მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

"რადგან გინდა ბერობა, შენ უკვე ბერი ხარ."

/მამა გაბრიელი/

[კანონისტი]

marine
როგორ ხარ????

[Tati.Tati333]

ბერი ეფრემ ფილოთეველის წიგნი "მამობრივი დარიგებანი",ამ წიგნის ერთ-ერთი თავი არის მონაზვნობის შესახებ,საიდანაც ერთ ამონარიდს დავწერ:


"ქრისტეს მიერ საყვარელო ძმაო... ღმერთმა გაკურთხოს და ცხონების უცდომელ გზაზე განგანათლოს. შენს წერილში მეკითხებოდი,უფალმა მონაზვნობისკენ მოგიწოდა თუ არა,რომ მისი მოწოდების გარეშე არაფერი მოიმოქმედო და ერში შენი მოვალეობები არ მიატოვო.
ძმაო,ვინც დაიტევს დაიტიოს."არა ყოველთა დაიტიონ სიტყვაი ეგე". ღვთისაგან მოწოდების დამახასიათებელი ნიშნებია,როცა ადამიანი საკუთარ თავში ცოცხალ სურვილს,მოშურნეობას,მონაზვნო
ბის მიმართ ერთგვარ ტრფიალებას გრძნობს. როცა ყველაფერ ამას საკუთარ თავში დაინახავს,დარწმუნდება,რომ ღმერთი მონაზვნობას შთააგონებს. მოწოდების მიუხედავად ის არჩევანში სრულიად თავისუფალია. თუ ამის სურვილი აქვს,ბენაყოფლობით,იძულების გარეშე შეუძლია მიიღოს მონაზვნობა,რომელსაც ქალწულებრივი ცხოვრება ეწოდება.
ეს მოხმობა ღვთის მადლია,რომელიც ადამიანმა არ უნდა დატოვოს და არც ჩააქროს. რადგან თუკი მას ორი-სამი წლით ერში დარჩენით დატოვებს,უეჭველად ჩაქრება და ასეთი მაღალი მიზნისთვის აღარ აენთება.
საჭიროა,ამ ადამიანმა ერში ყოფნისას,მღვიძარებაში იყოს,ილოცოს,მოწყალება გასცეს,მოერიდოს ყველაფერს რაც გულისიტყვის სიწმინდეს შეაგინებს,რომ განმარტოებისა და განსჯის საშვალება ჰქონდეს. ეს ყველაფერი მონაზვნობის სურვილს გააძლიერებს და მისი მხურვალების შენარჩუნებას შეეწევა,სანამ მიზნის აღსრულების შესაბამისი დრო მოვა და ის გადაწყვეტილებას მიიღებს. როგორც ვთქვით,ადამიანი არჩევანში სრულიად თავისუფალია მიუხედავად იმისა,რომ დამახასიათებელი ნიშნებით მისი მოწოდება აშკარაა.
ის ვინც ღმერთს აღუთქვამს,რომ მონაზონი გახდება,ცხადია,მას დადებული აღთქმის შესრულება მოეთხოვება.როგორც ეკლესიის დიდი მამები ამბობენ,აღთქმის დამდები მოვალეა მონაზონი გახდეს.როცა ვინმე რაიმე აღთქმის დადებას აპირებს,კარგად უნდა დაფიქრდეს,რადგან აღთქმის უარყოფას კარგი შედეგი არ მოჰყვება. ეს ღვთის უგულებელყოფად ჩაითვლება,ვის წინაშეც აღთქმა დაიდო.
ქალწულებრივი ცხოვრება ამაღლებულია,რადგან ადამიანი საკუთარ თავს ბოლომდე უყოყმანოდ გადადებს,რათა სათნოეყოს ღმერთს და დროთა განმავლობაში საღვთო ღვაწლით უფალს მიმსგავსებული სულითა და ხორცით განიწმინდოს,ხელახლა იშვას,ქრისტეს ერთგული ახალი ადამიანი გახდეს,რომელსაც ქრისტესმიერი ცხოვრებისათვის დამახასიათებელი თვისებები ექნება,როგორც შვილებს აქვთ მშობლების ნაკვთები,რაც მათ კანონიერ შვილობაზე მიუთითებს.
ძმაო,როცა მოინდომებ,შეგიძლია წმინდა მთა მოილოცო და ყველაფერი ახლოდან ნახო. და თუ ისურვებ,რამდენ ხანსაც გინდა,ჩვენთან დარჩი და უკეთ დაინახავ,როგორ მოიქცე. ჩემი მოძღვრისაგან გამოცდილების სულიერ სიტყვებს მოისმენ და ერთი სიტყვით,საკმაოდ განათლდები- მიხვდები რა აკეთო.
დასაწყისში ქრისტესმიერ ცხოვრებას დიდი შრომა სჭირდება და თან სხვადასხვა განსაცდელი ახლავს,მაგარამ დროთა განმავლობაში ისინი მცირდება და სულიერი ნუგეში მოდის-ღვთის მადლის მოხილვის ჟამს სულიერი ტკბობა და სიხარულს განიცდი.
უფალი ამბობს,რომ მრავალი ჭირით ვცხონდებით,საჭიროა ჩვენი სული მოთმინებაში განმტკიცდეს და ვინც ბოლომდე დაითმენს,ის მოიპოვებს მარადიულ ცხოვრებას.

[maare]

http://www.youtube.com/watch?v=t3IZJ1d3HxQ...697EF3F&index=3

სხვაგან ვერსად მოვიფიქრე ამის დადება... იქნებ ნახოთ და განმიმარტოთ თუ რა დანიშნულება აქვს?

[DavidB]

ილია ჭავჭავაძის გენიალურ პოემა "განდეგილში", გარკვევით ჩანს, რომ იზოლირება არ ნიშნავს სიწმინდეს.
პატარა საცდური -და ცოდვა გარდაუვალია.
სიმართლე ისაა რომ ამ გზით ვერ გაექცევა ადამიანი საკუთარ თავს, ვნებებს, ცოდვისადმი ლტოლვას, ეს ყველაფერი არის მოჩვენებითი.
ჩემი აზრით ნამდვილი ღვთისმსახური არის ის, ვინც ცხოვრობს ამ ცოდვილ ქვეყანაზე, ხალხში, და იმ დინების საწინააღმდეგოდ, რაც გარშემო ხდება. ესაა ნამდვილი გმირობა და ვაჟკაცობა, თორე "მიმალვა" სადმე მთებში, ეს არაა გმირობა და გამოსავალი.
ჯობია რომ ყველა ადამიანი, ვისთვისაც ი ე ს ო ძვირფასია, გამოვიდეს და ხმამაღლა თქვას მ ი ს შესახებ.

[oto_xmelo]

გამარჯობა ყველას. ზემოთ რო საუბრობთ რო მონაზვნისთვის უფრო კარგი იქნებაო რო ერში ცხოვრობდესო,უფრო ცოტა საცდურებიაო ეს არის სრული სისულელე ორივეგან ვარ ნაცხოვრები მონასტერშიი თბილისშიც და ქალაქგარეთაც.ორი ერთმანეთისგან განსხვავებული მდგომარეობაა.როდესაც ხარ ქალაქგარეთ მონასტერსი, მორჩილებაში და ამ მორჩილებას ასრულებ ზედმიწევნით კარგად რავი ნეტარებაა ნამდვილი. თბილისსჰი კიდე მარტლაც პირიქით უამრავი საცდურია უამრავი ვერ აგიღწერტ იმდენი. ნუ ეს ჩემი აზრია და ისე ტუ იესოსთან ხარ ახლოს და ისიც შენთან ახლოსაა გინდ ერი იყოს და გინდ ბერი ორივეგან ცხონდები

[marine]

marine
როგორ ხარ????

კარგად, დათუნა, შენ??

http://www.youtube.com/watch?v=t3IZJ1d3HxQ...697EF3F&index=3

სხვაგან ვერსად მოვიფიქრე ამის დადება... იქნებ ნახოთ და განმიმარტოთ თუ რა დანიშნულება აქვს?

ეს არის ეგრეთ წოდებული “Toaca” ანუ ხის ფიცარი, რომელზე დარტყმითაც რუმინელი მართლმადიდებელი ბერი იუწყება რელიგიური მსახურების დაწყებას.

* * *

მონაზვნის მთელი ცხოვრება სულიერი ბრძოლაა. აღთქმის დამმარხავ მონაზონს თავის საფლავში სძინავს, როგორც ბრძოლაში დაუმარცხებელ მხედარს.
/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

მამა პაისი ამბობდა: ჩვენი ეკლესია გვასწავლის, რომ კაცმა ორიდან ერთი გზა უნდა ირჩიოს, ან მონაზვნად ეკურთხოს, ანდა დაქორწინდეს. „ხარი, რომელსაც არც გუთანში შებმა უნდა და არც უღელში, ყასაბთან ხვდებაო.“ მონაზვნობისათვის გამოუსადეგარ ახალგაზრდებს, რომლებიც ოჯახის შექმნას აყოვნებდნენ, ამხნევებდა და კეთილ „ეპიტიმიას“ ადებდა - ნიშნობის ბეჭდის გარეშე ჩემთან არ მოხვიდეთო.

წმინდა მამები ამბობდნენ: როცა ადამიანი მონასტერში მიდის მონაზვნად, მისი მშობლების ტირილს, ნერვიულობას და შვილისაგან უნუგეშობას ღმერთი იწირავს და ისევ მათ სულების საკურნებლად იყენებსო.

[marine]

"მონაზვნები წმიდათა მოწამეთა მსგავსნი არიან და უფროის მათსა არიან, რამეთუ მარტვილნი ერთსა, ხოლო შინა ჟამსა ეწამნეს, ხოლო ესენი ყოველსა ჟამსა იწამებოდეს სახელისათვის ქრისტესისა."

/გიორგი მერჩულე/

[Funkenstein]

მონაზონთა ლოცვას უფრო დიდი ძალა და მადლი აქვს ჩემი აზრით. მათი ლოცვით არის ალბათ ჯერ კიდევ რომ ვარსებობთ და ღმერთი არ გვტოვებს! მონაზონი მარტო თავის სულისთვის კი არ ლოცულობს არამედ ჩვენთვისაც და არამც და არამც არ შეიძლება მონაზონობას პრობლემებიდან გაქცევის მცდელობა დავაბრალოთ. ჩვენ ერში ვებრძვით ძირითადად ჩვენს ქმედებებს და ისისნი კი უკვე ფიქრებს ებრძვიან რაც არამგონი რომ მარტივი საქმე იყოს!

[vladimerdidi]

ყველაზე ადვილად მაშინ ცხონდება ადამიანი როცა იტყვის უფალო არა როგორც მე არამედ როგორც შენ გინდოდეს ვინც არ უნდა იყო გინდა ბერი და გინდა ერის კაცი

[marine]

- მონაზვნის გული - ეს მდუმარების ზღვაა, რომელშიც მარადისობა ირეკლება.

- მონაზონი სხვის სხეულს არ უნდა ეხებოდეს, არც საკუთარს უყურებდეს.

- ჭეშმარიტი მონაზვნული ცხოვრება - ეს ღვთაებრივი სილამაზისადმი სიყვარულია.

- იოანე ნათლისმცემელი მონაზონთა ზეციური მფარველია.

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

„მორჩილის ღვაწლის გამო უფალმა მის ხელმძღვანელს შესაძლოა სულიერი სიბრძნე მისცეს.“
/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

„ჩვენ მდინარის დინებას მივუყვებით, ბოლო ჟამის მონაზვნები კი დინების საწინააღმდეგოდ იცურებენ, ამიტომ ისინი შესაძლოა ჩვენ და ჩვენს მამებს აღგვემატონ.“
/ძველი მამების ნათქვამი/

[marine]

„მონაზონს უნდა უხაროდეს, როცა უსამართლოდ ექცევიან. მას არაფრის „უფლება“ არ აქვს, ვინაიდან „განუმართლებელი“ ქრისტეს მიმდევარია.

ერისკაცმა სულიერი კანონები არ იცის, ამიტომაც ბევრი უფლება აქვს. თუ ვინმე უფროსი შეურაცხყოფს, შეუძლია სასამართლოში უჩივლოს. მონაზონს კი, რა უსამართლოდაც არ უნდა მოექცნენ, არავითარი უფლება არ აქვს, მაშინაც კი, როცა უბრალოდ კი არ ლანძღავენ, არამედ ამცირებენ.

ამ შეურაცხყოფასა და დამცირებას ღმერთი იმიტომ უშვებს, რომ (ამის დათმენით) ჩვენი რომელიმე ცოდვის გამო გადავიხადოთ საფასური, ანდა სალაროში სულიერი მონეტა დავდოთ. როცა უსამართლოდ გვექცევიან ჩვენი „სიმართლის პოვნას“ ვცდილობთ, მაშინ აკლდება ჩვენს (სულიერ) ბანკს.“

/ბერი პაისი/


„ბერ-მონაზვნების ცხოვრების ძიებით კაცი თავის ცხოვრებას ეძიებს. შეიძლება ერში იყოს, მაგრამ მათი ცხოვრების წესი ხშირად გამოიყენოს.“

/დეკანოზი მიქაელ ასათიანი/

[marine]

„მონასტერში კამათისა და უთანხმოების ერთ-ერთი მიზეზი სხვის მორჩილებაში უხეში ჩარევაა.“

/სქემარქიმანდრიტი ვიტალი (სიდორენკო)/

[marine]

„ბერობა საერთოდ არ ეხსნება, არც დანაშაულის გამო, არც სასიკვდინე ცოდვებისათვის, მხოლოდ ეპიტიმიას ადებენ, აღკვეცა კი (სქემა, ბერობა) არ უქმდება, მხოლოდ ხარისხი ეხსნება სასიკვდინე ცოდვებისათვის.“

/სქემარქიმანდრიტი ანდრონიკე (ლუკაში)/


„მონაზვნობა არის წესი უხორცოთა, რომელიც მოკვდავ სხეულში აღესრულება. თვით მონაზვნობა მაგალითს ანგელოზებრივი ცხოვრებიდან იღებს. ანგელოზებრივი ცხოვრება სწორედ განდგომაა წუთისოფლიდან, რაც სამ ძირითად აღთქმაში გამოიხატება: უპოვარებაში, მორჩილებასა და ქალწულებაში. ერისკაცთ მეტ-ნაკლებად მაგალითის აღება მართებთ არა ანგელოზებისაგან, არამედ ბერ-მონაზონთაგან.“

/იოანე კიბისაღმწერელი/


„მონასტერში შემთხვევით არავინ ხვდება.
ერში თუ საქმით შევცოდავდი, მონასტერში ფიქრიც დიდი ცოდვაა. მონასტერში რთულია ცხოვრება, სამაგიეროდ, უფალია ტკბილი.“

/მონაზონი მელანია (დავითელაშვილი)/


ბერმონაზონი ნ.

ერთხელ ახალგაზრდა ბერმა მამა ნ.-ს ჰკითხა, ამ დრო იგი 86 წლის იყო:
- მოძღვარო, რამდენი საათი შეიძლება იძინოს მონაზონმა?
- ჩემო კეთილო, წმიდა თეოდორე სტუდიელი და წმინდა სვიმეონ ახალი ღვთისმეტყველი ამბობენ, რომ მონასტერში მცხოვრებ ბერს უნდა ეყოს დღე-ღამეში 4-5 საათი ძილი, მაგრამ ამბა არსენი წერს, რომ თუკი ბერი ნამდვილად სულიერი მეომარია, მისთვის 1 საათი წაძინებაც საკმარისია. წმინდა აკაკი კავსოკაველი (მე-18 ს. მეუდაბნოე) ამბობს, რომ ნახევარი საათი ძილი უნდა ეყოს კარგ მონაზონსო, თუმცა მე ნახევარი საათი მიჭირს, მაგრამ რადგან წმინდანმა ასე თქვა, ჩვენ გვევალება შევეცადოთ...


http://www.youtube.com/watch?v=AWsa2JEg2Ss&feature=related

[sable]

marine

საინტერესო კომენტარებია

[marine]

marine

საინტერესო კომენტარებია

დიდი მადლობა

[marine]

"ბერების განსაკუთრებული მფარველი იოანე ნათლისმცემელია, რომელმაც პირველმა დაიწყო ბერული, მონასტრული ცხოვრება. პირველი მონაზონი იყო დედა ღვთისმშობელი."

"მონასტერი ერთ-ერთი ხილული სამოთხეა."

/იღუმენი სვიმეონი (ცაკაშვილი)/

[marine]

„შეიძლება საზოგადოებაში იმყოფებოდე, მაგრამ გონება მონაზვნური გქონდეს.“

„მდუმარება არის მონაზონთა წარმატება.“

[marine]

ქორწინებასა და მონაზვნობას შორის არჩევნის ზღვარზე მყოფ გოგონას

შვილო, თუ მერყეობ, იცოდე: უფრო ქორწინებისკენ იხრები, ვიდრე მონასტრისკენ. სამონასტრო ცხოვრება მათთვისაა, ვინც არ მერყეობს. წმინდა საბა არ მერყეობდა, არც წმინდა თეოდორა, ქსენია და ეფთვიმია, არც ბევრი სხვა, რომლებიც ჭეშმარიტი მონაზვნური ცხოვრების მოღვაწენი გახდნენ, არ მერყეობდნენ...

ამბობ, რომ ხშირად ზიხარ დედასთან ერთად ცეცხლის პირას და წონი „მომხრე“ და „მოწინააღმდეგეს“. მე კი გეტყვი: რამდენიც უნდა წონო, ამას „მომხრე“ და „მოწინააღმდეგე“ კი არა, სიყვარული წყვეტს! სიყვარული ყოველგვარ მოსაზრებაზე უზენაესია.

თუ ქრისტეს სიყვარული არ მიგიყვანს მონასტრულ სიმყუდროვესთან, განმარტოებასთან, მაშინ ამ ქვეყნის სიყვარული დაგაკავებს ქვეყანაზე და მიგიყვანს ქორწინებამდე. მაგრამ ამ შემთხვევაშიც დალოცვილი იქნები სარას, რაქელის და დედაშენის ლოცვით.

უფლისადმი უდიდესი სიყვარული ვერ ეგუება წუთისოფელს, უცხოობს საზოგადოებას, ეძებს განმარტოებას. ამგვარმა სიყვარულმა უბიძგა ათასობით სულს, გადაეხვია წუთისოფლის ფართო გზიდან და წასულიყო უდაბნოში, რათა განმარტოებულიყო საყვარელ ღმერთთან, საიდუმლოდ შეხვედროდა შემოქმედს, რომელიც - სიყვარულია სახელითაც და არსებითაც. მაგრამ, უპირველეს ყოვლისა, ღვთის ხილვისა და მასთან შეხვედრის ღირსნი რომ გახდნენ, ბერები და მონაზვნები ტვირთულობენ მარხვასაც, შრომასაც, თავდაბლობასაც, ურვასაც, სიღატაკესაც, მორჩილებასაც და სხვა აღთქმებსაც, მხოლოდ იმისათვის, რომ უფალ ღმერთთან შეხვედრის ღირსნი გამხდარიყვნენ! და ამ ვიწრო გზაზე მასთან შეხვედრის ღირსი ხდება სული, როცა გათავისუფლდება, განიწმინდება და გამშვენდება. რისგან უნდა გათავისუფლდეს მეუდაბნოეს სული? ყოველგვარი მიწიერი ბორკილებისა და მიკერძოებისაგან. რისგან უნდა განიწმინდოს? ყოველგვარი ე.წ. ამქვეყნიური და ხრწნადი სიყვარულისაგან, სხეულის, ნათესავებისა და მეგობრების, თავისი სოფლისა და ქალაქის, მამულის, ტანსაცმლის, საჭმლის, სამკაულების სიყვარულისაგან. რითი უნდა გამშვენდეს სული? მარტო ქრისტეს სიყვარულით, რომელიც საკუთარ თავში იტევს ყველა სამკაულს, რწმენის ყველა მარგალიტს, იმედის ყველა ზურმუხტს, ქველმოქმედების ყველა ძვირფას თვალს. მონაზვნის გალეული სხეული მხოლოდ მსუბუქი საბურველია ამ უსაზღვრო ზეციური განძისა.
ასე იმიტომ კი არ გწერ, რომ მონაზვნობისკენ გიბიძგო, არამედ, უფრო მეტად იმისათვის, რომ მისგან მოგაბრუნო. რადგანაც, თუკი სულის მერყეობის ჟამს განეშორები სოფელს, გაგიძლიერდება ლტოლვა ამ ქვეყნისაკენ, და მეშინია, რომ დაგძლევს. სხეულით მონასტერში იქნები, სულით კი - სოფლად. სულში არეკლილი წუთისოფელი კი უფრო მეტად მტანჯველია, ვიდრე - რეალური.

მადლობა შესწირე უფალს, რომ ვიწრო მონაზვნური ცხოვრების გარდა მან მიგითითა გადარჩენისა და საუკუნო ცხოვრების უფრო მარტივი გზისკენ. მაშ, იარე, შვილო ჩემო, ამ ფართო გზით, რომელიც შენს მოთხოვნებს უფრო მეტად ეპასუხება. იარე ამ გზით, მაგრამ იარე ღვთის შიშითა და უფლისადმი სრული მინდობით. იცოდე: ამ გზასაც ვერ გაივლი ღვთის შეწევნის გარეშე.

დაე, ღვთის წყალობა იყოს შენზე!

წმ. ნიკოლოზ სერბი (ველიმიროვიჩი)