მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

„თუკი იქნებიან ჭეშმარიტი მონაზვნები, თავიანთი ზებუნებრივი ნიჭებით, ისინი მეტ სარგებელს მოუტანენ ადამიანებს და მეტად შეძრავენ მათ გულებს, ვიდრე რიტორთა მოქნილი, მაგრამ ცარიელი სიტყვები!“

/ბერი იოსებ ვატოპედელი/

[marine]

„მეტოქიონში ასე მემართებოდა: ძღომამდე ვჭამდი, ორი საათის შემდეგ კი შემეძლო კიდევ ამდენივე მეჭამა. სასწორზე აწონვა დავიწყე და რა ვნახე - სამ დღეში 4 კილოგრამი მოვიმატე. მაშინ მივხვდი, რომ ეს განსაცდელი იყო, რადგან ჩვენ, მონაზვნები, ხორცს უნდა ვახმობდეთ, რათა მასში ლოცვის ხელისშემშლელი ვერავითარი მოძრაობა ვერ გაჩნდეს. მაძღარი ხორცი ხელს უშლის წმინდად ლოცვას და სავსე სტომაქში სული ღვთისა ვერ დაიმკვიდრებს, თუმცა მარხვის ზომაც უნდა ვიცოდეთ, რათა უდროოდ არ მოვუძლურდეთ, რადგან ამ შემთხვევაში მორჩილების შესრულებას ვერ შევძლებთ. ერთ მორჩილს ვიცნობდი, რომელმაც ხორცი მარხვით გამოფიტა, მაგრამ დაუძლურდა და უდროოდ მოკვდა“

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„ანტონი დიდი არა მხოლოდ განდეგილური მოღვაწეობის დამაარსებელია, არამედ მონასტრული ცხოვრების ამაღორძინებლადაც მიიჩნევა“.

[marine]

„[ბერ კოზმა პანტოკრატორელს] მიწის მტვრისა და ოფლისაგან სულ ატალახებული ჰქონდა ტანსაცმელი. იძინებდა ოთახის კუთხეში დალაგებულ დაბებკილ საბანზე, რომელიც ისე იყო სავსე მიწით, თესლი რომ მოგებნიათ, აღმოცენდებოდა“.

[marine]

„მაინც, რისი გაკეთება შეუძლია მონაზონს თავისი ხელით? დიდი-დიდი, დღეში ერთი მანეთი გამოიმუშაოს - და რა არის ეს ღმერთისთვის? ამ დროს ღვთის სათნო ერთი აზრიც კი სასწაულებს სჩადის. ამას წმიდა წერილში ვხედავთ.
მოსე წინასწარმეტყველი მხოლოდ გონებით ლოცულობდა, მაგრამ უფალმა უთხრა: რასა ხოლო ჰღაღადებ? (გამოსლვ. 14:15) და იხსნა ისრაიტელნი დაღუპვისაგან. ანტონი დიდი სოფელს თავისი ლოცვით ეხმარებოდა და არა ხელებით. ღირსი სერგი ლოცვით და მარხვით შეეწია რუს ხალხს თათართა უღლის გადაგდებაში. ილოცა ღირსმა სერაფიმემ და სული წმიდა გადმოვიდა მოტოვილოვზე. აი, ესაა მონაზვნის საქმე.
მაგრამ თუ მონაზონი უდებია და არ მიუღწევია იმისათვის, რომ მისი სული მუდამ ხედავდეს უფალს, დაე გლახაკებს ემსახუროს და ერისკაცებს დაეხმაროს თავის შრომით - ესეც სათნოა ღვთის წინაშე. მაგრამ იცოდე, რომ შორსაა ეს მონაზვნობისგან“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„სულიერი წინსვლის მქონე მონაზონი“

[marine]

„ბერს [იოსებ ვატოპედელი] არ სურდა, რომ მონაზვნები ერში გასულიყვნენ და ამიტომ, ასაკისა და ავადმყოფობის მიუხედავად, საჭირო ნივთებით მომარაგებაზე ზრუნვის მთელი სიმძიმე თვითონ იტვირთა“.

[marine]

„კარგი იქნება, რომ მონაზონი მორჩილი იყოს და ხშირად ამბობდეს აღსარებას, რათა სულიერმა მოძღვარმა იცოდეს, რა აზრები უყვარს მის სულს. ასეთ მონაზონს მუდამ ექნება ქრისტესმიერი მშვიდობა და მის სულში ღვთაებრივი აზრები იშვებიან; გონებას ეს აზრები განანათლებს, გული კი ღმერთში განისვენებს. ასეთი მონაზონი თუმცა სოფელში ცხოვრობს, ათას საცთურსა და განსაცდელს შორის, მაგრამ არაფრის ეშინია, რადგან მისი გული ღვთის მიერაა განმტკიცებული, შეიყვარა ღმერთი და ერთადერთ რამეს ნატრობს - როგორმე დაიმდაბლოს სული: უყვარს უფალს მდაბალი სული, რომელმაც იცის, რა სურს მისგან უფალს, რამეთუ თვით უფალია მისი მასწავლებელი“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„ბერ სოფრონის ქადაგებებით მოქცეული ადამიანები მონაზვნობაში ეძებდნენ მართლმადიდებლობის ცხოველსმყოფელ წყაროს“

[marine]

„პალესტინაში ბერმონაზვნურ ცხოვრებას IV საუკუნეში ჩაეყარა საფუძველი. როგორც ძველი საეკლესიო მწერლები მოწმობენ, IV საუკუნიდან VII საუკუნემდე პალესტინასა და უმთავრესად იუდეაში 130-მდე სამონასტრო კერა არსებობდა და დასახლებული იყო ათი ათასობით ანგელოზთა მიმსგავსებული ადამიანით - მონაზვნებით. პალესტინაში მონაზვნური ცხოვრების დაფუძნება წმინდა ილარიონ დიდსა და წმინდა ხარიტონ აღმსარებელს უკავშირდება“.

[marine]

„დღემდე არსებობენ მონაზვნები, ღმერთი რომ უყვართ და დღედაღამ მისკენ მიისწრაფვიან - ისინი შეეწევიან სოფელს თავიანთი ლოცვებითა და ნაწერებით“

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„აქონდარიკი - მონასტრის სასტუმრო“

[marine]

„ღვთის მადლი მონასტერში უმეტესად იმიტომ იკარგება, რომ ვერ ვისწავლეთ, გვიყვარდეს ძმა ღვთის მცნების თანახმად. თუკი ძმამ შეურაცხგყო და უმალვე ან მრისხანების გულისსიტყვას მიიღებ მასზე, ან შეიძულებ, ან განიკითხავ, იგრძნობ, რომ მადლი გაგეცალა და მშვიდობა დაკარგე. სულის მშვიდობა რომ შეინარჩუნო, უნდა ასწავლო შენს სულს, უყვარდეს თავისი შეურაცხმყოფელი და ილოცოს მისთვის. ვერ ექნება სულს მშვიდობა, თუ მთელი გულით არ შესთხოვს უფალს, მიმადლოს ნიჭი ყოველი კაცის სიყვარულისა. უფალმა თქვა, გიყვარდეთ თქვენი მტრებიო, და თუ მტრები არ გვეყვარება, მშვიდობა არ გვექნება. აუცილებელია მორჩილების, სიმდაბლის, სიყვარულის მოხვეჭა, თორემ ყველა ჩვენი დიდი ღვაწლი და მღვიძარება ფუჭად ჩაივლის. ერთ ბერს ასეთი ხილვა ჰქონდა: კაცი წყალს ასხამდა ძირგამოვარდნილ ვარცლში. ბევრს შრომობდა ეს კაცი, მაგრამ წყალი განუწყვეტლივ იღვრებოდა და ვარცლი ისევ ცარიელი რჩებოდა. ჩვენც ასე ვართ: კი ვმოღვაწეობთ, მაგრამ ერთი რომელიმე სათნოება გვაკლია და მის გამო სული ცარიელი რჩება“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„სატანის საუკეთესო მეომრები მონაზვნური ცხოვრების დიდი მოწინააღმდეგები არიან, რადგან [მონაზვნობა] მათ სიმყრალესა და სულიერ სიცარიელეს წარმოაჩენს“.

[marine]

„ერთ-ერთმა მოწაფემ ჰკითხა [ბერ იოსებ ვატოპედელს]: „მამაო, რა არის თქვენი მრავალწლიანი მონაზვნური ცხოვრების ნაყოფი?“ ბერმა უბრალოდ მიუგო: „ის, რომ ზეციერ მამას შვილებრივი კადნიერებით ვეკვრები გულში და ისიც ნამდვილ შვილად მიმიღებს“.

[marine]

„როგორც ლუკასა და კლეოპას გულები ენთო, როცა მათ გვერდით უფალი მიჰყვებოდა, ისევე ანთია დღეს ბევრი მონაზვნის გული უფლის სიყვარულით: მათი სულები სიმდაბლითა და სიყვარულით შეემსჭვალნენ ერთადერთ ღმერთს. მაგრამ იმ მონაზვნის სულს, რომელიც ფულის, ნივთების ან საერთოდ რაიმე მიწიერის სიყვარულითაა შეპყრობილი, არ შეუძლია უყვარდეს ღმერთი, როგორც ჯერ არს, რადგან მისი გონება გაორებულია ღმერთსა და ნივთიერს შორის, უფალმა კი თქვა, რომ შეუძლებელია ორი ბატონის მსახურება. მაგალითად, საეროთა გონება მიწიერითაა დაკავებული და მათ არ შეუძლიათ უყვარდეთ ღმერთი ისე, როგორც მონაზვნებს უყვართ“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„სწორედ მონაზვნობა ინარჩუნებს მთელი სისავსით სახარებისეულ სულს. მასში ინახება სიწმინდისა და განღმრთობის სულიერი სიმდიდრე“.

[marine]

„ჩვენ ახლა უკანასკნელი მონაზვნები ვართ. თუმცა ახლაც ბევრი მოღვაწეა, რომლებიც დაფარა უფალმა ჩვენგან იმით, რომ ისინი ხილულ სასწაულებს არ სჩადიან, მაგრამ მათ სულებში ყოველდღე საკვირველი სასწაულები აღესრულება - ესაა, ადამიანებს არ ძალუძთ მათი დანახვა“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„როცა ჩაის ვსვამდით, მოძღვარი [იოსებ ვატოპედელი] გვარიგებდა, ცდილობდა ჩვენთვის მონაზვნური ცხოვრების სული გადმოეცა, რაც თავისი ბერისგან [იოსებ ისიქასტი] ისწავლა“.

[marine]

“მონაზონი, მართალია, მიწიერზეც ფიქრობს, რამდენადაც ეს ხორციელი ცხოვრებისთვისაა აუცილებელი, მაგრამ მისი სული ღვთის სიყვარულით იწვის; ის თუმცა ხელითაც შრომობს, მაგრამ გონებით ღმერთში იმყოფება. წმინდა მოციქულები ხალხს მიმართავდნენ, მაგრამ მათი სულები ღმერთში იყო, სული ღვთისა მყოფობდა მათში და განაგებდა მათ გულსა და გონებას; ასევე მონაზვნები, თუმცა ხორცით თავის პატარა, ღარიბულ სენაკში ზის, სულით ღვთის დიდებას ჭვრეტს. მონაზონი სუფთად ინახავს თავის სინდისს: ცდილობს რითიმე არ შეურაცხყოს ძმა, ანდა რაიმე ცუდი გულისსიტყვით არ შეაწუხოს მასში დამკვიდრებული სული წმიდა. ის თავს იმდაბლებს, სიმდაბლით კი მტრებს განაგდებს თავისგანაც და იმ ადამიანებისგანაც, რომლებიც მის ლოცვებს ითხოვენ“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/