მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

„ყველა მონოზვნური აღთქმა - ზოგადქრისტიანული აღთქმაა, რადგან ყველა უნდა ცხონდეს, ხოლო ცხონებისთვის ვნებების სოფელი უნდა უარვყოთ და ასკეტურად ვებრძოლოთ ცოდვებს. ერისკაცებისგან მონოზვნები მხოლოდ უქორწინებლობით განსხვავდებიან. თუმცა ამ აღთქმასაც არ შემოაქვს რაიმე ახალი მორალური თვალსაზრისით, იმიტომ რომ უქორწინებლობა ცხოვრების ერთ-ერთი გზაა ქორწინების გზასთან ერთად. ორივე ეს გზა თავისთავად არც წმინდანად ხდის ადამიანს და არც ცოდვილად“

/მღვდელმოწამე ილარიონი (ტროიცკი)/

[marine]

„მორჩილება მხოლოდ მონაზვნებს კი არა, ყველა ადამიანს სჭირდება. თავად უფალიც მორჩილი იყო. ამპარტავნები და თვითრჯულები არ აძლევენ მადლს მათში ცხოვრების ნებას, ამიტომ არასოდეს აქვთ სულის მშვიდობა; მორჩილის სულში კი ადვილად იმკვიდრებს სული წმიდის მადლი და აძლევს მას სიხარულსა და მშვიდობას“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„აღასრულეთ თქვენი ლოცვითი კანონები; თუ რაიმე მიზეზის გამო მთელ კანონს ვერ ასრულებთ, მაშინ ნახევარი მაინც შეასრულეთ ან რაიმე ნაწილი. ეცადეთ, ერთი დღეც არ დარჩეთ ლოცვის გარეშე. ნათქვამია სამონაზვნო განაწესში, რომ ვინც თავის კანონს არ ასრულებს, მან არ უნდა ჭამოს, რამეთუ სულით მკვდარია ღვთის წინაშე“.

/ღირსი ნიკონ ოპტინელი/

[marine]

„მონოზვნობას შედგომილთათვის თავის უარყოფა ნიშნავს, უარყო საკუთარი აზრი და ნება და მოთმინებით ელოდო მწუხარებებს. ამისთვის უნდა მოემზადო შენი სულიერი და ხორციელი ძალებით“.

/ღირსი მაკარი დიდი/

[marine]

„დეკანოზი ვიაჩესლავ ტულუპოვი თავის წიგნში, „ღვთაების შესამოსელი“, აღნიშნავს: „დიდი ოპტელი მამები - ლეონი, მოსე და მაკარი, ცდილობდნენ, თავიანთ მოწაფეებში უპირველეს ყოვლისა, სიმდაბლისა და სიმშვიდის სული ჩაენერგათ. მათ, თავად სიმდაბლის ცოცხალ მაგალითებს, მიაჩნდათ რომ თავმდაბლობა ქრისტიანის სულიერი ცხოვრების საფუძველია. ეს შეხედულება ოპტელ მამებს წმინდა წერილის, წმინდა მამათა თხზულებების ღრმა შესწავლისა და პირადი ასკეტური გამოცდილების წყალობით ჩამოუყალიბდათ.“

[marine]

„ხშირია შემთხვევა, როდესაც ასკეტს თვით ეშმაკი უახლოვდება. ასეთ დროს საშინელი შიში გეუფლება, სამშვინველსა და სხეულს დიდი მწუხარება იპყრობს, რაც იმდენად ძლიერია, რომ მას ყაჩაღების გარემოცვაში ყოფნის შიშიც ვერ შეედრება. რადგან მოღვაწესთან ამ დროს მთელი ჯოჯოხეთი მიდის იმისთვის, რომ მონაზონი შეშინდეს“

/არქიმანდრიტი იეროთეოსი (ვლახოსი)/

[marine]

“ცოდვების გარდა მონასტერში არაფერი მიმიტანია და არც კი ვიცი, რისთვის მომმადლა უფალმა ჯერ კიდევ ახალგაზრდა მორჩილად ყოფნისას ისე უხვად სული წმიდის მადლი, რომ ჩემი სულიც და ხორციც ამ მადლით იყო სავსე. მადლი ისეთივე იყო, მოწამეებს რომ ჰქონდათ, და ჩემს ხორცს სწყუროდა ქრისტესთვის ტანჯვა“

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„ოპტელმა ბერებმა თავიანთ მონასტერში უძველესი ქრისტიანული კეთილკრძალულების ტრადიციები ააღორძინეს. ამ ტრადიციის ფუძემდებლები კი ბევრს წერდნენ სიმდაბლეზე და ყოველთვის ხაზს უსვამდნენ მის უდავო აუცილებლობას ადამიანის ცხონების საქმეში“

[marine]

„ამჟამად შენ ფიქრობ, რომ მონასტრის მაგალითებით მალე აღიძვრები სინანულად, მაგრამ გეუბნები, რომ შენთვის მტრის პირველი ისარი არ იქნება, რომ დაინახავ მონოზვნების ნაკლს და შეგზარდება ისინი, და ეს მანამ გაგრძელდება, სანამ საკუთარ უძლურებასა და ვნებებს არ დაინახავ“

/ღირსი მაკარი დიდი/

[marine]

"მორჩილება საკუთარი სულის სრული უარყოფაა, რომელიც ხორციელი მოქმედებით გამოიხატება. ანდა პირიქით, მორჩილება ხორციელ ასოთა მოკვდინებაა ცოცხალი გონების მიერ."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

„თუ მონასტერში მსახურობ, აბრაამს ემსგავსე, რომელიც სამი საკვირველი სტუმრის მიღების ღირსი გახდა. სიმდაბლით და სიხარულით ემსახურე მამებს, ძმებს, სტუმრებს - და აბრაამის ჯილდოს მიიღებ“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

“სულიერი სანერგე“ ანუ მონასტერი“

[marine]

მონასტრის იკონომოსის შესახებ
(იკონომოსი - პირი, რომელსაც მონასტრის სამეურნეო საქმეები აქვს ჩაბარებული)

"ბევრი მონაზონი ამბობს, იკონომოსს ლოცვის დრო არა აქვს და იგი სულის მშვიდობას ვერ შეინარჩუნებს, რადგან მთელი დღე ხალხში ყოფნა უწევსო. მაგრამ მე გეტყვით: თუ ხალხი ეყვარება და თავის მუშაკებზე იფიქრებს, უყვარს ღმერთს თავისი ქმნილებაო, უფალი მისცემს მას მოუკლებელ ლოცვას, რამეთუ ყოველივე შესაძლებელია ღვთისათვის.
იკონომოსს უნდა უყვარდეს და ებრალებოდეს თავისი მუშაკები და უნდა ლოცულობდეს მათთვის: „უფალო, სიხარული მიმადლე ამ საწყალ ადამიანების მწუხარე სულებს; მოუვლინე მათ ნუგეშინისმცემელი სული წმიდა შენი“. მაშინ იკონომოსის სული ისე იცხოვრებს, თითქოს მშვიდ უდაბნოში იყოს, უფალი მისცემს ლოცვისას ლმობიერებასა და ცრემლებს, სული წმიდის მადლი ხელშესახები გახდება მასში და სული ცხადად იგრძნობს ღვთის შეწევნას“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„პირველი კურთხევა, როდესაც მონოზვნობას გადაწყვეტ, მშობლებისგან უნდა აიღო, მეორე - სულიერი მოძღვრისგან“

/არქიმანდრიტი იოანე (კრეტიანკინი)/

[marine]

“გოგონებზე კარგად აისახებოდა გერონდისას მოღვაწეობის გახსენება. მაშინდელ დროში, სერობის შემდეგ არ ვსვამდით წყალს, თუ დავლევდით, ვამბობდით - „შემიწყალე მე, ღმერთო“. რასაც ვკითხულობდით, ვდილობდით, ის საქმით აგვესრულებინა, თუ მეტს შევჭამდით, ვიტყოდით - არ დავლევ წყალსო. სახლიდან ეკლესიამდე იესოს ლოცვით მივდიოდით, შინ ისე ვბრუნდებოდით, თითქოს ეკლესიიდან არ გამოვსულიყავით. დაუვიწყარი დრო იყო“.

[marine]

„მონასტრები მუდამ იყო ბურჯი ჩვენი ქვეყნისა და მისი ეკლესიისა“

[marine]

„როდის და როგორ მოიქცეთ, ღვთის ნებას მიანდეთ და მოთმინებით დაელოდეთ მის მითითებას. როდესაც ღვთით დადგენილი ვადა მოაწევს, მაშინ, როგორც ციგით გორაკიდან, ისე დაეშვებით და პირდაპირ რომელიმე სავანეში ამოყოფთ თავს. მანამდე კი მონოზვნური ღვაწლით სახლის პირობებში იცხოვრეთ, როგორც შეძლებთ“.

/წმ. თეოფანე დაყუდებული/

[marine]

„მონაზონი არის მგლოვიარე სული, სიკვდილის გამუდმებული ხსოვნით ძილსა და სიფხიზლეში“

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

„ერთმა მონაზონმა მკითხა: „მითხარი, რა ვქნა, რომ ცხოვრება გამოვასწორო?“ მას ბევრი, თანაც უდროო დროს ჭამა უყვარდა. ვუპასუხე: „ყოველდღე ჩაიწერე, რამდენი ჭამე და რა იფიქრე, საღამოს კი მოძღვარს მოუყევი“. მან კი მომიგო, მე ეს არ შემიძლიაო. ამ კაცმა ვერ შეძლო მცირე სირცხვილის გრძნობის გადალახვა და თავისი უძლურების აღიარება, ამიტომ ვერც გამოსწორდა, დამბლა დაემართა და მოკვდა. ღმერთმა შეუნდოს ჩვენს ძმას, ჩვენ კი დაგვიფაროს ამგვარი სიკვდილისგან“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„მონაზონი - ეს სინათლეა, შუქურაა კლდეზე და არა ქუჩის ფარანი“

/წმ. პაისი მთაწმინდელი/