მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

„მონაზონი უნდა ებრძოდეს ვნებებს და, ღვთის შეწევნით, სძლევდეს მათ. მონაზონი ზოგჯერ ნეტარებაშია და ისე ცხოვრობს, როგორც სამოთხეში, ღმერთთან, ზოგჯერ კი მთელი სოფლისათვის გლოვობს, რადგან სურს, რომ ყველა ადამიანი ცხონდეს“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„მონაზვნებისთვის ცხოვრების მთავარი მიზანი ღმერთთან ერთობის მიღწევაა, ეს არის ჩვენი სურვილების საზღაური. როდესაც ადამიანი ღმერთს შეუერთდება და მის გულში უფალი დაივანებს, მაშინ მას აღარაფერი სჭირდება - სულში საერთოდ ქრება სიცარიელე. ამასთან მას არც ცხოვრებისათვის აუცილებელი რაიმე ნივთიერი აკლია. ეს კიდევ ერთი დადასტურებაა იმისა, თუ როგორ უყვარს ღმერთს თავისი მორჩილი.

ღმერთთან ასეთი მჭიდრო ერთობის საშუალება არის ლოცვა. აქ ჩვენ მხოლოდ ხატების წინ ლოცვას არ ვგულისხმობთ, რაც აგრეთვე უნდა სრულდებოდეს. მაგრამ მასთან ერთად ლოცვისთვის მონაზონი ხუთ სიტყვას იყენებს და მათ წარმოთქვამს შეუსვენებლივ, როდესაც შრომობს, ჭამს, ზის ან სხვა რამეს აკეთებს! ეს სიტყვებია: „უფალო, იესო ქრისტე, შემიწყალე მე“. მათ ვამბობთ ბაგეებით, გონებით ან გულით.

ამ სიტყვების გამუდმებით გამეორება ჩვენ არ გვქანცავს. თავდაპირველად ცოტა სიბეჯითეა საჭირო, მაგრამ შემდეგ ეჩვევი, ლოცვას იოლად წარმოთქვამ და აღარ გსურს შეჩერება. ამ დროს ისეთ სულიერ აღმაფრენას შეიგრძნობ, რომ ყველაზე მძიმე წუთებშიც კი არ შეშფოთდები, არც დაღონდები, არამედ მოთმინებით მიმართავ ქრისტეს, შესთხოვ შეწყალებას... ქრისტეც განუგეშებს და სიხარულს მოგანიჭებს. რა მშვენიერია, ყოველჟამს ღმერთს ევედრებოდე და მის წმინდა სახელს შენი მიწიერი ბაგეებით წარმოთქვამდე! განა არსებობს ამაზე დიდი პატივი?!“

/იოსებ ისიხასტი (იოსებ მღვიმელი)/

[marine]

„დიდება უფალს და მის დიდ მოწყალებას, რომ ცოდვილ ადამიანებს სული წმიდის მადლს ანიჭებს. ჩვენ კი, გლახაკმა მონაზვნებმა და მწყემსებმა, სული წმიდის მიერ ვიცით უფალი“

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„მონაზვნობა არის უხორცო ძალების წესი და საქმე, რომელიც ნივთიერ და მოკვდავ ხორცში ყოფნისას აღესრულება“.

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

„ერთ გამოუცდელ მონაზონს ძალიან აწვალებდნენ ეშმაკები, და როცა ისინი თავს ესხმოდნენ, მონაზონი გარბოდა, ისინი კი უკან მისდევდნენ. თუ რამე ამდაგვარი დაგემართა, ნუ შეშინდები და ნუ გაიქცევი, არამედ მტკიცედ დადექი, თავი დაიმდაბლე და თქვი: „უფალო, შემიწყალე მე, დიდი ცოდვილი“, - და ეშმაკები გაქრებიან, ხოლო თუ ლაჩრულად გაიქცევი, დაგედევნებიან და უფსკრულში გადაგჩეხავდნენ. გახსოვდეს, რომ იმ დროს, როცა ეშმაკები გესხმიან თავს, უფალი გიყურებს - გაქვს თუ არა მისი იმედი“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„მონაზვნობის ხარისხის მიმღებმა უნდა იცოდეს, რომ სადღაც მარტოობაში განსაკუთრებით ესხმის თავს ბოროტი სული, რომელსაც სურს, ცხონების სწორ გზას მოსწყვიტოს იგი“.

/წმ. ტიხონ ზადონელი/

[marine]

„რამდენიც არ უნდა ვისწავლოთ, შეუძლებელია უფლის შეცნობა, თუ მისი მცნებებით არ ვიცხოვრებთ, რადგან უფალი მეცნიერების კი არა, სული წმიდის მიერ შეიცნობა. ბევრი ფილოსოფოსი და მეცნიერი მივიდა იმ დასკვნამდე, რომ ღმერთი არის, მაგრამ ვერ შეძლეს მისი შეცნობა. ჩვენც, მონაზვნები, დღედაღამ საღმრთო სჯულს ვსწავლობთ, მაგრამ ყველამ როდი შეიცნო ღმერთი, თუმცა კი სწამთ. სხვა არის გწამდეს, რომ ღმერთი არის, სხვა - იცოდე ღმერთი“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„თუ რაიმე გამოუსწორებელ ნაკლოვანებებს უდაბნოში თან წავიღებთ, ისინი მხოლოდ დაფარული იქნება ჩვენში და არა - აღმოფხვრილი“.

/წმ. კასიანე რომაელი/

[marine]

„მორჩილმა მთელი სასოება ღმერთზე დაამყარა და ამიტომ მისი სული მუდამ ღმერთშია. უფალი ანიჭებს მორჩილს თავის მადლს, ხოლო მადლი ასწავლის სულს ყოველივე სიკეთეს და აძლევს მისი შენარჩუნების ძალას. კაცი ხედავს ბოროტებას, მაგრამ ეს ბოროტება არ ეხება მის სულს, რადგან სული წმიდის მადლია მასთან, რომელიც იცავს ყოველი ცოდვისაგან და იგი მშვიდად, მსუბუქად ლოცულობს“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„ბერზე მომდინარე საცდურნი შემდეგი ოთხი წყაროდან გამომდინარეობს: ჩვენი დაცემული ბუნებიდან, ამ სოფლიდან, ადამიანებიდან და დემონებიდან“.

/წმ. ეგნატე ბრიანჩანინოვი/

[marine]

„ურჩი მონაზონი ვერასოდეს გაიგებს, რა არის შეურევნელი ლოცვა. ამპარტავანმა და საკუთარი ნების გატანის მოყვარულმა ასი წელიც რომ დაჰყოს მონასტერში, სულიერ ცოდნას ვერ მიიღებს, რადგან თავისი ურჩობით ბერებს შეურაცხყოფს, მათი სახით კი - ღმერთს“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„მამა დოსითე ყველაფერში სამაგალითო მონაზონი იყო“

[marine]

„ზოგიერთ მონაზონს არა აქვს სულში მშვიდობა და ამის სხვადასხვა მიზეზსაც ასახელებს: ან მორჩილება არ მოსწონს (აქ მორჩილებაში იგულისხმება მონაზვნისთვის დაკისრებული საქმე ან მსახურება - რედ.), ან სენაკშია ცუდი, ან მის ხელმძღვანელ ბერს (ბერის სახელი რუსულ საეკლესიო ტრადიციაში უმეტესად იმ მოღვაწეებს ეძლეოდათ, რომლებიც ხანგრძლივ მოღვაწეობას ეწეოდნენ, გამოცდილებით განვლეს სულიერი ბრძოლის გზა, სულიერი განსჯის ნიჭი მიეცათ და შეუძლიათ ჩასწვდნენ ღვთის ნებას კაცის შესახებ, ესე იგი, ამა თუ იმ ზომით ფლობენ წინასწარცნობის მადლს და ამიტომ აქვთ უნარი კაცთა სულიერი ხელმძღვანელობისა - რედ.) აქვს მძიმე ხასიათი. ის კი არ ესმით, რომ არც სენაკია დამნაშავე, არც მორჩილება და არც ბერი, არამედ მისი სულია სნეული. ამპარტავან სულს არაფერი მოსწონს, მდაბალი კი ყველაფრით კმაყოფილია“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„მონაზვნობა - ეს ლიტურგიკული გარდამოცემის მსგავსი გადმოცემაა, რომლის აღქმა მხოლოდ წიგნების საფუძველზე შეუძლებელია ადამიანისათვის. გონება, სულიერი ცოდნითაც კი არ თვინიერდება. პირიქით, მორჩილების საფუძველს მოკლებული, ამ ცოდნით ამაყობისა და პატივმოყვარეობისაკენ არის მიდრეკილი და არცთუ იშვიათად იმ გველს ემსგავსება, რომელიც ყვავილების ნექტარს შხამად აქცევს“.

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

„თუ მონასტერში მოსვლისას თუნდაც სულ ცოტათი გიყვარდა უფალი, თუ გჯერა, რომ აქ უფალმა მოგიყვანა და იგივე უფალი ხელმძღვანელობს შენს მოძღვრებს, მაშინ ღვთის მადლი დაიმკვიდრებს შენში და უფალი მოგცემს მშვიდობას, მოგცემს კეთილისა და ბოროტის გარჩევის ნიჭს. მაშინ შენი სული ყოველდღე, ყოველ წამს ეცდება სიკეთეს ეძიებდეს, რადგან იგი საღმრთო სჯულით ტკბება“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„მონაზვნობა განწმენდილი ხორცი, წმინდა ბაგე და განათლებული გონებაა“

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

„ჩვენი ცხოვრება უბრალო, მაგრამ ბრძნულად მოწყობილია. ღვთისმშობელმა უთხრა ღირს სერაფიმეს: „მიეცი მათ (მონაზვნებს) მორჩილება, და ვინც მორჩილებასა და სიბრძნეს დაიმარხავს, ისინი შენთან ერთად და ჩემს მახლობლად იქნებიან“. ხომ ხედავთ, რა ადვილია ცხონება. მაგრამ სიბრძნე ხანგრძლივი გამოცდილებით ისწავლება - ღმერთი მას მორჩილებისთვის იძლევა. უყვარს უფალს მორჩილი სული, და თუკი უყვარს, რაც არ უნდა სთხოვოს ღმერთს ასეთმა სულმა, მისცემს მას. უფალი ისმენს ჩვენს ლოცვებს და გვისრულებს სათხოვარს - დღესაც ისევე, როგორც უწინ“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„მონაზვნური სახე ჯვარია, იმ ჯვრის ნაცვლად, რომელიც ზიდა ქრისტემ ჩვენი ცხონებისას. ამიტომ ჩვენ, შევიმოსავთ რა ანგელოზებრივ სამოსს, მორჩილებით ვიმოსებით. და ვმოშურნეობთ რა მორჩილებისათვის, ჩვენ ქრისტეს მსგავსად ვიარებით“.

/იოსებ ათონელი/

[marine]

„მრავალმა წმინდა მოწამემ სწორედ მაშინ შეიცნო უფალი და მისი შეწევნა, როცა სატანჯველს მიეცა. ბევრი მონაზონი დიდ ღვაწლსა და მძიმე შრომას სწევს უფლისათვის, მათ შეიცნეს უფალი და იბრძვის საკუთარ თავში ვნებების დასათრგუნად, ლოცულობენ მთელი სოფლისათვის. ღვთის მადლი ასწავლის მათ მტრებისთვის ლოცვას, რადგან ვისაც მტრები არ უყვარს, არ შეუძლია შეიცნოს უფალი, რომელიც მოკვდა ჯვარზე მტრებისთვის და მოგვცა თავისი ხატი, ხოლო მცნებად დაგვიდო მტრის სიყვარული“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„ბევრნი დღესაც აძლევენ აღთქმას ღმერთსა და მამას, რომ მონაზვნები ან მღვდლები გახდებიან, მაგრამ შემდგომად აღთქმისა, უზრუნველად ცხოვრობენ, ხოლო სხვანი, რომელთაც, მართალია, აღთქმა მონაზვნობისა ან მღვდლობისა არ დაუდიათ, მაგრამ ცხოვრებას, როგორც მონაზონნი და მღვდელნი, ისე ატარებენ. დამიჯერე (მორჩილი) შვილები სწორედ ესენი არიან, რადგანაც მამის ნებას აღასრულებენ, თუმცაღა აღთქმა არ დაუდიათ“

/ნეტარი თეოფილაქტე ბულგარელი/