მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

„სოფელი წმინდანთა ლოცვებზე დგას და მონაზონი მთელი სოფლისთვის უნდა ლოცულობდეს. ესაა მისი მსახურება, ამიტომ ნუ დაადებთ მას ამქვეყნიური საზრუნავის ტვირთს. მონაზონი მუდმივ კრძალულებაში უნდა ცხოვრობდეს, ხოლო თუ ის მსოფლიო ზრუნვითაა შეპყრობილი, იძულებულია მეტი ჭამოს, და ამას საერთო ზარალი მოაქვს, ვინაიდანი თუ მონაზონი ბევრს ჭამს, ვეღარ ლოცულობს ისე, როგორც საჭიროა, რადგან სული წმიდის მადლს გამხმარ სხეულში უყვარს ყოფნა“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„ბერში ქრისტეს უნდა ხედავდე“

[marine]

„მე თვითონ არ ვარ ღირსი, მონაზონი მერქვას. ორმოც წელიწადზე მეტია, რაც მონასტერში ვცხოვრობ და ახალმოსულ მორჩილად ვთვლი თავს. მაგრამ მე ვიცნობ მონაზვნებს, რომლებიც ახლოს არიან ღმერთთან და ღვთისმშობელთან. უფალი ისე ახლოა ჩვენთან - უფრო ახლოს, ვიდრე ჰაერი, რომლითაც ვსუნთქავთ. ჰაერი ხორცს განმსჭვალავს და გულამდე მიდის, უფალი კი თვით კაცის გულში ცხოვრობს: დავიმკვიდრო და ვიქცეოდი მათ შორის... და ვიყო მე თქუენდა მამა და თქუენ იყვნეთ ჩემდა ძეებ და ასულებ, იტყვის უფალი ყოვლისა მპყრობელი (2 კორ. 6:16 -18)“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„ბერი [იოსებ ვატოპედელი] ყოველგვარი მიჯაჭვულობისგან, ადამიანებისა თუ საგნებისადმი, სრულიად თავისუფალი იყო“

[marine]

„ბერი პაისი ათონელი ცდილობს, აგვიხსნას, თუ რა განსხვავებაა კერძოდცხოვრებულთა და ზოგადცხოვრებულთა მონასტრებს შორის: - ათონზე, ზოგადცხოვრებულთა მონასტრისაგან განსხვავებით, კერძოდმცხოვრებულთა მონასტერი არ ექვემდებარება მღვდელმთავარს, აქვთ პირადი განაწესი, გარდა ამისა, შეუძლიათ, ჰქონდეთ საკუთრება, საერთო მსახურება აღესრულება მხოლოდ კვირაობით და საეკლესიო დღესასწაულებზე. არ აქვთ საერთო ტრაპეზი. ხელსაქმესა და მორჩილებაში აძლევენ გასამჯერლოს“.

[marine]

„მონაზვნის უმთავრესი მიზანი შინაგანი მღვიძარება დ სინანულის ლოცვაა“

/იოსებ ისიქასტი/

[marine]

„იუდეის მონასტრებში ბერები ატარებდნენ შალის შავ კუნკულს, წმინდა საბას სამოსიც დაბებკილი საკერებლით იყო შეკოწიწებული. წმინდა საბას არაფერი გააჩნდა უდაბნოს ველურ მცენარეთა ფესვებისა და ლერწამთა გულის გარდა. ბერები ზეთზე, ღვინოსა და შეზავებულ საკვებზე უარს ამბობდნენ. მაგალითად, იოანე ისიქასტი მხოლოდ სითხეს იხმევდა, ცხელ ან თბილ წვენში ნაცარს ჩაყრიდა და აღესრულებოდა დაწერილი: „ნაცარი, ვითარცა პური, ვჭამე“. შემოწირული ღვინისა და ზეთიდან ან ძალიან მცირეს იღებდნენ, ან საერთოდ უარს ამბობდნენ“.

[marine]

„ამბა აღათონის სწავლებით: „მონაზონმა საკუთარ თავში არ უნდა დაუშვას, რომ სინდისი რაიმეში ამხელდეს“.

[marine]

“სამხედრო სამსახურის დამთავრების შემდეგ მონასტერში წავედი, თუმცა მალე გულისსიტყვებმა დამიწყეს ბრძოლა და კვლავ სოფელში მერეკებოდნენ, ცოლი შეიერთეო, ჩამძახოდნენ, მაგრამ მე მტკიცედ ვთქვი გონებაში: “აქ მოვკვდები ჩემი ცოდვებისათვის“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„წმინდა იოანე ოქროპირის ხატოვანი შედარებით, „სამონაზვნო და საერო ცხოვრებას შორის ისეთივე განსხვავებაა, როგორც მშვიდ ნავსაყუდელსა და გამუდმებით ქარისგან მღელვარე ზღვას შორის“.

[marine]

„სქიმა - (ძვ. ბერძ. გარეგნული სახე, ფორმა) - მონაზვნობისა და ბერობის ფორმა, რომელიც გვხვდება ორ ხარისხში - მცირე და დიდი სქიმა. მცირე სქიმით იმოსებიან მორჩილები ბერად ან მონაზვნად აღკვეცისას. დიდი სქიმა არის ბერ-მონაზონთა უმაღლესი ასკეტური ხარისხი მართლმადიდებლურ ეკლესიაში. სამონაზვნო სქიმა სიმბოლურად გამოხატავს უდაბნოში მოღვაწე წმ. იოანე ნათლისმცემელს, რომელიც აქლემის ბეწვით იყო მოსილი, წელზე კი ტყავის სარტყელი ჰქონდა.დიდი სქიმის მიმღები ბერების ხარისხის სახელწოდებას წინ ემატება „სქიმ“ (მაგ. სქიმმონაზონი, სქიმიღუმენი, სიმარქიმანდრიტი და ა.შ.). ჩვეულებრივ ისინი ცხოვრობენ სხვა საძმოებისგან განცალკევებით“.

[marine]

"მისი [მამა ანთიმოზი] სინანულის სავანე იყო სიმონ-პეტრეს მონასტერი, სადაც იგი მონაზვნად აღიკვეცა"

[marine]

„ერთხელ ჩემთან, მაღაზიაში, სამხედრო პირი შემოვიდა, იგი თესალონიკში მიემგზავრებოდა. შემიყვარდა ეს კაცი და ვუთხარი: „ევედრე უფალს, რომ ნაკლები მწუხარებები გქონდეს“. მან მიპასუხა: „მე ვიცი ლოცვა. ომში ვისწავლე, ბრძოლებში ყოფნისას. ვევედრებოდი ღმერთს, ცოცხალი დავეტოვებინე. გარშემო ტყვიები ცვიოდა, ჭურვები ფეთქდებოდა, ცოტა ვინმე თუ გადაურჩა სიკვდილს, მე კი, თუმცა ბევრ ბრძოლაში ვარ ნამყოფი, უფალმა დამიფარა და გადავრჩი“. მან მიჩვენა, როგორ ლოცულობდა და სხეულის მდგომარეობის მიხედვით ჩანდა, რომ მთლიანად ლოცვაში იყო ჩაფლული. ასე ლოცულობდა ეს კაცი იმ ომში, სადაც ადამიანს მხოლოდ ხორციელი სიკვდილი ემუქრება. ჩვენ კი, მონაზვნებს, სულ სხვა ომო გვაქვს, ის ჩვენს შიგნით მიმდინარეობს და დამარცხებამ შეიძლება სულის წარწყმედაც მოგვიტანოს. ამიტომ არა მარტო ხანდახან უნდა მივაშუროთ ხოლმე უფალს, არამედ მუდამ მასთან ერთად ვიყოთ. როგორც ანგელოზები მსახურებენ ღმერთს განუწყვეტლივ, მონაზონიც გონებით მუდამ ღმერთში უნდა იყოს და დღედაღამ საღმრთო სჯულში განისწავლებოდეს“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„მონაზვნის გული არავის და არაფერს არ უნდა მიეჯაჭვოს“

[marine]

„V საუკუნიდან პალესტინაში ჩნდება მდინარე იორდანეს პირას ქართველთა მონასტერი, რომელი იხსენიება იბერთა მონასტრის სახელით. ბეთლემის მახლობლად არსებული წმინდა თეოდორე ტირონის სახელობის ქართველთა მონასტერი. გიორგი-პროხორეს ხელმძღვანელობით აგებული ქართველთა დიდი სავანე ჯვრის მონასტერი. ქალთა სავანეები დერტავი, დერთუფა და კაპპათა“.

[marine]

„მინახავს ადამიანები, რომლებიც მონასტერში მოსვლისას კარგები იყვნენ, მაგრამ მერე გაფუჭდნენ. თუმცა ისეთებიც მინახავს, რომლებიც, რომ მოვიდნენ, ცუდები იყვნენ, მაგრამ მერე ისეთი მდაბალნი და მშვიდნი გახდნენ, რომ გულს უხარია მათი ყურება. ერთი მონაზონი ვიცი, ვინც ახალგაზრდობაში დაბებს შორიდან უვლიდა ხოლმე, საცთურს რომ არ გადასწყდომოდა, ახლახან კი ორი საათის მანძილზე თვალმოუშროებლად ათვალიერებდა სურათებს, სადაცა ამქვეყნიური ამბები იყო აღბეჭდილი და თვითონაც მითხრა, რომ შეუყვარდა ეს სოფელი. ასე შეიძლება შეიცვალოს მონაზვნის სული და სოფლისკენ მიიქცეს. ამ დროს იგი 17 წლისა მოვიდა მონასტერში და აქ 35 წელი გაატარა. აქედან ჩანს, როგორ უნდა გვეშინოდეს, რომ არ ჩაქრეს ჩვენში ის ცეცხლი, რომელმაც სოფლიდან გამოსვლა და უფლის შეყვარება ჩაგვაგონა“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„მონაზვნობა ადამიანის ყველაზე სრულყოფილი ცხოვრების გზაა“.

/ბერი იოსებ ვატოპედელი/

[marine]

„როდესაც მონაზონი მოღვაწეობას არასწორად დაიწყებს, მოგვიანებით ძალიან უჭირს გაიგოს, თუ რა არის მორჩილება, ნების მოკვეთა, კეთილშობილი თავგანწირვა, თავმდაბლობა“.

[marine]

„ეგვიპტის მონასტრების შესახებ საინტერესო ცნობას იძლევა არქიმანდრიტი პორფირე უსლენსკი (XIX ს.): ვუმზერ წმინდა მაკარის მონასტერს, მის მახლობლად უსიცოცხლო უდაბნოს და ვხვდები, რა არის განდეგილი. ეს არის თავდადებული მებრძოლი ბოროტ სულებსა და ვნებებთან. ნიტრიის უდაბნოში კი არაფერია ქვების, სილის და მკვდარი წყლის გარდა. აქ არის მეუდაბნოის განშორება ერისაგან - საფლავის მსგავსი, მარადიული, მისი მრავალდათმენა ზებუნებრივი... აქ განდეგილობა ამტკიცებს, რომ ადამიანი არის სული, რომელიც განკუთვნილია უსხეულო სულთა დასში მარადიული ცხოვრებისათვის. აქ ცხოვრობდნენ ზეცისა კაცნი და მიწისა ანგელოზნი“.

[marine]

„მონაზვნობა ახალგაზრდობიდანვე სურდა, მაგრამ ვერ შეძლო“.