მრავალმა, რომ საკუთარი თავი აღედგინა და ფრთები შეესხა, რადგან იმ არწივებს მიემსგავსნენ, რომელთაც ფრთებმა უმტყუნათ, მაგრამ შემდეგ გაიმაგრეს ფრთები და კვლავაც ცის სიმაღლეს მისწვდნენ."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

“ღირს ბარსანოფს მონაზვნობაზე აზრი თავიდან აშინებდა. მონასტერში წასვლა შეუძლებლად მიაჩნდა, მაგრამ თანდათანობით მწიფდებოდა აზრი წუთისოფლის დატოვებისა“

[marine]

"ჭეშმარიტად დიდი გაჭირვებისა და განუწყვეტელი შრომის ატანა უწევს მას, ვისაც ხორცში ყოფნისას ზეცაში ასვლა გადაუწყვეტია და განსაკუთრებულად სოფლიდან გამოსვლის დასაწყისში, სანამ გემოთმოყვარების ჩვეულება დაეხსნება და გასასტიკებული გული ღვთისმოყვარებასა და გლოვის სიწმინდეს შეიძენს, რადგან ჭეშმარიტად დიდი შრომაა საჭირო და დიდი სიმწარის ატანა, განსაკუთრებით მათთვის, ვისაც ვნება ჩვევად გადაექცევა, ვიდრე ძაღლივით ხორცისმოყვარე და სიბინძურისმოყვარე ჩვენს გონებას სიმშვიდის, სიმტკიცისა და განურისხველობის საშუალებით სიწმინდისმოყვარედ და სიბრძნისმოყვარედ შევცვლით.

ვნებათა და უძლურებათა გამო უიმედობას ნუ მივეცემით, არამედ სარწმუნოებისადმი ერთგულებით ჩვენი სულიერი უძლურება და უსუსურობა ჩვენივე ნებით ვაჩვენოთ ქრისტეს და ვაღიაროთ მის წინაშე. მაშინ მისგან დამსახურებულზე უმეტეს შემწეობას მივიღებთ, თუკი მხოლოდ იმას შევძლებთ, რომ საკუთარ თავს გამუდმებით სიმდაბლის უფსკრულში ჩავიყვანთ."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

“ამქვეყნად მხოლოდ მონაზვნობა!“

[marine]

"ვინც უქორწინებელად ცხოვრობს სოფელში და მხოლოდ მისი საქმეებით არის შეკრული, იმ კაცს ჰგავს, რომელსაც მხოლოდ ხელები აქვს შეკრული და ამიტომ მონაზვნობის გზაზე წასასვლელად არ დაბრკოლდება, ხოლო დაქორწინებული ხელ-ფეხშეკრულს მიემსგავსება."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

"ნებისმიერი მევახშე, გინდ ბერი იყოს და გინდ ერისკაცი, თუ არ შეინანებს თავის საქციელს და მსწრაფლ არ მოექცევა ამ ბოროტებისგან, უეჭველად წარწყმდება, რადგან ღმერთი არ შეიწყნარებს არც მათ ლოცვას, არც მათ მარხვას და არც შენაწირს; ხოლო მათ მიერ გაცემული მოწყალება ღმრთის სამსჯავროზე სიბილწედ და სისაძაგლედ ჩაითვლება"

/ღირსი ნიფონტი, კვიპროსელი ეპისკოპოსი/

[marine]

"იცოდეთ, რომ ყოველი, ვინც ამ კეთილ, ძნელ, მძიმე და მსუბუქ ღვაწლს შედგომია, ცეცხლში შესვლას აპირებს, რადგან თავის თავში უნივთო ცეცხლის მიღებას მოელის. თითოეულმა საკუთარი თავი გამოსცადოს და საჭმელი მწარე ბალახთან - მდოგვთან ერთად მიიღოს და თავისი ცრემლით გაზავებული სასმელი სვას, რათა მისი ბრძოლა საკუთარი თავის დასასჯელად არ შემობრუნდეს."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

„დედები, როგორც გოლგოთის გზას, ისე მიუყვებიან ბილიკს წყვდიადში კელიიდან სამლოცველომდე“

[marine]

"სოფლის დატოვების დასაწყისში აუცილებლად დიდი გარჯით, ჭირითა და სიმწარით აღვასრულებდით სათნოებებს, შემდეგ კი წარმატებას გაუჭირვებლად, ან მცირედი მწუხარებითა და შრომით ვაღწევდეთ. ხოლო როდესაც ჩვენი მოკვდავი ბუნება გულმოდგინების მიერ დაითრგუნება და აილაგმება, მერე დიდი ხალისითა და სიხარულით, სურვილითა და საღმრთო მხურვალებით აღვასრულებთ მათ."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

"მან [ღირსი მოსე] მოახერხა მშვიდობიანად აერიდებინა თავი ადამიანთაგან განდიდებას. ამიტომაც ბევრი, ვინც ოპტინის იღუმენს ახლოს არ იცნობდა, მას მიიჩნევდა, მართალია, კარგ მოღვაწედ, მაგრამ ჩვეულებრივ ადამიანად; მხოლოდ ღრმად განსულიერებული პირები გრძნობდნენ ღირსი მოსეს სათნოებათა კეთილსურნელებას და მას დიდ-სულგანბრძნობილ ბერად თვლიდნენ"

[marine]

"ქვეყნიერ მეფეს რომ დაეძახა ჩვენთვის და მისთვის მსახურება ებრძანებინა, არ ვალოდინებდით მას, არც რამეს მოვიმიზეზებდით, არამედ ყველაფერს დავტოვებდით და იქით გავიქცეოდით. ამიტომ უნდა ვუსმინოთ საკუთარ თავს და მეუფეთა მეუფის, უფალთა უფლის და ღმერთთა ღმერთის მოხმობას, რომელიც ზეციური ხარისხისთვის გვეძახის. ნუ შეურაცხყოფთ მას და ნუ განვეშორებით ჩვენი უქმობისა და სიზარმაცის გამო, რათა მისი დიდებული საყდრის წინაშე შეცხვენილები და უპასუხონი არ აღმოვჩნდეთ."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

"ბერი, რომელსაც იესოს ლოცვის გამოცდილება აქვს, თავის მოწაფეს ამ დიდ სიკეთეს მხოლოდ იმ შემთხვევაში აზიარებს, როდესაც დარწმუნდება, რომ მან უკვე დაძლია საკუთარი სურვილები და უხეში ვნებებისგან თავისუფლდება".