მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

„ზოგჯერ ჩემს თავს ვეკითხებოდი: ესენი [მონაზვნები] ადამიანები არიან თუ არა? საერთოდ, გააჩნიათ ბუნებრივი კანონების შეგრძნება თუ არა?! ვიხსენებდი კიბისაღმწერლის სიტყვებს: „ვინც სხეულს სძლია, მან ბუნებას სძლია; ხოლო ვინც ბუნებას სძლია, ის უკვე ბუნებაზე მაღლა დადგა“.

[marine]

“ლოცვა ერში შესაძლებელი არის და აუცილებელიც იმიტომ, რომ მის გარეშე ვერ შექმნი უხილავ მონასტერს, იგი დაიცავს და განამტკიცებს სულიერ ცხოვრებას: შენი ოთახი ვერ იქნება სენაკი, სანამ მასში არ ილოცებ; ხმაურიან ქალაქში ვერ გრძნობ მონასტრის კედლებს შიგნით, სანამ შენს გულში არ დაისადგურებს ლოცვა“

/ოპტინელი ბერი „სტარეცი“/

[marine]

„ქრისტიანული ჭეშმარიტება არ არის აბსტრაქტული ცოდნა, ან თეორია, ან ხელოვნება, არამედ ადამიანისადმი ღმერთისგან მიმადლებული პიროვნული განღრმთობა, ანუ სიწმინდე, რასაც მილიონობით წმინდანმა მიაღწია, მონაზვნობის მიზანი ესაა. უფალმა იესომ სწორად ეს გზა გაიარა, მიუხედავად იმისა, რომ საზოგადოებასთან ჰქონდა შეხება - სხვაგვარად ვერც მოიქცეოდა, რადგან თავისი საუკუნო სწავლება უნდა გამოეცხადებინა. როგორი იყო მისი ცხოვრება? ქალწულებით ცხოვრობდა, მარხულობდა, ღამეებს ათევდა, ქონება არ ჰქონდა, ლოცულობდა! მონაზვნობა სხვა რაღაა?!“

[marine]

„მონაზონიცა და სულიერად მოღვაწე ერისკაციც სინანულის მეშვეობით საღმრთო მადლს იხვეჭს, მარადიულ ცხოვრებას ეზიარება“.

[marine]

“რამდენადაც მეტს ლოცულობს კაცი, მით უფრო იზრდება მასში ღვთის სიყვარული და ღმერთის გამოცდილებისეული ცოდნა. ლოცვაში ქმნილება თავის შემოქმედს შეიცნობს. განსაკუთრებით მონაზვნისთვის, ღმერთის ამგვარი შემეცნება მისი ბუნებრივი მდგომარეობაა. მონაზონი სულიწმინდის მადლით ცხოვრობს. მისთვის ერთადერთი და სრული ნუგეში საღმრთო მადლის მოქმედების შეგრძნებაა, რასაც კაცი ლოცვისა და გონების სიფხიზლის დროს გამოსცდის“.

/არქიმანდრიტი ეფრემ ვატოპედელი/

[marine]

„თუ რომელიმე კლერიკოსი ან მონაზონი ბოროტთანამზრახველობასა და შეთქმულებაში იქნება მხილებული... სრულიად განიკვეთოს ხარისხიდან - IV მსოფლიო კრების მე-18 კანონი“.

[marine]

„გარეშე თვალს - მას, ვისაც მართლმადიდებლური, წმინდა მამებისეული გამოცდილება არ აქვს, მონასტრული ცხოვრება რუტინად ეჩვენება. სულიერი ცხოვრება და მადლის თანამყოფობა მონასტრებში აშკარაა“.

[marine]

„როდესაც მონასტერში ვცხოვრობთ, არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ჩვენ მისი კერძო მესაკუთრეები არ ვართ. ჩვენ კი არ ავაშენეთ ის, არამედ მართლმადიდებლურმა გადმოცემამ და ჩვენმა ერმა. ხოლო ჩვენ მონაზვნური ტრადიციებისა და მემკვიდრეობის უბრალო მცველები და მასწავლებლები ვართ. თუკი უფალმა ჩვენ მარილი და ნათელი გვიწოდა, ხოლო პავლე ამბობს, საქმე მაქვს ჩაბარებული და „ვაი ჩემდა, არა თუ ვახარებდე“, ჩვენც არ უნდა მოვდუნდეთ. არამედ ჩვენი სარწმუნოებისა და ჭეშმარიტების ანთებულ კელაპტრად უნდა ვიქცეთ, რომელიც განუწყვეტლივ იწვის და უნათებს ყველას, ვინც ნათელს ეძიებს“.

/ბერი იოსებ ვატოპედელი/

[marine]

„მონაზვნებს მონაზვნურ სამოსში ახვევენ და კუბოს გარეშე მარხავენ“

[marine]

„მღვდლობის ძიება ცოდვაა, მონაზვნობისაკენ სწრაფვა კი საქებარია - წმინდა მამებიც ეძიებდნენ მონაზვნობას, ხოლო მღვდლობას თავს არიდებდნენ“.

/ბერი ბარნაბა იბერიელი/

[marine]

„ანაფორის ლოცვა - მონაზვნური ღმრთისმსახურების, აღკვეცის ერთ-ერთი სახეობა. მონასტერში გატარებული საცდელი პერიოდის შემდეგ მორჩილს ორ სპეციალურ ლოცვას უკითხავენ, ანაფორასა და სხვა მონაზვნურ სამოსს აცმევენ და სახელს უცვლიან. დიდ სქემაში აღკვეცისგან იმით განსხვავდება, რომ მონაზვნური პირობები (აღთქმები) საჯაროდ ჯერ არ იდება“.

[marine]

„მონაზვნისთვის მთელი სამყაროს ლოცვას არ აქვს ისეთი ძალა, როგორიც მოძღვრის ლოცვას“

[marine]

„ - მამა დანიელ, რამ გადაგაწყვეტინათ ბერ-მონაზვნობა?

- სურვილი ბერული ცხოვრებისა, ჩემს ყმაწვილკაცობას უკავშირდება. 1990 წელს 9 აპრილს გავიცანი ჩემი მოძღვარი, დღეს ურბნისისა და რუისის მიტროპოლიტი მეუფე იობი, რომელიც მაშინ სხალთის მონასტრის წინამძღვარი იყო. ჩვენი გაცნობის პირველსავე დღეს და მისთვის ჩემი პირველი აღსარების ჩაბარების შემდეგ, მეუფემ მითხრა, შენ იმხელა შინაგანი სიმშვიდე გაქვს, რომ შენი ადგილი მონასტერშიაო. პირველად ეს ჩემთვის მოულოდნელიც იყო და მიუღებელიც, მოგვიანებით ჩემი დამოკიდებულება შეიცვალა და 1999 წელს გადავწყვიტე, მონასტერში წავსულიყავი. ეკლესიაშიც მეუფემ მიმიყვანა, მონასტერში წასვლაც მისი ლოცვა-კურთხევით მოხდა. ბერადაც მეუფემ აღმკვეცა და დიაკვნადაც მან დამასხა ხელი. შეიძლება ითქვას, მეუფე იობია ჩემი სულიერი მამა, ანუ ის ადამიანი, ვინც მე ეკლესიასა და ქრისტეში მშვა. მეუფემ, ჩემი ადგილი და ჩემი ჯვარი მაპოვნინა ამ ცხოვრებაში. სხვის ადგილზე და სხვისი ჯვრით, უბედური ვიქნებოდი და ვერც ღვთის წინაშე ვპოვებდი გამართლებას. დიდი მადლობა მას ამისთვის“.

/მამა დანიელი (გიორგობიანი)/

[marine]

„მონაზვნების ერთადერთი და ნამდვილი სიქადული არის ჯვარი“

[marine]

„მორჩილების არსი საქმის საუკეთესოდ შესრულება არ არის, არამედ მოძღვრის შეხედულებებთან თანხმობაა. არ გახსოვთ, ამბა დოროთე დოსითეს რას ეუბნებოდა? როდესაც ის მორჩილების საქმეს საუკეთესოდ შეასრულებდა და მოძღვარს ეტყოდა, დავამთავრეო, წმინდა დოროთე პასუხობდა: „კეთილი, დოსითე, კარგი მოსამსახურე კი გამოხვედი, მაგრამ არ ვიცი მონაზონი კარგი ხარ?“

/ბერი იოსებ ვატოპედელი/

[marine]

“ქრისტიანი, განსაკუთრებით კი მონაზონი, ყოვლისმომცველი მცნებების აღსრულებით აღწევს სრულყოფილებას. მცნებათაგან უმთავრესი კი - სიყვარულია”.

[marine]

„უფალი მორჩილ მონაზვნებს მათი მორჩილების გამო სულიერი ნიჭით აჯილდოვებს, მათ შორის უწყვეტი ლოცვით - ამ მონაზვნური სიხარულით. მორჩილს მრავალრიცხოვან საქმეებს შორის შესაძლოა შინაგანი მდუმარება ჰქონდეს, ხოლო ურჩი მარტოობაშიც კი აზრთა კორიანტელით დაბრკოლდეს. ამიტომ დაე ახსოვდეთ მონაზვნებს, რომ მორჩილება იყო და დარჩება ქრისტეს მიბაძვად, ხოლო დაუმორჩილებლობა არის მიბაძვა ჩვენი ძველი მტრისა“.

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

„უნდოდა მდუმარებაში მონაზვნურად ეცხოვრა. ამაზე ბავშვობიდან ოცნებობდა“

[marine]

„ამ შესანიშნავმა ბერდიდმა [ბერდიდ ჰაჯი-გიორგის სულიერი მამა ნეოფიტე კარამანლისი] ჯერ კიდევ ყმაწვილმა შეიტყო ათონსა და მეუდაბნოებზე და გულის უბრალოებით ფიქრობდა, რომ მეუდაბნოე მონაზვნები საჭმელად მაშინ სხდებიან, როცა ციდან ზარის რეკვა მოესმებათ. ჰოდა, მათი მიბაძვა გადაწყვიტა: იყო ხოლმე, რომ დილიდან შეუდგებოდა დავალებული საქმის შესრულებას და ელოდა ზეციდან ზარის რეკვით როდის მოუხმობდნენ მონაზვნებს. მეცხრე ჟამზე მას ზარის ხმა მოესმებოდა, მშვიდად ჯდებოდა და ტრაპეზობას შეუდგებოდა. ასე გრძელდებოდა კარგა ხანს. ბოლოს, თვითონაც მონაზვნობა მოინდომა. 18 წლის ყმაწვილი 1772 წელს მთაწმინდაზე მივიდა და აქ მთელი 88 წელი მოღვაწეობდა“.

[marine]

„მონაქოლოგიონი - მონასტრის ოფიციალური რეესტრი, რომელშიც მონაზვნების შესახებ მთავარი ინფორმაცია იწერება“.