მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

„დორვა = მხარზე გადასაკიდებელი მონაზვნური ჩანთა“

[marine]

„ბერის [იოსებ ვატოპედელი] დედა, მამა არგირის ასული, ჩუმი და მშრომელი ქალი იყო, არასდროს დაარღვევდა მარხვას, არ გამოტოვებდა ლოცვას, არ დაივიწყებდა მოწყალების გაცემას. ამიტომაც ღმერთმა იგი ღირსი გახადა ცხოვრების ბოლოს მონაზვნად აღკვეცილიყო. 1963 წელს თავად ბერი იოსები გახდა მისი მიმრქმელი ალამანის წმინდა გიორგის მონასტერში. აღკვეციდან რამდენიმე თვეში ღირსეულად მიიცვალა“.

[marine]

„რას წარმოადგენს მონაზონი: ღმერთისადმი მიძღვნილ ადამიანს, რომელსაც სურს ქრისტეს ცხოვრებას მიჰბაძოს“.

[marine]

„ამბა მაკარი გვიამბობს: მონასტერში, სადაც ორასი - სამასი მამა მოღვაწეობდა, მხოლოდ ერთი მონაზონი იყო, რომელიც ეშმაკის დათესილ გულისსიტყვებს იწყნარებდა. წმინდანმა მას ურჩია, რომ გულისსიტყვებს შესწინააღმდეგებოდა და როდსაც მონაზონმა ეს რჩევა შეასრულა, ეშმაკი დაიკარგა, თან დაიფიცა, რომ იქ ფეხს აღარ დაადგამდა“.

[marine]

„შინაგანი მოღვაწეობა, რომლის საფუძველიც სინანულია, სულიერი მეცადინეობა, სენაკში მრავალსაათიანი ლოცვა და საერთო ღმრთისმსახურებები - ის მნიშვნელოვანი ფაქტორებია, რომლებიც ადამიანს ხელს უწყობს, გაიგოს და შეიგრძნოს მონაზვნური ცხოვრება, რომლის ჭეშმარიტი არსიც არის ჯვარცმა და აღდგომა. ამგვარი მოღვაწეობით საგრძნობი ხდება სულიწმინდის საოცარი მოქმედება, რომელიც მოღვაწეებს თავისი მადლით ანუგეშებს“.

[marine]

„მონაზვნის ცხოვრება მუდმივად არის ჯვარცმასთან დაკავშირებული“

[marine]

„ბერი იოსები [ვატოპედელი] დამწყებ მონაზვნებს არც ათონს გარეთ უშვებდა და არც სხვა მონასტრებისა და კელიების დღესასწაულებზე. ერთხელ ამ თემასთან დაკავშირებით ასეთი რამ გვითხრა: „პატერიკში წერია: როდესაც წმინდა დიონისე აღმსარებელმა გაიგო, რომ წმინდა პახომი თავის მონასტერში უცხო მონაზვნებს არ უშვებდა და მხოლოდ ტაძარში შესვლის უფლებას აძლევდა, გადაწყვიტა შეხვედრის დროს ღირსი მამა ემხილებინა არაქრისტიანული ქცევისთვის. წმინდა პახომიმ კი ასე აუხსნა თავისი საქციელი: „ღმერთმა დაგაჯეროს, რომ ამას ბოროტი განზრახვით არ ვაკეთებ. მონასტერში ახალგაზრდებიც მყავს, რომლებიც უცხო მონაზვნებთან ურთიერთობით ზარალდებიან, ეკითხებიან სტუმრებს, როგორ მოღვაწეობენ; აკვირდებიან რა აცვიათ და ა.შ. ხოლო რადგან ჯერ გარჩევის უნარი არ აქვთ, სულიერი საფრთხე ემუქრებათ“.

[marine]

„ბერმონაზვნური ცხოვრება მსხმოიარე ხეა, რომლის ფესვი სიყვარულია, ხოლო საზრდო - მონანიების ცრემლები“.

/ბერი იერონიმე/

[marine]

„კათიზმა - პატარა მონაზვნური საცხოვრებელი, რომელიც მონასტრის სიახლოვეს მდებარეობს და მონასტრის ხარჯზე არსებობს. მასში განმარტოებული მონაზვნები მონასტრის ცხოვრებაში სრულყოფილ ან ნაწილობრივ მონაწილეობას მაინც იღებენ“.

[marine]

„ღირსი ეფრემ ასური ამბობს, რომ არა მარტო წინამძღვრებს უნდა გავუგონოთ, არამედ ძმებსაც. როდესაც მას რომელიმე თანამოღვაწე ეტყოდა რაღაც გაეკეთებინა, თავის თავს ეუბნებოდა: „ბატონი გიბრძანებს“. ამგვარად, ეგოიზმის იმ ურჩხულს, რომელიც გაპროტესტებას ცდილობდა, მომენტალურად აჭრიდა თავს. თუ სხვა ვინმე კიდევ რამეს ეტყოდა, თავისთვის ამბობდა: „აი, შენი ბატონი ძმა გიბრძანებს“. თუ უმცროსი ძმა იყო, ამბობდა, ბატონის შვილიო და ა.შ.“.

[marine]

„ყველა ბერი ასეთი უნდა იყოს, სულიერი ძმაც უნდა უყვარდეს და სტუმარიც“.

/მამა დანიელი (გიორგობიანი)/

[marine]

„შეუძლებელია მონაზვნობა მორჩილების გარეშე, როგორც სიცოცხლე სუნთქვის გარეშე; მორჩილება - ეს მონაზვნის სუნთქვაა. მორჩილების გარეშე მონაზონი ოდნავ თუ განსხვავდება ერისკაცისაგან“.

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

„მონაზვნად აღკვეცის წესი დასაფლავებას მოგვაგონებს, მონაზონი კი - მიცვალებულს, საკუთარი ნებით რომ წვება საფლავში, - ბრძანებს არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი), - მონაზონი კვდება სოფლისთვის, იმ სოფლისთვის, რომელიც, როგორც მაცხოვარი ამბობს: „ბოროტსა ზედა ძევს“, - მთელი თავისი წარმართული წესჩვეულებებით, ყაიდით, სიკეთისა და ბოროტების შეფასებით, - სოფლისათვის, რომელიც ვნებების ნაზავს წარმოადგენს. მონაზონი კვდება რა, კვლავ ახლად იბადება, რათა იცხოვროს სულის ცხოვრებით, რომელშიც მომავალი საუკუნის სიხარული და საიდუმლოებაა არეკლილი. როცა მონაზონი მკვდარია სოფლისთვის, მაშინ ის ცოცხალია ღვთისთვის; ხოლო როცა სოფლისთვის ცოცხალია, - ღვთისთვის მკვდარია. იმისათვის, რომ მოვკვდეთ სოფლისა და ვნებებისთვის (რისთვისაც გვებრძვის დემონი), ორი გზა გვაქვს მოცემული. პირველი: დაყუდება და განმარტოება უდაბნოში, რაც დღევანდელ დღეს თითქმის შეუძლებელია; და მეორე - მორჩილება, რომლის მიერაც მონაზონი უარყოფს საკუთარ ნებას - ცოდვის სათავეს. თუ მონაზონი თავს არ გაიღებს სრული მორჩილებისათვის, იგი სოფლისათვის მკვდარი არ არის და მის გონებაში განუწყვეტლივ ირევა აზრები და ვნებიანი წარმოსახვები. - მამა რაფაელის მოსაზრებით, - ურჩი მონაზონი - ეს მხოლოდ და მხოლოდ მონაზვნის სამოსში შემოსილი ერისკაცია, რომელიც ცხოვრობს საკუთარი ვნებების, თავისთავადობისა და სიამაყის არეალში“.

[marine]

“მონაზვნობას, როგორც ადამიანის აღთქმით განმტკიცებულ სოფლის უარყოფას, უდიდესი ფასი აქვს ღვთის თვალში“.

[marine]

„ბერი [იოსებ ვატოპედელი] ხაზს უსვამდა, რომ ნამდვილი მონაზონი ისაა, ვინც გონებას იცავს. სწორი პრაქტიკული ცხოვრება, ანუ მონაზვნის გულწრფელი მორჩილება, სწორ ჭვრეტით (თეორიულ) ცხოვრებას, გონების ყურადღებასა და განუწყვეტელ ლოცვას მოგვიტანს, გონების დაცვას კი მცნებების უფრო ზედმიწევნითი დაცვა მოსდევს, რაც, თავის მხრივ, სულის განკურნებისა და ვნებებისგან თავისუფლების საწინდარია“.

[marine]

„საეკლესიო სწავლებით, ყველა, ვინც იღებს მონაზვნობის ანგელოზებრივ ჩინს, იკავებს დაცემული ანგელოზის ადგილს ზეცაში“.

/დედა ანტონია (კავეშნიკოვა)/

[marine]

„თუ მონაზონი არ იტყვის, რომ ქვეყანაზე მარტო მე და ღმერთი ვართო, განსვენებას ვერ იპოვის. თუ ყოველ დღეს შინაგანი ყურადღებით, ლოცვითა და თავის ბრალობით არ გაატარებს, მაშინ აუცილებლად ან ბევრს, ან უქმად ილაპარაკებს, იზარმაცებს, განიკითხავს და წინ წასვლის მაგივრად, უკან დაიხევს“.

[marine]

„ღმერთი სიყვარულია, ყველაზე მეტად მონასტერში განკითხვა არღვევს სულიერ სიმშვიდეს. განსაკუთრებით ახლებს ემართებათ, რომლებიც ჯერ არ არიან მოძღვარს მინდობილნი“.

/იღუმენია ეკატერინე (სადათერაშვილი)/

[marine]

“მორჩილი მაშინ ეცემა, როცა იგი ბერისაგან რაიმეს მალავს ან შინაგან წინააღმდეგობაშია მასთან; მაგრამ როცა ინანიებს, ბერი მას წამოაყენებს და ღვთის წინაშე მისთვის ლოცულობს. ის თავის სულიერ შვილს თითქოს საკუთარ სისხლს უსხამს ძარღვებში და მასთან სულიერი ძალები და მადლი სწრაფად ბრუნდება, მაგრამ თუკი მორჩილის ცხოვრება სავსეა გამუდმებული დრტვინვით და ბერის მიმართ უკმაყოფილებით, შინაგანი განკითხვით და მისი (ან მისი ქმედების) დამცრობით, მისი ნებისადმი ან დარიგებებისადმი წინააღმდეგობის გაწევით, მაშინ დაცემა გარდაუვალია“.

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

„მონაზონი ერში მარტო არასდროს არ უნდა გავიდეს, ყოველთვის ორი ან სამი ერთად“.

/ბერი იოსებ ვატოპედელი/