მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

„ბერმონაზვნური ცხოვრება ფარული, მადლმოსილი მოწამეობაა. ყოველი სული, ვინც ბერმონაზვნურ ცხოვრებას მიუძღვნა თავი, ხანგრძლივი მარტვილობის გზას ირჩევს, უარს ამბობს მიწიერ და ხორციელ სიამოვნებაზე. ჭეშმარიტი ბერის მთავარი ნიშანი - ვინც ხსნისთვის ნამდვილ ხელოვნებას მიმართა - უცნობად დარჩენაა, ე.ი. ნებაყოფლობით დამალვა ბერმონაზვნურ უჩინარობაში, სრული გაქრობა იესო ქრისტეს მორჩილებაში“

/ბერი იოილი/

[marine]

"ბერმონაზვნობა პირველ ფაზაში - ფარული ვნებების გამჟღავნების მეთოდია, შემდეგ კი - სამკურნალო აღზრდის სახე, ბოლოს - ხორციელდება სათნოება და იწმინდება სული"

/ათონელი ბერი გაბრიელი/

[marine]

"მონაზვნობა, პირველ რიგში, სულის სიწმინდეა. მორჩილების გარეშე კი მისი მიღწევა შეუძლებელია. ამიტომაც თუ არ არის მორჩილება, იქ არც მონაზვნობაა. არა-მორჩილი - არც მონაზონია, ამ სიტყვის ჭეშმარიტი მნიშვნელობით. მონაზვნობის გარეშე შეიძლება დიდ სიმაღლეს მიაღწიო და მოწამებრივ სრულყოფილებამდეც კი ახვიდე, მაგრამ გონების სიწმინდე მხოლოდ მონაზვნების ხვედრია, რომელიც მორჩილების ღვაწლით მიიღწევა. აი, რატომ მივიჩნევთ მორჩილებას მონაზვნობის საფუძვლად".

/არქიმანდრიტი სოფრონი/

[marine]

"ერთი ძმა გამოცდილ ბერთან მივიდა და უთხრა: "ამბა! უდაბნოში ყოფნით მოწყენილი ვარ"; ბერმა უპასუხა: "უფრო ხშირად ილოცე და უფალი შეგეწევა, ძალასა და სიმშვიდეს მოგცემს". ლოცვა ნაღველისა და სასოწარკვეთილების წამალია".

/წმ. ნილოს სინელი/

[marine]

“დასჭირდა მონაზონს ერში გასვლა? გავიდეს. მაგრამ უნდა იყოს მთლად თვალები, მთლად ნათელი: კარგად უნდა ხედავდეს, რომ სხვათათვის სარგებლის მოტანისას თვითონ არ დაზიანდეს შემთხვევით.

ძალზე სასიფათოა ახალგაზდა ბერთა და მონაზონთა ერში გასვლა, რომლებიც ჯერ კიდევ გაფურჩქვნის ასაკში არიან. ისინი მახეებს შორის დაიარებიან“

/იოსებ ათონელი/

[marine]

„ვაჟკაცობა, სიმამაცეა საჭირო. მე საბრალო და საწყალი მონაზვნები კი არ მინდა, არამედ - მებრძოლი და ყოჩაღი! რათა მათ მთელი სულიერი სიმამაცით იბრძოლონ ეშმაკის წინააღმდეგ და განადიდონ ღმერთი“.

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

„ყველასთვის ცნობილია, რომ ძნელია მონაზვნური ცხოვრება, ოღონდ ცოტამ თუ იცის, რომ იგი ყველაზე აღმატებული, უწმინდესი, უმშვენიერესი და უმსუბუქესიც კი არის; დიახაც! იგი მსუბუქი, გამოუთქმელად მიმზიდველი, უტკბილესი, მანუგეშებელი, ნათელი და სიხარულით მარადის მბრწყინავია; მაგრამ ჭეშმარიტება არა მრავალთა, არამედ მცირედთა მხარეს არის. მაგრამ იგივე შეიძლება გავიმეოროთ საერთოდ სულიერ ცხოვრებაზე. აი, რატომ ბრძანა მაცხოვარმა: „რამეთუ უღელი ჩემი ტკბილ არს და ტვირთი ჩემი სუბუქ არს“ (მათ. 11,30).

/ოპტინელი ბერი „სტარეცი“/

[marine]

„ადგილი კი არ გვძენს სიწმინდეს, არამედ - ცხოვრების წესი. შეიძლება წმინდა მთაზე იყო, მაგრამ აზრით - მის გარეთ, ხალხში. შეიძლება ფიზიკურად ხალხში იყო, მაგრამ აზრით - ათონზე. თუ შენ ნადვილი ბერი ხარ, სადაც არ უნდა იყო, ათონი შენთვის ყველგანაა“.

/ბერი იაკობი/

[marine]

„ამისათვის გევედრებით, საყვარელნო ძმანო და დანო, კრებულნო მონაზონთაო, რათა არ ესვიდეთ თავთა თქვენთა ზრუნვასა და ქონებასა ზედა თქვენსა; არა იმედობდეთ, არამედ ერთი არს იმედი - იესო მზრდელი ყოველთა. ამას შეეხიზნეთ, ამას მიანდევით ზრუნვა თქვენი; ამან, ტკბილმან იესომ, განაგოს ცხოვრება თქვენი; ესე მდაბალი, მშვიდი და სახიერი იესო შეიყვარეთ; ამის კალთას მიეყრდენით, და არა მოგაცდინონ თქვენ ამასთა ზრუნვათა, არამედ ვითარცა მეფესა, სოფელი გამსახურონ და ყოველნი განგიმზადონ და მორჩილ თქვენდა ჰყოს სოფელი ესე, რაიცა არსებისათვის, საჭირო იყოს თქვენდა, ესე მისთვის, რათა არა მოცდეთ მისდამი სიყვარულის გალობასა და ცად აღმავალი გულითადი ლოცვისათვის“.

/წმ. ალექსი ბერი/

[marine]

“თუ მონასტერში იმისათვის მოხვედით, რომ აქ ქება დაიმსახუროთ, ძალიან მეცოდებით“

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

“არის შემთხვევები, როდესაც შვილს სურს იცხოვროს მონასტერში, მაგრამ ვერ ტოვებს მოხუც მშობელს. ამის შესანიშნავი მაგალითია წმინდა იოანე ოქროპირი, რომელიც არ წავიდა მონასტერში იქამდე, სანამ თავისი მოვალეობა არ აღასრულა მშობლის წინაშე.”

/დეკ. დავით შენგელია/

[marine]

“მონასტერში ანდა საკუთარ სახლში უბრალოდ უნდა იცხოვრო”

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"ბერის მთელი ცხოვრება მსხვერპლია. წინააღმდეგ შემთხვევაში, რატომ ვხდებით ბერები? თუ ბერი ამ მხრივ მოიკოჭლებს, ის ბერი არაა. ამის მერე რანაირ სულიერ ბრძოლაზე შეიძლება ლაპარაკი? თუ მსხვერპლი არ არის, მაშინ სულიერი ბრძოლისათვის ადგილი არ რჩება. და თუ არ არის მსხვერპლი, რამდენიც არ უნდა ეცადოს ბერი, რომ სულიერად იცხოვროს, ყველაფერი ამაო იქნება.

წმინდა მთაზე ამბობენ, რომ ამგვარი სულიერი ცხოვრება ბაღის საფრთხობელას ჰგავს: ბერი, რომელიც ასეთ სულიერ ცხოვრებას ეწევა, არათუ ეშმაკთა განდევნას შეძლებს, ყვავები რომ დააფრთხოს, ესეც კი დიდი მიღწევა იქნება მისთვის. როდესაც ადამიანი ამ ცხოვრებაში მხურვალე მოღვაწეობას შეუდგება, მაშინ საღვთო ცეცხლი ანთია მასში. თუკი ეს საღვთო ცეცხლი არ არის, ის არაფრის მაქნისია".

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

„არა მხოლოდ გარეგნულად, არამედ - შინაგანად და საქმითაც მონაზონი ანუ განმარტოებული იყავი“.

/წმ. ტიხონ ზადონელი/

[marine]

„გულში კი კრძალვისა თუ სიხარულის სიმები ჟღერს, რადგან მონასტრის წინამძღვარი მობრძანდება... „ზეცის კაცნი და ქუეყანისა ანგელოზნი“ მონაზვნები ლოცვა-კურთხევას იღებენ იღუმენია ქეთევანისგან (კოპალიანი) და იწყება მწუხრის ლოცვა...“

[marine]

„აქამდე არიან მონაზვნები, რომლებიც განიცდიან სიყვარულს ღმერთის მიმართ და მიისწარფვიან მისკენ დღე და ღამე. ისინი ეხმარებიან მსოფლიოს ლოცვით, მაგრამ ეს ზრუნვა უფრო მეტად თავს აწევთ ეკლესიის მოძღვრებს, რომლებიც ისეთ დიდ მადლს ატარებენ, რომ ადამიანებს რომ შეეძლოთ ამ მადლის დიდების დანახვა, მთელი მსოფლიო განცვიფრდებოდა, მაგრამ უფალმა დაფარა ეს მადლი, რათა მსახურნი მისი არ გაამაყებულიყვნენ, არამედ მორჩილებით გადაერჩინათ თავი“.

/წმ. სილუანი/

[marine]

"თქვენ წინაშე რამდენიმე გზაა. ზოგიერთები მონაზვნურ გზას ირჩევენ, მაგრამ ყველა როდია ამისთვის მოწოდებული. ვისაც მონაზვნობის სურვილი არა აქვს, არც უნდა დააძალოს საკუთარ თავს."

/წმ. ბარსანოფი ოპტინელი/

[marine]

„ - რა არის მონაზვნისათვის ყველაზე მაღალი ღვაწლი, წმინდაო მამაო?

- განა არ გახსოვს, რა უპასუსა ამბა ისააკმა იმ ბერს, რომელმაც მას განუცხადა, გონებით ყოველთვის ღმერთთან ვარო? მან მიუგო: ეს მნიშვნელოვანი არ არის, მნიშვნელოვანი ისაა, რომ საკუთარ თავს ყველა ქმნილებაზე დაბლდა ხედავდე“.

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

„შვილებო, მოვა დრო, როდესაც ბერები მიატოვებენ უდაბნოს და დიდ ქალაქებს მიაშურებენ, სადაც უდაბური გამოქვაბულებისა და ვიწრო სენაკების ნაცვლად მდიდრულ სასახლეებს აიშენებენ, რომლებიც თავიანთი სიდიადით მეფის პალატებსაც კი გაუტოლდებიან; შეიყვარებენ სიმდიდრეს სიღარიბის ნაცვლად; მორჩილებას ამპარტავნებით შეცვლიან; გამედიდურდებიან ცოდნით, რომელიც არაფრით შეეწევა ღვთისმოსაობას და კეთილ საქმეთაგან განშიშვლდებიან; გაუნელდებათ სიყვარული, ხოლო თავშეკავებისა და მარხვის ნაცვლად შეიპყრობთ მუცელღმერთობა და ფუფუნება.

იმ დროის ბერები მხოლოდ ტანისამოსითა და თავსაბურავებით თუ იქნებიან განსხვავებულნი ერისკაცთაგან, და მიუხედავად იმისა, რომ ერისკაცთა შორის იცხოვრებენ, თავს დაყუდებულ და განშორებულ მონაზვნებად მოაწონებენ ყველას.

გაამპარტავნდებიან და იტყვიან: "მე პავლესი ვარ, მე აპოლოსი", თითქოსდა ბერ-მონაზვნობის ძალა მათი წინამორბედებისა და მოძღვრების ღირსებაზე იყოს დამოკიდებული; ისინი თავს მოიწონებენ თავიანთი მამებით, როგორც იუდეველნი იწონებდნენ თავს აბრაამით.

მაგრამ იქნებიან იმ დროს ისეთებიც, ვინც ჩვენზე უდიდესნი აღმოჩნდებიან ღვთისმოსაობით, რადგან ნეტარია ის, ვისაც შეეძლო შეცოდება და არ შესცოდა; შეეძლო ჩაედინა ბოროტება და არ ჩაიდინა..."

/წმ. ანტონი დიდი (+ 358)/

[marine]

„ბერობა - ეს არის სიხარული და სიტკბოება გამოუთქმელი, რომელსაც ადამიანი ქრისტესთან მყოფობით, მასზე სრული მინდობით განიცდის. ბერობა არის დაცემული ადამიანური ბუნების მუდმივი იძულება ქრისტეს სიყვარულით განღმრთობისათვის. როგორც წმინდა იოანე სინელი წერს: „სადაცა ბუნებისა ძლევაჲ იქმნა, მუნ უეჭველად ბუნებისა შემოქმედი დაემკვიდრა“.

/მამა საბა კუჭავა/