მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

"რამდენადაც დიდ ქებას იმსახურებს იგი, ვინც თავიდანვე სიხარულითა და გულმოდგინებით აღასრულებს მცნებებს, ასევე საცოდავია ის, ვინც მონაზვნობაში დიდი დრო გაატარა და ჯერაც დიდი გარჯა ჭირდება ღვაწლის აღსასრულებლად, თუ მოღვაწეობს - საერთოდ."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

"ღირსი მამის [ისიდორე პელუსიოტელი] ღვთივსულიერი სიტყვა და სწავლება მაშინაც მიდიოდა ყველასთან და დღესაც მოდის ჩვენამდე. მოსაგრეებს მოსაგრეობით აძლევდა მაგალითს, უგრძნობ მონაზვნებს, რომელთაც თავიანთი უმთავრესი მოვალეობა ჰქონდათ დავიწყებული, გრძნობას უღვივებდა. მისი მკაცრი მოღვაწეობა ყველა გულგრილ მონაზონს საბრძოლველად განაწყობდა"

[marine]

"ნურც მათ შეიძულებთ, ვისაც რაიმე იძულების თუ გაჭირვების გამო დაუტოვებია სოფელი, რადგან მინახავს ბევრი ლტოლვილი, უნებურად რომ შეხვდა მეფეს და მივიდა მასთან, შემდეგ კი თავისი ნებით წაჰყვა, მის სასახლეში მივიდა და მის სუფრასთან დაჯდა."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

"ვაი ვერცხლისმოყვარე ბერებს! ვერ იხილავენ ისინი პირს ღმრთისა!"

/ღირსი ნიფონტი/

[marine]

"შევიტყვე, რომ ერში უსაქმურად იმყოფებიან ადამიანები, რომელთაც მითხრეს: ჩვენ, ვისაც მეუღლეობის ტვირთი გვადევს და სამეფო სამსახურში ვიმყოფებით, როგორ შევძლებთ მონაზვნური ცხოვრების დაწყებას? ხოლო მე ვუპასუხე მათ: როგორ შეძლებთ და კეთილი საქმე ისე აკეთეთ: ნურავის დააბეზღებთ, ნურაფერს მოიპარავთ, ნურავის მოატყუებთ, თავს ნურავის გადაამეტებთ, ნურვის შეიძულებთ, ეკლესიაში ლოცვას ნუ დააკლებთ, გლახაკთ სწყალობდეთ, ნურვის დააბრკოლებთ, სხვის კუთვნილს ნუ მიიტაცებთ, ნუ შეეხებით სხვის სხეულს და თქვენი მეუღლეები იკმარეთ. თუ ყოველივე ამას აღასრულებთ, ცათა სასუფევლისგან შორს აღარ იქნებით".

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

„უმაღლესი მონოზვნური საქმიანობა - „გონიერი ლოცვა“

[marine]

"ცოდვათა სიმრავლეს და სიმძიმეს ნურავინ მოიმიზეზებს და მონაზვნობის უღირსად ნუ მიიჩნევს თავს იგი, ვინც გემოთმოყვარების გამო ვითომდა თავს იმდაბლეს (ფს. 140,4) და ცოდვებს იმიზეზებს; რადგან სადაც დიდია წყლული, იქ მკურნალობაც დიდია საჭირო, რათა განიწმინდოს შხამი, რადგან სამკურნალოდ ჯანმრთელი კი არა - ავადმყოფი მიდის."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

„უდაბნოს წინამძღვრის [მაჭუტაძე ონოფრე] ერთ-ერთი მთავარი საზრუნავი ცალკეულ მონასტრებს შორის კეთილი დამოკიდებულებისა და ძმური სიყვარულის შენარჩუნება იყო. ამ მიზნით მან აკრძალა მშობლიურ მონასტერზე განაწყენებული ბერის მიღება სხვა მონასტრის მიერ“

[marine]

"ახალგაზრდები ნუ შეისმენენ მტრების ჩაგონებას, რომლებიც ეტყვიან: ასე ნუ შემუსრავ და განლევ შენს ხორცს, რათა უძლურებასა და სნეულებაში არ აღმოჩნდე; რადგან ისეთი, ვისაც სხეულის სრული მოკვდინება სურს, მრავალ და საამო საკვებს თავს სრულიად არიდებს. ხოლო ეშმაკი, რომელიც ამგვარ აზრებს უნერგავს, განიზრახავს, რომ დასაწყისშივე ღვაწლი იყოს უძლური და შემდეგ მისი დასასრულიც დასაწყისის მსგავსი იქნება."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

“სათნოებას ეჟვანი როდი აბია, რომ შემოჰკრა და შეიტყო მასზე. სათნოების ეჟვანი შემწყანრებლობა, სულგრძელება და მოთმინებაა. ყოველივე ეს მონაზვნისა და ყოველი ქრისტიანის სამკაულია”

/იოსებ ათონელი/

[marine]

"სოფლისაგან განშორება არის ნებით მოძულება და უარყოფა ბუნებისა – ბუნებაზე აღმატებულ სიკეთეთა მოხვეჭის სურვილი."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

"ერთხელ, მომლოცველებმა მას [მამა ტიხონი] სურათი გადაუღო - ისეთი, როგორიც იყო - თავზე ჯვალოს სკუფიითა და პერანგით, რომელიც მან გაყინულ ბერს მხრებზე მოახურა. დღეს, როდესაც უყურებენ მამა ტიხონის ამ ფოტოსურათს, ჰგონიათ, რომ იგი სამეუფო მანტიას ატარებდა. ეს კი ერთი ძველი, ჭრელი პერანგი იყო".

[marine]

"ყოველ შობას მამა ტიხონი შოულობდა ერთ ქაშაყს, რომ თევზით გაეხსნილებინა ათორმეტი დღესასწაულის სასიხარულო დღეები. თევზის ჩონჩხს არ აგდებდა, დაკიდებდა თოკზე და სამეუფო თუ ღვთისმშობლის დღესასწაულებზე, თევზით ხსნილში, კონსერვის ქილაში აადუღებდა ცოტაოდენ წყალს, ორჯერ ან სამჯერ ჩაუშვებდა მდუღარე წყალში თევზის ძვლებს მცირედი სურნელებისათვის და მერე ყოველივე ამას ცოტაოდენ ბრინჯსაც დაუმატებდა. ასე იხსნილებდა იგი და თავს განიკითხავდა, რომ უდაბნოში თევზის წვნიანს მიირთმევდა. თევზის გამომშრალ ძვლებს ისევ ლურსმანზე ჰკიდებდა მომავალ გახსნილებამდე, ვიდრე ძვლები მთლიანად არ გათეთრდებოდა და მაშინღა გადაყრიდა. როცა დაინახავდა, ადამიანები პატივს მიაგებდნენ, შეწუხებული იტყოდა, - მე მოღვაწე კი არა, ცრუმოღვაწე ვარო"

[marine]

„[ბერ ანთიმოზს] ბერად აღკვეცის დღიდან ვიდრე სიკვდილამდე ხორცი არ გაუსინჯავს“

[marine]

"უფალმა ერისკაცებს ამ ასპარეზის მთელი სიძნელე და უფრო მეტად - სიადვილე დაუმალა, რადგან ბევრს, რომ სცოდნოდა ის, უმრავლესობა მონაზონი არ გახდებოდა."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

"ისე, როგორც მედიცინაში რენტგენი აღმოაჩენს იმას, რისი აღმოჩენაც შეუძლებელია ჩვეულებრივი თვალით, ასევე მჭვრეტელობისა და წინასწარხედვის ნიჭით დაჯილდოებული წმინდა ბერი [ანთიმოზი] არჩევდა მასთან მომსვლელთა ზრახვებსა და გულისნადებს, შეეძლო მომავლის წინასწარხედვა და გულების სიღრმეში დამარხულის ჭვრეტა. უფალმა ღმერთმა უბოძა მას ეს ნიჭი წმინდა ცხოვრებისა და ზეციური სასუფევლის მისაღწევად დაუცხრომელი შრომის გამო, მიანიჭა გრნობა, ყველა სხვა გრძნობაზე უმაღლესი. მამა ანთიმოზი მრავალ მომლოცველს აძლევდა პასუხს მათთვის საჭირბოროტო კითხვებზე, მრავალ პრობლემას განუმარტავდა მათ. გამოცდილი, გამჭრიახი და იმავდროულად სიხარულითა და მშვიდობით აღსავსე იყო წმინდა მამის მზერა"

[marine]

„ბერ-მონაზვნების ლოცვითა და მოწამეობრივი აღსასრულით ერმა მაცხოვრის ჯვარი დღემდე მოიტანა“

[marine]

"იერუსალიმის წმინდა საბას სახელობის მონასტრის ბერ-მონაზონი, მამა იოანე, ვიდრე მონაზვნურ ცხოვრებას შეუდგებოდა, მამა ანთიმოზთან მივიდა, რათა მისგან სულიერ საკითხებზე რჩევა და კურთხევა მიეღო. ბერმა იგი ჩვეული სიკეთითა და სითბოთი შეიპატიჟა. საუბრისას, როგორც ამას თავად მამა იოანე ადასტურებს, მან ბერის თავის ირგვლის ნათება შენიშნა, ხოლო მისი სუნთქვა კი კეთილსურნელებას გამოსცემდა. ის კიდევ უფრო შეცბა, როდესაც საუბრის დასრულების შემდეგ მამა ანთიმოზმა, რომელიც მონაზვნური ცხოვრებისაკენ მის სწრაფვას წინასწარ ჭვრეტდა, თავის მორჩილს დაუძახა და უთხრა: - "ამ ახალგაზრდას ანაფორა გამოუტანე!"

[marine]

„მონასტერი და აქ მცხოვრები ადამიანები გვაძლევენ მადლს, გვაჩვენებენ, როგორ უნდა დახმარებისთვის მისული ადამიანების გადარჩენა“

/მამა ეფრემ არიზონელი/

[marine]

"სტასიდია წარმოადგენს ხისაგან ნაკვეთ სავარძელს მაღალი სახელურებითა და გადმოსაკეცი დასაჯდომით, რომელზედაც მლოცველს შეუძლია, ან იდგეს, იდაყვებს დაყრდნობილი, ან გადმოშალოს დასაჯდომი და დაჯდეს ხანგრძლივი მონასტრული ღვთისმსახურებისას"